Έργα και ημέρες - ένα βίντεο για τη Στερεά Ελλάδα

Αντισυνταγματική η απόφαση για αναγκαστικές απαλλοτριώσεις υπέρ ξενοδοχειακής μονάδας του Β.Κωνσταντακόπουλου στη Πύλο

Καθαρογράφτηκε επιτέλους (μετά από 2,5 χρόνια περίπου) η απόφαση. Η ΠΟΤΑ στήθηκε με αντισυνταγματικό νόμο, αποφάνθηκε το Συμβούλιο της Επικρατείας.

Aντισυνταγματικές, βάσει του άρθρου 24, έκρινε η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας τις διατάξεις του άρθρου 29 του Ν. 2545/1997, οι οποίες επιτρέπουν τον καθορισμό Περιοχής Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης (ΠΟΤΑ) σε περιοχή για την οποία δεν υφίσταται προηγουμένως χωροταξικό σχέδιο.

Στο ΣτΕ είχαν προσφύγει οικοπεδούχοι των περιοχών Ρωμανού και Πύλου Μεσσηνίας και ζητούσαν την ακύρωση τής από 11.10.2004 απόφασης των υφυπουργών Οικονομίας και Ανάπτυξης με την οποία κηρύχθηκε αναγκαστική απαλλοτρίωση ακινήτων, συνολικού εμβαδού 260.336,73 τ.μ., υπέρ και με δαπάνες την ανώνυμης εταιρείας "Τουριστικές Επιχειρήσεις Μεσσηνίας Α.Ε.", στις περιοχές Ρωμανού και Πύλου του Νομού Μεσσηνίας, για τη δημιουργία Περιοχής Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης (ΠΟΤΑ).

Σύμφωνα με την εν λόγω υπουργική απόφαση, έγιναν αναγκαστικές απαλλοτριώσεις έκτασης 17 στρεμμάτων, ενώ στην περιοχή αυτή ο επιχειρηματίας Βασ. Κωνσταντακόπουλος έχει κατασκευάσει μεγάλη ξενοδοχειακή μονάδα.

Λίγους μήνες πριν...

Παρουσία του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Αντώνη Σαμαρά, του υφυπουργού Τουρισμού Γιώργου Νικητιάδη, του περιφερειάρχη Πελοποννήσου Φώτη Χατζημιχάλη και πολλών άλλων επισήμων, πραγματοποιήθηκε χθες το πρωί στην Costa Navarino και συγκεκριμένα στο συγκρότημα Navarino Dunes, στου Ρωμανού Πυλίας, ειδική εκδήλωση παρουσίασης του πρώτου τμήματος της ΠΟΤΑ. Η οικογένεια Κωνσταντακόπουλου καλωσόρισε τους καλεσμένους στο συγκρότημα και τους ξενάγησε στους βασικούς χώρους. (“ΘΑΡΡΟΣ” 02/06/2010)

Υ.Γ. Για ποιοί ήταν ανάμεσα στους πολλούς άλλους επίσημους, ονόματα δεν λέμε...

Η μάχη του ...περίπτερου

Διαβάζουμε στο ΒΗΜΑ:

Η ΙΝSΤΑLLΑΤΙΟΝ ΑRΤ ΤΟΥ Γ. ΚΑΜΙΝΗ

Οι περαστικοί κοντοστέκονται. Τα αυτοκίνητα φρενάρουν ελαφρά. «Τι είναι τούτο;» αναρωτιούνται όσοι διέρχονται από την πλατεία Κλαυθμώνος. Εχει χαρακτηριστικά των εγκαταστάσεων τέχνης - installation art-, παρατηρούν οι... πιο ψαγμένοι. Το σίγουρο είναι ότι το προεκλογικό περίπτερο του συνδυασμού «Δικαίωμα στην πόλη» του υποψήφιου δημάρχου Αθηναίων κ.Γ. Καμίνηείναι ασυνήθιστο για το βλέμμα και κυρίως κανένα από τα υλικά του δεν πάει χαμένο.«Συναρμολογείται, αποσυναρμολογείται και τίποτα δεν καταστρέφεται. Τα υλικά θα επιστραφούν στην αγορά για επανάχρηση»λέει στο «Βήμα» η αρχιτέκτονας κυρία Μαρία Κοκκίνου. Μαζί με τον αρχιτέκτονα κ.Ανδρέα Κούρκουλα σχεδίασαν το εκλογικό κέντρο. Δεξαμενές (40 πλαστικά δοχεία) σχηματίζουν ένα τείχος σε δύο κομμάτια 15Χ3,6 μ. που φωτίζονται. Υπάρχει μία κεντρική είσοδος, όπου στη μέση επάνω σε παλέτες υπάρχει ένα δέντρο, μια μεγάλη φυσική ελιά. Δύο τέντες από μουσαμά σκεπάζουν όλη τη σύνθεση..

Βέβαια από το κείμενο απουσιάζει η εικόνα. Συνήθως όμως για παρόμοια ζητήματα η εικόνα μιλάει από μόνη της και δεν χρειάζονται επεξηγήσεις. Για αυτό τον λόγο δημοσιεύουμε φωτογραφίες από το περίπτερο του Γ. ΚΑΜΙΝΗ για να βγάλετε μόνοι σας τα δικά σας συμπεράσματα και να κρίνετε το αποτέλεσμα:

Όμως, οι εικόνες δεν δείχνουν πάντα όλη την αλήθεια. H παρακάτω φωτογραφία είναι από το περίπτερο της “ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ” στην οδό Πανεπιστημίου στην πλατεία Αρσακείου.

Τι συμπέρασμα βγάζετε από την φωτογραφία;

Πάρτε τηλέφωνο τον Πέτρο για να κλείσετε θέσεις!

Τέρμα πια οι οικονομικές αναλύσεις, οι πίνακες και οι στατιστικές! Είναι σίγουρο ότι έρχεται περίοδος λιτότητας. Γιαυτό επιλέγουμε να παρουσιάσουμε από τις εκδηλώσεις της ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ αυτές που αφορούν την οικονομική ενίσχυση του συνδυασμού, αλλά συνοδεύονται και από καλό φαγητό και όχι λόγια του αέρα...

1. Για την εκδήλωση στους ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΥΣ (Στάση Μετρό Πανόρμου), πάρτε τηλέφωνο 6974445070 τον Πέτρο για να κλείσετε θέσεις:

2. Όμως υπάρχει και άλλη εναλλακτική επιλογή. Όσοι θέλουν μπορούν να διαλέξουν και τις δύο:

Ο Α. Αλαβάνος στη εκπομπή του Γ. Πρετεντέρη

Ο Α. Αλαβάνος έκλεψε την παράσταση την εκπομπή "ΑΝΑΤΡΟΠH" του MEGA.  Ο Χρήστος  Πρωτόπαπας έχασε την ψυχραιμία του και άρχισε τις προσωπικές επιθέσεις. Η συνέχεια εδώ:

1.Α. Αλαβάνος στο MEGA (μέρος Ι)

2. Α. Αλαβάνος στο MEGA (μέρος ΙΙ)

Εικόνες και σχόλια από την διεθνή διάσκεψη που οργάνωσε το «αριστερό βήμα» (Μέρος 4ο).

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα "ντοκουμέντα" της διεθνούς συνάντησης είναι οι φωτογραφίες του Άγγελου Κ. που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα “με αφορμή...”, αξίζει να τις δείτε!

Η Αριστερά στη χώρα μας προβάλει διάφορα ιδεολογήματα ως πολιτική γραμμή. Τα ιδεολογήματα αυτά έχουν προκύψει κυρίως για να καλύψουν τις ανάγκες αναπαραγωγής των πολιτικών μηχανισμών της, ως προϊόντα του ενδοαριστερού ανταγωνισμού. Δεν χρειάζεται κάποιος να έχει εντρυφήσει ιδιαίτερα στις ενδοαριστερές διαμάχες για να αντιληφθεί πως εταιροκαθορίζονται οι "πολιτικές γραμμές" των πολιτικών μορφωμάτων της. Ο τρόπος που οργανώνονται και  επιλέγονται οι τόποι συγκεντρώσεων  στις διαδηλώσεις αποτελεί μια παραστατική απεικόνιση αυτού μηχανισμού "παραγωγής πολιτικής" της Αριστεράς.   Γι αυτό εξάλλου και είναι προβλέψιμες οι πολιτικές τους επιλογές και η στάση τους απέναντι στις εξελίξεις. Κανένας αριστερός βεβαίως δεν προέβλεψε τις εξελίξεις σχετικά με οικονομική κρίση. Όμως εύκολα μπορεί να προβλέψει κάποιος που δεν είναι καν αριστερός, για το τι θα προτείνουν οι πολιτικοί σχηματισμοί της Αριστεράς ως διέξοδο από αυτή την κρίση. Για παράδειγμα, δεν χρειάζεται να είναι κανένας μάγος για να καταλάβει ότι ένας πολιτικός χώρος που διεκδικεί να είναι διακριτός από το ΚΚΕ και τον ΣΥΝασπισμό σε αυτή την πολιτική συγκυρία, θα προβάλει το ιδεολόγημα “ΠΑΥΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ - ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ”, το οποίο είναι η προμετωπίδα της κίνησης των αριστερών οικονομολόγων. Και το οποίο, για τον ίδιο ακριβώς λόγο, αποτελεί τον κεντρικό άξονα της συγκρότησης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Δεν τσιμπάμε στο “επιστημονιλίκι” λοιπόν που πέφτει αυτό τον καιρό, ως δήθεν αντικειμενική/επιστημονική τεκμηρίωση αυτών των ιδεολογημάτων. Δεν ξεχνάμε ότι η "πολιτική" αξία των οικονομολόγων μετρήθηκε με τις προβλέψεις που έκαναν για την κρίση. Βεβαίως δεν είναι άχρηστοι και θα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη μας την γνώση που μας προσφέρουν. Όμως αυτή η γνώση δεν μπορεί να συγκροτήσει ούτε καν τις προτάσεις των διαχειριστών του συστήματος. Πολύ περισσότερο δε της Αριστεράς. Εξάλλου, σε σχέση με την συγκυρία, επανειλημμένα έχουμε τονίσει, ότι το “χρέος” είναι πρωτίστως πολιτικό ζήτημα και όχι οικονομικό.

Ως μαρξιστές δεν μας διαφεύγει ότι η οικονομία δεν είναι έξω από την ταξική πάλη. Γιαυτό και δεν υπάρχουν τελικά αντικειμενικοί νόμοι που προσδιορίζουν την εξέλιξη του Καπιταλισμού. Όμως ο Κ. Λαπαβίστας αυτό το ξέχασε, όταν προσπάθησε να απαντήσει στον Α. Αλαβάνο που έθιξε ακριβώς αυτό το ζήτημα. Τα επίμαχα σημεία αυτής της αντιπαράθεσης είναι εδώ:

Ο Α. Αλαβάνος είπε λοιπόν: Η πολιτική δράση, οι συσχετισμοί, ο τρόπος που θα αλλάζουν οι συσχετισμοί πρέπει να μπαίνουν στις ίδιες τις οικονομικές αναλύσεις. Πολλές φορές οι οικονομικές αναλύσεις διαμορφώνονται πάνω σε ένα σχέδιο που δεν ανταποκρίνεται στις δυνατότητες της κοινωνίας.

Σε αυτές τις φράσεις ο Α. Αλαβάνος - παρ' όλο ότι δεν δηλώνει και τόσο ντούρος μαρξιστής όσο κάποιοι άλλοι - έβαλε το ζήτημα της πολιτικής παρέμβασης στην οικονομία. Και η παρέμβαση αυτή προφανώς δεν αφορά μόνον την παρέμβαση του μαζικού κινήματος και του λαϊκού παράγοντα, αλλά και την παρέμβαση του κράτους ως ρυθμιστή του γενικότερου ταξικού συσχετισμού. Το “χρέος” της χώρας μας δεν μπορεί να ερμηνευθεί μόνον με κάποιες οικονομικές θεωρίες αλλά θα πρέπει να δούμε παράλληλα και ποίες κυβερνήσεις και κάτω από ποιές πολιτικές επιλογές έπαιρναν δάνεια. Για παράδειγμα δεν εξηγεί καμία οικονομική θεωρία γιατί η Χούντα της 21ης Απριλίου μείωσε το χρέος της χώρας ενώ η Κυβέρνηση του Α. Παπανδρέου το απογείωσε. Επίσης, ένα κρίσιμο ζήτημα που έχει μεγάλη σημασία για τις πολιτικές παρεμβάσεις στην καπιταλιστική οικονομία αφορά στα όρια και στις δυνατότητες πραγμάτωσης  που μπορεί να έχει  ο “σχεδιασμός” της. Δηλαδή,  πόσο μπορεί να είναι "σχεδιασμένη" η "ανάπτυξη" στον καπιταλισμό, όταν κυριαρχούν "οι νόμοι της αγοράς" και ο "ελεύθερος" ανταγωνισμός;

Όμως, ο Κ. Λαπαβίστας, μιλάει σαν αστός οικονομολόγος που είναι έξω από την κουλτούρα του η έννοια της “ταξικής πάλης”. Γιαυτό και παραποιεί άθελά του αυτά που είπε ο Α. Αλαβάνος:

Μου έκανε μεγάλη εντύπωση η τοποθέτηση περισσοτέρων του ενός, ότι θα πρέπει οι αναλύσεις οι οικονομικές να συμβαδίζουν με τον συσχετισμό δυνάμεων, να ταιριάζουν με αυτό που είναι εφικτό στους δρόμους και τις γειτονιές. Είναι αυτό που λένε οι Εγγλέζοι “βάζουμε το κάρο πριν το άλογο”. Η πολιτική οικονομία είναι αντικειμενική και κατά το δυνατόν επιστημονική προσέγγιση των οικονομικών και των κοινωνικών φαινομένων”. Δεν είναι ανάλυση του τι θεωρώ εγώ εφικτό στο δρόμο και κατόπιν βρίσκω την θεωρία που θα το κάνει αυτό το πράγμα βατό ή αποδεκτό από τους πολλούς.

Αντιλαμβάνεται λοιπόν την ταξική πάλη ως το “εφικτό στους δρόμους και τις γειτονιές” που είναι έξω από την “πολιτική οικονομία”. Υπάρχει λοιπόν για τον Κ. Λαπαβίστα μια καθαρή “αντικειμενικότητα” στην επιστήμη και στους νόμους της, που με αυτή μπορούμε να προσεγγίσουμε τα “οικονομικά και κοινωνικά φαινόμενα”. Αν ήταν έτσι τα πράγματα, τότε αυτή η επιστήμη και οι νόμοι της θα πρέπει λογικά να μπορούν να προβλέψουν πότε θα καταρρεύσει ο καπιταλισμός από τις ίδιες του τις αντιφάσεις. Αν δεν μπορεί να γίνει αυτό, τότε αυτή η επιστήμη είναι “άχρηστη” σε όσους θέλουν να αλλάξουν αυτόν τον κόσμο και δεν αρκούνται μόνον στο να ερμηνεύουν κάποια φαινόμενα που έχουν συμβεί στο παρελθόν...

Όμως εδώ ανοίγει ένα άλλο κεφάλαιο για την προτεραιότητα της “πράξης” απέναντι στην “θεωρία”, για την κατάργηση της διάκρισης πνευματικής και χειρωνακτικής εργασίας και τις πολιτικές πρακτικές αναδιαπαιδαγώγησης των διανοουμένων, για τον ρόλο των “επαγγελματικών στελεχών” και των “τεχνικών της εξουσίας” στην παραγωγή πολιτικής γραμμής των κομμάτων της Αριστεράς, και κυρίως όμως για ποιό μπορεί να είναι το υποκείμενο που μπορεί να παράγει “επαναστατική θεωρία” και “πολιτική γραμμή” για να ανατρέψει τον καπιταλισμό....

Μερικά βασικά αποσπάσματα από την τοποθέτηση του Α. Αλαβάνου εδώ:

Οι τοποθετήσεις των Ρ. Ρινάλντι, Π. Λαφαζάνη, Δ. Τσακνή, Δ. Δεσύλλα και το γράμμα Γ. Χουρμουζιάδη είναι δημοσιευμένες ως video εδώ: "παράδρομοι της αριστεράς - web TV"

Σε άλλο κείμενό μας θα αναφερθούμε με αφορμή μια τοποθέτηση που έγινε την τελευταία ημέρα από κάποιο νεαρό σύντροφο, σε μερικές βασικές αντιθέσεις ανάμεσα στις διακηρύξεις και της πολιτικές πρακτικές των πολιτικών δυνάμεων που συμμετείχαν σε αυτή την συνάντηση.

Εικόνες και σχόλια από την διεθνή διάσκεψη που οργάνωσε το «αριστερό βήμα» (Μέρος 3ο).

 5. Μια παρέμβαση - εκτός προγράμματος - που αξίζει να την δείτε:

Ο Σπύρος Αλεξίου ενημερώνει για τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων στα "Ελληνικά Γράμματα" και για το κίνημα συμπαράστασης, στην διεθνή συνάντηση στην ΠΑΝΤΕΙΟ που οργάνωσε το "αριστερό βήμα"

Εικόνες και σχόλια από την διεθνή διάσκεψη που οργάνωσε το «αριστερό βήμα» (Μέρος 2ο).

 2. Η απουσία πολιτικής από την Αριστερά

Από τους ομιλητές θεωρούμε ότι ο Ευτύχης Μπιστάκης εξέφρασε μια ολοκληρωμένη και συνολική άποψη για τα προβλήματα της αριστεράς, υποστηρίζοντας την θέση ότι αυτά που προβάλλουν οι διάφορες εκδοχές της αριστεράς ως πολιτική γραμμή για την συγκυρία είναι απλώς ...μπαρμπούτσαλα. Επίσης τόνισε ότι είναι ανεπαρκής και η θεωρητική στήριξη και τεκμηρίωση των θέσεων που προβάλλονται ως πολιτικές προτάσεις διεξόδου από την κρίση.

3. Οι προτιμήσεις του ακροατηρίου

Το ακροατήριο όμως έδειξε την προτίμησή του στον Στάθη Κουβελάκη, ο οποίος συγκέντρωσε τα περισσότερα χειροκροτήματα. Αυτό οφείλεται κατά την γνώμη μας στο γεγονός ότι εξέφρασε καλύτερα τις επιθυμίες και τις διαθέσεις του ακροατηρίου και όχι γιατί εξέθεσε την πιο συγκροτημένη και τεκμηριωμένη άποψη. Το αντίθετο μάλιστα μπορεί να ισχυριστεί κάποιος για την τοποθέτησή του, αφού τα δύο βασικά σημεία που ανέπτυξε στην πραγματικότητα αλληλοαναιρούνται. Ως πρώτο σημείο υποστήριξε την θέση ότι οι διαφορές που υπάρχουν σήμερα ανάμεσα στις δυνάμεις της Αριστεράς δεν δικαιολογούν την πολυδιάσπασή της. Όμως, στο δεύτερο σημείο που επιχείρησε να περιγράψει το πολιτικό πλαίσιο αυτής της ενότητας, στην πραγματικότητα έβαλε πάλι κάποιες οριοθετήσεις που κάποιοι τίθενται εκτός , αφού το πλαίσιο που πρότεινε δεν ξεφεύγει από την λογική των ήδη εκφρασμένων προτάσεων και δεν συγκροτεί κάτι το διαφορετικό, αλλά είναι προϊόν στρογγυλοποιήσεων, αμβλύνσεων. Η άλλη πολιτική που χρειάζεται η αριστερά, δεν μπορεί να στηρίζεται σε μέσους όσους και προσθαφαιρέσεις, αλλά να αποτελεί συνολική υπέρβαση της λογικής που παράγει και αναπαράγει την ήδη γνωστή γκάμα προτάσεων των οργανώσεων της αριστεράς.

4. Οι πολλαπλές εκπροσωπήσεις του Γ. Μπανιά...

Στο ενημερωτικό σημείωμα του «αριστερού βήματος» για την χθεσινή πρεμιέρα διαβάζουμε «τις θέσεις τους για τα ζητήματα που έθεσε στην ημερήσια διάταξη η διάσκεψη ανέπτυξαν ο πρόεδρος του Συνασπισμού, Αλέξης Τσίπρας, ο Γιάννης Μπανιάς, μέλος της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέκος Αλαβάνος, εκ μέρους του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής και ο Τάσος Κατιντσάρος, εκ μέρους του συντονιστικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.» Όμως, ο συντάκτης του σημειώματος θα πρέπει να ήταν αφηρημένος και να μην πρόσεξε την ιδιότητα, με την οποία δήλωσε ο ίδιος ο Γ. Μπανιάς ότι ομιλεί και συμμετέχει στην εκδήλωση. Απ’ ότι γνωρίζουμε, έγινε συζήτηση στον ΣΥΡΙΖΑ να ομιλήσει πράγματι σαν εκπρόσωπος της γραμματείας, αλλά ο ίδιος το αρνήθηκε ευγενικά δηλώνοντας ότι έτσι όπως έχουμε γίνει καλύτερα να ομιλεί ο καθένας για τον εαυτό του. Φανταστήκαμε λοιπόν ότι θα ομιλούσε ως εκπρόσωπος της ΑΚΟΑ. Όμως δεν συνέβη αυτό. Μίλησε σαν εκπρόσωπος της ΑΝΑΣΑ. Βέβαια δεν ανέφερε όνομα, αλλά το είπε περιφραστικά χρησιμοποιώντας μια σύγχρονη εκδοχή της γνωστής έκφρασης «και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις» ξεκαθαρίζοντας ταυτόχρονα και την διεκδίκηση της ηγεμονίας εντός της ΑΝΑΣΑΣ. Η φράση ήταν «εκ μέρους της ΑΚΟΑ και άλλων δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ».

Ολόκληρη την παρέμβαση του Α. Αλαβάνου μαγνητοσκοπημένη, μπορείτε να την δείτε  στην ιστοσελίδα της "ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ", εδώ: Η παρέμβαση του επικεφαλής της παράταξης ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΤΤΙΚΗ Αλέκου Αλαβάνου στη Διεθνη Διάσκεψη που οργανωσε το ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΒΗΜΑ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ 15-16/10/2010

 

Εικόνες και σχόλια από την διεθνή διάσκεψη που οργάνωσε το «αριστερό βήμα» (Μέρος 1ο).

Θα παρουσιάσουμε μέσα από μια σειρά κειμένων εικόνες και σχόλια από την 1η ημέρα της διεθνούς διάσκεψης που οργανώνει αυτές τις μέρες το «αριστερό βήμα» στην Πάντειο.

1. Δύο σημαντικές απουσίες της 1ης ημέρας

Την 1η μέρα της συνάντησης διαπιστώσαμε δύο σημαντικές απουσίες από το στρογγυλό τραπέζι . Απουσίαζαν οι έννοιες: “κράτος” και “ταξική πάλη”. Τυχαίο; Δεν νομίζουμε! Η κρίση και η υποχώρηση της Αριστεράς εκδηλώνεται με την κυριαρχία της αστικής ιδεολογίας στο εσωτερικό της. Αποτέλεσμα αυτής της κυριαρχίας είναι η ανάθεση στους “ειδικούς επιστήμονες”, τους οικονομολόγους, πολιτικών ρόλων και καθηκόντων που ανήκουν σε πολιτικά υποκείμενα. Αυτή κατάσταση επικρατεί γενικότερα και έξω από το αμφιθέατρο της Παντείου. Έχουμε πήξει από αναλύσεις και στατικές για την οικονομία που προβάλλονται ως η “επιστημονική τεκμηρίωση” σαθρών πολιτικών προτάσεων. Μια φωτεινή εξαίρεση από τους αριστερούς οικονομολόγους, που δεν πέφτει σε αυτή την παγίδα να κάνει πολιτική με πίνακες και στατικές και οικονομικές θεωρίες, είναι ο Κ. Βεργόπουλος. Έχουμε φτάσει λοιπόν στο σημείο να αναδεικνύουμε ως άρχοντες της πολιτικής τους οικονομολόγους. Όμως στην πραγματικότητα επειδή δεν μπορούν οι ίδιοι να διαμορφώσουν πολιτικές, απλά χρησιμοποιούνται ως απολογητές ήδη  υπαρκτών πολιτικών επιλογών που έχουν παραχθεί αλλού. Και σε αυτό το θέμα οι ευθύνες ανήκουν στα πολιτικά υποκείμενα, που αντιλαμβάνονται με αυτό τον τρόπο την “παραγωγή”, αλλά και την άσκηση πολιτικής...

Ας βάλουμε όμως τα πράγματα στη θέση τους. Το “χρέος” είναι ένα πολιτικό ζήτημα και όχι οικονομικό. Δεν προέρχεται από κάποιες αντικειμενικές νομοτέλειες του καπιταλισμού. Είναι αποτέλεσμα πολιτικών που προσδιορίζονται από συγκεκριμένους ταξικούς συσχετισμούς. Επίσης, για το μόνο πράγμα που είμαστε απολύτως σίγουροι είναι ότι ο καπιταλισμός δεν πρόκειται να καταρρεύσει μόνος του από τις εσωτερικές του αντιφάσεις, αν δεν βάλουμε και εμείς το χεράκι μας. Και την μεγαλύτερη κρίση να περνάει, από τότε που δημιουργήθηκε, θα βρει τρόπο να την ξεπεράσει. Και για να επιβιώσει δεν έχει κανένα πρόβλημα να καταστρέψει ακόμα και σημαντικές μερίδες του ίδιου του κεφάλαιου, να κάνει παύση πληρωμών, εθνικοποιήσεις και άλλα παρόμοια.

Η κυριαρχία των αστικών αντιλήψεων στις προσεγγίσεις της κρίσης από την Αριστερά καταγράφεται και σε ένα άλλο σημείο: Ξεκινάμε από οικονομικά μεγέθη, χρησιμοποιούμε έννοιες που είναι εμποτισμένες ως το μεδούλι τους από την ιδεολογία του αστισμού, όπως “ανάπτυξη”, “ανταγωνιστικότητα”, “εθνική οικονομία” για να καταλήξουμε σε δήθεν αντικαπιταλιστικά ιδεολογήματα του κατηγορηματικού τύπου: Η μόνη λύση είναι η “στάση πληρωμών – έξοδος από την Ε.Ε” και άλλα παρόμοια. Σε αυτές τις προσεγγίσεις υπάρχει από την μια μεριά το κεφάλαιο και από την άλλη ο εργαζόμενος λαός. Το κράτος απουσιάζει. Αυτό συμβαίνει γιατί η πολιτική εξουσία και το κράτος θεωρούνται απλά ως εκτελεστικά όργανα του κεφάλαιου. Στην πραγματικότητα αυτό δηλώνει υποχώρηση από την κομμουνιστική αντίληψη για την πολιτική πάλη, που προβάλει ως πρώτο πρόσταγμα την πολιτική εξουσία. Ας επαναφέρουμε στην συζήτηση το γνωστό και παλαιό σύνθημα που βάζει ακριβώς αυτό το ζήτημα: “Κάτω το κράτος και το κεφάλαιο”. Δυστυχώς η ολοκληρωτική απουσία προσεγγίσεων και αναφορών γι α το κράτος και τους άλλους πολιτικούς - κρατικούς και διακρατικούς – μηχανισμούς του σύγχρονου καπιταλισμού που αποτελούν τους μηχανισμούς επιβολής της ταξικής κυριαρχίας καταγράφει τις όποιες βερμπαλιστικέςς αντικαπιταλιστικές προσπάθειες συγκρότησης πολιτικής γραμμής ως φτηνιάρικες σοσιαλδημοκρατικές πρακτικές που παραπαίουν προς ένα ουτοπικό οικονομίστικο ρεφορμισμό. Η άλλη πλευρά αυτού του ζητήματος είναι ότι Αριστερή πολιτική δεν μπορεί να υπάρξει, αν δεν υπάρχει το πολιτικό υποκείμενο που θα την παράγει και θα την ασκεί. Και ενώ η ανυπαρξία αυτού του υποκειμένου θεωρείται προφανής και δεδομένη για τους συμμετέχοντες στην συγκεκριμένη συζήτηση που γίνεται αυτές τις μέρες στην Πάντειο, οι δυσμενείς συνέπειες και τα όρια που θέτει στην πολιτική δράση της Αριστεράς ούτε αναφέρονται ρητά, ούτε διερευνώνται παραπέρα...

Για αυτό το ζήτημα  στην συνάντηση εκδηλώθηκε και μια αντιπαράθεση. Ο Κ. Λαπαβίστας, στην αρχή της ομιλίας του απάντησε σε σημαντική παρατήρηση του Α. Αλαβάνου, ο οποίος έθετε το ζήτημα του συσχετισμού δύναμης και στην πραγματικότητα την σημασία της ταξικής πάλης στην πολιτική και την επιστήμη. Για αυτό το θέμα όμως θα αναφερθούμε σε ξεχωριστό σχόλιο και θα παρουσιάσουμε και τα αντίστοιχα επίμαχα σημεία  των ομιλιών μαγνητοσκοπημένα. 

Αρχίζει σήμερα η διήμερη Διεθνής Διάσκεψη

Με τη συμμετοχή Ελλήνων και ξένων αγωνιστών, στελεχών της Αριστεράς, οικονομολόγων, πανεπιστημιακών και πολιτικών διανοητών ξεκινά σήμερα Παρασκευή 15 Οκτωβρίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (αμφιθέατρο Σάκη Καράγιωργα) η διήμερη διάσκεψη που οργανώνουν το Αριστερό Βήμα Διαλόγου και Κοινής Δράσης και η Πρωτοβουλία Καλλιτεχνών με τίτλο «Ανατροπή του μνημονίου! Αριστερή εναλλακτική λύση και σοσιαλιστική προοπτική».

Κατά την έναρξη των εργασιών, θα χαιρετίσουν την εκδήλωση οι:

Αλέξης Τσίπρας, πρόεδρος του Συνασπισμού της Αριστεράς, των κινημάτων και της οικολογίας.

Γιάννης Μπανιάς, μέλος της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ.

Αλέκος Αλαβάνος, Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής.

Τάσος Κατιντσάρος, μέλος του συντονιστικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Επίσης έχει προσκληθεί να χαιρετίσει τη διάσκεψη και να συμμετάσχει στις εργασίες της το ΚΚΕ.

Χαιρετισμό θα απευθύνουν επίσης ο Ροντρίγκο Τσάβες, πρέσβης της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας στην Ελλάδα και πρώην υφυπουργός της κυβέρνησης του Ούγκο Τσάβες, όπως και εκπρόσωπος της πρεσβείας της Κούβας.

Ως ένα πρώτο σχόλιο για τον τίτλο της Διάσκεψης: «Ανατροπή του μνημονίου! Αριστερή εναλλακτική λύση και σοσιαλιστική προοπτική», δημοσιεύουμε ένα απόσπασμα από το editorial του περιοδικού “Θέσεις”:

"...Με τις πολλές αποχρώσεις της η πάσης φύσεως Αριστερά βρίσκει στο Μνημόνιο έναν απόλυτο εχθρό που τη βοηθάει να ξαναχαράξει νοητικά τη δική της ιδιαίτερη φυσιογνωμία απέναντι στον μεγάλο ταξικό εχθρό – αλλά και τους πολλούς μικρούς που θολώνουν τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στα υπαρκτά αριστερά στρατόπεδα. Έτσι το ΚΚΕ «συνδέει» την πάλη ενάντια στον δικομματισμό με τον αντιμνημονιακό αγώνα, που διαχρονικά στοχεύει στη «Λαϊκή Εξουσία», αυτή που μετά από 20 χρόνια εμβριθούς μελέτης ακόμη αδυνατεί να μας εξηγήσει γιατί κατέρρευσε. Για τον «μετωπικό» Αλαβάνο είναι αυτονόητο ότι η περιφέρεια Αττικής υπό την ηγεσία του θα είναι άβατη για την Τρόικα και τους «ξένους» που αυτή την περίοδο έχουν την Ελλάδα σε κατοχή. Για τον Συνασπισμό το Μνημόνιο είναι η λυδία λίθος για να προκύψει το «αριστερό ρήγμα» στο ΠΑΣΟΚ, ενώ για την υπόλοιπη εκτός των τειχών Αριστερά δεν υπάρχει έστω και η ελάχιστη πολιτική στόχευση χωρίς την αναφορά στο Μνημόνιο και τον «ολέθριο για το λαό» ρόλο του.

Πώς είναι λοιπόν δυνατόν, όλο το φάσμα του συνταγματικού τόξου αλλά και εντεύθεν να συμφωνεί με ή χωρίς όρους για τον «καταστροφικό» ρόλο του Μνημονίου; Γιατί τόση επένδυση σε αυτή τη δανειακή σύμβαση και τις ρήτρες αποπληρωμής που τη συνοδεύουν;..."

Ως ένα δεύτερο σχόλιο για τον “διάλογο” που θα διεξαχθεί αυτές τις μέρες στην Πάντειο, υπενθυμίζουμε απλά ότι υπάρχουν και άλλες μορφές διαλόγου εξίσου χρήσιμες και αναγκαίες ανάμεσα στην αριστερά και την κοινωνία, από τις οποίες η αριστερά έχει να διδαχθεί αρκετά πράγματατα. Ένα δείγμα που καταγράφει συμβολικά αυτή την μορφή διαλόγου, στην οποία μεγαλύτερη σημασία έχουν οι "πρακτικές" παρά τα “συγκεκριμένα λόγια”, παρουσιάζεται στο παρακάτω video, από το οποίο απουσιάζει παντελώς ο “λόγος”: