Αναρτήσεις
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ*
Θόρυβο επικοινωνιακό και μάλιστα μεγάλο, αλλά με μικρό πολιτικό αντίκρισμα έχουν ξεσηκώσει τα στελέχη του ΣΥΝ, μετά την ομιλία του σ. Αλέκου Αλαβάνου στην 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ. Όσα αναφέρω είναι αυστηρά προσωπικές απόψεις και θα παρακαλέσω τους διάφορους καλοθελητές -που θα υπάρξουν εντός του κόμματος- να μην προσπαθήσουν να τα ερμηνεύσουν ως συλλογική έκφραση του ιδεολογικοπολιτικού ρεύματος στο οποίο ανήκω. Να ξεκαθαρίσω ότι θεωρώ πως ο σ. Αλέκος Αλαβάνος δεν έχει ανάγκη από υπερασπιστές. Μπορεί από μόνος του να υπερασπίσει τον εαυτό του ή και να τον αδικήσει, όπως έχει δείξει η διαδρομή του στην αριστερά.Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009
Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009
ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΗΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ...
Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009
Τι έδειξε η 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ;
Αναδημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο από την ιστοσελίδα: "Σκέψεις για τον ΣΥΡΙΖΑ"
Έληξε η τρίτη, πάμε για την τέταρτη...Ο ΣΥΝ με την –ακόμη μια φορά- κενή περιεχομένου ομιλία Τσίπρα, άνοιξε διάπλατα το δρόμο στην ολική επαναφορά Αλαβάνου. Ο ΣΥΝ έδωσε το παιχνίδι, το γήπεδο, ακόμη και τον διαιτητή στον ορκισμένο αντίπαλο της Κουμουνδούρου. Ο πρώην επικεφαλής με μια επιθετική, σκληρή, αλλά πάντως πολιτική ομιλία, πήρε τα πάντα κι άφησε ένα ολόκληρο κόμμα σε κατάσταση σοκ, με τις καρέκλες να τρίζουν και με μια ΚΠΕ σε πανικό, να αντεπιτίθεται με χαρακτηρισμούς.
Ο Αλαβάνος δείχνει να μπορεί να επιβάλει μια πολιτική ηγεμονία απέναντι στην μεγάλη πολιτική ανεπάρκεια του ΣΥΝ, αλλά εξακολουθεί να στερείται οποιωνδήποτε οργανωτικών όρων και συσχετισμών. Οι τοποθετήσεις Τσίπρα και Αλαβάνου ήταν η μέρα με τη νύχτα όσον αφορά την αποδοχή από την αίθουσα, αλλά και το στίγμα που άφηναν για μια εν δυνάμει μεγάλη αριστερά. Ο ένας διαχειρίζεται μίζερα τα απομεινάρια μιας κρίσης, και ο άλλος -αφού συνέβαλε τα μέγιστα στο να περιπέσει το εγχείρημα σε κρίση- προδιαγράφει με τέχνη και πειθώ, δρόμους διεξόδου.
Η ζωή δεν αφήνει για πολύ καιρό κενά. Τα κενά που άφησε η στάση του ΣΥΝ προεκλογικά αλλά κυρίως μετεκλογικά, τα καλύπτει τώρα ο Αλέκος με πρωτοφανείς πολιτικές μετατοπίσεις (στη γλώσσα μας οπορτουνισμούς). Όμως η ιστορία γράφεται από όσους διαβάζουν τις ευκαιρίες και μετατοπίζονται. Όχι από όσους ξίνισαν με την αναφορά στο Μάαστριχτ θυμούμενοι τη τότε στάση του Αλαβάνου. Με παπαρήγειες υποκρισίες («πες μας τι έκανες τότε που…») δε σώζεται ο Σύριζα.
Η απάντηση σύσσωμων των μηχανισμών του ΣΥΝ ήταν οι χαρακτηρισμοί για τον πρώην πρόεδρο. Ελάχιστες οι πολιτικές απαντήσεις, με την νέα γενιά του ΣΥΝ να μπαίνει στην πρώτη γραμμή των χαρακτηρισμών. Η ίδια η νεολαία που ευγνωμονούσε τον Αλαβάνο στο συνέδριο του ΣΥΝ διότι «γίναμε επιτέλους περήφανοι για το κόμμα μας», έβγαλε πολλή δουλειά στο αντι-Αλαβανικό παραλήρημα. Από κοντά και το ΚΠΔ του ΣΥΝ που είδε την προσπάθεια διαμεσολάβησης και σωσιβίου με το κείμενο των 783 κλπ υπογραφών, να επισκιάζεται από την παρέμβαση του πρώην προέδρου.
Το κόμμα του ΣΥΝ για ακόμη μια φορά συμπεριφέρεται φοβικά, ενοχικά, μειοψηφικά και απολίτικα. Φοβήθηκε τόσο που ξεχείλιζε μια συντεταγμένη και ομονοούσα απάντηση από 15-20 στελέχη. Αν αναρωτηθεί όμως κάποιος για τη γεύση που άφησαν, είναι ότι στον Αλαβάνο ουσιαστική απάντηση δεν έδωσε κανένας. Πέρα από η διατεταγμένη κατηγορία ότι «ο Αλαβάνος διασπάει τον ΣΥΡΙΖΑ».
Είναι να αναρωτιέται κανείς για πολλοστή φορά μέσα σε λίγους μήνες για την ελάχιστη δυνατότητα που έχει το επιτελείο του ΣΥΝ να σκέφτεται σωστά. Με την προ της Συνδιάσκεψης τοποθέτηση του ΣΥΝ, αλλά και με την ομιλία Τσίπρα (απευθυνόταν σε παιδάκια δημοτικού), η ίδια η ηγεσία του ΣΥΝ θρόνιασε τον Αλαβάνο στην πρώτη γραμμή της όποιας εναλλακτικής πορείας του ΣΥΡΙΖΑ. Που αν ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίσει απαξιωνόμενος, η αλλαγή πλεύσης του θα γίνει επιτακτική. Αν ο ίδιος ο Αλέκος δεν είχε φορτώσει την προσωπική του διαδρομή με σωρεία λαθεμένων, καιροσκοπικών και κραυγαλέων κινήσεων που τον απομόνωσαν, θα έφευγε σιγοσφυρίζοντας το Σαββατόβραδο από το ΣΕΦ, με τον ΣΥΡΙΖΑ στο τσεπάκι του.
Κατά τα άλλα η 3η Συνδιάσκεψη επιβεβαίωσε το θέατρο που παίζεται εντός ΣΥΡΙΖΑ: Μια γραμματεία των μέσων όρων, των βέτο και των κακών συμβιβασμών, που παρακαλεί τον ΣΥΝ να αφήσει να εφαρμοστούν οι προηγούμενες αλλά και οι τωρινές αποφάσεις. Πολύ μακριά από τις προσδοκίες που γέννησε παλιότερα το εγχείρημα.
Επειδή όμως ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ από ότι φαίνεται θα δώσει τη μάχη της δημοκρατικής και οργανωτικής του ανασυγκρότησης, τα αποτελέσματα της 3ης συνδιάσκεψης σε ότι αφορά την πορεία του εγχειρήματος θα τα δούμε μπροστά μας.
Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ της ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΠΤΕΡΥΓΑΣ του ΣΥΝασπισμού
Δημοσιεύουμε ανακοίνωση της Ανανεωτικής Πτέρυγας του ΣΥΝ με την οποία δηλώνει την διαφωνία της με το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και την απόφασή της να απέχει από τις διαδικασίες συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ με μητρώα μελών και τοπικών και θεματικών οργανώσεων που λαμβάνουν αποφάσεις ...
Παίζοντας με τις ...λέξεις!
Ένα στοιχείο έκφρασης της κρίσης των μηχανισμών του ΣΥΝ είναι η συνεχής αναθεώρηση και ταλάντευση πάνω στις θέσεις και τις αποφάσεις που αφορούν το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ. Ως γνωστόν η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί με το veto του ΣΥΝασπισμού. Αν δεν συμφωνήσει και στην πιο μικρή λεπτομέρεια, δεν λαμβάνονται αποφάσεις. Αν δεν συμφωνήσει κάποιος άλλος τότε δεν συμβαίνει το ίδιο. Κρατά την διαφωνία του κρυφή ενώ δημόσια καταγράφεται το αντίθετο.Είναι φανερό ότι αυτό έχει συμβεί αρκετές φορές παρ' όλο που δεν ομολογείται δημόσια. Αυτή η διαδικασία λήψης αποφάσεων ονομάζεται “συναίνεση” ή “λειτουργική ομοφωνία” και θεωρείται μάλιστα πολύ περισσότερο δημοκρατική από την αρχή της λήψης των αποφάσεων με μια ψηφοφορία...
Στα πλαίσια αυτής της λειτουργίας, αν κάποιος από τη Κουμουνδούρου πάρει τηλέφωνο τον συντονιστή της Γραμματείας και του πει ότι θα πρέπει να αλλάξουν δυο – τρεις λεξούλες σε μια απόφαση, τότε είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα πραγματοποιηθεί η επιθυμία του. Αν κάνει ακριβώς το ίδιο κάποιο άλλο μέλος της Γραμματείας μάλλον θα του γίνει παρατήρηση ότι αυτά τα ζητήματα συζητιούνται μόνον μέσα στα όργανα και ότι το θέμα του θα συζητηθεί όταν θα συγκληθεί η επόμενη Γραμματεία.
Μέσω αυτής ακριβώς της “συναινετικής” λειτουργίας της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ η απόφαση για την 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη εμφανίζεται με διαφορετικές εκδοχές ανάλογα με τις ...στιγμιαίες διαθέσεις της Κουμουνδούρου. Μια αναλυτική καταγραφή αυτών των εκδοχών παρουσιάζεται στην ιστοσελίδα του ΣΥΡΙΖΑ ΑΛΙΜΟΥ στο δημοσίευμά του με τον τίτλο: Απόφαση 3ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης ΣΥΡΙΖΑ Επίσης με αφορμή αυτό το ζήτημα έχει ανοίξει συζήτηση στην ιστοσελίδα της ΠΑΣΑ εδώ: Πως να μαγειρέψετε μια απόφαση ΠΣ (ή ποιά είναι τελικά η “Απόφαση” της 3ης ΠΣ ΣΥΡΙΖΑ;)
Η υποτίμηση της συνδιάσκεψης αντανακλάται και την υποτίμηση του ρόλου του προεδρείου, το οποίο ήταν εντελώς διακοσμητικό και είχε μόνον ένα καθήκον: Να δίνει το λόγο στους ομιλητές. Δεν είχε καν την ευθύνη να συντάξει μια ανακοίνωση για την συνδιάσκεψη και τις αποφάσεις της. Αν σκεφτούμε βεβαίως ότι η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ δεν κρατάει πρακτικά των συνεδριάσεων, τότε μια χαρά τα κατάφερε το προεδρείο.
Παρ' όλα αυτά αφού δεν δημοσιοποιεί τα πρακτικά της Συνδιάσκεψης, καταθέτουμε ως τεκμήρια σε αυτή την συζήτηση που έχει ήδη ανοίξει την χαμένη ταυτότητα της απόφασης, μαγνητοσκοπημένη την εισήγηση αλλά και την απόφαση όπως ακριβώς την εκφώνησε ο σ. Α. Νταβανέλος.
Στα πλαίσια αυτής της λειτουργίας, αν κάποιος από τη Κουμουνδούρου πάρει τηλέφωνο τον συντονιστή της Γραμματείας και του πει ότι θα πρέπει να αλλάξουν δυο – τρεις λεξούλες σε μια απόφαση, τότε είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα πραγματοποιηθεί η επιθυμία του. Αν κάνει ακριβώς το ίδιο κάποιο άλλο μέλος της Γραμματείας μάλλον θα του γίνει παρατήρηση ότι αυτά τα ζητήματα συζητιούνται μόνον μέσα στα όργανα και ότι το θέμα του θα συζητηθεί όταν θα συγκληθεί η επόμενη Γραμματεία.
Μέσω αυτής ακριβώς της “συναινετικής” λειτουργίας της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ η απόφαση για την 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη εμφανίζεται με διαφορετικές εκδοχές ανάλογα με τις ...στιγμιαίες διαθέσεις της Κουμουνδούρου. Μια αναλυτική καταγραφή αυτών των εκδοχών παρουσιάζεται στην ιστοσελίδα του ΣΥΡΙΖΑ ΑΛΙΜΟΥ στο δημοσίευμά του με τον τίτλο: Απόφαση 3ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης ΣΥΡΙΖΑ Επίσης με αφορμή αυτό το ζήτημα έχει ανοίξει συζήτηση στην ιστοσελίδα της ΠΑΣΑ εδώ: Πως να μαγειρέψετε μια απόφαση ΠΣ (ή ποιά είναι τελικά η “Απόφαση” της 3ης ΠΣ ΣΥΡΙΖΑ;)
Παρ' όλα αυτά αφού δεν δημοσιοποιεί τα πρακτικά της Συνδιάσκεψης, καταθέτουμε ως τεκμήρια σε αυτή την συζήτηση που έχει ήδη ανοίξει την χαμένη ταυτότητα της απόφασης, μαγνητοσκοπημένη την εισήγηση αλλά και την απόφαση όπως ακριβώς την εκφώνησε ο σ. Α. Νταβανέλος.
1. Η εισήγηση της Γραμματείας προς την 3η Π.Σ. του ΣΥΡΙΖΑ
2. Η απόφαση της Γραμματείας προς την 3η Π.Σ. του ΣΥΡΙΖΑ
Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009
Η ...πανηγυρική λήξη της 3ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης
Μετά την ολοκλήρωση του καταλόγου των ομιλητών έλαβε το λόγο ο Α. Νταβανέλος, συντονιστής της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και ανακοίνωσε την απόφαση. Η απόφαση αυτή ήδη είχε διανεμηθεί γραπτά πριν από την έναρξη της Συνδιάσκεψης και είχε χρησιμοποιηθεί και ως …εισήγηση στην έναρξη των εργασιών.Όμως - όπως είχαμε επισημάνει σε προηγούμενο σημείωμα - στην προφορική εισήγησή του σ. Α. Νταβανέλου κατά την έναρξη των εργασιών υπήρξαν διαφοροποιήσεις σε δύο σημεία από το γραπτό κείμενο. Οι αλλαγές αυτές έγιναν μετά από πιέσεις του ΣΥΝ. Αυτές οι πιέσεις ασκήθηκαν έξω από την λειτουργία των οργάνων, αφού δεν συγκλήθηκε ξανά η Γραμματεία για να αλλάξει την απόφασή της. Όμως η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ συγκλήθηκε και συνεδρίασε - σε διπλανή αίθουσα από αυτή που γίνονταν οι εργασίες της Συνδιάσκεψης - και αποφάσισε να επανέλθει στο γραπτό κείμενο...
Τελικά, δύο μέρες συζητήσεων και οι τοποθετήσεις συντρόφων κατά την διάρκεια των εργασιών της Συνδιάσκεψης είχαν πολύ μικρότερη πρακτική αξία από ένα …τηλεφώνημα της Κουμουνδούρου, με το οποίο άλλαξαν τα δύο σημεία στην εισήγηση!...
Η αδιαλλαξία των κομματικών επιτελείων καταγράφτηκε στην λήξη των εργασιών. Οι μηχανισμοί που λειτουργούν με αντιδημοκρατικό τρόπο δεν μπορούν να ανεχθούν ούτε και συμβολικές δημοκρατικές πρακτικές, όπως η εκλογή των 50% των μελών μιας οργανωτικής επιτροπής από το σώμα της συνδιάσκεψης. Ως γνωστόν η ομοφωνία, η συναίνεση και το βέτο για την λήψη των αποφάσεων δεν είναι δημοκρατικές αρχές. Με αυτές ακριβώς τις "δημοκρατικές" αρχές αποφασίζουν η καμόρα, το ΝΑΤΟ η Ε. Ε. και άλλοι ανάλογοι "δημοκρατικοί" θεσμοί και όχι προφανώς με την αρχή της απλής πλειοψηφίας...
Όμως, τα κομματικά επιτελεία επιχειρούν μέσω παρόμοιων διαδικασιών, όπως η 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, να αποκτήσουν μια δημοκρατική νομιμοποίηση. Και το κάνουν επιχειρώντας μια «δημοκρατική» λαθροχειρία. Παρουσιάζουν την «συναινετική» απόφαση της Γραμματείας ως απόφαση της συνδιάσκεψης. Στην πραγματικότητα δεν υπήρξε καμία διαδικασία έγκρισης με δημοκρατικό τρόπο αυτής της απόφασης από τους συμμετέχοντες στην συνδιάσκεψη.
Η έλλειψη δημοκρατίας αναδεικνύεται όταν υπάρχει διαφωνία. Μετά λοιπόν από την ανάγνωσης της απόφασης, τέθηκε από συντρόφους της ΠΑΣΑ το ζήτημα - το οποίο εξάλλου είχε τεθεί και από πολλές ομιλίες κατά την διάρκεια των εργασιών της Συνδιάσκεψης - αν μπορεί να εκλέξει το 50% των μελών της οργανωτικής επιτροπής (το υπόλοιπο 50% να το διορίσουν οι συνιστώσες) για το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Το γεγονός αυτό της έκφρασης μιας διαφορετικής άποψης, αντιμετωπίστηκε από τα κομματικά επιτελεία με τις δημοκρατικές πρακτικές που θύμιζαν το συνδικάτο των …οικοδόμων. Στην καλύτερη περίπτωση απλώς παρακολουθούσαν τις εξελίξεις χωρίς να παρεμβαίνουν.
Αφήνουμε τον αναγνώστη να απολαύσει αυτήν την πανηγυρική λήξη της 3ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης, με τα παρακάτω 2 video:
Πανηγυρική λήξη της 3ης ΠΣ, μέρος (1)
Πανηγυρική λήξη της 3ης ΠΣ, μέρος (2)
Την συναινετική απόφαση της 3ης Πανελλαδικής, όπως και υλικό (κείμενα, video, κλπ) με τις τοποθετήσεις και παρεμβάσεις είναι συγκεντρωμένο εδώ:
3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ
Για τις επιδιώξεις των επιτελείων και τους σχεδιασμούς των μηχανισμών θα αναφερθούμε σε επόμενο σημείωμά μας. Ήδη η στάση που κράτησαν κατά τις διαδικασίες της Πανελλαδικής τόσο ο ΣΥΝασπισμός, όσο και οι συνιστώσες, ήταν αποκαλυπτική των προθέσεων αλλά και των μεθοδεύσεων που ήδη άρχισαν να ξετυλίγονται...
Η μαγνητοσκοπημένη τοποθέτηση του σ. Α. Αλαβάνου στην 3η Π.Σ. του ΣΥΡΙΖΑ εδώ:
Η μαγνητοσκοπημένη τοποθέτηση του σ. Α. Αλαβάνου στην 3η Π.Σ. του ΣΥΡΙΖΑ εδώ:
Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2009
Η τοποθέτηση του Αλέκου Αλαβάνου στο ΠΣ του ΣΥΡΙΖΑ
ΣΕΦ, 28 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 209
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Πρώτο : Το ενωτικό μας εγχείρημα, ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι σε δύσκολη κατάσταση. Μπορεί όμως να απογειωθεί.
Υπήρξε, σύμφωνα με διάφορες τοποθετήσεις, ένα εκλογικό αποτέλεσμα θετικό. Σε αυτό δεν είχα καμία προσωπική συμμετοχή.
Όμως :
Οι τρεις βασικοί μας στόχοι στη φάση διακυβέρνησης της ΝΔ δεν πραγματοποιήθηκαν τελικά : Η ακύρωση του δικομματισμού. Η αλλαγή συσχετισμών μέσα στη ιστορική αριστερά, μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ. Το πλατύ άνοιγμα στη νεολαία και τα πρωτοποριακά της στοιχεία.
Και οι τρεις αυτοί στόχοι, αδιανόητοι κάποτε, αποδείχθηκαν ρεαλιστικοί. Κατακτήθηκαν στη διάρκεια της κούρσας. Και χάθηκαν και οι τρεις πριν τον τερματισμό.
Για τελευταία φορά: Γνωρίζω ότι κανείς άλλος μέσα στην αίθουσα δεν έχει τόση ευθύνη όσο εγώ. Για πρωτοβουλίες μετά τις εκλογές του 2007. Για την υποτίμηση των μηχανισμών.
Η αποτυχία είχε συντελεστεί ήδη πριν τις εκλογές.
Κι όμως : Εκείνοι οι μήνες και τα χρόνια αναδεικνύουν την ασύλληπτη μετασχηματιστική δύναμη που διαθέτει η ριζοσπαστική αριστερά.
Μη ξεχνάμε.
Εδώ μέσα γεννήθηκε και άνθισε για δυο χρόνια μια αριστερά με αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση.
Από εδώ μέσα πυροδοτήθηκαν και εκφράσθηκαν κινήματα που μένουν πια στην ιστορία, όπως με το άρθρο 16.
Εδώ μέσα αναδείχθηκε η αντιπολίτευση.
Εδώ μέσα αποφασίσθηκαν οι πρωτοβουλίες που μας ανάδειξαν σε σημείο αναφοράς για όλο τον δημοκρατικό χώρο.
Εδώ μέσα ξεκίνησε κι έσπασε το φράγμα από το 1989 ανάμεσα στον λαϊκό κόσμο και την αριστερά.
Εδώ μέσα το όνειρο για «αλλαγή του τοπίου» άρχισε να ξεδιπλώνεται και να σχηματοποιεί την πολιτική πραγματικότητα.
Οι δυνατότητες μας, λοιπόν, ήταν και παραμένουν μεγάλες.
Ας χαρεί το οικονομικό και εκδοτικό κατεστημένο λίγο ακόμη. Ας έχει την ψευδαίσθηση ότι κατάφερε να έχει μια αριστερά με τις μικρές προγραμματικές της διορθώσεις, με«διαγωγή κοσμιωτάτη».
Για λίγο όμως. Ας χαρεί για λίγες βδομάδες, για λίγους μήνες.
Παρά τη σημερινή παρένθεση, έχουμε την τεχνογνωσία. Να σπέρνουμε τον φόβο στο σύστημα. Αυτό είναι το πιο αξιόπιστο κριτήριο της δύναμής μας
Φόβο που προκαλείται όχι από την βία, αλλά από την ακαταμάχητη δύναμη της μαζικής λαϊκής δράσης.
Φόβο που απορρέει από την ικανότητά μας να συγκρουστούμε και να ακυρώσουμε την πολιτική λειτουργία της εναλλαγής και να εγκαινιάσουμε μια νέα διαδρομή για όλη τη χώρα.
Οφείλουμε να ξαναβρούμε το νήμα που χάσαμε.
Δεύτερο : Η πρώτη ευκαιρία με την διακυβέρνηση της ΝΔ χάθηκε. Είμαστε σε πολύ πιο δύσκολη θέση. Όμως η δεύτερη ευκαιρία με το ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να χαθεί.
Δεν ταυτίζουμε το ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ. Δεν αγνοούμε τις διαφοροποιήσεις του σε οικολογικά ή θεσμικά θέματα. Δεν κρίνουμε προθέσεις.
Βλέπουμε όμως πολύ καλά ότι κινείται μέσα στα ασφυκτικά όρια που έχει θέσει το εγχώριο και ευρωπαϊκό κατεστημένο.
Η πραγματική κυβέρνηση δεν είναι στην Αθήνα. Είναι στις Βρυξέλλες.
Τον Έλληνα Πρωθυπουργό παριστάνουν ο Ισπανός Αλμούνια, ο γάλλος Τρισέ, ο πορτογάλος Μπαρόζο.
Καμιά αλλαγή δεν μπορεί να προωθηθεί στη χώρα μας με τον ευρωπαϊσμό που οδηγεί στην υποταγή στις Βρυξέλλες.
Εδώ βρίσκεται ο γόρδιος δεσμός στην πολιτική της χώρας.
Σύγκρουση με όλα τα κοινωνικά μέσα, με τη λογική των spread, της κερδοσκοπίας στα ομόλογα, της επιτήρησης.
Αν επιμένει η κυβέρνηση, την περιμένει ένας εργατικός «Δεκέμβρης».
Εδώ θα κριθεί η αξιοπιστία κάθε πολιτικής δύναμης – και η δική μας.
Κι ας μιλήσουμε με ειλικρίνεια.
Δεν είναι δυνατόν σήμερα, τις ώρες της «επιτήρησης», να μιλάμε σε εργάτες και αγρότες για ένα ΣΥΡΙΖΑ του «ευρωπαϊσμού».
Δεν είναι δυνατόν τα μέλη και οι φίλοι μας να είναι αιχμάλωτοι μια μικρής ομάδας επαγγελματικών στελεχών μιας συνιστώσας που ακόμη δεν έχουν συναισθανθεί την ευθύνη τους από την υπερψήφιση του Μάαστριχτ.
Όπως δεν είναι δυνατόν τη στιγμή που δίνουμε την πιο δύσκολη μάχη για τον Δεκέμβρη τα ίδια στελέχη να αναμασούν την επίθεση της Παπαρήγα και του Καρατζαφέρη ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ και τη νεολαία.
Όπως δεν είναι δυνατόν για τον ίδιο λόγο η δημοκρατία στον ΣΥΡΙΖΑ να είναι κλειδωμένη έξω από την εξώπορτα.
Αυτή η ομηρεία πρέπει να λήξει. Σήμερα κιόλας.
Τρίτο : Η δική μας πολιτική για την Ευρώπη δεν έχει καμία σχέση με τον ευρωπαϊσμό.
Το είπε προχθές ο Αλέν Μπαντιού στο Γαλλικό Ινστιτούτο στην Αθήνα.
«Εδώ είχατε την εξέγερση του Δεκέμβρη που αποτέλεσε ένα μήνυμα ελευθερίας προς την Ευρώπη. Τα Δεκεμβριανά ανάδειξαν τις δυνατότητες για τη νεολαία σε όλο τον κόσμο.»
Οι «10 μέρες που συγκλόνισαν την Ελλάδα» συγκλόνισαν όλη την Ευρώπη.
Η Ελλάδα είναι σήμερα η πιο προβληματική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι ο αδύναμος κρίκος της.
Με τα κινήματα των δύο προηγούμενων χρόνων αναδεικνύονταν και ως ο αδύναμος πολιτικός κρίκος για τις κυρίαρχες δυνάμεις του ευρωπαϊκού χώρου.
Εδώ. Σε αυτή τη χώρα. Με την επιτήρηση να οδηγεί την οικονομία σε πάγωμα, την κοινωνία σε διάλυση, τον ρατσισμό σε άνθιση , τους εργαζόμενους σε ουρές ανέργων, τους νέους και τις νέες στη ματαίωση και τις ουσίες – μπορούμε να κάνουμε αυτό που τελικά δεν μπόρεσαν να πραγματοποιήσουν οι σύντροφοί μας στη Γαλλία ή στην Ιρλανδία ή στη Δανία.
Ο κλήρος έχει πέσει στη χώρα μας. Και στην Αριστερά της.
Διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις εδώ, στη χώρα μας, να συντρίψουμε τη συνθήκη του Μάαστριχτ.
Μπορούμε να δώσουμε άλλη τροπή στις ευρωπαϊκές εξελίξεις.
Μπορούμε να φέρουμε ένα μοναδικό απελευθερωτικό άνεμο σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτή είναι η ευρωπαϊκή ταυτότητα της Ελλάδας.
Τέταρτο : Γι’ αυτό η αντιπολίτευση μας πρέπει να είναι δυναμική, προωθημένη, σκληρή.
Γι’ αυτό δεν μπορούμε να στοιχιζόμαστε πίσω από μια απλά «προγραμματική» αντιπολίτευση.
Η αντιπολίτευση πρέπει να είναι δομική, να αποδομεί τις κεντρικές επιλογές του κατεστημένου.
Πρέπει να είναι κινηματική, να ενεργοποιεί την κοινωνία.
Πρέπει να είναι συγκρουσιακή, να επιδιώκει να κερδίσει τη μάχη του δρόμου.
Πρέπει να είναι αντισυστημική, να οδηγεί σε ανατροπές.
Κυρίως πρέπει να ενσωματώνεται στους δύο θετικούς στόχους που είχαμε θέσει στις μεγάλες στιγμές του ΣΥΡΙΖΑ. :
- Αλλάζουμε το Τοπίο
- Νέα κοινωνική πλειοψηφία με επίκεντρο την αριστερά
Να μας αναδείξει πάλι στη θέση που είχαμε βάσιμα διεκδικήσει και δεν έχουμε σήμερα:
Τη θέση του πρωταγωνιστή των εξελίξεων.
Πέμπτο : Πολλοί θα πουν : Με τόσο μεγάλη κρίση ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κάνει τόσο μεγάλα πράγματα.
Ας σκεφθούν όμως :
Δεν μας πτόησε η ολοκληρωτική επίθεση του συστήματος.
Δεν μας πτόησε η συμμαχία από το ΛΑΟΣ μέχρι το ΚΚΕ.
Δεν μας πτόησαν τα Μέσα Ενημέρωσης που συνδέουν τον ΣΥΡΙΖΑ με εικόνες τρόμου και πυρκαγιές.
Δεν έχουμε ηττηθεί από τους αντιπάλους μας.
Αντίθετα από την επίθεση δυναμώνουμε. Αποκτούμε ταυτότητα. Γινόμαστε ο Άλλος απέναντι σε ένα σάπιο πολιτικό σύστημα.
Παγιδευόμαστε όμως εκ των έσω. Με την αφύπνιση των μηχανισμών, τις εξουσιαστικές λογικές, τις απολίτικες δράσεις.
Και η κύρια ζημιά τους, αυτό που δεν μπόρεσε να πετύχει η δεξιά: η αποδόμηση της ηθικής υπεροχής και του φορτίου αξιών που σε τόσο σύντομο διάστημα, σε ένα χώρο που παρήγαγε πριν υποψήφιους Προέδρους Δημοκρατίας, είχαμε κατακτήσει.
Με ρωτούν πολλοί: «Εξήγησέ μας».
Καμία άλλη εξήγηση. Για καμία σαπουνόπερα.
Θα είμαι όμως σαφής. Κανείς πια συμβιβασμός στο όνομα του κομματικού πατριωτισμού με τους μηχανισμούς. Ούτε σε προεκλογικές. Ούτε σε εκλογικές. Ούτε σε μετεκλογικές περιόδους.
Αλλιώς, στο όνομα της κομματικότητας, πολλοί θα ήμασταν ακόμα στον Περισσό.
Έκτο : η οργανωτική διάρθρωση του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπόρεσε να ακολουθήσει το αυτόνομο πολιτικό του πνεύμα.
Πολιτικά, όλοι μαζί βαδίζαμε προς το μέλλον. Οργανωτικά ξυπνούσε το παρελθόν της Αριστεράς.
Η πολιτική ηγεμονία εκτός των τειχών, προσκρούει πια σε διοικητισμό και υπαγορεύσεις εντός των τειχών.
Ο πολιτικός σκοπός για δημοκρατία άρχισε να υποκύπτει σε ένα οργανωτικό μέσο με έλλειμμα δημοκρατίας.
Κι όμως υπάρχει ελπίδα.
Ήδη έχει αναδυθεί με δυναμισμό ακόμα και μέσα από τις εργασίες μιάς Συνδιάσκεψης που δεν ψηφίζει και κάνει «Επιτροπές Ανασύνθεσης».
Χαιρετίζω τις συντρόφισσες και τους συντρόφους που με απλά λόγια λένε :
- Μέλος του ΣΥΡΙΖΑ . Χωρίς διακρίσεις. Με τη θέλησή του.
- Τοπικές οργανώσεις με εξουσία
- Υλοποίηση των αποφάσεων της Πρώτης Συνδιάσκεψης
- Συνέδριο σε τακτό χρόνο
Χαιρετίζω όσους και όσες έχουν κατανοήσει ότι σε όλους αυτούς που πίστεψαν και εμπνεύσθηκαν από το μοναδικό εγχείρημά μας οφείλουμε να απαντήσουμε με ειλικρίνεια και απλότητα. Κι όχι με σχέδια Ανάν, με προσχήματα και ιδιοτέλειες.
Χαιρετίζω το «Δώσε Πάσα», την «Ένωση Οπαδών ΣΥΡΙΖΑ», όλες τις διαδικτυακές προσπάθειες που έφεραν ήδη μια οριζόντια επαφή από τα κάτω.
Χαιρετίζω τις κινήσεις του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν ήδη ανοίξει Μητρώο Μελών.
Διαμορφώνεται πλέον ένα νέο πλαίσιο. Σε μια φάση διαιρέσεων, πολλαπλές δυνάμεις δεν διαιρούν. Ενώνονται και ενώνουν.
Δυνάμεις που δεν εμπνέονται με τις «έσωθεν» αναμετρήσεις, αλλά με τις «έξωθεν» μάχες.
Δυνάμεις που δεν εξαντλούνται σε ένα γραφειοκρατικό τέλμα, αλλά επιχειρούν να αποκαταστήσουν προς τα έξω πάλι ένα ΣΥΡΙΖΑ ως ένα χώρο αλληλεγγύης και αξιών.
Δυνάμεις που επιδιώκουν να διευρύνουν την κοινή δράση με τον χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και της αμφισβήτησης.
Δυνάμεις που γνωρίζουν ότι : Με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μας χωρίζουν κάθε μέρα περισσότερα. Με την λαϊκή βάση του ΠΑΣΟΚ μπορούν να μας ενώνουν κάθε μέρα περισσότερα.
Σε αυτό το πλαίσιο, σε αυτή τη σύγκλιση, σε αυτό το ρεύμα βρίσκεται η μεγάλη ελπίδα.
Έβδομο: Θα ήθελα κλείνοντας να απευθυνθώ στις δυνάμεις του συστήματος που επιχαίρουν για μας.
Κάνετε λάθος.
Κάνετε λάθος αν νομίζετε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ οριστικά «συνεμορφώθη με τας υποδείξεις» των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, εγχώριας ή γερμανικής ιδιοκτησίας, και των δημοσκόπων.
Κάνετε λάθος αν νομίζετε ότι στο μηνολόγιο της νεολαίας υπάρχει μόνο ένας Δεκέμβρης κι αυτός, ευτυχώς, πέρασε.
Κάνετε λάθος, αν νομίσατε ότι ξεμπερδέψατε με τη δική μου γενιά. Την τελευταία λέξη δεν την έχετε ακούσει ακόμη.
Μπορεί να πουν βέβαια ότι τόση σιγουριά σε μια εποχή κρίσης μόνο «ψυχοπαθείς» μπορεί να την έχουν. Και το έχετε ακούσει σίγουρα.
Ίσως έχουν δίκιο.
Αν δεν είμαστε τρελοί, ίσως να μην είμαστε στην αριστερά.
Τρελοί από πόνο σε ένα σύστημα όπου χιλιάδες νέοι και νέες χάνονται κάθε χρόνο από ναρκωτικά, αυτοκτονίες, εργατικά ατυχήματα, θάνατο στην άσφαλτο.
Τρελοί από παραισθήσεις , γιατί όταν βρίσκουμε φοιτητές και φοιτήτριες να διαδηλώνουν στους δρόμους βλέπουμε από πάνω τους να υπερίπτανται με φτερά οι παρέες των ΕΠΟΝιτών, των Λαμπράκηδων, των αντιδικτατορικών οργανώσεων.
Τρελοί από προσδοκία για μια νέα γενιά που σωστά γυρνά την πλάτη στον κομματισμό χωρίς ορίζοντες. Που πονάει, που κλαίει, που αποτυχαίνει, που αποκλείεται κι είναι έτοιμη για ένα ειρηνικό Αντάρτικο πόλεων, που θα αμφισβητήσει , θα αφυπνίσει, θα εμπνεύσει όλη την κοινωνία.
Τρελοί, για δέσιμο, από το όνειρο: Όπως μπόρεσε μια φούχτα αριστερών φοιτητών και φοιτητριών μέσα στη δικτατορία να εμπνεύσει όλη τη χώρα, μπορούμε και τώρα.
Όπως η ΕΔΑ, δύναμη συνεργασίας, μέσα στην αμερικανοκρατία, εξέφρασε όλο το δημοκρατικό ρεύμα, μπορούμε και τώρα.
Και κυρίως όπως το ΕΑΜ. Το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο έχει αφήσει μια αδυσώπητη και ανεξίτηλη ευχή και κατάρα στην ελληνική αριστερά. Να πετύχει αυτό που επέτυχε το ίδιο, να κερδίσει την ψυχή του ελληνικού λαού. Και να πετύχει εκεί που το ίδιο απέτυχε: τη νίκη μέχρι το τέρμα.
Ας ακούσουμε την ιστορία μας. Ας ανοίξουμε πάλι τους ορίζοντές μας.
Μπορούμε. Μέσα από δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, μέσα από σας, να αναδειχθεί αυτό το Μέτωπο Αλλαγής, για μια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας και αδελφοσύνης, για τον σοσιαλισμό, που θα κερδίσει πάλι την ψυχή της πατρίδας μας.
Ευχαριστώ.
Ολόκληρη η ομιλία σε video δημοσιεύεται εδώ: Ο Α. Αλαβάνος στην 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ
ΣΕΦ, ώρα 17.00 μ.μ
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Πρώτο : Το ενωτικό μας εγχείρημα, ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι σε δύσκολη κατάσταση. Μπορεί όμως να απογειωθεί.
Υπήρξε, σύμφωνα με διάφορες τοποθετήσεις, ένα εκλογικό αποτέλεσμα θετικό. Σε αυτό δεν είχα καμία προσωπική συμμετοχή.
Όμως :
Και οι τρεις αυτοί στόχοι, αδιανόητοι κάποτε, αποδείχθηκαν ρεαλιστικοί. Κατακτήθηκαν στη διάρκεια της κούρσας. Και χάθηκαν και οι τρεις πριν τον τερματισμό.
Για τελευταία φορά: Γνωρίζω ότι κανείς άλλος μέσα στην αίθουσα δεν έχει τόση ευθύνη όσο εγώ. Για πρωτοβουλίες μετά τις εκλογές του 2007. Για την υποτίμηση των μηχανισμών.
Η αποτυχία είχε συντελεστεί ήδη πριν τις εκλογές.
Κι όμως : Εκείνοι οι μήνες και τα χρόνια αναδεικνύουν την ασύλληπτη μετασχηματιστική δύναμη που διαθέτει η ριζοσπαστική αριστερά.
Μη ξεχνάμε.
Εδώ μέσα γεννήθηκε και άνθισε για δυο χρόνια μια αριστερά με αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση.
Από εδώ μέσα πυροδοτήθηκαν και εκφράσθηκαν κινήματα που μένουν πια στην ιστορία, όπως με το άρθρο 16.
Εδώ μέσα αναδείχθηκε η αντιπολίτευση.
Εδώ μέσα αποφασίσθηκαν οι πρωτοβουλίες που μας ανάδειξαν σε σημείο αναφοράς για όλο τον δημοκρατικό χώρο.
Εδώ μέσα ξεκίνησε κι έσπασε το φράγμα από το 1989 ανάμεσα στον λαϊκό κόσμο και την αριστερά.
Εδώ μέσα το όνειρο για «αλλαγή του τοπίου» άρχισε να ξεδιπλώνεται και να σχηματοποιεί την πολιτική πραγματικότητα.
Οι δυνατότητες μας, λοιπόν, ήταν και παραμένουν μεγάλες.
Ας χαρεί το οικονομικό και εκδοτικό κατεστημένο λίγο ακόμη. Ας έχει την ψευδαίσθηση ότι κατάφερε να έχει μια αριστερά με τις μικρές προγραμματικές της διορθώσεις, με«διαγωγή κοσμιωτάτη».
Για λίγο όμως. Ας χαρεί για λίγες βδομάδες, για λίγους μήνες.
Παρά τη σημερινή παρένθεση, έχουμε την τεχνογνωσία. Να σπέρνουμε τον φόβο στο σύστημα. Αυτό είναι το πιο αξιόπιστο κριτήριο της δύναμής μας
Φόβο που προκαλείται όχι από την βία, αλλά από την ακαταμάχητη δύναμη της μαζικής λαϊκής δράσης.
Φόβο που απορρέει από την ικανότητά μας να συγκρουστούμε και να ακυρώσουμε την πολιτική λειτουργία της εναλλαγής και να εγκαινιάσουμε μια νέα διαδρομή για όλη τη χώρα.
Οφείλουμε να ξαναβρούμε το νήμα που χάσαμε.
Δεύτερο : Η πρώτη ευκαιρία με την διακυβέρνηση της ΝΔ χάθηκε. Είμαστε σε πολύ πιο δύσκολη θέση. Όμως η δεύτερη ευκαιρία με το ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να χαθεί.
Δεν ταυτίζουμε το ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ. Δεν αγνοούμε τις διαφοροποιήσεις του σε οικολογικά ή θεσμικά θέματα. Δεν κρίνουμε προθέσεις.
Βλέπουμε όμως πολύ καλά ότι κινείται μέσα στα ασφυκτικά όρια που έχει θέσει το εγχώριο και ευρωπαϊκό κατεστημένο.
Η πραγματική κυβέρνηση δεν είναι στην Αθήνα. Είναι στις Βρυξέλλες.
Τον Έλληνα Πρωθυπουργό παριστάνουν ο Ισπανός Αλμούνια, ο γάλλος Τρισέ, ο πορτογάλος Μπαρόζο.
Καμιά αλλαγή δεν μπορεί να προωθηθεί στη χώρα μας με τον ευρωπαϊσμό που οδηγεί στην υποταγή στις Βρυξέλλες.
Εδώ βρίσκεται ο γόρδιος δεσμός στην πολιτική της χώρας.
Σύγκρουση με όλα τα κοινωνικά μέσα, με τη λογική των spread, της κερδοσκοπίας στα ομόλογα, της επιτήρησης.
Αν επιμένει η κυβέρνηση, την περιμένει ένας εργατικός «Δεκέμβρης».
Εδώ θα κριθεί η αξιοπιστία κάθε πολιτικής δύναμης – και η δική μας.
Κι ας μιλήσουμε με ειλικρίνεια.
Δεν είναι δυνατόν σήμερα, τις ώρες της «επιτήρησης», να μιλάμε σε εργάτες και αγρότες για ένα ΣΥΡΙΖΑ του «ευρωπαϊσμού».
Δεν είναι δυνατόν τα μέλη και οι φίλοι μας να είναι αιχμάλωτοι μια μικρής ομάδας επαγγελματικών στελεχών μιας συνιστώσας που ακόμη δεν έχουν συναισθανθεί την ευθύνη τους από την υπερψήφιση του Μάαστριχτ.
Όπως δεν είναι δυνατόν τη στιγμή που δίνουμε την πιο δύσκολη μάχη για τον Δεκέμβρη τα ίδια στελέχη να αναμασούν την επίθεση της Παπαρήγα και του Καρατζαφέρη ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ και τη νεολαία.
Όπως δεν είναι δυνατόν για τον ίδιο λόγο η δημοκρατία στον ΣΥΡΙΖΑ να είναι κλειδωμένη έξω από την εξώπορτα.
Αυτή η ομηρεία πρέπει να λήξει. Σήμερα κιόλας.
Τρίτο : Η δική μας πολιτική για την Ευρώπη δεν έχει καμία σχέση με τον ευρωπαϊσμό.
Το είπε προχθές ο Αλέν Μπαντιού στο Γαλλικό Ινστιτούτο στην Αθήνα.
«Εδώ είχατε την εξέγερση του Δεκέμβρη που αποτέλεσε ένα μήνυμα ελευθερίας προς την Ευρώπη. Τα Δεκεμβριανά ανάδειξαν τις δυνατότητες για τη νεολαία σε όλο τον κόσμο.»
Οι «10 μέρες που συγκλόνισαν την Ελλάδα» συγκλόνισαν όλη την Ευρώπη.
Η Ελλάδα είναι σήμερα η πιο προβληματική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι ο αδύναμος κρίκος της.
Με τα κινήματα των δύο προηγούμενων χρόνων αναδεικνύονταν και ως ο αδύναμος πολιτικός κρίκος για τις κυρίαρχες δυνάμεις του ευρωπαϊκού χώρου.
Εδώ. Σε αυτή τη χώρα. Με την επιτήρηση να οδηγεί την οικονομία σε πάγωμα, την κοινωνία σε διάλυση, τον ρατσισμό σε άνθιση , τους εργαζόμενους σε ουρές ανέργων, τους νέους και τις νέες στη ματαίωση και τις ουσίες – μπορούμε να κάνουμε αυτό που τελικά δεν μπόρεσαν να πραγματοποιήσουν οι σύντροφοί μας στη Γαλλία ή στην Ιρλανδία ή στη Δανία.
Ο κλήρος έχει πέσει στη χώρα μας. Και στην Αριστερά της.
Διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις εδώ, στη χώρα μας, να συντρίψουμε τη συνθήκη του Μάαστριχτ.
Μπορούμε να δώσουμε άλλη τροπή στις ευρωπαϊκές εξελίξεις.
Μπορούμε να φέρουμε ένα μοναδικό απελευθερωτικό άνεμο σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτή είναι η ευρωπαϊκή ταυτότητα της Ελλάδας.
Τέταρτο : Γι’ αυτό η αντιπολίτευση μας πρέπει να είναι δυναμική, προωθημένη, σκληρή.
Γι’ αυτό δεν μπορούμε να στοιχιζόμαστε πίσω από μια απλά «προγραμματική» αντιπολίτευση.
Η αντιπολίτευση πρέπει να είναι δομική, να αποδομεί τις κεντρικές επιλογές του κατεστημένου.
Πρέπει να είναι κινηματική, να ενεργοποιεί την κοινωνία.
Πρέπει να είναι συγκρουσιακή, να επιδιώκει να κερδίσει τη μάχη του δρόμου.
Πρέπει να είναι αντισυστημική, να οδηγεί σε ανατροπές.
Κυρίως πρέπει να ενσωματώνεται στους δύο θετικούς στόχους που είχαμε θέσει στις μεγάλες στιγμές του ΣΥΡΙΖΑ. :
- Αλλάζουμε το Τοπίο
- Νέα κοινωνική πλειοψηφία με επίκεντρο την αριστερά
Να μας αναδείξει πάλι στη θέση που είχαμε βάσιμα διεκδικήσει και δεν έχουμε σήμερα:
Τη θέση του πρωταγωνιστή των εξελίξεων.
Πέμπτο : Πολλοί θα πουν : Με τόσο μεγάλη κρίση ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κάνει τόσο μεγάλα πράγματα.
Ας σκεφθούν όμως :
Δεν μας πτόησε η ολοκληρωτική επίθεση του συστήματος.
Δεν μας πτόησε η συμμαχία από το ΛΑΟΣ μέχρι το ΚΚΕ.
Δεν μας πτόησαν τα Μέσα Ενημέρωσης που συνδέουν τον ΣΥΡΙΖΑ με εικόνες τρόμου και πυρκαγιές.
Δεν έχουμε ηττηθεί από τους αντιπάλους μας.
Αντίθετα από την επίθεση δυναμώνουμε. Αποκτούμε ταυτότητα. Γινόμαστε ο Άλλος απέναντι σε ένα σάπιο πολιτικό σύστημα.
Παγιδευόμαστε όμως εκ των έσω. Με την αφύπνιση των μηχανισμών, τις εξουσιαστικές λογικές, τις απολίτικες δράσεις.
Και η κύρια ζημιά τους, αυτό που δεν μπόρεσε να πετύχει η δεξιά: η αποδόμηση της ηθικής υπεροχής και του φορτίου αξιών που σε τόσο σύντομο διάστημα, σε ένα χώρο που παρήγαγε πριν υποψήφιους Προέδρους Δημοκρατίας, είχαμε κατακτήσει.
Με ρωτούν πολλοί: «Εξήγησέ μας».
Καμία άλλη εξήγηση. Για καμία σαπουνόπερα.
Θα είμαι όμως σαφής. Κανείς πια συμβιβασμός στο όνομα του κομματικού πατριωτισμού με τους μηχανισμούς. Ούτε σε προεκλογικές. Ούτε σε εκλογικές. Ούτε σε μετεκλογικές περιόδους.
Αλλιώς, στο όνομα της κομματικότητας, πολλοί θα ήμασταν ακόμα στον Περισσό.
Έκτο : η οργανωτική διάρθρωση του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπόρεσε να ακολουθήσει το αυτόνομο πολιτικό του πνεύμα.
Πολιτικά, όλοι μαζί βαδίζαμε προς το μέλλον. Οργανωτικά ξυπνούσε το παρελθόν της Αριστεράς.
Η πολιτική ηγεμονία εκτός των τειχών, προσκρούει πια σε διοικητισμό και υπαγορεύσεις εντός των τειχών.
Ο πολιτικός σκοπός για δημοκρατία άρχισε να υποκύπτει σε ένα οργανωτικό μέσο με έλλειμμα δημοκρατίας.
Κι όμως υπάρχει ελπίδα.
Ήδη έχει αναδυθεί με δυναμισμό ακόμα και μέσα από τις εργασίες μιάς Συνδιάσκεψης που δεν ψηφίζει και κάνει «Επιτροπές Ανασύνθεσης».
Χαιρετίζω τις συντρόφισσες και τους συντρόφους που με απλά λόγια λένε :
- Μέλος του ΣΥΡΙΖΑ . Χωρίς διακρίσεις. Με τη θέλησή του.
- Τοπικές οργανώσεις με εξουσία
- Υλοποίηση των αποφάσεων της Πρώτης Συνδιάσκεψης
- Συνέδριο σε τακτό χρόνο
Χαιρετίζω όσους και όσες έχουν κατανοήσει ότι σε όλους αυτούς που πίστεψαν και εμπνεύσθηκαν από το μοναδικό εγχείρημά μας οφείλουμε να απαντήσουμε με ειλικρίνεια και απλότητα. Κι όχι με σχέδια Ανάν, με προσχήματα και ιδιοτέλειες.
Χαιρετίζω το «Δώσε Πάσα», την «Ένωση Οπαδών ΣΥΡΙΖΑ», όλες τις διαδικτυακές προσπάθειες που έφεραν ήδη μια οριζόντια επαφή από τα κάτω.
Χαιρετίζω τις κινήσεις του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν ήδη ανοίξει Μητρώο Μελών.
Διαμορφώνεται πλέον ένα νέο πλαίσιο. Σε μια φάση διαιρέσεων, πολλαπλές δυνάμεις δεν διαιρούν. Ενώνονται και ενώνουν.
Δυνάμεις που δεν εμπνέονται με τις «έσωθεν» αναμετρήσεις, αλλά με τις «έξωθεν» μάχες.
Δυνάμεις που δεν εξαντλούνται σε ένα γραφειοκρατικό τέλμα, αλλά επιχειρούν να αποκαταστήσουν προς τα έξω πάλι ένα ΣΥΡΙΖΑ ως ένα χώρο αλληλεγγύης και αξιών.
Δυνάμεις που επιδιώκουν να διευρύνουν την κοινή δράση με τον χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και της αμφισβήτησης.
Δυνάμεις που γνωρίζουν ότι : Με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μας χωρίζουν κάθε μέρα περισσότερα. Με την λαϊκή βάση του ΠΑΣΟΚ μπορούν να μας ενώνουν κάθε μέρα περισσότερα.
Σε αυτό το πλαίσιο, σε αυτή τη σύγκλιση, σε αυτό το ρεύμα βρίσκεται η μεγάλη ελπίδα.
Έβδομο: Θα ήθελα κλείνοντας να απευθυνθώ στις δυνάμεις του συστήματος που επιχαίρουν για μας.
Κάνετε λάθος.
Κάνετε λάθος αν νομίζετε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ οριστικά «συνεμορφώθη με τας υποδείξεις» των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, εγχώριας ή γερμανικής ιδιοκτησίας, και των δημοσκόπων.
Κάνετε λάθος αν νομίζετε ότι στο μηνολόγιο της νεολαίας υπάρχει μόνο ένας Δεκέμβρης κι αυτός, ευτυχώς, πέρασε.
Κάνετε λάθος, αν νομίσατε ότι ξεμπερδέψατε με τη δική μου γενιά. Την τελευταία λέξη δεν την έχετε ακούσει ακόμη.
Μπορεί να πουν βέβαια ότι τόση σιγουριά σε μια εποχή κρίσης μόνο «ψυχοπαθείς» μπορεί να την έχουν. Και το έχετε ακούσει σίγουρα.
Ίσως έχουν δίκιο.
Αν δεν είμαστε τρελοί, ίσως να μην είμαστε στην αριστερά.
Τρελοί από πόνο σε ένα σύστημα όπου χιλιάδες νέοι και νέες χάνονται κάθε χρόνο από ναρκωτικά, αυτοκτονίες, εργατικά ατυχήματα, θάνατο στην άσφαλτο.
Τρελοί από παραισθήσεις , γιατί όταν βρίσκουμε φοιτητές και φοιτήτριες να διαδηλώνουν στους δρόμους βλέπουμε από πάνω τους να υπερίπτανται με φτερά οι παρέες των ΕΠΟΝιτών, των Λαμπράκηδων, των αντιδικτατορικών οργανώσεων.
Τρελοί από προσδοκία για μια νέα γενιά που σωστά γυρνά την πλάτη στον κομματισμό χωρίς ορίζοντες. Που πονάει, που κλαίει, που αποτυχαίνει, που αποκλείεται κι είναι έτοιμη για ένα ειρηνικό Αντάρτικο πόλεων, που θα αμφισβητήσει , θα αφυπνίσει, θα εμπνεύσει όλη την κοινωνία.
Τρελοί, για δέσιμο, από το όνειρο: Όπως μπόρεσε μια φούχτα αριστερών φοιτητών και φοιτητριών μέσα στη δικτατορία να εμπνεύσει όλη τη χώρα, μπορούμε και τώρα.
Όπως η ΕΔΑ, δύναμη συνεργασίας, μέσα στην αμερικανοκρατία, εξέφρασε όλο το δημοκρατικό ρεύμα, μπορούμε και τώρα.
Και κυρίως όπως το ΕΑΜ. Το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο έχει αφήσει μια αδυσώπητη και ανεξίτηλη ευχή και κατάρα στην ελληνική αριστερά. Να πετύχει αυτό που επέτυχε το ίδιο, να κερδίσει την ψυχή του ελληνικού λαού. Και να πετύχει εκεί που το ίδιο απέτυχε: τη νίκη μέχρι το τέρμα.
Ας ακούσουμε την ιστορία μας. Ας ανοίξουμε πάλι τους ορίζοντές μας.
Μπορούμε. Μέσα από δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, μέσα από σας, να αναδειχθεί αυτό το Μέτωπο Αλλαγής, για μια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας και αδελφοσύνης, για τον σοσιαλισμό, που θα κερδίσει πάλι την ψυχή της πατρίδας μας.
Ευχαριστώ.
Ολόκληρη η ομιλία σε video δημοσιεύεται εδώ: Ο Α. Αλαβάνος στην 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ
Μερικά αμοντάριστα πλάνα:
ΣΕΦ, ώρα 17.00 μ.μ
Η τοποθέτηση του Α. Αλαβάνου προκάλεσε τριγμούς στον ΣΥΝασπισμό και όχι μόνο. Το πρώτο αποτέλεσμα που φημολογείται είναι ότι η τοποθέτηση που έκανε ο συντονιστής της Γραμματείας επανήλθε στην αρχική της μορφή με την οποία μοιράστηκε. Η ΠΑΣΑ αποφάσισε ότι θα θέσει στο σώμα την πρόταση που διαμορφώθηκε από την ανοικτή συνέλευση Γκίνη και θα ζητήσει να εκλεγεί οργανωτική επιτροπή με 11 μέλη διορισμένα από τις συνιστώσες και άλλα 11 που θα εκλεγούν από το σώμα, ώστε να πάμε για συνέδριο την Άνοιξη. Μετά την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, η Γραμματεία (κομματικά επιτελεία & παράγοντες) συγκεντρώθηκε και συνεδριάζει σε παράπλευρο δωμάτιο, ώστε να εκτιμήσει την κατάσταση και να αποφασίζει πως θα …κλείσει την Συνδιάσκεψη. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα προβλήματα θα παραμείνουν ανοικτά…
Ρίχτε και μια ματιά σε αυτό το βιντεάκι, ειδικά στο τέλος του...
Ενημέρωση από την 1η μέρα της 3ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ
Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009
Ενημέρωση από την 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη
Πρόγραμμα:
Γνωρίζουμε μέχρι τώρα:
Παρασκευή 27/11
4.00μμ Έναρξη προσέλευσης- εγγραφή ομιλητών. Η Γραμματεία εισηγήθηκε η κατανομή του χρόνου να γίνει για να τοποθετηθούν 30 από τον ΣΥΝ, 30 απ’ όλες τις άλλες συνιστώσες και 60 ανένταχτοι. Αν προκύψουν περισσότερες αιτήσεις, θα γίνει κλήρωση
5.00μμ Εισηγητική τοποθέτηση από τον συντονιστή της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ
Θα ακολουθήσουν τοποθετήσεις εκπροσώπων απ’ όλες τις συλλογικότητες που έχουν καταθέσει προτάσεις και ομιλίες
Θα προσπαθήσουμε να σας κρατάμε ενήμερους από τις εργασίες της Συνδιάσκεψης με άμεσες ενημερώσεις. Αναλυτικό ενημερωτικό υλικό για απόψεις αλλά και αποφάσεις τοπικών και νομαρχιακών οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει δημοσιευμένο στην ιστοσελίδα της ΠΑΣΑ, εδώ: http://dosepasa.wordpress.com/
Ο σ. Α. Αλαβάνος αναμένεται να μιλήσει αύριο Σάββατο, το μεσημέρι (2- 3 μ.μ)
Αν και δεν είμαστε οπαδοί της ομοφωνίας, δημοσιεύουμε μια ΟΜΟΦΩΝΗ απόφαση μιας επαρχιακής οργάνωσης που είναι ενδεικτική του κλίματος που επικρατεί στον βάση του ΣΥΡΙΖΑ:
ΤΟΠΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΑΡΟΥ- ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ
Η Συνέλευση του ΣΥΡΙΖΑ Πάρου- Αντιπάρου που έγινε στις 25/11/09 ΟΜΟΦΩΝΑ αποφάσισε τα παρακάτω:
1. Η Ενότητα της Αριστεράς όπως εκφράζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ενισχυθεί και να διευρυνθεί.
2. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αποκτήσει ενιαία πολιτική έκφραση και οργανωτική αυτοτέλεια.
3. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι Ενωτικό Σχήμα της Αριστεράς και έχει ΜΕΛΗ που ανήκουν σε συνιστώσες ή όχι.
4. Όλα τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ είναι ισότιμα και έχουν τις ίδιες υποχρεώσεις και δικαιώματα.
5. Τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ είναι άμεσα εκλεγμένα, ΑΝΑΚΛΗΤΑ και με θητεία για ένα με δύο χρόνια .Ενα μέλος μπορεί να εκλέγεται στα όργανα για μέχρι και δύο θητείες.
6. Όλα τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ συμμετέχουν σε μία Τοπική, Θεματική, Συνδικαλιστική ή άλλη Επιτροπή, που αποτελούν την καρδιά του, και μέσω συνελεύσεων αποφασίζουν,εκλέγουν και εκλέγονται.
7. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να αποκτήσει παντού ενιαία έκφραση με την έναρξη της διαδικασίας ενοποίησης των συνδικαλιστικών, δημοτικών, νομαρχιακών και άλλων παρατάξεων που δρουν στους διάφορους χώρους και αναφέρονται στις δυνάμεις που τον αποτελούν.
8. Δημιουργούνται παντού Τοπικές και άλλες Επιτροπές (Οργανώσεις) του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες αποτελούν το όργανο που διαχέει τις θέσεις, τις απόψεις, και τις πρακτικές του.
9. Πρώτιστο καθήκον του ΣΥΡΙΖΑ είναι η οργάνωσή του παντού ώστε συμμετέχοντας μαζί με τους εργαζόμενους να βοηθήσει και να πυροδοτήσει τους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες για την υπεράσπιση και τη διεύρυνση των δικαιωμάτων του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας. Στους κοινωνικούς αγώνες εφαρμόζονται και κρίνονται οι πολιτικές και η αποτελεσματικότητά τους, εκεί, μέσα από την πολιτική αντιπαράθεση, διαμορφώνονται συγκλίσεις και συναινέσεις. Έτσι θα προκύψει και η ανασύνθεση της Αριστεράς.
ΘΕΛΟΥΜΕ
ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΩΝ ΜΗΧΑΝΙΣΜΩΝ
ΠΑΡΟΣ 26/11/09
Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τον «ευρωπαϊσμό» της οδηγεί σε ένα εργατικό «Δεκέμβρη»
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)