Η επόμενη μέρα...

Δεν είναι και τόσο τραγικά τα πράγματα για τον καπιταλισμό όσο μας τα παρουσιάζουν μερικοί αριστεροί, οι οποίοι προβλέπουν ότι είναι λίγα τα ψωμιά του. Ο καπιταλισμός φαίνεται ότι μπορεί να επιβιώσει. Δεν είναι μονόδρομος η καταστροφή του. Επίσης, δεν υπάρχει μόνο ένα δρόμος, αλλά πολλοί που οδηγούν στο ξεπέρασμα της κρίσης που περνάει αυτό τον καιρό. Κάποιους απ' αυτούς τους δρόμους τους γνωρίζει πολύ καλά και η Αριστερά: Η ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ συνεχίζει να έχει κέρδη, γιατί το ΚΚΕ γνωρίζει πως να διοικεί μια καπιταλιστική επιχείρηση για να επιβιώσει, κάνοντας ακόμα και απολύσεις επικαλούμενο πτώση των κερδών του.

Αυτές τις σκέψεις κάναμε, βλέποντας αυτό το video:

Αναρωτηθήκαμε για την κατάσταση του εργατικού κινήματος στην χώρα μας, διαβάζοντας από την Ανακοίνωση για την μεγαλειώδη Απεργία και τη συνέχιση-κλιμάκωση του αγώνα  του “Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων” την κατάληξη:

"...  Με βάση τα παραπάνω:

· Την Πέμπτη 16/12 ο συντονισμός σωματεία θα εκφράσει τη συμπαράστασή του στη Γενική Συνέλευση των εργαζομένων της ΕΘΕΛ και τη στήριξή μας στον αγώνα που δίνουν για υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους και για δημόσιες συγκοινωνίες για όλο το λαό.

· Την Πέμπτη 17/12, στις 11.00 π.μ. θα γίνει μαζική παράσταση του Συντονισμού στα γραφεία της ΓΣΕΕ και θα επιδοθεί το ψήφισμα των σωματείων και θα δηλωθεί η απαίτηση για απεργιακή κινητοποίηση διαρκείας.

· Την Παρασκευή 17/12 στις 5.30 μ.μ. ο Συντονισμός διοργανώνει μαζικό συλλαλητήριο διαμαρτυρίας στα Προπύλαια. 

ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΩΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΩΝ ΤΩΡΑ

ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ – ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ "

Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι και η μεγαλειώδης χθεσινή διαδήλωση έγινε γιατί προκήρυξε την απεργία ο γνωστός “προστάτης” του κόσμου της εργασίας, κ. Παναγόπουλος. Δυστυχώς στη χώρα μας ο συσχετισμός των δυνάμεων, όπως είναι σήμερα διαμορφωμένος στο εργατικό κίνημα, δείχνει ότι ένα διακριτό κέντρο που θα μπορεί να κάνει αυτόνομη πολιτική στον εργατικό χώρο ενάντια στις πουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες δεν υπάρχει. Είναι χαρακτηριστικό ότι όχι μόνον ο χώρος της ριζοσπαστικής αριστεράς, αλλά ούτε το ΚΚΕ, έχει την δύναμη να προκηρύξει μια 24ωρη γενική απεργία που να καταγραφεί με μαζικούς όρους.

Αυτή η αδυναμία δεν θα πρέπει να οδηγήσει σε υποχωρήσεις αρχών, ώστε να καταγραφεί μια ψευδής εικόνα αλλαγής του συσχετισμού. Ο πιο εύκολος δρόμος προς αυτή την κατεύθυνση είναι η ταύτιση των συνδικαλιστικών οργανώσεων με τις πολιτικές. Αυτό γίνεται με συστηματικό τρόπο πλέον από το ΚΚΕ. Στις εκδηλώσεις του ΠΑΜΕ δεν κατεβαίνουν κυρίως οι εργαζόμενοι που είναι μέλη σωματείων που συμμετέχουν στο ΠΑΜΕ, αλλά οι φίλοι και τα μέλη του ΚΚΕ. Το ίδιο γίνεται και σε ένα μεγάλο βαθμό και με τις οργανώσεις της ριζοσπαστικής αριστεράς. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα μπλοκ του “συντονιστικού των πρωτοβαθμίων σωματείων” δεν συσπειρώνουν μόνον τα μέλη των σωματείων που συμμετέχουν στον συντονισμό. Δεν κατακρίνουμε βεβαίως αυτή την συσπείρωση των δυνάμεων, ούτε θεωρούμε ότι τα συνδικάτα δεν θα πρέπει να έχουν πολιτικούς στόχους. Όμως δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι η πραγματική δύναμή τους δεν κρίνεται κυρίως από την παρουσία τους σε μια μαζική διαδήλωση αλλά από την καθημερινή δουλεία που κάνουν στους μαζικούς τους χώρους.

Ένας απλός εργαζόμενος ότι διαβάσει στην ανακοίνωση του συντονιστικού, την παρακάτω φράση: “Την Πέμπτη 17/12, στις 11.00 π.μ. θα γίνει μαζική παράσταση του Συντονισμού στα γραφεία της ΓΣΕΕ και θα ...” θα αναρωτηθεί πως μπορεί να γίνει αυτό ώστε να συμμετέχει και ο ίδιος σε αυτή την μαζική εκδήλωση; Την Πέμπτη στις 11.00 π.μ. όλοι οι εργαζόμενοι είναι στις δουλειές τους, επομένως δεν μπορούν να παρευρεθούν σε αυτή την “μαζική” ενέργεια. Ποιοί λοιπόν θα τους υποκαταστήσουν; Οι “επαγγελματίες” συνδικαλιστικές που μπορούν και παίρνουν “συνδικαλιστική άδεια”; Αρκούν αυτοί για μια μαζική κινητοποίηση ή μήπως θα πρέπει να επιστρατευτούν όσοι συμφωνούν εν γένει πολιτικά με αυτή την ενέργεια; Μήπως είναι κωμικοτραγικό μια συνδικαλιστική συσπείρωση σωματείων να απαιτεί από την ΓΣΕΕ “απεργιακή κινητοποίηση διαρκείας”, όταν η ίδια δεν μπορεί να κάνει ούτε μια στάση εργασίας για αυτή την κινητοποίηση, ώστε οι εργαζόμενοι να παρευρεθούν οι ίδιοι σε αυτή την "μαζική" συγκέντρωση που οργανώνει και όχι  μόνον οι “εκπρόσωποί” τους;

Εξάλλου είναι αποκαλυπτικό αυτής της αδυναμίας οργάνωσης απεργιακών κινητοποιήσεων,η παρακάτω πρόταση:“Την Παρασκευή 17/12 στις 5.30 μ.μ. ο Συντονισμός διοργανώνει μαζικό συλλαλητήριο διαμαρτυρίας στα Προπύλαια”.Είναι προφανές ότι η κινητοποίηση οργανώνεται μετά το πέρας της εργασίας μιας μεγάλης μερίδας εργαζομένων και δεν συνοδεύεται ούτε από στάση εργασίας, ούτε από απεργία.

Όλα αυτά δεν τα λέμε για να υποβαθμίσουμε αυτές τις πρωτοβουλίες. Το αντίθετο μάλιστα. Είναι σημαντικό το συλλαλητήριο της Παρασκευής να είναι μαζικό. Για να γίνει αυτό όμως θα πρέπει, πρώτα απ' όλα να έχουμε συνείδηση του πραγματικού συσχετισμού των δυνάμεων που υπάρχει. Αυτή η γνώση είναι μια από τις βασικές προϋποθέσεις ώστε να μπορούμε να τροποποιήσουμε αυτόν τον συσχετισμό προς την κατεύθυνση της συγκρότησης με μαζικούς όρους ενός άλλου πόλου στο εργατικό κίνημα. Αν την Παρασκευή βρεθούν στο συλλαλητήριο πάλι οι ίδιοι και οι ίδιοι που κατεβαίνουν – έτσι κι αλλιώς - σε όλες τις διαδηλώσεις που έχουν γίνει τους τελευταίους μήνες, δεν θα έχει αλλάξει απολύτως τίποτα. Τότε, τσάμπα τα “μεγάλα λόγια” για την πραγματικά μεγάλη χθεσινή διαδήλωση, ιδιαίτερα μάλιστα αν συνοδεύονται από αναντίστοιχα  "μικρά έργα"...

ξύλινες ανακοινώσεις για ξύλα απελέκητα

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα "Ροΐδη Εμμονές"

Προπηλακισμός βουλευτή καταδικαστέος. Τα αίτια;

Ένα από τα μεγαλύτερα συλλαλητήρια των τελευταίων ετών πραγματοποιήθηκε χθες, Τετάρτη, καθώς τα συνδικάτα των εργαζομένων αντέδρασαν με 24ωρη απεργία στο επικαιροποιημένο μνημόνιο, που επιφέρει σαρωτικές αλλαγές στα εργασιακά, περικοπές μισθών στις ΔΕΚΟ και ανατροπές στην λειτουργία των αστικών συγκοινωνιών. Η συμμετοχή του κόσμου στο συλλαλητήριο ήταν καθολική, αν και ο καιρός δεν βοήθησε, ενώ δεν έλειψαν τα επεισόδια και η εκτεταμένη χρήση χημικών από την αστυνομία. Επίθεση από διαδηλωτές δέχθηκε ο βουλευτής της Ν.Δ Κωστής Χατζηδάκης. [«Ε»]

Επίθεση δέχθηκε από ομάδα πολιτών και ο βουλευτής της Ν.Δ Κωστής Χατζηδάκης. Ο κ. Χατζηδάκης, πρώην υπουργός Μεταφορών γρονθοκοπήθηκε ενώ αρκετοί από τους συμμετέχοντες στην επίθεση φώναζαν ” Κλέφτες ντροπή σας”.

Άμεση ήταν η αντίδραση της Ν.Δ όπου με ανακοίνωσή καταδικάζει την επίθεση κάνοντας λόγο για «προβοκατόρικες σκοπιμότητες»: «Ο προπηλακισμός κάθε προσώπου, οποτεδήποτε και αν γίνει, είναι απαράδεκτος και καταδικαστέος…»

Συμφωνούμε απολύτως.

