Ξεκινάει σήμερα το συνέδριο της επανίδρυσης του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ

η μάχη για τον "ΣΥΡΙΖΑ των μελών" χάθηκε το 2009...

Στο παρελθόν, μια φορά μόνον οι μηχανισμοί του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ μπήκαν στην άκρη από μια απρόσμενη κίνηση του Α. Αλαβάνου να παραιτηθεί από πρόεδρος και να αναδείξει στην θέση του τον Αλέξη Τσίπρα. Η κίνηση αυτή του Α. Αλαβάνου πυροδότησε εξελίξεις στον ΣΥΝ και δημιούργησε νέα δεδομένα για την αριστερά και προώθησε το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. (Η «φράξια» του Μαυρίκου δέχεται το οριστικό κτύπημα από τον Αλέξη Τσίπρα!)

Τον Ιούλη του 2009, στην Πανελλαδική Συσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, υπήρξε μια ευκαιρία για να γίνει μια νέα τομή στον ΣΥΡΙΖΑ, όταν ένα μεγάλο πλήθος ανένταχτου κόσμου στρατεύεται  στο εγχείρημα και μπαίνει για πρώτη φορά με μαζικούς όρους και από τα κάτω το αίτημα για τον “ΣΥΡΙΖΑ των μελών”. Η ευκαιρία αυτή χάθηκε και αρχίζει πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ των μηχανισμών (των “συνιστωσών” ) να παγιώνεται και  να αποκτά μόνιμα λειτουργικά χαρακτηριστικά.(Ο ΣΥΡΙΖΑ …πέθανε. Ζήτω ο ΣΥΡΙΖΑ!)

Σήμερα που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αναδειχτεί ως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η κυριαρχία των μηχανισμών είναι πλήρης και ο ΣΥΡΙΖΑ οδηγείται σε ένα συνέδριο επανίδρυσης του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ. Ο ανένταχτος σε μηχανισμούς κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ έχει σφαγιαστεί στη μάχη της αναμέτρησης των μηχανισμών ( Ένα άλλο Συνέδριο είναι εφικτό) και είναι πλήρης η επικράτηση των μηχανισμών και των στηριγμάτων τους στο σώμα του συνεδρίου.  Κάποιες δηλώσεις του Α. Τσίπρα στον 105.5 (Εμείς πανηγυρίζουμε!..)  δημιούργησαν αναταραχή στις “συνασπισμένες” δυνάμεις των μηχανισμών του ΣΥΡΙΖΑ (ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ - ΑΡΕΝ -ΑΝΑΣΑ ) και σε λίγες μέρες, στην επόμενη Κ.Ε. αναγκάστηκε να αναδιπλωθεί...

Ένα άλλο Συνέδριο είναι εφικτό

Αναδημοσίευση από τον "δρόμο"

Του Σωκράτη Μαντζουράνη

Γιατί ρε γαμώτο να είμαι πάλι υποχρεωμένος να σκύψω το κεφάλι ντροπιασμένος και να σωπάσω;

Ο Γιάννης είναι προοδευτικός και έντιμος άνθρωπος, παλιός συνδικαλιστής της ΠΑΣΚΕ στις ΔΕΚΟ, που εδώ και κάποια χρόνια τους τα βρόντηξε.

-Τους σιχάθηκα ρε φίλε, μου έλεγε. Στο τέλος, κόντευα να σιχαθώ και τον εαυτό μου.

Άρχισε να γυροφέρνει μια το ΚΚΕ, μια το ΣΥΡΙΖΑ και τελικά καταστάλαξε σε μας.

