Από τον καταναλωτισμό στην αλληλέγγυα οικονομία

Αναδημοσίευση από τον "δρόμο"

Αναζητείται μια νέου τύπου κοινωνική οργάνωση που θα έχει ως υπόβαθρο την κοινωνική δικαιοσύνη και την Άμεση Δημοκρατία.

Του Πάνου Τότσικα

Από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 θεώρησα σκόπιμο να συμμετέχω σε όσες πρωτοβουλίες, κινήσεις, επιτροπές πολιτών αγωνίζονταν για την προστασία των ελεύθερων χώρων, του αστικού και περιαστικού περιβάλλοντος, των δασών και των ορεινών όγκων της Αττικής.

Μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία και εμπειρία συνειδητοποίησα ότι «αντίπαλος» δεν ήταν μόνο όσοι διαχειρίζονταν την κεντρική ή την τοπική εξουσία, όχι μόνο τα εκάστοτε σχέδια «ανάπτυξης» και «αξιοποίησης» που προωθούνταν από κυβερνητικά κόμματα και δημοτικά σχήματα, πλειοψηφούντα ή μειοψηφούντα, αλλά και ένας μεγάλος αριθμός συμπολιτών μου (σχετικά βολεμένων με την υπάρχουσα κατάσταση) που διεκδικούσαν -υποτίθεται- καλύτερη «ποιότητα ζωής».

Οι συμπολίτες μου αυτοί, έχοντας περιπέσει σε κατάσταση καταναλωτικής υστερίας, δεν δίσταζαν να αγοράζουν πράγματα ελάχιστα ή καθόλου αναγκαία γι’ αυτούς, με αποτέλεσμα να γεμίζουν οι ντουλάπες τους, τα πατάρια, οι αποθήκες και να μην ξέρουν πού να βάλουν πια τα άχρηστα γι’ αυτούς πράγματα, τα οποία επιπλέον δεν είχαν και εμπορική αξία, ώστε να τα μεταπουλήσουν.

Μετα τη Βίλλα Αμαλίας το τρομοshow μεταφέρεται στην ΑΣΟΕΕ...

Άλλοι έχουν τα ...γένια και άλλοι τα ...χτένια στην ταξική πάλη. Σε μια συγκυρία όπου οι αποκαλύψεις από τους χειρισμούς στην λίστα Λαγκάρντ αποσαθρώνουν και τα τελευταία ίχνη νομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος, το φάντασμα μιας εξέγερσης που δεν υποτάσσεται στους κανόνες του κοινοβουλευτισμού και δεν χειραγωγείται από πολιτικές εθνικής αναδίπλωσης για την σωτηρία της χώρας, τρομάζει την τρόικα εσωτερικού. Σε τέτοιες συνθήκες όξυνσης της ταξικής πόλωσης, η διάκριση ανάμεσα στους ιδεολογικούς και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους καταργείται και αποκαλύπτεται το πραγματικό του πρόσωπο: Είναι οι στιγμές που η ρήση του Μαρξ “η βία είναι η μαμή της ιστορίας”, σηματοδοτεί τις κοινωνικές αλλαγές που έρχονται...

O Κώστας Λαπαβίτσας προλογίζει τον Αλέξη Τσίπρα στο Μπουένος Αϊρες

Και ο Α. Τσίπρας απαντάει σε μερικές ερωτήσεις:

Το ΚΚΕ έρμαιο της καπιταλιστικής κρίσης...

Η καπιταλιστική κρίση δεν κάνει διακρίσεις. Το ΠΑΣΟΚ έχει απλήρωτους τους υπαλλήλους του εδώ και αρκετό καιρό και κατέφυγε σε εράνους για να καλύψει μέρος των οφειλομένων. Το ΚΚΕ κρατάει πιο σκληρή γραμμή, αντιγράφει την πολιτική της τρόικας εσωτερικού για το κρατικό μηχανισμό και προχωράει σε απολύσεις με στόχο την "παραγωγική ανασυγκρότηση" του κόμματος σε πρώτη φάση, και ακολούθως της χώρας... 

Αποκαλυπτική η δήλωση παραίτησης της Πόπης Χριστουδουλίδου από το ΠΑΜΕ ΤΥΠΟΥ:

ΑΠΟΧΩΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΕ ΕΣΗΕΑ ΚΑΙ ΠΟΕΣΥ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΜΕ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΜΜΕ!

Θα μας δοθεί ο χρόνος να πούμε περισσότερα και με την ειλικρίνεια, που με διακρίνει, να είστε βέβαιοι πως θα μιλήσω ανοιχτά για όλα!

Δεν έκρυψα ποτέ, έως τώρα τις αντιρρήσεις μου για απολύσεις συναδέλφων από όλο το.φάσμα των ΜΜΕ, που έκανε το ΚΚΕ.

Τώρα, το ποτήρι ξεχείλισε....

Αδυνατώ να κατανοήσω πως θεωρούνται δυνατοί όσοι αποδέχονται τις μαζικές απολύσεις για χάρη της εφημερίδας του κόμματος.

Για μένα και την συνείδησή μου τούτες τις γιορτινές μέρες, αλλά και μετά δεν δικαιολογείται με τίποτα να απολύεις εργαζόμενους από τον "ΡΙΖΟΣΠΆΣΤΗ" και εσύ ο ίδιος να πηγαίνεις για περιφρούρηση στα εργοστάσια ή στις επιχειρήσεις τύπου. γιατί το σκληρό αφεντικό απολύει εργαζόμενους!

Ε, όχι και ...Συριζαίος, απλά ντενεκές!

(Μια σύντομη απάντηση στο κείμενο του  “Γαλαξιάρχη”: “Ε, όχι και ...Συριζαίος!”)

Μένος ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ δεν τρέφουν μόνον οι μνημονιακές δυνάμεις που στηρίζουν την κυβέρνηση της τρόικας εσωτερικού και η χρυσή αυγή. Οι γιαλατζί “επαναστάτες” μερικές φορές είναι χειρότεροι απ' αυτούς. Ένα πρόσφατο δείγμα, το κείμενο “Ε, όχι και ...Συριζαίος!”  που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του ΜΑΑ.

Ο “Γαλαξιάρχης” δεν είναι από αυτούς τους γιαλαντζί “αριστερούς” που φαντασιώνονται ότι είναι η μετενσάρκωση του Λένιν στην Ελλάδα του 2012, είναι πιο σεμνός και μετρημένος. Είναι γιαλαντζί “αντισυστημικός”: Φαντασιώνεται πως είναι ένας από τους συλληφθέντες της «Βίλλα Αμαλία». Με αυτόν τον τρόπο, του κατά ..φαντασία “συλληφθέντος”, απαντά στους “ «ριζοσπάστες» του Σύριζα”, οι οποίοι, όπως ισχυρίζεται “ακόμη και σήμερα επιχειρούν άγρα κομματικής πελατείας μέσω της ψευδεπίγραφης συνομιλίας με τα κινήματα”.

Ο “Γαλαξιάρχης” λοιπόν, είναι ένα βήμα πιο μπροστά από τον ΣΥΡΙΖΑ: Όπως το ΚΚΕ, το οποίο έχει αυτοχριστεί ως η φωνή της εργατικής τάξης, έτσι και αυτός καταργεί την “ψευδεπίγραφη συνομιλία με τα κινήματα” και αυτοχρίζεται ως η “πραγματική” φωνή τους! Μέσω αυτής της μετενσάρκωσης, ως ο νέος ...αγανακτισμένος Ιησούς απέναντι στους φαρισαίους του ...ΣΥΡΙΖΑ, απευθύνεται - στον αρχιερέα του Ναού - τον εισαγγελέα:

- Πάντως, αν ήμουν στη θέση κάποιου από τους οκτώ συλληφθέντες της Βίλας Αμαλία, θα εξέφραζα την αγανάκτησή μου στον εισαγγελέα: «Τι θέλεις άνθρωπέ μου; Βομβιστής; Συμμορίτης; Ναρκομανής; Τρομοκράτης; Ε, ΟΧΙ ΚΑΙ ΣΥΡΙΖΑΙΟΣ!»

Όμως ο “Γαλαξιάρχης” δεν είναι ο Ιησούς της Ανατροπής, αλλά ένας κατά φαντασία Ισνογκούτ της “βίλλα Αμαλίας”. Το κείμενο του αναδημοσιεύτηκε σε αρκετά ηλεκτρονικά μέσα. Στα ίδια μέσα αναδημοσιεύτηκαν και διάφορες “ανακοινώσεις” συμπαράστασης. Όμως κατά μια διαβολική σύμπτωση, η ιστοσελίδα του ΜΜΑ όπου πρωτοδημοσιεύτηκε το κείμενο του “Ισνογκούτ”, αλλά και τα μέσα που το αναδημοσίευαν, δεν δημοσίευσαν το κείμενο του “χαλίφη”, δηλαδή το κείμενο των ίδιων των συλληφθέντων, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων ( όπως το βαθύ κόκκινο)

Οι "γουρουνίστας" εν δράσει!