Μόνο που πρέπει να καταλάβουν ΟΛΑ τα πολιτικά κόμματα, ότι στις ανακοινώσεις τους πρέπει –παράλληλα- να παράγεται μία πολιτική εκτίμηση, ένας πολιτικός Λόγος, κι αυτό γίνεται αφού επιχειρηθεί μία στοιχειώδης ανάλυση…

Πολύ σωστά πράττει και καταδικάζει το γεγονός η ΝΔ, χωρίς όμως να επιχειρεί να αναλύσει τα αίτια που οδήγησαν στο συγκεκριμένο γεγονός.

Η ανακοίνωσή της επομένως στερείται Πολιτικού λόγου, άρα δεν έχει καμία απολύτως πολιτική αξία.

Μία ξύλινη ανακοίνωση για ξύλα απελέκητα.

Νέα κατάσταση, νέα καθήκοντα...

Η σημερινή μεγάλη διαδήλωση κατέγραψε ένα σημείο καμπής στο κλίμα απέναντι στην κυβερνητική πολιτική, το ΔΝΤ και την Τρόικα. Αυτή η αλλαγή δεν οφείλεται τόσο στην μαζικότητα της διαδήλωσης, όσο στα εξεγερσιακά και συγκρουσιακά χαρακτηριστικά που είχε. Ήταν βεβαίως η μεγαλύτερη διαδήλωση που έγινε μετά την διαδήλωση της 5ης Μάη. Όμως ο κόσμος κατέβηκε προετοιμασμένος ότι δεν θα κάνει παρέλαση, όπως την παρέλαση που έκανε το ΠΑΜΕ. Ούτε βέβαια έτρεχε να εξαφανιστεί μόλις έπεφτε το πρώτο δακρυγόνο. Μετά το τέλος της διαδήλωσης επιχειρήθηκε κατάληψη του κτιρίου της ΓΣΕΕ. Αστυνομικοί για να απωθήσουν τους διαδηλωτές χρειάστηκε να τραβήξουν όπλο. 

Μερικές εικόνες από την σημερινή διαδήλωση στην Αθήνα:

Και το ξύλο στον Χατζηδάκη.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ή ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ

Όποιος έχει αμφιβολίες ότι η εθνική ενότητα ενάντια στους ξένους κατακτητές δεν προχωράει, ας πάει σήμερα στην στην ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20) στις 7μ.μ να δει με τα ίδια του τα ματάκια:

ΚΑΝΕΛΛΗ-ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ-ΣΑΡΡΗΣ

Παρουσιάζουν το νέο βιβλίο του Παπαθεμελή

Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η

Ο Πολιτικός Όμιλος για τη Δημοκρατία και την Πατρίδα και οι Εκδόσεις ΓΕΡΜΑΝΟΣ Σας προσκαλούν εγκάρδια στην παρουσίαση του νέου βιβλίου του Στέλιου Παπαθεμελή:
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ή ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ,
Κείμενα εθνικής αυτογνωσίας και στρατηγικής

Την Τρίτη 14 / 12 7 μ.μ. στην ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20)

Θα μιλήσουν: ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ, ΑΛΕΞΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ, ΝΕΟΚΛΗΣ ΣΑΡΡΗΣ και ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Συντονίζει ο συγγραφέας & εκδότης του manifesto ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΝΤΟΥΛΑΣ

Τα νέα της ημέρας...

Την Τρίτη, 14 Δεκεμβρίου 2010 και ώρα 19.00 στην αίθουσα της Παλαιάς Βουλής, η Α.Ε. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Κύριος Κάρολος Παπούλιας θα επιδώσει το βραβείο "Εξαίρετης Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας εις μνήμην Β. Ξανθόπουλου και  Στ. Πνευματικού" στον καθηγητή κ. Αριστείδη Μπαλτά. Τον τιμώμενο καθηγητή θα παρουσιάσει ο καθηγητής Θ. Τάσιος. Θα ακολουθήσει ομιλία του τιμώμενου με θέμα "Διδάσκοντας φιλοσοφία στο δημόσιο πανεπιστήμιο: ο θεσμός, τα πεδία ελευθερίας, τα ασύμμετρα δώρα"

O Aλέκος Αλαβάνος επισκέφθηκε σήμερα το πρωί τον χώρο της πάνδημης συγκέντρωσης των πολιτών της Κερατέας, στο σημείο που τα ΜΑΤ έχουν κλείσει την πρόσβαση προς τον χώρο των κτημάτων όπου η κυβέρνηση επιδιώκει να ξεκινήσει τις χωματουργικές εργασίες για νέα χωματερή. Συνάντησε τον νέο δήμαρχο του καλλικρατικού δήμου κ. Λεβαντή, συνομίλησε με τους αγανακτισμένους αλλά και αποφασισμένους κατοίκους και μετέφερε την πλήρη στήριξη του Μετώπου - Ελεύθερης Αττικής στον αγώνα τους.

Ο Αλ. Αλαβάνος, αμέσως μετά έστειλε την ακόλουθη επιστολή στον εκλεγμένο περιφερειάρχη κ. Σγουρό:

"Αγαπητέ κ. Περιφερειάρχη,

Κατ΄αρχήν συγχαρητήρια για την εκλογή σας.

Θέλω όμως ταυτόχρονα να σας θέσω ένα σημαντικό θέμα που χρειάζεται άμεσα την παρέμβασή σας.

Με το νόμο του Καλλικράτη η περιφερειακή αρχή αναλαμβάνει την κύρια ευθύνη για τη διαχείριση των απορριμάτων στην Αττική και προίσταται του νέου συνδέσμου που αντικαθιστά τον σημερινό που ανήκει στη δημοτική αυτοδιοίκηση. Η απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει σε εργασίες για χώρο ταφής στην περιοχή της Κερατέας αιφνιδιαστικά και με τη συνδρομή των ΜΑΤ, τρεις μόλις βδομάδες πριν τη συγκρότηση της περιφερειακής αρχής, πέρα από την ανεπανόρθωτη οικολογική καταστροφή που θα προκαλέσει, αποτελεί πράξη θεσμικής υποβάθμισης και πολιτικού εξευτελισμού του πρώτου Περιφερειακού Συμβουλίου στην Αττική.

Σας ζητώ λοιπόν να προχωρήσετε σε διάβημα προς την κυβέρνηση να σταματήσει κάθε ενέργεια στην Κερατέα, να αποσύρει άμεσα τις αστυνομικές δυνάμεις και να εγγραφεί το θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων στην ημερήσια διάταξη στην ιδρυτική συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου.

Με εκτίμηση,

Αλέκος Αλαβάνος

Αθήνα 13.12.2010"

Η άλλη μισή αλήθεια για τον ...Πολύφημο

Τον τελευταίο καιρό γίνονται αρκετές συζητήσεις για το βιβλίο του Θ. Καρτερού με τον τίτλο "Ο σύντροφος Πολύφημος και η μισή αλήθεια”, το οποίο παρουσιάστηκε την Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου στο Κέντρο Λόγου και Τέχνης των εκδόσεων Καστανιώτη. Στα πλαίσια αυτών των συζητήσεων λάβαμε μια επιστολή από τους “οπαδούς του Οδυσσέα”, την οποία και δημοσιεύουμε:

Ο Οδυσσέας κάτω από την κοιλιά του προβάτου...

Ο Πολύφημος είχε ένα μεγάλο κουσούρι. Ήταν μονόφθαλμος. Το δεύτερο μάτι, αν και απέχει μόνο μερικά εκατοστά από το πρώτο, κάνει εκείνο το ποιοτικό άλμα στη όραση, το οποίο μας επιτρέπει να βλέπουμε τον κόσμο σε περισσότερες διαστάσεις. Ίσως γι αυτό ο Πολύφημος παρέμεινε ορθολογιστής και δεν απέκτησε ποτέ διαλεκτική σκέψη: Δεν μπορούσε να δει τα μηνύματα που έρχονται από το μέλλον. Όμως, από τον Πολύφημο έλειπε και το τρίτο μάτι της δημιουργικής φαντασίας, το οποίο πολλές φορές είναι πιο χρήσιμο και από τα δυο άλλα μάτια. Ο Οδυσσέας και οι σύντροφοί του απέδρασαν κρεμασμένοι κάτω από τις κοιλιές των προβάτων εκμεταλλευόμενοι αυτή ακριβώς την αδυναμία του. Παρά την βοήθεια που του προσέφερε ο σύντροφος Τ -  όπως επισημαίνει ο Α. Αλαβάνος εδώ: “Ο σύντροφος Τ. και η αλήθεια του” -  τελικά δεν μπόρεσε να αλλάξει το πεπρωμένο του.

Η υποκειμενική “αλήθεια” του περιορίζεται στην εμπειρία από το παρελθόν και είναι χρήσιμη μόνον για την αναπαραγωγή αυτού του παρελθόντος. Δεν οδηγεί σε υπερβάσεις. Δεν εμπεριέχει ρίσκα και αντιφάσεις. Ούτε ανατρεπτικό όραμα. Το βλέμμα του και η καρδιά του δεν αναζήτησε το άγνωστο που κρύβεται πέρα τον ορίζοντα της Θρινακίας, όπου έζησε όλη την ζωή του βόσκοντας πρόβατα. Ήταν προβλέψιμος στην συμπεριφορά του: Αν ζούσε σήμερα, θα έγραφε τα παιδιά του στην ΚΝΕ για να έχει ήσυχο το κεφάλι του.

Όλη του η ζωή ήταν μια στιγμή στην ιστορία της Περιπέτειας. Ένα ακόμα περιστατικό που επιβεβαίωσε την ανωτερότητα του Οδυσσέα. Είναι όμως Παρελθόν. Σήμερα το Καράβι έχει σαλπάρει από την Θρινακία και αναζητάει Νέους Τόπους...

Οπαδοί του "Οδυσσέα”

Ομιλίες από την Παναττική Συνδιάσκεψη του Μετώπου Ανατροπής-Αλληλεγγύης

...Στα χνάρια του Ζακοτό(1), σκέφτηκα την ισότητα ως μια προϋπόθεση από την οποία θα πρέπει να ξεκινάμε. Αυτό σημαίνει δύο πράγματα: κατ’ αρχάς, πρέπει να παίρνουμε την ισότητα ως αφετηρία και όχι ως στόχο· κατά δεύτερον, το θέμα δεν είναι να διακηρύσσουμε αφηρημένα ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, είναι να υποθέτουμε την ύπαρξη μιας ίσης ικανότητας, μιας ικανότητας που δεν είναι κτήμα καμίας καθορισμένης ομάδας, και να επιζητούμε να την επαληθεύσουμε. Δεν πρόκειται για μια απλή αφηρημένη υπόθεση. Μπορούμε εύκολα να επαληθεύσουμε την αναγκαιότητά της. Καμία αυθεντία δεν λειτουργεί εάν δεν υπάρχει μια ελάχιστη ισότητα που να την καθιστά αποτελεσματική: πρέπει κανείς να κατανοεί την εντολή του κυρίου για να την εκτελέσει, πρέπει να κατέχει την ίδια γλώσσα με τον καθηγητή για να παρακολουθήσει το μάθημά του. Και πρέπει να υποθέτουμε αυτή την ικανότητα, εάν θέλουμε να διακρίνουμε μια πολιτική κοινότητα από μια αγέλη που την καθοδηγεί ο ποιμένας της. Τούτο σημαίνει πως η σχέση ισότητας και η σχέση ανισότητας παντού διαπλέκονται η μία με την άλλη. Στην τάξη που αποκαλώ αστυνομική, η ισότητα χρησιμεύει για τη λειτουργία της ανισότητας. Το πολιτικό ερώτημα είναι αν είναι δυνατόν να αυτονομηθούν ετούτες οι μορφές ισότητας, να αυξήσουμε την εμβέλειά τους, να συγκροτήσουμε γι’ αυτές έναν κόσμο που να τους προσιδιάζει. Το σημαντικό σημείο είναι ότι αυτή η αύξηση της ισότητας καθορίζει μια δυναμική που αντιτίθεται στο στρατηγικό σχήμα των μέσων και των σκοπών. Δεν οδεύει κανείς προς την ισότητα με τα μέσα της ανισότητας...

(Περισσότερα γι' αυτό το θέμα, σε ένα παλαιότερο δημοσίευμά μας, εδώ: Ζακ Ρανσιέρ: Δεν οδεύει κανείς προς την ισότητα με τα μέσα της ανισότητας)

Αυτό το απόσπασμα διαλέξαμε ως εισαγωγικό σημείωμα για την κοπιαστική δουλεία που διεκπεραίωσε η ιστοσελίδα “ΣΥΡΙΖΑ ΕΥΔΑΠ” και ανάρτησε εδώ: ομιλίες από την Παναττική Συνδιάσκεψη του Μετώπου Ανατροπής-Αλληλεγγύης

(1) Βλ. Ζ. Ρανσιέρ, Ο αδαής δάσκαλος. Πέντε μαθήματα πνευματικής χειραφέτησης, μτφ. Δ. Μπουνάνου, Αθήνα, Νήσος, 2008.

Θεωρία και αριστερή πράξη

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "δρόμος"

Του Μιχάλη Σιάχου

Όσο προχωρά η κρίση, όσο σφίγγει η θηλιά στο λαιμό τής ήδη κλονισμένης κοινωνίας, τόσο πληθαίνουν και τα ερωτήματα για το εντυπωσιακό έλλειμμα της Αριστεράς η οποία, αντί να «τρυγά» τη διάχυτη οργή και απόγνωση, επιμένει πεισματικά στην ομφαλοσκόπηση, αποπνέοντας παλιοχρονίτικη μούχλα, παρά τις προσπάθειες παρφουμαρίσματος.

Πολλές οι αναλύσεις θεωρητικών και «θεωρητικών», πολλές οι προσεγγίσεις, πολλές οι αιτίες, διαχρονικά, για το έλλειμμα της Αριστεράς, το οποίο δείχνει να ακολουθεί πορεία αντίστοιχη με το ελληνικό χρέος. Σαν να έχει επιβληθεί και στα ενδοαριστερά ειωθότα εδώ και δεκαετίες -και οικειοθελώς εν προκειμένω- ένα άγραφο Μνημόνιο που ορίζει το επιτρεπτό πλαίσιο κίνησης της Αριστεράς και το οποίο τηρείται με θρησκευτική προσήλωση.

Έχοντας, λοιπόν, για πολλοστή φορά τον τελευταίο καιρό αυτή τη συζήτηση με συναδέλφους, ίσως και με λίγο απολίτικη ή του συρμού διάθεση, ένας μου είπε με… νόημα: «Κοίτα ρε συ τόσους αριστερούς γύρω σου που θέλουν να πρωταγωνιστήσουν στο “καινούργιο” και πες μου αν μπορούν να εμπνεύσουν».

Η παραπάνω σκέψη, όσο και αν ακούγεται της τηλεοπτικής μοδός και του συρμού, κρύβει, τελικά, μια μεγάλη αλήθεια. Κάποτε, στα δύσκολα ή «πέτρινα» χρόνια ο αριστερός ήταν κατ’ αρχήν άνθρωπος που με την εντιμότητά του, τη συμπεριφορά του, την εν γένει στάση ζωής του, έδινε το παράδειγμα. Αποδείκνυε, με κάθε τρόπο και σε κάθε περίπτωση, ότι «οι αριστεροί είναι άνθρωποι από άλλη πάστα».

Τις τελευταίες δεκαετίες, όμως, και κυρίως μετά την κατάρρευση του υπαρκτού -με ό,τι αυτό σήμαινε- τι έχει αλλάξει σε αυτό το επίπεδο; Μήπως πολλοί αριστεροί έδωσαν εξετάσεις ως πρωτοκλασάτα στελέχη σε μεγάλες επιχειρήσεις και από θέσεις ευθύνης έδειξαν προς τους υφισταμένους τους – εργαζόμενους το πιο κυνικό διευθυντικό πρόσωπο που υπηρετεί με στοχοπροσήλωση τον πιο σκληρό καπιταλισμό; Η απάντηση, δυστυχώς, είναι θετική και το παραπάνω παράδειγμα αποτελεί μόνο ένα μικρό πεδίο εφαρμογής της «αριστεροσύνης» ουκ ολίγων… αριστερών.

Πολλοί δε απ’ αυτούς –προσφάτως ανανήψαντες- επιχειρούν σήμερα να πρωταγωνιστήσουν στη διαμόρφωση της Αριστεράς που έχει ανάγκη η κοινωνία και που η πραγματικότητα, επιτακτικά, επιβάλλει. Μπορούν, όμως, να συμβάλλουν σε κάτι τέτοιο; Μπορούν να πείσουν, μπορούν να εμπνεύσουν, μπορούν να αποτελέσουν παράδειγμα; Τα ερωτήματα, μάλλον, ρητορικά είναι…

Ουδείς από αυτούς, όσο καλά και αν κατέχει τα θεωρητικά εργαλεία του μαρξισμού, μπορεί να αποτελέσει τη μαγιά του καινούργιου και του χρήσιμου… Ο αριστερός που δεν έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία, όσο «μούρη» και αν είναι, αποτελεί βαρίδι, τουλάχιστον, για να βρεθεί πάλι σε ρόλο ηγετικό.

Και οι καθημερινοί άνθρωποι της δουλειάς ανέκαθεν και δικαιολογημένα ήταν πολύ πιο αυστηροί με τους αριστερούς και κυρίως με τους «αριστερούς».

Η αντίδραση των πολιτών "χάλασε" την φιέστα με τον Πρόεδρο

Από την ιστοσελίδα:" Αυτοδιοικητικό κίνημα Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας

Η κοινή ανοιχτή επιστολή, τα ψηφίσματα και η άμεση αντίδραση στην είδηση της έλευσης του Κ.Παπούλια στις εξορύξεις της ΕΛΜΙΝ, ακύρωσαν την προσπάθεια των διοργανωτών, να αξιοποιήσουν επικοινωνιακά την εκδήλωση, για να νομιμοποιήσουν μια ληστρική και παράνομη δραστηριότητα. Στα ΜΜΕ - τοπικά και κεντρικά- παρουσιάστηκε η παράσταση των πολιτών και η σύντομη συνάντησή τους με τον Πρόεδρο, ενώ τα κείμενα διαμαρτυρίας κυκλοφόρησαν ευρύτατα στο διαδίκτυο και τον τοπικό τύπο. Τέλος χαρακτηριστικό είναι ότι ο Κ.Παπούλιας, μην επιθυμώντας ίσως να χρεωθεί την "υπόθαλψη" της ΕΛΜΙΝ, στο χαιρετισμό του, τόνισε ότι η προστασία του περιβάλλοντος είναι αυστηρή προτεραιότητα.

Ενδεικτικά για την παρουσίαση της εκδήλωσης:

Ο Κάρ. Παπούλιας κοντά στους μεταλλωρύχους της Οίτης
Ενημέρωσαν τον Κ. Παπούλια για τη διαμαρτυρία τους
Εν μέσω καταγγελιών στη Λαμία ο Κάρολος Παπούλιας;
Κ. Παπούλιας: «Ενωμένοι θα ξεπεράσουμε τα προβλήματα»

Διαδηλώσεις αποδοκιμασίας για τον ερχομό στην Αθήνα του Ντομινίκ Στρος Καν

Πραγματοποιήθηκε νωρίς το απόγευμα την Τρίτη 7/12 συγκέντρωση ενάντια στον ερχομό του Ντομινίκ Στρος Καν στη χώρα μας από το ΚΚΕ στο Σύνταγμα και αργότερα διαδήλωση από την πλατεία Κλαυθμώνος προς στο Σύνταγμα από συντονιστικό των πρωτοβαθμίων σωματείων και οργανώσεων της Αριστεράς. Οι δύο συγκεντρώσεις ήταν ισοδύναμες σε πλήθος και επαναλήφθηκε για μια ακόμα φορά η επιβολή υγειονομικής ζώνης προστασίας του ΚΚΕ, όταν πλησίασε προς το Σύνταγμα η πορεία που ξεκίνησε από την πλατεία Κλαυθμώνος.

