ΕΞΕΓΕΡΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΓΑΛΛΙΑ

Η απορρύθμιση της αγοράς εργασίας και η κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων που προωθεί η κυβέρνηση Ολάντ έβγαλε τις τελευταίες μέρες στους δρόμους της Γαλλίας δεκάδες χιλιάδες μισθωτούς αλλα και νεολαίους που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των συνδικάτων και απαίτησαν να αποσυρθεί το επίμαχο νομοσχέδιο από τη Βουλη.

Φωτογραφίζοντας τα μπαρ της Γαλλικής εργατικής τάξης

Ο Γάλλος φωτογράφος Blaise Arnold αποτίει φόρο τιμής σε μακρινά,ξεχασμένα και σχεδόν εγκαταλελειμμένα μπαρ της Γαλλίας. Με το φακό του απαθανατίζει μπυραρίες, καφετέριες και έρημα μπαρ στο Παρίσι και τα προάστιά του το σούρουπο ή την αυγή. Μιλώντας στη HuffPost Greece ο φωτογράφος αναφέρει ότι για το άλμπουμ Red Lights εργάζεται εδώ και δέκα χρόνια. "Πρόκειται για μέρη τα οποία είναι σπάνια. Εξαφανίζονται μαζί με την εργατική τάξη που σύχναζε εκεί.", αναφέρει.

περισσότερες φωτογραφίες εδώ:

RED LIGHTS

αναρχία στην στάνη

Προσπάθησα να γίνω άνθρωπος για να μπορέσω να γίνω κομμουνίστρια

«Εχω πει στην κόρη μου τη Μαρία, μια υπέροχη κοπέλα, πως στον τάφο μου θέλω να γραφτεί: "Προσπαθούσε να γίνει άνθρωπος, μήπως τα καταφέρει και γίνει κομμουνίστρια"».

Αναδημοσίευση από το efsyn.gr

της Νόρα Ράλλη

Πάντα αναρωτιόμουν πώς νιώθουν οι άνθρωποι που έχουν βασανιστεί σκληρά, που έχουν χάσει με στυγερό δολοφονικό τρόπο γονείς κι αδέρφια, για τους βασανιστές και τους δολοφόνους τους.

Στη σύγχρονη Ιστορία της Ελλάδας τέτοια περιστατικά είναι χιλιάδες.

Ο Εμφύλιος, τα μετεμφυλιακά χρόνια και η δικτατορία των συνταγματαρχών έχουν αφήσει πληγές χαίνουσες σχεδόν σε κάθε ελληνική οικογένεια και όσο κι αν θέλουμε να λέμε πως όλα αυτά ανήκουν σε ένα μακρινό, σκοτεινό παρελθόν, δυστυχώς, το αίμα δεν μπορεί να ξεχαστεί.

Και καθώς δεν είναι δυνατόν για μας τους νεότερους να μπούμε στη θέση ανθρώπων που έζησαν τότε, όσο κι αν το θέλουμε ή το νιώθουμε, όσες γνώσεις κι αν έχουμε λάβει κι όσα βιβλία κι αν έχουμε διαβάσει, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να στεκόμαστε με σεβασμό και με μία δυναμική σιωπή απέναντί τους και να τους ακούμε.

Αν είμαστε τυχεροί και θέλουν να μιλήσουν για όλα τούτα.

Η Δήμητρα Πέτρουλα θα μπορούσε να είναι μία πανέμορφη γυναίκα, χαρούμενη με την οικογένειά της, ήρεμη στην καθημερινότητά της, αξιοπρεπής στους αγώνες της.

Φίμωση της ερευνητικής δημοσιογραφίας από τις πολυεθνικές

Αναδημοσίευση από (το) περγάδι

του Fabio Sebastiani [*]

Ονομάζεται «οδηγία για την προστασία της τεχνογνωσίας και των επιχειρηματικών πληροφοριών (εμπορικών απορρήτων) κατά της παράνομης απόκτησης, χρήσης και αποκάλυψή τους,Directive on the protection of undisclosed know-how and business information (trade secrets) against their unlawful acquisition, use and disclosure», εν συντομία «Trade Secrets Protection», «οδηγία για την προστασία του επιχειρηματικού απόρρητου» και πριν από δέκα ημέρες εγκρίθηκε με συντριπτική πλειοψηφία (77% των ψήφων υπέρ) από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
  

30 χρόνια από το ατύχημα στον πυρηνικό αντιδραστήρα του Τσέρνομπιλ

Μεγάλη βδομάδα ήταν και τότε, όταν έγινε το ατύχημα στον πυρηνικό αντιδραστήρα του Τσέρνομπιλ Πέρασαν 20 χρόνια...

μια ματιά εδώ:

Η επέτειος από τότε που πήραμε μια τζούρα πυρηνικής καταστροφής

και εδώ:

Πρώτος ήταν ο Ικαρος...

αλλά κει εδώ:

Η συμφωνία σκοτώνει...

ο «εξισωτισμός» της κυβερνητικής εξουσίας: πολιτικό σωσίβιο χωρίς «ιδεοληψίες», χωρίς προτιμήσεις, χωρίς διακρίσεις...

Το πουκάμισο του φιδιού

Τι έχει απομείνει λοιπόν από τα καταστατικά στοιχεία του ΣΥΡΙΖΑ; Πόσο ξένο είναι το σημερινό πολιτικό και ιδεολογικό στίγμα του από τα ιστορικά συστατικά στοιχεία αυτού που αποτέλεσε έναν πυρήνα ριζοσπαστικότητας απέναντι στις κοινωνικές, οικονομικές και ιδεολογικές ανατροπές που έφερε τις τελευταίες δεκαετίες η κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού; Ποια ήταν η γέφυρα που τελικά έκανε εξαιρετικά εύκολη την πλήρη ανατροπή της «ανατροπής» και τη μετάλλαξή της σε κακέκτυπο τρέχουσας κεντροαριστερής φλυαρίας;

Θεωρώντας δεδομένο ότι η πολιτική μετάλλαξη δεν ήταν στιγμιαία ούτε αιφνίδια, αλλά σχεδιασμένη, προαναγγελθείσα, σταδιακή, και επιταχυνόμενη όσο πλησίαζαν οι εκλογές του 2015, οφείλουμε να αναζητήσουμε τα αίτιά της στην αντιφατική συνύπαρξη στο εσωτερικό του κόμματος δυο συχνά αλληλοδιαπλεκόμενων τάσεων: της αντικαπιταλιστικής-κινηματικής στράτευσης που ενισχύθηκε στα χρόνια του «κινήματος κατά της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης» και του «αριστερού κυβερνητισμού». Ο διεθνιστικός προσανατολισμός του πρώτου διευκόλυνε τον προσανατολισμό του δεύτερου στη γοητεία και έλξη των κρατικών μηχανισμών.

Η μάχη μεταξύ των δυο τάσεων ουδέποτε πήρε ανοιχτή μορφή διότι πολύ γρήγορα το κοινοβουλευτικό παιχνίδι μετά το 2012 πριμοδότησε ασφυκτικά τη δεύτερη τάση, που σήμερα πια ανενδοίαστα προβάλλει τα κεντροαριστερά «οράματά» της με την απλοϊκότητα του νεοφώτιστου. Σε αυτό το πολιτικό κοντραμπάντο είχε βέβαια πολύτιμη βοήθεια από τον πολιτικό κρετινισμό του «Αριστερού Ρεύματος», που όπως η μήτρα από την οποία ουδέποτε απεγκλωβίστηκε αδυνατεί να στοιχειοθετήσει έστω ένα πολιτικό επίδικο αντικείμενο στη συγκυρία. Η «μάχη» για τον ρωσικό αγωγό και το κυνηγητό για τις «εξασφαλισμένες εναλλακτικές» χρηματοδοτικές πηγές δείχνουν ανάγλυφα το πολιτικό βεληνεκές της τάσης αυτής. Αν μάλιστα συνδυάσουμε το γεγονός ότι όλοι οι «εγκέφαλοι» της τάσης αυτής αντιλήφθηκαν την αλλαγή πλεύσης μόλις στις 13 Ιουλίου 2015, παραμένοντας υπουργοί για ένα εξάμηνο και πλέον, δείχνει το μέγεθος της πολιτικής ανυπαρξίας τους.

Αλαίν Μπαντιού: «Η εγκληματική πολιτική της Ευρώπης των κλειστών συνόρων και της άρνησης της καθολικότητας»

(νομική σχολή - 12/01/2014)

Το Σάββατο 7 Μαϊου, ώρα 7.30 μ.μ., ο Αλαίν Μπαντιού θα δώσει διάλεξη στη Νομική Σχολή της Αθήνας με θέμα «Η εγκληματική πολιτική της Ευρώπης των κλειστών συνόρων και της άρνησης της καθολικότητας»

Την εκδήλωση οργανώνουν το περιοδικό αληthεια, η Ανοιχτή Πρωτοβουλία για το Προσφυγικό Μέτωπο και η ΑΡΕΝ Νομικής

Ο Αλαίν Μπαντιού είναι Γάλλος φιλόσοφος και καθηγητής στο European Graduate School, πρώην κάτοχος της έδρας της Φιλοσοφίας στην École Normale Supérieure (ENS).

Έλαβε ενεργό μέρος στο κίνημα του Μάη του ’68 και το σύγχρονο έργο του αντλεί από την επαναστατική αυτή εμπειρία, την οποία επεξεργάζεται και εξελίσσει μέχρι σήμερα. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους εν ζωή στοχαστές και από τους σπουδαιότερους Γάλλους φιλοσόφους της δεκαετίας του '60.

Στις 25 Ιανουαρίου 2014 ο Αλαίν Μπαντιού μίλησε πάλι για το προσφυγικό ζήτημα στη Νομική Σχολή, λίγες μέρες μετά τον τραγικό πνιγμό κοντά στο Φαρμακονήσι 12 Αφγανών και Σύρων μεταναστών, γυναικών και μικρών παιδιών, με ευθύνη των λιμενικών αρχών. Παρουσιάζουμε σε video τα κύρια σημεία από την εκδήλωση που έγινε στην Νομική Σχολή  πριν δυο χρόνια  (25-1-20140 με ομιλητή τον Alain Badiou :

Δεν μπορείς να κάνεις κακό για να κάνεις καλό

Αναδημοσίευση από το alterthess.gr

Του Χρήστου Λάσκου

Το ερώτημα «γιατί δεν είμαι ΣΥΡΙΖΑ» αποκτάει υπαρξιακό χαρακτήρα για όσους από μας ήμασταν για πολύ καιρό ΣΥΡΙΖΑ.

Θα μπορούσε, βέβαια, εύκολα να απαντηθεί με μια στοιχειώδη  παράθεση πεπραγμένων των κυβερνήσεων του Αλέξη Τσίπρα. Οι παραλείψεις και οι αθετήσεις δεν απαιτείται να απαριθμηθούν στο μέτρο που είναι παγκοσμίως γνωστές, προκλητικά εκλογικευμένες από τους δράστες τους και τόσο πολλές, που πρακτικά είναι μη αριθμήσιμες.

Φτάνει να μείνουμε στα πεπραγμένα.

Κυβερνητισμός: γεροντική αρρώστια του ρεφορμισμού

Αναδημοσίευση από το «Δελτίο Θυέλλης»

Η «δεύτερη φορά Αριστερά» καλά βαδίζει! Εφαρμόζει απαρέγκλιτα το 3ο Μνημόνιο γιατί «δεν υπάρχει εναλλακτική»... Εφαρμόζει τη συμφωνία της ντροπής μεταξύ ΕΕ - Τουρκίας για το σφράγισμα των συνόρων και τις απελάσεις οικονομικών και πολιτικών προσφύγων, ένα «4ο Μνημόνιο», γιατί «δεν υπάρχει εναλλακτική»... Επίσης, εμφανίζει τον εαυτό της ως τον ακαταμάχητο αγωνιστή που βάλλεται πανταχόθεν, ιδίως από τη Δεξιά και τα συστημικά ΜΜΕ, υιοθετώντας βέβαια με καλπάζοντες ρυθμούς τόσο την πολιτική όσο και τα ήθη τους. Επιδεικνύει δε μεγάλη αποφασιστικότητα και ανάλογη οργή απέναντι σε όσους της κάνουν εξ αριστερών κριτική. Αποτελεί μια σπάνια περίπτωση που η ευθιξία φαίνεται να έχει πάρει οριστικό διαζύγιο από το φιλότιμο...

«Δεν υπάρχει εναλλακτική» λοιπόν... Μα τότε γιατί αυτή η κυβέρνηση επιμένει να παραμένει στην πολιτική εξουσία αν δεν διαθέτει καμία εναλλακτική και, με αυτή την έννοια, δεν αποτελεί και η ίδια καμία εναλλακτική για τις υποτελείς τάξεις; Μάλλον επειδή θεωρεί τον εαυτό της την καλύτερη εναλλακτική για τη διαχείριση της ΤΙΝΑ (There Is No Alternative) με τους μικρότερους δυνατούς κραδασμούς. Έργο αριστερό και βεβαίως θεάρεστο...

Ο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να υποστηρίζουμε ότι καταρρέει, έχει μπει ανεπιστρεπτί σε τροχιά παρακμής, παράλυσης και ήττας. Έτσι, αφού με τη συστημική μετάλλαξή του ενέτεινε την κοινωνική ερήμωση, την πολιτική απογοήτευση και την ηθική απαξίωση της Αριστεράς, πληρώνει πλέον και ο ίδιος τις «ανακαλύψεις» του για «αλλαγή χωρίς ρήξεις» και «ήπια διαχείριση των μνημονίων» και, προφανώς, την υιοθέτηση του αυθεντικού καθεστωτικού μείγματος αλαζονείας και ψεύδους.

Από τον Προσκυνητή στον Τουρίστα - μια Σύντομη Ιστορία της Ταυτότητας

Ζίγκμουντ Μπάουμαν: Από τον Προσκυνητή στον Τουρίστα – ή μια Σύντομη Ιστορία της Ταυτότητας [1]

Αναδημοσίευση από το Respublica.gr

Μετάφραση: Δημήτρης Καψάλης

«Η ταυτότητα εξακολουθεί να αποτελεί το πρόβλημα που ήταν καθ’ όλη τη διάρκεια της νεωτερικότητας», αναφέρει ο Kellner, και προσθέτει ότι «μακράν του να εξαφανίζεται από τη σύγχρονη κοινωνία, μάλλον ανακατασκευάζεται και επαναπροσδιορίζεται» – ωστόσο λίγες μόλις παραγράφους παρακάτω θέτει υπό αμφισβήτηση το κατά πόσο είναι εφικτή αυτή η ίδια «η ανακατασκευή και ο επαναπροσδιορισμός», επισημαίνοντας ότι «η ταυτότητα στις μέρες μας γίνεται ένα παιχνίδι που επιλέγεται ελεύθερα, μια θεατρική παρουσίαση του εαυτού» και ότι «όταν αλλάζουμε ριζικά ταυτότητα όποτε το επιθυμούμε, ενδέχεται να χάσουμε τον έλεγχο».[2] Η αμφιθυμία του Kellner αντανακλά την παρούσα αμφιθυμία του ίδιου του ζητήματος. Ακούμε σήμερα για την ταυτότητα και τα προβλήματά της περισσότερο από οποτεδήποτε άλλοτε στη νεωτερική εποχή. Εν τούτοις, αναρωτιέται κανείς εάν η τρέχουσα εμμονή δεν είναι μόνον άλλη μια περίπτωση του γενικού κανόνα σύμφωνα με τον οποίο τα πράγματα γίνονται αντιληπτά μόνο ex post facto· όταν εξαφανίζονται, όταν χρεοκοπούν ή αποδιοργανώνονται.

Η τιμή του Bitcoin διαπραγματεύεται πάνω από τα 430 δολάρια...

Όσοι μετέτρεψαν στη χώρα μας τις χρηματικές αποταμιεύσεις τους σε Bitcoin  αύξησαν την αξία τους και σήμερα παρακολουθούν με περιπαικτικό βλέμμα τις αντιπαραθέσεις ανάμεσα στους οπαδούς του ευρώ και της δραχμής....

Αναδημοσίευση από bankingnews.gr

Ένας από τους πιο βασικούς λόγους, ίσως ο βασικότερος, που οι προβλέψεις των αναλυτών διαψεύστηκαν, είναι η αβεβαιότητα. Όταν το εικονικό νόμισμα Bitcoin διαπραγματευόταν τον περασμένο Σεπτέμβριο στα 230 δολ., η πλειοψηφία των αναλυτών προέβλεπε ότι το ράλι αυτό σύντομα θα σταματούσε, με την πτώση να ακολουθεί…

Ωστόσο, αυτή τη στιγμή η τιμή του Bitcoin διαπραγματεύεται πάνω από τα 440 δολ., τιμή που δεν φαντάζονταν ούτε οι πιο bulish traders, σχεδόν διπλάσια από αυτή που προαναφέρθηκε…

Ένας από τους πιο βασικούς λόγους, ίσως ο βασικότερος, που οι προβλέψεις των αναλυτών διαψεύστηκαν, είναι η αβεβαιότητα που υπήρχε σε ορισμένες οικονομίες…

Επικράτηση της ακροδεξιάς στην Αυστρία

Ο υποψήφιος του Κόμματος των Ελευθέρων Νόρμπερτ Χόφερς

Αναδημοσίευση από το www.thetoc.gr

O υποψήφιος του ακροδεξιού Κόμματος των Ελευθέρων στην Αυστρία Νόρμπερτ Χόφερ κατέλαβε την πρώτη θέση στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών της χώρας, με ποσοστό πάνω από 35%, στον απόηχο της πρωτοφανούς προσφυγικής κρίσης που μαστίζει την Ευρώπη.

Στη δεύτερη θέση αναδεικνύεται ο υποψήφιος των Πρασίνων και πρώην πρόεδρος του κόμματος Αλεξάντερ φαν ντερ Μπέλεν με ποσοστό γύρω στο 21%, αλλά με μικρή διαφορά από τη δικαστικό και ανεξάρτητη υποψήφια Ίρμγκαρντ Γκρις, η οποία δείχνει να καταλαμβάνει την τρίτη θέση με ποσοστό γύρω στο 18-19%. Κανένας ωστόσο από τους υποψηφίους δεν κατάφερνει να συγκεντρώσει ποσοστό άνω του 50%, οπότε η προεδρία θα κριθεί στον δεύτερο γύρο.

Είν’ ανανδρία να χτυπάς;

«Η ΚΑΣΣΕΤΑ ΚΑΙ Η ΛΕΤΤΑ» Ελλαδεξ-Γιαννης Λογοθετης(1975)

Από χτες το πολυσυζητημένο διαφημιστικό σποτ των καταστημάτων Jumbo με την Άντζελα Δημητρίου θα πρέπει να αναμεταδίδεται δίχως την επίμαχη φράση στο φινάλε με την οποία η Άντζελα καλούσε τον καλό της να «χτυπήσει σαν άντρας» (όχι εκείνη ή κάποια άλλη γυναίκα αλλά ένα... κόκκινο πασχαλινό αβγό). Μετά από αίτηση ελέγχου της Γενικής Γραμματείας Ισότητας η οποία το χαρακτήρισε «σεξιστικό κι επικίνδυνο», στο βαθμό που παρουσιάζει εγκληματικές συμπεριφορές ως «κανονικότητα» ή «επικοινωνία», συνεδρίασε το Συμβούλιο Ελέγχου Επικοινωνίας και έλαβε την σχετική απόφαση περικοπής της φράσης.

Ένας σχολιασμός αυτής της απόφασης από τον Άκη Γαβριηλίδη, εδώ:

Είν’ ανανδρία να χτυπάς;

Η άνοδος του δεξιού λαϊκισμού και οι τράπεζες

Αναδημοσίευση από το "Μετά την κρίση"

του Τόμας Φρίκε

Οι λαϊκιστές της Δεξιάς βρίσκουν παντού ευνοϊκές συνθήκες και επωφελούνται. Ο λόγος είναι μόνον οι πρόσφυγες; Όχι. Ας στρέψουμε την προσοχή μας κάπου αλλού, στην πραγματική κρίση του αιώνα.

Η εισροή νέων προσφύγων στη Γερμανία έχει σχεδόν σταματήσει, οι διαδικασίες για να κατοχυρώσει κάποιος το δικαίωμα του ασύλου έχουν γίνει αυστηρότερες και οι προσπάθειες έχουν στραφεί τώρα στην ένταξη των προσφύγων στην γερμανική κοινωνία. Δεν υπάρχει πια λόγος να δυσανασχετεί κανείς για συρροή όλο και περισσότερων αλλοδαπών, να ζητά την αλλαγή της πολιτικής της Μέρκελ ή να βρίζει τα μέσα ενημέρωσης που ψεύδονται. Κανονικά, η Φράουκε Πέτρι, η πρόεδρος του κόμματος Εναλλακτική Λύση (AfD) έπρεπε να πάρει την άδειά της και να πάει να κάνει διακοπές παρέα με τον Ντόναλντ Τραμπ ή την Μαρίν Λε Πεν. Εκτός άν δεν είναι ο φόβος των προσφύγων αυτό που συνεχίζει να τροφοδοτεί με ψηφοφόρους το δεξιό λαϊκιστικό κόμμα της.

Μια διαφορετική «συνέντευξη» της Ζωής Κωνσταντοπούλου...

Το παρακάτω ρεπορτάζ, αν και έχει περάσει περίπου ένας μήνας από την δημοσίευσή του, διατηρεί την αξία του γιατί είναι αποκαλυπτικό των ανακατατάξεων που παρατηρούνται στο χώρο των δυνάμεων που αποδεσμεύτηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ μετά την πλήρη ενσωμάτωσή του στο νεοφιλελεύθερο σύστημα διακυβέρνησης:

Μετά την ανακοίνωση ότι το «ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΡΕΥΜΑ» θα συγκροτηθεί σε πολιτικό κόμμα, η Ζωή Κωνσταντοπούλου εξέφρασε την επιθυμία συνεργασίας με το κόμμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη, στον ραδιοφωνικό σταθμό focus fm όπου μίλησε:

«Η επιλογή να κάνει κόμμα, είναι του κ. Λαφαζάνη και είναι δικαίωμά του», σημείωσε η κ. Κωνσταντοπούλου καθιστώντας σαφές πως η ΛΑΕ ήταν μια εκλογική συνεργασία, η οποία όμως ποτέ δεν εξελίχθηκε σε πολιτικό φορέα με δημοκρατικά νομιμοποιημένη ηγεσία και με συμμετοχικές διαδικασίες βάσης στην λήψη των αποφάσεων.

Από 'κει και πέρα, υπογράμμισε η κ. Κωνσταντοπούλου ότι «εμείς θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα νέο σύγχρονο ΕΑΜ, να φτιάξουμε ένα μεγάλο μέτωπο αποτελούμενο από αντιμνημονιακές δυνάμεις, για να απαλλάξουμε τη χώρα από τη μνημονιακή κατοχή, από τη γερμανική μπότα. Δεν θα αφορά το σοσιαλισμό, το σύγχρονο ΕΑΜ το χρειάζεται ο τόπος για να επιβιώσει να ξεφύγουμε από τη λιτότητα, τη φορολεηλασία, τα ακραία μνημόνια αλλά και το προσφυγικό».

"Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα...": Η Ζωή Κωνσταντοπούλου στο Χυτήριο (19/4/16)

Μια παρουσιάση στο tvxs.gr:

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου παρουσίασε το κόμμα της «Πλεύση Ελευθερίας»

Έχουν ήδη συμβεί και αυτά, άλλα δεν τους έχουμε δώσει σημασία...

(κλικ για περισσότερα)

Το φυτό που κάνει το λουλουδάκι της φωτογραφίας σίγουρα το γνωρίζετε. Όμως δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι μπορείτε να το αναγνωρίσετε από το άνθος του. Ίσως ούτε και από τα φύλλα του. Επίσης εκείνο που ίσως αγνοείτe είναι ότι απαγορεύεται να φυτεύεστε σε μια γλάστρα στο μπαλκόνι σας ή στον κήπο σας. Δεν πρόκειται για κανένα περίεργο απαγορευμένο ναρκωτικό αλλά για την ...πατάτα! Αν δεν το πιστεύετε, ίσως δεν έχετε προσέξει τις πινακίδες των προϊόντων όταν τα αγοράζετε στο supermarket:

53+ αποχρώσεις του γκρι

Αναδημοσίευση από το Χριστόφορος Κάσδαγλης

Μελέτησα καλοπροαίρετα το κείμενο των 53 plus, αναζητώντας εξηγήσεις για όλα όσα εδώ και ένα χρόνο μου διαφεύγουν συνεχώς και με καταβάλλουν. Άλλος θα μιλούσε ίσως για 53 αποχρώσεις του ροζ, αλλά προσωπικά δεν πάσχω από αριστερή αδιαλλαξία, πάσχω απλώς από αριστερή απαισιοδοξία. Δεν το λέω με κακεντρέχεια, το λέω με καημό.

Αρκετοί θα πουν τι κάθεσαι και ασχολείσαι τώρα με το κείμενο των 53 του ΣΥΡΙΖΑ, τα κείμενα δεν έχουν και τόση σημασία όσο οι πολιτικές πράξεις, τους είδαμε κι αυτούς, Τσακαλώτος και Δρίτσας, τι να μας πουν οι 53 για «μνημονιακές δεσμεύσεις που φαίνεται ή εκλαμβάνεται από τον λαϊκό κόσμο ότι συγκροτούν το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς»…

Νομίζω όμως ότι από κάθε κείμενο μπορείς να βγάλεις κάτι, υπάρχουν ακόμα αρκετά αναπάντητα ερωτήματα γύρω από τη στάση των 53 το καλοκαίρι, κι αργότερα. Για όσους δεν πιστεύουν σε ιστορίες συνομωσίας και προδοσίας, μπορεί οι επιλογές των 53 από ένα σημείο κι έπειτα να φαίνονται ακατανόητες, αλλά τα αδιέξοδα τα οποία οδήγησαν σ’ αυτές όχι και τόσο.

Η συνέντευξη του Παύλου Τζήμα με την Λαίδη...

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΧΩΡΙΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ;

ο «ιπτάμενος δίσκος» σε κορυφή της Стара планина, Βουλγαρία

Έχει φτάσει ο καιρός, νομίζω, να διαφοροποιήσουμε αυτό το πρόβλημα από τις πολυφορεμένες διακηρύξεις σχετικά με το αυθόρμητο και την οργάνωση. Η χειραφέτηση σίγουρα σημαίνει αποδιοργάνωση, αλλά αυτή η αποδιοργάνωση δεν έχει τίποτα το αυθόρμητο. Αντιστρόφως, η οργάνωση ίσως απλά σημαίνει την αυθόρμητη αναπαραγωγή των υπαρχουσών μορφών κοινωνικής πειθάρχησης. Το τι μπορεί να σημαίνει η πειθάρχηση της χειραφέτησης αποδείχθηκε να είναι ένα πρόβλημα για εκείνους οι οποίοι, στον αιώνα του Jacotot, έβαλαν στόχο να οικοδομήσουν κομμουνιστικές αποικίες, όπως ο Cabet, ή απλά κομμουνιστικά κόμματα, όπως ο Marx και ο Εngels. Οι κομμουνιστικές κοινότητες, όπως η κοινότητα των Ικάριων που οργανώθηκε από τον Cabet στις Ηνωμένες Πολιτείες, απέτυχαν. Δεν απέτυχαν, όπως λέγεται, επειδή τα άτομα δεν μπορούσαν να υποβάλλουν τους εαυτούς τους στην κοινή πειθάρχηση. Αντίθετα, απέτυχαν επειδή η κομμουνιστική αρετή δεν μπορούσε να γίνει ατομικό βίωμα. Το γεγονός ότι μοιράζονταν την ικανότητα του καθενός και της. καθεμίας δεν μπορούσε να μετασχηματιστεί σε αρετή του υποκειμένου κομμουνιστή. Η χρονικότητα της χειραφέτησης -εννοώ η χρονικότητα της εξερεύνησης της συλλογικής δύναμης- δεν μπορούσε να συνταιριάξει με το πρόγραμμα μιας οργανωμένης κοινωνίας που αποδίδει σε όλους και όλες τις αρμοδιότητές τους. Άλλες κοινότητες γύρω από αυτές τα πήγαν πολύ καλύτερα. Η αιτία της επιτυχίας τους ήταν ότι δεν αποτελούνταν από κομμουνιστές και κομμουνίστριες. Είχαν συγκροτηθεί από άνδρες και γυναίκες που υπάκουαν στην θρησκευτική πειθάρχηση. Αλλά Ικαριακή κοινότητα [Icarian community] είχε συγκροτηθεί από κομμουνιστές και κομμουνίστριες.

Το κομπιούτερ του Γκοντό

Αναδημοσίευση από το (το) περγάδι

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΑΣ

Τεχνολογική  εξέλιξη, εξορθολογισμός, ανεργία

του Robert Kurz

Επικρατεί μια αφελής άποψη, που έχει όμως κάποια βάση, για την παραγωγικότητα : όσο αυτή αυξάνεται, αυτό πιστεύει ο κοινός νους, τόσο περισσότερο ανακουφίζει την καθημερινότητα μας. Αύξηση της παραγωγικότητας σημαίνει παραγωγή περισσότερων αγαθών με λιγότερη εργασία. Ωραία δεν ακούγεται; Ωστόσο, στην εποχή μας  με την αύξηση της παραγωγικότητας, πέρα από το ότι παράγεται μια υπερβολική ποσότητα αγαθών, φαίνεται ότι δημιουργείται και μια χιονοστιβάδα ανεργίας και φτώχειας.

Από τα τέλη της δεκαετίας του '70, οι κοινωνιολόγοι αναφέρονται συχνά στην τεχνολογική ή «διαρθρωτική» ανεργία. Αυτό σημαίνει ότι η ανεργία αυξάνεται ανεξάρτητα από τις κυκλικές διακυμάνσεις της οικονομίας και αυξάνεται ακόμα και σε περιόδους οικονομικής ανάπτυξης. Στις δεκαετίες του '80 και του '90, η βάση μιας τέτοιας διαρθρωτικής ανεργίας, από οικονομικό κύκλο σε οικονομικό κύκλο,  διευρύνεται όλο και περισσότερο, σε όλες σχεδόν τις χώρες. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας στη Γενεύη το 1995, το 30% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού στον κόσμο δεν είχε μια σταθερή εργασία.

Ξεκίνησε η ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας σε συνθήκες μνημονίων!

Οι ουρές στον υπαρκτό σοσιαλισμό στην Ρωσία...

Ιδιωτικοποιήσεις

Από την εβδομαδιαία εκπομπή «ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΣΑΦΗΝΕΙΑ» της τηλεόρασης του ThePressProject σε συνεργασία με τον Δρόμο της Αριστεράς, η Αγλαΐα Κυρίτση και ο Μιχάλης Σιάχος συζητούν για τις ιδιωτικοποιήσεις Στο στούντιο βρίσκονται η Ελένη Πορτάλιου μέλος της Κίνησης Πολιτών κατά του ΤΑΙΠΕΔ, και ο ανεξάρτητος Ευρωβουλευτής Νότης Μαριάς.

Συμπλοκές μεταξύ αντιφασιστών και χρυσαυγιτών που όλως τυχαίως είχαν μαζί τους και τα ΜΑΤ...

«αποσυριζοποίηση» όπως ...«αποκομμουνιστικοποίηση»;

Φαντάζεστε μετά την συμφωνία της Βάρκιζας και την εφαρμογή της από το ΚΚΕ, οι κομμουνιστές που διαφωνούσαν τότε να έκαναν παντιέρα τους την «αποκομμουνιστικοποίηση», όπως κάνει σήμερα την «αποσυριζοποίηση» μια μερίδα πρώην μελών και οπαδών του κυβερνώντος κόμματος που διαχώρισαν την θέση τους, όταν υπέγραψε νέα μνημόνια και ανέλαβε να τα εφαρμόσει;

Το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ έφερε το “νέο” στην Αριστερά, απέκτησε ευρύτερα κοινωνικά ερείσματα και άλλαξε το πολιτικό τοπίο στη χώρα μας, ηττήθηκε όμως γιατί ηγεμόνευσε το “παλιό”, με κύριο εκφραστή του τον ΣΥΝασπισμό. Αυτό είναι το κόμμα που κυβερνάει σήμερα. [*]

Σήμερα το αίτημα της «αποσυριζοποίησης» της Αριστεράς που προβάλουν αρκετοί με μεγάλο πάθος, υποκρύπτει στην πραγματικότητα ελλείψει μιας καινούργιας διακριτής πολιτικής ταυτότητας, την επιστροφή στο παρελθόν, στο “παλαιό”, σε αυτό που ήδη είχε χρεοκοπήσει ως Αριστερά και ηττηθεί στην κοινωνία πριν από την εμφάνιση του ΣΥΡΙΖΑ.

πριν 4 χρόνια

(για να μην ξεχνιόμαστε, αλλά και για να ...γελάμε)

ΑΠΡΙΛΗΣ 2012

Ο Θεοχάρης προτρέπει στο κλείσιμο της αυτοδιαχειριζόμενης ΒΙΟ.ΜΕ

Αναδημοσίευση από το «ThePressProject.gr»

Ο βουλευτής του Ποταμιού, Χάρης Θεοχάρης, ζητά εξηγήσεις από την κυβέρνηση για τη λειτουργία της ΒΙΟ.ΜΕ, κάνοντας λόγο για καθεστώς ανομίας. Όπως τονίζει μάλιστα, το εγχείρημα αυτοδιαχείρισης του εργοστασίου «οδηγεί στην ασυδοσία»

Σε ερώτησή του προς τους Υπουργούς Εργασίας και Οικονομίας, ο Θεοχάρης υποστηρίζει ότι  «τα μοντέλα αυτοδιαχείρισης δεν συνεπάγονται καταστρατήγηση των νόμων της πολιτείας», ενώ ζητεί εξηγήσεις για τον λόγο που δεν έχει κοπεί το ηλεκτρικό και το νερό στο εργοστάσιο.

Υπενθυμίζουμε ότι η ΒΙΟ.ΜΕ  (Βιομηχανική Μεταλλευτική), ανήκε πριν δυο χρόνια στην εταιρία Φίλκεραμ-Johnson, ως θυγατρική. Η μητρική εταιρία κατέθεσε αίτηση πτώχευσης το 2011 και από το 2013 κάποιοι από τους εργαζόμενους της έχουν πάρει στα χέρια τους ένα κομμάτι του εργοστασίου, παράγοντας σαπούνι, καθαριστικά και υγρά πιάτων και ρούχων.

Ανταγωνιστικότητα: ορισμένες βασικές οικονομικές έννοιες για τις νομισματικές ενώσεις

Αναδημοσίευση από το «περγάδι (το)»

Από το Mainly Macro του Simon Wren Lewis μια απλή και περιεκτική εξήγηση για το πώς λειτουργεί μια νομισματική ένωση. Στην άποψη του Wren Lewis, ο οποίος υποστηρίζει ότι από το ξεκίνημα κι όλας της μομισματικής ένωσης δεν είχαν θεσπιστεί κανόνες για την αποφυγή ανταγωνιστικών ανισοτήτων που δημιουργεί ο μηχανισμός του ευρώ, θα μπορούσε να προστεθεί και ότι, αν και στη συνέχεια μπήκαν κανόνες για υπερβολικά εμπορικά πλεονάσματα, τους κανόνες αυτούς συνεχίζει να τους αγνοεί επιδεικτικά η Γερμανία, η οποία όχι μόνο τους παραβιάζει αλλά υπερηφανεύεται κι από πάνω.

Από τα σχόλια σε προηγούμενο post, φάνηκε ότι πολλοί δεν κατανοούν τον τρόπο λειτουργίας  μιας νομισματικής ένωσης.

Ύστερα από αυτό, συνειδητοποίησα ότι αν και οι μακροοικονομικές έννοιες ως προς το θέμα είναι απολύτως γραμμικές και διόλου αντιφατικές, αυτό μπορεί να το κατανοήσουν μόνο όσοι έχουν συνηθίσει να δουλεύουν χρησιμοποιώντας μοντέλα. Επειδή δεν θέλω να απευθυνθώ αποκλειστικά σε άτομα με αυτές τις γνώσεις, σκέφτηκα ότι μπορεί να είναι χρήσιμη μια σύντομη επεξήγηση των βασικών εννοιών.

Ο αδερφός Ομπάμα

(Άρθρο του Φιντέλ Κάστρο για την επίσκεψη Ομπάμα στην Κούβα)

του Φιντέλ Κάστρο Ρους

Επιμέλεια – μετάφραση: Λουκία Κωνσταντίνου  
(Αναδημοσίευση από το atexnos.gr )

Οι βασιλείς της Ισπανίας μάς έφεραν τους κατακτητές και τα  αφεντικά, των οποίων τα αποτυπώματα έμειναν στα κομμάτια γης που παραχωρήθηκαν στους χρυσοθήρες που αναζητούσαν το χρυσό στην άμμο των ποταμών, μια καταχρηστική και επονείδιστη μορφή εκμετάλλευσης, της οποίας τα κατάλοιπα μπορούμε να τα διακρίνουμε, ακόμα και στον αέρα, σε πολλές τοποθεσίες της χώρας.

Ο τουρισμός σήμερα, κατά μεγάλο μέρος,  αναφέρεται αλλά και αναφέρει τα απολαυστικά τοπία και τα εξαιρετικά διατροφικά εδέσματα των θαλασσών μας, και μόνο όταν τα μοιραζόμαστε με το ιδιωτικό κεφάλαιο των μεγάλων ξένων επιχειρήσεων, των οποίων τα κέρδη αν δεν φτάνουν τα χιλιάδες εκατομμύρια δολάρια, δεν αξίζουν καμιάς προσοχής.

Θα τον ξεχάσεις...

Θα τον ξεχάσεις, σου λέω. Θα τον ξεχάσεις μέσα στο άγχος και την πολυφωνία των επερχόμενων εκλογών. Θα τον ξεχάσεις, γιατί δεν έβλεπες το πρόσωπό του χιλιάδες ώρες σε πάνελ τηλεοπτικών εκπομπών. Θα τον ξεχάσεις, γιατί δεν ήταν πολυγραφότατος , ούτε λαλίστατος, ούτε δημοφιλής. Θα τον ξεχάσεις...

Ο Αλέκος Καλύβης δηλώνει τα προφανή. Αρκούν όμως αυτά;

- Οι συζητήσεις για «μετεγγραφές» ομάδων που αποχωρούν από τον ΣΥΡΙΖΑ πιστεύετε ότι βοηθούν το εγχείρημα της συγκρότησης ενός παλλαϊκού μετώπου ή είναι «μετεγγραφές» ενός περιορισμένου κύκλου «στελεχών» χωρίς μαζική απεύθυνση που «πιάνουν στασίδι» και αναβαπτίζονται στην κολυμβήθρα της ΛΑΕ, ενώ φέρνουν σοβαρές ευθύνες για το οργανωτικό πραξικόπημα που επιχειρήθηκε εντός του ΣΥΡΙΖΑ μετά το δημοψήφισμα; Αναφέρομαι βεβαίως και στην περίπτωση Κορωνάκη που δημιούργησε έντονες αντιδράσεις.

-  Τα μέτωπα δεν τα κάνεις με τον εαυτό σου, αλλά με πολίτες και δυνάμεις που δεν συμφωνείς σε όλα. Είναι κατανοητό έπειτα από τέτοια κρίση και ήττα που δεχτήκαμε να φυσάμε και το γιαούρτι αφού καήκαμε στον χυλό. Όμως μη φτάνουμε σε υπερβολές που οδηγούν τελικά σε μια στενότητα η οποία δεν είναι τουλάχιστον χρήσιμη για το εγχείρημά μας. Οι σύντροφοι του Δικτύου Ριζοσπαστικής Αριστεράς, με τους οποίους συναντηθήκαμε  προσφάτως, δεν θέλουν να ενταχθούν στη ΛΑΕ, αλλά να αναπτύξουμε σχέσεις συνεργασίας. Και εμείς το θέλουμε σε μια προγραμματική βάση. Μην ξεχνάμε επίσης ότι αυτοί οι σύντροφοι, και ο Τ. Κορωνάκης στον οποίο αναφερθήκατε, διαφώνησαν και αντιτάχθηκαν εν τέλει στο πραξικόπημα Τσίπρα, έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ την ίδια περίπου περίοδο ή δεν τον στήριξαν στις εκλογές. Θέλω, όμως, με αφορμή αυτή την ερώτηση να κάνω ένα πρόσθετο σχόλιο. 

καμπάνια για πρόσβαση στο άσυλο

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Αθήνα, 31 Μαρτίου 2016

Οι οργανώσεις μας έχουμε ήδη εκφράσει την αγωνία μας για τις προδιαγραφόμενες εξελίξεις στη διαχείριση του προσφυγικού από τους ηγέτες των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με το δελτίο τύπου της 16/02/2016 και τηνσυνέντευξη τύπου της 23/02/2016.

Πλέον και μετά την πρόσφατη συμφωνία μεταξύ Ε.Ε. – Τουρκίας διαπιστώνουμε ότι οι χειρότεροι των φόβων μας κινδυνεύουν να γίνουν πραγματικότητα και καλούμε την ελληνική κυβέρνηση να απόσχει από την εφαρμογή της, να τηρήσει τη νομιμότητα και να διασφαλίσει την προστασία των προσφύγων.

Επισημαίνουμε ότι η συμφωνία αυτή καταργεί κάθε νομικό κεκτημένο ως προς την προστασία των προσφύγων, όπως αυτό οικοδομήθηκε με το διεθνές, ενωσιακό και εθνικό δίκαιο, την Σύμβαση της Γενεύης του 1951 και τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Συγκεκριμένα με την συμφωνία Ε.Ε. – Τουρκίας εγείρονται τα εξής ζητήματα: