Αναρτήσεις
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "δρόμος"
Του Μιχάλη Σιάχου
Όσο προχωρά η κρίση, όσο σφίγγει η θηλιά στο λαιμό τής ήδη κλονισμένης κοινωνίας, τόσο πληθαίνουν και τα ερωτήματα για το εντυπωσιακό έλλειμμα της Αριστεράς η οποία, αντί να «τρυγά» τη διάχυτη οργή και απόγνωση, επιμένει πεισματικά στην ομφαλοσκόπηση, αποπνέοντας παλιοχρονίτικη μούχλα, παρά τις προσπάθειες παρφουμαρίσματος.
Έχοντας, λοιπόν, για πολλοστή φορά τον τελευταίο καιρό αυτή τη συζήτηση με συναδέλφους, ίσως και με λίγο απολίτικη ή του συρμού διάθεση, ένας μου είπε με… νόημα: «Κοίτα ρε συ τόσους αριστερούς γύρω σου που θέλουν να πρωταγωνιστήσουν στο “καινούργιο” και πες μου αν μπορούν να εμπνεύσουν».
Η παραπάνω σκέψη, όσο και αν ακούγεται της τηλεοπτικής μοδός και του συρμού, κρύβει, τελικά, μια μεγάλη αλήθεια. Κάποτε, στα δύσκολα ή «πέτρινα» χρόνια ο αριστερός ήταν κατ’ αρχήν άνθρωπος που με την εντιμότητά του, τη συμπεριφορά του, την εν γένει στάση ζωής του, έδινε το παράδειγμα. Αποδείκνυε, με κάθε τρόπο και σε κάθε περίπτωση, ότι «οι αριστεροί είναι άνθρωποι από άλλη πάστα».
Τις τελευταίες δεκαετίες, όμως, και κυρίως μετά την κατάρρευση του υπαρκτού -με ό,τι αυτό σήμαινε- τι έχει αλλάξει σε αυτό το επίπεδο; Μήπως πολλοί αριστεροί έδωσαν εξετάσεις ως πρωτοκλασάτα στελέχη σε μεγάλες επιχειρήσεις και από θέσεις ευθύνης έδειξαν προς τους υφισταμένους τους – εργαζόμενους το πιο κυνικό διευθυντικό πρόσωπο που υπηρετεί με στοχοπροσήλωση τον πιο σκληρό καπιταλισμό; Η απάντηση, δυστυχώς, είναι θετική και το παραπάνω παράδειγμα αποτελεί μόνο ένα μικρό πεδίο εφαρμογής της «αριστεροσύνης» ουκ ολίγων… αριστερών.
Ουδείς από αυτούς, όσο καλά και αν κατέχει τα θεωρητικά εργαλεία του μαρξισμού, μπορεί να αποτελέσει τη μαγιά του καινούργιου και του χρήσιμου… Ο αριστερός που δεν έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία, όσο «μούρη» και αν είναι, αποτελεί βαρίδι, τουλάχιστον, για να βρεθεί πάλι σε ρόλο ηγετικό.
Το άρθρο θέτει ένα σοβαρό ζήτημα. Τη διάσταση λόγων και έργων της συντριπτικής πλειοψηφίας (και) των αριστερών. Βέβαια και η ίδια η οργάνωση του αρθρογράφου (ΚΟΕ) σε κάποια πράγματα παρουσιάζει κι αυτή μια διάσταση(λιγότερα είναι η αλήθεια, γιατί είναι μετρημένα τα λόγια της σε σύγκριση με άλλες).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά, τι φταίει; Τα μεγαλύτερα -σε σχέση με το παρελθόν-λόγια ή οι λιγότερο επαναστατικές-σε σχέση με το παρελθόν- πράξεις; Και παλιότερα, τι συνέβαινε, και ήμασταν συνεπείς;
Άποψή μου; Ότι το πρόβλημα είναι τα πιο επαναστατικά λόγια σε σχέση με το παρελθόν. Δεν χρειάζεται κανείς να διαβάσει πολλά για να δει ότι η λογοκοπία, ο βερμπαλισμός και η δημαγωγία δινουν και παίρνουν στην αριστερά του σήμερα. Ας δει κείμενα του ΚΚΕ όταν αυτό ήταν στα χάι του και ας κρίνει λόγο (για το "έργα" δεν το συζητώ, είναι γνωστό).
Το άρθρο θέτει και την ατομική διάσταση του προβλήματος. Όχι της αριστεράς γενικά, αλλά του αριστερού πολίτη, συναδέλφου, συντρόφου,γείτονα.
Εκεί,νομίζω, όλα οφείλονται στην κοινωνική σύνθεση της ηγεσίας των αριστερών οργανώσεων.
Πόσοι είναι μισθωτοί από αυτούς; Πόσοι μισθωτοί,για παράδειγμα, φωνάζουν "Ανυπακοή, Απεργία Γενική"; Πόσοι καταλαβαίνουν τη σημασία αυτού του συνθήματος πρακτικά;Και για να τα κάνω ταληράκια, πόσοι μισθωτοί αντέχουν πάνω από 3 χαμένα μεροκάματα;
Και μιας και πιάσαμε και το θέμα της γειτονιάς, πόσοι γείτονές μας ξέρουν ότι είμαστε αριστεροί; Πόσοι γείτονές μας, μας έχουν δει να κάνουμε αφισοκόλληση στη γειτονιά; Και πόσοι αριστεροί πάνε πλέον για αφισοκολλήσεις, άλλωστε;
Και μιας και έθιξε το άρθρο και τους πρώην αριστερούς που επέστρεψαν: Πόσοι από αυτούς έκαναν μια αυτοκριτική για τη στάση τους τότε, στη μεταπολίτευση, και πόσο την έκαναν και έμπρακτα, τώρα που ξαναγύρισαν στις συνεδριάσεις και τις συνελεύσεις που ΘΑ αποφασίζουν δράσεις; Και πόσοι συμμετέχουν σε αυτές τις δράσεις; Και τι δράσεις είναι άλλωστε αυτές;
Μια...πικετοφορία; Μια...διανομή φυλλαδίων; Μια συγκέντρωση στα κεντρικά, μακριά από τις γειτονιές, μη μας δει και κανά μάτι; Σιγά τα αίματα. Και οι παραθρησκευτικές οργανώσεις, με το συμπάθιο, τα ίδια κάνουν.
Μήπως, όμως, το άρθρο έχει και ένα δομικό λάθος; Η φράση δεν είναι "οι αριστεροί είναι φτιαγμένοι από άλλη πάστα", αλλά "οι κομμουνιστες είναι φτιαγμένοι από άλλη πάστα". Μήπως, λοιπόν, κάποιοι δηλώνουν το απλό,το εύκολο, "αριστεροί", άρα εμείς δεν χρειάζεται να τους ζητάμε και πολλά; Μήπως, τελικά, δίκιο έχει το ΚΚΕ, που πλέον απαρνείται τον χαρακτηρισμό του ως "αριστερού" κόμματος, γιατί αυτό συμπεριλαμβάνει πολλών καρυδιών καρύδια; Μήπως πράγματι, κομμουνιστής είναι ο μπροστάρης, ο ντόμπρος, ο Φενταγίν(=αυτός που θυσιάζεται για τους άλλους), και ο αριστερός είναι απλά ο "συνοδοιπόρος" (στην καλύτερη περίπτωση) ή ο απλά συμπαθών;
Και πράγματι, πότε γενικεύτηκε η χρήση του όρου "αριστερά"; Νομίζω μεταπολεμικά, ώστε να "διαχέεται" στο θολό αυτό ορισμό η μάζα των Κομμουνιστών και να αποφεύγουν όσο το δυνατό περισσότερο τις δολοφονικές διώξεις.
Λοιπόν, για να κάνω ακόμα πιο ταληράκια τη σκέψη μου. Και οι ηγεσίες των οργανώσεων της αριστεράς αποτελούνται είτε από ελεύθερους επαγγελματίες είτε από δημοσίους υπαλλήλους, και ο λόγος της είναι τόσο στρογγυλεμένος και παράλληλα ανεδαφικός και αλαζονικός, άρα είναι ο πλέον μικροαστικός. Από εκεί λοιπόν προκύπτουν και τα παχιά τα λόγια, και το εύκολο λάκισμα, στη δύσκολη κατάσταση.
Οι αναρχικοί,τουλάχιστον,μπορεί και αυτοί να μην έχουν καλύτερη κοινωνική σύνθεση, αλλά ρισκάρουν περισσότερα με τις πράξεις τους. Σύλληψη,διαπόμπευση. Πόσοι αριστεροί το αντέχουν αυτό;
Μπράβο, λοιπόν, στον αρθρογράφο, για το θέμα που έθιξε. Όμως πρέπει και ο ίδιος ταυτόχρονα, για να μην θεωρηθεί ότι μιλά και για την οργάνωσή του, να μας πει τι δράσεις κάνει αυτή, ώστε να πλησιάσει το λαό, και τι νομίζει ακόμα και για την ίδια τη λαϊκότητα της εφημερίδας του.
Ευχαριστώ.
Μισθωτός
αυτο ειναι το καιριο ζητημα σημερα της αριστερας...παλια η αριστερα σημαινε θυσια τις τελευταιες δεκαετιες σημαινει κατα βαση κερδη ειδικα για τα στελεχη..αυτη ηταν η βασικη διαφορα των αριστερων απο τους αλλους γιτι κατα τα λοιπα τα λογια ηταν παντα παχια και ψευτικα και αποδεικνυονταν περιτρανα τετοια στις χωρες του υπαρκτου....καθολου δημοφιλες αυτο που θα πω αλλα μηπως πρεπει να αλλαξουμε πρωτα τους εαυτους μας και μετα τον κοσμο?...το θεμα βεβαια ειναι αν αυτο γινεται και δευτερον το αντεχουμε αυτο για τον εαυτο μας ο καθενας?
ΑπάντησηΔιαγραφήΣύντροφε ΕΟΣ δεν είναι απόλυτα σχετικό με την ανάρτησή σου αλλά δεν είναι και άσχετο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα γνωρίζεις ασφαλώς τα καθέκαστα στη δικαιοσύνη με την υπόθεση Πλεύρη - Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας.
Μία υπόθεση που ελάχιστη κάλθψη βρήκε σε όλη την εξέλιξή της από τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα του χώρου. Οι πολλές και απίστευτα σκανδαλώδεις πτυχές της υπόθεσης είναι ΑΠΟΛΥΤΑ ΒΕΒΑΙΟ ότι δεν αναδείχτηκαν όσο έπρεπε. Αποκορύφωμα η χθεσινή εκδίκαση της μήνυσης κατά μελών της Αντιναζιστικής που αποσιωπήθηκε σχεδόν εντελώς. Δεν νομίζω ότι αυτό συνέβη εξ αιτίας του ότι οι συγκεκριμμένοι θεωρούνται ως μέλη της οακκε γραφικοί και σωστά.
Όμως το ζήτημα Πλεύρη και πολύ περισσότερο τα φασιστικά δίκτυα στους δικαστές θα άξιζαν περισσότερης προσοχής από μέρους μας.
Δεν μου φαίνεται γιά άσχετο ότι κάπου παίζει και ο κρυπτοαντισημιτισμός του χώρου μας. Και κάποιες φορές, τονίζω κάποιες, ότι πολλά κομμάτια του πάνε πάσο όταν οι καταγγελίες γιά τη βρωμιά του δικαστικού σώματος γίνονται συγκεκριμμένες και καίνε.
Τόσα και τόσα ανεβάζεις και μπράβο!
Δεν πρέπει όμως να γίνει και μάι τουλάχιστον αναφορά σε αυτή την άθλια υπόθεση;
Δεν φτάνει να λέμε ότι ξέρουμε πόσο διεφθαρμένοι είναι εισαγγελείς και δικαστές!
πριν καμποσους μηνες εγραψα εδω μεσα ενα σχολιο σε αρθρο , οπου ρωτουσα ακριβως αυτο το πραγμα. ποσοι διαολε ειναι εργατες εδω μεσα ή εστω εργαζονται ως μισθωτοι ; τοτε καποιοι εδω μεσα ορμηξαν να απαξιωσουν το σχολιο με γελοια επιχειρηματα . τωρα ο κοετζης προσπαθει να το βαλει σε συζητηση πετωντας βεβαια ενα γενικο αι σιχτιρ σε ολη την αριστερα (συμφωνω με το σκεπτικο του πιο πανω συντροφου - κομμουνιστες ,αριστεροι)γιατι προφανως δεν θελει να δει τι γινεται στην δικη του οργανωση.
ΑπάντησηΔιαγραφήη παρακμη που εκπεμπει αυτο το αρθρο δεν ειναι παρα αντανακλαση του αδιεξοδου της γραμμης της οργανωσης του. οταν επι μηνες εδω μεσα θετεις ερωτηματα για την γραμμη του συριζα και των συνιστωσων , οταν οι ιδιοι αλληλοβριζονται και γραφουν για επιδοτησεις και επαγγελματιες πολιτικους του χωρου τους , τα σχολια των αλλων περιττευουν νομιζω.
εος αν θελεις μπορεις να το σβησεις ειμαι ο αγαπημενος σου απο λαρισα
δημητρης
Δημήτρη,
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν νομίζω ότι το άρθρο είναι αντανάκλαση καμίας πολιτικής γραμμής. Το ότι δημοσιεύτηκε σε εφημερίδα, δεν σημαίνει ότι και σε άλλες οργανώσεις που δεν συμμετέχουν στο σύριζα, δεν γίνονται τέτοιες συζητήσεις. Ή ακόμα και σε απλές συζητήσεις, εκτός οργανώσεων.
Έχοντας πάρει μέρος στο σύριζα, είδα με τα μάτια μου ότι είναι πιο εργατική(«μισθωτή») η σύνθεση της οργάνωσης του αρθρογράφου, σε σχέση με όλες τις άλλες συνιστώσες στην τοπική επιτροπή μου.
Το πρόβλημα όμως που αγγίζει και την οργάνωση του αρθρογράφου έχει να κάνει με τα επαγγελματικά στελέχη. Θα ήταν εξαιρετικά θλιβερό να έβλεπε κανείς το…ημερολόγιο ενός από αυτά. Αντί να εκμεταλλευτούν το γεγονός ότι δεν χρειάζεται να είναι μετά τις 6μμ στο κίνημα, όπως όλοι οι εργαζόμενοι, και θα μπορούσαν να είναι ΣΕ ΚΑΘΕ κινητοποίηση, να μπαίνουν στους χώρους εργασίας, (που οι ίδιοι οι ψηφοφόροι τους τους έδωσαν το δικαίωμα-εντολή να κάνουν αυτό), σπατάλησαν τα τρία χρόνια της κοινοβουλευτικής ύπαρξης του σύριζα σε…απομονώσεις ανένταχτων, σε διαδρόμους και σε «συνεδριάσεις». Πόσα ήταν αυτά; 30; Μα 30 άτομα για στήριξη απεργιακής κινητοποίησης δεν θα άλλαζαν συσχετισμούς; Τα ίδια αυτά τα 30 επαγγελματικά στελέχη δεν θα καλούσαν και τους άμεσα διαθέσιμους συντρόφους τους;
Γιατί λοιπόν κλαψουρίζουν κάποιοι που δεν γνωρίζει αυτούς και την ομάδα τους ο λαός;
Ας μην αναφερθώ για το ύφος απέναντι σε όλους τους άλλους τους κοινούς θνητούς που ήταν, ξιπασιά και αλαζονία το λιγότερο.
Θα τολμήσω να πω και το εξής: ακόμα και στελέχη του δικομματισμού, φεύγοντας από τον ιδιωτικό τομέα για να ασχοληθούν με την πολιτική, έχασαν πολλά περισσότερα από άλλους που είτε αμέσως μετά τη σχολή γίναν επαγγελματίες επαναστάτες είτε αποσπαστήκαν.
Από πού κι ως πού, λοιπόν, προκύπτει ότι οι αριστεροι είναι από «άλλη πάστα»; Πώς να το διαπιστώσει αυτό ο λαός;
Υστερόγραφο: Θυμάται κανείς πώς αναγεννήθηκε η κνε μετά τη διάσπαση, εκεί γύρω στο 1992-1997; Τα επαγγελματικά στελέχη δεν έκατσαν στα γραφεία. Είχαν ξαμολυθεί στα πανεπιστήμια, και κάθονταν σε ένα τραπεζάκι καθένας τους. Μετά, πέταγαν σε στυλ τρικακίου τις προκηρύξεις μέσα στις συνελεύσεις…
Υστερόγραφο 2: Αφού αναφέρθηκα στο κκε ας πω και αυτό: το κκε κάθε χρόνο δημοσιεύει τον προϋπολογισμό του. Είναι ντροπή, φυσικά, να βλέπει κανείς ότι τα περισσότερα έσοδά του είναι από το κράτος. Όμως βλέπει, παράλληλα, και τις δαπάνες. Κάνει μήπως κάποια άλλη οργάνωση, και ειδικά οι συνιστώσες του σύριζα, το ίδιο πράγμα; Θα κάνουν το ίδιο και οι παρατάξεις της αντ.αρ.συ.α. που πλέον θα παίρνουν χρηματοδότηση από τη συμμετοχή τους στα δημοτικά συμβούλια;
Δυστυχώς, επτωχεύσαμε, σύντροφοι και όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε, τόσο το καλύτερο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα άρθρο του Μιχάλη -επιτέλους- θέτει το ζήτημα, αλλά η αντιμετώπισή του δεν είναι ζήτημα αρθρογραφίας μόνο, αλλά αποφάσεων και πράξης.
Η οργάνωσή μου όντως το 'χει επεξεργαστεί και αντιμετωπίσει κάπως, αλλά τώρα πια νομίζω ότι η (συνολική)ανεπάρκεια όλης της αριστεράς βοά.
Δεν μπορούμε πια να το "αφήνουμε στην άκρη" γιατί "άλλα επείγουν...."
Δ.Π. (από Χαλάνδρι)- δεκαεννέα συναπτά έτη μισθωτός-με δελτίο παροχής- στον ιδιωτικό τομέα και, ίσως, σύντομα άνεργος.