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι δυνάμεις των ΜΑΤ απουσίαζαν μπροστά από το Ξενοδοχείο της Μεγάλης Βρετανίας και από άλλα ανάλογα πόστα κατά την διάρκεια της εκδήλωσης του ΚΚΕ, αφού την περιφρούρηση του χώρου είχαν αναλάβει δυνάμεις του ΚΚΕ. Μόλις όμως έφτασε η πορεία που ξεκίνησε από την πλατεία Κλαυθμώνος, τότε οι δυνάμεις καταστολής ανέλαβαν και πάλι τις θέσεις τους...

Οι διαδηλώσεις δεν είχαν τον παλμό και το μέγεθος των διαδηλώσεων που έγιναν την προηγούμενη μέρα κατά την επέτειο της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Επίσης, ο μέρος όρος της ηλικίας των διαδηλωτών ήταν σαφώς μεγαλύτερος από διαδηλωτών της προηγούμενης μέρας. Εικόνες από την πορεία που ξεκίνησε από την πλατεία Κλαυθμώνος και την συνάντηση της με τις ομάδες περιφρούρησης του ΚΚΕ στο Σύνταγμα, στο παρακάτω video:

Πως το MEGA παραποίησε το βίντεο

Από την ιστοσελίδα "Κίνηση Ενεργών Πολιτών Πάρου"

Όταν το MEGA παρουσίασε το βίντεο της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, "φρόντισε" κατάλληλα τον ήχο. Έτσι ενώ στο αυθεντικό ακούγεται μόνο ένας συναγερμός, στο βίντεο που παρουσίασε το MEGA προσέθεσε ήχους απο σπασίματα βιτρινών, φωνές απο πλήθος που φωνάζει "το αίμα κυλάει εκδίκηση ζητάει", και ήχους απο κρότου λάμψης. Το βίντεο του MEGA ξεκινάει απο το 0.24 του αυθεντικού και βέβαι έχουν σβηστεί οι ομιλιες απο τις κοπέλες που τραβάνε το βίντεο.

Αυτός είναι ο τρόπος που τα μεγάλα ΜΜΕ μαγειρεύουν τις ειδήσεις.

Τί είπατε; τι έκανε το ΕΣΡ; .. καλά εσείς;.

Μαχητικές διαδηλώσεις στην Αθήνα

Στην Αθήνα διοργανώθηκαν χθες, 6 Δεκέμβη δύο ξεχωριστές πορείες από τα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών.Κήρυξη Παναττικής στάσης εργασίας από τις 12.00 μέχρι τις 15.00 το μεσημέρι είχε αποφασίσει με ψήφισμα το 34ο Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ, το οποίο καλούσε τους εργαζόμενους στο Δημόσιο να πάρουν μέρος στο συλλαλητήριο που πραγματοποιείται στην Αθήνα στις 12.00 το μεσημέρι στα Προπύλαια. Η στάση της ΑΔΕΔΥ απλά διευκόλυνε να κλείσουν τα σχολεία και να κατέβουν οι μαθητές στην πορεία. Οι μαθητές βέβαια κατέβηκαν, όμως τους εργαζόμενους στο δημόσιο δεν τους είδαμε να κατεβαίνουν στην συγκέντρωση αυτή, ούτε βέβαια την άλλη συγκέντρωση που είχαν οργανώσει στις 4μ.μ. πολιτικές οργανώσεις της Αριστεράς. Όμως δεν κατέβηκαν και οι καθηγητές, παρά ελάχιστοι μαζί με τους μαθητές τους. Πιο πολλοί κατέβηκαν ως γονείς που ανησυχούσαν για τα παιδιά τους...

Βέβαια η Κυβέρνηση είχε λάβει όλα τα μέτρα για να περιορίσει την προσέλευση του κόσμου. Είχε ανακοινώσει ότι το κέντρο θα είναι αποκλεισμένο και θα απαγορεύεται η προσέλευση οχημάτων από τις 10.00π.μ. Στην πρωινή διαδήλωση η Αστυνομία ήταν κάπως συγκρατημένοι απέναντι στους μαθητές που ήταν διατεθειμένοι να συγκρουστούν μαζί της και δεν απαντούσε με τόσο άμεσο και σκληρό τρόπο. Στην απογευματινή τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Όλη η πορεία έγινε με συνοδεία των δυνάμεων καταστολής από τα πεζοδρόμια. Η Αστυνομία μάλιστα φρόντισε με την επίθεση που έκανε στα Προπύλαια να ξεκινήσει η πορεία ακριβώς στην ώρα που είχε εξαγγελθεί η συγκέντρωση, δηλαδή την 4.00 μ.μ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην προλάβουν καν να συνταχτούν τα μπλοκ των κομματικών οργανώσεων, αφού δεν είχαν προλάβει να έρθουν καν τα πανό. Γι αυτό τον λόγο ήταν μια μαζική πορεία που έχει ελάχιστα πανό. Η Σταδίου γεμάτη κόσμο και από την Κλαυθμώνος ως το Σύνταγμα και να μην φαίνεται στον ορίζοντα ούτε ένα πανό, είναι ένα θέαμα δύσκολα το βρίσκεις σε άλλες πορείες. Ήταν μια νεολαιίστικη διαδήλωση στην οποία ο κόσμος ήταν αγανακτισμένος και είχε μαζικά διάθεση να συγκρουστεί με τις δυνάμεις καταστολής. Δεν θύμιζε τίποτα από τις γνωστές “συγκρούσεις” που επαναλαμβάνονται εθιμοτυπικά δε πολλές άλλες πορείες που ένα κομμάτι της πορείας επιχειρεί μια “σύγκρουση” με τις δυνάμεις καταστολής στα “λουλουδάδικα” και όλοι περιμένουν να ξαναδούν το γνωστό έργο να επαναλαμβάνεται για μια ακόμα φορά... Ας ελπίζουμε ότι στις 15 Δεκέμβρη θα δούμε και τους εργαζόμενους να βγαίνουν στο δρόμο, όπως βγήκε χθες η νεολαία.

Ο Μ. Λίμποβιτς και η Μ.Χάρνεκερ προσκεκλημένοι του Ινστιτούτου «Ν. Πουλαντζάς» στην Αθήνα

Από την "Αυγή"

Το Ινστιτούτο «Νίκος Πουλαντζάς» φιλοξενεί στην Ελλάδα δύο διακεκριμένους ακαδημαϊκούς, τον Μάικλ Λίμποβιτς και τη Μάρτα Χάρνεκερ. Ο Μ. Λίμποβιτς είναι Καναδός, μαρξιστής οικονομολόγος, ομότιμος καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Σάιμον Φρέιζερ του Καναδά και συνεργάτης του Διεθνούς Κέντρου Μιράντα της Βενεζουέλας. Η Μ. Χάρνεκερ είναι κοινωνιολόγος, συγγραφέας, σύμβουλος της κυβέρνησης της Βενεζουέλας και από τις πλέον εξέχουσες ερευνήτριες της διαδικασίας κοινωνικού μετασχηματισμού της Λατινικής Αμερικής. Μαθήτρια του Λουί Αλτουσέρ στις αρχές της δεκαετίας του 1960, έχει μεταφράσει έργα του στα ισπανικά. Μετά το πραξικόπημα του Πινοσέτ εξορίστηκε από τη Χιλή. Στα ελληνικά έχουν εκδοθεί τα βιβλία της Βασικές έννοιες του ιστορικού υλισμού και Πραγματοποιώντας το αδύνατο. Η Αριστερά στο κατώφλι του 21ου αιώνα.

Την Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου (7.00 μ.μ.) στο Ινστιτούτο Goethe Αθηνών (Ομήρου 14-16), ο Μάικλ Λίμποβιτς θα μιλήσει, στο πλαίσιο της 4ης ετήσιας διάλεξης στη μνήμη του Νίκου Πουλαντζά, με θέμα «Χτίζοντας το σοσιαλισμό του 21ου αιώνα: η λογική του κράτους». Τον ομιλητή και το έργο του θα παρουσιάσει ο Γιάννης Μηλιός, καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας (ΕΜΠ). Η εκδήλωση γίνεται με την ευγενική υποστήριξη του Ινστιτούτου GOETHE και του Δικτύου transform!europe.

Την Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου (7.00 μ.μ.), στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (Αμφιθέατρο Σάκη Καράγιωργα ΙΙ) η Μάρτα Χάρνεκερ θα μιλήσει με θέμα: «Οι προκλήσεις της Αριστεράς τον 21ο αιώνα: Η περίπτωση της Λατινικής Αμερικής». Η εκδήλωση συνδιοργανώνεται με την Αυτόνομη κίνηση Μεταπτυχιακών Παντείου «Manifesto» και το Δίκτυο transform!europe.

Και στις δύο εκδηλώσεις θα υπάρχει ταυτόχρονη μετάφραση. Πληροφορίες, Ινστιτούτο «Νίκος Πουλαντζάς», 210-3217745

Στενές επαφές τρίτου τύπου...

το εξωγήινο βακτηρίδιο της NASA

Κι όμως, η ενότητα της Αριστεράς έχει προχωρήσει πολύ περισσότερο απ' ότι φανταζόμαστε! Μη σας ξεγελά η αποσάθρωση του ΣΥΡΙΖΑ και άλλα παρόμοια φαινόμενα. Ο ΣΥΝασπισμός και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήδη έχουν αρχίσει να συγκλίνουν σε κοινές δράσεις και πρωτοβουλίες. Ας δούμε τι δηλώνει ο Δ.Σ., μέλος του ΠΓ του ΣΥΝασπισμού, για την ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ, η οποία αποτελεί την αιχμή της πολιτικής παρέμβασης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στον εργατικό χώρο: “η διεύρυνση, η ενίσχυση και η δημοκρατική λειτουργία του συντονισμού των πρωτοβάθμιων σωματείων είναι σήμερα αναγκαία όσο ποτέ για τη συγκρότηση ενός νέου ταξικού εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.” ( από το άρθρο “Αναγκαία όσο ποτέ η αναζωογόνηση του ΣΥΡΙΖΑ και η συμπόρευση των αριστερών δυνάμεων” που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “δρόμος”)

Στην πραγματικότητα η σύναψη σχέσης ανάμεσα στον ΣΥΝασπισμό και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει γίνει μέσω του “ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΒΗΜΑΤΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ”. Πρωτεργάτες από την μια μεριά είναι η ομάδα του Π. Λαφαζάνη και από την άλλη η ΑΡΑΝ. Θα μας δοθούν αρκετές ευκαιρίες στο προσεχές μέλλον να παρουσιάσουμε περισσότερα στοιχεία να για αυτό το προξενιό που πιθανόν να καταλήξει σε ...γάμο.

Σήμερα δημοσιεύουμε επιστολή του σ. Θανάση Π. μέλους του ΣΥΝ, με την οποία σχολιάζει την πρόταση που κατέθεσε το “Αριστερό Ρεύμα” στην πρόσφατη ΚΠΕ του ΣΥΝασπισμού. Τα σχόλια οι υπογραμμίσεις και ότι άλλο είναι βαμμένο με το κίτρινο χρώμα είναι δικό του. Εμείς περιοριζόμαστε μόνον στο να σας επιστήσουμε την προσοχή, αν διαβάσετε το κείμενο, να έχετε στο μυαλό σας αυτά που προαναφέραμε παραπάνω:

Με τον ...μαρκαδόρο του Θανάση Π.

Σ Υ Ν Α Σ Π Ι Σ Μ Ο Σ

ΣΥΜΒΟΛΗ(ενώ ήταν αντιπαραθετικό) ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ ΚΠΕ ΤΟΥ ΣΥΝ

ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΩΝ ΚΑΙ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΣΤΟ ΝΕΟ ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΟ ΤΟΠΙΟ.

1. ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ

Τα εκλογικά αποτελέσματα στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές έδειξαν ότι το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα δυσκολεύεται να συγκρατήσει τη λαϊκή δυσφορία, η οποία διογκώνεται καθημερινά λόγω της πρωτόγνωρης επίθεσης που δέχονται από κυβέρνηση και τρόικα τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα και το λαϊκό εισόδημα.

Στις πρόσφατες εκλογές ο δικομματισμός είχε σοβαρές απώλειες λόγω της συνολικής ανόδου της Αριστεράς και του μεγάλου ποσοστού της αποχής, των άκυρων και λευκών ψηφοδελτίων, όχι όμως σε τέτοιο βαθμό ώστε να δρομολογηθούν άμεσες πολιτικές εξελίξεις, σε προοδευτική κατεύθυνση.

Οι συνδυασμοί της αριστεράς έφτασαν πανελλαδικά αθροιστικά στο 23%, λόγω κυρίως της σημαντικής ανόδου του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η άθροιση των δυνάμεων μιας κατακερματισμένης Αριστεράς, (για το ΜΕΤΩΠΟ κουβέντα!!) παρότι σήμερα φαίνεται ως πολιτικά αυθαίρετη πράξη, επιβεβαιώνει την πολιτική εκτίμηση, πως, εάν κατορθώσει να συμπαραταχθεί, με τη δυναμική που θα δημιουργήσει, μπορεί να αμφισβητήσει σοβαρά το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα.

«…παρακαλώ να λείψουν τα κουτσομπολιά. Τα απεχθανόταν φοβερά ο μακαρίτης»

ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑ – Κίνηση πολιτών Μοσχάτου 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Την Κυριακή, 5 Δεκεμβρίου 2010, στις 7.30 μμ στο ΚΑΠΗ Μοσχάτου (Χαλκίδη 21, Πλατεία Εθνικής Αντίστασης) η «Μεσοποταμία – Κίνηση Πολιτών Μοσχάτου» θα παρουσιάσει ένα αφιέρωμα στη ζωή, το έργο και την εποχή του ποιητή και ζωγράφου Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι, εμβληματικής φυσιογνωμίας της ρωσικής καλλιτεχνικής πρωτοπορίας και του Οκτώβρη. Τίτλος: «…παρακαλώ να λείψουν τα κουτσομπολιά. Τα απεχθανόταν φοβερά ο μακαρίτης» (από το γράμμα της αυτοκτονίας του).

Με θέμα «Ο Μαγιακόβσκι του Μήτσου Αλεξανδρόπουλου» θα μιλήσει η ομότιμη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Σόνια Ιλίνσκαγια, ενώ στη σχέση του με τον κυβοφουτουρισμό θα αναφερθεί η εικαστικός Σοφία Αλεξανδρίδου.

Οι ηθοποιοί Βασιλική Ρούσου και Μελέτης Γεωργιάδης θα διαβάσουν ποιήματα του. Το εικαστικό μέρος (video-art) έχει επιμεληθεί η Σοφία Αλεξανδρίδου. Οργάνωση, επιλογή ποιημάτων και επιμέλεια: Αμαλία Βασιλακάκη.

Το αφιέρωμα κλείνει με μια παρέμβαση λόγου, εικόνας και μουσικής με τίτλο «Γιατί αυτοκτόνησε ο Μαγιακόβσκι;» Ιδέα, κείμενο και αφήγηση: Νάντια Βαλαβάνη. Αφήγηση και τραγούδι: Μπενέτα Οικονόμου. Πιάνο: Κατερίνα Καραμπάτσα. Video-art: Περικλής Αντωνίου και Έλσα Τριβιζάκη. Σκηνοθετική επιμέλεια: Δημήτρης Σκλάβος.

Θα ακολουθήσει συζήτηση. Σας περιμένουμε!

ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ

Από την εφημερίδα "ΔΡΑΣΗ"

ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ

ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ. ΕΜΕΙΣ, ΟΜΩΣ, ΜΟΝΟ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟΥΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ

ΝΑ ΥΠΑΡΞΟΥΜΕ!

Ο Δεκέμβρης '08 έδειξε ότι πάντα υπάρχει άλλος δρόμος από την καταθλιπτική κυριαρχία των αστικών «μονόδρομων»: η εξέγερση, η αυτοοργάνωση, η μάχη της ανατροπής όλων όσων δολοφονούν τη ζωή μας.

Δύο χρόνια μετά από το «προοίμιο των εξεγέρσεων της κρίσης» αναζητούμε εναγώνια το δρόμο που θα ξαναβγάλει στο προσκήνιο την οργή αλλά και τη θέληση για μια άλλη ζωή, σαρώνοντας κυβερνήσεις, αφεντικά, κρατικούς και υπερεθνικούς μηχανισμούς.

ΣΥΡΙΖΑ: "ένα σκουλήκι ψόφιο, να το σκοτώσω δεν μπορώ, να φύγω δεν μ' αφήνει"

Σε τι διαφέρουν οι τότε δηλώσεις του Ν. Κωνσταντόπουλου
από τις πρόσφατες  αποφάσεις της  ΚΠΕ του ΣΥΝασπισμού;

Δεν πρέπει να υποτιμάμε τις εκλογικές διαδικασίες της αστικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.Οι ενωτικές προσπάθειες τις Αριστεράς στη χώρα μας, αναζητούν την επιβεβαίωσή τους και την επικύρωσή τους στους αστικούς θεσμούς της αστικής δημοκρατίας και όχι στο μαζικό κίνημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ συγκροτήθηκε σαν ένα κοινό εκλογικό σχήμα κομμάτων και οργανώσεων της αριστεράς. Χωρίς ένα καλό εκλογικό αποτέλεσμα, θα ήταν δύσκολο να ανοίξει ένα δρόμο ενάντια στον κατακερματισμό και την πολυδιάσπαση της αριστεράς. Ως εγχείρημα εμπεριείχε σπέρματα υπέρβασης, τα οποία ποτέ δεν γονιμοποιήθηκαν να γεννήσουν την νέα Αριστερά του 21ου αιώνα. Και ο θάνατός του επικυρώθηκε στις πρόσφατες εκλογές διαδικασίες. Τον ίδιο ακριβώς δρόμο ακολουθεί και ο “μικρός ΣΥΡΙΖΑ”, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η πολιτική της συγκρότηση σήμερα είναι προφανές ότι περνάει μέσα από εκλογικό αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών γιατί στοχεύει πρώτιστα στο πως να διαχειριστεί το υψηλό ποσοστό ψήφων που συγκέντρωσε, σε σχέση με τον αριθμό των οργανωμένων μελών της.

Σε ένα παλαιότερο κείμενό μας σχετικά με το τι καινούργιο έφερνε το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, γράφαμε:“ Τι καινούργιο μπορεί να γεννήσει μια αριστερά, που η στάση της απέναντι σε οποιοδήποτε ζήτημα που αναδεικνύει η συγκυρία, είναι γνωστή εκ των προτέρων ή μπορεί εύκολα να προβλεφθεί από τον οποιονδήποτε, μέχρι την πιο μικρή της λεπτομέρεια; Τίποτα απολύτως! Η τομή που έγινε με τον ΣΥΡΙΖΑ και ανέδειξε νέα στοιχεία, εντοπίζεται στην “απρόβλεπτη” συμμετοχή των δυνάμεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Τα ρίσκα που πήραν αυτές οι δυνάμεις ήταν μεγάλα, γι αυτό δέχτηκαν και τους μεγαλύτερους κλυδωνισμούς από το αβέβαιο και τολμηρό άλμα προς τα εμπρός. Μια κοινή εκλογή κάθοδος της ΑΚΟΑ με τον ΣΥΝ θα φαινόταν απλά ως ένα φυσικό και “προβλέψιμο” συμβάν, που δεν θα μπορούσε να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά της αριστεράς. Μάλιστα, ήδη είχε καθυστερήσει να γίνει, αφού είναι αρκετοί αυτοί που δεν αντιλαμβάνονται τον χαρακτήρα των πολιτικών και ιδεολογικών διαφορών ανάμεσα στην ΑΚΟΑ και τον ΣΥΝ και θεωρούν αδικαιολόγητη την ύπαρξή τους ως διακριτών πολιτικών οργανισμών.”

