Τι έδειξε η 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ;

Αναδημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο από την ιστοσελίδα: "Σκέψεις για τον ΣΥΡΙΖΑ"

Έληξε η τρίτη, πάμε για την τέταρτη...Ο ΣΥΝ με την –ακόμη μια φορά- κενή περιεχομένου ομιλία Τσίπρα, άνοιξε διάπλατα το δρόμο στην ολική επαναφορά Αλαβάνου. Ο ΣΥΝ έδωσε το παιχνίδι, το γήπεδο, ακόμη και τον διαιτητή στον ορκισμένο αντίπαλο της Κουμουνδούρου. Ο πρώην επικεφαλής με μια επιθετική, σκληρή, αλλά πάντως πολιτική ομιλία, πήρε τα πάντα κι άφησε ένα ολόκληρο κόμμα σε κατάσταση σοκ, με τις καρέκλες να τρίζουν και με μια ΚΠΕ σε πανικό, να αντεπιτίθεται με χαρακτηρισμούς.

Ο Αλαβάνος δείχνει να μπορεί να επιβάλει μια πολιτική ηγεμονία απέναντι στην μεγάλη πολιτική ανεπάρκεια του ΣΥΝ, αλλά εξακολουθεί να στερείται οποιωνδήποτε οργανωτικών όρων και συσχετισμών. Οι τοποθετήσεις Τσίπρα και Αλαβάνου ήταν η μέρα με τη νύχτα όσον αφορά την αποδοχή από την αίθουσα, αλλά και το στίγμα που άφηναν για μια εν δυνάμει μεγάλη αριστερά. Ο ένας διαχειρίζεται μίζερα τα απομεινάρια μιας κρίσης, και ο άλλος -αφού συνέβαλε τα μέγιστα στο να περιπέσει το εγχείρημα σε κρίση- προδιαγράφει με τέχνη και πειθώ, δρόμους διεξόδου.

Η ζωή δεν αφήνει για πολύ καιρό κενά. Τα κενά που άφησε η στάση του ΣΥΝ προεκλογικά αλλά κυρίως μετεκλογικά, τα καλύπτει τώρα ο Αλέκος με πρωτοφανείς πολιτικές μετατοπίσεις (στη γλώσσα μας οπορτουνισμούς). Όμως η ιστορία γράφεται από όσους διαβάζουν τις ευκαιρίες και μετατοπίζονται. Όχι από όσους ξίνισαν με την αναφορά στο Μάαστριχτ θυμούμενοι τη τότε στάση του Αλαβάνου. Με παπαρήγειες υποκρισίες («πες μας τι έκανες τότε που…») δε σώζεται ο Σύριζα.

Η απάντηση σύσσωμων των μηχανισμών του ΣΥΝ ήταν οι χαρακτηρισμοί για τον πρώην πρόεδρο. Ελάχιστες οι πολιτικές απαντήσεις, με την νέα γενιά του ΣΥΝ να μπαίνει στην πρώτη γραμμή των χαρακτηρισμών. Η ίδια η νεολαία που ευγνωμονούσε τον Αλαβάνο στο συνέδριο του ΣΥΝ διότι «γίναμε επιτέλους περήφανοι για το κόμμα μας», έβγαλε πολλή δουλειά στο αντι-Αλαβανικό παραλήρημα. Από κοντά και το ΚΠΔ του ΣΥΝ που είδε την προσπάθεια διαμεσολάβησης και σωσιβίου με το κείμενο των 783 κλπ υπογραφών, να επισκιάζεται από την παρέμβαση του πρώην προέδρου.

Το κόμμα του ΣΥΝ για ακόμη μια φορά συμπεριφέρεται φοβικά, ενοχικά, μειοψηφικά και απολίτικα. Φοβήθηκε τόσο που ξεχείλιζε μια συντεταγμένη και ομονοούσα απάντηση από 15-20 στελέχη. Αν αναρωτηθεί όμως κάποιος για τη γεύση που άφησαν, είναι ότι στον Αλαβάνο ουσιαστική απάντηση δεν έδωσε κανένας. Πέρα από η διατεταγμένη κατηγορία ότι «ο Αλαβάνος διασπάει τον ΣΥΡΙΖΑ».

Είναι να αναρωτιέται κανείς για πολλοστή φορά μέσα σε λίγους μήνες για την ελάχιστη δυνατότητα που έχει το επιτελείο του ΣΥΝ να σκέφτεται σωστά. Με την προ της Συνδιάσκεψης τοποθέτηση του ΣΥΝ, αλλά και με την ομιλία Τσίπρα (απευθυνόταν σε παιδάκια δημοτικού), η ίδια η ηγεσία του ΣΥΝ θρόνιασε τον Αλαβάνο στην πρώτη γραμμή της όποιας εναλλακτικής πορείας του ΣΥΡΙΖΑ. Που αν ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίσει απαξιωνόμενος, η αλλαγή πλεύσης του θα γίνει επιτακτική. Αν ο ίδιος ο Αλέκος δεν είχε φορτώσει την προσωπική του διαδρομή με σωρεία λαθεμένων, καιροσκοπικών και κραυγαλέων κινήσεων που τον απομόνωσαν, θα έφευγε σιγοσφυρίζοντας το Σαββατόβραδο από το ΣΕΦ, με τον ΣΥΡΙΖΑ στο τσεπάκι του.

Κατά τα άλλα η 3η Συνδιάσκεψη επιβεβαίωσε το θέατρο που παίζεται εντός ΣΥΡΙΖΑ: Μια γραμματεία των μέσων όρων, των βέτο και των κακών συμβιβασμών, που παρακαλεί τον ΣΥΝ να αφήσει να εφαρμοστούν οι προηγούμενες αλλά και οι τωρινές αποφάσεις. Πολύ μακριά από τις προσδοκίες που γέννησε παλιότερα το εγχείρημα.

Επειδή όμως ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ από ότι φαίνεται θα δώσει τη μάχη της δημοκρατικής και οργανωτικής του ανασυγκρότησης, τα αποτελέσματα της 3ης συνδιάσκεψης σε ότι αφορά την πορεία του εγχειρήματος θα τα δούμε μπροστά μας.