Εικόνες από τις σημερινές κινητοποιήσεις στα διόδια Αττικής οδού στην Ελευσίνα και στις Αφίδνες

Με μεγάλη συμμετοχή κόσμου πραγματοποιήθηκε μετά τις 3μμ. η κινητοποίηση για το άνοιγμα των διοδίων σε όλη την Ελλάδα. Παρουσιάζουμε μερικές εικόνες από την κινητοποίηση στα διόδια Αττικής οδού στην Ελευσίνα και στις Αφίδνες.

Αργότερα θα παρουσιάσουμε μαγνητοσκοπημένα στιγμιότυπα και αναλυτικό ρεπορτάζ απ' όλη την χώρα.

Η Αριστερά ψωνίζει από τα ίδια μαγαζιά!

Όταν βλέπεις τους ιστότοπους των πολιτικών οργανώσεων της Αριστεράς είναι να τους κλαίνε οι ρέγγες. Μερικές φορές αυτή η κατάσταση είναι αποτέλεσμα πολιτικής κατεύθυνσης: η εμφάνιση και η δομή θεωρούνται δευτερεύοντα στοιχεία και δεν αξίζει να τους δίνεται ιδιαίτερη προσοχή σε σχέση με το περιεχόμενο. Σε κάπως καλύτερη κατάσταση βρίσκονται τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης της Αριστεράς που συνήθως είναι οι ηλεκτρονικές εκδόσεις των αντίστοιχων εντύπων. Αυτά είναι πιο προσεγμένα και πιο λειτουργικά από τις “κομματικές” ιστοσελίδες χωρίς να ξεχωρίζουν ιδιαίτερα. Υπάρχουν όμως και οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Η ιστοσελίδα του “Αριστερού Βήματος” είναι μια τέτοια εξαίρεση. Με λιτή αισθητική και λειτουργικότητα καταφέρνει να ξεχωρίζει. Αρκεί βέβαια να μην χρησιμοποιήσετε την αναζήτηση στο αρχείο της, γιατί είναι σίγουρο ότι δεν θα βρείτε αυτό που θέλετε. Αν θέλετε να πειραματιστείτε, δεν έχετε παρά να δοκιμάσετε μερικές αναζητήσεις με λέξεις όπως “Νίκος”, “Αθήνα” και άλλες παρόμοιες και να δείτε τα αποτελέσματα...

Οι καλές προσπάθειες εύκολα διακρίνονται, εύκολα και αντιγράφονται. Το ίδιο στήσιμο, με μικρές παραλλαγές προς το πιο “δημοσιογραφικό”, ακολουθεί και η ιστοσελίδα που έστησε σχετικά πρόσφατα η Τσιπροπαρέα, το “REDNotebook”. Όμως και η ιστοσελίδα του “REDNotebook” έχει τα ίδια προβλήματα με τις αναζητήσεις, πράγμα που το διαπιστώσαμε αναζητώντας ένα άρθρο που έχει δημοσιευτεί και στις δύο ιστοσελίδες. Τελικά βρέθηκε από το google που ήταν κρυμμένο!

Αν και η ιστοσελίδα του “Αριστερού Βήματος” δεν παραπέμπει σε στοιχεία σχετικά με την ταυτότητα του κατασκευαστή, το “REDNotebook” όπως και το “The Press Project” παραπέμπουν στην “BitsnBytes ”. Πέρα όμως από την κοινή αισθητική και τεχνική υποδομή, υπάρχει και ένα όνομα που συμμετέχει και στις τρεις αυτές πρωτοβουλίες, είναι ο Άρης Χατζηστεφάνου.

Δεν είναι όμως η μοναδική περίπτωση. Υπάρχουν και άλλα πρόσωπα που συμμετέχουν σε περισσότερες από μια από αυτές τις πρωτοβουλίες, όπως ο Παναγιώτης Σωτήρης, γνωστό ηγετικό στέλεχος της ΑΡΑΝ (συνιστώσας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ) που συμμετέχει και στο “Αριστερό βήμα” και στο “REDNotebook”. Ταυτόχρονη συμμετοχή και στις δύο αυτές πρωτοβουλίες ως πολιτικός χώρος δεν έχει μόνον η ΑΡΑΝ. Άλλοι χώροι έχουν φροντίσει να μην έχουν ταυτοχρόνως τα ίδια πρόσωπα και στις δύο πρωτοβουλίες, ούτε να αντιπροσωπεύονται με ηγετικά στελέχη τους...

Όπως έχουμε προαναφέρει, εκτός από τα κοινά ονόματα, υπάρχουν και κοινά άρθρα που δημοσιεύονται και στις δύο αυτές ιστοσελίδες. Και όχι μόνο. Η συνέντευξη του Ντέιβιντ Χάρβεϊ στο περιοδικό International Socialist Review “Απόπειρα μαρξιστικής ερμηνείας της κρίσης” σε μετάφραση της Αριάδνης Αλαβάνου πρωτοδημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του Αριστερού Βήματος. Μετά δημοσιεύτηκε στην ΑΥΓΗ, στο tvxs, στο REDNotebook , στην iskra και σε πάρα πολλές άλλες ιστοσελίδες.

Αναρωτηθήκαμε αν το ίδιο κείμενο το είχε γράψει κάποιος άλλος άγνωστος, τότε θα είχε την ανάλογη δημοσιοποίηση ή θα πήγαινε ...αδιάβαστο; Πιστεύουμε ότι θα συνέβαινε το δεύτερο γιατί η Αριστερά έχει συνηθίσει να ...ψωνίζει φίρμες όπως ο Ντέιβιντ Χάρβεϊ και ο Σλάβοϊ Ζίζεκ. Αν τα ίδια πράγματα τα λέει κάποιος απλός ανθρωπάκος, τότε δεν τον ακούει κανείς! Αυτά δεν τα λέμε καθόλου υποτιμητικά για το συγκεκριμένο άρθρο του Ν. Χάρβεϊ, αλλά για την Αριστερά με το τρόπο που λειτουργεί απέναντι στις “αυθεντίες”, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τους “αριστερούς οικονομολόγους” που τους έχει αναδείξει ως κύριους παραγωγούς της πολιτικής της γραμμής.

Ας επανέλθουμε όμως στον Ντέιβιντ Χάρβεϊ. Εκτός από το συγκεκριμένο άρθρο του, σας προτείνουμε να διαβάσετε και δύο βιβλία, που είναι μεταφρασμένα στα ελληνικά. Ένα σχετικά πρόσφατο: “Ο νέος ιμπεριαλισμός” σε μετάφραση Ν. Κοτζιά , αλλά και ένα παλαιότερο που όμως διατηρεί την αξία του: “Η κατάσταση της μετανεωτερικότητας – Διερεύνηση των απαρχών της πολιτισμικής μεταβολής”.

Για το θανάσιμο τραυματισμό κοριτσιού Ρομά από αστυνομικό της ομάδας «Δίας».

Aνακοινωση σχετικά με το θανάσιμο τραυματισμό κοριτσιού Ρομά από αστυνομικό της ομάδας «Δίας».

ΜΕΤΩΠΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΤΤΙΚΗ

Μοτοσικλετιστής παρέσυρε και τραυμάτισε θανάσιμα κοριτσάκι 7 ετών.
Υπό φυσιολογικές συνθήκες το παραπάνω συμβάν θα ήταν απλά μια πολύ θλιβερή είδηση στο δελτίο της τροχαίας. Παρόλαυτα δεν συμβαίνει αυτό γιατί ο μοτοσικλετιστής είναι αστυνομικός της ομάδας «Δίας», το παιδάκι Ρομά και το δυστύχημα οδήγησε σε έκρηξη αγανάκτησης των Ρομά της περιοχής και συγκρούσεις με τα ΜΑΤ.
Το περιστατικό αυτό συμπυκνώνει τις αντιφάσεις και τα αδιέξοδα της αυταρχικής «μνημονιακής» κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου και του υπουργού της καταστολής Χ. Παπουτσή.
Όταν η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας πιέζεται προς την φτώχεια και την απελπισία μπορεί κανείς να φανταστεί τι συμβαίνει με κοινωνικά κομμάτια που ήδη υφίσταντο τις διακρίσεις και τον αποκλεισμό όπως οι Ρομά.
Όταν η κυβέρνηση εκτός από την προσπάθειά της να είναι ο καλύτερος πελάτης των κερδοσκόπων δανειστών και ο καλύτερος μαθητής του ΔΝΤ και της ΕΕ βυθίζοντας τον λαό της χώρας μας στην φτώχεια και την καταστροφή, ασχολείται με την περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων και την ενίσχυση της καταστολής και των αντίστοιχων μηχανισμών.
Όταν στην Αθήνα και σ’ όλη των χώρα βλέπεις σε κάθε γωνιά πάνοπλους αστυνομικούς και κυρίως μοτοσικλετιστές που κινούνται υπεράνω κάθε ΚΟΚ. Όταν συγκροτούνται ολοένα και νέες «ειδικές» αστυνομικές μονάδες όπως η περιβόητη ομάδα «Δίας» που απέκτησε την φήμη της από τις εποχούμενες επιθέσεις εναντίον διαδηλωτών έχοντας ήδη προκαλέσει τραυματισμούς.
Όταν η καταπίεση και η αδικία συνοδεύονται από πρωτοφανή μέτρα καταστολής των αντιστάσεων τότε κάθε τέτοιο «ατύχημα» αποτελεί μέρος ενός καθόλου τυχαίου πλαισίου.
Για την διάσωση του λαού και της δημοκρατίας η αυταρχική αυτή κυβέρνηση πρέπει να φύγει το συντομότερο!

Μας φοβούνται – Δεν τους φοβόμαστε

Πανελλαδικό Συντονιστικό Επιτροπών Αγώνα Κατά των Διοδίων

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ της 5/1/2011

Μας φοβούνται – Δεν τους φοβόμαστε

Το κίνημα κατά των διοδίων συνεχώς διογκώνεται και οι εταιρείες βρίσκονται σε πανικό. Οι πολιτικοί τους υπάλληλοι (βλ. Υπουργείο Μεταφορών) διαδίδουν ότι ετοιμάζουν μια άδικη και παράνομη ρύθμιση ώστε να αντιμετωπίσουν το πανελλαδικά διογκούμενο κίνημα των πολιτών που αρνούνται να πληρώνουν το χαράτσι των διοδίων στους ιδιώτες και εν πολλοίς αεριτζήδες μεγαλοεργολάβους.

Ο χαρακτηρισμός των διοδίων ως «δημοσίων εσόδων» ώστε η μη καταβολή τους να εξισώνεται με χρέος προς το Δημόσιο, είναι παράλογος, άδικος και παράνομος διότι τα διόδια εισπράττονται από ιδιωτικές εταιρίες στις οποίες παραχωρήθηκαν με χαριστικές και αποικιοκρατικού τύπου συμβάσεις οι αυτοκινητόδρομοι που φτιάχτηκαν (και φτιάχνονται) βασικά με κρατικές και ευρωπαϊκές επιδοτήσεις.

Εξίσου παράλογη, αήθης και αυθαίρετη είναι η απόφαση της «Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων» να παραχωρούνται στις ιδιωτικές εταιρίες τα στοιχεία των κατόχων των οχημάτων, οι οδηγοί των οποίων αρνούνται να πληρώσουν το χαράτσι για τις καρμανιόλες που η «ιδιωτική πρωτοβουλία» βαφτίζει αυτοκινητόδρομους.

ΘΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ:

Όπως καταφέραμε να ακυρώσουμε την απόπειρα της κυβέρνησης να θέσει τον κρατικό μηχανισμό και την ΕΛ.ΑΣ. στην υπηρεσία των ιδιωτικών εταιριών, όπως κερδίσαμε τις δικαστικές αποφάσεις ενάντια στα αυθαίρετα της ΝΕΑΣ ΟΔΟΥ, όπως ματαιώσαμε την κατασκευή νέων σταθμών διοδίων, ΚΑΙ αυτή τη φορά συνεχίζουμε μαζικά, συλλογικά και οργανωμένα!

Προκαλούμε τους θρασύτατους μεγαλοεργολάβους να πάμε στα δικαστήρια ώστε να συναντηθούμε μπροστά στην Ελληνική Δικαιοσύνη για να αποδείξουμε ποιος είναι ο παράνομος… Όταν ακόμα και πρώην κυβερνητικά στελέχη παραδέχονται δημοσίως, ότι οι χαριστικές συμβάσεις παραχώρησης των εθνικών οδών στους αεριτζήδες μεγαλοεργολάβους υλοποιήθηκαν μέσα από κοινοβουλευτικό πραξικόπημα. Χαρακτηριστικά ο πρώην υφυπουργός κ. Κωνσταντόπουλος δήλωσε: «Δεν συζητήθηκαν ποτέ στην αρμόδια επιτροπή όλοι οι όροι της σύμβασης. Τα “ψιλά γράμματα” της σύμβασης δεν ήρθαν ποτέ στη Βουλή».

Κατόπιν τούτων, δηλώνουμε ότι δεν μας τρομοκρατούν. Όλοι μαζί είμαστε πιο δυνατοί από τους αεριτζήδες και τους πολιτικούς υπαλλήλους τους! Συνεχίζουμε, επειδή έχουμε το δίκιο με το μέρος μας, και καλούμε όλους τους πολίτες να μην πληρώνει κανείς το χαράτσι διοδίων.

Όλοι την Κυριακή 9 Ιανουαρίου στις 3:00 μ.μ.

στην κινητοποίηση για το άνοιγμα των διοδίων σε όλη την Ελλάδα!

Όλες οι φίλες και οι φίλοι της ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ καλούνται από το Συντονιστικό της σε μια χωρίς ομιλίες, απόψεις και στόχους συνάντηση για τον καινούριο χρόνο στο @Rouf την Κυριακή 23/1 από τις 12.00π.μ. Στις 1.30 μ.μ. θα γίνει τελικά, μετά την κοπή της πίτας, και η κλήρωση για την λαχειοφόρο αγορά που είχε προγραμματισθεί για τις πρώτες μέρες του Γενάρη. Θα περάσουμε όμορφα και χαλαρά.  Στη συνέχεια, ραντεβού  στην Πλατεία Καραϊσκάκη (λεωφορείο) ή 3:00 μμ κατευθείαν στα διόδια εισόδου στην Αττική Οδό στην Ελευσίνα...

Ο ΣΥΡΙΖΑ πέθανε, Ζήτω η ΣΥΡΙΖΑ!

Η ΕΟΣ στον καινούργιο χρόνο αλλάζει πολιτικούς προσανατολισμούς και αγωνίζεται για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της ενιαίας και κοινής δράσης στο μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα αλλά και στην κατεύθυνση της πολιτικής συγκρότησής της σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα.

Από τις αρχές του Δεκεμβρίου, είχαμε ξεκαθαρίσει την θέση μας ότι δεν υπάρχει σημείο επιστροφής για τον ΣΥΡΙΖΑ,αναλυτικά εδώ: ΣΥΡΙΖΑ: "ένα σκουλήκι ψόφιο, να το σκοτώσω δεν μπορώ, να φύγω δεν μ' αφήνει"

Με ευκαιρία αυτή την αλλαγή, παρουσιάζουμε μερικά χαρακτηριστικά κείμενα που έχουν αναρτηθεί στο παρελθόν αλλά θεωρούμε ότι παραμένουν επίκαιρα γιατί εκφράζουν θέσεις που αφορούν το παρόν και το μέλλον της ριζοσπαστικής Αριστεράς:

1.Η πολιτική “ταυτότητα” της ιστοσελίδας καταγράφεται σε ένα κείμενο που θεωρήθηκε αιρετικό όταν γράφτηκε και δεν δημοσιεύτηκε ούτε στον έντυπο ούτε τον ηλεκτρονικό τύπο του ΣΥΡΙΖΑ: Αναπαραγωγή ή μετασχηματισμός;

2.Ένα κείμενο που διατηρεί την επικαιρότητά του για τις αντιστοιχίες που υπάρχουν ανάμεσα σε αυτά που συνέβαιναν στον ΣΥΡΙΖΑ τότε και αυτά που συμβαίνουν σήμερα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ:

ΣΥΡΙΖΑ: Το ποτάμι δεν γυρνάει πίσω...

3.Ευθύνες για την κατάσταση της Αριστεράς έχουν μόνον οι “μηχανισμοί” και τα απλά μέλη είναι αγνοί και αθώοι αγωνιστές; Μια απάντηση σε αυτό το ερώτημα για την περίπτωση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ:

Για την κοινωνική βάση της αντικομματικής κλίκας του …ΣΥΡΙΖΑ

4.Οι θέση μας για τους οπαδούς και τους εχθρούς της “κομμουνιστικής ανανέωσης”, η οποία συμπυκνώθηκε με ένα ιδιότυπο τρόπο στις αντιθέσεις στο εσωτερικό του ΣΥΝασπισμού αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ και οδήγησε τελικά στην διάσπαση του ΣΥΝασπισμού, δύο κείμενα:

1. Ούτε με τον Άγγελο, ούτε με τον Μιχάλη!

2. Ο Λεωνίδας Κύρκος και το …φάντασμά του

5.Η παραίτηση του Α. Αλαβάνου από την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ίσως η πιο κρίσιμη καμπή στην ιστορία του. Παρασκευή 19/6/2009, καταφέραμε ένα χτύπημα στην αδιαφάνεια και την σιωπή που διέπει το καθεστώς “λειτουργικής ομοφωνίας” του ΣΥΡΙΖΑ με την δημοσιοποίηση της απομαγνητοφωνημένης τοποθέτησης του Αλέκου Αλαβάνου που έγινε στη Γραμματεία στις 17/06/09. Μερικές πλευρές αυτής της ιστορίας εδώ: Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας

6.Πριν από τις ευρωεκλογές, με αφορμή την πρόταση του Μ. Γλέζου ώστε “Η ΑΝΤ.ΑΡΣ.Υ.Α., το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ να αποφασίσουν να συνεργαστούν για την αντιμετώπιση της κρίσης, που οι συνέπειές της πλήττουν τους εργαζόμενους” καθώς και την απάντηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, διαπιστώσαμε για πρώτη φορά την άποψή μας για την ενότητα της ριζοσπαστικής αριστεράς:

Ένα βήμα πίσω!

Οταν οι αριστερούληδες μασκαρεύουν την αστική διαχείριση σε φιλολαϊκή

Πριν λίγες μέρες σημειώθηκε σύγκρουση ανάμεσα στην ΚΝΕ και τα ΕΑΑΚ, με αφορμή την ανάρτηση από την ΚΝΕ μιας πλακέτας στην μνήμη της Σωτηρίας Βασιλακοπούλου σε δημόσιο χώρο του οποίου την νομή είχαν τα ΕΑΑΚ και  την αποκαθήλωσή της στην συνέχεια  από τα ΕΑΑΚ.  Ο Π. Μαυροειδής, σε άρθρο του ΠΡΙΝ με αφορμή κείμενα που γράφτηκαν στο ριζοσπάστη για αυτήν την σύγκρουση,  με τον τίτλο “Ποιόν συμφέρει ο πόλεμος στην επαναστατική Αριστερά;” διατυπώνει την παρακάτω άποψη:  Βεβαίως, στο εδώλιο μπαίνει πλέον αποκλειστικά σχεδόν ο «αριστερός» οπορτουνισμός, δηλαδή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΝΑΡ και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον στο συγκεκριμένο άρθρο. Με απόλυτη ειλικρίνεια ο αρθρογράφος, επισημαίνει ότι «ο κίνδυνος είναι υπαρκτός και δεν πρέπει να υποτιμηθεί», επιβεβαιώνοντας αυτό που αναφέρει η ανακοίνωση του ΝΑΡ, ότι «η ηγεσία του ΚΚΕ είναι θορυβημένη από την άνοδο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ανεξάρτητου ταξικού ρεύματος στο εργατικό κίνημα».

Όμως, πριν περάσει μια βδομάδα, έρχεται ο ίδιος ο “ριζοσπάστης” να τον διαψεύσει – χωρίς καν να υπάρχει ανάλογη αφορμή - με ολοσέλιδο άρθρο με τον τίτλο: “Οταν οι αριστερούληδες μασκαρεύουν την αστική διαχείριση σε φιλολαϊκή”. Το άρθρο αυτό αποτελεί άλλο ένα στοιχείο με ο οποίο φαίνεται ότι ο Περισσός έχει θορυβηθεί και με άλλους.  Ο κύριος λόγος που θορυβείται  βρίσκεται στους κινδύνους που εγκυμονούνται  στο εσωτερικό του και όχι στους εξωτερικούς εχθρούς στους οποίους απευθύνονται τα βέλη του. Αυτό εξάλλου φαίνεται από το σύνολο της αρθρογραφίας αλλά το το στυλ της γραφής. Ο συντάκτης λοιπόν αυτού του άρθρου  επιτίθεται σε αρθρογράφο της εφημερίδας  “δρόμος”  προσπαθώντας να απαντήσει σε μια κριτική που είχε γραφτεί για ένα σχόλιο  του ριζοσπάστη. Εμείς δεν θα επιχειρήσουμε να απαντήσουμε, όπως έκανε ο αρθρογράφος του ΠΡΙΝ. Θεωρούμε ότι αρκεί να αναδημοσιεύουμε το κείμενο του ριζοσπάστη και οι αναγνώστες μας θα βγάλουν μόνοι τους τα συμπεράσματά τους. Δεν χρειάζεται να τους τα υποδείξουμε:

Οταν οι αριστερούληδες μασκαρεύουν την αστική διαχείριση σε φιλολαϊκή

Η εφημερίδα «Ο Δρόμος» και ένας βαθυστόχαστος δημοσιολόγος του, ο Ρ. Ρινάλντι, νομίζουν πως ανακάλυψαν ρεφορμισμό στο ΚΚΕ, στον «Ριζοσπάστη», στο ΠΑΜΕ και επιμένουν να μας κάνουν κριτική ότι τάχα η δράση τους δεν πολιτικοποιεί τον αγώνα, σε αντίθεση με τις προτάσεις του «επαναστάτη» δημοσιολόγου. Δε θα τον πούμε επαναστάτη του γλυκού νερού, αλλά πάει πολύ ένας του ΣΥΡΙΖΑ που μας κάνει κριτική από τη σκοπιά της αντίληψης του ΠΑΣΟΚ, αυτό και ο Γ. Παπανδρέου είπαν πως παλεύουν με την πολιτική τους για να επανακτήσουμε την εθνική κυριαρχία, να μας εγκαλεί για έλλειψη ταχτικής πολιτικοποίησης του κινήματος. Τι λέει ο δημοσιολόγος; «Η σημερινή πραγματικότητα που χαρακτηρίζεται από τη μεγαλύτερη επίθεση και κατάλυση της λαϊκής κυριαρχίας». Τι θέλουν να πουν μ' αυτό; Οτι η κυβέρνηση καταπιέζεται από τους «ξένους». Οτι οι αστοί, τα μονοπώλια, όπως και ο λαός, καταπιέζονται από τους ξένους. Εξαφάνισαν, λοιπόν, την ταξική αντίθεση και τη μετέτρεψαν σε εθνική, ή, καλύτερα, αστικοεθνική. Αστοί και κεφάλαιο υπό κατοχή. Μόνο που αυτή η αντίληψη στέλνει τους εργαζόμενους, το λαό αγκαλιά με τους εκμεταλλευτές τους να παλεύουν ενάντια στους «καταχτητές», βγάζοντας λάδι την αιτία των δεινών τους, δηλαδή τον καπιταλισμό και τους καπιταλιστές.

Η ρήξη του Μάο με τον σοβιετικό μαρξισμό και η Σχολή Αλτουσέρ

Με αφορμή την πρόσφατη παρουσίαση του βιβλίου: «Η ευρωζώνη ανάμεσα στη λιτότητα και την αθέτηση πληρωμών», εκδόσεις Λιβάνη, των των Κ. Λαπαβίτσα, Α. Καλτενμπρούνερ, Γ. Λαμπρινίδη, Ντ. Λίντο, Τζ. Μέντγουεϊ, Τζ. Μίτσελ, Χ. Π. Παϊνσέιρα, Τζ. Πάουελ, Ε. Πίρες, Α. Στένφορς, Ν. Τέλες. δημοσιεύουμε ένα παλαιότερο άρθρο του Γ. Μηλιού με τον τίτλο: “Η ρήξη του Μάο με τον σοβιετικό μαρξισμό και η Σχολή Αλτουσέρ”. Το άρθρο αυτό θίγει ένα ιδιαίτερα κρίσιμο θέμα για τις πολιτικές προσεγγίσεις που επιχειρεί η Αριστερά στην τωρινή κρίση που εκδηλώνεται ως κρίση χρέους του ελληνικού κράτους: Τις θεωρητικές αφετηρίες του “οικονομισμού”. Πιστεύουμε, ότι θα πρέπει να αποκατασταθεί η προτεραιότητα της πολιτικής απέναντι στην οικονομία, ώστε ο διάλογος που γίνεται στην Αριστερά να είναι παραγωγικός.

Η πολιτική ανυπαρξία της Αριστεράς δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από οικονομικές αναλύσεις για την πρόσφατη κρίση. Είναι αποκαλυπτικό ότι αξιόλογες προσπάθειες αναλύσεων - όπως αυτή που προβάλλεται στο πρόσφατο βιβλίο που προαναφέραμε - όταν επιχειρείται να μετατραπούν σε πολιτικές προτάσεις, αποκαλύπτουν την πλήρη ανεπάρκειά τους: Καταλήγουν τελικά στην γνωστή κοινοτοπία - που την έχει κάνει καραμέλα το ΚΚΕ - ότι χωρίς την αλλαγή του κοινωνικού συστήματος, όλες αυτές οι προτάσεις, όπως η στάση πληρωμών, η έξοδο από την ΟΝΕ κλπ, κλπ, δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν προς όφελος του κόσμου της εργασίας.

του Γιάννη Μηλιού

1. Μια σύντομη εισαγωγή για τον Μαρξισμό του Μάο τσε Τουνγκ και τη θεωρητική παρέμβαση του Αλτουσέρ

Τι κοινό έχει η θεωρητική παρέμβαση του Μάο τσε Τουνγκ, δηλαδή η αποτύπωση στο εσωτερικό της μαρξιστικής θεωρίας των αποτελεσμάτων της Κινέζικης Επανάστασης, με το έργο του Γάλλου μαρξιστή φιλοσόφου και μέλους του Κ.Κ. Γαλλίας Λουί Αλτουσέρ; Η απάντηση που θα δώσω στο ερώτημα αυτό είναι η ακόλουθη: Τόσο το έργο του Μάο, όσο και εκείνο του Αλτουσέρ αποτελούν κριτικές στη θεωρία του «σταλινισμού», (δηλαδή στην κυρίαρχη εκδοχή του μαρξισμού που διαμορφώθηκε σταδιακά στη Σοβιετική Ένωση και τα φιλοσοβιετικά Κομμουνιστικά Κόμματα μετά τον θάνατο του Λένιν), από παράλληλες οπτικές και με βάση συγκλίνουσες θέσεις. Έτσι, παρά τη διαφορά των αντικειμένων τους, τα έργα των δύο θεωρητικών του Μαρξισμού τέμνονται σε κρίσιμα ζητήματα θεωρίας (αλλά και πολιτικής). Με μια έννοια ο Αλτουσέρ χρησιμοποιεί και αναπτύσσει θεωρητικές θέσεις και προβληματικές που πρώτος είχε φέρει ξανά στην επιφάνεια ο Μάο.

Έχω τη γνώμη ότι ο Λουί Αλτουσέρ επιχείρησε μια από τις πιο σημαντικές θεωρητικές παρεμβάσεις στη Δυτική μαρξιστική θεωρητική σκηνή κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα. Υποστηρίζω, όπως ήδη ανέφερα, ότι αντικείμενο της παρέμβασης του Αλτουσέρ υπήρξε η κριτική του κυρίαρχου Μαρξισμού της εποχής του (και της εποχής μας), του σοβιετικού Μαρξισμού: Ενός αναθεωρητικού Μαρξισμού, δηλαδή ενός θεωρητικού συστήματος που διαπλάστηκε υπό την κυριαρχία της αστικής ιδεολογίας, και διαπλέχτηκε με μια αστική πολιτική –δηλαδή τον ρεφορμισμό και τον κυβερνητισμό (την προσπάθεια «καλύτερης» διαχείρισης του αστικού κράτους και των συμφερόντων που αυτό συμπυκνώνει και αναπαράγει).

Ευχές, για ένα καινούργιο έτος, χωρίς «άστεγους».

Οι ευχές και οι φωτογραφίες  είναι από τον  Πάνο Τότσικα

Εικόνες από την ορκωμοσία του συμβούλου της ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΑΤΤΤΙΚΗΣ στο νέο περιφερειακό συμβούλιο στην Αττική

Την ώρα που γίνονταν η ορκωμοσία του Περιφερειακού Συμβουλίου στις 11πμ στην Παλαιά Βουλή στην Πλατεία Κολοκοτρώνη στην Αθήνα, ο περιφερειακός σύμβουλος του Μετώπου – Ελεύθερης Αττικής «ορκίζονταν» στο μπλόκο της Κερατέας.

Ο Αλ. Αλαβάνος, συνοδευόμενος από τον Τάσο Σταυρόπουλο, υπεύθυνο για την Ανατολική Αττική, με αυτό τον συμβολικό τρόπο εξέφρασε τη δέσμευση της Ελεύθερης Αττικής στους δύσκολους αγώνες των πολιτών στην περιοχή ενάντια σε ένα πρωτοφανή αυταρχισμό της κυβέρνησης.

Μιλώντας από τηλεβόα σε γυναίκες και άνδρες της περιοχής μπροστά στα ΜΑΤ ο Αλ. Αλαβάνος μεταξύ άλλων τόνισε: «Για το Μέτωπο δεν είναι ώρα για φιέστες. Βρίσκομαι εδώ για να δώσω «όρκο» μπροστά στο λαό της Κερατέας, στον παπα Ντίνο, τον εφημέριο του Αγίου Δημητρίου, που είναι πάντα παρών στην πρώτη γραμμή της μάχης, και μετά από συνεννόηση με τον Δήμαρχο Σταύρο Ιατρού, ότι η Ελεύθερη Αττική θα στηρίξει με κάθε τρόπο τα κοινωνικά, δημοκρατικά, οικολογικά δικαιώματα των πολιτών που εγγυάται το Σύνταγμα ενάντια στις παράνομες νομοθεσίες, αποφάσεις, πράξεις της κυβέρνησης και της τρόικα».
 
Μετά την ομιλία πολυάριθμη ομάδα κατοίκων της Κερατέας, παρά τον αποκλεισμό και την παρακολούθησή της από διμοιρία των ΜΑΤ μέσα στα χωράφια, προχώρησε στον απαγορευμένο τόπο, εκεί που έχει βρεθεί ο αρχαιοελληνικός κούρος, λίγο πιο κάτω από το μνημείο του Οβριόκαστρου, στον Δήμο Φρεαρρίων, πατρίδα του Θεμιστοκλή, όπου περιμένουν τα εκσκαφικά μηχανήματα να τον μετατρέψουν σε χωματερή.

Το πρόγραμμα των "Χριστουγέννων" των ανέργων - 24 Δεκέμβρη στη Ν/Ε Ζώνη Περάματος

Οι ζωές μας δεν χωράνε στον κόσμο τους, ούτε στην «κρίση» ούτε στην «ανάπτυξη», γιατί ο κόσμος τους είναι η εκμετάλλευση και η κυριαρχία.

Μας πετάνε στο δρόμο, θα μας βρούνε στο δρόμο!

Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη. Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από τα αφεντικά και το κράτος της λεηλασίας της ζωής μας. Έχουμε τα δικά μας όπλα: την αλληλεγγύη, την αυτοοργάνωση, τον κοινό αγώνα, τη μαζική ανυπακοή.

Ξέρουμε τη δύναμή μας και θα τη χρησιμοποιήσουμε: χωρίς εμάς κανένα γρανάζι αυτής της κοινωνίας δεν μπορεί να κινηθεί, κανένας πλούτος να δημιουργηθεί.

Εμείς είμαστε ο πλούτος που έχουν κλέψει, η δημιουργικότητα που έχουν υπεξαιρέσει.

Χωρίς εμάς, κράτος και αφεντικά δεν είναι τίποτα!

Θέλουμε ζωή, όχι επιβίωση...

Με αγώνες σύγκρουσης και μπλοκαρίσματος της παραγωγής και του κράτους, με κοινότητες αλληλεγγύης και δημιουργίας μπορούμε να τους ανατρέψουμε. Μπορούμε να πάρουμε τον πλούτο που μας ανήκει.

Μπορούμε να επιβάλλουμε όλα τα αναγκαία για τη ζωή μας να παράγονται και να διανέμονται ως κοινά δημόσια αγαθά,δωρεάν και ελεύθερα προσβάσιμα για όλους.

Μπορούμε να αποσπάσουμε την υγεία, την παιδεία, την ασφάλιση, τον πολιτισμό και την επικοινωνία από τη θηλιά του κέρδους και της ατομικής ιδιοκτησίας. Μπορούμε να ζήσουμε ελεύθερα και συνεργατικά χωρίς «μεσάζοντες» και «εκπροσώπους», αποφασίζοντας όλοι μαζί ισότιμα αυτά που θέλουμε να οικοδομήσουμε. Άνεργοι, εργαζόμενοι, ντόπιοι και μετανάστες, ξεπερνώντας τις διαιρέσεις, τους ανταγωνισμούς και τον ατομική περιχαράκωση που μας κρατάνε καθηλωμένους, μπορούμε να κάνουμε ένα πρώτο βήμα για να αποφασίσουμε όλοι μαζί πώς θα δράσουμε, πώς μπορεί να δημιουργηθεί ένα ισχυρό κίνημα ανέργων με μαχητικότητα και προοπτική.

Μπορούμε να γίνουμε ανεξάρτητοι από το κεφάλαιο και το κράτος, να ξαναπάρουμε στα χέρια μας τον κλεμμένο χρόνο, τον κλεμμένο πλούτο, την κλεμμένη ζωή μας!

Ομάδα Πρωτοβουλίας Εργατών Ν/Ε Ζώνης Περάματος

Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου,

Ταξικό Μέτωπο Εργαζομένων στο Μετρό

Ανοιχτή Συνέλευση Εργαζομένων-Ανέργων

Κοινωνικός και Πολιτιστικός Χώρος της Ελευσίνας ΣΤΕΚει

Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος Κορυδαλλού Pasamontana

Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Βοτανικός Κήπος Πετρούπολης

Αριστερή Παρέμμβαση στους Δρόμους της Νέας Σμύρνης - Μια Πόλη Ανάποδα

Επιτροπή Κατοίκων Ελευσίνας κατά των Διοδίων

Εργατική εφημερίδα ΔΡΑΣΗ

Το πρόγραμμα των "Χριστουγέννων" των ανέργων - 24 Δεκέμβρη στη Ν/Ε Ζώνη Περάματος

Έναρξη 11:00 πμ

12:00: Ανοιχτή συνέλευση ανέργων

14:00 - 17:00: Λαϊκό γλέντι

17:00: Θεατρικό - Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω, του Ντάριο Φο

Παράλληλα 16:00-18:00: θεατρικό παιχνίδι για παιδιά

18:00: Συζήτηση για το κίνημα των ανέργων και τις προοπτικές του

Συμμετέχουν συλλογικότητες ανέργων και εργαζομένων

20:00: Συναυλίες

Μέχρι στιγμής συμμετέχουν:

Στάθης Δρογώσης

Lost Bodies

Misuse

Αέρα Πατέρα

Ελελεύ

Ρεμπέτικο συγκρότημα Τιτάνες

Θα λειτουργεί, επίσης, ανταλλακτικό παζάρι.

Για την πρόσβαση στο χώρο:

Από Αθήνα: Λεωφορεία Β18 και Γ18 με αφετηρία την οδό Μενάνδρου

Από Πειραιά: Λεωφορείο 843, έξω από τον ηλεκτρικό σταθμό του Πειραιά

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ακολουθεί τον δρόμο που χάραξε ο ΣΥΡΙΖΑ!

Κατάκτηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποτελεί πλέον η δημιουργική αφομοίωση των πολιτικών των μικροσυσχετισμών και της ίντριγκας που κυριάρχησαν στον ΣΥΡΙΖΑ και τον οδήγησαν στο τέλμα που βρίσκεται σήμερα. Διαβάζοντας τα ντοκουμέντα που κατατέθηκαν στην κεντρική εκδήλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο Κεραμεικό, περιμέναμε ότι οι σύντροφοι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα έκαναν ένα βήμα πιο μπροστά και ότι κάτι θα είχαν διδαχθεί από το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και από την ίδια τους την μέχρι σήμερα πορεία. Δυστυχώς όμως φαίνεται ότι ακολουθούν την πεπατημένη οδό. Παρουσιάζουμε μερικά αποσπάσματα που είναι αποκαλυπτικά αυτής της κατάστασης:

1ο "Το κεκτημένο συντροφικότητας, σύνθεσης που έχουμε και το γεγονός ότι ήδη η ΑΝΤΑΡΣΥΑ υπερβαίνει το άθροισμα των οργανώσεων που την αποτελούν είναι σημαντικά, αλλά δεν φτάνουν. Οι απαιτήσεις των καιρών για κλιμάκωση της πολιτικής και κινηματικής αντιπαράθεσης απαιτούν τομές στην πολιτική συγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Βάση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι οι συντρόφισσες/οι – μέλη στις τοπικές και κλαδικές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Η παρουσία των οργανώσεων στα συντονιστικά όργανα ή τα σώματα εκπροσώπων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι κατοχυρωμένη, όμως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν λειτουργεί απλά ως άθροισμα οργανώσεων. Γίνεται προσπάθεια για συναίνεση, υπάρχει η δυνατότητα για αποφάσεις με πλατιά πλειοψηφία, εκτός βέβαια από θέματα προγραμματικής συμφωνίας που απαιτείται ομοφωνία.”

( από την εισήγηση του συντονιστικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην εκδήλωση στο Θέατρο Κεραμεικός στις 20/12 )

Οι συντάκτες του κειμένου δεν στερούνται από χιούμορ, όταν αναφέρονται σε καταστάσεις, όπως οι συγκρούσεις στην Πάτρα που οδήγησαν κόσμο στο νοσοκομείο, τις οποίες χαρακτηρίζουν ως το “κεκτημένο συντροφικότητας” που “υπερβαίνει το άθροισμα των οργανώσεων” και άλλα παρόμοια. Επίσης, ως καλοί μαθητές του Α. Μπαλτά προβάλλουν την θεωρητική έννοια της “λειτουργικής ομοφωνίας” ως το εργαλείο αυτής της υπέρβασης. Καλά όλα αυτά ως ευχολόγια για “προσπάθειες για συναίνεση”, για “πλατιές πλειοψηφίες” που στα κρίσιμα ζητήματα γίνονται “ομοφωνίες”. Όμως, δεν είναι εργαλεία επίλυσης με δημοκρατικό τρόπο των διαφωνιών. Και εμείς ένα μόνον εργαλείο γνωρίζουμε: την απλή πλειοψηφία. Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού για να κατοχυρώνουν κεκτημένα δικαιώματα μειοψηφιών απέναντι σε πλειοψηφίες

2ο. "Αυτές οι προσπάθειες χρειάζονται τη στράτευση όλων των δυνάμεων μας. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει αποφασίσει από καιρό την εγγραφή μελών. Τώρα είναι η ώρα για όλες τις τοπικές επιτροπές να ανοίξουν τις πόρτες τους για τους χιλιάδες αγωνιστές που βαδίζουν δίπλα μας και στα συλλαλητήρια και στις κάλπες."(Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα, Αθήνα, 20 Δεκέμβρη 2010)

Είναι προφανές ότι το ΣΕΚ θέλει εγγραφή μελών στις τοπικές επιτροπές να υπάρχουν περισσότεροι αφισοκολλητές στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Έτσι αντιλαμβάνεται την έννοια του μέλους.

3ο"ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΙΟΤΙΚΟ ΒΗΜΑ ΣΤΗ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

- Ιδιαίτερη επικαιρότητα και σημασία για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποκτούν η αντικαπιταλιστική φυσιογνωμία και η αναζήτηση του επαναστατικού δρόμου και της νέας σοσιαλιστικής – κομμουνιστικής προοπτικής. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αναζητά, αλλά και πρέπει να καταθέσει μια πιο συγκριμένη πρόταση στρατηγικής διεξόδου από την κρίση με την επανάσταση και την εργατική εξουσία.

- Η σχετική αποτυχία της καμπάνιας για εγγραφή μελών οφείλεται στις αντιφάσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο επίπεδο της φυσιογνωμίας και της πολιτικής γραμμής, στις άγονες αντιπαραθέσεις, αλλά κυρίως, στο γεγονός ότι καλούμε κάποιον να γίνει μέλος χωρίς ουσιαστικά δικαιώματα, σε μια ενότητα όπου τα βασικά ζητήματα παραπέμπονταν στις «κορυφές». Κανείς αριστερός, στην εποχή μας, δεν θέλει να είναι «κομπάρσος». Χρειαζόμαστε μια ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΡΟΛΟ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΚΑΙ ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ.

- Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν έχει την πολυτέλεια να διασπάται σε πολλαπλά σχήματα, συσπειρώσεις, εκλογικά ψηφοδέλτια κ.λπ., στα διάφορα μέτωπα και στο μαζικό κίνημα. Ειδικά οι εκλεγμένοι σύμβουλοι πρέπει να εκφράζουν το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και το ψηφοδέλτιο με το οποίο εκλέχτηκαν, να ελέγχονται από τα περιφερειακά και τα δημοτικά σχήματα και να μην λειτουργούν ως ιδιοκτησία των οργανώσεων τους. Το ζητούμενο είναι να περάσουμε σε ένα επίπεδο ενιαίας παρέμβασης, με σεβασμό στις συλλογικές διαδικασίες και τις διαφορετικές απόψεις.

- Η επόμενη πανελλαδική διαδικασία προτείνουμε να γίνει το αργότερο τον Μάρτη 2011. Να έχει τη μορφή Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης με αιρετούς εκπροσώπους, που θα εκλεγούν από τοπικές και κλαδικές επιτροπές και οι οποίες θα συζητήσουν και θα ψηφίσουν πάνω σε κείμενο με θέσεις του τωρινού Συντονιστικού. Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη πρέπει να εκλέξει νέο όργανο. Όλη η διαδικασία πρέπει να πάρει το χαρακτήρα μείζονος κοινωνικού και πολιτικού γεγονότος για ολόκληρη την Αριστερά. Για τις διαδικασίες, απαιτείται ομόφωνη απόφαση – πρόταση του τωρινού Συντονιστικού."(Η πρόταση του ΝΑΡ στην κεντρική εκδήλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (Αθήνα, Κεραμικός, 20.12.2010) )

Από τότε που το ΝΑΡ την πάτησε με την χρήση της λέξης “ριζοσπαστική” και αναγκάστηκε μέσα σε μια νύχτα την πετάξει στα σκουπίδια μαζί με το ΜΕΡΑ, αναζητάει λέξεις που δεν μπορούν να τις υποκλέψουν εύκολα άλλα κομμάτια της αριστεράς. Τώρα λοιπόν δεν χρησιμοποιεί την λέξη “αμεσοδημοκρατική” που είναι καθιερωμένη από παλαιόθεν,  όπως και η λέξη "αντικαπιταλιστική". Κατασκεύασε λοιπόν την λέξη “εργατοδημοκρατική”. Πέρα όμως από τους γλωσσικούς γρίφους, χρησιμοποιεί και λογικούς γρίφους, στους οποίους δεν δίδει απαντήσεις, όπως αυτός: Χρειαζόμαστε μια ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΡΟΛΟ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΚΑΙ ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ. Όλα όμως αυτά τα λέει εκ του ασφαλούς, αφού γνωρίζει ότι έτσι κι αλλιώς εκείνο που θα γίνει τελικά θα είναι ότι συμφωνήσουν τα “μαγαζάκια” που έχουν ήδη κατοχυρωμένους ρόλους. Η φράση “Για τις διαδικασίες, απαιτείται ομόφωνη απόφαση – πρόταση του τωρινού Συντονιστικού” είναι καθοριστική. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν είναι μια ανοιχτή δημοκρατική διαδικασία. Υπάρχουν οφίτσια και καρέκλες που δεν αμφισβητούνται, ούτε μπορούν να αμφισβητηθούν στο μέλλον. Δεν μπορεί να γίνει καμία αλλαγή αν δεν υπάρχει “ομόφωνη απόφαση – πρόταση του τωρινού Συντονιστικού”. Είναι προφανές ότι αν διαφωνεί σε κάτι το ΣΕΚ ή οποιοσδήποτε άλλος που ανήκει στο “Συντονιστικό”, τότε αυτό δεν πρόκειται να γίνει. Έχει ήδη κατοχυρωθεί το δικαιώματα του veto. Με τέτοιο τρόπο λαμβάνουν αποφάσεις μηχανισμοί όπως το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και άλλοι παρόμοιοι μηχανισμοί που έχουν κατοχυρωμένες τις ηγεμονίες κάποιων μειοψηφιών. Στην πραγματικότητα το ΝΑΡ δεν αποδέχεται καμία δημοκρατική μετεξέλιξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Μπορεί να βγάζει λόγους και διακηρύξεις, αλλά ταυτόχρονα έχει εξασφαλίσει με την τελευταία καταληκτική φρασούλα, ότι όλα αυτά είναι λόγια για ζύμωση και δεν πρόκειται να γίνουν άμεσα πράξη...

(Ντοκουμέντα από την εκδήλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στον Κεραμεικό, στην ιστοσελίδα ashtonhar)

ΑΛΕΚΟΣ ΧΑΛΒΑΤΖΗΣ: Γιατί ΑΠΟΧΩΡΗΣΑ από το ΚΚΕ

Ούτε κουράστηκα, ούτε βαρέθηκα.

Αποχώρησα από το ΚΚΕ γιατί είμαι πλέον βαθιά πεισμένος οτι τα τελευταία χρόνια σημειώνεται μια σοβαρή έκτροπή του, από τη θεωρία του Μαρξισμού-Λενινισμού, το Πρόγραμμα του και τις αρχές λειτουργίας του. Εκτροπή που εκφράζεται πλέον στην καθημερινή λειτουργία και δράση του Κόμματος, στην επικοινωνία του με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, στο ρόλο του στους αγώνες τους.

Ενάντια σε αυτή την εκτροπή, κατανοώντας βαθμιαία το βάθος της στην πορεία του χρόνου, προσπάθησα να κάνω ότι περνούσε από το χέρι μου σύμφωνα πάντα με τις αρχές λειτουργίας του Κόμματος. Δηλαδή έλεγα ανοιχτά, θαρρετά, επίμονα και όσο πιο τεκμηριωμένα μπορούσα τη γνώμη μου εκεί που έπρεπε, με βάση το Καταστατικό ενώ παράλληλα εφάρμοζα μαχητικά όλες τις αποφάσεις ακόμα και αν διαφωνούσα.

Δεν θα αποχωρούσα από το ΚΚΕ αν η εκτροπή του ήταν απλώς και καταρχάς ιδεολογικοπολιτική, αποτέλεσμα των δυσκολιών της ταξικής πάλης, των πιέσεων του αντιπάλου. Αποδεικνύεται όμως πλέον μέσα από σωρεία παραδειγμάτων οτι η εκτροπή αυτή υλοποιείται σε μεγάλο βαθμό μέσω και σοβαρών παραβιάσεων των αρχών λειτουργίας του, της εσωκομματικής δημοκρατίας.

Το ΚΚΕ βρίσκεται στη χειρότερη και κρισιμότερη στιγμή της ιστορίας του.

Ακόμα και έτσι δεν θα αποχωρούσα αν δεν εξαντλούσα όλα τα περιθώρια, φτάνοντας να απευθυνθώ έως και στην Κεντρική Επιτροπή για να εισπράξω μια ακόμα ατεκμηρίωτη και απόλυτη απόρριψη …και κάτι παραπάνω.

Βέβαια εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα η εξέλιξη αυτή δε με ξάφνιασε ιδιαίτερα.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:  Για να ξεκινήσουμε…