Tηρώντας τις παραδόσεις των ημερών, θα σας πούμε το δικό μας χριστουγενιάτικο παραμύθι για τα "γουρουνάκια" του ΣΥΡΙΖΑ, τις ονομαζόμενες συνιστώσες. 
Το δανειστήκαμε από

από το βιβλίο του Τζέημς Φινν Γκάρνερ "Πολιτικώς ορθά ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ"

Μια φορά κι έναν καιρό ήτανε τρία γουρουνάκια που ζούσαν μαζί με αλληλοσεβασμό και σε πλήρη αρμονία με το περιβάλλον τους. Χρησιμοποιώντας τοπικά υλικά, έκτισαν το καθένα από ένα όμορφο σπίτι. Το ένα γουρουνάκι έκτισε ένα σπίτι από άχυρο, το άλλο ένα σπίτι από ξύλα και το τρίτο ένα σπίτι από κοπριά, πηλό και κισσό, υλικά που τα ανέμειξε και τα έψησε όλα μαζί σε ένα μικρό φουρνάκι δίνοντάς τους το σχήμα τούβλων. Μόλις έκτισαν τα σπίτια τους τα γουρουνάκια έμειναν πολύ ικανοποιημένα από την εργασία τους κι εγκαταστάθηκαν σ' αυτά αποφασισμένα να ζήσουν ειρηνικά και να απολαύσουν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης.

Αλλά το ειδυλλιακό τοπίο σύντομα παραβιάστηκε. Μια μέρα παρουσιάστηκε ένας μεγάλος κακός λύκος με επεκτατικές βλέψεις. Είδε τα γουρουνάκια και τα λιγουρεύτηκε τόσο από φυσικής όσο και από ιδεολογικής απόψεως. Όταν τα γουρουνάκια αντίκρυσαν τον λύκο, έτρεξαν και κρύφτηκαν στο αχυρένιο σπίτι. Ο λύκος έτρεξε ξωπίσω τους, χτύπησε δυνατά την πόρτα και φώναξε: «Γουρουνάκια, γουρουνάκια, αφήστε με να μπω μέσα!»

Τα γουρουνάκια τού απάντησαν: «Η πειρατική τακτική σου δεν φοβίζει τα γουρουνάκια που αμύνονται υπέρ βωμών και εστιών.»

Η επιστροφή των Ζαπατίστας - "Για να ακουστούμε, πορευόμαστε σιωπηλά"

Αναδημοσίευση από την "δράση"

Καθώς το ημερολόγιο των Μάγια λήγει, ένας νέος κύκλος αγώνων αρχίζει με χιλιάδες Ζαπατίστας να καταλαμβάνουν ειρηνικά και σιωπηλά τις πλατείες των πόλεων σε ολόκληρη την Τσιάπας.

Οι Ζαπατίστας επιστρέφουν! Ρέοντας σαν το νερό του ποταμού που χτυπάει το ξίφος. Κι ενώ κάποιοι προσδοκούσαν τις εορτές των Χριστουγέννων, κάποιοι άλλοι τη λήξη του ημερολογίου των Μάγια, και κάποιοι άλλοι, ακόμη, το νέο ανακοινωθέν του Γενικού Διοικητή του EZLN που είχε αναγγελθεί το Νοέμβριο, οι κύριες πόλεις της Τσιάπας ξύπνησαν σήμερα (21/12) με τις αναμνήσεις του 1994.

Μπορεί σε όλο τον κόσμο να προετοιμάζονταν για το τέλος του κόσμου, αλλά φαίνεται ότι κάποιοι Μάγιας είχαν μια πολύ διαφορετική άποψη επί του θέματος. Προτίμησαν να μας στείλουν ένα άλλο μήνυμα: του νέου κόσμου που οικοδομούν σιωπηλά δύο δεκαετίες τώρα.

Τα κάλαντα των καθολικών:Bella Ciao dopo la Santa Messa...

... το μνημόνιο της Μίνωος ...

Από την "Ανασυγκρότηση -Συνδικαλιστική παράταξη Τεχνικών Τύπου Αθήνας - ΕΤΗΠΤΑ"

«Βαγγέλης Παναγόπουλος: Ιδού

η Ελευθεροτυπία που θα βγάλουμε!»

Οι δηλώσεις του τ. Διευθυντή της Ελευθεροτυπίας είναι άκρως αποκαλυπτικές για τον τρόπο που πρόκειται να ξετυλιχτεί το νέο “project” επαναλειτουργίας της Ε αφήνοντας και πάλι στην απέξω τα μόνιμα θύματα, δηλαδή τους απλήρωτους εργαζόμενους. Ας δούμε λίγο αυτές τις δηλώσεις και υπό το πρίσμα των διαφωτιστικών παρεμβάσεων των νομικών συμβούλων των απολυμένων ή μη εργαζομένων της Ε.

Αραγε όταν έκανε αυτές τις δηλώσεις ο Β. Παναγόπουλος είχε υπόψη του τη νέα εξωφρενική σύμβαση που καλείται να υπογράψει ο κάθε εργαζόμενος που θα επαναπροσληφθεί (απλήρωτος και χωρίς αποζημίωση) στη “νέα” Ελευθεροτυπία;

Αντιγράφουμε ενδεικτικό κομμάτι από τη νέα σύμβαση: "... ο εργαζόμενος υποχρεούται να επιδεικνύει κάθε επιμέλεια στην εκτέλεση της ανατιθεμένης σ’ αυτόν υπηρεσίας, να συμμορφώνεται προς τις οδηγίες και εντολές των προϊσταμένων του, να περιφρουρεί και προάγει με κάθε τρόπο τα συμφέροντα του Εργοδότη και της Ελευθεροτυπίας και να αφιερώνει την πείρα και τις γνώσεις του για την ευόδωση των εργασιών του Εργοδότη". Σημειώνουμε εδώ ότι στη σύμβαση δεν υπάρχει καν η επωνυμία της εταιρείας και δεν θα είναι παράξενο αν αποδειχτεί ότι δεν έχει καν συσταθεί ακόμα ή ότι αυτό θα γίνει νύχτα και μέσα σε λίγες ώρες.

«Το πλάνο επιστροφής του ιστορικού τίτλου της Ελευθεροτυπίας στα περίπτερα αποκάλυψε ο δημοσιογράφος Βαγγέλης Παναγόπουλος που προορίζεται -εκτός απροόπτου- για διευθυντής της εφημερίδας» γράφει το blog της Ανασυγκρότησης.

η συνέχεια [εδώ]

οἱ διυλίζοντες τὸν κώνωπα, τὴν δὲ κάμηλον καταπίνοντες...

(Ένα σχόλιο για το άρθρο του Αντώνη Νταβανέλλου:Σχετικά με την πρόσφατη «ανανεωτική» επιθετικότητα, μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ: Έγινε ο Πουλαντζάς, υποχρεωτικός;)

Γράφει ο Α.Ν:

- Και κάπου εδώ, σ. Δ.Χ. ρίχνει στη μάχη τα βαρέα όπλα, δηλώνοντας ότι «η ρήση Πουλαντζά, πως ο σοσιαλισμός ή θα είναι δημοκρατικός ή δεν θα υπάρχει, θα έπρεπε να είναι αυτονόητη».

Αυτονόητη για ποιόν; Αυτονόητη, γιατί;

Η απάντηση είναι προφανής: Είναι αυτονόητη για τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, όχι γιατί την είπε κάποτε και ο Ν. Πουλαντζάς, αλλά γιατί αποτελεί μια από τις πιο κεντρικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ . Η θέση αυτή είναι κεντρικό σημείο της Διακήρυξης που ψηφίστηκε στην τελευταία συνδιάσκεψη, την διακήρυξη την οποία υποτίθεται ότι “υπερασπίζεται” ο Α. Ν. με αυτό το κείμενό του... 
Ας δούμε τι γράφει λοιπόν η διακήρυξη (οι υπογραμμίσεις δικές μας):

3. Ο σοσιαλισμός ως στρατηγικός στόχος

Ο «άλλος κόσμος» που «είναι εφικτός» είναι ο «κόσμος» του σοσιαλισμού με δημοκρατία και ελευθερία….

Και συνεχίζει παρακάτω: