Άλλο ένα πυροτέχνημα;

Με αφορμή το κείμενο:

Τι είναι και τι θέλει τελικά η Αριστερή Πρωτοβουλία

και μια κριτική του: 

«Αριστερή Πρωτοβουλία Διαλόγου και Δράσης»: Μια επανέκδοση της μπαγιάτικης πολιτικής του «αριστερού ριζοσπαστικού μετώπου»

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Διαβάζοντας τα παραπάνω κείμενα, άλλα και άλλα παρόμοια με την ίδια θεματολογία, προσπάθησα να εντοπίσω τι καινούργιο προσθέτουν, που δεν έχει καταγραφεί στο παρελθόν σε διακηρυκτικά κείμενα παρόμοιων εγχειρημάτων. Σε αυτά είχαν πρωτοστατήσει πρόσωπα και πολιτικά μορφώματα (μάλιστα, όχι μόνον μια φορά...), τα οποία συμμετέχουν πάλι σε μια τυπική μορφή επανάληψης τους, την νέα Αριστερή Πρωτοβουλία. Θα μπορούσα να καταγράψω αρκετές σελίδες με παραπομπές, όπου έχουν δηλωθεί ανάλογες προθέσεις με τα ίδια ακριβώς λόγια...

Αν είναι ανορθολογισμός το να κάνεις το ίδιο πράγμα, ξανά και ξανά, περιμένοντας διαφορετικά αποτελέσματα, μήπως βρισκόμαστε μπροστά σε μια μορφή “ψεκασμένων” της Αριστεράς; Βεβαίως, και η Αριστερά είχε πάντα τους ψεκασμένους της, όπως άλλωστε και η Δεξιά. Όμως δεν πρόκειται περί αυτού: Η αντίφαση εντοπίζεται στο χάσμα ανάμεσα στον βερμπαλιστικό λόγο και την πράξη που τον συνοδεύει. Αυτή η αντίφαση δεν διαπερνά μόνον την νέα, άλλη μια φορά πρωτοβουλία “διαλόγου και δράσης”. Συναντάται και στους επικριτές της. Δεν είναι θέμα ταυτότητας, αλλά υπαρξιακό: Αφορά εκείνη την Αριστερά που προσπαθεί να επιβιώσει σε συνθήκες ήττας, χωρίς να έχει καταφέρει να διδαχθεί τίποτε το σημαντικό, ούτε από την δική της εμπειρία, ούτε από τα παθήματα των άλλων συνοδοιπόρων της ή ακόμα και επικριτών της, που όλα τα προηγούμενα χρόνια είχαν παράλληλες πολιτικές τροχιές, αλλά συστηματικά αποκλίνουσες από τους διακηρυγμένους στόχους τους…

Ένα σχόλιο για την ανεξαρτητοποίηση της βουλεύτριας του ΜέΡΑ25 Κ. Αδάμου

Ψηφοδέλτιο ΜέΡΑ25 στην β' Θεσσαλονίκης


Όταν διάβασα στις δηλώσεις της κ. Κωνσταντίνας Αδάμου τους λόγους που επικαλείται για την αποχώρηση της από το ΜέΡΑ25, εκείνο που με παραξένεψε ήταν ότι δεν επικαλείται καμία πολιτική διαφωνία, ούτε στις προγραμματικές διακηρύξεις (όπως αυτές αποκρυσταλλώθηκαν στο πρόσφατο συνέδριό του), ούτε σε κάποιο σημαντικό ή ασήμαντο ζήτημα τρέχουσας πολιτικής.

Ο λόγος που προβάλει για την αποχώρησή της είναι γενικά «οι αντιδημοκρατικές, αντισυντροφικές, αντιδεοντολογικές και αυταρχικές συμπεριφορές», που όπως δηλώνει «παρεμποδίζεται με ποικίλους τρόπους η συμμετοχή μου στο κοινοβουλευτικό έργο, για το οποίο έδωσα όρκο στον ελληνικό λαό να επιτελώ με όλες μου τις δυνάμεις».

Για να κρίνει κάποιος καλοπροαίρετα το γεγονός της αποχώρησής της, πέρα από τις γενικόλογες καταγγελίες θα πρέπει να υπάρχει δημόσια και η αντίστοιχη τεκμηρίωση αυτών των ισχυρισμών. Από τις μέχρι τώρα δημόσιες δηλώσεις της κ. Αδάμου, δεν έχει παρουσιάζει καμιά τεκμηρίωση. Το μόνο στοιχείο που υπάρχει μέχρι σήμερα, είναι μια δημόσια ανακοίνωση του ΜέΡΑ25 - που είχε προηγηθεί της αποχώρησης της κ. Αδάμου - για την παραπομπή στην Επιτροπή Δεοντολογίας της Βουλεύτριας Κωνσταντίνας Αδάμου από τον Γραμματέα του ΜέΡΑ25 για «να ελεγχθεί για «αντιδεοντολογική συμπεριφορά» (https://mera25.gr/parapobi-stin-epitropi-deontologias-tis-vouleftrias-konstantinas-adamou-eisigeitai-o-grammateas-tou-mera25/ ) και η δημόσια δήλωσή του: ( https://www.facebook.com/mera25.gr/videos/339473514508946/) όπου προβάλει τον ισχυρισμό ότι το θέμα που προέκυψε θα πρέπει να συζητηθεί πρώτα στα όργανα του κόμματος, και μετά να παρουσιαστούν δημόσια όλες οι πλευρές του.

Υπάρχουν όμως κάποια δεδομένα τα οποία είναι ενδεικτικά προθέσεων και πολιτικών πρακτικών που ήδη διαμορφώνουν ένα πλαίσιο για την αξιολόγηση του συγκεκριμένου γεγονότος. Ενδεικτικά μερικά απ’ αυτά:

Ένα κείμενο για την αλλοπρόσαλλη πολιτική της κυβέρνησης την εποχή του κορωνοϊού

Αναδημοσίευση από [εδώ]

 του Κώστα Μπιτσάνη [*]

Μέσα στις συνθήκες της πανδημίας, η πολιτική ηγεσία της προβληματικής ελληνικής δημοκρατίας αποκαλύπτει το πραγματικό της πρόσωπο. Ο κορωνοϊός μπορεί να μας υποχρέωσε όλους να φοράμε μάσκες, αλλά κατάφερε να βγάλει τις μάσκες από τα πρόσωπα της εξουσίας.

Είναι μια ελίτ εθισμένη στην κυριαρχία, που αντιμετωπίζει την κοινωνία σαν μία μάζα αδαών «υπανάπτυκτων», ένα σύνολο διαχειρίσιμων υπηκόων.

Το λένε οι υπουργοί όταν μας εξηγούν πως τα μέτρα τους κατά του Covid μπορεί και να μην έχουν ουσιαστική υγειονομική χρησιμότητα, επιβάλλονται όμως, γιατί έχουν «υψηλό συμβολισμό» και «παιδαγωγική λειτουργία». Ο εξουσιαστικός τους οίστρος, στηρίζεται στο συμβολισμό της υποταγής και στην εκπαίδευση της υπακοής.

Το λένε, στην ουσία, και όταν «χαρτζιλικώνουν» τους νέους για να εμβολιαστούν. Τα επιχειρήματα και η πειθώ είναι περιττές διαδικασίες για αυτό το είδος της εξουσίας. Εξάλλου, γι’ αυτούς, ο εκμαυλισμός έχει και άλλα χρήσιμα «συμβολικά» και «παιδαγωγικά» αποτελέσματα.

Η πανδημία και η …«κοινή λογική»

Ένας μόνον χαρακτηρισμός μπορεί να αποδοθεί στην κυβερνητική πολιτική για πανδημία του covid 19: αλλοπρόσαλλη. Απουσιάζει η συνεκτικότητα ενός πολιτικού σχεδιασμού που εξελίσσεται ανάλογα με τα θέματα που προκύπτουν. Κυριαρχεί η αντιφατικότητα των μέτρων όπου στην εφαρμογή τους συνήθως, το ένα αναιρεί το άλλο. (ενδεικτικά: Αν δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις τον «συνωστισμό» στα μέσα μαζικής μεταφοράς, οι απαγορεύσεις για δημόσιες συγκεντρώσεις έχουν μόνον ένα πολύ μικρό και περιορισμένο αποτέλεσμα. Αν δεν μπορείς να επιβάλλεις στην εκκλησία την εφαρμογή των μέτρων, που είναι η πιο μαζική κοινωνική οργάνωση και κάνει τις «συνελεύσεις» της κάθε Κυριακή, τι νόημα έχει να απαγορεύσεις τις συνελεύσεις σωματείων και συλλόγων κλπ, που γίνονται συνήθως μια φορά τον χρόνο…)

Αυτή η αλλοπρόσαλλη πολιτική εφαρμόστηκε και στην πρώτη περίοδο με το παρατεταμένο lockdown, όπου δεν υπήρχαν τα εμβόλια και τα προληπτικά μέτρα επικεντρώνονταν στον περιορισμό του «συνωστισμού», αλλά και στην δεύτερη περίοδο, από τα Χριστούγεννα και μετά, όταν ήρθαν τα εμβόλια.

Είναι προφανές ότι σε τέτοιες πρωτόγνωρες συνθήκες είναι πιθανόν να γίνονται λάθη. Όμως η κυβέρνηση δεν φαίνεται να διδάχτηκε τίποτα απ’ αυτά, το αντίθετο μάλιστα συνέβη, πρόσθετε και νέα…

“Αντιεμβολιαστές” και αντι-αντιεμβολιαστές

Αναδημοσίευση από το "ΚΟΣΜΟΔΡΟΜΙΟ"

του Γεώργου Νικολαϊδη

Οι “αντιεμβολιαστές”, οι αρνητές δηλαδή κάθε εμβολίου, εν γένει δεν υπάρχουν – ή τέλος πάντων αποτελούν μιαν απειροελάχιστη ομάδα του πληθυσμού. Πρόκειται για μια κατηγορία εν πολλοίς κατασκευασμένη, που δυστυχώς αναπαράγεται άκριτα από διαφόρους στις μέρες μας. Αντιθέτως, υπάρχουν πολλοί και πολλές που προβληματίζονται (δικαίως ή αδίκως) σχετικά με κάποια ιατροφαρμακευτικά προϊόντα που παρουσιάζονται ως “εμβόλια”. Έτσι:

Αντιεμβολιαστής αντιτιθέμενος στο τριπλό εμβόλιο για την ερυθρά, την ιλαρά και την παρωτίτιδα είναι κάποιος που ενδεχομένως τάσσεται υπέρ μια μεταφυσικής “επιστροφής στην φύση”, που υιοθετεί θεωρίες για τις υποτιθέμενες παρενέργειες ενός επί δεκαετίες αποτελεσματικού και ασφαλούς εμβολίου που αφήνει δια βίου (ή αν μη τι άλλο για καμιά δεκαετία) ανοσοποίηση κ.τ.λ.

Αντιεμβολιαστής αντιτιθέμενος στο εμβόλιο του τετάνου είναι κάποιος που παίζει με την ζωή του ή και την ζωή του παιδιού του.

What can we learn from the beautiful game?

Τι μαθήματα μπορεί/πρέπει να μάθει η Αριστερά από το ποδόσφαιρο; 

Αυτή είναι η ερώτηση που θα προσπαθήσουν να απαντήσουν οι Ken Loach, Yanis Varoufakis, Brian Eno, Roger Waters και Frank Barat την Πέμπτη από τις 20:00, ζωντανά εδώ:

Ιούλης του 15…

Αργά το βράδυ της Παρασκευής 26 Ιούνη του 2015 ο Αλέξης ανακοίνωσε την πρόταση για την διεξαγωγή του δημοψηφίσματος του ΟΧΙ για την επόμενη Κυριακή. Δεν ήταν μέρος κάποιου σχεδίου που είχε εκπονηθεί σε κυβερνητικά όργανα ή στα κομματικά γραφεία ως πολιτική δράση μπροστά στο ενδεχόμενο μιας ρήξης, μετά την αποτυχία της συμφωνίας με τους δανειστές. Το δημοψήφισμα ήταν ένας αυτοσχεδιασμός του αρχηγού (όπως και η ανατροπή του ΟΧΙ), μπροστά στο αναμενόμενο αδιέξοδο της διαπραγμάτευσης: Όλοι γνώριζαν, από τα προηγούμενα μνημόνια, ότι οι "δανειστές" επιβάλλουν αυτά που θέλουν και δεν διαπραγματεύονται...

Το τι ακριβώς επιδίωκε με αυτή την ενέργεια ο αρχηγός, δεν ήταν φανερό εκείνη την στιγμή. Αυτό έγινε γνωστό μετά το δημοψήφισμα. Όμως, η σημασία του δημοψηφίσματος ως πολιτική πράξη δεν επικαθορίζεται μόνο από τις επιδιώξεις του αρχηγού: πυροδότησε ευρύτερες εξελίξεις που δεν μπορούσαν να χειραγωγηθούν στα πλαίσια των κοινοβουλευτικών πρακτικών. Εξάλλου, τα πιο συναρπαστικά πολιτικά γεγονότα που βάζουν την σφραγίδα τους στις εξελίξεις, δεν έχουν προκύψει από την εφαρμογή σχεδίων που έχουν επεξεργαστεί κάποια επιτελεία, αλλά από την παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα στο πολιτικό προσκήνιο.

Διυλίζοντας τον κώνωπα και καταπίνοντας την κάμηλο την εποχή του COVID 19…

Αυτές τις μέρες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γίνεται μεγάλη συζήτηση για την κάρτα των 150 ευρώ στους νέους που θα εμβολιαστούν, όμως αρκετά περιορισμένη για το μέτρο του «υποχρεωτικού εμβολιασμού»…

Μερικά αυτονόητα και προφανή:

1. Η υποστήριξη των κυβερνητικών πολιτικών με οικονομικά κίνητρα είναι μια πάγια και συνήθης πολιτική πρακτική που συνοδεύει την εφαρμογή της, όχι μόνον στην χώρα μας αλλά σ’ όλο τον κόσμο.

2. Στην περίπτωση της πανδημίας του covid 19 ένα μεγάλο μέρος του κόστους της εφαρμογής των κυβερνητικών μέτρων την περίοδο του lockdown μεταφέρθηκε στους πολίτες (μάσκες, τεστ, αντισηπτικά κ.λ.π). Υπήρξαν διαμαρτυρίες και διατυπώθηκαν απαιτήσεις για την χρηματοδότηση ή την δωρεάν διάθεσή τους στους πολίτες. Υπήρξαν μάλιστα έντονες κριτικές για τον τρόπο και την ποιότητα των παροχών στους μαθητές. Επίσης από τις χρηματοδοτήσεις της χώρα μας, όλα τα κονδύλια διατέθηκαν για την στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων χωρίς να διατεθεί τίποτα για την στήριξη του δημόσιου συστήματος υγείας, σε αντίθεση με άλλες χώρες όπως Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία κλπ.

κόντρα στο ρεύμα

Πολλές φορές έχουμε ακούσει την φράση: «πάμε κόντρα στο ρεύμα» να σηματοδοτεί την ανυπακοή ή την αντίσταση απέναντι σε μορφές κυριαρχίας ή κανονικότητας.

 
Αν αναζητήσουμε στην μνήμη μας «εικόνες» από την φύση που σχετίζονται με την έκφραση "κόντρα στο ρεύμα", η πορεία του σολωμού, που πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα του ποταμού είναι πλέον συνηθισμένη. Συχνά εμπεριέχει και την αρκούδα, που παραμονεύει για να τερματίσει άδοξα αυτή την πορεία του σολωμού...

Όμως δεν έχουμε καμία εικόνα όπου τα νερά ενός ποταμού να πηγαίνουν ξαφνικά…ανάποδα. Ακόμα κι αν έχουμε κάποιες μεγάλες αμφιβολίες αν μπορεί να υπάρξει ένα τέτοιο περιστατικό, θεωρούμε ότι αυτό είναι αδύνατον να συμβεί, όταν ο ποταμός γίνεται καταρράκτης: Η «βαρύτητα» που καθοδηγεί την πορεία τους είναι μια νομοτελειακή ΤΙΝΑ.

Κι όμως στην φύση, εμφανίζονται κάποιες φορές «δυνάμεις» που αντιστρέφουν αυτήν την πορεία, ακόμα και ενός …καταρράκτη:

«ελιά, ελιά και Κώτσο βασιλιά»…

Καλλιτέχνης: HRH (His Royal Highness)  "Prince Nikolaos"

Η ελιά, από την εποχή του συνθήματος «ελιά, ελιά και Κώτσο βασιλιά» εξακολουθεί να είναι παρούσα και σε άλλες πολιτικές συγκυρίες, ιδιαίτερα σε αυτές που έχουν καταστροφικές συνέπειες για την χώρα.

Την εποχή της πανδημίας του covid19, επανήλθε στο προσκήνιο τον περασμένο Νοέμβρη με την παρακάτω δήλωση της κ. Βάνας Παπαευαγγέλου, λοιμωξιολόγου και μέλους της επιτροπής επιστημόνων: "Πιθανό η έξαρση των κρουσμάτων να οφείλεται στο μάζεμα της ελιάς", δήλωσε τον Νοέμβρη η κ. Βάνα Παπαευαγγέλου, λοιμωξιολόγος και μέλος της επιτροπής επιστημόνων.

Αριστερά, ο χάρτης της εξάπλωσης του covid19 εκείνη την εποχή.

Το ερώτημα που βρέθηκαν ελιές στις κόκκινες περιοχές, μόνον η κ. Βάνα Παπαευαγγέλου το γνωρίζει…