Θύμωσε ο ...Τσίπρας και δάγκασε τ’ αρχίδια του

Αναδημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο του Άκη Γαβριηλίδη με μια αλλαγή στον τίτλο του. Ο πραγματικός τίτλος του είναι: "Θύμωσε ο Κοτζιάς και δάγκασε τ’ αρχίδια του". Όμως θεωρούμε ότι δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα για δύο λόγους:

α. Η ευθύνη για την απόφαση μην παραστεί στη Σύνοδο για την καταπολέμηση του βίαιου εξτρεμισμού, που διοργάνωνε η κυβέρνηση των ΗΠΑ στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ είναι του πρωθυπουργού Α. Τσίπρα, ακόμα και είναι συναπόφαση με τον υπουργό Εξωτερικών.

β. Μπορεί τα επίσημα ανακοινωθέντα "ούτε λίγο ούτε πολύ (να) επιρρίπτουν την ευθύνη για αυτή τη «σοβαρή εμπλοκή», ακριβώς, στις ΗΠΑ", όπως ισχυρίζεται ο Α. Γαβριηλίδης, αλλά κατά ανεπίσημες πληροφορίες και δημοσιεύματα παρουσιάζουν έξαλλο τον Α. Τσίπρα  (Έξαλλος ο Τσίπρας με τον Κοτζιά!), καθώς το υπουργείο Εξωτερικών δεν κατάφερε αυτό που πετύχαιναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις: σε όλες τις διεθνείς διασκέψεις  όπου τα Σκόπια συμμετείχαν μόνο ως… FYROM και όχι με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Δεν γνωρίζουμε αν αυτή η ασυνέχεια στην πολιτική του ελληνικού κράτους οφείλεται σε ανικανότητα ή σε πολιτική πρόθεση του υπουργού εξωτερικών, όμως οδήγησε απ' ότι φαίνεται, τον Α. Τσίπρα όχι μια, αλλά δύο φορές να "δαγκώσει τ’ αρχίδια του"...

του Άκη Γαβριηλίδη

Σύμφωνα με το ηλεκτρονικό λεξικό slang.gr, η έκφραση «θύμωσε ο αγάς και δάγκασε τ’ αρχίδια του»

Λέγεται για ατυχή αντίδραση, δήθεν επιθετική, που στην πραγματικότητα αποβαίνει βλαπτική για τον αντιδρώντα. Λεονταρισμός από ανίσχυρο που δεν έχει ορθή αντίληψη της μειονεκτικής του θέσης. Στην επιθυμία του να βλάψει τον άλλο, ενεργεί άστοχα και βλάπτει περισσότερο (ή μοναχά) τον εαυτό του. Αυτογκόλ. Τσαμπουκάς αυτοκαταστροφικός και αποτυχημένος.

Δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερη περιγραφή για τη χθεσινή απόφαση του πρωθυπουργού και του υπουργού εξωτερικών της Ελλάδας να μην παραστούν στη Σύνοδο για την καταπολέμηση του βίαιου εξτρεμισμού, που διοργάνωνε η κυβέρνηση των ΗΠΑ στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.

Η απόφαση αυτή περιγράφεται πανομοιότυπα στα ελληνικά έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα με διάφορα κείμενα-καρμπόν (δεν ξέρω αν ο συντάκτης τους αμείφθηκε με φανερά ή με μυστικά κονδύλια), τα οποία είναι εμφανώς αμήχανα και ταλαντεύονται πώς ακριβώς να μιλήσουν για το γεγονός. Εθνικό θρίαμβο δεν τους πάει να το χαρακτηρίσουν. Ούτε καν «αξιέπαινη και υπερήφανη στάση». (Πράγμα πάντως που δεν απέφυγαν αρκετοί χρήστες κοινωνικών μέσων, οι οποίοι αποφάνθηκαν ότι ο πρωθυπουργός «έκανε το εθνικά επιβεβλημένο»). Αρκετά χρησιμοποιούν τον κάπως αμήχανο τίτλο «Εμπλοκή με τις ΗΠΑ», και ούτε λίγο ούτε πολύ επιρρίπτουν την ευθύνη για αυτή τη «σοβαρή εμπλοκή», ακριβώς, στις ΗΠΑ, οι οποίες «Λίγες ώρες μετά το ολιγόλεπτο τετ α τετ του (…) Αλέξη Τσίπρα με τον (…) Μπάρακ Ομπάμα, φαίνεται πως δεν αλλάζουν τακτική» (sic! Ακούς εκεί ρε παιδί μου, μας λένε οι φωστήρες του ΥπΕξ, μια αδιόρθωτη ψωροϋπερδύναμη αρνείται να αλλάξει την εξωτερική της πολιτική ακόμα και μετά από ένα ολιγόλεπτο τετ α τετ! Ακατανόητο).

Όλα αυτά τα μπλα-μπλα αδυνατούν να αποκρύψουν την βαθύτατη ηλιθιότητα και αυτοκαταστροφικότητα που φανερώνει αυτή η απόφαση. Η οποία δείχνει ότι η αντιμακεδονική ψύχωση του ελληνικού βαθέος κράτους, και της ελληνικής κοινωνίας, είναι πιο ισχυρή από την ξενοφοβία, τον αντιμουσουλμανισμό και τον αντι-λαθρομεταναστευτισμό τους μαζί. Όλο αυτόν τον καιρό, οι εκπρόσωποι του αυτοαποκαλούμενου «πατριωτικού χώρου» μας είχαν ζαλίσει τα αυτιά με τις απειλητικές «ορδές των ψευδοπροσφύγων» και με τους φοβερούς τζιχαντιστές που κρύβονται μέσα τους και θα κατακλύσουν τη χώρα μας και όλη την Ευρώπη. Τώρα που δόθηκε επίσημη πρόσκληση στους εκπροσώπους του ελληνικού κράτους να παραστούν στο πιο υψηλό επίπεδο και να συζητήσουν αυτά ακριβώς τα θέματα, αυτοί απέρριψαν την πρόσκληση επειδή … οι ΗΠΑ «δεν άλλαξαν την τακτική τους»!

Η επιλογή αυτή είναι ηλίθια όχι μόνο διότι δείχνει τελείως εσφαλμένη ιεράρχηση της σημασίας των θεμάτων, αλλά και διότι, ακόμα και στο θέμα αυτό που ιεραρχεί ως σημαντικό, δεν πετυχαίνει απολύτως τίποτα –πέρα από το να δημιουργεί ακόμα μια φορά σε όλους τους υπολοίπους αίσθηση ακατανοησίας και γελοιότητας. Αν ένα μικρό παιδάκι θυμώσει, για τον όποιο λόγο, και πει στους άλλους «είστε κακοί, δεν σας παίζω», τότε φυσικά αυτό θα χάσει, επειδή θα μείνει χωρίς παιχνίδι. Τα άλλα παιδάκια δεν θα πάθουν τίποτα∙ απλούστατα θα το αγνοήσουν και θα παίξουν χωρίς αυτό.

Μέχρι τώρα, όσοι –ελάχιστοι- υποστηρίζαμε ότι η λυσσαλέα άρνηση του ονόματος «δημοκρατία της Μακεδονίας» εκ μέρους του ελληνικού κράτους και της ελληνικής κοινωνίας είναι ένας παραλογισμός, χαρακτηριζόμασταν ως αντιπατριώτες και εθνομηδενιστές. Μετά και το περιστατικό αυτό, ίσως ήρθε η στιγμή, για όσους τουλάχιστον έχουν ακόμα μυαλό, να κάτσουν να σκεφτούν και να συνειδητοποιήσουν ότι, αν οι όροι διατηρούν τη σημασία τους, εθνομηδενισμός είναι αυτό που έγινε στη Νέα Υόρκη. Αν αποστολή των εκπροσώπων ενός κράτους είναι να εξυπηρετούν τα εθνικά συμφέροντα, η αποχώρηση από τη σύνοδο αποτέλεσε καθαρή ζημία για τα εθνικά συμφέροντα, από όποια γωνία και αν το δει κανείς. Θυσιάστηκε ένα όφελος έναντι μηδενικού ανταλλάγματος. Ή μάλλον, έναντι αρνητικού ανταλλάγματος. Από τη μια, κανείς δεν πείστηκε ότι η Ελλάδα έχει δίκιο για τη Μακεδονία, και από την άλλη τα σημαντικά αυτά θέματα συζητήθηκαν ερήμην της.

Πράγμα που ακόμα μια φορά δείχνει αυτό που έχει γραφτεί και άλλη φορά σε αυτό εδώ το μπλογκ: ότι ο εθνικισμός βλάπτει σοβαρά τα εθνικά συμφέροντα.