Οι κρεατομηχανές στην αριστερά έχουν τελειώσει

  Αναδημοσίευση από την ΑΥΓΗ ,  03/12/2009

 

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ*

Θόρυβο επικοινωνιακό και μάλιστα μεγάλο, αλλά με μικρό πολιτικό αντίκρισμα έχουν ξεσηκώσει τα στελέχη του ΣΥΝ, μετά την ομιλία του σ. Αλέκου Αλαβάνου στην 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ. Όσα αναφέρω είναι αυστηρά προσωπικές απόψεις και θα παρακαλέσω τους διάφορους καλοθελητές -που θα υπάρξουν εντός του κόμματος- να μην προσπαθήσουν να τα ερμηνεύσουν ως συλλογική έκφραση του ιδεολογικοπολιτικού ρεύματος στο οποίο ανήκω. Να ξεκαθαρίσω ότι θεωρώ πως ο σ. Αλέκος Αλαβάνος δεν έχει ανάγκη από υπερασπιστές. Μπορεί από μόνος του να υπερασπίσει τον εαυτό του ή και να τον αδικήσει, όπως έχει δείξει η διαδρομή του στην αριστερά.



Από κει και πέρα το τρέμουλο και η ομόθυμη καταγγελία της παρουσίας του στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ από τη συντριπτική πλειοψηφία των κεντρικών στελεχών του ΣΥΝ, έδειξε ότι η αναφορά του στους μηχανισμούς έπιασε τόπο. Γιατί ήξερε ότι όταν αναφερόταν σε αυτό το ζήτημα θα έπιανε τον παλμό της βάσης. Είναι τεράστιες οι ευθύνες του γιατί δεν άλλαξε τίποτα όταν ήταν πρόεδρος του κόμματος, αλλά αυτό δεν του απαγορεύει να αναφέρεται στο μείζον πρόβλημα του ΣΥΝ που είναι η Κουμουνδούρου. Άλλωστε όλα τα στελέχη του ΣΥΝ ήξεραν ακριβώς τις θέσεις του σ. Αλέκου Αλαβάνου. Μόνο δύο ενδεικτικά παραδείγματα:

1. Σε συνέντευξή του στην "Αυγή" στις 25 Φλεβάρη του 2007 είχε πει: «Ο Συνασπισμός μπορεί, νομίζω, να κάνει το μεγάλο άλμα. Φτάνει να νικήσει τον μεγάλο αντίπαλό του. Και ο μεγάλος αντίπαλος του Συνασπισμού είναι η Κουμουνδούρου, η παγίδα μιας αντιπαράθεσης στελεχών, μακριά από τα μέλη του κόμματος και την κοινωνία» και είχε ξεσηκώσει και τότε τη μήνη των στελεχών.
2. Από την τοποθέτησή του στο οργανωτικό - καταστατικό συνέδριο τον Απρίλη του 2005. Είχε πει τότε ο σ. Αλαβάνος: «Ζούμε σε μια εποχή η οποία δεν μπορεί να κινηματογραφηθεί με μία μηχανή, έχει διαφορετικές γωνίες λήψης. Και αυτές θα υπάρχουν στο κόμμα. Και τα ρεύματα ιδεών θα υπάρχουν μέσα στο κόμμα, και μπορεί να είναι πλούτος. Όμως, εδώ δεν είναι μόνο αυτό. Εδώ είναι μηχανισμοί, συσπειρώσεις, πέρα από τα ρεύματα ιδεών, προσώπων στο ηγετικό επίπεδο που δημιουργούν ένα τεράστιο βάρος στη λειτουργία του κόμματος».

Προς τι λοιπόν τώρα όλος αυτός ο κλαυθμός και οδυρμός των κεντρικών στελεχών; Ο σ. Αλαβάνος δεν άλλαξε απόψεις, το κόμμα δεν μπόρεσε να αλλάξει και γι’ αυτό έχει βαριές ευθύνες. Όλα τα άλλα που σήμερα ψιθυρίζουν ή ψελλίζουν τα στελέχη του κόμματός περί «διχαστικής ομιλίας» είναι για εσωκομματική κατανάλωση. Και θα πω και κάτι ακόμα. Ας απαντήσουν πολιτικά στην ομιλία του σ. Αλαβάνου όλοι αυτοί που σήμερα ξεσηκώθηκαν στον ΣΥΝ. Ο σ. Αλαβάνος μέσα από τις παραλείψεις του, τα λάθη του, τα ζικ ζακ του έδωσε τουλάχιστον αυτοπεποίθηση στα μέλη και τους ψηφοφόρους του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ. Έδειξε ότι η δική μας αριστερά μπορεί να ξεπεράσει τα μίζερα όρια του 3% και 4%. Ως επικεφαλής της μάχης για την υπεράσπιση του Δημόσιου Πανεπιστημίου, για την υπεράσπιση του άρθρου 16, ο σ. Αλαβάνος έδωσε την πρώτη νίκη στο κίνημα της νεολαίας μέσα σε συνθήκες υποχώρησης και κρίσης της αριστεράς. Ως επικεφαλής πέρασε το μήνυμα του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία, άνοιγε τις πόρτες του απλού κόσμου. Έφτασε τη δική μας αριστερά να γνωρίσει τη μεγαλύτερη έκρηξη πρόθεσης ψήφου την περίοδο 2007-2008, η οποία και πάλι υπονομεύτηκε από τη διαμάχη των κεντρικών στελεχών του ΣΥΝ. Ας μας παρουσιάσουν όλα αυτά τα στελέχη που σήμερα του επιτίθενται ένα επίτευγμα, εκτός από τα μαγειρέματα στα συνέδρια, στην ΚΠΕ και την Π.Γ.

Και κάτι ακόμα. Όσον αφορά την Ευρώπη. Ο σ. Αλέκος Αλαβάνος δεν έθεσε θέμα ευρωπαϊκού προσανατολισμού του ΣΥΝ ή της αριστεράς, όπως πολλοί έσπευσαν να προβοκάρουν την συγκεκριμένη τοποθέτηση του. Είπε κάτι απλό. Ότι αυτά τα φληναφήματα, κληρονομιά της δεκαετίας του ’80, που έχει ως «ευρωπαϊκές» θέσεις ο ΣΥΝ είναι παρωχημένα. Η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει καμιά σχέση με την τότε ΕΟΚ. Γι’ αυτό συμφωνώ απολύτως και με τον σ. Αλέκο στην κριτική του για τον «ευρωπαϊσμό» του ΣΥΝ, αλλά και με τον Νίκο Φίλη που έγραψε στην «Αυγή» της Τρίτης ότι: «Η κρίση του κυρίαρχου ευρωπαϊσμού επιβάλλει στην αριστερά να αποκρούσει χωρίς περιστροφές τις πολιτικές των Βρυξελλών και ταυτόχρονα να δώσει προοπτική στους κοινωνικούς αγώνες, με πολιτικό σχέδιο».

* Ο Γιώργος Ματθαίου είναι μέλος της Π.Κ. Γέρακα και συμμετέχει στην Πρωτοβουλία για την Αριστερή Ανασύνθεση του ΣΥΝ