Πρωτομαγιά 2009: Η ΓΣΕΕ φοβάται και εγκαταλείπει τα ..γραφεία της!

Διαβάζουμε στην προκήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ για την πρωτομαγιά:

“...Οι ηγεσίες των συνδικάτων (ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ) αυτή την κρίσιμη περίοδο δεν θέλουν και δεν μπορούν να ηγηθούν της εργατικής αντεπίθεσης παρά τη συσσωρευμένη οργή και αγανάκτηση που υπάρχει ανάμεσα στους εργαζόμενους λόγω των οικονομικών δυσκολιών τους και την ανασφάλειας την οποία καθημερινά βιώνουν. Ο «διάλογος» της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ με τον ΣΕΒ «για να μπει μπλόκο στην ανεργία», τη στιγμή που θα έπρεπε να είναι σε μεγάλη ταξική σύγκρουση μαζί του επειδή οι επιχειρήσεις με πρόσχημα την οικονομική κρίση απολύουν μαζικά εργαζόμενους, είναι απαράδεκτος και λειτουργεί αποπροσανατολιστικά. Η άρνησή της, να οργανώσει την κλιμάκωση και το συντονισμό οποιουδήποτε αγώνα, να στηρίξει το κίνημα αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα και την εξέγερση της νεολαίας τον περασμένο Δεκέμβρη, είναι απαράδεκτη. Χέρι βοηθείας στο συνδικαλιστικό κίνημα δίνει η ηγεσία του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ με την απομονωτική και διασπαστική τους τακτική..

Συμφωνούμε βεβαίως με το κείμενο, όμως εκείνο που δεν καταλαβαίνουμε είναι αν νομιμοποιείται να λέει αυτά τα πράγματα κάποιος που συνδιοικεί στα προεδρεία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ με αυτές τις παρατάξεις. Η συμμετοχή της συνδικαλιστικής παράταξης του ΣΥΝ στα προεδρεία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ είναι και αυτή “χέρι βοήθειας στη συμβιβαστική πολιτική των ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ”. Είναι σαν να συμμετέχεις στην κυβέρνηση και να την κατηγορείς ότι στηρίζει το κεφάλαιο και άλλα παρόμοια, γιατί το προεδρείο της ΓΣΕΕ είναι η “κυβέρνηση” των συνδικάτων....

Επίσης θα θέλαμε να μάθουμε γιατί άλλαξε ο τόπος της πρωτομαγιάτικης συγκέντρωσης από το Πεδίο του Αρεως και την στάση που κράτησαν για αυτή την αλλαγή οι συνδικαλιστές του ΣΥΝ. Αυτό δεν είναι τεχνικό αλλά πολιτικό ζήτημα και ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να τοποθετηθεί στην ανακοίνωσή του ανοικτά. Απ' ότι έχουμε αντιληφθεί, η αλλαγή έγινε επειδή έχουν χεστεί από τον φόβο τους οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Νοιώθουν εγκλωβισμένες από παράπλευρες συγκεντρώσεις. Όχι βέβαια από το "ΠΑΜΕ"! Γι αυτό μετακόμισαν στην Πλατεία ...Κλαυθμώνος.

Εμείς πιστεύουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να διαφωνήσει με αυτή την μεταφορά του τόπου συγκέντρωσης. Θα έπρεπε να κάνει μάλλιστα προσυγκέντρωση έξω από την ΓΣΕΕ στο Πεδίο του Αρεως για να καταγγείλει έμπρακτα αυτή την φυγή των πουλημένων ηγεσιών προς την πλατεία Κλαυθμώνος. Αντί γι αυτό, τους ακολούθησε μέχρι την Χαλκοκονδύλη, δηλαδή στο ..μισό δρόμο.

Αυτές οι επιλογές του μισού – μισού δεν μας αρέσουν καθόλου γιατί μπερδεύουν τα πράγματα αντί να τα ξεκαθαρίζουν. Το μόνο που καταφέρνουν να κάνουν είναι ότι αναδεικνύουν τα αδιέξοδα της συνδιοίκησης της “ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ”, που θέλει να τραβήξει το σχοινί αλλά να μην ...σπάσει! Τελικά, με αυτή την πρακτική, καταγράφεται ότι η παράταξη του ΣΥΝ μπορεί να γκρινιάζει στα λόγια, αλλά ακολουθεί στην πράξη τις ηγεσίες της ΠΑΣΚ και της ΔΑΚΕ, έστω και μέχρι τα μισά του δρόμου. Και αυτό το χρεώνεται βεβαίως ο ΣΥΡΙΖΑ!

Ο τροτσκιστικός σταλινισμός!

Όταν διαβάσαμε το παρακάτω κείμενο, που εξηγεί τον λογότυπο του μικρού ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α, αναρωτηθήκαμε αν τα είμαστε στα καλά μας ή χρειαζόμαστε …ψυχίατρο:

«Η Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία για την Ανατροπή - ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. διάλεξε για το λογότυπό της ένα σύμβολο που έρχεται από τις γνήσιες επαναστατικές παραδόσεις του κινήματος.
Η εικόνα της γυναίκας που σπάει τις αλυσίδες χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στη Ρωσία το 1920, τότε που η εργατική επανάσταση προσπαθούσε να κρατηθεί ζωντανή ενάντια στις στρατιωτικές επεμβάσεις των Μεγάλων Δυνάμεων. Πρόκειται για αφίσα που κυκλοφόρησε για την επέτειο των 15 χρόνων από τη Ματωμένη Κυριακή 9 Γενάρη 1905.
Οι σφαγές του Τσάρου δεν σταμάτησαν τους εργάτες της Ρωσίας που πήραν την εξουσία, με τις γυναίκες μπροστά, το 1917. Σήμερα οι Τσάροι των θρόνων ανήκουν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, αλλά οι Τσάροι του χρήματος είναι αυτοί που πρέπει με τη σειρά μας να ανατρέψουμε.»
Εμείς άλλα βλέπουμε στην σοβιετική αφίσα! Η γυναίκα σπάει μια αλυσίδα που έχει κρεμασμένο ένα σταυρό. Περισσότερο στο παπαδαριό παραπέμπει η αφίσα και λιγότερο στον Τσάρο. Όμως, η εικόνα μπορεί να έρθει στα μέτρα τις δικής μας «αντικειμενικότητας», αν χρησιμοποιούμε την μέθοδο του Προκρούστη. Κόβουμε αυτό που περισσεύει. Εδώ περίσσευε ο σταυρός. Παλιότερα, στην ΕΣΣΔ περίσσευαν κάποια κεφάλια. Κοβόντουσαν και αυτά από τις φωτογραφίες. Την συνέχεια όλοι την γνωρίζουμε…

Ίσως θα ήταν πιο σωστό πολιτικά να διάλεγαν κάποια εικόνα από τον πρόσφατο Δεκέμβρη. Το λεύκωμα της «Αυγής» έχει μερικές φωτογραφίες που είναι κατάλληλες γι’ αυτή την δουλειά. Αν έκλεβαν κάτι από τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα τους κατηγορούσε κανένας. Εξάλλου, αυτός τους έκλεψε ολόκληρη "ριζοσπαστική" αριστερά και έμεινε κενό περιεχομένου το ΜΕΡΑ (Μέτωπο της Ριζοσπαστικής Αριστεράς). Γι' αυτό αναγκάστηκαν μέσα σε ένα γήπεδο μια νύχτα να το εγκαταλείψουν και να γίνουν ξαφνικά ...anticapitalistas!

Η παραποίηση των αφισών των πρώτων χρόνων της σοβιετικής ένωσης, είναι δηλωτική της ένδειας - πολιτικής και αισθητικής - μιας αριστεράς που αναζητά στο απώτερο παρελθόν τις λύσεις για τα ζητήματα που έχει να αντιμετωπίσει σήμερα. Η εξέγερση του Δεκέμβρη, ανέδειξε τις ανεπάρκειες της αριστεράς – όλης της αριστεράς – να εγγράψει στις πολιτικές της πρακτικές αλλά και στις στρατηγικές της επιλογές τις «ανταρσίες» του 21ου αιώνα. Καμία εξέγερση δεν μοιάζει με κάποια προηγούμενη! Η εξέγερση του Δεκέμβρη δεν έχει καμία σχέση με τον Οκτώβρη του 17, ούτε καν με το Μάη του 68 και το Πολυτεχνείο του 73. Όποιος αριστερός σήμερα δεν έχει αντιληφθεί αυτό το πράγμα, τότε το μόνο πράγμα που μπορεί να κάνει - ανεξάρτητα από προθέσεις - είναι να παράγει επαναστατικές «ανορθογραφίες» και να συναγωνίζεται με το ΚΚΕ, για το ποιός θα ...παραποιεί καλύτερα τα εικονίσματα!

Στους εργάτες βρίσκεται η δύναμη, στην ενωμένη αριστερά η ελπίδα

Νομίζω ότι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ που αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε είναι σε αριστερή αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Έχει όμως πολλά που πρέπει ακόμα να αποσαφηνιστούν. Για παράδειγμα Δεν γίνετε καμιά αναφορά στα κινήματα και ιδιαίτερα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Εδώ νομίζω δυσκολεύονται πολύ τα πράγματα διότι οι επικεφαλής στο συνδικαλιστικό κίνημα ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ και τις άλλες συνιστώσες είναι μακριά από το όλο πνεύμα που διαπερνά το πρόγραμμα και τις θέσεις του ΣΎΡΙΖΑ. Στην πρώτη πανελλαδική εργατική συνδιάσκεψη που έγινε στις 28.3.2009 αυτό έγινε ξεκάθαρο . Θεωρώ ότι είναι ακατανόητο να έχει επιτευχτεί πολιτική συμφωνία πάνω στο πρόγραμμα και ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΑ ΟΙ ΣΥΝΙΣΤΩΣΕΣ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΕΚΦΡΑΣΤΟΥΝ ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ.

Άμεσα πρέπει να απαιτήσουμε όχι σε δίκτυα που ουσιαστικά λειτουργούν ως «δίχτυα» αλλά στην δημιουργία ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ (Δ.Ρ.Α.ΣΥ) Ως ενιαίας συνδικαλιστικής παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ.

Η παραμονή στο προεδρείο της Γ.Σ.Ε.Ε. της ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ σήμερα όχι μόνο δεν προσφέρει τίποτα αλλά δημιουργεί και δικαιολογεί την τριτοβάθμια οργάνωση να λειτουργεί ως «δούρειος ίππος» για να περνά ο νεοφιλελευθερισμός τα αντεργατικά μέτρα όσο το δυνατών ποιο ανώδυνα.

