Εικόνες από την πορεία του Πολυτεχνείου (17-11-2019)

Τι φοβάται στο γκουβέρνο;

εικόνα απ' την μακρινή Χιλή
(Ένας αντικυβερνητικός διαδηλωτής ντυμένος ως ο τζόκερ μπροστά
από την αστυνομία κοντά στο προεδρικό μέγαρο της La Moneda
στο Σαντιάγκο της Χιλής την Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2019)

Είναι στατιστικά διαπιστωμένο ότι όταν σε μια συγκυρία η παρουσία των γεωπολιτικάριων στα τηλεοπτικά παράθυρα τείνει προς το μηδέν, προμηνύεται διαταραχή στο χώρο της πολιτικής κανονικότητας με εξελίξεις που μόνο η φαντασία μπορεί να προσεγγίσει. Αυτό επιβεβαιώθηκε πρόσφατα και στην Χιλή…

Στη χώρα μας, όλα άρχισαν τον Σεπτέμβρη, όταν ο πρωθυπουργός ανάρτησε την παρακάτω σχόλιο στο twitter: «Καμία αυθαιρεσία δεν θα γίνεται ανεκτή στο όνομα τάχα της ελευθερίας. Γιατί ελευθερία σημαίνει οι πολίτες να κυκλοφορούν απρόσκοπτα στην πόλη τους και να χαίρονται τους δρόμους και τις πλατείες. Αυτό το δημοκρατικό δικαίωμα θα το υπερασπιστούμε με τη στήριξη όλων των Ελλήνων»

Τα Κίτρινα Γιλέκα κλείνουν 1 χρόνο

Το ερχόμενο Σαββατοκύριακο συμπληρώνεται η 52η εβδομάδα (1 χρόνος) από το ξέσπασμα του κινήματος των Κίτρινων Γιλέκων. Παράλληλα, από χτες έως και την Κυριακή, η 4η Συνέλευση των Συνελεύσεων των Κίτρινων Γιλέκων πραγματοποιείται στην πόλη του Μονπελιέ. Αν και ο αριθμός των διαδηλωτών έχει μειωθεί, το κίνημα ριζώνει ολοένα και περισσότερο μέσα από το παράδειγμα του δημοκρατικού συνομοσπονδισμού. Παρακάτω, ο Richard Greeman γράφει για το «αυτολεξεί» τις ως τώρα διαπιστώσεις του.

Του Richard Greeman[i]

Αναδημοσίευση από το "αυτολεξεί"

Για περισσότερο από δύο αιώνες, η Γαλλία υπήρξε το κλασικό μοντέλο της κοινωνικής καινοτομίας και το πρωτόγνωρο κοινωνικό κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων έχει μία τεράστια διεθνή σημασία. Ο ξεσηκωμός τους αποκάλυψε τα ψεύδη και τη βία της ρεπουμπλικανικής κυβέρνησης και τη διπροσωπία των αντιπροσωπευτικών θεσμών, όπως τα πολιτικά κόμματα, τα γραφειοκρατικά συνδικάτα και τα καθεστωτικά ΜΜΕ.

Τα Κίτρινα Γιλέκα αντιπροσωπεύουν την πρώτη στιγμή στην Ιστορία όπου ένα αυθόρμητο, αυτο-οργανωμένο κίνημα διατήρησε την αυτονομία του και αντιστάθηκε στην ενσωμάτωση, τη γραφειοκρατικοποίηση και τις σεχταριστικές διαιρέσεις. Έθεσαν μια πραγματική, ανθρώπινη εναλλακτική στην απανθρωποποίηση της κοινωνίας υπό την κυριαρχία της καπιταλιστικής «αγοράς».

Πριν από έναν χρόνο, τα Κίτρινα Γιλέκα ξεπήδησαν κυριολεκτικά από «το πουθενά», με αυτόνομες τοπικές μονάδες να εμφανίζονται σε όλη τη Γαλλία σαν μανιτάρια, διαδηλώνοντας σε κόμβους κυκλοφορίας και σταθμούς διοδίων, διοργανώνοντας κάθε Σάββατο πορείες στις πόλεις.

Μα σε αντίθεση με όλες τις προηγούμενες εξεγέρσεις δεν είχαν ως κέντρο το Παρίσι. Στην πραγματική ζωή, τα Κίτρινα Γιλέκα είναι σε μεγάλο βαθμό μεσήλικες οικογενειάρχες χαμηλού εισοδήματος από την επαρχία, των οποίων το χαρακτηριστικό είναι η φιλικότητα και τα αυτοσχεδιασμένα μπάρμπεκιου. Απηυδισμένοι από τα ψέμματα, τις κοροϊδίες, τη χειραγώγηση, τα Κίτρινα Γιλέκα ενστικτωδώς απέρριψαν την εργαλειοποίησή τους από τους διεφθαρμένους «αντιπροσωπευτικούς» θεσμούς –συμπεριλαμβανομένων των πολιτικών κομμάτων, των συνδικαλιστικών γραφειοκρατιών και των ΜΜΕ. Συνειδητά απέφυγαν τους «ηγέτες», ακόμη και από το εσωτερικό του δικού τους κινήματος, και ακόμη τώρα σταδιακά μαθαίνουν να δημιουργούν ομοσπονδίες και να διαπραγματεύονται με άλλα κοινωνικά κινήματα.

Δεν θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα, γιατί η κανονικότητα ήταν το πρόβλημα

Αναδημοσίευση από το "pitsirikos.net"

Ένα από τα συνθήματα των διαδηλωτών στη Χιλή είναι το «Δεν θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα, γιατί η κανονικότητα ήταν το πρόβλημα».

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, αυτό το σύνθημα θα έπρεπε να είναι στα χείλη όλων των ελεύθερων και δίκαιων ανθρώπων του πλανήτη.

Το να θεωρείς κανονικότητα τον νεοφιλελευθερισμό είναι σαν να θεωρείς πως θα ζεις σαν νεκρός.

Θυμάστε με ποιο σύνθημα έγινε κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία στις τελευταίες εκλογές;

Επιστροφή στην κανονικότητα.

Αυτό ψήφισαν οι Έλληνες.

Όχι πως έχει σημασία ποιον ψηφίζουν οι Έλληνες -μετά την χρεοκοπία και την υποθήκευση της χώρας τους- αλλά αυτό ψήφισαν.

Ποια είναι η κανονικότητα;

Να χρεοκοπεί η χώρα σου και να μην οδηγείται κανένας πολιτικός και τραπεζίτης στην Δικαιοσύνη;

Κανονικότητα είναι να κάνεις κυβέρνηση το κόμμα που εκτίναξε το δημόσιο χρέος που οδήγησε στην χρεοκοπία, ενώ τώρα έχει στις τάξεις του και περισσότερους ακροδεξιούς;

Σήμερα 10 κοριτσάκια, χθες ένας κινηματογραφικός JOKER, αύριο ποιός θα είναι ο τρομοκράτης;

«Εμείς ήρθαμε από άλλες πατρίδες. τις πατρίδες των περιττών, των απρόβλεπτων, των ζωντανών. Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί ελευθερίας, λοιπόν.»

(από το “Το «μανιφέστο» των 10 κοριτσιών της παρέλασης”)

Ταραχή επικρατεί τις τελευταίες στα κυβερνητικά επιτελεία και στους νοικοκυραίους που ανησυχούν γενικώς. Πριν λίγες μέρες μια κινηματογραφική περσόνα, ο JOKER, και πρόσφατα, 10 ζωντανά κορίτσια με μια ελληνική σημαία μπροστά, κατάφεραν να τρομοκρατήσουν  κρατικούς μηχανισμούς και το κοινωνικό παρακράτος που έχει εναποθέσει τις ελπίδες του στο γκουβέρνο.

Μπροστάρηδες σε αυτή την κρίση πανικού, που διαπερνάει από το αντιδραστικό στρατόπεδο, οι επίδοξοι πολιτικοί εκφραστές του. Αντιπροσωπευτικό δείγμα τα σημερινά αλλεπάλληλα σχόλια βουλευτή της ΝΔ, από τα οποία, τα περισσότερα ούτε καν δικά του είναι. Απλά κάνει την "διακίνηση":

Ο νεοφιλελευθερισμός να ταφεί στη χώρα που γεννήθηκε

του Φράνκο Μπεράρντι (Μπίφο) και της Vitrina Distópica Santiago

πηγή: Bifo & Vitrina Distópica Santiago: “Put An End to Nazi-Liberalism Now”

Αναδημοσίευση μετάφρασης από "—Nomadic universality"

Ο μακρός καταστροφικός κύκλος του νεοφιλελευθερισμού πλησιάζει στο τέλος του, ένα τέλος τόσο βίαιο όσο και η αρχή του.

Ο νεοφιλελευθερισμός κατέστρεψε συστηματικά το περιβάλλον, φτώχυνε την καθημερινή ζωή, μείωσε τους μισθούς, έκανε όλο και πιο επισφαλή την εργασία, ιδιωτικοποίησε τις δημόσιες υπηρεσίες και οδήγησε σε πόλεμο όλων εναντίον όλων.

Ο κύκλος αυτός άρχισε το 1973, όταν οι βορειοαμερικανοί οικονομολόγοι χρησιμοποίησαν έναν δολοφόνο ονόματι Πινοτσέτ για να καταστρέψουν το δημοκρατικό πείραμα του Σαλβαδόρ Αγιέντε, ο οποίος είχε εκλεγεί από την πλειοψηφία του λαού της Χιλής αλλά σκοτώθηκε από τους φασίστες που ήθελαν να υπερασπιστούν την κερδοσκοπική οικονομία.

Στα χρόνια της Θάτσερ και του Ρέιγκαν, η αντεπανάσταση που δοκιμάστηκε ως πείραμα στη Χιλή και την Αργεντινή εξάχθηκε παντού.

Με την ευκαιρία, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η φιλοσοφία του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού βασίζεται στις ίδιες αρχές με τον χιτλερικό ναζισμό: φυσική επιλογή, επιβολή του νόμου του ισχυρότερου στην κοινωνική σφαίρα, ταύτιση ανάμεσα στην κοινωνική ζωή και τη ζούγκλα.

Ο ναζι-φιλελευθερισμός αναδύθηκε στον κόσμο χάρη στην εξάλειψη της οργάνωσης των εργατών, στην τεχνική αναδιάρθρωση της παραγωγής, στην ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, του συστήματος υγείας, των μέσων μαζικής μεταφοράς και, τέλος, χάρη στην κατάληψη του συστήματος των μέσων ενημέρωσης από τις μεγάλες επιχειρήσεις.

Σαράντα χρόνια ναζι-φιλελεύθερης βίας έχουν οδηγήσει στη διάλυση της δημοκρατίας, στην εξάντληση των φυσικών πόρων του πλανήτη, στην αλλαγή του κλίματος, στη μαζική διάχυση μιας επιθετικής και αυτοκτονικής ψυχοπαθολογίας.

Ελληνικά παραμύθια για τις Γερμανικές εκλογές...

Κοινές είναι εκτιμήσεις για το αποτέλεσμα των εκλογών Θουριγγία της Γερμανίας ( επαρχία από πρώην Ανατολική Γερμανία) που προβάλουν τα ελληνικά ΜΜΕ και δεν βλέπουν ποίος πραγματικά είναι ο κερδισμένος απ’ αυτή την εκλογική αναμέτρηση:

εφημερίδα συντακτών:

Ιστορική νίκη για την Αριστερά, προβληματισμός για την άνοδο του AfD

Καθημερινή:

Γερμανία: Αριστερά και AfD οι νικητές στη Θουριγγία - Πιθανή κυβέρνηση μειοψηφίας

ΤΟ ΒΗΜΑ:

Εκλογές στη Θουριγγία: Εκλογική νίκη για την Αριστερά, δεύτερο το AfD

Τα νούμερα όμως άλλα δείχνουν, όπως φαίνεται στον παρακάνω πίνακα με τα συγκριτικά αποτελέσματα των εκλογών από το 2004 – 2019:

Η «απλή λογική» απέναντι στην ...«πολιτική ανάλυση»

ένα σχόλιο με αφορμή το κείμενο του Αντώνη Νταβανέλου:

«Βιάστηκε» ο ΣΥΡΙΖΑ να ανατρέψει τον Σαμαρά;

Ο Αντώνης Νταβανέλος προσπαθεί να στηρίξει την επιχειρηματολογία του σε μια πολιτική κριτική από αριστερή σκοπιά απέναντι σε μια σειρά ερωτημάτων που προβλήθηκαν πρόσφατα από ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, για να καταλήξει στην τελευταία παράγραφο:
«Η ηγετική ομάδα γύρω από τον Τσίπρα πράγματι επιδίωξε πάση θυσία να ανέβει στις κυβερνητικές καρέκλες, όμως το πρόβλημα σε αυτή την επιλογή δεν ήταν η «βιασύνη» στις κινήσεις της, αλλά ότι μέσα σε αυτές τις κινήσεις ξεπέταξε κάθε δέσμευση προς την κοινωνική της βάση και κάθε αριστερή πτυχή της πολιτικής του κόμματος που την ανέδειξε.»

Πράγματι, «η ηγετική ομάδα γύρω από τον Τσίπρα πράγματι επιδίωξε πάση θυσία να ανέβει στις κυβερνητικές καρέκλες». Όμως δεν σταμάτησε σ’ αυτό, στην συνέχεια επιδίωξε πάση θυσία να παραμείνει στις κυβερνητικές καρέκλες.

Γιαυτό,
- Ανέτρεψε το δημοψήφισμα του ΟΧΙ και παραδόθηκε, όταν οι διαπραγματεύσεις οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο, και συνέχισε να “κυβερνά” σαν τοποτηρητής της μαφίας των ελίτ της ΕΕ και του ΔΝΤ.
- Δεν άλλαξε τον εκλογικό νόμο και δεν ψήφισε την “απλή αναλογική”, στρώνοντας το χαλί για την “αυτοδυναμία” κυβέρνηση της ΝΔ…

Πως έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ τον Κυριάκο πρωθυπουργό (με αυτοδυναμία μάλιστα)...

Όποιος σκάβει τον λάκκο του άλλου, πέφτει μέσα ο ίδιος!

Την αυτοδυναμία η ΝΔ δεν την κέρδισε με το σπαθί της, ούτε της την χάρισε ο “λαός”.  Δεν είναι προϊόν κανενός κοινωνικού και πολιτικού συσχετισμού. Ήταν απλά ένα δωράκι που ο Αλέξης είχε σκοπό να το χαρίσει στον εαυτό του. Όμως ο ταχυδρόμος αλλού το παρέδωσε...

Το κείμενο του Μανόλη Δρεττάκη με θέμα «Μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε αντικαταστάτη του ΠΑΣΟΚ στον νέο δικομματισμό»,δίνει μια εύστοχη απάντηση στο  παρακάτω ερώτημα ( αν και είναι  «εκτός του θέματος» του διαπραγματεύεται το κείμενο) :

-  Πώς ο ΣΥΡΙΖΑ χάρισε την αυτοδυναμία στην ΝΔ;

Η απάντηση δεν αφορά ούτε στις πιέσεις που είχε ο ΣΥΡΙΖΑ από την τρόικα, ούτε στο αν ήταν έτοιμος το 15 να κυβερνήσει και άλλα παρόμοια ζητήματα. ('Όπως αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αριστερός, δεξιός, έγινε ή δεν έγινε ΠΑΣΟΚ κλπ).. Σχετίζεται  απλά και μόνο με τον πόθο των Συριζέων να παραμείνουν “πάση θυσία” στην εξουσία...

Η απάντηση του κ. Μ. Δρεττάκη:

«Παλαιοκομματική και καιροσκοπική ήταν και η μη ψήφιση της απλής αναλογικής αμέσως μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, η οποία θα συγκέντρωνε τις 200 ψήφους για να εφαρμοστεί στις επόμενες εκλογές. Η αναβολή αυτή στόχο είχε να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ για τρίτη φορά τις εκλογές με το καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα της Ν.Δ. με το μπόνους των 50 εδρών. Τα αποτελέσματα αυτού του καιροσκοπισμού ήταν η παλινόρθωση της Δεξιάς, με αυτοδυναμία της Ν.Δ., και η εφαρμογή από τους πρώτους μήνες μέτρων που ξηλώνουν τα όποια θετικά είχαν ψηφιστεί από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ.»

Δυο σημαντικές “αποκαλύψεις” για το καυτό καλοκαίρι του ‘15 από την “εφημερίδα των συντακτών”…

η οικογένεια του eurogroup

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Η εφημερίδα των συντακτών  στο “ΘΕΜΑ” (13.10.2019)  έκανε  "πακέτο" το βιβλίο του Βαρουφάκη και την ταινία του Γαβρά, με ένα άλλο βιβλίο (της Ελένης Βαρβιτσιώτη και της Βικτωρίας Δενδρινού) γιατί όπως ισχυρίζεται στην εισαγωγή: “και τα δύο στοχοποιούν τον Αλέξη Τσίπρα για τη στάση του τον καυτό Ιούλιο του ’15.”

Μερικές γραμμές παρακάτω επεξηγεί αυτό τον ισχυρισμό: “Στόχος είναι, αν και από διαφορετική αφετηρία, να υποδείξουν τον Αλέξη Τσίπρα ως τον υπεύθυνο για την αποτυχία της διαπραγμάτευσης του 2015 και την τελική αναδίπλωση της ελληνικής κυβέρνησης μπροστά στην πίεση των «θεσμών».”

Εδώ υπάρχει ένα μεγάλο ψέμα:

Το Βιβλίο του Βαρουφάκη δεν υποδεικνύει τον Αλέξη Τσίπρα ως τον υπεύθυνο για την αποτυχία της διαπραγμάτευσης του 2015, αλλά το eurogroup και τα επιτελεία της ΕΕ. Από την πρώτη σελίδα μέχρι την τελευταία, όπως και στην ταινία του Γαβρά - με υπόβαθρο την “άνοιξη 15” στη χώρα μας - απευθύνεται σε όλους στους Ευρωπαίους για να καταδείξει πως ένα άτυπο όργανο, που δεν έχει καν κάποιες καταστατικές λειτουργίας διατυπωμένες σε ένα χαρτί, αλλά λειτουργεί με τις εθιμικές αρχές της μαφίας, έχει αυτοανακηρυχθεί ως “θεσμός” που επιβάλλει τις αποφάσεις του αγνοώντας οποιοδήποτε θεσμικό πλαίσιο ενάντια στις πιο στοιχειώδεις λειτουργίες των κυρίαρχων κρατών.

Γιαυτό και το βιβλίο γράφτηκε πρώτα στα Αγγλικά και έγινε και ταινία…

Οι μνημονιακοί είναι αυτοί που  κατηγορούν τον Τσίπρα για το ότι δεν ήταν “καλός διαπραγματευτής”. Είναι οι ίδιοι που κατηγορούν, ακόμα περισσότερο, τον Βαρουφάκη ότι τίναξε την διαπραγμάτευση στο αέρα. Το δεύτερο βιβλίο  (της Ελένης Βαρβιτσιώτη και της Βικτωρίας Δενδρινού),  πράγματι είναι αποκαλυπτικό αυτής της αντιμετώπισης…

Όμως, ο Τσίπρας κατηγορείται για κάτι άλλο απ’ τον ελληνικό λαό. Όταν έγινε το δημοψήφισμα του ΟΧΙ, η αδιαλλαξία των “θεσμών” ήταν γνωστή και δεδομένη. Μέχρι και τις τράπεζες είχαν κλείσει. Δεν χρειάζεται να διαβάσει κάποιος κανένα βιβλίο για να δει τις ευθύνες του Αλέξη τον Ιούλιο του ’15. Κατηγορείται γιατί έβαλε την “υπογραφή” στην συμφωνία, δηλαδή γιατί υποχώρησε και παραδόθηκε, όχι γιατί δεν διαπραγματεύτηκε σωστά...