Όταν η Αριστερά και το "βαθύ κράτος" συμπλέουν...

Μετά την Πολιτική ήττα υπέστη ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή καθώς ο υπ. Δικαιοσύνης Σταύρος Κοντονής αναγκάστηκε να αποσύρει την τροπολογία για την Τουρκική Ενωση Ξάνθης, το θέμα απασχόλησε τα ΜΜΕ, φιλοκυβερνητικά (Τροπολογία για την Τουρκική Ένωση Ξάνθης διχάζει την κυβέρνηση) και αντικυβερνητικά.(Απέσυραν μετά την κατακραυγή την τροπολογία για την Τουρκική Ενωση Ξάνθης).

Σε παρόμοια ζητήματα παρουσίαζε ιδιαίτερο ενδιαφέρον το πως εμπλέκεται το “βαθύ κράτος” στην επίλυσή τους και ποιούς μηχανισμούς κινητοποιεί. Αυτή η πλευρά είναι σαφώς υποτιμημένη στον δημόσιο λόγο και απουσιάζει από το πως παρουσιάζουν το ζήτημα τα ΜΜΕ.  Όπως έχουμε ξαναγράψει, ο διάχυτος πατριωτισμός/εθνικισμός ξεκινάει από τους απλούς "αγανακτισμένους" με την κατάντια του πολιτικού συστήματος φτάνει ως στο "βαθύ κράτος", που έχει και αυτό τους λόγους του για να αγανακτεί.

Όταν “ακουμπάς” το κράτος, φροντίζει και αυτό να σε ακουμπήσει. Προεκλογικά σημειώθηκε ένα τέτοιο άγγιγμα από το «βαθύ κράτος» προς τον ΣΥΡΙΖΑ, στην υπόθεση Σαμπιχά.  Αυτά τα “αγγίγματα”  συνεχίστηκαν μετά την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και με άλλα πιο “θερμά” επεισόδια, αλλά αυτό είναι θέμα  με το οποίο θα ασχοληθούμε σε άλλα κείμενά μας. Το μόνο που κρατάμε εδώ ως συμπέρασμα, είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πριν παραδοθεί πλήρως στα επιτελεία της ΕΕ και της τρόικας με το τρίτο μνημόνιο, παραδόθηκε πρώτα στο “βαθύ κράτος”, το οποίο "συγκυβερνά" από θεσμικές και μη θεσμικές θέσεις, με ανάλογο τρόπο με αυτόν που συμμετέχει  στον καθορισμό της κυβερνητικής πολιτικής και η τρόικα...

Όμως εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ που είναι στην κυβέρνηση, και ένα κομμάτι της “πατριωτικής αριστεράς” που είναι στην αντιπολίτευση συμπλέει και συμπορεύεται με το “βαθύ κράτος” και τους μηχανισμούς του. Ας δούμε κάποια παραδείγματα:

Η νύχτα που άλλαξε τα πάντα

Κείμενο του Λεωνίδα Οικονομάκη που δημοσιεύτηκε 5ο τεύχος του Roar Magazine.

Μετάφραση Δημήτρης Πλαστήρας.

Κοιτώντας πίσω στη νύχτα της 17ης Σεπτεμβρίου 2013, τη νύχτα στη διάρκεια της οποίας ο αντιφασίστας Έλληνας ράπερ Παύλος Φύσσας εκτελέστηκε από μέλη του νεοναζιστικού κόμματος Χρυσή Αυγή, ήταν η νύχτα που άλλαξε τα πάντα. Όχι μόνο για εμάς τους φίλους του Παύλου, αλλά και για το ευρύτερο κοινωνικοπολιτικό τοπίο στην Ελλάδα.

Πίσω στο 2013 μετά από πολλά χρόνια παραμονής στην πολιτική και κοινωνική αφάνεια η Χρυσή Αυγή ήταν στο απόγειο της δημοτικότητας της. Μετά το μετασχηματισμό της σε πολιτικό κόμμα στις αρχές της δεκαετίας του 1990, οι νεοναζί είχαν γραφεία μόνο στη Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, και πήραν μόνο το 0,1 επί τις εκατό στις εκλογές του 1996. Η κρίση όμως του ελληνικού χρέους λειτούργησε για το κόμμα ως ένεση αναβολικών φέρνοντάς το στο προσκήνιο της πολιτικής σκηνής και επιτρέποντας την είσοδό του στη βουλή. Στο μεταξύ, τα μέλη του κόμματος ανέπτυξαν έντονη κοινωνική παρουσία στις κυριότερες ελληνικές πόλεις, και σημαντικότερο, στους δρόμους των φτωχότερων γειτονιών. Τουλάχιστον μέχρι τη νύχτα της 17ης Σεπτέμβρη 2013.

Νέες ανεξαρτητοποιήσεις δημοτικών συμβούλων από την «Αντίσταση με τους πολίτες του Χαλανδρίου»

Την ανεξαρτητοποίησή τους από την παράταξη της Δημοτικής Αρχής «Αντίσταση με τους πολίτες του Χαλανδρίου», την οποία στήριξε ο ΣΥΡΙΖΑ στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2014 ανακοίνωσαν την Τετάρτη στο Δημοτικό Συμβούλιο 6 δημοτικοί σύμβουλοι. Πρόκειται για τους Θόδωρο Αλεξίου, Γρηγόρη Καλομοίρη, Χρήστο Κασίμη, Θανάση Κιούση, Γιώργο Λιερό και Πόπη Φασίτσα οι οποίοι πρόσκεινται στη ΛΑΕ, πλην των δύο τελευταίων που είναι ανέντακτοι. Έχει προηγηθεί η ανεξαρτητοποίηση τριών ακόμη δημοτικών συμβούλων (Χρ. Μάζη, Τ. Ευσταθίου, Π.Τζούρας) και δύο παραιτήσεις. Υπογραμμίζεται ότι πρόκειται για ανεξαρτητοποιήσεις και όχι παραιτήσεις (οι 6 διατηρούν τις έδρες τους).

Δήλωση Ανεξαρτητοποίησης

Δεν μπορεί κάποιος να κοιμάται ήσυχος, επειδή ευνοούν τη γειτονιά του, αυτοί που καταστρέφουν τη χώρα του.

Το σχοινί κόπηκε. Είμαστε υποχρεωμένοι, αναλαμβάνοντας την ευθύνη μας απέναντι στους συμπολίτες μας, να μιλήσουμε δημόσια για την «Αντίσταση με τους Πολίτες του Χαλανδρίου» και τη διοίκηση του Δήμου.

• Δε θέλουμε να είμαστε συνένοχοι στο διαρκές έγκλημα που συντελείται σε βάρος της χώρας μας από την κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΑΝ.ΕΛ στηρίζοντας ή συμμετέχοντας σε μια δημοτική διοίκηση, η οποία βρίσκεται στην προέκταση των κυβερνητικών μηχανισμών και αποδεικνύεται τελικά ενεργό μέρος των δικτύων εξουσίας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.


• Ο επαγγελματικός μηχανισμός της διοίκησης έχει απορροφήσει την παράταξη. Κανένας ουσιαστικός έλεγχος από τα κάτω δεν υφίσταται. Οι συνελεύσεις, τα συντονιστικά και οι δημοτικές ομάδες από το 2015 και μετά, προοδευτικά κατέληξαν απλώς να επικυρώνουν τις ήδη διαμορφωμένες από τα πάνω αποφάσεις. Στην παράταξη λειτουργεί η δημοκρατία του επουσιώδους, η ίδια η πολιτική συζήτηση είναι εδώ και καιρό ουσιαστικά νεκρή.

Αυτές οι διαπιστώσεις μόνο ανώδυνα δε γίνονται. Η παράταξη αυτή και οι συλλογικότητες από τις οποίες προήλθε ήταν για δεκαετίες ένα πολύ σημαντικό μέρος από τη ζωή μας, ένα κομμάτι του εαυτού μας. Δεν πρόκειται για μια εύκολη, βεβιασμένη απόφαση, αλλά για μια αναγκαστική επιλογή, της οποίας προηγήθηκαν παρατεταμένες προσπάθειες για να πάρουν τα πράγματα μια καλύτερη τροπή. Οι απόψεις που δημοσιοποιούμε εδώ, έχουν ήδη από το περασμένο φθινόπωρο εκτεθεί στα μέλη της παράταξης. Δυστυχώς, δεν ελήφθησαν σοβαρά υπόψη, και το πρόσφατο επεισόδιο στη μετάλλαξη της παράταξης, όχι οπωσδήποτε το σημαντικότερο, απλώς και μόνο η συμβολική επικύρωσή της, ήταν η άρνηση να εκδοθεί ανακοίνωση που να καταδικάζει την πρόσφατη ψήφιση του 4ου μνημονίου από την κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α-ΑΝ.ΕΛ. και να καλεί τους πολίτες του Χαλανδρίου  να συμμετάσχουν στις κινητοποιήσεις για την αποτροπή της ψήφισής του. Η μεθόδευση της εν τοις πράγμασι απόλυσης έξι συμβασιούχων εργαζομένων στη καθαριότητα του Δήμου αλλά και η πρωτοφανής -για ένα χώρο όπως ο δικός μας- απόπειρα υποβάθμισης του Δημοτικού Συμβουλίου και της Δημοτικής Ομάδας σε εκτελεστικά όργανα χωρίς λόγο και άποψη έκαναν απλώς πιο ξεκάθαρη την εντεινόμενη απομάκρυνσή της Δημοτικής Αρχής από μια ριζοσπαστική δημοκρατική θεώρηση των θεσμών. 

Οι οριοθετήσεις απέναντι στο νεοφιλελεύθερο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν να καλύψουν το κενό Αριστερής πολιτικής

Δυο πρόσφατα κείμενα στελεχών από διαφορετικές τάσεις που έχουν αποχωρήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ, έρχονται να περιγράψουν την σημερινή του πολιτική ταυτότητα και να καταλήξουν στη προφανή διαπίστωση ότι δεν υπάρχει σημείο επιστροφής.

1. Χρήστος Λάσκος: Η ιδεολογία του νέου ΣΥΡΙΖΑ

Ο Χ. Λάσκος ξεκινάει με την υπόθεση: «Μέρες που είναι, μου μπαίνει η ιδέα να σκεφτώ τι θα συνέβαινε άραγε αν στις 11 Σεπτεμβρίου του 1973, στο μέγαρο Μονέδα του Σαντιάγκο, βρισκόταν αντί για την Unidad Popular ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ», για να καταλήξει τελικά: «η κυβέρνηση, θέλει-δεν θέλει, είναι νεοφιλελεύθερη.Γιατί δεν είσαι αυτό που λες. Είσαι αυτό που κάνεις, παρ' όλα όσα λες». Στο ίδιο ερώτημα, είχε απαντήσει με τον δικό του τρόπο ο Αλαίν Μπαντιού αρκετό καιρό πριν (Μάης 2016): «Ο Τσίπρας είναι ένας άνθρωπος ο οποίος αρνήθηκε να γίνει ήρωας.»

2. Αντώνης Νταβανέλος: Ο σοσιαλφιλελεύθερος ΣΥΡΙΖΑ είναι εδώ

Αντίθετα, ο Α Νταβανέλος δεν ξεκινάει από μια υπόθεση αλλά από μια διαπίστωση: «Αλέξης Τσίπρας στην ΔΕΘ όχι µόνο δεν επιχείρησε να κρύψει τη σοσιαλφιλελεύθερη µμετάλλαξη του κόμματός του, αλλά αντίθετα επέλεξε να τη θέσει στο κέντρο της δηµόσιας προσοχής» για να καταλήξει σε μια διαφορετικού τύπου διαπίστωση: «Η ολοκλήρωση της µνηµονιακής νεοφιλελεύθερης στροφής του Τσίπρα φέρνει αναμφισβήτητα στην επιφάνεια ένα τεράστιο κενό: το κενό της πολιτικής έκφρασης των εργατικών και λαϊκών δυνάμεων, το κενό που παλιότερα προσωρινά κάλυψε ο ΣΥΡΙΖΑ στην ανοδική πορεία του μετά το 2010...»

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ, ΤΡΙΤΗ 12/9/2017, 7.30 Μ.Μ.

Στα γραφεία της δημοτικής κίνησης «Δημοτική Συνεργασία Ελληνικού-Αργυρούπολης», Τριπόλεως 43 και Ροδοπόλεως (ημιυπόγειο) Μετρό : τερματικός σταθμός Ελληνικού , έξοδος Βουλιαγμένης προς Αθήνα

Αγαπητοί φίλοι, αγαπητές φίλες

Σας καλούμε την Τρίτη 12/9/2017 και ώρα 7.30, στα γραφεία της δημοτικής κίνησης «Δημοτική Συνεργασία Ελληνικού-Αργυρούπολης», σε συνάντηση ενημέρωσης για το Σχέδιο Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης του ακινήτου Ελληνικού, όπως εκτίθεται στο κείμενο Στρατηγικής Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, το οποίο τέθηκε προς διαβούλευση (κλειστή ώστε οι διαβουλευόμενοι να μην επικοινωνούν μεταξύ τους) μεσούντος του Αυγούστου και εντός προθεσμίας 20 ημερών για τους πολίτες. Για λόγους τόσο νομιμότητας όσο και ουσίας η διαβούλευση είναι προσχηματική καθώς η ανάγνωση και μόνο χιλιάδων σελίδων είναι απαγορευτική της αξιολόγησης του σχεδίου.

Η εμπάθεια της ΛΑΕ απέναντι στον Α.Τσίπρα μερικές φορές καταλήγει στην γελοιότητα...

Μεγάλη αντίφαση ανακάλυψε η ΕΦ.ΣΥΝ. στις δηλώσεις Λαφαζάνη για το “Εσθονικό” ζήτημα. Από τη μία, μας λέει το ρεπορτάζ της εφημερίδας, ο Παν. Λαφαζάνης καταγγέλλει ως “αντιδραστικές και νεοψυχροπολεμικές” τις διασκέψεις τύπου Ταλίν και από την άλλη επικρίνει τον ΣΥΡΙΖΑ ότι αρνήθηκε να πάει στο Ταλίν “για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης”.

Μπορεί η ΕΦ.ΣΥΝ. να έχει οποιαδήποτε εκτίμηση για τα κίνητρα των Τσίπρα – Κοντονή να μην πάει η κυβέρνηση στο Ταλίν. Που, όμως, βλέπει την αντίφαση στις δηλώσεις Λαφαζάνη; Και από πού και ως πού βγάζει η ΕΦ.ΣΥΝ. το συμπέρασμα ότι αυτός που κάνει την εκτίμηση πως η κυβέρνηση δεν πήγε στο Ταλίν για λόγους “εσωτερικής κατανάλωσης”, θεωρεί ότι έπρεπε να είχε πάει;

(από το το δημοσίευμα του iskra.gr «ΕΦ. ΣΥΝ: Το γάρ πολύ του μνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ και της κατά ΛΑ.Ε εμπάθειας γεννά…»)

Αυτό που μετράει στην πολιτική, αλλά και στην ζωή γενικότερα είναι οι πράξεις και όχι τα κίνητρα. Για το iskra.gr όμως τα «κίνητρα» έχουν μεγαλύτερη αξία και σημασία από τις πράξεις, Γιαυτό δεν λέει τίποτα για το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν πήγε στο Ταλίν. Δεν θα διαφωνήσουμε ότι πήγε για λόγους “εσωτερικής κατανάλωσης”. Όμως γνωρίζετε πολλές κυβερνήσεις ή ακόμα και πολιτικά κόμματα που παρόμοιοι λόγοι δεν προσδιορίζουν την στάση τους σε πολλά ζητήματα; Με την ίδια λογική που χρησιμοποιεί το Iska.gr, θα μπορούσε κάποιος να εγκαλέσει τον Παν. Λαφαζάνη να αποδείξει κ' αυτός όταν καταγγέλλει ως “αντιδραστικές και νεοψυχροπολεμικές” τις διασκέψεις τύπου Ταλίν ότι δεν το κάνει για λόγους “εσωτερικής κατανάλωσης” ώστε να διευρύνει την εκλογική του πελατεία και να μπει κι' αυτός στην βουλή;

Η αξιολόγηση των πράξεων με βασικό κριτήριο τα “κίνητρα”, όταν κατέχεις εξουσία, οδηγεί στην ιερά εξέταση και στα γκούλαγκ. Ευτυχώς τέτοιος κίνδυνος δεν υπάρχει από το iskra.gr...

Γερμανία: Η ακροδεξιά ανεβαίνει στις δημοσκοπήσεις – τρίτο κόμμα η AfD

 Απώλειες και για τα δύο μεγάλα κόμματα και άνοδο του ακροδεξιού κόμματος (AfD) καταγράφει η τελευταία δημοσκόπηση του Ινστιτούτου Infratest dimap για λογαριασμό του πρωινού μαγκαζίνο του πρώτου καναλιού της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης ARD που παρουσιάζεται την Παρασκευή ενόψει των εκλογών της 24ης Σεπτεμβρίου. Σύμφωνα με τα ευρήματα της δημοσκόπησης, οι Χριστιανοδημοκράτες/Χριστιανοκοινωνιστές (CDU/CSU) χάνουν μία μονάδα από την προηγούμενη καταγραφή πριν από δύο εβδομάδες και συγκεντρώνουν 38%, ενώ οι Σοσιαλδημοκράτες (SPD) χάνουν δύο μονάδες και περιορίζονται στο 22%.

Τρίτο κόμμα αναδεικνύεται η AfD με 10% (+2), ενώ ακολουθούν η Αριστερά (Die Linke), η οποία παραμένει σταθερή στο 9%, όπως και οι Ελεύθεροι Δημοκράτες (FDP), οι οποίοι όμως κερδίζουν μία μονάδα από την τελευταία δημοσκόπηση. Οι Πράσινοι εμφανίζονται σταθεροί στο 8%.

Στο ερώτημα, «Με ποιό θέμα θα πρέπει να ασχοληθεί κατά προτεραιότητα η επόμενη κυβέρνηση», το προσφυγικό και η ενσωμάτωση των προσφύγων φαίνεται να είναι το ζήτημα που απασχολεί περισσότερους Γερμανούς, ενώ έπονται η κοινωνική δικαιοσύνη (καταπολέμηση της φτώχειας, φορολόγηση των πλουσίων), η εσωτερική ασφάλεια (τρομοκρατία, εγκληματικότητα), η τήρηση των προεκλογικών υποσχέσεων και η διαφάνεια, η παιδεία, η κλιματική αλλαγή και το συνταξιοδοτικό.

Οι «αλήθειες» του Δημοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου για ένα «φαντασιακό» γεγονός...

Ας το θυμόμαστε: η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ δεν έγινε στα μέσα Ιούλη του 2015, με την υπογραφή δηλαδή της περίφημης «συμφωνίας»: έγινε τον Αύγουστο, με την αιφνιδιαστική προκήρυξη των εκλογών από τον πρωθυπουργό – όταν δηλαδή η κυβέρνηση κατάπιε απροσχημάτιστα το κόμμα. Και το μάθημα-πάθημα που δεν τελείωσε έκτοτε, είναι το πόσο εύκολα πέρασε το πραξικόπημα των έξω στο εσωτερικό: πώς, με σημερινούς όρους, η αποτυχία αυτή θα πάψει να θεωρείται μοίρα κάθε εκδοχής Αριστεράς, όταν αυτή πάει να δει λίγο πιο πέρα από τη σκιά της.

(Υπάρχει βέβαια και η άποψη ότι «εμείς τα λέγαμε» ή ότι «οι εργάτες μπορούν και χωρίς Αριστερά»: χωρίς κόμμα, σε απόσταση ασφαλείας από τους «θεσμούς» που κατάπιαν και τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά από την κριτική ενός ολόκληρου 20ού αιώνα στον «αυθόρμητο» οικονομισμό, ως και τις σημερινές στρατηγικές αναζητήσεις, υπάρχει επίσης σοβαρή και πλούσια σκέψη, που δεν μπορεί να αγνοηθεί).

(Από το «Το μάθημα της 20ής Αυγούστου δεν τελείωσε ακόμα», του Δημοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου)

Ο Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος αναφέρεται σε μια κατ' ευφημισμόν διάσπαση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Μετά την υπογραφή της περίφημης «συμφωνίας» και την ακύρωση του δημοψηφίσματος του ΟΧΙ, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έχασε ένα μεγάλο μέρος των κοινωνικών του ερεισμάτων. Η απώλεια αυτή καταγράφηκε και με αθρόες αποχωρήσεις και μαζική αποστασιοποίηση από τις κομματικές διαδικασίες. Εξάλλου ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά δεν λειτουργούσε ως κόμμα από την στιγμή που ανήλθε στην κυβερνητική εξουσία, παρά μόνον για να επικυρώνει τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες και να κάνει τον νεροκουβαλητή της κυβέρνησης. Με την προκήρυξη των εκλογών του Σεπτέμβρη υπήρξε “άτακτη αποχώρηση” των οργανωμένων μελών συνιστωσών του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες βρέθηκαν απομονωμένες και χωρίς οπαδούς εντός του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Οι “διασπάσεις” καταγράφονται με κάποια μορφή αντιπαράθεσης εντός των κομματικών διαδικασιών και αποτυπώνουν το αποκρυστάλλωμα αυτής της διαπάλης. Τέτοια αντιπαράθεση με μαζικά χαρακτηριστικά δεν υπήρξε εντός του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Τα μάζεψαν λοιπόν τελευταίοι και καταϊδρωμένοι και αποχώρησαν (με μικρές ή μεγάλες απώλειες), χωρίς να δώσουν καμία ουσιαστική μάχη...

Είναι κακό στο πάρκο να χτίζεις ουρανοξύστες

Φωτορεαλιστική απεικόνιση του Ελληνικού μετά την ολοκλήρωση των έργων της Lamda Development

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

της Χαράς Τζαναβάρα

Το πολυαναμενόμενο μητροπολιτικό πάρκο στην «καρδιά» του παλιού αεροδρομίου στο Ελληνικό στην ουσία θα αποτελεί την... αυλή των προβλεπόμενων υψηλών κτιρίων, που θα φτάνουν έως και τα 200 μέτρα και με την προτεινόμενη διάταξή τους γύρω από τις ζώνες πρασίνου θα περιορίζουν την επίδραση της θαλάσσιας αύρας προς τις γύρω οικιστικές περιοχές, αλλά και τη θέα προς τον Σαρωνικό.

Είναι μία από τις βασικές διαπιστώσεις της Επιτροπής Αγώνα για το μητροπολιτικό πάρκο Ελληνικού και του Εξωραϊστικού Πολιτιστικού Συλλόγου Κάτω Ελληνικού, που κατατέθηκαν στο πλαίσιο της διαβούλευσης για τη Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων και του Σχεδίου Χωρικής Ανάπτυξης για τον μεγαλύτερο αδόμητο χώρο στο πολεοδομικό συγκρότημα της πρωτεύουσας.

Πολυμελής ομάδα ειδικών μελέτησε το ογκώδες υλικό που ετοίμασε η Lamda Development και κατέθεσε ένα κείμενο 100 σελίδων με το οποίο απορρίπτει βασικές επιλογές των επενδυτικών σχεδίων.

Κοντονίδες - Λαφαζάνιδες: 1 - 0

Οι πολιτικές αντιπαραθέσεις πολλές φορές δεν κρίνονται στο "άσπρο - μαύρο" αλλά στις γκρίζες ζώνες...

 

Το εξώφυλλο της ΑΥΓΗΣ 

Τα κείμενα του iskta.gr που θυμίζουν το γνωστό ανέκδοτο του Τοτού με το σκουλήκι, το οποίο...

1. Ο Κοντονής, η “ανανεωτική Αριστερά”, ο “ευρωκομμουνισμός” και το άνευ ορίων θράσος
2. Όταν ο Στάλιν… «σώζει» αντιπολίτευση και κυβέρνηση
3. Το “Εσθονικό” εμπόριο εσωτερικής κατανάλωσης Τσίπρα και Κοντονή

Εντάξει, είναι γνωστό το ποιος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Η συνεχής επανάληψη του ότι "υπάρχει στην χώρα είναι μια μνημονιακή, κάτω από την Γερμανική μπότα, χούντα. Ένας βαθύς ολοκληρωτισμός που στο όνομα του ευρώ, του χρέους και μιας παραδομένης ολιγαρχίας του πλούτου, καταστρέφει και λεηλατεί τον τόπο.", δεν συγκροτεί πολιτική παρέμβαση. Θυμίζουν περισσότερο την εκκλησιαστική πρακτική που αποτυπώνεται στην παροιμία "το πολύ το «κύριε ελέησον» το βαριέται και ο παπάς..."