Τις προάλλες με πήρε έντρομος τηλέφωνο:

-Τι είναι αυτά βρε σύντροφε; Τι χάλια είναι αυτά;

Εγώ τα βρόντηξα για να ξεφύγω από λίστες και «λίσταρχους» και φράξιες και παρασυναγωγές και τώρα μου τα ξαναφέρνετε σα δημοκρατία και πλουραλισμό;

Ξέρεις τι μου είπαν οι.. σύντροφοι της οργάνωσης μου, όταν μου έβαζαν στο χέρι ένα χαρτάκι με τέσσερα ονόματα;

«Εσύ ξέρεις απ’ αυτά . Θα βρεθούμε στις 9 το βράδυ για να δούμε τι θα κάνουμε παραπέρα»

Και ούτε που με άκουσε όταν του είπα πως «αυτά» μ’ έκαναν να τους σιχαθώ και να φύγω.

Εσείς ρε φίλε πάτε να τους ξεπεράσετε.

Είσαι κεντρική επιτροπή μάστορα κι’ έχεις ευθύνη για τούτα τα ρεζιλίκια.

Έκλεισε το τηλέφωνο, χωρίς να πει ούτε ένα γεια.

Ντράπηκα και θύμωσα.

Γιατί βρε σύντροφοι;

Γιατί πρέπει να αρχίζουμε να χτίζουμε κάτι καινούργιο, με τα πιο φθαρμένα υλικά;

Γιατί να φτιάχνουν το «κόμμα των μελών» οι μηχανισμοί των στελεχών;

Γιατί η εσωκομματική δημοκρατία να «οικοδομείται» από παρασυγκενρώσεις και λίστες;

Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ είναι εδώ, ενωμένος δυνατός!

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Ξεκινάει μια νέα σελίδα στην
ιστορία του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ

(μια απάντηση στο άρθρο του Βασίλη Στόλη με τον τίτλο “Αποχαιρέτα τον ΣΥΝασπισμό που χάνεις”)

Το κείμενο του Β. Στόλη συνιστά μια εμπρακτη διάψευση του τίτλου του γιατί πρώτα απ' όλα αναπαράγει την μικροπολιτική και την διγλωσσία, όπως αυτές συγκροτούν τη κατεστημένη εκφώνηση του πολιτικού λόγου του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και των μηχανισμών του. Γράφτηκε για να “εκθέσει” τον Δ. Στρατούλη, τον Π. Λαφαζάνη και την Σ. Παπαδόγιαννη, για κάποιες παλαιότερες δηλώσεις τους με τις οποίες χαρακτήριζαν “πλήγμα για το κόμμα” την αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας στο 6ο Συνέδριο του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, και οι οποίες είναι σταγόνα στον ωκεανό μπροστά όγκο των ζητημάτων που εγείρονται μπροστά στο συνέδριο της επανίδρυσης του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ που θα πραγματοποιηθεί σε λίγες μέρες. Ο Βασίλης Στόλης τους καταλογίζει ότι στενοχωρήθηκαν γιατί έφυγε από το κόμμα εκείνη η τάση η οποία “λειτούργησε σαν κόμμα μέσα στο κόμμα, προσπαθώντας διακαώς να αλλοιώσει τα εναλλακτικά χαρακτηριστικά που απέκτησε ο Συνασπισμός με αρχή το 2000, και την στροφή του προς τα κινήματα και την μαζική πολιτική, κι άρα προς την Αριστερά.” Εδώ αρχίζουν τα ερωτηματικά.

-   Μόνον η “Ανανανεωτική πτέρυγα” ήταν αυτή που λειτουργούσε ως “κόμμα μέσα στο κόμμα” στον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ, ή μήπως όλες οι τάσεις λειτουργούσαν ως κόμματα και ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ήταν μια ιδιόμορφη ομοσπονδία/συνασπισμός αυτών των κομμάτων;

-   Ποιά στροφή προς “τα κινήματα και την μαζική πολιτική” έκανε ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ μετά το 6ο συνέδριό του; Πριν από το 6ο Συνέδριο η “ανανεωτική πρέρυγα” ήταν η αιτία για το χάσμα ανάμεσα στις διακηρύξεις και την πολιτική πρακτική του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, η οποία εμπόδιζε τα μέλη του ΣΥΝ να δραστηριοποιούνται στα μαζικά κινήματα; Μα από την ίδρυσή του ως “ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας”, δεν είχε αυτούς τους προσδιορισμούς – τους οποίους επικαλείται ως νέα ταυτότητα ο Β. Στόλης - ως προμετωπίδα στο όνομά του και στις διακηρύξεις του; Μήπως, μόλις αποχώρησε η “Ανανεωτική πτέρυγα” τα πράγματα άλλαξαν και τα μέλη και τα στελέχη του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ξεχύθηκαν στους μαζικούς χώρους και τα κινήματα και έκαναν πράξη την “μαζική πολιτική”; 

Τέσσερις ερωτήσεις που ζητούν απάντηση

Αναδημοσίευση απο το "δρόμο"

Tου Ρούντι Ρινάλντι

Εύλογα ζητήματα που τίθενται ενόψει του ιδρυτικού Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ-EKM. 

Στις παραμονές του 1ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, ας παραθέσουμε ορισμένες σκέψεις με σκοπό να συμβάλουμε στον προβληματισμό που αναπτύσσεται γύρω από τον νέο πολιτικό μας φορέα.

1.Πόσο προαγωγικό και ουσιαστικό θα είναι το ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ; Μπορεί να βγει κάποιο συμπέρασμα από τις μέχρι τώρα προσυνεδριακές διαδικασίες;

Ουσιαστική απάντηση μπορεί να δοθεί μονάχα αφού ολοκληρωθεί το ιδρυτικό Συνέδριο. Όπως είναι γνωστό, υπήρχαν αρκετές ενστάσεις για τη διεξαγωγή του Συνεδρίου, που αφορούσαν δύο θέματα: Πρώτο να είναι συνέδριο ουσίας, δηλαδή να ασχοληθεί με καίρια ζητήματα πολιτικής γραμμής, ανάλυσης και προοπτικής και δεύτερο να μπορούσε να διεξαχθεί μια ουσιαστική συζήτηση σε όλες τις Οργανώσεις Μελών του κόμματος. Δηλαδή, έπρεπε με κάθε τρόπο να αποφευχθεί μια διαδικασία καταγραφής εσωτερικών συσχετισμών, οργανωτικής εσωστρέφειας, ακόμα και σκληρής σταυροδοσίας ανάμεσα σε μηχανισμούς.

Το 16ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ της ΟΛΜΕ επαλήθευσε τις εκτιμήσεις μας για τον "κρατικό συνδικαλισμό"

Τους τελευταίους 3 μήνες πραγματοποιήθηκαν οι προσυνεδριακές διαδικασίες για το 16ο συνέδριο της ΟΛΜΕ. Στις εκλογικές διαδικασίες συμμετείχαν 44.000 περίπου καθηγητές και εξέλεξαν 437 σύνεδροι που εκπροσώπησαν 87 ΕΛΜΕ. Την Τετάρτη το πρωί ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του Συνεδρίου της ΟΛΜΕ.

Οι Συνεργαζόμενες Εκπαιδευτικές Κινήσεις (πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ) συγκεντρώνουν στις εκλογές για το ΔΣ της ΟΛΜΕ 3 έδρες (2 έδρες στο προηγούμενο ΔΣ) , η ΔΑΚΕ συγκεντρώνει 3 έδρες (3 έδρες στο προηγούμενο ΔΣ), το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών 2 έδρες (2 έδρες στο προηγούμενο ΔΣ), οι Παρεμβάσεις Συσπειρώσεις Εκπαιδευτικών (πρόσκειται στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά) 2 έδρες (μία έδρα στο προηγούμενο ΔΣ) και η ΠΑΣΚ 1 έδρα (3 έδρες στο προηγούμενο ΔΣ).

Για να μην μας ...δουλεύει ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ

(συνέχεια από το κείμενο «Για τις τσόντες στο όνομα και στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ...»)

Μερικά στοιχεία από την ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία αρκετοί τα έχουν ξεχάσει:Το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ πήρε σάρκα και οστά για πρώτη φορά το 2003 ως «ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ»

Εδώ μερικά από τα σχετικά ντοκουμέντα εκείνης της εποχής:

Συνέντευξη Τύπου της ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Η ενότητα δεν έχει κλειστές πόρτες

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ: ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ

ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΜΕΤΩΠΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ 

Δέκα χρόνια μετά, αυτό το ξεκίνημα της «ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ» μέσα από μια πολυτάραχη πορεία, καταλήγει στο ιδρυτικό συνέδριο ενός νέου κόμματος. Σε αυτή την πορεία ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ προσπάθησε να επιβάλει τον οργανωτικό και πολιτικό έλεγχο του εγχειρήματος με κάθε μέσο. Πρώτα απ’ όλα επέβαλε το όνομά του στο εγχείρημα και μετέτρεψε την «ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ»  σε «ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ». 

Έτσι, η «πρωτοβουλία για την συσπείρωση της Αριστεράς» έγινε «ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ της ριζοσπαστικής Αριστεράς». Μετά, για να μην δημιουργούνται συγχύσεις ότι ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ δεν είναι απλά διακοσμητικό στοιχείο στο ΟΝΟΜΑ του εγχειρήματος, επέβαλε και τον «διπλοθεσίτη» πρόεδρο, ώστε να ταυτίζεται ο πρόεδρος του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ (της Αριστεράς των κινημάτων και της οικολογίας) με τον πρόεδρο του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ (της ριζοσπαστικής Αριστεράς). 

Η διπλή γλώσσα του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ (και του ένα και του άλλου) είναι πλέον στοιχείο της ταυτότητά του: Άλλα λέει στα λόγια, όπως η αποδοχή της έννοιας της «ηγεμονίας» του Γκράμσι, για την οποία έχουν χυθεί τόνοι μελάνης για την προβολή της, τον σεβασμό της διαφορετικής άποψης κλπ, κλπ, και άλλα κάνει στην πράξη και εφαρμόζει τις γνωστές κουκουέδικες πρακτικές του οργανωτικού ελέγχου των πολιτικών συμμαχικών σχημάτων στα οποία συμμετέχει. Άλλα γράφει στις διακηρύξεις του και άλλα κάνει στα κανάλια, κλπ, κλπ. Αυτή η διγλωσσία συνεχίζεται και σήμερα και εντείνεται ακόμα περισσότερο μπροστά στην προοπτική ανάληψης κυβερνητικών καθηκόντων και επεκτείνεται με ανάλογες πρακτικές και στο μαζικό κίνημα.

Μια αντιπρόταση στα κείμενα για τις “θέσεις” του 1ου Συνέδριου του ΣΥΡΙΖΑ

To νέο τεύχος του blaumachen
κυκλοφορεί πλέον σε όλα
τα μεγάλα βιβλιοπωλεία

...Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ζωντανή απόδειξη της παρακµής της εργατικής ταυτότητας στην περίοδο του αναδιαρθρωµένου καπιταλισµού. Από τη µία πλευρά δεν νοείται εργατική τάξη «δι’ εαυτήν» χωρίς κάποιου τύπου κόµµα, και ο ΣΥΡΙΖΑ σήµερα είναι το κόµµα που σύµφωνα µε τα στατιστικά στοιχεία ψήφισε κατά κόρον η εργατική τάξη. Από την άλλη πλευρά αυτό το κόµµα δεν έχει σε καµία περίπτωση ως ορίζοντά του την «κατάληψη της εξουσίας από την εργατική τάξη», όπως τα κλασικά λενινιστικά κόµµατα. Πρόκειται για ένα συνονθύλευµα διαφορετικών ρευµάτων και τάσεων, ουσιαστικά για µια µετεξέλιξη σε κόµµα του πολύχρωµου social forum, την πολιτική έκφραση αλά ελληνικά της κυρίαρχης τάσης του κινήµατος αντι-παγκοσµιοποίησης. Ο τρόπος διατήρησης της συνοχής ενός τέτοιου σχηµατισµού είναι η προοπτική κατάληψης της εξουσίας...

Στο κείμενό μας “Ο προσυνεδριακός διάλογος δεν είναι «πανελλαδικές εξετάσεις» των συνιστωσών!” είχαμε επισημάνει ότι η πλημμύρα από κείμενα για το 1ο συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τα 100 λουλούδια που άφησαν οι μηχανισμοί να ανθίσουν, αλλά το ακριβώς αντίθετο. Είναι για μια καλά οργανωμένη επικοινωνιακή επίθεση των μηχανισμών του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία αποβλέπει να συσκοτίσει τα επίδικα ζητήματα του συνεδρίου και όχι να ρίξει περισσότερο φως.

Απέναντι σε αυτό το φαινόμενο, σήμερα προτείνουμε στους συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στους αναγνώστες μας, ένα άλλο κείμενο που δεν εντάσσεται σε αυτά τα πλαίσια “διαλόγου” γιατί εκφράζει καθαρές θέσεις και απόψεις, οι οποίες οριοθετούν με πραγματικά πολιτικό λόγο τα επίδικα ζητήματα για την φυσιογνωμία και την πολιτική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ (και όχι μόνο), μπροστά στο 1ο συνέδριό του. Είναι το κείμενο “Για την τρέχουσα κρίση, την Ευρωζώνη και τους ταξικούς αγώνες στην Ελλάδα”, το οποίο δημοσιεύεται στο τελευταίο τεύχος του “Blaumachen”:

Η ουτοπία στους δρόμους της Βραζιλίας

Αναδημοσίευση από τα "ενθέματα"

Του Κρίτωνα Ηλιόπουλου

«Ζούμε μακριά ο ένας απ’ τον άλλον
Στην κόλασή του ο καθένας
Πρέπει να πληρώνουμε εισιτήρια
Για να συναντηθούμε
Ειδάλλως ας κατέβουμε στους δρόμους
ν’ αγωνιστούμε
Δωρεάν να έχουμε λεωφορεία
Είναι δικαίωμά μας στην πόλη
Δωρεάν να κινούμαστε όλοι».

Η κατράκα, το περιστρεφόμενο
κιγκλίδωμα στις πόρτες των λεωφορείων,
εμπόδιο στον έρωτα.

Σκίτσο από το tarifazero.org

Την αποκάλεσαν και «εξέγερση των βουτυρόπαιδων», έγιναν συγκρίσεις με άλλες εξεγέρσεις, βγήκαν συμπεράσματα για την οικονομία και την πολιτική. Μάλιστα ορισμένα συμπεράσματα βγαίνουν τόσο εύκολα, που μάλλον είναι έτοιμα από πριν και απλώς επιβεβαιώνονται ανεξαρτήτως εάν η πραγματικότητα συμφωνεί. Καθώς η Βραζιλία επί μία δεκαετία έχει ανάπτυξη αντί για οικονομική κρίση, «κλασικές» κοινωνιολογικές προγνώσεις που συνδέουν αυτόματα τις κρίσεις του καπιταλισμού με τις εξεγέρσεις των καταπιεσμένων θα προέβλεπαν το ξέσπασμα μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, κατά τα ειωθότα.

Με αφορμή τις μετακινήσεις. 

Το κίνημα των εκατομμυρίων που ξεχείλισε στους τεράστιους δρόμους της Βραζιλίας έλειπε εδώ και χρόνια και φαινόταν αδιανόητο ακόμα και δέκα μέρες προτού ξεσπάσει. Οι Βραζιλιάνοι θεωρούνταν «απολίτικοι», παρά τις συχνές δυναμικές κινητοποιήσεις και τις εξεγέρσεις μικρής κλίμακας, διότι πράγματι η μεσαία τάξη ήταν «απολίτικη». Επίσης, με την ίδια αφορμή, δηλαδή το εισιτήριο των λεωφορείων, γίνονταν συνέχεια κινητοποιήσεις, η μεγαλύτερη το 2005. Από τότε το εισιτήριο έχει διπλασιαστεί. Στις αχανείς πόλεις η συγκοινωνία είναι ιδιωτική, οι εταιρείες άκρως κερδοφόρες και ληστρικά κερδοσκοπικές. Οι ιδιώτες εισπράττουν ακέραιο το αντίτιμο του εισιτηρίου που διαμορφώνεται με κριτήριο το μέγιστο κέρδος και επιπλέον επιδοτούνται από το δημόσιο. Επειδή το κόστος μετακίνησης των εργαζομένων φτάνει περίπου στο 20% του μηνιαίου μισθού, το καταβάλει ο εργοδότης και αποτελεί αντικείμενο συνδικαλιστικής (ή ατομικής) διαπραγμάτευσης. Οι αποστάσεις είναι τεράστιες και καθημερινά χάνεις 3-4 ώρες σε μετακινήσεις που δεν είναι διόλου άνετες. Οι φτωχογειτονιές είναι αποκλεισμένες. Χαρακτηριστικό είναι ότι στο Σάο Πάουλο, εκτός από πολλούς άστεγους, βλέπεις εκατοντάδες να κοιμούνται στο δρόμο επειδή απλώς δεν μπορούν να γυρίσουν σπίτι από τη δουλειά και να ξανάρθουν την επόμενη μέρα.

Μια ΤΡΥΠΑ ...ανοικτή σε όλους

...Οι επεμβάσεις σιλικόνης στο στήθος μεταφέρθησαν σε πλησίστιες Βαλκανικές χώρες όπου το βάμμα ιωδίου και τα υγρά φρένων ήσαν φτηνά. Σχολεία συγχωνεύτηκαν και νέα βιβλία μαγειρικής βγήκαν στην αγορά. Ο οργανισμός Λαμπράκη μετά από πρόταση του Γιώργου Βέλτσου αποφάσισε να κάνει περιτομή στο προσωπικό του για να κλείσει πιο εύκολα δουλειές με το Ισραήλ. Η Νάντια Μπουλέ επήγε ως εθελόντρια στη Νετ προλογίζοντας το Αντρέι Ρουμπλιόφ και η Βάνα Μπάρμπα ξαναγύρισε το Mediteraneo σε μια πιο πολιτική εκδοχή με γριές. Αυτή την μακρινή εποχή έγινε η ανασυγκρότησις της χώρας. Νέες λέξεις κατεχωρήθησαν στο λεξικό Μπαρμπινιώτη και επιτέλους έπεσε δραματικά το εργασιακό κόστος...

(Απόσπασμα από "2046 μ.χ" του Αντώνη Αντωνάκου)

Ο “Παπουλάκος” της Αριστεράς και η “χρυσή αυγή”

Το κείμενο του Ν. Μπογιόπουλου “ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΕΣ: ΟΙ ΝΕΟ-ΧΙΤΕΣ ΤΩΝ ΕΦΟΠΛΙΣΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ ΚΑΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΩΝ”στο Unfollow είναι ένα καλό παράδειγμα καταγραφής των θεωρητικών και πολιτικών αδιεξόδων του ΚΚΕ, αφού καταφέρνει να συμπυκνώνει μέσα σε λίγες παραγράφους τις βασικές αντιφάσεις και τα όρια της πολιτικής του.

Ο Ν. Μπογιόπουλος, ως νέο υβρίδιο του “Παπουλάκου” στην ορθόδοξη Αριστερά, κηρύσσει την μνημονιακή εποχή τον θείο λόγο της. Μόνο που οι ιεροκήρυκες σήμερα δεν έχουν να προσφέρουν πολλά στην Αριστερά, γιατί το βασικό της πρόβλημα δεν είναι ότι υστερεί στην προπαγάνδα...