Μια πρόχειρη αποτίμηση της 2ης Πανελλαδικής Σύσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ

Αναδημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο από την ιστοσελίδα "Σκέψεις για τον ΣΥΡΙΖΑ", γιατί συμφωνούμε με τις εκτιμήσεις που κάνει για την σημερινή κατάσταση του ΣΥΡΙΖΑ. Οι σωστές εκτιμήσεις για το μέγεθος και το βάθος των προβλημάτων που υπάρχουν σήμερα είναι μια καλή παρακαταθήκη για να γίνουν οι αναγκαίες υπερβάσεις και μετασχηματισμοί ώστε να ολοκληρωθεί η τομή στην Αριστερά που ξεκίνησε με το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ.

Πιο χρήσιμη από την περσινή ήταν η 2η σύσκεψη του Σύριζα. Ο ενθουσιασμός αντικαταστάθηκε από την αυστηρή προειδοποίηση της βάσης προς την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ότι ο μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ είναι αναγκαίος. Το ερώτημα είναι σε ποια κατεύθυνση. Άλλωστε κανένας δεν συμπίπτει με κανέναν όσον αφορά το ποιος μετασχηματισμός είναι αναγκαίος.

Οι απαντήσεις που δίνονται είναι διαφορετικές. Υπάρχει η κυρίαρχη πλευρά (Αριστερό Ρεύμα ΣΥΝ) που δεν βλέπει τον ΣΥΡΙΖΑ σαν κάτι άλλο πέρα από εκλογικό μηχανισμό. Η νεότερη γενιά τον βλέπει σαν το έδαφος ρεβανσισμού από την Ανανεωτική και εφόρμησης στα όργανα επειδή “δικαιώθηκαν” από την ανοδική του πορεία. Η Ανανεωτική τον βλέπει σαν όχημα εκλογής πολλών βουλευτών - ευρωβουλευτών της, που φυσικά θα προετοιμάζουν άλλες λύσεις μετα-Συριζικές και φιλο-Πασοκικές.

Υπάρχουν συνιστώσες και παράγοντες που βάζουν έντονα το θέμα του πολιτικού μετασχηματισμού του ΣΥΡΙΖΑ σε κατεύθυνση αντι-κεντροαριστερή - αντικαπιταλιστική. Υπάρχουν συνιστώσες και παράγοντες που αγοράζουν θέσεις στον ΣΥΡΙΖΑ εξαργυρώνοντας έναν χαμηλής έντασης πόλεμο με τον ΣΥΝ. Υπάρχουν άλλες συνιστώσες και παράγοντες που παίζουν το παιχνίδι του μαζικού χώρου στον ΣΥΡΙΖΑ Και άλλοι που παίζουν το ρόλο της “αντικαπιταλιστικής συνείδησης”. Όλα αυτά βέβαια μπορεί να διαπερνούν οριζόντια πολλές συνιστώσες και παράγοντες. Φυσικά ο μικροπόλεμος χαρακωμάτων ορισμένων συνιστωσών και παραγόντων δεν έχει στην τελική τόση σημασία. Έτσι κι αλλιώς πέραν του μικρόκοσμου εντός ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα παίξουν αυτά ρόλο στην κοινωνική και πολιτική δυναμική του εγχειρήματος.

Ποια είναι τα πολιτικά ζητήματα που κρίθηκαν στη σύσκεψη;

1. Η πολιτική στροφή στο θέμα της ΕΕ και των ευρωεκλογών επί το κριτικότερον στην πορεία της ΕΕ. Αυτό συμπεραίνεται και από το πολιτικό πλαίσιο και από ομιλίες βασικών στελεχών του ΣΥΝ (πχ Χουντής). Πράγμα σημαντικό και σοβαρό, καθότι ο έρωτας του ΣΥΝ με την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση εμπόδιζε αρκετά την πραγματική κριτική, καθιστώντας τον χώρο αυτό ευάλωτο στις επιθέσεις στυλ ΚΚΕ (”ευρωμονόδρομος” κλπ). Και είναι κομματάκι δύσκολο να απευθυνθείς σήμερα σε απολυμένους, σε δημοσίους υπαλλήλους, σε ελαστικά εργαζόμενους, σε αγρότες, σε χαμηλόμισθους, και στο όνομα της ευρωπαϊκής επανίδρυσης να ντριμπλάρεις την ανάγκη καταδίκης και αγώνα ενάντια στην σημερινή ΕΕ.

2. Η σημαντική πολιτική παρέμβαση του Αλαβάνου, σε πλήρη αντιδιαστολή με:
(α) Την τηλεοπτικού τύπου ομιλία Τσίπρα (σαν να ήταν ανοικτή προεκλογική συγκέντρωση και όχι σύσκεψη που έχει να λύσει προβλήματα),
(β) Τους αβασάνιστους πανηγυρικούς αρκετών στελεχών του ΣΥΝ υπέρ της “κρισιμότητας” της μάχης των ευρωεκλογών,
(γ) Την αμφισβήτηση από συνιστώσες και ορισμένους ανένταχτους των μόνιμων επιθέσεων κοινής δράσης στο ΠΑΣΟΚ από τον Αλαβάνο,
(δ) Την γκρίνια περί του οργανωτικού, αποσυνδεμένου ή σε αντιδιαστολή με την πολιτική φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ.
Σε αυτά ο Αλαβάνος απάντησε ουσιαστικά (είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κανείς), δηλαδή σήκωσε το γάντι που πετάχτηκε από διάφορες πλευρές και απέδειξε ότι είναι αυτός που θέλει ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ για αρχηγό του εγχειρήματος. Η σοβαρότητά του ίσως και σε αντιδιαστολή με την “ελαφρά τοποθέτηση” Τσίπρα θα καθορίσει πράγματα και για το μέλλον του Σύριζα.

3. Η ανέξοδη ρητορεία για το οργανωτικό: Το καλό είναι ότι τέθηκε με οξύτητα, προτού καν τεθεί από ανένταχτους. Επίσης το καλό είναι ότι η επόμενη σύσκεψη ασχολείται με την οργανωτική συγκρότηση. Το μόνιμο πρόβλημα είναι το ερώτημα του ενιαίου πολιτικού οργανισμού, βήμα όμως που και ο ΣΥΝ και οι μεγαλύτερες συνιστώσες και εκείνοι οι ανένταχτοι που καταλαβαίνουν την πραγματικότητα με όρους πολιτικούς και όχι ψυχολογικούς (”ας ενωθούμε ρε παιδιά”), το αντιλαμβάνονται ως άλμα στο κενό.

4. Η περίεργη συγκολλητική ουσία του ονομαζόμενου 2ου κύματος που καταφέρθηκε με ένταση ενάντια σε οργανώσεις, γραμματείες, “κορυφές”, αφήνοντας πρακτικά στο απυρόβλητο τον ΣΥΝ - ή καταλογίζοντάς του απλά συνυπευθυνότητα. Αποκορύφωμα η ομιλία μέσα στο μάζεμα του Σαββάτου ενός βασικού σ. από το Ξ που καταλογίζοντας στις οργανώσεις ότι καπέλωσαν τον Σύριζα, παραπονέθηκε στον Χ.Π. γιατί δεν έγινε παρέμβαση από τον ΣΥΝ. Δηλαδή ο Θεωνάς, ο Τσακνιάς, η ΔΕΑ και η ΚΟΕ έχουν καπελώσει τον Σύριζα και το Ξ παρακαλάει τον ΣΥΝ να επέμβει για να ξεκαπελωθεί;
Όπως και να έχει οι 4+4 εκπρόσωποι δεν ορίστηκαν από πουθενά, η συγκολλητική ουσία είναι πέρα για πέρα αφερέγγυα και αποτελεί ερώτημα αν με τέτοιες διαδικασίες, με τέτοιους παράγοντες και με τέτοιο σφικτό εναγκαλισμό από τις μικρότερες συνιστώσες (Κόκκινο, Ξεκίνημα, Ρόζα), είναι δυνατόν οι ανέντακτοι να τύχουν καλύτερης μεταχείρισης.
Το πραγματικό πρόβλημα στο 2ο κύμα δεν είναι το τι πολιτικά λέει (με το οποίο συμφωνώ πέρα για πέρα), αλλά η σκοπιμότητα που οδηγεί διάφορους να το εναγκαλίζονται. Αποτελεί πχ τελείως ξεχωριστή και εκ διαμέτρου αντίθετη περίπτωση (πολιτικά, ιδεολογικά, σε κόντρα με τον κυβερνητισμό, σε σχέση με τον αντικαπιταλισμό κλπ κλπ) η περίπτωση Α.Τ. από τη Θεσ/νίκη που έκανε μια σημαντική παρέμβαση για την πορεία του Σύριζα, με την περίπτωση Τ.Χ. που σε τίποτε δεν διαφοροποιείται από τον ΣΥΝ και που εκ των υστέρων αποκαλύφθηκε ότι καλλιεργούσε επί μήνες προσδοκίες κατάληψης εκλόγιμης θέσης στο ευρω-ψηφοδέλτιο, διαφημίζοντας την ιδιότητα του “ανένταχτου”. Και φυσικά αποτελεί εκ διαμέτρου αντίθετη περίπτωση μια συνιστώσα που συμμετέχει προσδοκώντας έναν πιο “δικό της” μαζικό χώρο από τον όλον Σύριζα, από έναν ανένταχτο που εναποθέτει τις ελπίδες του για ταρακούνημα της ηγεσίας σε αυτή την πρωτοβουλία.

Ποια είναι τα πολιτικά ζητήματα που εκκρεμούν;

Πρακτικά είναι το σύνολο των αποφάσεων της 1ης Σύσκεψης (για την μη-υλοποίηση των οποίων υπήρξε κριτική, αλλά όχι αυτοκριτική). Επίσης είναι η δυνατότητα του Σύριζα να περάσει από ένα άθροισμα και ανταγωνισμό συνιστωσών και παραγόντων σε ένα άθροισμα και ανταγωνισμό πολιτικών. Επομένως να υπάρχει ειλικρίνεια και τα θέματα να συζητιούνται ανοικτά. Τέλος είναι η δυνατότητα να αποφασιστεί και να προχωρήσει ένα οργανωτικό σχήμα στον Σύριζα που να μπορεί να δώσει νέα πνοή στο εγχείρημα. Για τα οργανωτικά άλλωστε αναμένουμε τη σύσκεψη. Με μπόλικες δόσεις κριτικής για τις προτάσεις κοινής δράσης στο ΠΑΣΟΚ, αλλά και με απάντηση από τον Α. Αλαβάνο, όσο και ξεχείλωμα προς τα δεξιά από τον Δ. Παπαδημούλη, εκκρεμεί τέλος και μια ενιαία στάση για αυτή την τακτική.