Νίκος Βούτσης

Αναδημοσίευση από το "πιτσιρίκος"

Ο Νίκος Βούτσης είναι ο νέος Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων. Μετά από ένα διάστημα ανωμαλίας -όπου Πρόεδρος της Βουλής ήταν η Ζωή Κωνσταντοπούλου- επιστρέφουμε στον κλασικό και παραδοσιακό Πρόεδρο της Βουλής, που είναι ένας ακόμα διακοσμητικός και ακίνδυνος μπάρμπας.

Είναι βέβαιο πως ο Νίκος Βούτσης θα είναι πολύ ήσυχος και φρόνιμος.

Όπως ψήφισε ο Βούτσης το Μνημόνιο, έτσι θα είναι και σαν Πρόεδρος της Βουλής.

Τις επιτροπές της Βουλής, να τις ξεχάσετε. Εντάξει, δεν θα τις εξαφανίσει αμέσως -για να μην καρφωθεί- αλλά είναι ήδη παρελθόν.

Ισαάκ Ιλίτς Ρούμπιν: Μελέτες για τη θεωρία του χρήματος στον Μαρξ

Κυκλοφορεί

από τις εκδόσεις Εκτός Γραμμής

Μετάφραση:

Δημήτρης Δημούλης

Τάσος Κυπριανίδης

Πρόλογος:

Γιάννης Μηλιός

Ποια είναι η θέση του Κεφαλαίου στην οικονομική θεωρία; Αποτελεί ο μαρξισμός προέκταση της εργασιακής θεωρίας της αξίας του Ρικάρντο ή βασίζεται σε μια «αλλαγή παραδείγματος»; Σε τι συνίσταται η επιστημονικότητα της μαρξικής θεωρίας και πάνω σε ποιες προϋποθέσεις μπορεί να συγκροτηθεί μια σύγχρονη ανάγνωση του Μαρξ;

Στο ανά χείρας δοκίμιο ο Ισαάκ Ιλίτς Ρούμπιν αναλύει τις βασικές έννοιες της μαρξικής θεωρίας ως το αποτέλεσμα μιας δομής σχέσεων παραγωγής, όπου το χρήμα δεν αποτελεί ένα απλό μέσο αντιπραγματισμού/ανταλλαγής αλλά το στοιχείο συγκρότησης της κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας. Το έργο του Σοβιετικού θεωρητικού αποτελεί καθοριστικό σημείο αναφοράς για όλες τις σύγχρονες αναγνώσεις του Κεφαλαίου του Μαρξ, εγκαινιάζοντας μια νέα πρόσληψη του μαρξικού έργου, επιστημονική και όχι ιστορικιστική, και αναδεικνύοντας την έννοια της αξιακής μορφής σε ακρογωνιαίο λίθο της μαρξικής θεωρίας.

Τι κοινό έχει το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, το δημοψήφισμα του ΟΧΙ και το 3ο μνημόνιο;

Οι άνθρωποι ποτέ δεν λένε τόσα ψέματα, όσα μετά το κυνήγι, στη διάρκεια του πολέμου και πριν τις εκλογές.

Όττο Φον Μπίσμαρκ

ή

πως αναδιατάσσονται σε περίοδο κρίσης του πολιτικού συστήματος οι σχέσεις εμπιστοσύνης προς την εξουσία

του Γιώργου Καλαντζόπουλου

1. για τις υποσχέσεις που δεν εκπληρώνονται

Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβερνητική εξουσία στηρίχτηκε σε μια υπόσχεση που αποδείχτηκε εκ των υστέρων απατηλή. Ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε στον ελληνικό λαό “και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο”, δηλαδή ότι μπορούσε να καταργηθεί η λιτότητα αλλά και η χώρα να παραμείνει εντός της ΟΝΕ και της ΕΕ.

Αυτή την υπόσχεση, επιχείρησε να την συγκροτήσει σε πολιτικό λόγο με το “πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης”, το οποίο ήταν μια μινιμαρισμένη προσαρμογή στις νέες συνθήκες- “ρεαλιστική” - της πολιτικής του ενιαίου ΣΥΝασπισμού, εφαψία του νεοφιλελευθερισμού από την εποχή του Σημίτη. Όμως, και αυτός ο πολιτικός ρεαλισμός αποδείχτηκε πολύ σύντομα ανέφικτος στις συνθήκες κυριαρχίας των νεοφιλελεύθερων πολιτικών των μνημονίων.

Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ όριζε την πολιτική ως την ικανότητα να παρουσιάζεις σήμερα τι θα γίνει αύριο και να εξηγείς αύριο γιατί δεν έγινε. Όμως η πολιτική του σταδιοδρομία καταδεικνύει ότι η “τήρηση των υποσχέσεων”, ακόμα και αν εκπληρώνονται, δεν είναι καθοριστικός παράγοντας για την διαμόρφωση των σχέσεων εμπιστοσύνης προς την πολιτική εξουσία: Υποσχέθηκε την νίκη, κέρδισε τον πόλεμο, αλλά έχασε τις εκλογές που έγιναν μόλις έληξε. Αντίθετα ο Α. Τσίπρας, χωρίς να τηρήσει καμία από τις προεκλογικές του υποσχέσεις, ξανάγινε πρωθυπουργός. Υποσχέθηκε πως θα καταργήσει τα μνημόνια με ένα νόμο, αλλά έφερε ένα καινούργιο χειρότερο από τα προηγούμενα...

Βράχος ο Τόλιος! Δεν έχει καταλάβει τίποτα από την συντριβή της “ΛΑΕ” στις εκλογές...

Μπορούν να πάρουν μπροστά τις μηχανές αυτού του εργοστασίου της Αριστεράς; Μήπως  θα πρέπει να το κάνουμε μουσείο των λαθών της, και να κτίσουμε ένα καινούργιο;

Στο "iskra.gr" δημοσιεύτηκε ένα κείμενο του Γιάννη Τόλιου με τον τίτλο «ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ»: ΜΕΤΩΠΟ Ή ΚΟΜΜΑ; όπου εκθέτει τις απόψεις του για την οργανωτική της συγκρότηση. Όμως το ενδιαφέρον του δεν εντοπίζεται μόνον στην “οργανωτική πρόταση” (Το Αριστερό Ρεύμα να γίνει κόμμα και να καθοδηγεί την «ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ» όπως καθοδηγούσε το ΚΚΕ το ΕΑΜ) αλλά στις πολιτικές απόψεις ως προς την φυσιογνωμία και τα πολιτικά χαρακτηριστικά της «ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ», τα οποία  θεωρεί δεδομένα και τα ταυτίζει με αυτά του εκλογικού σχήματος που κατέβηκε στις εκλογές. Επίσης υποτιμά την σημασία της εκλογικής ήττας και τα ζητήματα που θέτει πολιτικά και οργανωτικά. Στο πραγματικό ερώτημα: μαζικός πολιτικός φορέας ή οργάνωση της "πρωτοπορίας" απαντάει με το δίλημμα "είτε ως «πολυκομματικός» φορέας, είτε ως «πολυτασικό» κόμμα" το οποίο απλά εξασφαλίζει τους όρους επιβίωσης κάτω από μια κοινή στέγη των πολιτικών δυνάμεων που την προηγούμενη περίοδο είχαν ηττηθεί στον ΣΥΡΙΖΑ και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και πρόσφατα ηττήθηκαν στις εκλογές.Θα μπορούσαμε να γράψουμε αρκετές επισημάνσεις για να εκφράσουμε τις διαφωνίες μας, αλλά αφήνουμε στον αναγνώστη να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα:

Του ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΛΙΟΥ

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ

Ο εσπευσμένος τρόπος δημιουργίας της «Λαϊκής Ενότητας» δεν έδωσε τον αναγκαίο χρόνο για όσμωση απόψεων μεταξύ διαφόρων συλλογικοτήτων στο χώρο των αντιμνημονιακών δυνάμεων για τη δημιουργία ενός πολιτικού φορέα που θα μπορούσε εν δυνάμει να «στεγάσει» όλες τις αντιμνημονιακές (αριστερές, ριζοσπαστικές, πατριωτικές, δημοκρατικές) δυνάμεις. Ωστόσο κάτω από τη πίεση του χρόνου έγινε ένα μεγάλο βήμα με τη δημιουργία της «Λαϊκής Ενότητας», στην οποία ήδη συμμετέχουν πολλές συλλογικότητες ευρέως φάσματος, ενώ συγκροτήθηκαν ήδη προσωρινά όργανα (Πολιτικό Συμβούλιο και Γραμματεία), καθώς και εκατοντάδες τοπικές και κλαδικές επιτροπές ΛΑΕ σε όλη τη χώρα.

Καταλονία: Από την ελεύθερη πτώση του Π. Ιγκλέσιας στο ρυθμιστικό ρόλο της αντικαπιταλιστικής CUP

Αναδημοσίευση από το "contra - xreos.gr"
Του Γιώργου Μητραλιά

Πριν καν περάσουν δύο 24ωρα από την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των καταλάνικων εκλογών, και να που η Μαδρίτη του Ραχόϊ και των επιγόνων του Φράνκο δείχνει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο τις (άγριες) διαθέσεις της: ο πρόεδρος της Καταλονίας και επικεφαλής του νικηφόρου ψηφοδελτίου «Μαζί για το Ναι» (Junts pel Si) Αρτούρ Μας καθώς και δυο υψηλόβαθμα στελέχη της κυβέρνησής του διώκονται με βαριές κατηγορίες ως υπεύθυνοι για την οργάνωση της περυσινής «παράνομης» Consulta (Δημοψηφίσματος) της 9ης Νοεμβρίου 2014! Συμπέρασμα: Και μόνη αυτή η τόσο εύγλωττη εξέλιξη θα αρκούσε για να διαλύσει κάθε αυταπάτη για τις προθέσεις του καθεστώτος της Μαδρίτης απέναντι σε μια Καταλονία που δείχνει να ασφυκτιά όλο και πιο πολύ μέσα στο Ισπανικό Κράτος. Συμβολική και διόλου τυχαία λοιπόν η απόφαση του κ. Μας να παρουσιαστεί ενώπιον των δικαστών του στις 15 Οκτωβρίου, τη μέρα που ακριβώς πριν από 75 χρόνια, η δικτατορία του Φράνκο εκτελούσε στο λόφο Montjuic που δεσπόζει της Βαρκελώνης, αφού πρώτα τον είχε άγρια βασανίσει, τον εθνικό ήρωα εκλεγμένο πρόεδρο της Καταλανικής Δημοκρατίας Lluis Companys, που της είχε παραδώσει η Γκεστάπο. Ο σοσιαλιστής Companys ξεψύχησε φωνάζοντας «Για την Καταλονία»!…

Κάποιες σκέψεις με αφορμή τις εξελίξεις στην Καταλονία.

του Νίκου Νούλα

  1.  Ο δημοψηφισματικός χαρακτήρας τον οποίο έδωσαν στις εκλογές στην Καταλονία τα κόμματα της ανεξαρτησίας, εντάσσεται στο μακρύ κατάλογο των νέων εθνικών κινημάτων που διαμορφώνονται στην καρδιά της Ευρώπης. Το βορειοϊρλανδικό, το σκωτικό, το φλαμανδικό, το βασκικό, το καταλανικό και τόσα άλλα κινήματα ή δυνάμει κινήματα (ή ψευδοκινήματα) αποτελούν αδιαμφισβήτητο γεγονός, το οποίο περιγράφει μια διαδικασία αποσχίσεων, αντίστροφη από αυτή της συγκρότησης εθνικών κρατών.

ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΟ

Εισήγηση, συγκρότηση ΛΑΕ , Σεπτέμβριος 2015

του “πικάπα”

“Μας τάπαν κι' άλλοι, και από λόγια, έχουμε χορτάσει” (λαϊκή ρήση).

Αν τίποτε δε γεννιέται από το μηδέν, το ξεκίνημα της προσπάθειας για Λαϊκή Ενότητα βασίστηκε στα διαθέσιμα υλικά, φθαρμένα ή άπειρα, δοκιμασμένα ή ενθουσιώδη. Αν και κανείς δεν μπορεί να είναι ακριβώς ενθουσιασμένος. Κανονικά η αυτοκριτική γνώση καθενός από τα συστατικά μας θα ήταν η εξυγιαντική βάση όπου θα στηριχθούμε για να προχωρήσουμε και να σχεδιάσουμε σε «καθαρό» και σκληρό έδαφος. Όμως οι καταστάσεις δεν θα περιμένουν ατελείωτες ανασκοπήσεις αυτογνωσίας. Η ζωή κόβει χοντρά τα κομμάτια της και δεν περιμένει – αντίθετα βιάζεται. Η ΛΑΕ έχει άμεσα να ξεκαθαρίσει 3 βασικά σημεία της φυσιογνωμίας της:

1) Την πολιτική γραμμή
2) Το χαρακτήρα του υποκειμένου (μέτωπο κλπ)
3) Τον τρόπο και την πρακτική εφαρμογή της συγκρότησης του υποκειμένου

Και εξηγούμαι:

Για την επόμενη ημέρα…

Απόσπασμα από το κείμενο του Δ. Μπελαντή "Για την επόμενη ημέρα…"

Το επόμενο πράγμα που έχει μεγάλη σημασία να κάνουμε είναι το να οργανώσουμε ένα πολιτικό και οργανωτικό αντιπαράδειγμα σε αυτό του ΣΥΡΙΖΑ, μια άλλη ποιότητα λειτουργίας και δράσης, πιο αμεσοδημοκρατική, πιο αντιγραφειοκρατική, πιο αντιεξουσιαστική. Μπορεί να παραμένουμε σε μια μορφή αντισυστημικού μαρξισμού, αλλά μπορούμε να μάθουμε πολλά πράγματα και από πιο κινηματικά μορφώματα (όπως, παρά την πολιτική και ιδεολογική τους φτώχεια, οι Ποδέμος) αλλά και καθαρά από την αναρχία, την παράδοση της αντιεξουσίας, και τα ρεύματα του αντιεξουσιαστικού και συμβουλιακού κομμουνισμού (δεν χρησιμοποιώ τον όρο «ελευθεριακού», γιατί, δυστυχώς, διεκδικείται από τον αναρχίζοντα νεοφιλελευθερισμό). Μια πρώτη δέσμη μέτρων, που θα μπορούσε να βοηθήσει την ΛΑΕ και άλλες ανάλογες πρωτοβουλίες θα μπορούσε να αποτελείται από τα στοιχειώδη –πάντα για εμένα– ακόλουθα μέτρα:

Θύμωσε ο ...Τσίπρας και δάγκασε τ’ αρχίδια του

Αναδημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο του Άκη Γαβριηλίδη με μια αλλαγή στον τίτλο του. Ο πραγματικός τίτλος του είναι: "Θύμωσε ο Κοτζιάς και δάγκασε τ’ αρχίδια του". Όμως θεωρούμε ότι δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα για δύο λόγους:

α. Η ευθύνη για την απόφαση μην παραστεί στη Σύνοδο για την καταπολέμηση του βίαιου εξτρεμισμού, που διοργάνωνε η κυβέρνηση των ΗΠΑ στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ είναι του πρωθυπουργού Α. Τσίπρα, ακόμα και είναι συναπόφαση με τον υπουργό Εξωτερικών.

β. Μπορεί τα επίσημα ανακοινωθέντα "ούτε λίγο ούτε πολύ (να) επιρρίπτουν την ευθύνη για αυτή τη «σοβαρή εμπλοκή», ακριβώς, στις ΗΠΑ", όπως ισχυρίζεται ο Α. Γαβριηλίδης, αλλά κατά ανεπίσημες πληροφορίες και δημοσιεύματα παρουσιάζουν έξαλλο τον Α. Τσίπρα  (Έξαλλος ο Τσίπρας με τον Κοτζιά!), καθώς το υπουργείο Εξωτερικών δεν κατάφερε αυτό που πετύχαιναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις: σε όλες τις διεθνείς διασκέψεις  όπου τα Σκόπια συμμετείχαν μόνο ως… FYROM και όχι με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Δεν γνωρίζουμε αν αυτή η ασυνέχεια στην πολιτική του ελληνικού κράτους οφείλεται σε ανικανότητα ή σε πολιτική πρόθεση του υπουργού εξωτερικών, όμως οδήγησε απ' ότι φαίνεται, τον Α. Τσίπρα όχι μια, αλλά δύο φορές να "δαγκώσει τ’ αρχίδια του"...

του Άκη Γαβριηλίδη

Σύμφωνα με το ηλεκτρονικό λεξικό slang.gr, η έκφραση «θύμωσε ο αγάς και δάγκασε τ’ αρχίδια του»

Λέγεται για ατυχή αντίδραση, δήθεν επιθετική, που στην πραγματικότητα αποβαίνει βλαπτική για τον αντιδρώντα. Λεονταρισμός από ανίσχυρο που δεν έχει ορθή αντίληψη της μειονεκτικής του θέσης. Στην επιθυμία του να βλάψει τον άλλο, ενεργεί άστοχα και βλάπτει περισσότερο (ή μοναχά) τον εαυτό του. Αυτογκόλ. Τσαμπουκάς αυτοκαταστροφικός και αποτυχημένος.

Δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερη περιγραφή για τη χθεσινή απόφαση του πρωθυπουργού και του υπουργού εξωτερικών της Ελλάδας να μην παραστούν στη Σύνοδο για την καταπολέμηση του βίαιου εξτρεμισμού, που διοργάνωνε η κυβέρνηση των ΗΠΑ στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.

Πότε τρέχουν τα σάλια του Β. Λεβέντη;

(απόσπασμα από το κείμενο "Βασιλείου Λεβέντη σιελόρροια …" του Γιάννη Σχίζα)

Τα περίμενα όλα , αλλά όχι εκείνη τη φωνή συνταξιούχου γυμνασιάρχη – με διδακτικό και ελαφρώς ομοφυλοφιλέ στόμφο, με καθαρευουσιανισμούς και εκφράσεις παλαιάς κοπής. Κάτι σαν τον πρωταγωνιστή γνωστής τηλεοπτικής σειράς …

«Κύριε Πρόεδρε, εκ βάθους καρδίας εύχομαι ο θεός της Ελλάδος να σας διατηρεί εις αρίστην κατάστασιν ίνα επιτελείτε το εθνοσωτήριον και άκρως επωφελές δι ημάς έργον»…

Ο Λεβέντης μένει για λίγο διστακτικός, δείχνοντας να μην πιστεύει στ’ αυτιά του…
«Εσείς που αντιμετωπίζετε τους τριακοσίους αλήτας έχετε επωμισθεί το δύσκολον έργον της ανασυγκροτήσεως της χώρας»…