Στο πρόγραμμα επίσης δεν ξεκαθαρίζονται τα μέτωπα. Τον αγώνα για τον σοσιαλισμό μόνο η εργατική τάξη μπορεί να τον πάει μέχρι το τέλος με συνέπεια και αταλάντευτα διότι ως τάξη εκμεταλλευόμενη έχει πολλά να κερδίσει στο νέο κοινωνικοοικονομικό σύστημα. Άρα σωστά επιμένουμε στον κινηματικό χαρακτήρα του ΣΎΡΙΖΑ, με συμμετοχή και ανάπτυξη κινημάτων, όμως χωρίς εργατικό κίνημα ο στρατηγικός στόχος και το πρόγραμμα θα μείνουν στα χαρτιά. Μόνο όσοι έχουν δουλέψει στο εργοστάσιο γνωρίζουν πόσες δυσκολίες έχει η δημιουργία σωματείου. Σήμερα ακούμε ότι αυτοκτόνησε εργάτης στην Αμερική γιατί απολύθηκε. Ο εργάτης στην βιομηχανία όταν αποφασίζει να φτιάξει σωματείο έχει αποφασίσει όχι βέβαια να αυτοκτονήσει άλλα να έρθει σε ευθεία αντιπαραθέσει με το κεφάλαιο και τους μηχανισμούς του. Γνωρίζει ότι ο αγώνας είναι σκληρός αδυσώπητος και καμιά φορά άνισος. Αυτοί που θα το τολμήσουν είναι αποφασισμένοι να παλέψουν < για να χάσουν τις αλυσίδες τους>.

Στροφή στην εργατική τάξη πρέπει να κάνει ο ΣΎΡΙΖΑ ΑΤΑΛΑΝΤΕΥΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΣΥΝΕΠΕΙΑ. Και μην μου πείτε ότι αυτό είναι ΚΚΕ. Δυστυχώς δεν είναι. Διότι απλά θα απαντούσα ότι οι ανατροπές, οι ρίξεις οι εντατικές αλλαγές οι ανατροπές απαιτούν την αριστερά ενωμένη. Μόνο η αριστερά ως ενωμένοι οντότητα μπορεί να εμπνεύσει, να συνεγείρει να συσπειρώσει, να δημιουργήσει εκείνες τις προϋποθέσεις ριζικών αλλαγών και ανατροπών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κάνει στροφή με όλες του τις δυνάμεις στην ανάπτυξη εργατικού κινήματος στον ιδιωτικό τομέα και μάλιστα στους βιομηχανικούς εργάτες, στο βιομηχανικό προλεταριάτο που μπορεί να δυσκολεύετε, να υπομένει, να τσαλακώνετε, αλλά που ακριβώς αυτά να είναι και οι αιτίες που το βοηθούν αντικειμενικά να αποκτά εκείνα τα χαρακτηριστικά που το κάνουν το ποιο απαραίτητο τμήμα για τις μεγάλες και βαθιές αλλαγές.

Στην Βοιωτία καταφέραμε με υπομονή επίμονη να δημιουργήσουμε σε επίπεδο νομού την ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ (ΡΑΣ) συνδικαλιστική παράταξη που συμμετέχουν τίμιοι αγωνιστές συνδικαλιστές στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα που συμμετέχουν όλα σχεδόν τα κόμματα της κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και όχι μόνο. Οι πολιτικές ιδεολογικές διαφορές είναι σεβαστές όμως έχουμε καταφέρει να αναδεικνύουμε κάθε φορά εκείνα που μας ενώνουν. Η ΡΑΣ ξεπερνά τα όρια του ΣΥΡΙΖΑ. Πάει ακόμα παραπέρα. Όμως για αυτό το εγχείρημα που είναι ενδιαφέρων θα ήθελα να επανέλθω με περισσότερες λεπτομέρειες σε άλλο σημείωμα μου.

Παύλος Ροβολής
Μέλος Δ.Σ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΘΗΒΑΣ.

Με αφορμή το κείμενο «Στους εργάτες βρίσκεται η δύναμη στην ενωμένη αριστερά η ελπίδα.» του σ. Παύλου Ροβολή που δημοσιεύουμε και μετά την αποτυχία της 1η πανελλαδικής σύσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ για τα εργατικά ζητήματα, να αντιμετωπίσει τα πραγματικά προβλήματα που συναντά η προσπάθεια για μια ενιαία συνδικαλιστική πρακτική των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, η συνδικαλιστική παρουσία των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να παραμένει προβληματική σε πολλούς μαζικούς χώρους. Η άποψή μας για την πανελλαδική σύσκεψη την έχουμε εκφράσει εδώ : 1η Πανελλαδική Εργατική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ

Θεωρούμε ότι αυτή η κατάσταση που παρουσιάζεται στο συνδικαλιστικό κίνημα είναι σημαντικός ανασταλτικός παράγοντας για τις μάχες που έχει να δώσει ο ΣΥΡΙΖΑ την επόμενη περίοδο. Η πολιτική ταυτότητα και η πάλη ενάντια στις πολιτικές του δικομματισμού υπονομεύονται από την συνδικαλιστικές πρακτικές που εφαρμόζουν συνδικαλιστικές παρατάξεις που πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ και συνδιαχειρίζονται σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο ζητήματα του εργατικού κινήματος μαζί με τις δυνάμεις του δικομματισμού, συμμετέχοντας στα προεδρεία των τριτοβαθμίων συνδικαλιστικών οργάνων. Επίσης συμμετέχοντας σε διοικήσεις των συνδικαλιστικών οργάνων συγκροτώντας «αναλογικά» προεδρεία, συνεργάζονται με τις δυνάμεις εκείνες που υπονομεύουν την αυτονομία του συνδικαλιστικού κινήματος από αυτές τις πολιτικές τις οποίες μάχεται ο ΣΥΡΙΖΑ σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο. Πιστεύουμε ότι σήμερα το σύνολο των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και ένα μεγάλο τμήμα μελών της βάσης του ΣΥΝ, συμφωνεί στα παρακάτω σημεία:

1. Οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα συμμετέχουν στην συγκρότηση διοικήσεων των συνδικαλιστικών οργάνων με βάση την λογική των αναλογικών προεδρείων. Θα συμμετέχουν με άλλες συνδικαλιστικές παρατάξεις μόνον όταν μπορούν να γίνουν συμφωνίες πάνω σε συγκεκριμένους στόχους και προγράμματα δράσης.

2. Οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν χωράνε στο πολιτικό πλαίσιο με το οποίο έχουν συγκροτηθεί και λειτουργούν σήμερα τα προεδρεία των τριτοβαθμίων συνδικαλιστικών οργάνων της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Θα πρέπει να παραιτηθούν άμεσα οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ από αυτά τα προεδρεία.

Αυτά τα σημεία αποτελούν τις ελάχιστες προϋποθέσεις για να ξεκινήσουν διαδικασίες για κοινή συνδικαλιστική έκφραση των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ στους μαζικούς χώρους. Χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις «η δημιουργία ενός νέου σχήματος με την μορφή Δικτύου που θα ενώνει και θα κινητοποιεί τις συνδικαλιστικές δυνάμεις του χώρου της Ριζοσπαστικής Αριστεράς» είναι μια προσπάθεια που θα αναπαράγει τις διαφορές και οξύνει τις αντιθέσεις…

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει, πλέον, ταυτότητα

Ο Αλέξης Τσίπρας κατηγορήθηκε από πολλούς ότι στην ομιλία στην 2η Πανελλαδική Σύσκεψη πέταξε την μπάλα έξω από το γήπεδο του Ταεκβοντό, στην TV. Δεν τοποθετήθηκε στα ζητήματα που απασχολούσαν τους παρευρισκομένους στο γήπεδο του, αλλά έκανε προεκλογική ομιλία… Όμως, γι αυτά τα ζητήματα είχε αναφερθεί αναλυτικά σε συνέντευξή του στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ, την Κυριακή 05-04-09, την οποία και αναδημοσιεύουμε εδώ.

Η αριστερά δεν μπορεί παρά να είναι αντισυστημική και αντικαπιταλιστική

Λίγες μέρες πριν την πανελλαδική συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης Τσίπρας μιλάει στην «Εποχή» για τις αιτίες της δημοσκοπικής πτώσης του ΣΥΡΙΖΑ, για τα αισιόδοξα μηνύματα, για την ταυτότητα που έχει αποκτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα από τους αγώνες. Η αριστερά, λέει ο Αλέξης Τσίπρας, δεν μπορεί να είναι το καλό παιδί, δεν μπορεί να είναι συστημική δύναμη, δεν μπορεί να μην έχει αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, δεν μπορεί να μην επιλέγει όχθη.

Τη συνέντευξη πήρε
ο Πάνος Λάμπρου

* Από την προηγούμενη συζήτηση που είχαμε φαίνεται να έχουν αλλάξει πολλά. Έχουμε την οικονομική κρίση που δεσπόζει στην καθημερινότητά μας. Είναι η βασική αιτία αλλαγής του πολιτικού σκηνικού;

- Η οικονομική κρίση έχει αλλάξει πλήρως το τοπίο, το πεδίο της συζήτησης, την τοποθέτηση των πολιτών. Ποτέ την αριστερά δεν την ευνόησε η διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής. Δεν την ευνόησε η ραγδαία όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων και ένα φοβικό πλαίσιο που αναζωπυρώνει τα συντηρητικά αντανακλαστικά.

* Κάποτε έλεγαν ότι «όσο χειρότερα για το λαό, τόσο καλύτερα για την επανάσταση». Ουσιαστικά μου λες ότι ισχύει το αντίθετο.

- Δεν νομίζω ότι η αριστερά μπορεί να είναι δύναμη που επενδύει στην καταστροφή. Αντιθέτως είναι δύναμη που επειδή υπόσχεται ένα μέλλον δικαιοσύνης, ισότητας, ευημερίας, δεν μπορεί να στηρίζεται στην ανέχεια. Βεβαίως, πρέπει να ακουμπά στις κοινωνικές αντιθέσεις, αλλά δεν μπορεί να λείπει η αισιοδοξία και η συνειδητή επιλογή του εργαζόμενου κόσμου ότι μπορούν τα πράγματα να αλλάξουν προς το καλύτερο. Έχουμε μια ιστορική εμπειρία από την κρίση του ΄29. Η κρίση αυτή δεν οδήγησε στο σοσιαλιστικό μετασχηματισμό. Αντιθέτως είχαμε στην Ευρώπη την άνοδο του εθνικοσοσιαλισμού.

* Ναι, αλλά γιατί η αριστερά δεν πείθει; Ο κόσμος έχει προβλήματα, η αριστερά δικαιώνεται στις εκτιμήσεις της. Γιατί λοιπόν, αντί να ενισχύεται η ίδια, ενισχύεται ο δικομματισμός; Μήπως έχει ευθύνες η αριστερά;

- Είναι πιο σύνθετο το ζήτημα. Προφανώς έχει ευθύνες η αριστερά, παρότι είναι αλήθεια ότι επιβεβαιώνεται στην κριτική της για το νεοφιλελευθερισμό και το μοντέλο αυτό της οικονομίας που μας το παρουσίασαν σαν μονόδρομο. Αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι δεν υπάρχει αριστερά ως συγκροτημένη πολιτική δύναμη σε διεθνές επίπεδο που να μπορεί να δώσει μια πειστική εναλλακτική απάντηση. Υπάρχει διεθνής σοσιαλδημοκρατία, η οποία είναι πλήρως ενσωματωμένη. Άλλωστε, κορυφαία στελέχη της σοσιαλδημοκρατίας είναι σε θέσεις κλειδιά σε διεθνείς οργανισμούς.
Υπάρχει, λοιπόν, μια απουσία αριστερού πολιτικού υποκειμένου σε διεθνές επίπεδο.

* Στην Ελλάδα έχουμε μια αριστερά υπαρκτή, συγκροτημένη, παρεμβατική…

- Θέλω να είμαι αισιόδοξος. Ακόμα και σε αυτές τις συνθήκες, που ο κόσμος αισθάνεται ανασφάλεια λόγω της κρίσης και συσπειρώνεται στα δύο μεγάλα κόμματα, δεν βλέπουμε – με βάση και τα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων – να προσδοκά ότι θα αλλάξει η ζωή του με το ΠΑΣΟΚ ή τη ΝΔ.

Οι δημοσκοπήσεις

* Αυτό πώς ερμηνεύεται; Ο κόσμος δεν εμπιστεύεται το δικομματισμό, δεν υπάρχει δυναμική του ενός ή του άλλου κόμματος, αλλά η αριστερά – δημοσκοπικά τουλάχιστον – έχει πτώση.

- Υπάρχουν τρεις παράμετροι. Το πρώτο είναι ότι αυτοεγκλωβιστήκαμε στην υψηλή δημοσκοπική μας δυναμική. Αντί σήμερα να συγκρινόμαστε με το ποσοστό που πήραμε στις εκλογές του 2007, με το 5% δηλαδή, όλοι κάνουν τη σύγκριση με τα υψηλά δημοσκοπικά ποσοστά του περασμένου χρόνου. Αυτό δημιουργεί τάση αποσυσπείρωσης στον κόσμο μας, αλλάζει η ψυχολογία.
Δεύτερο, τον Σεπτέμβρη είχαμε μια σημαντική μεταστροφή στα πολιτικά πράγματα. Για πρώτη φορά μετά από οχτώ χρόνια το ΠΑΣΟΚ πέρασε μπροστά, χωρίς να έχει δυναμική, εξαιτίας της κατάρρευσης της ΝΔ. Αυτό, σε ένα διαλυμένο κομματικό ιστό, δημιούργησε ξανά προσδοκίες εξουσίας και έτσι, επανασυσπείρωσε ένα σημαντικό μέρος ψηφοφόρων, οι οποίοι αρχικά ήθελαν να τιμωρήσουν το ΠΑΣΟΚ και κρυφοκοίταζαν προς τη δική μας πλευρά. Δοκίμαζαν, έστω και δημοσκοπικά, τον ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει να το λάβουμε υπόψη μας, καθώς όλος αυτός ο κόσμος, ο οποίος μας παρακολουθούσε, δεν είχε πειστεί για την αριστερά, τις αξίες και τις ιδέες της.

* Η δημοσκοπική άνοδος δεν ήταν αποτέλεσμα διαιρετικών τομών μέσα στην ελληνική κοινωνία;

- Κατά ένα μέρος, ναι, κι αυτό παραμένει. Το τρίτο στοιχείο είναι ο Δεκέμβρης. Τον Δεκέμβρη ο ΣΥΡΙΖΑ σφυρηλάτησε μια ταυτότητα πηγαίνοντας κόντρα στο κυρίαρχο ρεύμα. Πήγαμε κόντρα με όλο το μιντιακό και πολιτικό σύστημα, που ήθελε να φορέσει κουκούλα στο ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς είμαστε υπερήφανοι για τη στάση που κρατήσαμε, κυρίως γιατί δεν υιοθετήσαμε τη λογική του πολιτικού κόστους. Όμως, αυτό δημιούργησε μείωση της δημοτικότητας του χώρου και φάνηκε στις δημοσκοπήσεις.

* Συμφωνώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πλέον ταυτότητα και ότι ο Δεκέμβρης έπαιξε το ρόλο του, ωστόσο, υπάρχουν και αυτοί που υποστηρίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ή τμήματά του φοβήθηκαν και έκαναν βήματα προς τα πίσω. Δεν υπάρχει ο κίνδυνος να χαθεί και ένα κομμάτι από τα αριστερά;

- Είναι λογικό να υπάρχουν φοβικές αντιδράσεις. Δεχτήκαμε μια επίθεση που παρόμοια δεν έχει δεχτεί μεταπολιτευτικά πολιτική δύναμη. Ήταν αντίστοιχου μεγέθους και έντασης με την επίθεση που δεχόταν η κομμουνιστική αριστερά τη δεκαετία του ΄60. Ενώ μέχρι τον Δεκέμβρη μας έκαναν επιθέσεις για να συμμετάσχουμε σε κυβερνητικό σχήμα, μετά οι επιθέσεις είχαν ένα τεράστιο ερωτηματικό αν ανήκουμε στο φάσμα των δημοκρατικών δυνάμεων… για φαντάσου!
Πρέπει να πούμε ότι αυτή η χοντροκομμένη επίθεση αποπροσανατόλισε πολύ κόσμο. Εν μέρει, εξαιτίας μιας κριτικής που ασκήθηκε από το εσωτερικό του χώρου μας, κυρίως του Συνασπισμού, και που έδωσε και στίγματα νομιμοποίησης αυτής της επίθεσης. Και είπαν κάποιοι «κάπου δίκιο θα έχουν», ενώ η στάση μας ήταν συνεπέστατη. Κρατήσαμε μια στάση πολιτικότατη, αριστερή, υπερασπιζόμενοι αξίες. Είπαμε ότι όλοι αυτοί οι 16ρηδες που βρίσκονται στο δρόμο δεν είναι τρομοκράτες, γιατί αλλιώς θα είχαμε τρομοκράτες σε κάθε ελληνικό σπίτι και άρα σοβαρευτείτε, δείτε τα αίτια. Εντούτοις, είχε σταθεί μια παγίδα, που ό,τι και αν λέγαμε δεν θα μπορούσαμε να την αποφύγουμε. Δεν ήταν μόνο ο Δεκέμβρης της εξέγερσης, ήταν και ο Δεκέμβρης της μιντιακής επίθεσης των μεγάλων συμφερόντων για τον Βοτανικό. Αλλά και ο Βοτανικός συνέβαλε στη δημιουργία ταυτότητας. Υπάρχουν, λοιπόν, και θετικά. Υπάρχει μια ταυτότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχει και ένας σκληρός πυρήνας για τον ΣΥΡΙΖΑ. Και υπάρχει και ένα ποσοστό που σε όλες τις δημοσκοπήσεις είναι σταθερό. Έχω στα χέρια μου την εξαμηνιαία δημοσκόπηση της Metron Analysis που φαίνεται ότι στις ηλικίες των 18-24 υπάρχουν τρεις ισοδύναμες πολιτικές δυνάμεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι της τάξης του 18%.

* Και πού χάνει;

- Στο άνω των 65 είναι στο 1,5%. Είναι ο σκληρός πυρήνας της ανανεωτικής αριστεράς. Και επειδή είπα ο σκληρός πυρήνας της ανανεωτικής αριστεράς, μια πολιτική δύναμη που θέλει να κοιτάει προς το μέλλον οφείλει να προσαρμόζεται στις κοινωνικές συνθήκες και να αφουγκράζεται τις κοινωνικές διεργασίες. Διότι αυτές οι ηλικίες είναι πολύ χρήσιμες για την αριστερά. Η αριστερά πρέπει να έχει χαρακτηριστικά γνωρίσματα που να διαφέρουν από τις άλλες δυνάμεις. Διότι ένα νέο σε ηλικία ηγέτη, μπορεί να βγάλει και το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. Και η αριστερά που δεν αφουγκράζεται τις κοινωνικές διεργασίες και άρα δεν τις εκφράζει βρίσκεται εκτός πλαισίου.

Η αλλοίωση της φυσιογνωμίας

* Γιατί κάνεις αυτή την αναφορά;

- Όλο το προηγούμενο διάστημα υπήρξε μια κριτική που έλεγε ότι ο Συνασπισμός αλλοιώνει τα φυσιογνωμικά του χαρακτηριστικά. Την περίοδο της κρίσης του ΚΚΕ ήμουν μέλος της ΚΝΕ και ανήκα στην ομάδα των ανανεωτικών. Ξέρεις ποια ήταν η βασική κριτική της σκληροπυρηνικής, της δογματικής ηγεσίας απέναντι στο ανανεωτικό ρεύμα; Ότι αλλοιώνετε τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά του κόμματος. Και αυτή η κριτική γίνονταν στο όνομα σημαντικών αξιών, όπως του προλεταριακού διεθνισμού κ.α. Στο όνομα των μεγάλων εικονισμάτων του κομμουνιστικού κινήματος, μας ασκούσανε κριτική. Τώρα πάλι στο όνομα μεγάλων εικονισμάτων, όπως είναι η ανανέωση, ασκείται κριτική περί αλλοίωσης των φυσιογνωμικών χαρακτηριστικών. Αλλά τα κόμματα που κρατάνε τη φυσιογνωμία τους χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους τι συμβαίνει στην κοινωνία, χωρίς να δέχονται ερεθίσματα, από αυτήν δεν έχουν μέλλον.

* Υπάρχει βάση σε αυτή την κριτική; Είναι αληθές ότι αλλοιώνεται η φυσιογνωμία της ανανεωτικής αριστεράς;

- Ο Συνασπισμός είναι ένα κόμμα το οποίο έχει αλλάξει πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια. Όχι όμως, στην κατεύθυνση αλλοίωσης των ανανεωτικών χαρακτηριστικών. Να μιλήσουμε για το κίνημα της κομμουνιστικής ανανέωσης. Υπάρχει σήμερα; Ο ευρωκομμουνισμός δημιουργήθηκε και υπήρξε, με συμβολή πολύ σημαντικών θεωρητικών, ακριβώς γιατί είχε να αντιμετωπίσει μια κυρίαρχη και εφαρμοσμένη εκδοχή του κομμουνισμού. Όταν ο τελευταίος κατέρρευσε, έπαψε να υφίσταται και το ρεύμα του ευρωκομμουνισμού.

* Το ευρωκομμουνιστικό ρεύμα, όμως, έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τη σύγχρονη ριζοσπαστική αριστερά.

- Βεβαίως. Ισχύουν οι μεγάλες θεωρητικές επεξεργασίες, πολλές από αυτές παραμένουν απολύτως επίκαιρες. Θα έλεγα ότι είναι η βάση στην οποία χτίζουμε, παίρνοντας και άλλα θεωρητικά υλικά. Διότι σήμερα βρισκόμαστε σε ένα περιβάλλον που συνδιαμορφώνουμε την ταυτότητά μας και με άλλα ιστορικά ρεύματα, αλλά και με βάση τα νέα δεδομένα. Η πυρηνική μας δύναμη είναι στις ηλικίες 18-24. Οι μεγαλύτεροι από αυτούς ξέρεις ποια χρονολογία γεννήθηκαν; Το 1985, λίγο πριν πέσει το τοίχος. Τι να πεις στα παιδιά αυτά; Ότι το βασικό μας ζήτημα είναι η διαμάχη του ΚΚΕ με το ΚΚΕ Εσωτερικού;

* Η δήλωση του Λεωνίδα Κύρκου περί αριστερισμού είναι γνωστή. Εσύ αισθάνεσαι αριστεριστής;

- Δεν αισθάνομαι αριστεριστής και νομίζω ότι κανένας αριστεριστής δεν αισθάνεται αριστεριστής.

* Να το πω διαφορετικά. Αισθάνεσαι άκρα αριστερά;

- Από το πώς προσεγγίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ οι πολίτες, μπορώ να πω ότι έχει υπάρξει μια σοβαρή μετατόπιση στην κλίμακα αριστερά - δεξιά, προς τα αριστερά του χάρτη. Μπορεί να έχει ένα πολιτικό κόστος σε επίπεδο δημοτικότητας, όμως είναι αυτό που σου δίνει ταυτότητα και μπορεί να σε βοηθήσει σε βάθος χρόνου από τη στιγμή που οι αντιθέσεις θα οξύνονται συνεχώς. Όταν κυριαρχεί κλίμα συναίνεσης, να τα βρούμε για να προχωρήσει η χώρα, των εθνικών στόχων κ.λ.π., εκεί είναι πρόβλημα. Όταν κυριαρχεί η όξυνση των αντιθέσεων, τότε όποιος δεν είναι ξεκάθαρα στη μία από τις δύο όχθες του ποταμού, τον παίρνει το ρέμα. Δεν μπορείς να πατάς σε πολλές βάρκες. Τα κόμματα εξουσίας έχουν αυτή τη δυνατότητα. Εμείς δεν πρέπει να τους ακολουθήσουμε σε αυτή τη λογική. Δεν είμαστε ένα αστικού τύπου κόμμα, που, άρα, πρέπει να απευθύνεται στο εθνικό ακροατήριο. Εμείς πρέπει να σφυρηλατήσουμε την ταυτότητά μας.

* Να την περιγράψουμε με λέξεις; Κάποτε λέγαμε είμαστε η ανανεωτική αριστερά, οι άλλοι λέγανε άλλο. Μας καλύπτει σήμερα το ριζοσπαστικό;

- Θα έλεγα ότι είμαστε η αριστερά του 21ου αιώνα. Πρώτα απ΄ όλα μπορεί να είσαι αριστερά όταν είσαι το καλό παιδί, όταν είσαι συστημική δύναμη; Δεν μπορείς να είσαι αριστερά και να χαϊδεύεις το σύστημα. Μπορεί να είσαι αριστερά όταν δεν καταλαβαίνεις τα σύγχρονα διακυβεύματα και μένεις προσκολλημένος στους τρόπους πάλης και στις αντιθέσεις του παρελθόντος; Πάλι δεν μπορείς να είσαι αριστερά. Μπορεί να είσαι αριστερά και να μην έχεις στο πρόγραμμά σου αντικαπιταλιστική προοπτική. Δεν μπορείς. Μπορεί να μην βλέπεις τι γίνεται στη Λατινική Αμερική, τα νέα πειράματα αυτοδιαχείρισης, τις νέες μορφές δράσης και συμμετοχής; Πάλι δεν θα είσαι αριστερά του 21ου αιώνα. Θα μπορούσα να βάλω πάρα πολλά επίθετα: αντισυστημική, αντικαπιταλιστική, ριζοσπαστική, σύγχρονη, αλλά νομίζω ότι αυτό που μας ταιριάζει είναι η αριστερά των καιρών μας.

Στη Γαλλία

* Στην Γαλλία συναντήθηκες με εκπροσώπους αριστερών κομμάτων, αλλά στην Ελλάδα δόθηκε έμφαση στη συνάντησή σου με το Αντικαπιταλιστικό Κόμμα, με τον Ολιβιέ Μπεζανσενό.

- Είναι δημοσιογραφικά ελκυστικό. Δύο νέοι άνθρωποι, οι οποίοι είναι σε θέση ευθύνης στα κόμματά τους σε Ελλάδα και Γαλλία. Και αυτό όταν ο μέσος όρος ηλικίας των ηγετών των άλλων κομμάτων είναι στα 60-65. Επί της ουσίας η συνάντηση ήταν χρήσιμη. Ήταν χρήσιμες και οι τρεις συναντήσεις. Συναντήθηκα επίσης με τη Μπιφέ και τον Μελανσό. Οι διεργασίες στη Γαλλία είναι πάντα ενδιαφέρουσες, αλλά νομίζω ότι πρέπει να αποφύγουμε το παράδειγμά τους. Γιατί στη Γαλλία είχαμε τρία εκατομμύρια κόσμο στις απεργίες, δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι αν η αριστερά ήταν ενωμένη θα συγκέντρωνε 20% και βεβαίως δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η γαλλική αριστερά προέρχεται από μια μεγάλη νίκη στο δημοψήφισμα για το ευρωσύνταγμα και σήμερα είναι κατακερματισμένη. Θα κατέβει με τρεις ή και τέσσερις σχηματισμούς και ο καθένας θα δώσει μάχη επιβίωσης. Μεγαλύτερες πιθανότητες να πάει καλά έχει το Αντικαπιταλιστικό Κόμμα, αλλά η κάθε πλευρά καταλογίζει στην άλλη ευθύνες για τον κατακερματισμό.

* Ποια από τις τρεις συναντήσεις είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον;

- Με τον Μελανσό. Ξέρουμε ότι δεν είναι κομμάτι του αντικαπιταλιστικού χώρου, αλλά ένα κομμάτι το οποίο μετακινείται από μια σοσιαλδημοκρατία προς τα αριστερά. Και έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε αν αυτή η κίνηση, που στη Γερμανία στέφθηκε με πολύ μεγάλη επιτυχία, θα έχει μόνιμα χαρακτηριστικά στη Γαλλία ή αν θα τη δούμε και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν υπάρχει κινητικότητα.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ

* Το τελευταίο χρονικό διάστημα ο ΣΥΡΙΖΑ καταγράφει μια εικόνα εσωστρέφειας. Ακόμα και στο δημοψήφισμα του Συνασπισμού για τις θέσεις για το ευρωψηφοδέλτιο καταγράφηκε μια γκρίνια. Επίσης, η απόλυτη κυριαρχία αντρών στις τρεις πρώτες θέσεις θα έλεγα ότι ήταν πλήγμα στη φεμινιστική φυσιογνωμία του χώρου.

- Και αυτό ήταν πλήγμα, αλλά ήταν η δημοκρατική επιλογή των μελών. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος εκτός και αν είχαμε αποφασίσει από πριν ποσοστώσεις, κάτι που πρέπει να συζητήσουμε. Το μεγαλύτερο, όμως, πλήγμα ήταν ότι στους έντεκα υποψηφίους ήταν ελάχιστες οι γυναίκες και κανένας κάτω από 35 χρονών. Και δεν λέω να το κάνεις για συμβολικούς λόγους, επειδή έχεις ένα πρόεδρο 35, αλλά γιατί αν θέλεις να είσαι ανανεωτική αριστερά οφείλεις να αναδεικνύεις νέα πρόσωπα.

* Ναι, αλλά είναι και δική σας ευθύνη.

- Φυσικά, δεν βγάζω την ουρά μου απ΄ έξω. Δεύτερο σημαντικό πλήγμα. Ο Συνασπισμός έκανε αυτό το βήμα με το δημοψήφισμα, με τις δυσκολίες και τα όποια προβλήματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να κάνει ούτε καν αυτό το βήμα, της δημοκρατικής επιλογής.

* Μα πώς θα μπορούσε να το κάνει, αφού, με ευθύνη και του Συνασπισμού δεν έγιναν δεκτές προτάσεις για ουσιαστική συμμετοχή του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ; Σου υπενθυμίζω τη συζήτηση για τα μέλη.

- Προφανώς, υπάρχουν αιτίες που δεν κατέστη αυτό δυνατό. Αλλά υποστηρίζω ότι δεν ήταν δύσκολο να προσπαθήσουμε όλοι μαζί. Να μην ψηφίσει ξεχωριστά ο Συνασπισμός και ξεχωριστά ο ΣΥΡΙΖΑ. Να ανοίξουμε τα γραφεία μας, κάθε συνιστώσα να φέρει τα μέλη της, να έρθουν και οι φίλοι μας να γραφτούν και να κάνουμε όλοι μαζί μια διαδικασία δημοκρατική. Και αν είναι ζήτημα ότι είναι περισσότεροι του Συνασπισμού και άρα θα βγουν από τον Συνασπισμό, να βάζαμε ποσόστωση. Για παράδειγμα ότι στις έξι πρώτες θέσεις δεν θα μπορούσε να ήταν από μια συνιστώσα πάνω από δύο συνεχόμενα. Έτσι, όμως, αποδυναμώνουμε την πυρηνική δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ που είναι ο ανένταχτος κόσμος και το βάθεμα της δημοκρατίας σε επίπεδο βάσης.

* Ναι, αλλά οι ανένταχτοι διαμαρτύρονται ότι δεν έχουν ουσιαστικό ρόλο και συμμετοχή. Υπάρχουν συλλογικά κείμενα κ.λ.π. Επανερχόμαστε, πάλι δηλαδή, στην έννοια του μέλους και της συλλογικής λειτουργίας.

- Υπάρχει, όμως, ο κίνδυνος να χαθεί η έννοια του ανένταχτου αν υπάρξει μορφοποίηση των ανένταχτων.

* Και τα μέλη των συλλογικοτήτων δεν αισθάνονται ότι συμμετέχουν ουσιαστικά, καθώς δεν έχουν υπάρξει δομές ουσιαστικής λειτουργίας. Για παράδειγμα, οι θεματικές επιτροπές έχουν λόγο ή εντέλει πάλι το κεντρικό όργανο αποφασίζει;

- Είναι μια μεγάλη συζήτηση. Και αυτή η συζήτηση πρέπει να γίνεται με ανοιχτά χαρτιά και με ειλικρίνεια. Διανύουμε μια κρίσιμη φάση για τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μας αρκεί να τρώμε από τα έτοιμα και δεν πρέπει να μπούμε σε μια λογική ότι επειδή αυτό το μοντέλο βρήκαμε αυτό το μοντέλο θα αφήσουμε. Είναι ένα πρωτότυπο, πρωτόγνωρο μοντέλο, στη βάση ότι συσπειρώνει διαφορετικές συλλογικότητες. Είμαστε παράδειγμα σε όλη την Ευρώπη. Έρχεται η ώρα που θα αρχίσουμε να διερωτόμαστε αν μπορούμε να πάμε πολύ μακριά με αυτό το μοντέλο, διότι όλα αυτά που είπες είναι υπαρκτά προβλήματα. Και πιο υπαρκτό απ΄ όλα ότι εξαντλούμε μια δυναμική σε συζητήσεις επί συζητήσεων και σε μια γραφειοκρατία, ενώ από τον κόσμο μας υπάρχει διάθεση εξωστρέφειας. Χωρίς να παραβλέπουμε τις υπαρκτές αντιθέσεις θα πρέπει συλλογικά να εξετάσουμε πώς μπορεί να μετασχηματιστεί αυτή η συνεργασία, έτσι ώστε, την πυρηνική της δύναμη που είναι ο κόσμος της να την αξιοποιήσει. Και για να γίνω σαφέστερος. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος από το αξιοποιήσουμε τη δύναμη της δημοκρατίας και να δώσουμε το λόγο στη βάση.

* Και πώς θα υπάρξει ουσιαστική συμμετοχή; Και ο Παπανδρέου προχώρησε σε «συμμετοχική» διαδικασία, έβαλε να ψηφίσει πάνω από ένα εκατομμύριο κόσμος, αλλά νομίζω σωστά είχαμε πει ότι δεν ήταν πραγματική συμμετοχή. Ψηφοφόροι ήταν.

- Εντάξει, δεν είναι της ώρας να ανοίξουμε αυτή τη συζήτηση, γιατί δεν υπάρχουν και έτοιμες λύσεις. Μια κατεύθυνση δείχνω. Προφανώς είναι τεράστιο το ζήτημα της εκπροσώπησης. Πρέπει να προβληματιστούμε. Τώρα πρέπει να σφίξουμε τα δόντια, να σφίξουμε τα χέρια μας και να επιχειρήσουμε φυγή προς τα μπρος. Όποιοι θέλουν να έρθουν μαζί μας. Αν κάποιοι θέλουν να μείνουν πίσω ας μείνουν. Και αυτή είναι η μεγάλη ευκαιρία της πανελλαδικής συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ.

* Φοβάσαι ότι κάποιοι θα μείνουν πίσω;

- Υπάρχει αυτό το ενδεχόμενο, αλλά ο μεγάλος κίνδυνος δεν είναι να μείνει κάποιος πίσω, αλλά να κρατήσουν όλο το εγχείρημα πίσω. Άρα φυγή προς τα μπρος. Και μετά τις ευρωεκλογές, που εγώ είμαι αισιόδοξος ότι θα καταγράψουμε αυξημένη δυναμική, να γίνει μια ουσιαστική συζήτηση για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ. Να γίνει συζήτηση για τις απαραίτητες κινήσεις για το βάθεμα της δημοκρατίας, για να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ ένα εγχείρημα που θα ανήκει στη βάση του, στον κόσμο του και όχι στις ηγεσίες των συνιστωσών.

* Τίθεται θέμα επανίδρυσης;

- Αυτή η συζήτηση πρέπει να περιλαμβάνει τον απαραίτητο σεβασμό να προχωρήσουμε όλοι μαζί και ότι η φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ βασίζεται στη συνύπαρξη με ένα ρεύμα ιδεολογικό και πολιτικό, το οποίο υπάρχει εντός του Συνασπισμού. Η ύπαρξή του είναι απαραίτητη. Και το λέω αυτό γιατί εξαιτίας αντιπαραθέσεων, που δεν ευθύνεται η ηγεσία του Συνασπισμού ή του ΣΥΡΙΖΑ, το ρεύμα αυτό της ανανεωτικής αριστεράς αισθάνεται σήμερα άβολα. Εμείς θα πρέπει με την παρουσία μας, με τη δουλειά μας να αποδείξουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κοινό μας σπίτι.

* Δικαιολογημένα αισθάνεται το ρεύμα αυτό άβολα;

- Όχι, αλλά είναι γεγονός και πρέπει να το λάβουμε υπόψη μας. Θέλω να το καταθέσω και είναι μια κατάθεση ψυχής. Δεν μπορείς να προχωρήσεις στο εγχείρημα της ενότητας με διασπάσεις. Και βεβαίως στην αρχή της συζήτησής μας είπα ότι έχουμε αλλάξει, αλλά αλλάζουμε όλοι μαζί και προχωράμε όλοι μαζί. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ανοιχτές τις πόρτες του για την είσοδο και κλειστές για την έξοδο, στο βαθμό που κάποιος αντιλαμβάνεται ότι η έξοδος είναι άλμα στο κενό

Μια πρόχειρη αποτίμηση της 2ης Πανελλαδικής Σύσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ

Αναδημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο από την ιστοσελίδα "Σκέψεις για τον ΣΥΡΙΖΑ", γιατί συμφωνούμε με τις εκτιμήσεις που κάνει για την σημερινή κατάσταση του ΣΥΡΙΖΑ. Οι σωστές εκτιμήσεις για το μέγεθος και το βάθος των προβλημάτων που υπάρχουν σήμερα είναι μια καλή παρακαταθήκη για να γίνουν οι αναγκαίες υπερβάσεις και μετασχηματισμοί ώστε να ολοκληρωθεί η τομή στην Αριστερά που ξεκίνησε με το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ.

Πιο χρήσιμη από την περσινή ήταν η 2η σύσκεψη του Σύριζα. Ο ενθουσιασμός αντικαταστάθηκε από την αυστηρή προειδοποίηση της βάσης προς την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ότι ο μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ είναι αναγκαίος. Το ερώτημα είναι σε ποια κατεύθυνση. Άλλωστε κανένας δεν συμπίπτει με κανέναν όσον αφορά το ποιος μετασχηματισμός είναι αναγκαίος.

Οι απαντήσεις που δίνονται είναι διαφορετικές. Υπάρχει η κυρίαρχη πλευρά (Αριστερό Ρεύμα ΣΥΝ) που δεν βλέπει τον ΣΥΡΙΖΑ σαν κάτι άλλο πέρα από εκλογικό μηχανισμό. Η νεότερη γενιά τον βλέπει σαν το έδαφος ρεβανσισμού από την Ανανεωτική και εφόρμησης στα όργανα επειδή “δικαιώθηκαν” από την ανοδική του πορεία. Η Ανανεωτική τον βλέπει σαν όχημα εκλογής πολλών βουλευτών - ευρωβουλευτών της, που φυσικά θα προετοιμάζουν άλλες λύσεις μετα-Συριζικές και φιλο-Πασοκικές.

Υπάρχουν συνιστώσες και παράγοντες που βάζουν έντονα το θέμα του πολιτικού μετασχηματισμού του ΣΥΡΙΖΑ σε κατεύθυνση αντι-κεντροαριστερή - αντικαπιταλιστική. Υπάρχουν συνιστώσες και παράγοντες που αγοράζουν θέσεις στον ΣΥΡΙΖΑ εξαργυρώνοντας έναν χαμηλής έντασης πόλεμο με τον ΣΥΝ. Υπάρχουν άλλες συνιστώσες και παράγοντες που παίζουν το παιχνίδι του μαζικού χώρου στον ΣΥΡΙΖΑ Και άλλοι που παίζουν το ρόλο της “αντικαπιταλιστικής συνείδησης”. Όλα αυτά βέβαια μπορεί να διαπερνούν οριζόντια πολλές συνιστώσες και παράγοντες. Φυσικά ο μικροπόλεμος χαρακωμάτων ορισμένων συνιστωσών και παραγόντων δεν έχει στην τελική τόση σημασία. Έτσι κι αλλιώς πέραν του μικρόκοσμου εντός ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα παίξουν αυτά ρόλο στην κοινωνική και πολιτική δυναμική του εγχειρήματος.

Ποια είναι τα πολιτικά ζητήματα που κρίθηκαν στη σύσκεψη;

1. Η πολιτική στροφή στο θέμα της ΕΕ και των ευρωεκλογών επί το κριτικότερον στην πορεία της ΕΕ. Αυτό συμπεραίνεται και από το πολιτικό πλαίσιο και από ομιλίες βασικών στελεχών του ΣΥΝ (πχ Χουντής). Πράγμα σημαντικό και σοβαρό, καθότι ο έρωτας του ΣΥΝ με την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση εμπόδιζε αρκετά την πραγματική κριτική, καθιστώντας τον χώρο αυτό ευάλωτο στις επιθέσεις στυλ ΚΚΕ (”ευρωμονόδρομος” κλπ). Και είναι κομματάκι δύσκολο να απευθυνθείς σήμερα σε απολυμένους, σε δημοσίους υπαλλήλους, σε ελαστικά εργαζόμενους, σε αγρότες, σε χαμηλόμισθους, και στο όνομα της ευρωπαϊκής επανίδρυσης να ντριμπλάρεις την ανάγκη καταδίκης και αγώνα ενάντια στην σημερινή ΕΕ.

2. Η σημαντική πολιτική παρέμβαση του Αλαβάνου, σε πλήρη αντιδιαστολή με:
(α) Την τηλεοπτικού τύπου ομιλία Τσίπρα (σαν να ήταν ανοικτή προεκλογική συγκέντρωση και όχι σύσκεψη που έχει να λύσει προβλήματα),
(β) Τους αβασάνιστους πανηγυρικούς αρκετών στελεχών του ΣΥΝ υπέρ της “κρισιμότητας” της μάχης των ευρωεκλογών,
(γ) Την αμφισβήτηση από συνιστώσες και ορισμένους ανένταχτους των μόνιμων επιθέσεων κοινής δράσης στο ΠΑΣΟΚ από τον Αλαβάνο,
(δ) Την γκρίνια περί του οργανωτικού, αποσυνδεμένου ή σε αντιδιαστολή με την πολιτική φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ.
Σε αυτά ο Αλαβάνος απάντησε ουσιαστικά (είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κανείς), δηλαδή σήκωσε το γάντι που πετάχτηκε από διάφορες πλευρές και απέδειξε ότι είναι αυτός που θέλει ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ για αρχηγό του εγχειρήματος. Η σοβαρότητά του ίσως και σε αντιδιαστολή με την “ελαφρά τοποθέτηση” Τσίπρα θα καθορίσει πράγματα και για το μέλλον του Σύριζα.

3. Η ανέξοδη ρητορεία για το οργανωτικό: Το καλό είναι ότι τέθηκε με οξύτητα, προτού καν τεθεί από ανένταχτους. Επίσης το καλό είναι ότι η επόμενη σύσκεψη ασχολείται με την οργανωτική συγκρότηση. Το μόνιμο πρόβλημα είναι το ερώτημα του ενιαίου πολιτικού οργανισμού, βήμα όμως που και ο ΣΥΝ και οι μεγαλύτερες συνιστώσες και εκείνοι οι ανένταχτοι που καταλαβαίνουν την πραγματικότητα με όρους πολιτικούς και όχι ψυχολογικούς (”ας ενωθούμε ρε παιδιά”), το αντιλαμβάνονται ως άλμα στο κενό.

4. Η περίεργη συγκολλητική ουσία του ονομαζόμενου 2ου κύματος που καταφέρθηκε με ένταση ενάντια σε οργανώσεις, γραμματείες, “κορυφές”, αφήνοντας πρακτικά στο απυρόβλητο τον ΣΥΝ - ή καταλογίζοντάς του απλά συνυπευθυνότητα. Αποκορύφωμα η ομιλία μέσα στο μάζεμα του Σαββάτου ενός βασικού σ. από το Ξ που καταλογίζοντας στις οργανώσεις ότι καπέλωσαν τον Σύριζα, παραπονέθηκε στον Χ.Π. γιατί δεν έγινε παρέμβαση από τον ΣΥΝ. Δηλαδή ο Θεωνάς, ο Τσακνιάς, η ΔΕΑ και η ΚΟΕ έχουν καπελώσει τον Σύριζα και το Ξ παρακαλάει τον ΣΥΝ να επέμβει για να ξεκαπελωθεί;
Όπως και να έχει οι 4+4 εκπρόσωποι δεν ορίστηκαν από πουθενά, η συγκολλητική ουσία είναι πέρα για πέρα αφερέγγυα και αποτελεί ερώτημα αν με τέτοιες διαδικασίες, με τέτοιους παράγοντες και με τέτοιο σφικτό εναγκαλισμό από τις μικρότερες συνιστώσες (Κόκκινο, Ξεκίνημα, Ρόζα), είναι δυνατόν οι ανέντακτοι να τύχουν καλύτερης μεταχείρισης.
Το πραγματικό πρόβλημα στο 2ο κύμα δεν είναι το τι πολιτικά λέει (με το οποίο συμφωνώ πέρα για πέρα), αλλά η σκοπιμότητα που οδηγεί διάφορους να το εναγκαλίζονται. Αποτελεί πχ τελείως ξεχωριστή και εκ διαμέτρου αντίθετη περίπτωση (πολιτικά, ιδεολογικά, σε κόντρα με τον κυβερνητισμό, σε σχέση με τον αντικαπιταλισμό κλπ κλπ) η περίπτωση Α.Τ. από τη Θεσ/νίκη που έκανε μια σημαντική παρέμβαση για την πορεία του Σύριζα, με την περίπτωση Τ.Χ. που σε τίποτε δεν διαφοροποιείται από τον ΣΥΝ και που εκ των υστέρων αποκαλύφθηκε ότι καλλιεργούσε επί μήνες προσδοκίες κατάληψης εκλόγιμης θέσης στο ευρω-ψηφοδέλτιο, διαφημίζοντας την ιδιότητα του “ανένταχτου”. Και φυσικά αποτελεί εκ διαμέτρου αντίθετη περίπτωση μια συνιστώσα που συμμετέχει προσδοκώντας έναν πιο “δικό της” μαζικό χώρο από τον όλον Σύριζα, από έναν ανένταχτο που εναποθέτει τις ελπίδες του για ταρακούνημα της ηγεσίας σε αυτή την πρωτοβουλία.

Ποια είναι τα πολιτικά ζητήματα που εκκρεμούν;

Πρακτικά είναι το σύνολο των αποφάσεων της 1ης Σύσκεψης (για την μη-υλοποίηση των οποίων υπήρξε κριτική, αλλά όχι αυτοκριτική). Επίσης είναι η δυνατότητα του Σύριζα να περάσει από ένα άθροισμα και ανταγωνισμό συνιστωσών και παραγόντων σε ένα άθροισμα και ανταγωνισμό πολιτικών. Επομένως να υπάρχει ειλικρίνεια και τα θέματα να συζητιούνται ανοικτά. Τέλος είναι η δυνατότητα να αποφασιστεί και να προχωρήσει ένα οργανωτικό σχήμα στον Σύριζα που να μπορεί να δώσει νέα πνοή στο εγχείρημα. Για τα οργανωτικά άλλωστε αναμένουμε τη σύσκεψη. Με μπόλικες δόσεις κριτικής για τις προτάσεις κοινής δράσης στο ΠΑΣΟΚ, αλλά και με απάντηση από τον Α. Αλαβάνο, όσο και ξεχείλωμα προς τα δεξιά από τον Δ. Παπαδημούλη, εκκρεμεί τέλος και μια ενιαία στάση για αυτή την τακτική.

Εικόνες από την 2η πανελλαδική σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ

ΣΑΒΒΑΤΟ 11 Απριλίου 2009
Τα κομματικά πανό είχαν παρκάρει έξω από την αίθουσα, μαζί με τα μηχανάκια... Μόνη παραφωνία σε αυτό το κλίμα ήταν οι σ. από το ΞΕΚΙΝΗΜΑ που μόλις έφτανες στο χώρο σου πέταγαν την εφημερίδα τους στα μούτρα! Τους αναγνωρίζουμε το ελαφρυντικό ότι είναι νέοι στο ΣΥΡΙΖΑ...

Πολλές από τις ομιλίες των μεγαλοστελεχών είχαν διπλή απεύθυνση. Για το ακροατήριο που παρακολουθούσε την σύσκεψη, αλλά και για το ακροατήριο που διαμορφώνουν οι κάμερες. Και είναι γνωστό ότι σε ανάλογες περιπτώσεις το ακροατήριο που βρίσκεται στην αίθουσα χρησιμεύει απλώς για να γεμίζει το πλάνο...

Ελπιδοφόρα ήταν η συμμετοχή νέων ανθρώπων στην σύσκεψη. Βεβαίως παρόντα ήταν και τα γερασμένα κομματικά επιτελεία των συνιστωσών, εκτός από τους εκπροσώπους τις ανανεωτικής πτέρυγας του ΣΥΝ.


Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ παρακολουθεί με ενδιαφέρον την ομιλία της Ελένης Σωτηρίου, υποψήφιας ευρωβουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ που έχει επιλεγεί στην 2η θέση του ψηφοδελτίου. Για να διαβάσετε την ομιλία της σ. Ελένης Σωτηρίου κάνετε ένα κλίκ εδώ:

Ομιλία της Ελένης Σωτηρίου, υποψηφιας ευρωβουλευτου του ΣΥΡΙΖΑ, στη 2η Πανελλαδικη Συσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ

Ο υποψήφιος ευρωβουλευτής για την 3η θέση απουσίαζε... Φαίνεται ότι έχει ξεκινήσει από τώρα την προεκλογική εκστρατεία και τρέχει να μαζέψει ψήφους, γιατί τα πράγματα είναι δύσκολα!

ΚΥΡΙΑΚΗ 12 Απριλίου 2009
Όμως, την τελευταία μέρα της σύσκεψης ο σ. Παπαδημούλης εμφανίστηκε και μας διέψευσε. Τις προηγούμενες μέρες απουσίαζε από την σύσκεψη γιατί αναζητούσε την κολυμπήθρα του Σιλωάμ για να ...αναβαπτιστεί! Ο λόγος του ήταν ενωτικός. Άξιο προσοχής είναι το γεγονός ότι υπερασπίστηκε τις δημοκρατικές διαδικασίες με τις οποίες λαμβάνονται οι αποφάσεις στον ΣΥΝ - διαδικασίες που τον ανέδειξαν στην 3η θέση του ευρωψηφοδελτίου - και ζήτησε να υπάρξουν ανάλογες διαδικασίες και στον ΣΥΡΙΖΑ για την λήψη των αποφάσεων. Το μέλλον θα δείξει αν αυτές οι δηλώσεις αποτελούν ένα τακτικό ελιγμό ή είναι θέσεις τις οποίες θα υπερασπιστεί και στην επόμενη συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία θα συζητηθούν αυτά ακριβώς τα ζητήματα.

Μερικά από τα πράγματα που μας χωρίζουν, αλλά και που μας ...ενώνουν: Η καρέκλα, ο σ. Παπαδημούλης και η Τ.V.

Όμως δεν ήταν η ομιλία του σ. Παπαδημούλη που μας έκανε αλληλέγγυους με την «ανανεωτική πτέρυγα» του ΣΥΝ, αλλά η ομιλία του σ. που απεικονίζεται στην φωτογραφία. Αυτός ο σύντροφος κατηγόρησε δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ ως εθνοπροδότες για τις θέσεις που έχουν στα εθνικά ζητήματα και ιδιαίτερα στο Μακεδονικό. Εκείνο που μας έκανε να ανατριχιάσουμε δεν ήταν αυτά που έλεγε αλλά το χειροκρότημα με το οποίο τον επιβράβευσε ένα σημαντικό μέρος του ακροατηρίου!

ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΕΣΤ

Στην 19 σειρά καθισμάτων της αίθουσας εντοπίσαμε ένα γνωστό στέλεχος του ΣΥΝ (αυτός με την φαλάκρα), ο οποίος παρακολουθούσε με προσοχή τους ομιλητές, ιδιαίτερα εκείνους που ήταν βιαστικοί και συζητούσαν από τώρα τα ζητήματα της ...επόμενης σύσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ. Αν δεν τον αναγνωρίσατε, η απάντηση είναι εδώ [ΑΠΑΝΤΗΣΗ]

ΠΡΟΣΕΧΩΣ
τα νέα για τους ανένταχτους και την καινούργια "συνιστώσα" που φαίνεται να συγκροτείται από ανένταχτους και μέλη συνιστωσών με το όνομα το "2ο κύμα"

Ευρωεκλογές με το ξενοφοβικό θερμόμετρο να ανεβαίνει

Αν οι εκλογές μπορούσαν ν’ αλλάξουν τον κόσμο, θα τις καταργούσαν, ήταν η ιστορική φράση του Κεν Λίβινγκστον, αριστερού βουλευτή του Εργατικού Κόμματος, καμιά εικοσαριά χρόνια πριν. Και όμως, ο ίδιος έκτοτε πρωταγωνίστησε σε εκλογές, σε θέσεις εξουσίας (δήμαρχος Λονδίνου) και σε αγαστή συνεργασία με τα επιχειρηματικά συμφέροντα (εν όψει Ολυμπιακών Αγώνων του 2012) για την κατασκευή των μεγάλων έργων και το «καθάρισμα» της πόλης από όποια ανθρώπινα κουρέλια βρεθούν μπροστά τους.

Κι εμείς τώρα μπροστά στις Ευρωεκλογές, αναλογιζόμαστε πώς μπορεί ν’ αλλάξει το σκηνικό του Ευρωκοινοβουλίου όταν ήδη από τις 785 θέσεις, μόνο 41 ανήκουν στην ομάδα του ευρωπαϊκού Αριστερού Κόμματος, 43 στο Κόμμα των Ευρωπαίων Πρασίνων και οι υπόλοιπες στις άλλες 5 απί τις 7 ευρωομάδες, ισχυρότερες των οποίων είναι η Χριστιανοδημοκρατική, Φιλελεύθερη ή του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (ελάχιστες θέσεις είναι εκτός ομάδων).

Και δεν ξεχνάμε, ότι κάποια από τα κόμματα της αριστερής ευρωομάδας αλλά πολύ περισσότερο των Πρασίνων, συμμετέχουν κατά καιρούς σε κυβερνήσεις με σκοπό να τις επηρεάσουν, αλλά τελικά έχουν επηρεασθεί από την εξουσία και απονομιμοποιηθεί τα ίδια μπροστά στους ψηφοφόρους τους.

Σίγουρα το πολιτικό σύστημα είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της οικονομικής εξουσίας, του κεφαλαίου, με θεό το κέρδος και την ανταγωνιστικότητα. Όλα τα κοινωνικά αγαθά περασμένων δεκαετιών διολισθαίνουν, συνεργάζονται ή έχουν ενταχθεί στην «ελεύθερη» αγορά, ενώ στην περίοδο της κρίσης του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, σύσσωμες οι εθνικές και η υπερεθνική μας ηγεσίες ενισχύουν τις αναξιοπαθούσες επιχειρήσεις ή ομίλους της «πραγματικής» και της «χρηματοπιστωτικής» οικονομίας ρουφώντας λίγο ακόμα ή πολύ ακόμα από τις λαϊκές τάξεις. Χωρίς αυταπάτες, λοιπόν, η υπογράφουσα έχει συμμετάσχει ως υποψήφια σε διάφορα εθνικά και ένα ευρω-ψηφοδέλτιο. Στα εθνικά με την Εναλλακτική Αντικαπιταλιστική Συσπείρωση το (βρόμικο 89), στο ευρωψηφοδέλτιο των Οικολόγων-Εναλλακτικών το 1989, στα εθνικά της περιόδου εκείνης Αριστερή Πρωτοβουλία, αργότερα Κίνηση Πολιτών, στο Συνασπισμό το 2000, και τον ΣΥΡΙΖΑ το 2004.

Με δεδομένη την τράπουλα, κάποιες και κάποιοι από εμάς ξέρουμε, άλλοι και άλλες, πολίτες της Ευρώπης, ψυχανεμίζονται, ότι το πολιτικό σκηνικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν μπορεί να ανατραπεί σε αυτές ή σε όποιες ευρωεκλογές σε βάρος του κεφαλαίου . Εξ ου και η τάση για περιφρόνηση και αποχή, από μεγάλα ποσοστά πολιτών που ανήκουν στις λαϊκές τάξεις.

Το πολιτικό σκηνικό όμως μπορεί να μετατοπιστεί λιγάκι, κι αυτό εμείς στον ΣΥΡΙΖΑ, με τα πολλά μας χρώματα και τις διαφορετικές μας απόψεις, δεν το υποτιμούμε: και θέλουμε να μετατοπιστεί προς την κατεύθυνση που αντιστρατεύεται τα συμφέροντα της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας, τις πολιτικές «ασφάλειας», και υπέρ της υπεράσπισης των οικονομικών και ασφαλιστικών κατακτήσεων των εργαζομένων, των δημοκρατικών δικαιωμάτων, για την προαγωγή της ισότητας των δύο φύλων, την ένταξη των μεταναστών και μεταναστριών ως ισότιμων πολιτών στις χώρες όπου ζουν, την αντίσταση στον εθνικισμό, το μιλιταρισμό, το ΝΑΤΟ και τους πολέμους και την υπεράσπιση της ειρήνης και, προπάντων, κάτι που είναι επειγόντως εθνικό και παράλληλα βαθύτατα υπερεθνικό, την προστασία του περιβάλλοντος.

Ο χώρος του ΣΥΡΙΖΑ με την πολύ ευρεία έννοια του, έχει συμμετάσχει σε αγώνες και κινήματα για τα πιο πάνω θέματα, και συχνά έχει πρωτοστατήσει σ’ αυτά. Όμως, ενώ τα κινήματα δυναμώνουν σήμερα, ως αντίδραση στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα, αυτό δεν αποτυπώνεται στα εκλογικά αποτελέσματα, ή αποτυπώνεται πολύ έμμεσα και διαστρεβλωμένα.

Κι αφού πάντα υπάρχουν τα διλήμματα της διακυβέρνησης αλλά και οι άκαμπτες δομές του πολιτικού συστήματος, την ίδια ώρα που αναπτύσσονται κινήματα για σημαντικά θέματα, βλέπουμε κόμματα σαν το ΠΑΣΟΚ, που σπάνια ή ποτέ δεν τα στηρίζει, να δυναμώνουν με το σκεπτικό να απονομιμοποιηθεί ή ανατραπεί μια διακυβέρνηση της Ν.Δ., ενώ οι ίδιοι άνθρωποι που το ψηφίζουν ή πολλοί από αυτούς, να συμμετέχουν στους αγώνες βάσης για διάφορα επείγοντα ζητήματα.

Στο δια ταύτα, και χωρίς αυταπάτες, όσες περισσότερες ψήφοι κατακυρωθούν σε ψηφοδέλτια αντίθετα και ανταγωνιστικά προς τα κόμματα εξουσίας και φυσικά αντίθετα και ανταγωνιστικά σε κάποια μικρά που όμως είναι ακραία ξενοφοβικά, νεοφιλελεύθερα ή εθνικιστικά, τόσο καλύτερο θα είναι για την ψυχή των κοινωνικών αγώνων που εκτυλίσσονται καθημερινά και είναι μπροστά μας, σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ, για τα ελληνικά δρώμενα, με το ωραιότατο ψηφοδέλτιο των δύο φύλων και των πολλών αγωνιστικών ταυτοτήτων που έχει συγκροτήσει, θα ήταν καλό να επιβραβευθεί για τη φυσιογνωμία που έχει επιδείξει. Αλλά είναι ιδιαίτερο θέμα SOS σήμερα, με τα πογκρόμ των τελευταίων ημερών εναντίον των μεταναστών/μεταναστριών και το κλίμα ξενοφοβίας και ρατσισμού που συστηματικά καλλιεργείται πρωτίστως από κυβέρνηση, δευτερευόντως από αξιωματική αντιπολίτευση και με δηλητηριώδη παρουσία ακροδεξιών κομμάτων ή οργανώσεων, να επιβραβευθεί η αλληλεγγύη του ΣΥΡΙΖΑ σ’ αυτό το πεδίο, και να γυρίσει μπούμεραγκ όλη η ξενοφοβική προπαγάνδα που γίνεται εναντίον του.

Σίσσυ Βωβού

Για επιστροφή κλικ εδώ: Ευρωεκλογές και Αριστερά

[Επιστροφή στην αρχική σελίδα]

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ 2ης ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΣΥΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Μέχρι την Λεωφόρο Συγγρού, εύκολα μπορείτε να πάτε, μόνοι σας ή με την βοήθεια κάποιας συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ. Απ' εκεί και πέρα, ο μόνος σωστός αντικαπιταλιστικός, επαναστατικός, αντισυστημικός (και άλλα παρόμοια) δρόμος που έχει χαράξει η ΕΟΣ για να σας οδηγήσει σίγουρα στην πανελλαδική συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, είναι αυτός που σας παρουσιάζουμε στην παρακάτω εικόνα. Ακολουθώντας αυτή την διαδρομή, αν δείξετε ιδιαίτερη προσοχή σε μερικές απότομες δεξιές στροφές, θα φτάσετε σύντομα στον προορισμό σας.

10, 11 και 12 Απριλίου 2009

Γήπεδο Ταεκβοντό (στο Δέλτα Φαλήρου)

Παρασκευή 10/4
17.00: Εγγραφές
18.00: Έναρξη Εργασιών
Άνοιγμα από το συντονιστή της γραμματείας Ρούντι Ρινάλντι
Παρουσίαση Σχεδίου Προγράμματος - Δήμος Τσακνιάς
Παρουσίαση Σχεδίου Διακήρυξης για την Ευρώπη - Θόδωρος Παρασκευόπουλος
Πολιτική Ομιλία - Αλέξης Τσίπρας

Σάββατο 11/4
09.30 - 14.00: Τοποθετήσεις, ομιλίες
14.00 - 16.00: Διάλειμμα
16.00 - 21.00: Τοποθετήσεις, ομιλίες

Κυριακή 12/4
09.30 - 14.00
Τοποθετήσεις, ομιλίες
Πολιτική ομιλία του προέδρου της Κ.Ο. Αλέκου Αλαβάνου
Τοποθετήσεις, ομιλίες
Παρουσίαση καταλήξεων της σύσκεψης από το Γιάννη Θεωνά

Γιατί δεν συμμετέχουμε στην Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ

Εν όψει της 2ης Πανελλαδικής Σύσκεψης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., η οποία επαναλαμβάνεται με την ίδια ακριβώς οργανωτική μορφή όπως και πριν από 14 μήνες, δηλώνουμε ότι, αν και εξακολουθούμε να υποστηρίζουμε τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., δεν μετέχουμε στην σύσκεψη γιατί,
- δεν μας αφορά μια διαδικασία που σχεδιάστηκε για μια ακόμη φορά από μια γραμματεία που δεν μας εκπροσωπεί
- θεωρούμε άχαρο να παίξουμε για τρίτη φορά το ρόλο των «ανέστιων» ανένταχτων που πιέζουν να δοθεί ρόλος στο ΣΥΡΙΖA
Πιστεύουμε ότι η προσδοκία που δημιούργησε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για την ενότητα δράσης των αριστερών δυνάμεων, κατέγραψε μια δυναμική και είχε ευρύτερη απήχηση αλλά παραμένει μετέωρη ενάμιση χρόνο μετά. Αν στην 1η Πανελλαδική Σύσκεψη (που ξεκίνησε για συνδιάσκεψη), πολλές/οι σύντροφοι/ισσες έθεταν ως επείγον το θέμα της ουσιαστικής συμμετοχής όλων όσων μετείχαν στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και της δημοκρατίας στη λήψη των αποφάσεων, σήμερα το στοίχημα μοιάζει να έχει χαθεί. Η αποστράτευση, η κούραση και η αδιαφορία του κόσμου που προσέγγισε ή εξέφρασε τη διάθεση να προσεγγίσει τις επιτροπές του ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερή. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν προχώρησε και όπως ήταν αναμενόμενο οπισθοχώρησε.
Η αμηχανία γύρω από το ρόλο των επιτροπών, η δυσλειτουργία τοπικών επιτροπών που είτε αφέθηκαν στον πατριωτισμό των ανένταχτων είτε φορτώθηκαν με γραφειοκρατικές δυσκαμψίες, η απουσία συλλογικής επεξεργασίας κατά την κατάρτιση του προγράμματος, η συρραφή ιδεών και απόψεων αντί για την επιθυμητή ώσμωση και σύνθεση, η γενική χαλαρότητα που υπαγορεύεται από το γεγονός ότι τίποτε δεν κρίνεται στη βάση αλλά όλα αποτελούν αντικείμενο «κλειστής διαπραγμάτευσης» οδηγούν σε
- εσωτερική γκρίνια αφού τόσο οι ανένταχτοι, όσο και τα μέλη των συνιστωσών «καπελώνονται» από μια διαδικασία στην οποία δεν μετέχουν. Πρόσφατη έκφραση αυτής της εσωστρέφειας είναι οι εσωκομματικές έριδες στον ΣΥΝ και οι τριβές για το ευρωψηφοδέλτιο,
- ασάφεια γύρω από τους στόχους, τις θέσεις και τις επιδιώξεις του ΣΥΡΙΖΑ που δεν εκπέμπει σαφές μήνυμα και παράγει σύγχυση ακόμη και στον κόσμο που δηλώνει ότι τον στηρίζει.
- αδυναμία να ανταποκριθεί στις ανάγκες για ανανέωση στο επίπεδο της παραγωγής ιδεών και της άρθρωσης εναλλακτικού, αριστερού, ανατρεπτικού και ριζοσπαστικού λόγου,
- αδυναμία να εκφράσει και να δώσει πολιτικό περιεχόμενο στις ρήξεις και τις κοινωνικές εντάσεις που πυροδοτεί η οξύτατη κοινωνική, οικονομική και οικολογική κρίση
και τελικά στην ανασυγκρότηση του πολιτικού σκηνικού που χαρακτηρίζεται από τη ηγεμονία του δικομματισμού και που πέρυσι έμοιαζε να αποσυντίθεται, παρά την προφανή ανικανότητά του να δώσει προοπτική.
Το καταγεγραμμένο αποτέλεσμα των δημοσκοπήσεων δείχνει ότι η περίοδος που τμήματα της κοινωνίας στρέφονταν προς το ΣΥ.ΡΙΖ.Α., λόγω της κινητικότητας γύρω από αυτόν και της αναμονής μιας διαφορετικής πρότασης, παρήλθε.
Πιστεύουμε ότι η κατάσταση μπορεί να αντιστραφεί. Δεν θα έχουμε την ίδια ευκαιρία, αλλά μπορούμε να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις. Αρκεί να αποφασίσουν όσοι έκαναν το πρώτο βήμα και ξεκίνησαν το δύσκολο δρόμο των συμμαχιών και των ιδεολογικών και πολιτικών συγκλίσεων, να προχωρήσουν στη διαδρομή. Και τότε θα είμαστε παρούσες και παρόντες.

Μαρίνα Βήχου, Τ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Κυψέλης
Χρήστος Ρουμπάνης, Τ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Κυψέλης
Δέσποινα Σπανούδη, Τ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Βοιωτίας

όποιος συμφωνεί με το παραπάνω κείμενο, μπορεί να επικοινωνήσει στο spanudi@gmail.com

Ο Λεωνίδας Κύρκος και το …φάντασμά του

Ο Λ. Κύρκος ήταν ο κύριος υπονομευτής του εγχειρήματος της ανανέωσης του κομουνιστικού κινήματος, από την πρώτη κιόλας μέρα που πραγματοποιήθηκε η διάσπαση του 68. Ήταν επίσης ο πιο γνήσιος εκφραστής του δεξιού ευρωκομουνισμού. Πολέμιος κάθε αριστερής αντιπολίτευσης, επιχείρησε επανειλημμένα την αποκομμουνιστικοποίηση του ΚΚΕ εσ. Πραγμάτωσε τα πολιτικά του οράματα και σφράγισε το τέλος του κύκλου της διάσπασης του 68, υλοποιώντας την δική του εκδοχή για την ενότητα της αριστεράς με την δημιουργία του ΣΥΝ. Αυτός ήταν Λ. Κύρκος και συνεχίζει να παραμένει αταλάντευτος σε αυτή την πολιτική γραμμή.

Εκείνοι που άλλαξαν πραγματικά, είναι οι σύντροφοι του με τους οποίους εδώ και αρκετά χρόνια μαζί πορεύονταν. Σήμερα τον κατηγορούν. Στο παρελθόν, οι σύντροφοι του «αριστερού ρεύματος» του ΣΥΝ, κάτω από το βάρος της κατάρρευσης του υπαρκτού σοσιαλισμού και μέσα σε μια συγκυρία που ευνοούσε τις συνδιαχειριστικές αυταπάτες, τον εμπιστεύτηκαν και τον ακολούθησαν για να γίνουν εφαψίες της πολιτικής εξουσίας με τα γνωστά αποτελέσματα. Η αντιπαλότητα που εκδηλώνεται σήμερα ενάντια την «ανανεωτική πτέρυγα» του ΣΥΝ είναι στην πραγματικότητα η αντιπαλότητα με το ίδιο το παρελθόν και την ιστορία του ΣΥΝ. Από αυτή την θέση μπορεί να αναδειχτεί ο πραγματικός χαρακτήρας των αντιθέσεων και να σηματοδοτηθεί δημιουργικά η εμπειρία του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα που είναι ακόμα μετέωρη και ανολοκλήρωτη η τομή που έγινε στο χώρο της Αριστεράς με το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, είναι επιτακτική η θεώρηση των αντιθέσεων που χαρακτηρίζουν τον χώρο του ΣΥΝ από αυτή την οπτική γωνία: Μόνον έτσι μπορεί να δημιουργηθούν οι αναγκαίες παρακαταθήκες για να προχωρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ με στέρεο βήμα προς τα μπρος. Αλλιώς, ο δρόμος προς την εύκολη και την συνήθη αντιμετώπιση παρόμοιων καταστάσεων είναι αυτός που εξοστρακίζει τις ευθύνες στους άλλους και οδηγεί σε μια αδιέξοδη και διευρυμένη αναπαραγωγή αντιθέσεων.

Όποιος λοιπόν αρκείται στο να υπερασπίζεται τα προφανή, λειτουργεί αποτρεπτικά για τους αναγκαίους μετασχηματισμούς. Ενισχύει τον κομματικό πατριωτισμό και αναπαράγει αντιθέσεις που ήδη έχουν ξεπεραστεί από τα ίδια τα πράγματα. Οι απόψεις και οι αντιλήψεις που συγκροτούν την «ανανεωτική πτέρυγα» έχουν ήδη συντριβεί και δεν αποτελούν κίνδυνο για την φυσιογνωμία και την πολιτική του ΣΥΝ. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι αυτό το ζήτημα δεν κρίθηκε τελικά στο εσωτερικό του. Κρίθηκε με την διακριτή πολιτική φυσιογνωμία απέναντι στο δικομματισμό που κατάφερε να καταγράψει ο ΣΥΡΙΖΑ και τις νέες σχέσεις εκπροσώπησης που διαμόρφωσε με τον κόσμο της Αριστεράς.

Ο ΣΥΝ γεννήθηκε μέσα σε συνθήκες μιας συνολικότερης και μακροχρόνιας ήττας της Αριστεράς, μιας ήττας που αγκαλιάζει όλες τις εκδοχές της. Η εμφάνισή του ΣΥΝ στο πολιτικό προσκήνιο δεν έφερνε καλά μαντάτα. Όχι μόνον δεν εμπεριείχε καμία ελπίδα για μια άλλη πορεία της Αριστεράς αλλά εμπέδωσε την υποταγή και τον συμβιβασμό με τις δυνάμεις του αστισμού. Η δημιουργία του ΣΥΝ επικύρωσε και με οργανωτικό τρόπο την ηγεμονία των αντιλήψεων του Λ. Κύρκου και της παρέας του σε ένα ευρύτερο χώρο της κομμουνιστικής αριστεράς. Και αυτή την αλήθεια, οι σ. του «αριστερού ρεύματος», θα πρέπει να την παραδεχτούν κάποτε ανοιχτά. Όπως παράλληλα θα πρέπει να οριοθετηθούν και από το παρελθόν τους, με διαφορετικό τρόπο απ’ αυτό που οριοθετήθηκαν μέσω των πολιτικών συντεταγμένων του ΣΥΝ. Και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, διότι επιβιώνουν αρκετά στοιχεία από το ΚΚΕδικο παρελθόν, κυρίως με την μορφή πολιτικών πρακτικών και αντιλήψεων, που στις τωρινές συνθήκες αναδύονται με ιδιαίτερο τρόπο. Και αυτά τα στοιχεία ίσως αναδειχθούν στο άμεσο μέλλον ως πιο σημαντικό πρόβλημα από τις πολιτικές θέσεις της ανανεωτικής πτέρυγας. Η αναβίωση μεθόδων οργανωτικού ελέγχου για την επιβολή πολιτικών επιλογών όπως επίσης και λογικές χειραγώγησης του μαζικού κινήματος είναι μερικά απ’ αυτά τα στοιχεία που έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα για το παρόν και το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ. Ο μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα νέο πολιτικό σχηματισμό είναι μια υπέρβαση με την οποία μπορεί να ξεπεραστεί αυτό το παρελθόν με γόνιμο και δημιουργικό τρόπο. Το ανακάτεμα της τράπουλας ήδη έχει γίνει. Έχει έρθει η ώρα να αρχίσει το παιχνίδι…