Λίγο πριν ανοίξουν οι κάλπες...

στο δρόμο προς το ...νεκροταφείο

Ποτέ ξανά Αριστερά…

Ποτέ ξανά Αριστερά…

του Αλέξανδρου Μπίστη*

Η Αριστερά της συναίνεσης

Όταν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 2015 αποφάσισε να αυτομολήσει στο στρατόπεδο της συναίνεσης, το πολιτικό προσωπικό που αποτέλεσε τη ραχοκοκαλιά της φιλοευρωπαϊκής, ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς στη χώρα μας, μαζί με νεόκοπους «κινηματικούς ριζοσπάστες αριστερούς», μετατράπηκαν σε νεοφώτιστους θιασώτες του πιο ακραιφνούς νεοφιλελευθερισμού, προκειμένου να διαφυλάξουν την ηγεσία και το όχημα που τους έφερε από την αφάνεια στην επιφάνεια: στη βιτρίνα του κρατικού μηχανισμού.

Σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά, η «κανονικότητα» των μνημονίων έχει τη νομιμοποίηση του μεγαλύτερου ποσοστού της οργανωμένης Αριστεράς στη χώρα, με συνέπεια την αδρανοποίηση του πρώτου λαού που σήκωσε κεφάλι ενάντια στον μισανθρωπισμό αυτής της ΕΕ, ενώ τα απομεινάρια των πάλαι ποτέ στελεχών του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ και της πάλαι ποτέ ΔΗΜΑΡ επανέρχονται δικαιωμένα στο προσκήνιο, διά της «Προοδευτικής Συμμαχίας». Όλο αυτό το πολιτικό προσωπικό, τα φυσικά πρόσωπα που συναπαρτίζουν την Αριστερά της συναίνεσης, απέδειξε πως αρκεί η συγκολλητική δύναμη της εξουσίας για να αντέξει το βάρος της απανθρωπιάς και των αντιφάσεων της πολιτικής που αποφάσισε να υπηρετήσει, αλλά και για να αποκαλύψει την υποκρισία όσων παρέμειναν στον ΣΥΡΙΖΑ μετά το καλοκαίρι του 2015, αφού, σαν έτοιμοι από καιρό, εφάρμοσαν και αναμάσησαν την πολιτική που μέχρι να βρεθούν στην κυβέρνηση αντιμάχονταν ως καταστροφική.

Αντί να σε μπερδεύουν οι δημοσκοπήσεις, μπορείς εσύ να τις μπερδέψεις!…

Όσο πιο αξιόπιστη είναι μια δημοσκόπηση, τόσο περισσότερο  αποτελεσματικά λειτουργεί ως πρακτική χειραγώγησης του εκλογικού σώματος...

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Για τις δημοσκοπήσεις έχουν γραφτεί πολλά, το σίγουρο όμως είναι ότι βρίσκονται και αυτές σε κρίση. Η αυξανόμενη αναξιοπιστία τους ως εργαλεία πρόβλεψης, έχει αρχίσει να υπονομεύει τον ρόλο τους ως τεχνικές χειραγώγησης. Παρ’ όλα αυτά - ιδιαίτερα για τους πολιτικούς μηχανισμούς που δεν έχουν άλλα αξιόπιστα εργαλεία ν’ αφουγκράζονται την κοινωνία - παραμένουν ακόμα το βασικό μέσο μέτρησης της αποδοχής των πολιτικών τους.

α. Μια αμερικάνικη ΜΚΟ (politico) κάνει πλάκα στον Λαφαζάνη!..

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης θεωρεί ότι η ΛΑΕ είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του συστήματος, το οποίο με κάθε τρόπο επιχειρεί να την εξοντώσει. Σχεδόν κάθε βδομάδα καταγγέλλει τις δημοσκοπήσεις ότι είναι «στημένες» και παρουσιάζουν το ποσοστό της ΛΑΕ μειωμένο σε σχέση με αυτό που είναι πραγματικά. Περιμένει λοιπόν τις εκλογές για ν’ αποδειχθεί η συνωμοσία ενάντια στο κόμμα του.

Μια αμερικάνικη ΜΚΟ   έκανε ένα «πείραμα», που αποδεικνύει ότι το εργαλείο των δημοσκοπήσεων παραμένει ακόμα μια ισχυρή χειραγωγητική πρακτική, ανεξάρτητα από την αξιοπιστία της. Μια μεγάλη κατηγορία επικριτών αντιμετωπίζει τις δημοσκοπήσεις ως μια “ουδέτερη” επιστημονική τεχνική, η οποία αποκτά τον χειραγωγητικό της ρόλο επειδή αποκλίνει απ’ τους κανόνες της επιστήμης της. Όλοι αυτοί λοιπόν που κατηγορούν τις δημοσκοπήσεις για την “επιλεκτική” αμεροληψία που εμφανίζουν, αν αποκατασταθούν οι απαιτήσεις τους, τότε δεν θα έχουν πρόβλημα με τις δημοσκοπήσεις;

Μπερδέματα με την ονοματολογία των συνδυασμών που κατεβαίνουν στις εκλογές για την Ευρωβουλή

Ο Άρειος Πάγος έκρινε ότι νόμιμα μπορούν να συμμετάσχουν στις ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου 2019, 40 κόμματα και συνασπισμοί κομμάτων.

Κάποια απ’ αυτά είναι γνωστά από παλιά, κάποια εμφανίζονται για πρώτη φορά. Αν ρωτήσετε κάποιον ψηφοφόρο στους δρόμους τους Αθήνας, τι ξέρει για το κόμμα “KΟΜΜΑ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ και ΦΙΛΙΑΣ”, αυτό που λάβετε ως απάντηση θα είναι πιθανότατα μια έκφραση απορίας, παρ’ όλο ότι στις Ευροεκλογές του 2014  αυτό το κόμμα  ήρθε πρώτο σε ψήφους στο Νομό Ροδόπης και στον Νομό Ξάνθης. Τα πράγματα είναι κάπως μπερδεμένα με την αναγνωρισιμότητα των κομμάτων και δεν αρκεί σε όλες τις περιπτώσεις μόνον η ιστορία τους, όπως αυτή έχει καταγραφεί στις εκλογικές διαδικασίες...

- Σε μερικά κόμματα – είτε είναι πρωτοεμφανιζόμενα, είτε έχουν κατέλθει επανειλημμένα στις εκλογές - ο Αρχηγός είναι πιο γνωστός απ’ το κόμμα  του. Σε αυτές τις περιπτώσεις, συνήθως δίπλα στο όνομα του κόμματος τοποθετείται και δικό του για να διευκολύνονται οι ψηφοφόροι μπροστά στην κάλπη, όπως εδώ:

Ανεξάρτητοι Έλληνες-Πάνος Καμμένος,
Πλεύση Ελευθερίας-Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Ελληνική Λύση-Κυριάκος Βελόπουλος
Ελλάδα ο 'Αλλος Δρόμος Νότης Μαριάς,
Δημιουργία Ξανά-Θάνος Τζήμερος,

16 Μάη 1966

16 Μάη 1966:  Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας εκδίδει την «Αγγελία της 16ης Μαΐου», με την οποία ξεκινά «επίσημα» η Πολιτιστική Επανάσταση, η πιο συνταρακτική σελίδα στην ιστορία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Κι όμως, η “Πολιτιστική Επανάσταση” σήμερα σφραγίζει με τον δικό της τρόπο τις εξελίξεις στον πλανήτη.

Η ήττα της σημαδεύτηκε απ’ ένα σημαντικό δεδομένο - καθοριστικό για την πορεία του “υπαρκτού κομμουνισμού” - το οποίο συχνά υποτιμάται από τους χώρους της παραδοσιακής Αριστεράς. Η αξιοποίηση της εμπειρίας που αποκόμισε το ΚΚΚ από την «Πολιτιστική Επανάσταση» στις τεχνικές χειραγώγησης των λαϊκών μαζών, ήταν ο βασικός παράγοντας που του επέτρεψε να είναι σήμερα  ο μεγαλύτερος πολιτικός οργανισμός στον κόσμο και στην Κίνα να διεκδικεί την παγκόσμια ηγεμονία. Η ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι οι θέσεις του προέδρου Μάο για τον “δημοκρατικό συγκεντρωτισμό” μετασχηματίστηκαν και οδήγησαν σήμερα στο σύγχρονο ηλεκτρονικό σύστημα παρακολούθησης των πολιτών, μέσα απ’ το οποίο το κόμμα “αφουγκράζεται” τις ανάγκες και επιθυμίες των λαϊκών μαζών και “φροντίζει” γι αυτές, πριν καν προλάβουν οι ίδιες εκφράζουν τις απαιτήσεις τους…Οι νικητές γράφουν την ιστορία, είναι φανερό λοιπόν γιατί: Ο «υπαρκτός κομμουνισμός» συνεχίζει να τιμά την Οκτωβριανή επανάσταση...

Σε αυτή την προεκλογική περίοδο το κύριο θέμα συζήτησης θα έπρεπε να είναι το Βασικό Εισόδημα

Για το Βασικό Εισόδημα θα έπρεπε να συζητάνε στην Ελλάδα αυτή την προεκλογική περίοδο αλλά είναι λούμπεν οι πολιτικοί -όπως είναι και οι πολίτες-, οπότε δεν υπάρχει περίπτωση. Βέβαια, η σύγκρουση με την πραγματικότητα πλησιάζει και οι βλακώδεις συζητήσεις για το πόσες μέρες θα εργάζονται οι εργαζόμενοι και για το αν το παιδί από το Περιστέρι θα έχει δικαίωμα να γίνει κάτι άλλο πέρα από ψυκτικός, δεν θα αφορούν πια κανέναν. Αλλά να μην ενοχλώ τον …δημόσιο διάλογο. Καλή συνέχεια στην προεκλογική περίοδο με ιστορίες από την Κατοχή, τον Εμφύλιο, την Χούντα και άλλες κορυφαίες στιγμές των Ελλήνων.

Αναδημοσίευση από το "πιτσιρίκος"

Παρακολουθώντας αυτό που στην χρεοκοπημένη και υποθηκευμένη Ελλάδα ονομάζεται προεκλογική περίοδος -και αφορά προσωπικές επιθέσεις, κουτσομπολιά, επιδόματα και ανοησίες για επενδύσεις, θέσεις εργασίας και εργασιακές σχέσεις-, σκέφτομαι πως κανείς δεν μιλά για αυτό που θα αφορά απόλυτα όλο τον πλανήτη -και την Ελλάδα- σε δυο με τρία χρόνια: την εξαφάνιση εκατομμυρίων θέσεων εργασίας.

Ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας μας έχει ενημερώσει πως το 2022 θα χάσουν την δουλειά τους 150 εκατομμύρια άνθρωποι, ενώ θα υπάρχουν 300 εκατομμύρια νέοι εργαζόμενοι που θα προσπαθούν να βρουν εργασία και δεν θα βρίσκουν.

Και αυτό θα είναι μόνο η αρχή, αφού το 2030 θα χαθούν 800 εκατομμύρια θέσεις εργασίας, που αναλογούν στο 1/5 του εργατικού δυναμικού παγκοσμίως.

Πού οφείλεται αυτό;

Σήμερα στην ΛΑΡΙΣΑ....

Πορεία στα Γιάννενα ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων [11-4-2019] - (video)

Βίντεο από την πορεία στα Γιάννενα ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων το Σάββατο 11 Μαΐου.

«Κοινός χώρος. Η πόλη ως τόπος των κοινών» (video)

Από την παρουσίαση του βιβλίου «Κοινός χώρος. Η πόλη ως τόπος των κοινών» του αρχιτέκτονα και καθηγητή της Σχολής Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ Σταύρου Σταυρίδη μέσα από μια ανοιχτή συζήτηση μεταξύ του συγγραφέα με τον καθηγητή πολιτικής οικονομίας στο University of East London Massimo de Angelis και της ομάδας μελέτης του Εργαστηρίου για τα Αστικά Κοινά.

Σχετικά με το βιβλίο «Κοινός χώρος. Η πόλη ως τόπος των κοινών»:

Μας δουλεύει ο Π. Λαφαζάνης;

πως του πάνε τα μπλε...

(Ένα μεγάλο σχόλιο για το κείμενο «Μας δουλεύει ο Γ. Βαρουφάκης;» που δημοσιεύτηκε στο καθοδηγητικό όργανο της ΛΑΕ)

του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Να πάρουμε τα πράγματα από το τέλος:

Όταν Λαφαζάνης, ως υπουργός του Α. Τσίπρα έκανε αυτές τις δηλώσεις, ο Βαρουφάκης δεν ήταν πλέον υπουργός, είχε διαχωρίσει την θέση του και είχε παραιτηθεί πριν 10 μέρες:



Ακόμα και την τελευταία στιγμή, ο Λαφαζάνης δούλευε όλο τον κόσμο, εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ, με τις αυταπάτες που καλλιεργούσε.

Δούλευε και και τους δικού του, τα μέλη της “Αριστερής Πλατφόρμας”. Κάποιοι ανησυχούσαν όταν ο κόμπος είχε φτάσει στο χτένι, αλλά η καθοδήγηση τους καθησύχαζε: όλα θα πάνε καλά, έχουμε “σχέδιο”...



Έλεγε πως έχει «σχέδιο», πως η χώρα θα πάει στην δραχμή και απ’ εκεί στον ...παράδεισο, αλλά δεν είχε «σχέδιο» ούτε καν ως «αξιωματική αντιπολίτευση» στον ΣΥΡΙΖΑ. Από όταν έγινε υπουργός, έτρεχε για βρούβες στην Ρωσία, κι ακόμα συνεχίζει… Όταν υπογραφόταν η συμφωνία, έτρεχε πάλι για βρούβες, και όριζε - διόριζε τους εκπροσώπους της “αριστερής πλατφόρμας” στην οργανωτική επιτροπή για ένα συνέδριο που θα γινόταν το φθινόπωρο, την στιγμή που το “στράτευμα” αποχωρούσε απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ.

Βρέθηκε απ’ την μια μέρα στην άλλη χωρίς “στρατό”, και αποχώρησε με ότι του είχε απομείνει - τελευταίος και καταϊδρωμένος - χωρίς να δώσει καμία πραγματική εσωκομματική μάχη. Τότε ανακάλυψε την προδοσία. Μέχρι τότε όλα ήταν υπό έλεγχο...

Ο Λαφαζάνης προσωπικά (όχι πολιτικά) έχει κάθε λόγο να αισθάνεται ότι τον πρόδωσε ο Τσίπρας, γιατί αυτός είναι που πραγματικά τον ανέδειξε στην θέση που βρίσκεται σήμερα: