Τα Κίτρινα Γιλέκα κλείνουν 1 χρόνο

Το ερχόμενο Σαββατοκύριακο συμπληρώνεται η 52η εβδομάδα (1 χρόνος) από το ξέσπασμα του κινήματος των Κίτρινων Γιλέκων. Παράλληλα, από χτες έως και την Κυριακή, η 4η Συνέλευση των Συνελεύσεων των Κίτρινων Γιλέκων πραγματοποιείται στην πόλη του Μονπελιέ. Αν και ο αριθμός των διαδηλωτών έχει μειωθεί, το κίνημα ριζώνει ολοένα και περισσότερο μέσα από το παράδειγμα του δημοκρατικού συνομοσπονδισμού. Παρακάτω, ο Richard Greeman γράφει για το «αυτολεξεί» τις ως τώρα διαπιστώσεις του.

Του Richard Greeman[i]

Αναδημοσίευση από το "αυτολεξεί"

Για περισσότερο από δύο αιώνες, η Γαλλία υπήρξε το κλασικό μοντέλο της κοινωνικής καινοτομίας και το πρωτόγνωρο κοινωνικό κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων έχει μία τεράστια διεθνή σημασία. Ο ξεσηκωμός τους αποκάλυψε τα ψεύδη και τη βία της ρεπουμπλικανικής κυβέρνησης και τη διπροσωπία των αντιπροσωπευτικών θεσμών, όπως τα πολιτικά κόμματα, τα γραφειοκρατικά συνδικάτα και τα καθεστωτικά ΜΜΕ.

Τα Κίτρινα Γιλέκα αντιπροσωπεύουν την πρώτη στιγμή στην Ιστορία όπου ένα αυθόρμητο, αυτο-οργανωμένο κίνημα διατήρησε την αυτονομία του και αντιστάθηκε στην ενσωμάτωση, τη γραφειοκρατικοποίηση και τις σεχταριστικές διαιρέσεις. Έθεσαν μια πραγματική, ανθρώπινη εναλλακτική στην απανθρωποποίηση της κοινωνίας υπό την κυριαρχία της καπιταλιστικής «αγοράς».

Πριν από έναν χρόνο, τα Κίτρινα Γιλέκα ξεπήδησαν κυριολεκτικά από «το πουθενά», με αυτόνομες τοπικές μονάδες να εμφανίζονται σε όλη τη Γαλλία σαν μανιτάρια, διαδηλώνοντας σε κόμβους κυκλοφορίας και σταθμούς διοδίων, διοργανώνοντας κάθε Σάββατο πορείες στις πόλεις.

Μα σε αντίθεση με όλες τις προηγούμενες εξεγέρσεις δεν είχαν ως κέντρο το Παρίσι. Στην πραγματική ζωή, τα Κίτρινα Γιλέκα είναι σε μεγάλο βαθμό μεσήλικες οικογενειάρχες χαμηλού εισοδήματος από την επαρχία, των οποίων το χαρακτηριστικό είναι η φιλικότητα και τα αυτοσχεδιασμένα μπάρμπεκιου. Απηυδισμένοι από τα ψέμματα, τις κοροϊδίες, τη χειραγώγηση, τα Κίτρινα Γιλέκα ενστικτωδώς απέρριψαν την εργαλειοποίησή τους από τους διεφθαρμένους «αντιπροσωπευτικούς» θεσμούς –συμπεριλαμβανομένων των πολιτικών κομμάτων, των συνδικαλιστικών γραφειοκρατιών και των ΜΜΕ. Συνειδητά απέφυγαν τους «ηγέτες», ακόμη και από το εσωτερικό του δικού τους κινήματος, και ακόμη τώρα σταδιακά μαθαίνουν να δημιουργούν ομοσπονδίες και να διαπραγματεύονται με άλλα κοινωνικά κινήματα.

Από την πρώτη στιγμή, οι ανεπίσημες, μη-βίαιες συγκεντρώσεις των Κίτρινων Γιλέκων αντιμετωπίστηκαν με μαζική αστυνομική καταστολή, και επιπλέον με έναν καινούργιο νόμο «ενάντια στους βανδαλισμούς», που ουσιαστικά καθιστά αδύνατον να διαδηλώσεις νόμιμα.

Τα ΜΜΕ επικεντρώνονται σε θεαματικές εικόνες της βίας ενάντια στην ακίνητη περιουσία που εξαπέλυσαν οι βάνδαλοι του Μπλακ Μπλοκ στο περιθώριο των κινητοποιήσεων των Κίτρινων Γιλέκων, μα ποτέ [δεν επικεντρώνονται] στα ανθρώπινα θύματα της συστηματικής κυβερνητικής βίας. Ένα δημοφιλές σύνθημα γραμμένο με μαρκαδόρο στο Κίτρινο Γιλέκο ενός διαδηλωτή έγραφε: «Ξυπνήστε! Σβήστε τις τηλεοράσεις σας!! Ενωθείτε μαζί μας!» Δεν πρέπει λοιπόν να μας κάνει εντύπωση πως, αφού υποβλήθηκαν στην αυξανόμενη βία και τη συνεχή δυσφήμιση, οι αριθμοί των διαδηλωτών των Κίτρινων Γιλέκων έχουν μειωθεί, μα ακόμη βρίσκονται στους δρόμους και το αγαπημένο τους τραγούδι λέει:

«Είμαστε εδώ! Είμαστε εδώ! Τι κι αν δεν αρέσει στον Μακρόν; Είμαστε εδώ!»

Η κρίση στη Γαλλία δεν έχει τελειώσει ούτε κατά διάνοια. Αν και όταν οι υπόλοιπες καταπιεζόμενες και οργισμένες ομάδες στη Γαλλία –οι οργανωμένοι εργάτες, οι οικολόγοι, οι Βορειο-Αφρικανοί μετανάστες, οι φοιτητές που παλεύουν ενάντια στις εκπαιδευτικές «μεταρρυθμίσεις» του Μακρόν– σβήσουν, επίσης, τις τηλεοράσεις τους και κατέβουν στους δρόμους, τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν ριζικά.

[i] Ο Richard Greeman είναι συνταξιούχος καθηγητής και συγγραφέας, συνάδελφος του Κορνήλιου Καστοριάδη, της Raya Dunayevskaya και του Immanuel Wallerstein και πολυγραφότατος μεταφραστής του αντιεξουσιαστή Ρώσου επαναστάτη Victor Serge. Ο Richard είναι ιδρυτής του Κέντρου Έρευνας και Παιδείας Praxis, με έδρα τη Μόσχα, και διευθυντής του Ιδρύματος Victor Serge.