σε ποια οργάνωση ανήκεις, αν επιτρέπεται, ΔΠ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τι πάει να πει "τόσο το καλύτερο"; Για ποιον θα είναι "καλύτερο"; Και με τι πρακτικές συνέπειες;
@ανωνυμο 9:51
ΑπάντησηΔιαγραφήσυμφωνω και επαυξανω για την σημασια της δουλειας ..της πολιτικης. ομως συντροφε μου ειναι ζητημα πολιτικης γραμμης το να βρισκεσαι στα συνδικατα και οχι στους διαδρομους των γραφειων με ατελειωτες συνεδριασεις . γιατι αραγε σπαταλουσαν χρονο στα μυστικοσυμβουλια ; μα γιατι επρεπε συνεχως να επανερχονται με ατελειωτες κωλοτουμπες και ισορροπιες για να στηριξουν την περιφημη ενοτητα που τοσο πολυ την εχουν εμπορευτει ως χωρος τα τελευταια χρονια. επειδη ομως ηταν επιπλαστη (αλλοι λενε οτι ηταν μονο για την βουλευτικη επιδοτηση ..δεν ξερω αλλα δικοι τους ανθρωποι τα λεγανε) αυτη η ενοτητα δεν ηταν δυνατον να ξαμολυθουν στον κοσμο χωρις καθαρη γραμμη (πραγμα που δεν ειχαν ) και επρεπε να συζητανε ξανα και ξανα (παζαρεμα το λενε αυτο ..το ξερει ο καθενας αυτο).το δευτερο προβλημα βεβαια προεκυπτε και απο τα διαφορετικα πραγματα που λενε σε βασικους αξονες της πολιτικης και του συνδικαλισμου τα οποια ενταθηκαν με την κριση.(κοινος καθε κατεργαρης στον παγκο του ή αλλιως με ποιον θα πας και ποιον θα αφησεις).το θλιβερο ομως συντροφε ειναι πως δεν φαινεται να εβγαλαν κανενα συμπερασμα και πανε παλι στα ιδια ( δες αδεδυ ) και εκτιμω πως η διαλυση θα παρει σε λιγο καιρο μεγαλυτερες διαστασεις (διοτι δεν μπορεις να λες τον κουβελη δεξιο και μετα να συνεργαζεσε μαζι του , ουτε τον αλαβανο προδοτη και να βρισκεσαι στο ιδιο κομμα , τον τσιπρ;α ..τσιπρακο και να τον εχεις προεδρο και βουλευτη σου .....ολα αυτα και αλλα πολλα να μην τα αναφερω.
δημητρης
Είμαι οργανωμένος στην ΚΟΕ, από το 1986, τότε Α/συνέχεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόσο το καλύτερο θα είναι, για τους (δεκάδες, ίσως) χιλιάδες αριστερούς που σήμερα νιώθουν από παντού πιεσμένοι και δεν βλέπουν διέξοδο, όσο συνεχίζεται η ουσιατική αδιαφορία για τη δουλειά ΜΕ τον κόσμο.
Η νοοτροπία και τα καμώματα των "στελεχών" στους οποίους αναφέρεται το άρθρο, είναι τεράστια τροχοπέδη για τη δουλειά αυτή, όσο δεν στηλιτεύεται και δεν καταπολεμιέται...
Για να μην παρεξηγηθώ, στο προηγούμενο post δεν εννούσα -φυσικά- ότι η ΚΟΕ έχει ξεμπερδέψει με τέτοια ζητήματα - στάσης ζωής- αλλά -πιστεύω- ότι σε επίπεδο "στελεχών" δεν έχουμε τέτοια προβλήματα.....
Τώρα ακούω τα νέα μέτρα που ανακοινώνει η τρόικα μέσω του ΓΑΠ.
Κατεδαφίζουν τα πάντα. Πως θα "υποδαυλίσουμε" τον ξεσηκωμό?
Ποιοι είναι οι "μπροστάρηδές" μας?
Οι συνδικαλιστές που μέχρι χτες ήταν στο προεδρείο της ΓΣΕΕ -και εμείς οι υπόλοιποι, τους ανεχόμασταν, έστω κριτικάροντάς τους?
Οταν λέω ότι πτωχεύσαμε, εννοώ ότι πρέπει να καταλάβουμε ότι για τον πολύ κόσμο, είμαστε -σε γενικές γραμμές- μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης.
Και χωρίς την κινητοποίηση αυτού του κόσμου, δεν γίνεται τίποτα ουσιαστικό. Γιατί, κατά τη γνώμη μου, τώρα το θέμα δεν είναι πια αν θα πάρουμε ένα "καλό" εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά αν θα υπάρχει και με τι δυνάμεις, κάποια συλλογική αντίσταση και προοπτική.
Δ.Π.
Σύντροφοι γιά είμαι ειλικρινής χωρίς να ανήκω σε καμία οργάνωση την τελευταία εικοσετία δεν ήμουν ποτέ φιλικά διακείμενος προς την κοε. Νομίζω όμως ότι σε σχέση με άλλες οργανώσεις έχει σταθεί με λιγότερο κομματικό πατριωτισμό τον τελευταίο καιρό (βλ. εφημερίδα και άλλα) και έχει προσπαθήσει τουλάχιστον να συμβάλει στη διαμόρφωση μιάς άλλης νοοτροπίας σε καλή κατά τη γνώμη μου κατεύθυνση. Μακάρι να είναι έτσι πουτα λέει ο Δ.Π.
ΑπάντησηΔιαγραφή(Παρόλο που η υποψηφιότητα στις ευρωεκλογές έδειχνε νομίζω ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα, δεν ήταν εκεί το ζήτημα και ας το αφήσουμε.)
Πάντως θα ήταν πιστεύω λάθος να επικεντρώσουμε τη συζήτηση στις ευθύνες της κάθε μίας οργάνωσης ή και όλων των οργανώσεων. Δεν είναι θέμα βολονταρισμού να κάνει η τάδε οργάνωση αυτό και η άλλη τούτο και η τρίτη το παράλλο.
Δεχόμενοι ότι σε ένα βαθμό οι οργανώσεις έχουν παίξει ανασταλτικό ρόλο πρέπει επίσης να δεχτούμε ότι έχουν παίξει και πολύ θετικό σε διάφορα πράγματα.
Αποφασιστική σημασία είχε γιά το Σύριζα ότι η κοινωνική δυναμική που αναπτύχθηκε δεν κατάφερε να επιβάλει στις οργανώσεις αλλά και τους ανένταχτους μία άλλη σχέση με την πολιτική. Πολύ απλά όπως αυτά που γράφουν ή υπονοούν πιό πάνω ο σύντροφος ο Δ.Π. και ο σύντροφος Δημήτρης και που είναι πράγματα που πάρα πολλοί από μας λίγο ως πολύ συζητάνε αλλά δεν μπορούν να τα προχωρήσουν.
Αντίστοιχα μπαίνουν τα προβλήματα γιά την Ανταρσύα. Νομίζω με κάπως καλύτερους όρους γιατί εκεί ντε φάκτο λείπει η μανία της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Εγώ τουλάχιστον δεν μπορώ να προδιαγράψω τι θα γίνει αλλά εκκρεμεί και από την πλευρά της Ανταρσύα η εστίαση στη δουλειά με τον κόσμο. Είτε αγωνίζεται όπως μπορεί ήδη ή θα μπορούσε να το κάνει αν έβλεπε ανθρώπους και δομές που να υπόσχονται τουλάχιστον ότι δεν είναι μία από τα ίδια της χρεωκοπημένης αριστεράς και άκρας αριστεράς.
Αν πάντως δεν αναζητήσουμε τις αιτίες που αναπαράγουν τα παζάρια και το ότι είμαστε μέρος του προβλήματος και όχι μία πρόταση λύσης του δεν θα ξεφύγουμε ποτέ από αυτά.
Η απάντηση πιστεύω βρίσκεται στο ότι όλοι μας πιά ανεχόμαστε τις στάσεις που περιγράφουν οι σύντροφοι πιό πάνω και τις καταπίνουμε σαν αναγκαίο κακό. Μου φαίνεται δύσκολο να απεμπλακούμε.
Συντροφικά και με την ευχή να κάνω λάθος.
Αν όμως αρχίσει καινούργια ιστορία (επανα)διαπραγματεύσεων με το Συν αυτό θα είναι το οριστικό τέλος γιά πολύ κόσμο. Δεν νομίζω ότι μπορεί να υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία επ αυτού.