Δυστυχώς σήμερα στην μετεκλογική συγκυρία, το πως θα κινηθούν και τι θα προτείνουν τα διάφορα πολιτικά μορφώματα της Αριστεράς είναι πράγματα εντελώς προβλέψιμα, σε τόσο μεγάλο βαθμό που έχουν καταντήσει πλέον να είναι ανιαρές οι συζητήσεις για παρόμοια θέματα: Θεωρούμε ότι κανένας πολιτικός χώρος δεν έχει την τόλμη και το θάρρος να ξεφύγει από τις μεγαλοπολιτικές και τους μικροσυσχετισμούς που προσδιορίζουν το παρελθόν και το παρόν της Αριστεράς και να προχωρήσει στις αναγκαίες τομές που είναι απαραίτητες για το μεγάλο βήμα προς τα εμπρός. Το πρόβλημα δεν είναι ότι λείπουν “μεγάλα πολιτικά” σχέδια. Απ' αυτά έχουμε μπουχτίσει... Στα “μικρά” και στα “καθημερινά” ζητήματα κρίνονται πολύ περισσότερα απ' αυτά που φανταζόμαστε!

Το κριτήριο της πράξης είναι αυτό που αποδεικνύει στην πολιτική – και όχι μόνο - τις πραγματικές προθέσεις και διαθέσεις των δρώντων υποκειμένων και όχι οι διακηρύξεις και οι κριτικές που ασκούν σε ότι βρίσκεται γύρω τους. Για τον ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε πράγματι μια “λυδία λίθος” που έκρινε ποίος είναι συνεπής ως προς τις διακηρύξεις του, που αποκαλύπτει τους πραγματικούς λόγους της επένδυσης του σε αυτό το εγχείρημα, αλλά και τις προθέσεις του για το μέλλον.

Η “λυδία λίθος” λοιπόν για τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν βρίσκεται στην “μάχη των μαχών” που δόθηκε για το εκλογικό κατέβασμα στην περιφέρεια της Αττικής και οδήγησε σε δύο ξεχωριστά ψηφοδέλτια. Ούτε στα διακριτά “πολιτικά σχέδια” που υπαινίσσονται τα ψηφοδέλτια του Μητρόπουλου και του Αλαβάνου. Βρίσκεται στην στάση που κράτησε ο ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο ψηφοδέλτιο της Δ. Σπανούδη στην Στερεά Ελλάδα. Εκεί καταγράφεται με τον πιο καθαρό τρόπο το μέγεθος των διαφορών ανάμεσα σε πολιτικές πρακτικές και αντιλήψεις που δεν μπορούν να συνυπάρχουν πλέον. Εκεί σύσσωμη η ηγεσία του  ΣΥΝασπιμού (η παρέα του Τσίπρα χέρι - χέρι με την παρέα του Λαφαζάνη) διάλεξε να εναντιωθεί σε ότι πραγματικά κινείται, αντιστέκεται και προσπαθεί να συγκροτηθεί απ' τα κάτω μόνο και μόνο για να συμμαχήσει με τους παραγοντίσκους του πολιτικού περιθωρίου του ΠΑΣΟΚ και να έχει ανοιχτές τις πόρτες προς συνδιαχειριστικές πρακτικές που ήταν βουτηγμένος την προηγούμενη περίοδο ο ΣΥΝασπισμός. Είναι αποκαλυπτικό ότι στην εκλογική κάθοδο του ψηφοδελτίου του “Αυτοδιοικητικού κινήματος περιφέρειας Στερεάς” δεν τόλμησαν να αντιπαρατεθούν με τον τρόπο που το έκανε αυτό ο ΣΥΝασπισμός, όλοι οι πολιτικοί χώροι από τους Οικολόγους και την “Δημοκρατική Αριστερά” ως την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Παρ όλες τις πολιτικές διαφορές που είχαν ή και κριτικές που άσκησαν, υπήρξε κριτική στήριξη του ψηφοδέλτιου από δυνάμεις που προέρχονται απ' όλους αυτούς τους πολιτικούς χώρους.

Όποιος σήμερα θέλει να συνεχίσει την κοινή πορεία με την Κουμουνδούρου, μέσα από το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, ουσιαστικά αναγνωρίζει την ήττα αυτού του εγχειρήματος και επιστέφει στην εποχή του Ν. Κωνσταντόπουλου, με πολύ χειρότερους όμως όρους. Αξίζει να επισημάνουμε ότι το εμπόδιο για αυτές τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν η “Ανανεωτική πτέρυγα” του ΣΥΝασπισμού, η οποία είχε στοχοποιηθεί από την Κουμουνδούρου αλλά και από πολλές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ ως το εξιλαστήριο θύμα. Και οι εξελίξεις το επιβεβαίωσαν με το ποιο πανηγυρικό τρόπο: Είσαι πολιτικά αφερέγγυος, όταν κατεβαίνεις με πατενταρισμένους ΠΑΣΟΚους και προσπαθείς να συμμαχήσεις με πολιτικές δυνάμεις που βρίσκονται στις παρυφές του ΠΑΣΟΚ, αλλά ταυτόχρονα είσαι σε πόλεμο με πρώην συντρόφους σου που έχουν ακριβώς την ίδια πολιτική στόχευση. Άντε να εξηγήσεις στην κοινωνία γιατί ο Μητρόπουλος είναι καλύτερος από τον Κουβέλη...

Πριν ένα χρόνο περίπου γράφαμε για τις προοπτικές του ΣΥΡΙΖΑ: Το εγχείρημα αυτό δεν κινδυνεύει σήμερα να ακυρωθεί από τον Λ. Κύρκο και τους πολιτικούς του φίλους οι οποίοι δεν απόκτησαν ποτέ καμία σχέση μαζί του, αλλά από την πολιτική ανικανότητα του «αριστερού ρεύματος», την τυχοδιωκτική πολιτική της ομάδας Τσίπρα και των "μισθοφόρων" της εντός και εκτός ΣΥΝασπισμού. Πρακτικά έχει αρχίσει ήδη να υπονομεύεται από την εποχή που η Κουμουνδούρου απέκτησε με την βοήθεια των στηριγμάτων της εκτός του ΣΥΝ, τον οργανωτικό και πολιτικό έλεγχο του ΣΥΡΙΖΑ. Στην συνέχεια ανέτρεψαν την συγκρότηση του ως αυτόνομου πολιτικού οργανισμού με μέλη και δημοκρατικές διαδικασίες.

Δυστυχώς επιβεβαιωθήκαμε. Όπως κατάντησαν σήμερα τον ΣΥΡΙΖΑ, έχουν καταστρέψει το μέλλον του. Δεν υπάρχει σημείο επιστροφής. Θα συνεχίσουμε βεβαίως να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη του εγχειρήματος, κυρίως για το γέλιο που προκαλεί η συνέχιση της μικροπολιτικής, του παραγοντισμού και των μικροσυσχετισμών σε συνθήκες αποσάθρωσης και ήττας. Εξάλλου, το “νέο” δεν πρόκειται να γεννηθεί στην Αριστερά, αν δεν καταστραφεί το “παλιό” με τους τρόπους και τις μορφές που υπάρχει σήμερα. Και αυτή η καταστροφή δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα...

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προετοιμάζεται...

Με τον τίτλο "Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προετοιμάζεται για τις αναμετρήσεις" δημοσιεύτηκε στο ΠΡΙΝ την Κυριακή 28/11/10 άρθρου του Γ. Λαουτάρη, το οποίο αναφέρεται στις προκλήσεις που έχει μπροστά της σήμερα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Χωρίς περιστροφές, μπαίνει στην ουσία του ζητήματος:

“σε πρώτη προτεραιότητα τίθεται η κατάθεση μιας αναπροσαρμοσμένης, στις νέες συνθήκες, πολιτικής πρότασης για την Αριστερά και το κίνημα, ενώ σε καθολικό αίτημα της βάσης αναδεικνύεται η βαθύτερη ενοποίηση και συσπείρωση του δυναμικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με διαδικασίες των μελών και όχι των συνιστωσών.”

και συνεχίζει παρακάτω:

“Η ίδια η πίεση των αγωνιστών που πλέον προσβλέπουν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά και η αντικειμενική κατάσταση, σπρώχνουν προς μία κατεύθυνση: Μια νέα και ανώτερη σύνθεση στην πολιτική συμφωνία και οπωσδήποτε νέα και ανώτερη, δημοκρατικότερη συγκρότηση. Εκείνο που πρέπει να βαθύνει, πέρα από τις γενικές αναφορές στη συγκυρία και το συνολικό χαρακτήρα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως ορατού και διακριτού τρίτου πόλου στην Αριστερά, είναι μια πολιτική πρόταση για την ανατροπή της πολύπλευρης επίθεσης.”

Η πρώτη διαπίστωση είναι ότι ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αναβαπτισμένη από την κολυμπήθρα των περιφερειακών εκλογών, διεκδικεί πλέον με αρκετή σαφήνεια την πολιτική και οργανωτική ταύτιση με τον 3ο πόλο της Αριστεράς. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι καλεί όποιον διαχωρίζεται από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και στο ΚΚΕ να ενταχθεί στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και να παλέψει απ' εκεί για την ανασυγκρότηση της αριστεράς του 21ου αιώνα. Δεν αφήνει περιθώρια για άλλου τύπου συγκλίσεις και ανακατατάξεις...

Η δεύτερη διαπίστωση αφορά την δημόσια έκφραση μιας εσωτερικής αντίθεσης που διαπερνά πολιτικά και οργανωτικά το δυναμικό που στρατεύεται σε αυτό το εγχείρημα. Αφορά τα πολιτικά δικαιώματα και την συμμετοχή του κόσμου που δεν ανήκει σε κάποια από τις συνιστώσες που συγκροτούν ως μέτωπο σήμερα την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η κατάσταση θυμίζει την περίοδο της 1ης πανελλαδικής συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ, όπου το στίγμα το έδινε ο ανένταχτος κόσμος που είχε στρατευτεί στο εγχείρημα και ο οποίος προφανώς δεν είχε καμία διάθεση να συμμετέχει μέσω της ένταξής του σε κάποια συνιστώσα. Και τότε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έκανε ανάλογες διακηρύξεις με αυτές που κάνει σήμερα η ηγεσία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Η αριστερά -σε αντίθεση με την αγελάδα-
δεν θέλει ξένο χέρι. Τελειώνει μόνη της.

Ελπίζουμε ότι η ηγεσία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να διδαχτεί από τα λάθη του ΣΥΡΙΖΑ και να προχωρήσει άμεσα στην παραχώρηση των στοιχειωδών πολιτικών δικαιωμάτων στον ανένταχτο κόσμο, που αποτελεί το πιο δυναμικό και ελπιδοφόρο κομμάτι παρόμοιων εγχειρημάτων. Η έκφραση όμως “νέα και ανώτερη, δημοκρατικότερη συγκρότηση” μας φοβίζει για το μέλλον του εγχειρήματος. Ένας πολιτικός οργανισμός που δεν κατοχυρώνει στα μέλη του ούτε καν τα στοιχειώδη δικαιώματα που κατοχυρώνει η αστική δημοκρατία για το τελευταίο μέλος ενός σωματείου (αρχή της πλειοψηφίας για την λήψη των αποφάσεων και το δικαίωμα του “εκλέγειν και εκλέγεστε”), απλά δεν είναι δημοκρατικός, επομένως η παραίνεση να γίνει ..δημοκρατικότερος είναι άνευ περιεχομένου.

Το πολιτικό επίδικο της δημοκρατικής συγκρότησης στην πραγματικότητα αφορά στα ανταγωνιστικά χαρακτηριστικά που προκύπτουν από την πολιτική συγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως αυτοδύναμου πολιτικού φορέα απέναντι στις συνιστώσες που την αποτελούν. Τις θέσεις μας αναλυτικά για αυτό το ζήτημα, αναφορικά με την συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ τις έχουμε καταθέσει εδώ: ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΣΚΕΨΗ

Όμως, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα προχωρήσει σε πανελλαδικές συσκέψεις για να αντιμετωπίσει αυτά τα ζητήματα του ...χρόνου και έως τότε θα έχουμε αρκετές ευκαιρίες για να ξανασχοληθούμε με αυτό το θέμα. Μέχρι τότε ίσως έχουν σημειωθεί σημαντικές εξελίξεις και στους άλλους χώρους της Αριστεράς, αφού σήμερα η Αριστερά βρίσκεται σε ..οργασμό! Περισσότερες πληροφορίες για το θέμα, στην πρώην ιστοσελίδα “σκέψεις για τον ΣΥΡΙΖΑ” που έγινε πλέον “Αναμνήσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ”, εδώ: Ο οργασμός της αριστεράς

Αναμνήσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ...

Το εκλογικό αποτέλεσμα των Περιφερειακών και δημοτικών εκλογών επιταχύνει τις εξελίξεις στους πολιτικούς χώρους της Αριστεράς. Όμως δεν πιστεύουμε ότι είμαστε μπροστά στην αναγέννηση και την ανασύνθεση μιας άλλης εκδοχής, ελπιδοφόρας για το κίνημα και τον κόσμο της εργασίας. Για να γεννηθεί το νέο, θα πρέπει πρώτα να συντριβεί το παλαιό με την μορφή και το περιεχόμενο που υπάρχει σήμερα. Η υπέρβαση που απαιτείται δεν μπορεί να προέλθει από τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς. Στις σημερινές συνθήκες θεωρούμε ότι παραμένουν επίκαιρες, οι θέσεις που είχαμε διατυπώσει στο κείμενο "Αναπαραγωγή ή μετασχηματισμός;" για την ανασυγκρότηση της αριστεράς. Αναδημοσιεύουμε ένα μικρό απόσπασμα απ' αυτό το κείμενο:

"...Όμως, μόνο μέσα από αυτές τις κοινές πολιτικές πρακτικές στο μαζικό κίνημα, μπορούν να οικοδομηθούν σχέσεις εμπιστοσύνης και ενότητας ανάμεσα στα πολιτικά υποκείμενα που νοιάζονται για την ανάπτυξη του μαζικού κινήματος, και θεωρούν αυτή την ανάπτυξη ως βασική προϋπόθεση για την πολιτική ανασυγκρότηση της Αριστεράς. Τα πολιτικά υποκείμενα που στρατεύονται στην υπόθεση της ανασυγκρότησης της αριστεράς, είναι υποχρεωμένα να συγκροτούνται τα ίδια στο εσωτερικό των κινημάτων. Χωρίς αυτή την προϋπόθεση, οποιαδήποτε προσπάθεια για αριστερή πολιτική παρουσία ή και παρέμβαση στην κεντρική πολιτική σκηνή - ανεξάρτητα από προθέσεις - είναι καταδικασμένη να περνάει από τα μονοπάτια της αστικής πολιτικής των χειρισμών, των εκπροσωπήσεων, των διαμεσολαβήσεων και πελατειακών σχέσεων. Τότε μόνον ο διάλογος μπορεί να είναι γόνιμος, αφού θα τροφοδοτείται από εμπειρίες των συλλογικών πρακτικών άσκησης πολιτικής.

Η πολιτική συγκρότηση δεν είναι μια διαδικασία παραγωγής πολιτικών θέσεων, από κάποια πολιτικά επιτελεία ή οι ειδικούς της πολιτικής, που απευθύνονται με γενικό τρόπο στην κοινωνία ή στο κίνημα, με την μορφή ηθικών εκκλήσεων ή με τη χρήση του ορθού λόγου. Αν η πολιτική συγκρότηση στο εσωτερικό των κινημάτων είναι ελλειμματική, τότε το έλλειμμα που υπάρχει δεν μπορεί να αναπληρωθεί από το έργο “θεματικών” επιτροπών και από τις θέσεις που θα παράγουν οι “ειδικοί” της πολιτικής μέσα σε αυτές τις επιτροπές για να “διαφωτίσουν” τα κινήματα.

Πρόκειται για αναπαραγωγή αντιλήψεων που επικράτησαν ευρέως στις κυρίαρχες εκδοχές του κομμουνιστικού κινήματος και αυτονομούν την παραγωγή της επαναστατικής θεωρίας από την ταξική πάλη. Συνέπεια αυτών των αντιλήψεων είναι ότι το κίνημα και οι μάζες προσλαμβάνονται ως εξωτερικά «αντικείμενα» σε σχέση με το «υποκείμενο» της πολιτικής πρωτοπορίας, το οποίο μπορεί να υπάρχει έξω και πέρα από αυτά, στο απυρόβλητο, στα όνειρά μας, στη φαντασία μας, ίσως και σε μια …«θεματική» επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ!

Σήμερα, η ανασυγκρότηση της Αριστεράς δεν θα κριθεί τελικά από κάποια πολιτική συμφωνία, ούτε από το πόσο ολοκληρωμένο είναι ένα πολιτικό σχέδιο ή πρόγραμμα. Οι απαντήσεις που προϋποθέτει ένα τέτοιο εγχείρημα, δεν μπορούν να δοθούν κυρίως με την προσφυγή στον «διάλογο». Δεν υπάρχουν πολιτικά υποκείμενα που κατέχουν ή θα ανακαλύψουν την απόλυτη αλήθεια. Οι σχετικές αλήθειες που κατέχει κάθε υποκείμενο ξεχωριστά, δεν είναι επαρκείς για την ανασύνθεση της Αριστεράς. Η τομή που απαιτείται, περνάει από την συντριβή του παλαιού με την μορφή που υπάρχει, και το ριζικό μετασχηματισμό του. Το νέο δεν πρόκειται να προκύψει από απλές αθροιστικές πράξεις μεταξύ συγγενών υποκειμένων, διατεταγμένων σε ομόκεντρους ή παράπλευρους κύκλους. Πρόκειται για μια σύνθεση αντιθέσεων, για τη διαλεκτική της οποίας ισχύει η ρήση του προέδρου Μάο: «Τα δύο δεν γίνονται ένα». Για να μην μιλάμε κινέζικα, το μέλλον των ενωτικών εγχειρημάτων που ευαγγελίζονται την ανασύνθεση της αριστεράς, θα κριθεί τελικά αν η ρήξη με το υπάρχον, που εμπεριέχει ο πυρήνας όλων αυτών εγχειρημάτων, οδηγήσει στην κυριαρχία των όρων μετασχηματισμού και στην καταστροφή των όρων αναπαραγωγής των υποκειμένων που μετέχουν σε αυτά...."

Ο Α.Αλαβάνος μιλάει για το εκλογικό αποτέλεσμα και όχι μόνο...

η προεδρική καρέκλα του ΣΥΝ

Στα σταλινικά κόμματα η αντιπαλότητα στον "εσωτερικό εχθρό" αποτελεί στοιχείο της συγκρότησής τους. Η Κουμουνδούρου θεωρεί πλέον ότι έχει ξεμπερδέψει με τον Α. Αλαβάνο και τώρα έχει στοχοποιήσει τον Π. Λαφαζάνη. Ελπίζει να  ξεμπερδέψει μαζί του μέσω της πολιτικής που έχει χαράξει για τον ΣΥΡΙΖΑ. Όπως έχουμε αναφέρει επανειλημμένα σε παλαιότερα δημοσιεύματά μας θα επιχειρήσει, τώρα που έχει τον πλήρη πολιτικό έλεγχο, να συγκροτήσει ως ενιαίο πολιτικό φορέα τον ΣΥΡΙΖΑ μαζί με  όσα κομμάτια και θρύψαλα έχουν απομείνει από την ΑΝΑΣΑ. Ήδη το σχέδιο τέθηκε σε εφαρμογή στην χθεσινή συνεδρίαση της ΚΠΕ του ΣΥΝ, παρ όλες τις στρογγυλεύεις και τις αμβλύνσεις που επιβάλει το δυσμενές εκλογικό αποτέλεσμα. Παράλληλα αναμένουν την εκούσια αποχώρηση από τον ΣΥΡΙΖΑ των δυνάμεων του Μετώπου Α-Α, πράγμα που θα διευκόλυνε τα σχέδιά τους. Γι αυτό άλλωστε εκπορεύονται πληροφορίες προς τα ΜΜΕ από τα γραφεία της Κουμουνδούρου ότι ο Α.Αλαβάνος εξαγγέλλει την δημιουργία νέου κόμματος. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

Σε μια σημαντική ομιλία του, ο  Α. Αλαβάνος στην 1η Παναττική Συνέλευση του "Μετώπου Α-Α", τοποθετείται για το εκλογικό αποτέλεσμα και απαντάει σε μια σειρά ερωτήματα που απασχολούν τους φίλους και τους εχθρούς του:

Το δελτίου τύπου καθώς και η απόφαση της 1ης Παναττικής συνέλευσης του Μετώπου Α-Α και η πρόταση με τα 10 σημεία που είχε κατατεθεί στην γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ είναι δημοσιευμένα στην ιστοσελίδα της ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ,εδώ:

Παναττική Συνέλευση του Μετώπου A-A 

Ενημέρωση από την 1η Παναττική Συνέλευση του Μετώπου Α-Α

Πραγματοποιήθηκε στην Πάντειο το Σάββατο 27 /11 η Παναττική Συνέλευση του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής -Ελεύθερη Αττική. Στην συνάντηση μίλησαν 40 περίπου σύντροφοι με μέσο χρόνο ομιλίας 7 λεπτά, για το εκλογικό αποτέλεσμα, την Αριστερά και το μέλλον του Μετώπου. Μετά το πέρας των ομιλιών έγινε συζήτηση για το σχέδιο απόφασης, το οποίο παρουσίασε στην έναρξη της συνέλευσης ο σ. Δήμος Τσακνιάς. Αποφασίστηκε η συνέχιση και ανάπτυξη της δράσης και λειτουργίας του «Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής» ως “Ανοικτού Πολιτικού Σχεδίου” που σκοπεύει να συμβάλλει στη δημιουργία ενός ευρύτατου μετώπου όλων των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που αγωνίζονται για την ανατροπή της κυβέρνησης, την απαλλαγή του λαού και της χώρας από τα δεσμά που μας επιβάλουν το ΔΝΤ και η Ε.Ε, την εναλλακτική ριζοσπαστική λύση.

Σε αυτά τα πλαίσια - και μετά από έντονη και παραγωγική συζήτηση - η παναττική συνέλευση του Μετώπου εκτίμησε σχετικά με τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι υπάρχει ακόμη δυνατότητα ανασυγκρότησης και δημιουργικής προσφοράς του σε μια μετωπική σύγκλιση ευρύτατων δυνάμεων. Αυτή δεν μπορεί να προέλθει από τη συνέχιση άγονων διεργασιών κορυφής. Μπορεί να προέλθει μόνο από τα μέλη του. Γι΄ αυτό είναι αναγκαίο να συνέλθει το αργότερο μέχρι το τέλος Γενάρη η 4η Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, όπου θα κατατεθούν οι διάφορες απόψεις και θα ληφθούν οι αποφάσεις στη βάση της αρχής «ένα μέλος, μία ψήφος».

Επίσης αποφασίστηκε ότι τα μέλη της Συνέλευσης, που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ, θα πρέπει πάρουν όλες τις αναγκαίες πρωτοβουλίες για την προσέγγιση δυνάμεων που απελευθερώνονται από το κόμμα αυτό και που ούτε επιβαρύνονται από σκιές του παρελθόντος, ούτε διαπλέκονται με κέντρα του συστήματος στον επικοινωνιακό ή οικονομικό χώρο.

Σχετικά με τις ριζοσπαστικές οργανώσεις, ομάδες, κινήσεις που ούτε συμμετέχουν στο ΣΥΡΙΖΑ ούτε προέρχονται από τον σοσιαλιστικό χώρο αλλά κινούνται στο χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, της κοινωνικής διαμαρτυρίας, του οικολογικού ριζοσπαστισμού αποφασίστηκε ότι θα επιδιωχθεί η επικοινωνία μαζί τους και η διερεύνηση της δυνατότητας για κοινές δράσεις για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και της νεολαίας.

Επίσης η συνέλευση αποφάσισε ότι θα στηρίξει πρωτοβουλίες συνάντησης, επικοινωνίας, συζήτησης της αριστεράς και αυθεντικές προοδευτικές περιφερειακές ή δημοτικές κινήσεις και ενωτικές εργατικές πρωτοβουλίες βάσης.

Μετά τις γιορτές αποφασίστηκε η διοργάνωση πανελλαδικής συνέλευσης των μελών για την παραπέρα επεξεργασία των πολιτικών θέσεων και την εκλογή συντονιστικού οργάνου. Το πλήρες κείμενο της απόφασης θα δοθεί στην δημοσιότητα από το γραφείο τύπου και το προεδρείο της συνέλευσης. 

Εικόνες από την διαδήλωση της τρίωρης στάση εργασίας (Πέμπτη 25/11)

Στάση πληρωμών ...τότε!

Όσο πλησιάζει η στιγμή της πτώχευσης της χώρας, τόσο αποκαλύπτεται η αδυναμία της Αριστεράς να παρουσιάσει μια εναλλακτική λύση απέναντι στις διαχειριστικές πολιτικές του αστισμού, η οποία θα προστατεύει το επίπεδο διαβίωσης και τον μισθό των εργαζομένων. Η Αριστερά περί άλλων τυρβάζει. Εδώ μας έχουν πάρει και τα σώβρακα και κάποιοι αριστεροί θεωρούν ότι καταρρέει ο καπιταλισμός και όπου νάναι γίνεται η επανάσταση! Είναι αποκαλυπτικό αυτής της πολιτικής αδυναμίας της Αριστεράς ότι το ιδεολόγημα που είχε προβληθεί ως η συνεπής αντικαπιταλιστική γραμμή για αυτή την συγκυρία και το οποίο συγκρότησε ουσιαστικά την πολιτική φυσιογνωμία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η προμετωπίδα των αριστερών οικονομολόγων “ΠΑΥΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ – ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ”, σήμερα προωθείται από πολλούς – ντόπιους και ξένους – εκπρόσωπους του αστισμού ως η μόνη σοβαρή εναλλακτική λύση διεξόδου της χώρας από την κρίση. Το πως έχει ήδη αρχίσει να πασάρεται αυτή η πολιτική, μπορείτε να το διαπιστώσετε διαβάζοντας τον καθημερινό τύπο ή παρακολουθώντας τα δελτία ειδήσεων των καναλιών της tv. Απ' όλα αυτά, σας προτείνουμε ως χαρακτηριστικό δείγμα μια life style εκδοχή αυτής της “αντικαπιταλιστικής πολιτικής” εδώ: Fortune: Η στάση πληρωμών δεν συνεπάγεται καταστροφή

Το ζητούμενο για τον κόσμο της εργασίας είναι να μην φορτωθούν όλα τα βάρη οι εργαζόμενοι για την έξοδο απ' αυτή την κρίση του καπιταλισμού. Στα πλαίσια αυτών των αναζητήσεων τοποθετείται ένα άρθρο του Σ. Μαρκέτου που είχε δημοσιευθεί στις 21 Φεβρουαρίου 2010 στο ΒΗΜΑ.  Έχει ιδιαίτερη σημασία να το κρίνουμε μετά τις εξελίξεις που έχουν συμβεί από τότε που γράφτηκε μέχρι σήμερα για να διαπιστώσουμε πράγματι την πολιτική του αξία:

Στάση πληρωμών τώρα 

Οι πρόσφατες δραματικές εξελίξεις δημιουργούν νέο πολιτικό σκηνικό και δίνουν μια πρόγευση των καταστάσεων που θα ζήσουμε τα ερχόμενα χρόνια. Ολοι αναρωτιόμαστε πώς θα αντιμετωπιστεί άμεσα η δημοσιονομική κρίση και πώς θα βγούμε μεσοπρόθεσμα από την πολύ ευρύτερη οικονομική κρίση που ήδη κλονίζει την Ευρωπαϊκή Ενωση. Θεωρώ αδύνατο να γίνουν αυτά στο πλαίσιο μιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Πριν από καιρό είχα υποστηρίξει ότι πρέπει να κηρυχθεί στάση πληρωμών του δημόσιου χρέους (ξεπέρασαν τα 41 δισ. ευρώ το 2009) και να γίνει αναδιαπραγμάτευσή του. Ειδάλλως θα χρειαζόταν «να περικοπούν όλες οι κοινωνικές δαπάνες και να μπει φιτίλι στη δημοκρατία και την κοινωνική συνοχή για να πληρωθούν κατά προτεραιότητα οι δανειστές».

Γιατί και οι δύο δρόμοι της αριστεράς είναι αδιέξοδοι: Ούτε Ευρώ, ούτε δραχμή, το πρόβλημα είναι στο κράτος.

Από την ιστοσελίδα "anti-somata"

Διάβασα με προσοχή δυό πρόσφατα άρθρα, το ένα του Μηλιού (εδώ) κι ένα του Λαπαβίτσα (εδώ) σχετικά με τις στρατηγικές εξόδου απο την κρίση. Αν κανείς παρακολουθήσει με προσοχή τις συζητήσεις μέσα στην αριστερά τους τελευταίους 8 μήνες θα παραδεχτεί οτι αυτά τα δύο άρθρα συμπυκνώνουν εν πολλοίς όλες αυτές τις συζητήσεις. Οι συζητήσεις αυτές γυρνάνε συνεχώς γύρω απο ένα δίπολο: ευρώ ή δραχμή; ευρωπαϊσμός/διεθνισμός ή πατριωτισμός; Αν και αρχικά πέρυσι, οι απόψεις του Λαπαβίτσα και των “αριστερών οικονομολόγων” μου είχαν φανεί πιο εύλογες (για παράδειγμα η ουτοπία αποπληρωμής του τεράστιου χρέους και άλλα σχετικά) η ουσιαστική αποστροφή των απλών αριστερών και εν γένει των εργαζομένων στα συνθήματα και τα προτάγματα, τελικά καί των δύο μπλοκ των αριστερών ριζοσπαστών (ας μην πανηγυρίζουν οι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δεν κέρδισαν ψήφους, απογοητευμένους του Σύριζα μάζεψαν), όπως αυτή εκφράστηκε στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές, με έκανε να προβληματιστώ….

η συνέχεια εδώ: Γιατί και οι δύο δρόμοι της αριστεράς είναι αδιέξοδοι: Ούτε Ευρώ, ούτε δραχμή, το πρόβλημα είναι στο κράτος