Ε, όχι και ...Συριζαίος, απλά ντενεκές!

(Μια σύντομη απάντηση στο κείμενο του  “Γαλαξιάρχη”: “Ε, όχι και ...Συριζαίος!”)

Μένος ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ δεν τρέφουν μόνον οι μνημονιακές δυνάμεις που στηρίζουν την κυβέρνηση της τρόικας εσωτερικού και η χρυσή αυγή. Οι γιαλατζί “επαναστάτες” μερικές φορές είναι χειρότεροι απ' αυτούς. Ένα πρόσφατο δείγμα, το κείμενο “Ε, όχι και ...Συριζαίος!”  που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του ΜΑΑ.

Ο “Γαλαξιάρχης” δεν είναι από αυτούς τους γιαλαντζί “αριστερούς” που φαντασιώνονται ότι είναι η μετενσάρκωση του Λένιν στην Ελλάδα του 2012, είναι πιο σεμνός και μετρημένος. Είναι γιαλαντζί “αντισυστημικός”: Φαντασιώνεται πως είναι ένας από τους συλληφθέντες της «Βίλλα Αμαλία». Με αυτόν τον τρόπο, του κατά ..φαντασία “συλληφθέντος”, απαντά στους “ «ριζοσπάστες» του Σύριζα”, οι οποίοι, όπως ισχυρίζεται “ακόμη και σήμερα επιχειρούν άγρα κομματικής πελατείας μέσω της ψευδεπίγραφης συνομιλίας με τα κινήματα”.

Ο “Γαλαξιάρχης” λοιπόν, είναι ένα βήμα πιο μπροστά από τον ΣΥΡΙΖΑ: Όπως το ΚΚΕ, το οποίο έχει αυτοχριστεί ως η φωνή της εργατικής τάξης, έτσι και αυτός καταργεί την “ψευδεπίγραφη συνομιλία με τα κινήματα” και αυτοχρίζεται ως η “πραγματική” φωνή τους! Μέσω αυτής της μετενσάρκωσης, ως ο νέος ...αγανακτισμένος Ιησούς απέναντι στους φαρισαίους του ...ΣΥΡΙΖΑ, απευθύνεται - στον αρχιερέα του Ναού - τον εισαγγελέα:

- Πάντως, αν ήμουν στη θέση κάποιου από τους οκτώ συλληφθέντες της Βίλας Αμαλία, θα εξέφραζα την αγανάκτησή μου στον εισαγγελέα: «Τι θέλεις άνθρωπέ μου; Βομβιστής; Συμμορίτης; Ναρκομανής; Τρομοκράτης; Ε, ΟΧΙ ΚΑΙ ΣΥΡΙΖΑΙΟΣ!»

Όμως ο “Γαλαξιάρχης” δεν είναι ο Ιησούς της Ανατροπής, αλλά ένας κατά φαντασία Ισνογκούτ της “βίλλα Αμαλίας”. Το κείμενο του αναδημοσιεύτηκε σε αρκετά ηλεκτρονικά μέσα. Στα ίδια μέσα αναδημοσιεύτηκαν και διάφορες “ανακοινώσεις” συμπαράστασης. Όμως κατά μια διαβολική σύμπτωση, η ιστοσελίδα του ΜΜΑ όπου πρωτοδημοσιεύτηκε το κείμενο του “Ισνογκούτ”, αλλά και τα μέσα που το αναδημοσίευαν, δεν δημοσίευσαν το κείμενο του “χαλίφη”, δηλαδή το κείμενο των ίδιων των συλληφθέντων, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων ( όπως το βαθύ κόκκινο)


Όποιος διαβάσει το Κείμενο των συλληφθέντων της Villa Amalias αντιλαμβάνεται αμέσως γιατί ένα τέτοιο κείμενο δεν έχει κανένα ενδιαφέρον δημοσιοποίησης για την ιστοσελίδα του ΜΑΑ, αφού εκφράζει ανταγωνιστικές πολιτικές στοχεύσεις με αυτές που προβάλλει η συγκεκριμένη ιστοσελίδα. Επίσης αντιλαμβάνεται πως οι φαντασιώσεις του “Γαλαξιάρχη” δεν έχουν καμία βάση. Όχι μόνον για τις οριοθετήσεις απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά κυρίως για τις ταυτίσεις με τους “Βομβιστές”, τους “Συμμορίτες”, τους “Ναρκομανής” τους “Τρομοκράτες”...

Ας δούμε μερικές μερικές ακόμα από τις φαντασιώσεις του. Γράφει για την επιλογή του στόχου:

- Επελέγη ο (θεωρητικά) εύκολος στόχος των αναρχικών, για πολλούς και διάφορους λόγους που έχουν να κάνουν με την παραδοσιακή περιθωριοποίηση του χώρου, τα μικροαστικά αντανακλαστικά της κομματικής πελατείας και -το πιο επικίνδυνο- τη δημοσκοπική γιγάντωση της Χρυσής Αυγής.

και συνεχίζει μερικές παραγράφους παρακάτω:

- Βέβαια στόχος δεν είναι οι αναρχικοί, αλλά η κοινοβουλευτική πελατεία.

Κατά παράδοξο τρόπο ο “Γαλαξιάρχης” ευθυγραμμίζεται με το κράτος: Ταυτίζει την επίθεση σε ένα αυτοδιαχειριζόμενο κοινωνικό στέκι με επίθεση εναντίον των “αναρχικών”. Τον βολεύει γιατί δεν θέλει να δει ότι αυτή η επίθεση στρέφεται ενάντια στο κίνημα, και μάλιστα σε μια από τις πιο ζωντανές και δημιουργικές εκδοχές του. Εξάλλου το “κίνημα” ως ενεργός παράγων απουσιάζει από την λογική του άρθρου.Υπάρχουν μόνον αυτοί που χειραγωγούν την κοινωνία και τα ψηφαλάκια, τα οποία αποτελούν το πραγματικό επίδικο της αντίληψης την οποία εκφράζει για την πολιτική πάλη.  Ας δούμε όμως τι λένε για αυτό το θέμα οι ίδιοι οι καταληψίες της βίλλα Αμαλίας στην τελευταία ανακοίνωσή τους:

Είναι αλήθεια ότι ζούμε το τέλος μιας εποχής, αλλά όχι της δικής μας εποχής. Ο κόσμος της αντίστασης και του αγώνα, ο κόσμος των δεκάδων καταλήψεων και των άλλων αυτοδιαχειριζόμενων χώρων, ο κόσμος των αυτό-οργανωμένων υποδομών αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης, οι χιλιάδες του κόσμου του οποίου η Villa Amalias αποτελεί κομμάτι της ζωής του και σάρκα από τη σάρκα του είναι εικόνα από το μέλλον, έρχεται από πολύ μακριά και θα πάει πολύ μακρύτερα απ’ όσο θέλουν να πιστεύουν. Κυνηγάνε χίμαιρες θα εισπράξουν εφιάλτες.

Εκτός από την άρνηση του κινήματος ως στοιχείου που παρεμβαίνει στις πολιτικές εξελίξεις, ο “Γαλαξιάρχης” αρνείται τελικά ότι υπάρχουν αλλαγές και στο πολιτικό σκηνικό. Είναι λοιπόν “δημοσκοπική” η “γιγάντωση της Χρυσής Αυγής”! Η χρυσή αυγή δεν έχει κοινωνικά ερείσματα διότι αν παραδεχόταν ότι έχει, τότε θα ήταν υποχρεωμένος να απαντήσει στο προφανές και εύλογο ερώτημα: πως τα απόκτησε η Χρυσή Αυγή και δεν μπόρεσε να τα αποκτήσει η “ντούρα” ριζοσπαστική αριστερά, την οποία υπερασπίζεται απέναντι “στην πιο νερόβραστη και ακίνδυνη έκφραση της” που θεωρεί ότι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν υπάρχουν για τον “Γαλαξιάρχη” ανακατατάξεις και ανατροπές στο πολιτικό σκηνικό. Απλά υπάρχουν μερικές παροδικές αναταράξεις όπως η “αλματώδη διεύρυνση των (περιστασιακών) ψηφοφόρων του Σύριζα” και “η μετανάστευση παραδοσιακής πελατείας στη Χρυσή Αυγή”...

Σύμφωνα με τον “Γαλαξιάρχη”, το πολιτικό προσωπικό που διεχειρίζεται τις κρατικές πολιτικές σήμερα είναι : Φοβισμένοι και ταυτόχρονα επικίνδυνοι. Ηλίθιοι και συνάμα δολοφόνοι. Το ζήτημα λοιπόν είναι η αναζήτηση των “εξυπνων” που δεν είναι “επικίνδυνοι” (για το σύστημα). Προφανώς δεν πρόκειται για “εύκολους στόχους” όπως η βίλλα Αμαλία, αλλά για τις “χρυσές εφεδρείες” του πολιτικού συστήματος. Μήπως ξέρετε μερικές απ' αυτές; Ο “Γαλαξιάρχης” φαίνεται πως έχει κάποιες υπόψη του, και τις στηρίζει...