Μερικές εικόνες από την συγκέντρωση του DIE LINKE στην Φρανκφουρτη

Την Παρασκευή, 18.11.2011 μίλησε, δυστυχώς αποκλειστικά προφορικά και με την Ελλάδα στο επίκεντρο των αναφορών του, ο ‘Οσκαρ Λαφοντέν σε μια εξαιρετικά μαχητική ανοιχτή πολιτική συγκέντρωση 2.000 ανθρώπων, οργανωμένη από το DIE LINKE του Κρατίδιου της Έσσης στην Πλατεία της (παλιάς) Όπερας – που βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο του λεγόμενου «Τετράγωνου των Τραπεζών» με τους ουρανοξύστες της Deutsche Bank, της Kommerz Bank και των υπόλοιπων μεγάλων τραπεζών, καθώς και του Χρηματιστήριου της Φρανκφούρτης, αλλά και της ΕΚΤ: Εδώ χτυπά η οικονομική καρδιά του καπιταλισμού στην Ευρώπη, από δω «επέστρεψε» στην Ελλάδα και ο Λουκάς Παπαδήμος.

Η ατμόσφαιρα ήταν σουρεαλιστική, καθώς την ίδια ώρα στην Όπερα, σε απόσταση 20 μέτρων από τις τελευταίες σειρές των συγκεντρωμένων ανθρώπων, κατέφθαναν κάθε λίγο λιμουζίνες, που αποβίβαζαν στην είσοδο της Όπερας κυρίες με μακριές τουαλέτες και γούνες και μαυροκοστουμάτους κυρίους, οι οποίοι ανέβαιναν τα σκαλιά συνοδευόμενοι κάθε φορά από τα γιούχα του πλήθους: Ήταν το επίσημο δείπνο της «Ένωσης Ευρωπαίων Τραπεζιτών» με οικοδεσπότες τον Πρόεδρο της ΕΚΤ Μάριο Μόντι και τον Πρόεδρο της Deutsche Bank Άκερμαν. Ένα μεγάλο πανώ στην είσοδο της Όπερας ανάγγελλε ως εξής το δείπνο: «Μια εκδήλωση για την τέχνη και την κουλτούρα». Οι Ευρωπαίοι τραπεζίτες είχαν απόλυτο δίκιο: Δεν υπάρχει υψηλότερη εκδήλωση τέχνης και κουλτούρας από το φαί. Κι όπως λέει κι ο Μπρεχτ στην Όπερα της Πεντάρας: «Πρώτα η μάσα / κι η ηθική μετά.» 

Ο Λαφοντέν στην ομιλία του συνδιαλεγόταν κατευθείαν με τους τραπεζίτες που περνούσαν από την πασαρέλα απέναντι από τη μικρή σκηνή της συγκέντρωσης. Μίλησαν πριν από αυτόν για το παιχνίδι που παίζεται με το χρέος με τις γερμανικές κυρίως τράπεζες, θυμίζοντας τόσο το ναζιστικό παρελθόν της Deutsche Bank ως βασικού χρηματοδότη του προγράμματος επανεξοπλισμού τις Γερμανίας και των βασικών μετόχων της, στους οποίους συμπεριλαμβάνονταν/αι οι μεγαλύτερες βιομηχανίες παραγωγής όπλων για το ναζιστικό καθεστώς Κρούπ, Τίσεν κλπ και οι παραγωγοί του αέριου εξόντωσης στα στρατόπεδα συγκέντρωσης Cyclon-B, όσο και το σημερινό της ρόλο, ως μέτοχου μέχρι και του πυρηνικού εργοστάσιου στη Φουκουσίμα: Ένας ηλικιωμένος πρώην παπάς, στέλεχος του κινήματος της ειρήνης, και ένας ανεξάρτητος αριστερός, ο οποίος εκλέγεται επί χρόνια Πρόεδρος του Συνδικάτου των Εκπαιδευτικών στην Έσση. Εμένα με είχαν καλέσει ως «Ελληνίδα δημοσιολόγο» να μιλήσω για την κατάσταση στην Ελλάδα - για πρώτη φορά στη ζωή μου δημόσια στα γερμανικά… Ανάμεσα στις ομιλίες εμφανίστηκε μια γνωστή τραγουδίστρια ροκ κι ένα εκπληκτικό αντρικό ντουέτο με μουσικά κ.α. νούμερα από το σύγχρονο γερμανικό πολιτικό καμπαρέ.

Στη συνέχεια δημοσιεύμε την ομιλία της Νάντιας Βαλαβάνη στην συγκέντρωση του DIE LINKE

Ο «Νέος ΕΛΑΣ» είναι έτοιμος! Το «Νέο ΕΑΜ» καθυστερεί…

(Με αφορμή πρόσφατα δημοσιεύματα στον αστικό τύπο για την σχολή ευελπίδων και όχι μόνο)

Το παρακάτω video το αφιερώνουμε στους θιασώτες του ‘Νέου ΕΑΜ‘ για να πάρουν λίγο κουράγιο. Χωρίς τον ΕΛΑΣ το ΕΑΜ ήταν άδειο πουκάμισο. Ο «Νέος ΕΛΑΣ» είναι εδώ και τους περιμένει!

Και αν δεν βρουν τον νέο Άρη Βελουχιώτη, ίσως συναντήσουν τον νέο Τσάβες της Ελλάδας. Ας ακούσουν τον λόγο που εκφωνήθηκε στο Σύνταγμα την 1 Οκτώβρη του 2011 και ας αναρωτηθούν για το ποιος έχει την πραγματική ηγεμονία σε αυτή την εθνική πρωτοβουλία στην οποία έχουν στρατευτεί πολιτικά.

Ίσως έχουν ακόμα καιρό για να αλλάξουν τα όνειρά τους, πριν γίνουν εφιάλτες…

Επαναστατικός μετασχηματισμός της κοινωνίας, όχι εθνικοπατριωτικά μέτωπα - Ανοικτή επιστολή προς κάθε ενδιαφερόμενο

Αναδημοσίευση από την εγρατική εφημερίδα ‘δράση’

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΙΟΔΑΚΗ*

Καθώς η βαθύτερη μέχρι σήμερα κρίση και ύφεση του καπιταλισμού, που βρίσκεται σε εξέλιξη, έχει οδηγήσει σε μια ανείπωτη εξαθλίωση και έναν εκβαρβαρισμό της κοινωνίας σε διεθνές επίπεδο, και έχει φτάσει στα άκρα τις καταστροφικές επιπτώσεις του συστήματος πάνω στο οικοσύστημα, γίνεται πλέον σαφές ότι οι φορείς του κεφαλαίου και οι θιασώτες του καπιταλισμού βιάστηκαν να θριαμβολογήσουν για την πλανητική κυριαρχία του κεφαλαίου και το «τέλος της ιστορίας».

Αποδεικνύεται πλέον στην πράξη, αλλά και από μια πληθώρα αναλύσεων, ότι η αγορά δεν μπορεί να διασφαλίσει την άριστη κατανομή των πλουτοπαραγωγικών πόρων, ούτε την ουσιαστική ελευθερία επιλογών για τους πολίτες, και ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής δεν μπορεί (πλέον) να διασφαλίσει την κοινωνική ευημερία και την αρμονική συμβίωση μέσα στη φύση. Η κρίση και τα πολλαπλά αδιέξοδα του καπιταλισμού μαρτυρούν πλέον ότι το σύστημα αυτό δεν είναι οικονομικά, κοινωνικά και οικολογικά βιώσιμο. Αν και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο μιας οικονομικής ανάκαμψης, που αναπόφευκτα θα είναι σε βάρος του ανθρώπου και της φύσης, μπορούμε ωστόσο να υπογραμμίσουμε την προφανή αποτυχία του συστήματος να διασφαλίσει τις συνθήκες μιας ουσιαστικά βιώσιμης ανάπτυξης. Αν, αντίθετα, κάποιοι (το κεφάλαιο και οι ιδεολογικοί του εκφραστές) θεωρούν ότι το σύστημα αυτό είναι βιώσιμο, δεν έχουν παρά να το αποδείξουν, αναλαμβάνοντας οι ίδιοι έμπρακτα το πλήρες κόστος της κρίσης και της ανάκαμψης.

Αίγυπτος: Καζάνι που συνεχίζει να βράζει

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

 

Το Τμήμα Διεθνών Σχέσεων της ΚΟΕ σας προσκαλεί στην εκδήλωση-συζήτηση με θέμα: «Αίγυπτος: Καζάνι που συνεχίζει να βράζει»

 

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου, ώρα 18:30, πολυχώρος @Ρουφ

Κωνσταντινουπόλεως 10 και Ανδρονίκου 18, Γκάζι (κοντά στο σταθμό μετρό Κεραμεικός)

 

Θα μιλήσουν ο Γιάννης Αλμπάνης, που επισκέφθηκε πρόσφατα την Αίγυπτο, και ο Γιώργος Τσίπρας, συντάκτης της εφημερίδας Δρόμος.

ΕΤΙΕΝ ΜΠΑΛΙΜΠΑΡ: Ελπίδα της Ευρώπης οι αντιεξουσίες

Αναδημοσίευση από την "εποχή"

ΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΦΙΛΟΣΟΦΟ ΕΤΙΕΝ ΜΠΑΛΙΜΠΑΡ

Με δυο κείμενα που καταγράφουν τις απόψεις του Ετιέν Μπαλιμπάρ για την κρίση χρέους και το παρόν και το μέλλον της Ευρώπης, συνεχίζουμε σ’ αυτό το φύλλο της «Εποχής» τη συζήτηση με αφορμή την κρίση του ευρώ και του ευρωπαϊκού πολιτικού συστήματος.

Αν και ορισμένα σημεία των κειμένων αλληλοεπικαλύπτονται, κρίναμε σκόπιμο να τα δημοσιεύσουμε χωρίς ουσιώδεις περικοπές. Ειδικά το κείμενο που μεταφράσαμε από το «Μανιφέστο», με το σχολιασμό που συνοδεύει τις απόψεις του γάλλου φιλοσόφου, διευκολύνει τον αναγνώστη ή την αναγνώστρια να παρακολουθήσει την ανάλυση του Ετιέν Μπαλιμπάρ και στο κείμενο που προέρχεται από τη «Λιμπερασιόν».

«Ε»

Ελπίδα της Ευρώπης οι αντιεξουσίες

«Αυτό που συμβαίνει στην Ευρώπη, μπορεί να θεωρηθεί ως η μορφοποίηση ενός νέου μοντέλου πολιτικής διακυβέρνησης. Δηλαδή παρακολουθούμε την εκ νέου προώθηση της διαδικασίας πολιτικής ενοποίησης, έπειτα από τη διακοπή που ακολούθησε το γαλλικό, ολλανδικό και ιρλανδικό δημοψήφισμα, που έκαναν φανερή τη διάχυτη αποδοκιμασία της διαδικασίας που προωθούσαν οι τεχνοκράτες των Βρυξελών. Η νέα προώθηση της πολιτικής ενοποίησης πραγματοποιείται, όμως, υπό τη σημαία ενός νεοφιλελευθερισμού ο οποίος, παρά την κρίση του, είναι ακόμη ικανός να ασκεί ηγεμονία στη γηραιά ήπειρο». Είναι λόγια του Ετιέν Μπαλιμπάρ που είναι πεπεισμένος ευρωπαϊστής. Παρόλα αυτά δε σταμάτησε ποτέ να κριτικάρει την Ευρωπαϊκή Ένωση σχετικά με τα όσα έκανε κατά την παγίωση της ίδρυσής της. Μια κριτική συνήθεια που δεν εκλείπει ούτε αυτόν τον καιρό, με τη δημιουργία των κυβερνήσεων τεχνοκρατών στην Ελλάδα και στην Ιταλία.

Ο γάλλος φιλόσοφος μας προσκαλεί να δούμε με προσοχή τις μεταλλάξεις που πραγματοποιούνται στα εθνικά και, κυρίως, υπερεθνικά πολιτικά συστήματα. «Στη Γαλλία, αλλά και στην Ιταλία, στη Γερμανία, στην Αγγλία, υπάρχει μια σημαντική πολιτική και διανοητική συνιστώσα, που θέλει να κλείσει την ευρωπαϊκή συζήτηση για να επιστρέψει στην εθνική κυριαρχία, που τη θεωρεί ως το απαραίτητο ανάχωμα για την αντιμετώπιση της χρηματοοικονομικής εξουσίας. Πρόκειται για μια θέση που δεν αντιλαμβάνεται ένα δεδομένο που για μένα είναι θεμελιώδες: την αλληλεξάρτηση μεταξύ των κρατών και το σχηματισμό μιας παγκόσμιας αγοράς που δε ανέχεται σύνορα. Και κυρίως μια αλλαγή της υλικής σύστασης της κοινωνίας».

Η κυριαρχία
της τεχνοκρατικής δομής

Η ανάγνωση του Μπαλιμπάρ ασφαλώς δεν έχει το ελάττωμα της αφέλειας. Έβλεπε πάντοτε ευνοϊκά το σχηματισμό του νέου υπερεθνικού πολιτικού υποκειμένου που λέγεται Ευρώπη. Μια θέση που ερχόταν σε αντίθεση με όσα υποστήριζε η γαλλική «αριστερά της αριστεράς», και όχι μόνο αυτή. Μια ευρωπαϊκή στράτευση που δεν απέκρυψε όμως το γεγονός ότι αυτό που διαδραματιζόταν ήταν μια διαδικασία συνταγματοποίησης που δεν είχε καμία λαϊκή νομιμοποίηση. (...) Η διατύπωση που χρησιμοποιεί – αυτό που οι Βρυξέλες επιβάλλουν είναι μια δικτατορία των κοινοτικής τεχνοκρατικής δομής- πρέπει να αρθρωθεί σε σχέση με το καθεστώς καπιταλιστικής συσσώρευσης. Η μοναδική νύξη που κάνει γι’ αυτό το θέμα είναι μια παραπομπή στις θεωρίες του μαρξιστή γεωγράφου Ντέιβιντ Χάρβεϊ, που ισχυρίζεται ότι τα δημόσια οικονομικά είναι το μέσο το οποίο ρυθμίζει και εγγυάται τη συσσώρευση κεφαλαίου μέσα από την απαλλοτρίωση του κοινωνικού πλούτου.

Τις νύχτες η θλίψη μας γίνεται λάμπουσα

Ένα video από το RealDemocracyGr

φίλοι + πατριώτες

του Γιώργου Πρασσά

επειδή ξέρω οτι γουστάρετε τρελά Δελαστίκ, ιδού:

Βοήθειά μας! Ο πρώην ιδεολογικός υπεύθυνος του ΚΚΕ επιστρέφει στην αριστερά......

Για την συντριπτική πλειοψηφία των κομματικών μηχανισμών της Αριστεράς η θεωρία δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα απολογητικό εργαλείο των πολιτικών της επιλογών. Σήμερα αυτό το φαινόμενο είναι γενικευμένο, με αποτέλεσμα να μην γίνεται κανένας ουσιαστικός διάλογος για θέματα θεωρίας και συνακόλουθα να απουσιάζει η κριτική σκέψη. Μέσα σε αυτό το κλίμα της πολιτικής αντιπαράθεσης στους χώρους της αριστεράς έχει ενδιαφέρον να ανιχνεύσουμε ορισμένες ακραίες πλευρές αυτής της “αξίας χρήσης” που έχει το “εμπόρευμα” θεωρία για στα μαγαζάκια της Αριστεράς.

Η αριστερά στη χώρα μες είχε – και συνεχίζει να έχει - μια μεγάλη ανασφάλεια με τους δικούς διανοούμενους και δεν αναγνώριζε την πραγματική τους αξία τους σε αντίθεση με τους ξένους, τους οποίους μάλιστα συχνά τους απέδιδε και μεγαλύτερη απ' αυτή που αντιστοιχούσε στο έργο τους . Αυτή η στάση ήταν αποτέλεσμα της εξάρτησης του κομμουνιστικού κινήματος από την μεγάλη πατρίδα του σοσιαλισμού την Μόσχα. Όμως έμεινε σαν κουσούρι από την εποχή που κατέρρευσε ο υπαρκτός κομμουνισμός μαζί με τις ακαδημίες του και τον επιστημονικό του σοσιαλισμό, με αποτέλεσμα ακόμα και σήμερα ότι μας έρχεται από το εξωτερικό να το καταπίνουμε συχνά αμάσητο ενώ είμαστε καχύποπτοι αν ακουστεί εδώ κάτι το καινούργιο που ξεφεύγει λίγο από τα πλαίσια που έχουν προσδιορίσει οι κομματικοί μηχανισμοί της αριστεράς.

Ο Ν. Κοτζιάς, όπως κάποτε ως ιδεολογικός υπεύθυνος της Κ.Ε. του ΚΚΕ ντίλαρε τον “σοβιετικό μαρξισμό” στη χώρα μας και δεν σήκωνε μάλιστα μύγα στο σπαθί του, τώρα ντιλάρει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο την προοδευτική διανόηση της Δύσης στην χώρα μας ως διευθυντής της εκδοτικής σειράς “αναστοχασμός”. Ο ίδιος βέβαια έχει θεωρητική παραγωγή που αγγίζει τα όρια του μηδενός, όπως εξάλλου και το ΚΚΕ. Αξίζει να δούμε πόσο εγωκεντρικά και διαστρεβλωμένα παρουσιάζει αυτά τα θέματα τα σχετικά με την θεωρία και την αριστερά που θίξαμε παραπάνω, στον πρόλογο του βιβλίου του Ντέιβιντ Χάρβεϊ “Νεοφιλελευθερισμός – Ιστορία και παρόν”( οι υπογραμμίσεις δικές μας):

Saul Newman: Μετα-αναρχ​ισμός και η σχέση του με το Συμβάν και τις σύγχρονες εξεγέρσεις

Δείτε την ομιλία του Saul Newman στο διήμερο με θέμα "Μετα-αναρχισμός και εξεγέρσεις" που πραγματοποιείται στο Νοσότρος στις 25-26 Νοέμβρη 2011 στην ιστοσελίδα της εργατικής εφημερίδας "Δράση", εδώ: Saul Newman: Μετα-αναρχισμός και η σχέση του με το Συμβάν και τις σύγχρονες εξεγέρσεις

Μετα-αναρχισμός και Εξεγέρσεις

Διήμερο Εκδηλώσεων «Μετα-αναρχισμός και Εξεγέρσεις»

Παρασκευή 25 Νοέμβρη

18:30 : Todd May «Rancière, Κυβερνητισμός, αναρχισμός»

20:30 : Saul Newman «Ορίζοντες αναρχίας: Μετα-αναρχισμός και η σχέση του με το Συμβάν και τις σύγχρονες εξεγέρσεις»

 Σάββατο 26 Νοέμβρη

16:00 : David Rapp «Αναρχία και Ταοϊσμός»

Βαγγέλης Μπιτσώρης «Derrida και Βία»

18:00 : Αλέξανδρος Κιουπκιολής «Διλήμματα της πράξης μετά τον αναρχισμό»

Νίκος Κατσιαούνης «Η ανάδυση των νέων προταγμάτων στο λυκόφως της Ιδεολογίας»

20:00 : Στέφανος Ροζάνης «Αναρχισμός και Ύστερος Καπιταλισμός»

Benjamin Noyce: «Η οντολογία των Εξεγέρσεων: Αρνητικότητα, Αναρχία και Ζωή»

20:45 : Δημήτρης Βεργέτης: « Badiou και Foucault: Το φαινόμενο των αναδυόμενων εξεγέρσεων»

21:15 : Σάββας Μιχαήλ: «Βίο εξουσία και διαρκής επανάσταση: Απο τον Foucault στον Marx»

 Συνδιοργάνωση : Περιοδικό Βαβυλωνία, Postanarchist Forum

Χώρος : Nosotros, Θεμιστοκλέους 66, Εξάρχεια

Η απάντηση της Ε.Ε. για την διακοπή του ρεύματος της ΔΕΗ: Δεν έχει δικαίωμα η ΔΕΗ να κόψει το ρεύμα σε κανέναν πολίτη που δεν πληρώνει το φόρο αλλά πληρώνει το ηλεκτρικό ρεύμα

Δεν έχει δικαίωμα η ΔΕΗ να κόψει το ρεύμα σε κανέναν πολίτη που δεν πληρώνει το φόρο αλλά πληρώνει το ηλεκτρικό ρεύμα. Αυτό απαντάει ο Γερμανός Επίτροπος κ.  Oettinger αρμόδιος για θέματα ενέργειας στον Ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Χουντή.

  

Πιο συγκεκριμένα,  ο Ν. Χουντής στην ερώτησή του ισχυριζόταν ότι με βάση την κοινοτική νομοθεσία «δεν έχει δικαίωμα το κράτος να επιβάλλει στους παρόχους ηλεκτρικής ενέργειας (ΔΕΗ) να διακόψουν την παροχή σε εκείνους τους καταναλωτές που δεν καταβάλλουν το διεκδικούμενο φόρο» αλλά πληρώνουν κανονικά την κατανάλωση του ρεύματος που χρησιμοποίησαν. Τόνιζε ταυτόχρονα ότι πολύ περισσότερο δεν μπορεί να διακοπεί η παροχή σε ευάλωτους καταναλωτές, όπως ορίζει και η σχετική οδηγία 2009/72.

Στην απάντησή του ο Γερμανός Επίτροπος κ. Oettinger, τονίζει, μεταξύ άλλων, ότι  σε κάθε περίπτωση οι κυβερνήσεις πρέπει να εξασφαλίζουν  «τη συμμόρφωση με το σύνολο της σχετικής ενωσιακής νομοθεσίας, συμπεριλαμβανομένης της οδηγίας 2009/72/ΕΚ και των διατάξεων αυτής που αφορούν την προστασία των καταναλωτών (άρθρο 3 και παράρτημα Ι), τα δικαιώματα των ευάλωτων καταναλωτών (άρθρο 3 παράγραφοι 7 και και την καθολική υπηρεσία (άρθρο 3 παράγραφος 3).» Συνεχίζοντας την απάντηση του ο Επίτροπος ενέργειας της ΕΕ, γίνεται απολύτως σαφής: «Οι διατάξεις σχετικά με την καθολική υπηρεσία γεννούν σαφή υποχρέωση των κρατών μελών και παρέχουν στους οικιακούς καταναλωτές το δικαίωμα να προμηθεύονται ηλεκτρική ενέργεια. Η οδηγία δεν περιέχει διατάξεις που να εξαρτούν το δικαίωμα αυτό από την κατάσταση του νοικοκυριού ή των μεμονωμένων μελών του όσον αφορά τις φορολογικές τους υποχρεώσεις.»  και καταλήγει την απάντησή του σημειώνοντας ότι αυτό ισχύει πολύ περισσότερο για τους ευάλωτους καταναλωτές: «Ως προς την προστασία των ευάλωτων καταναλωτών, η οδηγία υποχρεώνει τα κράτη μέλη να διασφαλίζουν την τήρηση των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων που συνδέονται με τους ευάλωτους καταναλωτές.»

  (από το κανάλι)

περισσότερα εδώ:  ΗΛΕΚΤΡΟΣΟΚ !!! Δεν έχει δικαίωμα η ΔΕΗ να κόψει το ρεύμα σε κανέναν πολίτη που δεν πληρώνει το φόρο αλλά πληρώνει το ηλεκτρικό ρεύμα!!!

Εικόνες από την επιχείρηση της αστυνομίας στην κατάληψη της ΔΕΗ

Επέμβαση των ΜΑΤ στην κατάληψη της ΔΕΗ

Σήμερα το πρωί στις 8.οο έγινε επιχείρηση εκκένωσης του κτιρίου της ΔΕΗ που ήταν υπό κατάληψη από τους συνδικαλιστές της ΔΕΗ από τέσσερις διμοιρίες των ΜΑΤ. Κατά την επιχείρηση έγιναν συλλήψεις του Νίκου Φωτόπουλου, καθώς και τουλάχιστον έξι ακόμα συνδικαλιστών. Η αστυνομία δεν έχει ακόμα ανακοινώσει σε ποιο κτίριο θα μεταφέρει τους συλληφθέντες γιατί θέλει να αποφύγει συγκέντρωση συμπαράστασης.

ΑΛΑΒΑΝΟΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟΣ...

Αναδημοσίευση από το blog "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ή ΤΙΠΟΤΑ"

Παραθέτω τη συνέντευξη και γραπτά ζητώντας προκαταβολικά συγνώμη για οποιεσδήποτε ατέλειες του video που θα παρακολουθήσετε, γιατί, δυστυχώς, υπάρχουν τέτοιες.Απαραίτητες επισημάνσεις1) Προσπάθησα να καταγράψω τη συνομιλία όπως ακριβώς έγινε. Φράσεις ή λέξεις σε αγκύλες [ ] είναι επεξηγηματικές διορθώσεις, που κρίθηκαν από πλευράς μου απαραίτητες, ώστε να γίνει πιο κατανοητό το κείμενο της συνέντευξης.

Είμαι από το Blog "Ελευθερία ή Tίποτα" και βρίσκομαι στο γραφείο του κ. Αλαβάνου για να κάνουμε μια κουβέντα για την Αριστερά, για το μέλλον της, για το "Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής", ίσως κάποια πράγματα και για τον ίδιο. Κύριε Αλαβάνε καταρχήν ευχαριστώ πάρα πολύ για την φιλοξενία και ήθελα να σας ρωτήσω…

Ελευθεριακός: Ξέρω ότι από το ‘81 έως το 2004 ήσασταν ευρωβουλευτής. Τι έχετε αποκομίσει από αυτήν την εμπειρία, σάς έμαθε κάτι και τί πετύχατε; Ποια πράγματα θεωρείτε σημαντικά ότι πετύχατε;

Αλαβάνος: Ναι, καταρχήν να πω ότι ευχαριστώ πολύ. Να πω ότι… έτσι με άγγιξε ο τίτλος του blog σας… "Ελευθερία ή Τίποτα"… το οποίο παίρνει… κάτι που παίρνει αξία. Νομίζαμε ότι είναι μόνο για τα βιβλία στη ναφθαλίνη {δηλαδή} "Ελευθερία ή Θάνατος", αλλά σήμερα καταλαβαίνουμε ότι για την κατάσταση που υπάρχει πόσο μεγάλη σημασία έχει. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ναι, ήταν πολλά χρόνια και είναι ένα σχολείο, όπως και να το κάνεις αυτό, διότι έχεις όλους τους {τις}… πολιτικές δυνάμεις και τους λαούς της Ευρώπης, είναι σαν το ταξίδι του Οδυσσέα, ακούς τις Σειρήνες, δηλαδή… τις καλές αμοιβές που δίνει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το γεγονός ότι η Ευρώπη σού υπέσχεται ότι μπορείς να είσαι ένα κομμάτι της ελίτ, αλλά μπορείς να δεις και μια πραγματικότητα κοινωνική και ανισοτιμίας μεταξύ των χωρών, που να σε κάνει να πεις ότι "αξίζει αυτός ο αγώνας που δίνω για την πατρίδα μου, για τους εργαζόμενους", αλλά θα ‘λεγα και για τους εργαζόμενους όλης της Ευρώπης. Αν με ρωτήσεις το πιο σημαντικό, το πιο σημαντικό ίσως που πετύχαμε– αλλά βλέπεις όλα καταρρέουν τώρα– είναι αυτή η οδηγία που βγήκε για τους συμβασιούχους κι η οποία εφαρμόστηκε κουτσουρεμένη στην Ελλάδα, έδωσε όμως τη δυνατότητα να… έτσι… σταθεροποιήσουν την εργασιακή τους θέση δεκάδες, για να μην πω παραπάνω, χιλιάδες εργαζόμενοι… βέβαια σήμερα όλα αυτά τα πράγματα τα παρασύρει η θύελλα της Τρόικα.

Ελευθεριακός: Μάλιστα. Θα σας κάνω τώρα μια άλλου τύπου ερώτηση, δεν αφορά το Ευρωκοινοβούλιο. Σας κατηγορούν συχνά-πυκνά, και εξ’ αριστερών και εκ δεξιών, με την κατηγορία ότι είστε "αριστεριστής". Σας ενοχλεί αυτός ο χαρακτηρισμός, έχει κάποιο περιεχόμενο… ιδιαίτερο;

Αλαβάνος: Κοίτα να δεις, από μια άποψη… έτσι… με κολακεύει λιγάκι, γιατί "αριστεριστής" συνδέεται με τις μικρές ηλικίες… έναν εικοσάρι,{που} έχει μια μολότοφ, θα τον πεις αναρχικό-"αριστεριστή", έναν τριαντάρη, ο οποίος είναι αδιάλλακτος σε μια σειρά ζητήματα {κι αυτόν μπορείς} θα τον πεις "αριστεριστή", επομένως για την ηλικία μου θα έλεγα ότι είναι, έτσι… μια καλή κουβέντα. Δεν… ξέρεις… δεν πιστεύω στους προσδιορισμούς. Εγώ θα’ λεγα ότι μάς ενοχλεί ότι ο τάδε λέει ότι "πρέπει να φύγουμε από το ευρώ", μάς ενοχλεί ότι λέει ότι" πρέπει να μείνουμε από το {στο} ευρώ". Θα ’λεγα ότι οι ταμπέλες τελικά είναι κάτι το οποίο αντί για διάλογο δημιουργεί ένα… κλίμα υποψίας, στόχευσης, φιλαθλοποίησης, που ειδικά στην Αριστερά δεν έπρεπε να υπάρχει.

Αριστεροχουντισμοί...

Το ανιστόρητο, αλλά σαφώς πολιτικό ορθό σύνθημα "Η ΧΟΥΝΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ 73...", φαίνεται ότι κάποιοι το έχουν πάρει ως πραγματικότητα όχι βέβαια για το σήμερα στο οποίο αναφέρεται, αλλά για την μεταπολίτευση!  Γιαυτό και θεωρούν ότι μεταπολίτευση ήταν μια απλή εναλλαγή στην εξουσία που την επέβαλαν οι Αμερικάνοι. Παρακολουθείστε τον παρακάτω διάλογο του δημοσιογράφου με τον Δ. Καζάκη σχετικά με αυτό το θέμα. Δεν βρέθηκε κάποιος να του μιλήσει για ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, το πραξικόπημα στην Κύπρο και άλλα σημαντικά συμβάντα που οδήγαν στην κατάρρευση της χούντας ή μήπως θεωρεί ότι και αυτά έγιναν σύμφωνα με τα σχέδια των αμερικάνων;

Όσο βέβαια συγκαταβατικό είναι το κούνημα του κεφαλιού του για την επιβολή της μεταπολίτευσης από τους αμερικάνους, άλλο τόσο είναι τεκμηριωμένα και όσα ισχυρίζεται στην συνέχεια για την χούντα και τα δάνεια "κάτω από τραπέζι" που έπαιρνε από τους αμερικάνους.Δυστυχώς όμως υπάρχει κόσμος που αυτά και άλλα παρόμοια όχι μόνο τα ακούει χωρίς να αντιδρά αλλά τα πιστεύει κιόλας...

Αυτοί μας κυβερνούν σήμερα, όπως ο Αδωνις Γεωργιάδης, έχουν και αυτοί ένα αντίστοιχο κοινό με το κοινό που ακολουθεί και πιστεύει στον Καζάκη. Κοινό  δηλαδή το οποίο δεν ενδιαφέρεται να ελέγξει αυτά που ακούει αν είναι αληθή ή υπερβολές, αλλά ευχαριστείται και χειροκροτεί τον "αρχηγό" απλά μόνο επειδή είναι σύμφωνα με τις γενικότερες δοξασίες και τις πεποιθήσεις του.

Μήπως όμως έχει δίκαιο τελικά ο Άδωνις για τα 27 διαφορετικά είδη σπέρματος και δεν έχουμε πάρει χαμπάρι που ζούμε;

Ακριβώς για τους ίδιους λόγους καταφέρνουν και συνυπάρχουν στην κοινωνία ο Καζάκης και ο Γεωργιάδης και οι οπαδοί τους, καταφέρνουν και  συνυπάρχουν στον ίδιο πολιτικό σχηματισμό διαφορετικές πολιτικές δοξασίες με ...συντεταγμένο μάλιστα τρόπο! Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι της ομάδας του Π. Λαφαζάνη με το κόκκινοπράσινο δίκτυο στον ΣΥΝασπισμό. Απολαύστε αυτή την συνύπαρξη στο παρακάτω video. Το πρόσταγμα για τους ελιγμούς έχει ο Α. Τσίπρας...

Η αμήχανη φάση του Κινήματος

Γιατί την 17Νοέμβρη δεν έγινε ότι και την 28 Οκτώβρη; Το παρακάτω κείμενο που δημοσιεύεται στο blog "Erratum", επιχειρεί να δώσει μια απάντηση:

Τις τελευταίες ημέρες, πολλοί σύντροφοι κι εγώ μαζί αναρωτιόμαστε τι συμβαίνει με το κίνημα. Οι αναλύσεις πολλές και οι απόψεις περισσότερες. Η 17^η Νοεμβρίου πέρασε χωρίς την πολυπόθητη «κλιμάκωση» του αγώνα από μεριάς του λαϊκού κινήματος. Όλοι μας ελπίζαμε ενδόμυχα σ’ αυτήν την κλιμάκωση σαν την απάντηση του κινήματος στην «πραξικοπηματική»  αναρρίχηση στην εξουσία της κυβέρνησης συνεργασίας ή όπως αυτοχαρακτηρίζεται, «εθνικής σωτηρίας».

Ακόμα και τοποθέτηση ακραίων φασιστικών υποκειμένων σε υπουργεία, γεγονός που από μόνο του σε άλλες εποχές θα είχε βγάλει στο δρόμο όλο τον κόσμο, πέρασε μόνο σαν μια κρυάδα στη ραχοκοκαλιά μας. Σε συνδυασμό δε με την ομολογία του δοτού πρωθυπουργού – τραπεζίτη πως έργο του είναι μόνο η απρόσκοπτη υπογραφή όλων των αντιλαϊκών μέτρων της νέας δανειακής σύμβασης, μέτρα που υπερβαίνουν σε βαρβαρότητα όλα όσα είδαμε έως τώρα, κανονικά θα έπρεπε να έχει «καεί το σύμπαν».

Τι συνέβη όμως και δεν κουνήθηκε φύλλο; Με ελάχιστες εξαιρέσεις, έως σήμερα κανείς δεν αντέδρασε δυναμικά. Φαίνεται σαν να έχουν μουδιάσει όλοι, να έχουν παραδοθεί. Γιατί;

Σε μετωπική σύγκρουση η Κυβέρνηση με τους συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ

Σε κρίσιμο σημείο η κατάληψη από τους συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ του Κέντρου Έκδοσης Εντολών Διακοπής Ρεύματος (Μεσογείων 192) μετά την εμφάνιση του Εισαγγελέα ο οποίος διεμήνυσε στους καταληψίες ότι εντός 3 ωρών θα πρέπει να εγκαταλείψουν το κτίριο. Όμως η προθεσμία παρήλθε (9 μμ της Τρίτης) αλλά η αστυνομία δεν έχει ακόμη επιχειρήσει να εκκενώσει το κτίριο. Ήδη έξω από το κατειλημμένο κτίριο έχει συρρεύσει αρκετός κόσμος για να στηρίξει τους συνδικαλιστές. Για σήμερα το απόγευμα -Τετάρτη 23/11- έχει προγραμματιστεί συγκέντρωση και συναυλία έξω από το κτίριο ενώ τις πρωϊνές ώρες θα συγκεντρωθούν δήμαρχοι που αντιτίθενται στο χαράτσι μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ και έχουν λάβει πρακτικά μέτρα για την προστασία των δημοτών από την επαπειλούμενη διακοπή ρεύματος επειδή δεν πλήρωσαν το χαράτσι.

Οι δηλώσεις του Ε. Βενιζέλου ενάντια στην απόφαση δικαστηρίου στην Καλαμάτα που πρακτικά ακύρωνε τον μηχανισμό είσπραξης του χαρατσιού μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ δείχνουν τον πανικό της κυβέρνησης από την αποτυχία αυτού του μέτρου. Όσο περνούν οι μέρες όλο και περισσότερος κόσμος ενστερνίζεται τις πρακτικές άρνησης πληρωμής αυτού του άδικου φόρου, ενώ κάποιοι που βιάστηκαν να τον πληρώσουν το έχουν ήδη μετανιώσει. Επίσης άρχισαν να λειτουργούν και οι πρωτοβουλίες επανασύνδεσης του ρεύματος σε περιπτώσεις που η ΔΕΗ έχει διακόψει την παροχή, όπως εδώ: Επανασύνδεση ρεύματος στο Καματερό

Με αυτά τα δεδομένα είναι φανερό ότι η κυβέρνηση θα επιχειρήσει τον τερματισμό της κατάληψης με κάθε μέσω που διαθέτει. Πιθανόν αργά το βράδυ να γίνει επιχείρηση από τις αστυνομικές δυνάμεις για την εκκένωση του κατειλημμένου κτιρίου. Ήδη οι εγκάθετοι δημοσιογράφοι με πρωτοστατούντες τους δημοσιοκάφρους του MEGA από χθες το βράδυ άρχισαν να ετοιμάζουν το κλίμα και να καλύπτουν προκαταβολικά την κυβερνητική καταστολή απέναντι στους καταληψίες...

cyνοψιc

Του Γιώργου Πρασσά

Αν και έμπειροι στις κοινωνικές συγκρούσεις

νιώσαμε την ανάγκη να επιστρατεύσουμε ισχυρότερες δυνάμεις

με ρίζες στο ελ-ληνικό παρελθόν μας

Ιμπεριαλισμός και καπιταλιστική εξουσία

Εάν πάρουμε στα σοβαρά τις απόψεις που τείνουν να ηγεμονεύσουν στις αριστερές και λοιπές ετερόδοξες αναλύσεις για την τρέχουσα κρίση και για τη στρατηγική αντιμετώπισης των συνεπειών της, τότε θα πρέπει να ξαναγράψουμε τις φράσεις κλισέ του Μανιφέστου του Κομμουνιστικού Κινήματος ως εξής:

(α) "ένα φάντασμα πλανιέται στην Ευρώπη: το φάντασμα της συναλλαγματικής υποτίμησης" και

(β) "η ιστορία του καπιταλισμού ως τώρα είναι η ιστορία των πλεονασμάτων στις τρέχουσες συναλλαγές"

(απόσπασμα από το  βιβλίο "Ιμπεριαλισμός, χρηματοπιστωτικές αγορές, κρίση" των Γιάννη Μηλιού, Δημήτρη Π. Σωτηρόπουλου)

 Δημοσιεύουμε το  Κεφάλαιο 11 από το βιβλίο του Γιάννη Μηλιού / Δημήτρη Π. Σωτηρόπουλου, "Ιμπεριαλισμός, χρηματοπιστωτικές αγορές, κρίση", Εκδόσεις Νήσος, το οποίο αποτελεί εκτός των άλλων μια ανακεφαλαίωση όσων έχουν αναπτυχθεί στα προηγούμενα κεφάλαια του βιβλίου αλλά ταυτόχρονα είναι και εισαγωγή  στο τέταρτο και τελευταίο μέρος του βιβλίου, το οποίο πραγματεύεται τον χαρακτήρα και την κρίση του σύγχρονου καπιταλισμού.

Ανακεφαλαίωση: Ιμπεριαλισμός και καπιταλιστική εξουσία

Η βασική ιδέα όσων αναπτύξαμε μέχρι εδώ είναι απλή. Για να μελετήσουμε το φαινόμενο του ιμπεριαλισμού, χρειαζόμαστε μια θεωρία της καπιταλιστικής εξουσίας. Σ' αυτή την κατεύθυνση το έργο του Μαρξ αποτελεί πράγματι μια πολύτιμη αφετηρία.

Βέβαια, ο μαρξισμός είναι ένα εγγενώς σχισματικό θεωρητικό σύστημα.¹ Είναι απολύτως αναμενόμενο ν' αναπαράγονται εντός του οργανικές διαφωνίες και διχογνωμίες σχετικά με το ζήτημα του ιμπεριαλισμού (ενδεικτική είναι η ανάλυση που προηγήθηκε στα Κεφάλαια I, 2, 3, 9 και 10). Όπως άλλωστε φάνηκε και στο Κεφάλαιο I, η εν λόγω σχισματικότητα του μαρξισμού ήταν ήδη ορατή στις διαμάχες που συνόδευσαν τη διατύπωση των κλασικών θεωριών του ιμπεριαλισμού.

Παρόλ' αυτά δεν θα πρέπει να μας διαφύγει ένα βασικό σημείο. Οι κλασικές θεωρήσεις του ιμπεριαλισμού με ελάχιστες αποκλίσεις - οι οποίες βασικά αντικατοπτρίζουν τις αμφιταλαντεύσεις του Λένιν και όψεις από την παρέμβαση του Μπουχάριν - μοιράζονται μία ενιαία πεποίθηση, συγκεκριμένα ότι ο καπιταλισμός έχει υποστεί ριζικούς και δομικούς μετασχηματισμούς, με αποτέλεσμα η ανάλυση του Μαρξ να μην επαρκεί πλέον για την πλήρη περιγραφή του. Ο «νεότερος» καπιταλισμός της εποχής Χίλφερντινγκ δεν είναι ακριβώς ο καπιταλισμός του Das Kapital. Η αντίληψη αυτή, ρητά ή άρρητα διατυπωμένη, διαπερνά τις περισσότερες θεωρητικές αναλύσεις των αρχών του 20ού αιώνα, ενώ αποτελεί το ορατό σύμπτωμα μιας βαθύτερης συνάντησης ανάμεσα στο μαρξισμό και την ευρύτερη ετερόδοξη σκέψη της περιόδου.

Ας επιμείνουμε λίγο στο σημείο αυτό. Πρόκειται για μία συνάντηση η οποία οπωσδήποτε δεν ωφέλησε τη μαρξιστική σκέψη, διότι είχε ως προϋπόθεσή της μία δραστική μετατόπιση του ίδιου του μαρξισμού, θα λέγαμε σχηματικά ότι η μαρξιστική συζήτηση αρχίζει να καταλαμβάνεται εν μέρει από έννοιες, συλλογισμούς, επιχειρήματα και ερωτήματα που δεν συνδέονται με το θεωρητικό σύστημα της Κριτικής της Πολιτικής Οικονομίας που εγκαινίασε ο Μαρξ. Η ανάλυση του Κεφαλαίου 6 αποτελεί ένα περιεκτικό παράδειγμα της προηγούμενης διαπίστωσης. Συνεπώς, η ενιαία αντίληψη, που με ελάχιστες αποκλίσεις μοιράζονται οι κλασικές μαρξιστικές προσεγγίσεις του ιμπεριαλισμού κατά την περίοδο αυτή, έχει ως βαθύτερη προϋπόθεση της την άρρητη προσπάθεια επαναδιατύπωσης των ζητημάτων της καπιταλιστικής εξουσίας, η οποία μέσω της έννοιας του ιμπεριαλισμού εισάγει μία νέα προβληματική, που δεν έχει πλέον σαν αποκλειστικό σημείο αναφοράς της το ώριμο έργο του Μαρξ.

Έξω ΠΑΜΕ χάλια!....

Η Αριστερά στο τόπο μας δεν ασχολήθηκε με τις ισπανικές εκλογές. Ίσως γιατί με αυτό τον τρόπο θέλει να αποφύγει την δυσάρεστη διαπίστωση πως η όξυνση της οικονομικής κρίσης και η πολιτική αστάθεια στην Ευρώπη συνοδεύονται από μια δεξιά μετατόπιση  του πολιτικού σκηνικού η οποία έχει την συναίνεση των λαών της Ευρώπης.  

Το ΚΚΕ αρκέστηκε να καταγγέλλει για μια ακόμα φορά το σύνολο του πολιτικού κόσμου και των λαϊκών δυνάμεων που τον στηρίζει, εναποθέτοντας όλες του τις επαναστατικές ελπίδες στους 25.000 ψηφοφόρους του αδελφού κόμματος στην Ισπανία: 

Το Κομμουνιστικό Κόμμα των Λαών της Ισπανίας (PCPE) παρά τα εμπόδια, τις διώξεις στελεχών του και τις δυσκολίες που του έθετε το αστικό σύστημα, είχε αύξηση των μικρών δυνάμεών του κατά 6.000 ψήφους (26.436 και ποσοστό 0,10%). Είναι η μοναδική δύναμη που προβάλλει την ανάγκη της οργάνωσης της ταξικής, εργατικής πάλης και την συνδέει με την προοπτική της εργατικής εξουσίας και της ρήξης με τα μονοπώλια, για το σοσιαλισμό.

 (απόσπασμα από τον "ριζοσπάστη" για τα αποτελέσματα των ισπανικών εκλογών)

Ο ΣΥΝασπισμός αντίθετα αρκέστηκε να πανηγυρίσει  την επιτυχία του ενωτικού συνδυασμού "Ενωμένη Αριστερά-Πράσινοι" και να στείλει συγχαρητήριο μήνυμα προς την Ενωμένη Αριστερά Ισπανίας, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ισπανίας και την Ενωμένη & Εναλλακτική Αριστερά Καταλονίας (τα οποία είναι κόμματα-μέλη της Ευρωπαϊκής Αριστεράς), για τη μεγάλη αύξηση των εκλογικών δυνάμεων του ενωτικού συνδυασμού τόσο σε ποσοστό (7% από 3,8% που είχε το 2008), όσο και σε έδρες (11 έδρες από 2 που είχε το 2008).

Ευρώ ή δραχμή;

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα της "ΔΕΑ"

Του Αντώνη Νταβανέλλου

Μέσα στις ταχύτατα μεταλλασσόμενες συνθήκες, η συζήτηση μέσα στην Αριστερά για το ζήτημα του ευρώ πρέπει να προχωρήσει με νέα κριτήρια.

Ένα πρώτο καινούργιο ζήτημα είναι ότι τροποποιείται η στάση των μεγάλων δυνάμεων. Μέχρι σήμερα η προσχώρηση μιας χώρας-μέλους της ΕΕ στο ευρώ θεωρούνταν ως αμετάκλητη απόφαση. Οι θεμελιώδεις συνθήκες της Ευρωζώνης απέκλειαν το ενδεχόμενο αποβολής μιας χώρας από το ευρωνόμισμα. Σήμερα, το βάθος της κρίσης αλλάζει τα δεδομένα. Ο υπουργός οικονομικών της Γερμανίας δηλώνει: «(Οι Έλληνες) ή θα κάνουν μεταρρυθμίσεις εντός της ευρωζώνης ή δεν θα κάνουν μεταρρυθμίσεις και θα φύγουν. Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει». Η Μέρκελ, εξάλλου, προειδοποίησε ότι μέσα στα επόμενα δύο χρόνια οι ευρωσυνθήκες θα τροποποιηθούν, με στόχο να καταστεί εφικτή η αποβολή των «αποτυχημένων» κρατών από την ευρωζώνη.

Ανάλογα αρχίζει να τροποποιείται και η στάση των ντόπιων κυρίαρχων τάξεων. Μέχρι σήμερα η συμμετοχή τους στο κλαμπ του ευρώ θεωρούνταν ως περίπου υπαρξιακό ζήτημα. Ο ΓΑΠ, ο Σαμαράς, η Ντόρα, ο Καρατζαφέρης, ακόμα και ο Κουβέλης, είναι πρόθυμοι να σφαγιάσουν ακόμα και τα πιο στοιχειώδη εργατικά δικαιώματα προκειμένου να παραμείνει «η χώρα» στην ευρωζώνη.

Όμως, όλο και περισσότεροι καπιταλιστές αρχίζουν να θυμίζουν ότι ο καπιταλισμός υπήρχε και πριν από το ευρώ και κατά συνέπεια μπορεί να υπάρξει και μετά από αυτό. Αυτή η «εσωτερική» συζήτηση προϋπήρχε. Κάποιοι ιδιαίτερα επιθετικοί βαρόνοι του χρήματος (π.χ. Βγενόπουλος) δήλωναν ότι, αφού ολοκληρωθεί η «εσωτερική υποτίμηση» εντός ευρώ, θα έπρεπε να ακολουθήσει μια πιο άγρια περίοδος με «νομισματική υποτίμηση» μέσω της επιστροφής στη δραχμή. Όμως η συζήτηση αυτή επιταχύνεται καθώς όλο και περισσότεροι κατανοούν ότι η έξοδος από το ευρώ καθίσταται πλέον ένα πιθανό και ίσως κοντινό ενδεχόμενο. Ο Λ. Παπαδήμος δήλωσε χαρακτηριστικά: «Εγώ έχω υπογράψει την είσοδο της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ, δεν δέχομαι να είμαι αυτός που θα υπογράψει την έξοδό της». Η δήλωση του Έλληνα αρχιτραπεζίτη δείχνει ότι η κυρίαρχη τάξη αντιμετωπίζει πλέον το ζήτημα της εξόδου από το ευρώ ως πιθανό θέμα των επόμενων μηνών!

Κάλεσμα για πανελλαδική συνδιάσκεψη Άμεσης Δημοκρατίας

Εμείς οι λαϊκές συνελεύσεις, οι συλλογικότητες και τα άτομα που αποδεχόμαστε το πρόταγμα της άμεσης δημοκρατίας και την ανάγκη συντονισμού της οργάνωσης και της δράσης μας,

– υπερψηφίζουμε επί της αρχής την Πρόταση Διακήρυξης για την Άμεση Δημοκρατία,

– καλούμε ανοιχτά και συνδιοργανώνουμε μια τριήμερη πανελλαδική συνδιάσκεψη που θα γίνει στην Αθήνα στις 16,17 και 18/12/2011.

Προτείνεται το πρόγραμμα της συνδιάσκεψης να περιέχει εργαστήρια και θεματικές ομάδες επί των θεμάτων που ενδιαφέρουν το κίνημα.

Για το σκοπό αυτό ζητείται από τις συνελεύσεις, τις συλλογικότητες και τα άτομα που αποδέχονται επί της αρχής την Πρόταση Διακήρυξης και την συνδιοργάνωση της συνδιάσκεψης να καταθέσουν προτάσεις θεματολογίας έως τις 2/12/2011.

ΠΡΟΤΑΣΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Αυτό που ζούμε σήμερα στην Ελλάδα ως πολίτες της δεν είναι μια προσωρινή κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Ζούμε την επιτάχυνση της κατάλυσης των τελευταίων δημοκρατικών κατακτήσεων και της κατ’ επίφαση δημοκρατίας. Καταργούνται ακόμη και τα βασικά δικαιώματα που παρείχε η αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Πηγαίνουμε από την ολίγη δημοκρατία στην εταιρειοκρατία και την παγκόσμια οικονομική και πολιτική τυραννία. Η εφαρμογή της παγκόσμιας οικονομικής ολιγαρχίας ξεκινά από την Ελλάδα. Από την επιτυχία ή αποτυχία του πειράματος στη χώρα μας θα εξαρτηθεί η επέκτασή του και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.

Εκτιμούμε ότι το σύστημα δεν είναι άτρωτο, δεν είναι πανίσχυρο. Το τρωτό του σημείο είναι η αντίσταση του λαού. Στην πραγματικότητα ο λαός δεν είναι με την πλάτη στον τοίχο, αλλά είναι αυτός που με τον πολύμορφο, επίμονο, αυθόρμητο και ενωτικό του αγώνα όλους αυτούς τους μήνες, έχει καθορίσει τις εξελίξεις και έχει οξύνει τα αδιέξοδα της πολιτικοοικονομικής ολιγαρχίας. Ο λαός έχει επιλέξει τη σύγκρουση δημιουργώντας τους δικούς του μηχανισμούς αλληλεγγύης.

Ο σωτήρας του συστήματος

Αναδημοσίευση από τα "ΕΝΘΕΜΑΤΑ" της ΑΥΓΗΣ

ΤΑ ΛΕΡΩΜΕΝΑ, Τ’ ΑΠΛΥΤΑ, ΤΑ ΠΑΡΑΞΕΠΛΥΜΕΝΑ

του Δημήτρη Ψαρρά

«Der Drahzier» (αυτός που κινεί τα νήματα): γερμανική αντισημιτική αφίσα του «Λαϊκού Μετώπου» (ονομασία με την οποία μετείχαν οι ναζιστές στις εκλογές), 1924. Ο εβραίος καπιταλιστής, τετράπαχος και αγέρωχος, εκμεταλ- λεύεται τον πόλεμο και τον πληθωρισμό, για να θησαυρί- σει («Ιστορία της Ελλάδας του 20ού αιώνα», επιμ. Χρ. Χα- τζηιωσήφ, τόμ. Γ1, εκδ. Βιβλιόραμα).

Δικαίως περηφανεύεται τις τελευταίες μέρες ο Γιώργος Καρατζαφέρης. Χάρη σ’ αυτόν και τις επικοινωνιακές του πιρουέτες σώθηκε το κλυδωνιζόμενο πολιτικό σύστημα και αναθάρρησε ο ανυπόληπτος δικομματισμός. Τώρα βρισκόμαστε μπροστά στο παράδοξο φαινόμενο να δίνει τη δική του λύση στην πολιτική κρίση του συστήματος ένα κόμμα που ανδρώθηκε με το σύνθημα «Ρήξη και ανατροπή».

Πολλοί σπεύδουν να συμπεράνουν ότι αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αναγνωρίσουμε την «εθνική υπευθυνότητα» του Καρατζαφέρη και να διαχωρίσουμε το σημερινό ΛΑΟΣ από το ακροδεξιό παρελθόν του, όπως ήδη έχουν κάνει από καιρό πολιτικοί αναλυτές (π.χ. ο Αλέξης Παπαχελάς, Η Καθημερινή, 11.3.2011 και ο Γιάννης Πρετεντέρης, Τα Νέα, 30.8.2011).

Όσοι προβληματίζονται από καλή πίστη, και όχι από μικροπολιτικό υπολογισμό, πέφτουν έξω. Γιατί το ΛΑΟΣ δεν υπήρξε ποτέ κόμμα του πολιτικού περιθωρίου, ένα κόμμα-παρίας, όπως συμβαίνει συνήθως για τα μορφώματα της ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς. Το ΛΑΟΣ όχι μόνο είναι κόμμα του συστήματος, αλλά εκφράζει ένα σοβαρό τμήμα του ελληνικού «βαθέος κράτους», διαθέτει στηρίγματα στους πιο κρίσιμους κρατικούς μηχανισμούς, ενώ έχει ήδη επιβάλει την πολιτική του ατζέντα στα δυο μεγάλα κόμματα, τουλάχιστον στους κρίσιμους τομείς της αντιμετώπισης των μεταναστών και των ζητημάτων «νόμου και τάξης». Αυτό το ελληνικό βαθύ κράτος διατηρείται επί δεκαετίες ζωντανό, ίσως και από την εποχή του Μεταξά. Όχι βέβαια χωρίς διακυμάνσεις και τομές, αλλά με ορισμένες σταθερές που δεν τις ανέτρεψε ούτε η μεταπολίτευση ούτε η έλευση του ΠΑΣΟΚ το 1981.

Γιατί μετά την στάση πληρωμών, δεν πρέπει να βγεί η χώρα από το ευρώ και να επιστρέψει στην δραχμή;

Απόσπασμα από το άρθρο του Γιάννη Βαρουφάκη "Δραχμή;"

...μου λένε ότι δεν κατανοούν γιατί δεν προχωρώ λίγο παραπέρα, προτείνοντας ότι, αμέσως μετά την στάση πληρωμών, την έξοδο από το ευρώ και την επιστροφή στην δραχμή. Ο λόγος, όπως τους εξηγώ, είναι ότι εκείνοι δεν κατανοούν την διαφορά μεταξύ (α) ενός συστήματος σταθερής ισοτιμίας δύο ή περισσότερων διαφορετικών νομισμάτων και (β) ενός κοινού νομίσματος.

Στην πρώτη περίπτωση (ενός συστήματος σταθερής ισοτιμίας δύο ή περισσότερων διαφορετικών νομισμάτων) το να σπάσεις την σταθερή ισοτιμία (το peg), όπως έκανε η Αργεντινή μετά την δική της στάση πληρωμών, είναι απλή υπόθεση. Απλώς ανακοινώνεις ότι η σταθερή αυτή ισοτιμία σπάει και γίνεται μεταβλητή βάσει της ζήτησης και της προσφοράς του κάθε (ήδη υπάρχοντος) διαφορετικού νομίσματος. Στην Αργεντινή, π.χ., οι πολίτες είχαν στις τσέπες τους πέσος. Αυτό που άλλαξε ήταν ότι εκεί που το κάθε πέσος ισοδυναμούσε, σταθερά, με ένα δολάριο, ξάφνου ισοδυναμούσε με λιγότερο από ένα δολάριο (υποτίμηση) και μάλιστα η αξία του, σε δολάρια, μειωνόταν συνεχώς. Στην Ελλάδα όμως δεν έχουμε δικό μας νόμισμα σε σταθερή ισοτιμία με κάποιο ξένο. Οι έλληνες έχουν στην τσέπη τους, στα σεντούκια τους, στις καταψύξεις τους (όπου, μου λένε, κρύβουν ό,τι έχει μείνει από τις οικονομίες τους), ξένο νόμισμα - ευρώ. Η δημιουργία νέου εθνικού νομίσματος (όσο το 'ξένο' ευρώ εξακολουθεί να υπάρχει), σε αυτή την περίπτωση, θα είναι καταστροφική. Γιατί;

Να κρατάς μικρό καλάθι όταν πρώην υπάλληλοι του Στέϊτ Ντιπάρτμεντ, της CIA και του Πενταγώνου ανησυχούν για την “παραγωγική ανάπτυξη” της χώρας μας και όχι μόνο...

Η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν ένα εφεύρημα της Γερμανίας, η οποία μέσα από τις στάχτες του Β’Π.Π. βρήκε έναν άλλο τρόπο για να αναπτυχθεί οικονομικά η ίδια σε βάρος των των υπολοίπων κρατών μελών.

Η ευρωζώνη εν συνεχεία αποτέλεσε έναν εξαιρετικό μηχανισμό της Γερμανίας για την ανάπτυξη του εμπορίου με τις χώρες-μέλη της ευρωπαϊκής περιφέρειας μέσω του ελευθέρου εμπορίου, το οποίο ασφαλώς ευνοούσε τις γερμανικές εξαγωγές και το εμπορικό ισοζύγιο αφού η Γερμανία πουλούσε φθηνότερα λόγω μεγάλης εσωτερικής αγοράς και παραγωγής.

Ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδας, η οικονομική ολοκλήρωση μέσω του ευρώ έδωσε την ευκαιρία εισόδου στην ελληνική αγορά σε όποιον Ευρωπαίο το επιθυμούσε, με αποτέλεσμα σχεδόν όλοι οι παραγωγικοί τομείς της οικονομίας της χώρας να βρεθούν σε εξαιρετικά δυσχερή θέση λόγω χαμηλού κόστους εισαγωγών κάτι που οδήγησε σε μαρασμό και απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας, κυρίως στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. 

Στα 20 χρόνια ευημερίας, ωφελήθηκε οικονομικά η ελληνική ελίτ και όχι ο απλός λαός, ο οποίος είναι άκρως αμφιλεγόμενο αν κέρδισε κάτι από τον Ε.Ε. και την ευρωζώνη σε σχέση με αυτό που θα κέρδιζε εκτός ευρωζώνης. Η οικονομική ελίτ κέρδισε από τον υπέρογκο δανεισμό.

Σήμερα, τα οικονομικά «πακέτα» από τη Γερμανία που υποτίθεται θα βοηθήσουν στη σταθεροποίηση του συστήματος αφήνουν άθικτη επί της ουσίας την ελίτ, ενώ το ακριβώς αντίθετο ισχύει για τους απλούς καθημερινούς εργαζόμενους, οι οποίοι υποφέρουν λόγω δραματικών απωλειών σε μισθούς, συντάξεις και καταστροφή της επαγγελματικής τους καριέρας.

Εισβολή στην βουλή!

Χθες, οι δυνάμεις καταστολής είχαν λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία της Βουλής επειδή η Κυβέρνηση μετά τον εξεγερσιακό χαρακτήρα που έλαβαν οι παρελάσεις της 28ης Οκτώβρη έχει φοβηθεί ότι το επόμενο βήμα θα είναι η εισβολή του αγανακτισμένου πλήθους στην βουλή. Πράγματι χθες αυτοί οι φόβοι πραγματοποιήθηκαν, όχι όμως στην Αθήνα, αλλά στο Κουβέιτ!

Διαδηλωτές εισέβαλαν στο κοινοβούλιο, έπειτα από τη διάλυση διαδήλωσης από την αστυνομία. Η διαδήλωση απαιτούσε την παραίτηση του πρωθυπουργού, όταν βίαια η αστυνομία την διέλυσε. Όπως στην χώρα μας, έτσι και εκεί γίνονται ξεχωριστές διαδηλώσεις ενάντια στο καθεστώς. Ο βουλευτής Μουσάλαμ αλ Μπάρακ, ο οποίος ήταν στην κεφαλή μιας άλλης διαδήλωσης με άλλους βουλευτές και ακτιβιστές που επίσης ζητούσαν τη διάλυση του Κοινοβουλίου, δήλωσε ότι «Τώρα έχουμε μπει στο Κοινοβούλιο».

Οι διαδηλωτές αφού πέρασαν τις πύλες, μπήκαν στο κτίριο και την κύρια αίθουσα όπου τραγούδησαν τον εθνικό ύμνο για να αποχωρήσουν μετά από λίγη ώρα. Μερικοί δηλώνουν ότι θα κατασκηνώσουν έξω από το κτίριο μέχρι να αποχωρήσει ο πρωθυπουργός. Ορισμένοι προσπάθησαν να φτάσουν στην κατοικία του πρωθυπουργού σεΐχη αλ Σαμπάχ αλλά η αστυνομία τους εμπόδισε. Αυτόπτες μάρτυρες μιλούν για τουλάχιστον πέντε τραυματίες.

Συνάντηση Μίκη Θεοδωράκη και Αλέξη Τσίπρα με θέμα την κοινή κάθοδο στις εκλογές

Σήμερα (18/11) θα συναντηθεί αντιπροσωπεία της Κομμουνδούρου (Τσίπρας, Δραγασάκης και σία) και θα συζητήσουν με τον Άρχοντα της Σπίθας την κοινή κάθοδο στις εκλογές. Από τις συζητήσεις που έχουν γίνει ανάμεσα στις διαφορετικές πλευρές το προηγούμενο χρονικό διάστημα φαίνεται ότι έχουν καταλήξει σε συμφωνία, γιαυτό άλλωστε σήμερα η συνάντηση γίνεται σε επίπεδο ηγεσιών. Στην περίπτωση που υπάρξουν διαφωνίες για την τελική συμφωνία, τότε πιθανόν να εκδοθεί δελτίο τύπου, με το οποίο θα διαψεύεται η συνάντηση, ως είθισται σε ανάλογες περιπτώσεις...

"ΠΙΠΗ, ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΛΕΙΠΕΙ" (*)

(κάνε κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση)

Αφιερώνουμε τον παρακάτω πίνακα με τα συνθήματα της εξέγερσης του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ το 73 σε εκείνους τους μηχανισμούς της αριστεράς οι οποίοι με τις ευλογίες των καρδιναλίων της επιστήμης της οικονομίας διυλίζουν σήμερα τον κώνωπα, αναζητώντας το θείο δισκοπότηρο με την κοινωνία επαναστατικής πολιτικής πλατφόρμας που θα τους φέρει στην εξουσία, και καταπίνουν - χωρίς να μπορούν να την χωνέψουν - την κάμηλο του μαζικού κινήματος που κουβαλάει στην καμπούρα της την λαϊκή αγανάκτηση και δυσαρέσκεια:

(*) Το σύνθημα από την εξέγερση του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ το 73,  αναφέρεται στον Σ. Μαρκεζίνη, δοτό πρωθυπουργό της χώρας από την χούντα του Παπαδόπουλου.

Ο άρχοντας της ΣΠΙΘΑΣ βρίσκεται ένα βήμα μπροστά από τους κομματικούς μηχανισμούς της Αριστεράς...

Πολυτεχνείο 73

Είναι πλέον φανερό ότι τα επιτελεία της Ε.Ε. και του ΔΝΤ άρχισαν την εφαρμογή του PLAN Β' που προβλέπει την χρεωκοπία της χώρας και την αποβολή της από την ΟΝΕ και το ΕΕ. Η κυβέρνηση Παπαδήμου έχει αναλάβει να υλοποιήσει ακριβώς αυτό το σχέδιο, ώστε το χρηματοπιστωτικό σύστημα να έχει το μικρότερο δυνατό κόστος και να περιοριστούν οι συνέπειες της χρεωκοπίας στις χώρες της ευρωζώνης και στο κοινό τους νόμισμα.

Ο Μάρτιος είναι ο κρίσιμος μήνας γιατί τότε οι δανειακές υποχρεώσεις της χώρας που θα πρέπει να εκπληρωθούν είναι δεκαπλάσιες από την 6η δόση, η οποία μας έχει δημιουργήσει τόση αναστάτωση τους τελευταίους μήνες. Μέσα σε αυτό το διάστημα θα μπει χέρι στην δημόσια και η ιδιωτική περιουσία και θα εκποιηθούν οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας.

Δυστυχώς η Αριστερά δεν μπορεί να αποτελέσει την εναλλακτική πολιτική λύση στην σημερινή πολιτική κρίση του συστήματος, διότι αποτελεί και αυτή μέρος του. Είναι εγκλωβισμένη στις ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις χωρίς να μπορεί να αρθρώσει μια πολιτική αυτονομημένη από το κράτος και το κεφάλαιο, πολιτική η οποία θα προστατεύει και θα υπερασπίζεται τα συμφέροντα του κόσμου της εργασίας εδώ και τώρα και όχι στην εποχή της δευτέρας παρουσίας του κομμουνισμού. Στην πραγματικότητα η ΔΗΑΡ και ο μισός ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ συντάσσεται με το PLAN A' των επιτελείων της Ε.Ε και του ΔΝΤ, ενώ το ΚΚΕ, ο υπόλοιπος ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και λοιπές επαναστατικές δυνάμεις συμπλέουν με το PLAN B', το οποίο έχει αναλάβει να διεκπεραιώσει η νέα κυβέρνηση Παπαδήμα...

Το βιντεοσκοπημένο μήνυμα του Μίκη Θεοδωράκη σήμερα (15/11) στην εκπομπή του Λαζόπουλου αλλά και το τελευταίο του κείμενο/κάλεσμα  “ΕΛ.ΛΑ.Δ.Α. (ΕΛληνική ΛΑϊκή Δημοκρατική Αντίσταση) - Μίκης Θεοδωράκης” μας έκαναν να συναισθανθούμε για μια ακόμα φορά την ανεπάρκεια των μηχανισμών της Αριστεράς, οι οποίοι μπροστά στην κρίση του πολιτικού συστήματος για το μόνο πράγμα που νοιάζονται είναι η δική τους πολιτική επιβίωση.

Ο Άρχοντας της ΣΠΙΘΑΣ - με όλα όσα του έχουμε καταλογίσει – γίνεται τελικά πιο συμπαθής απ' το φθαρμένο πολιτικό προσωπικό της Αριστεράς, το οποίο έχει αναλάβει εργολαβικά την σωτηρία του λαού και του έθνους. Πρώτα απ' όλα γιατί δεν πουλάει τα παραμύθια που κυριαρχούν στο χώρο της Αριστεράς, όπως το παραμύθι για αυτά που θα συμβούν αν χρεοκοπήσει η χώρα και αν βγούμε από την Ε.Ε και την ΟΝΕ , ότι δηλαδή δεν θα πεινάσουμε, ότι γρήγορα τα πράγματα θα βελτιωθούν, η χώρα ότι θα μπει σε τροχιά “παραγωγικής ανάπτυξης”, θα εξαφανιστεί η ανεργία, θα ζούμε ειρηνικά με τους γειτονικούς λαούς και άλλα φαιδρά παρόμοια...

Επίσης, δεν πουλάει το παραμύθι για την ενότητα της αριστεράς. Σήμερα σχεδόν όλο το πολιτικό προσωπικό της αριστεράς είναι εγκλωβισμένο μέσα σε ίντριγκες και σε παραγοντισμούς προσπαθώντας εναγώνια να οικοδομήσει ένα νέο κακέκτυπο του ΕΑΜ. Μέσα σε αυτό το κλίμα, κάθε επί μέρους μηχανισμός επιφυλάσσει βεβαίως για τον εαυτό του τον ρόλο που είχε το ΚΚΕ στο ΕΑΜ, δηλαδή επιδιώκει να εξασφαλίσει την πολιτική ηγεμονία με οργανωτικές μεθόδους. Σε αντίθεση με αυτές τις πρακτικές ο Άρχοντας της ΣΠΙΘΑΣ καλεί σε “γενική εξέγερση”, “μέσα σε κλίμα συλλογικότητας και ισότητας”

«Η χούντα δεν τελείωσε το '73»; Ελάτε να τη ρίξουμε σε τούτη την πλατεία...

Αναδημοσίευση από την "ΔΡΑΣΗ"

Η φετινή επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου μας βρίσκει αντιμέτωπους με ένα καθεστώς κοινοβουλευτικής ολιγαρχίας που επιχειρεί να εδραιώσει, δια πυρός και σιδήρου, την οικονομική δικτατορία των αγορών, του χρήματος και του κεφαλαίου.

Έχοντας απέναντί τους τη διαρκή, πολύμορφη, πρωτόγνωρη και ανεξέλεγκτη αμφισβήτηση και οργή της κοινωνίας που την σέρνουν σε μακρόχρονη εξαθλίωση, επιστράτευσαν όλο το συρφετό του αστικού πολιτικού συστήματος, μέχρι και ανοιχτά φασιστικές δυνάμεις, σε μια κυβέρνηση κοινωνικού πολέμου μέχρις εσχάτων.

Καταρρέει, έτσι, η οποιαδήποτε ψευδαίσθηση πολιτικής αντιπροσώπευσης μέσα από το κοινοβούλιο, καθώς εγκαταλείπονται τα προσχήματα και η διακυβέρνηση περνάει απευθείας στα χέρια των αφεντικών, όπως δείχνει και το πρόσωπο του νέου πρωθυπουργού-τραπεζίτη. Πρόκειται για στυγνή κυριαρχία πάνω στην κοινωνία, για κατάπνιξη κάθε δυνατότητας κοινωνικού αυτοκαθορισμού και πραγματικής ελευθερίας, για συνδυασμό του θεάματος της κοινοβουλευτικής απάτης και της άγριας κρατικής καταστολής.

Συνεργασία του ΚΚΕ με τα ΜΑΤ (17 Νοέμβρη 1998)

Θα κόψουν το ρεύμα σε ένα εκατομμύριο σπίτια; Δε φοβόμαστε τον εκβιασμό τους, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ.

Θα κόψουν το ρεύμα σε ένα εκατομμύριο σπίτια;

Δε φοβόμαστε τον εκβιασμό τους, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ

Μας ανάγκασαν να ζούμε με τα παιδιά μας σε κρύα σπίτια χωρίς πετρέλαιο

και τώρα μας εκβιάζουν πως θα μας κόψουν και το ρεύμα.

Οι άδικοι νόμοι καταργούνται καθημερινά με τους αγώνες μας.

Δεν είσαι μόνος σου, όλοι μαζί είμαστε δυνατοί…

Ενεργοποιούμαστε μέσα από τις συνελεύσεις μας,

εμποδίζουμε οποιαδήποτε διακοπή ρευματοδότησης,

επανασυνδέουμε το κομμένο ρεύμα, όλοι μαζί με ευθύνη όλων μας.

Μιλάμε με τους γείτονές μας στη πολυκατοικία μας

και στη γειτονιά μας. Αλλάζουμε στοιχεία επικοινωνίας

και χτίζουμε σχέσεις εμπιστοσύνης και αλληλεγγύης.

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011

11:00 πμ Εμμ. Μπενάκη & Καλλιδρομίου

Μοίρασμα ενημερωτικού υλικού στη Λαϊκή – Πορεία στη γειτονιά.

6:00 μμ Πλατεία Εξαρχείων

Ανοιχτή συζήτηση (σε περίπτωση κακοκαιρίας μεταφερόμαστε Τσαμαδού 15)

Όλοι μαζί μπορούμε να νικήσουμε.

Ενημέρωση για τις δράσεις μας – επικοινωνία:

Blog: http://dikaex.blogspot.com/ Email: dikaexarchion@gmail.com

ΔΙΚΤΥΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ – ΝΕΑΠΟΛΗΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ

Εικόνες από την αλλαγή φρουράς...

(Πηγή στοιχείων από το "XYZ Contagion")

Λίγο πριν ορκιστεί η νέα κυβέρνηση Παπαδήμου, και λίγο πριν ακούσουμε τις προγραμματικές δηλώσεις, εμείς τις βρήκαμε και σας παρουσιάζουμε κατ’ αποκλειστικότητα:

Πάσα ομοιότης, συμπτωματική.

Είναι βέβαια από το “Διάγγελμα προς τον λαόν διά την μεταβολήν της 4ης Αυγούστου 1936″

Δεν πιστεύω κανένας κακεντρεχής να βρει ομοιότητες του τότε με τώρα.

Διότι, όπως έχουμε πει, στη δημαγωγία δεν υπάρχουν αδιέξοδα.

48ωρη απεργία των τεχνικών στον ραδιοσταθμό «902 Αριστερά στα FM»

Αναδημοσίευση από "ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΣΗΕΑ"

Από το Δεκέμβρη του 2010 η εργοδοσία του αντιμνημονιακού ραδιοσταθμού «902 Αριστερά στα FM», εφαρμόζοντας πλήρως το μνημόνιο, έχει ξεκινήσει ένα κύμα απολύσεων εργαζομένων, που μέχρι σήμερα φτάνουν τις 30.

Σε ένα ραδιοσταθμό που απαγορευόταν ανέκαθεν η συνδικαλιστική οργάνωση και δράση, οι απολύσεις αφορούν - στην πλειοψηφία τους - μη κομματικά στελέχη του ΚΚΕ, ενός αριστερού κατά τα λοιπά κόμματος που ισχυρίζεται ότι το τσιφλίκι του στη ραδιοφωνική μπάντα ανήκει στην εργατική τάξη. Με αυτό το σκεπτικό το κόμμα θεωρεί ότι οι απολύσεις δεν πρέπει να λογίζονται ως τέτοιες, αφού ο «902» είναι ιδιοκτησία του προλεταριάτου και ότι όσοι τολμούν να τις καταγγείλουν δίνουν λαβές για κατασυκοφάντηση του «902» και του ΚΚΕ, αποφεύγοντας κάθε διάλογο μαζί τους και προσφεύγοντας στη λασπολογία τους.

Σε άλλο μα, ανάλογο μήκος κύματος, κάνοντας ότι δεν καταλαβαίνει και η γ.γ. του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, η οποία ουσιαστικά αυτοδιαψεύστηκε καθώς οι αποζημιώσεις στους τελευταίους 5 απολυμένους από τον «902» θα δοθούν με την ευχέρεια της πρόσφατης αντεργατικής νομοθεσίας και συγκεκριμένα σε δίμηνες δόσεις και όχι με την προμνημονιακή νομοθεσία. Σα να μην έφταναν όλα αυτά, η εργοδοσία του ΚΚΕ χρωστάει τα δεδουλευμένα στους εργαζόμενους που έχουν απομείνει από τον Σεπτέμβριο.

Οι θρύλοι της αποτυχίας

Αναδημοσίευση από το ΤΟ ΒΗΜΑ/The New York Times

του Paul Krugman

Ιδού πώς τελειώνει το ευρώ - όχι με «μπαμ», αλλά με «μπούνγκα- μπούνγκα». Πριν από λίγο καιρό, οι ευρωπαίοι ηγέτες επέμεναν πως η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να παραμείνει οπωσδήποτε στο ευρώ, αποπληρώνοντας τα χρέη της στο ακέραιο. Τώρα, με την Ιταλία να πέφτει στον γκρεμό, είναι δύσκολο να δει κανείς πώς το ευρώ μπορεί να επιβιώσει.

Αλλά ποιο είναι το νόημα της ευρω-πανωλεθρίας; Όπως συμβαίνει πάντα όταν επέρχεται μια καταστροφή, εμφανίζεται ένα ρεύμα από ιδεολόγους που υποστηρίζουν ότι η καταστροφή δικαιώνει τις απόψεις τους. Καιρός λοιπόν να αρχίσουμε την απομυθοποίηση.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: η προσπάθεια για την δημιουργία ενός κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος ήταν μια από αυτές τις ιδέες που ξεπερνούσαν τις συνηθισμένες ιδεολογικές διαχωριστικές γραμμές. Βρήκε υποστηρικτές στην αμερικανική δεξιά, που είδαν το ευρώ σαν έναν παράγοντα σταθερότητας, σχεδόν σαν μια αναβίωση του κανόνα του χρυσού, αλλά και στην βρετανική αριστερά, που το είδε σαν ένα βήμα προς μια σοσιαλδημοκρατική Ευρώπη.

Το ευρώ πολέμησαν όμως οι Βρετανοί συντηρητικοί, που επίσης το είδαν σαν ένα βήμα προς μια σοσιαλδημοκρατική Ευρώπη. Και το αμφισβήτησαν οι αμερικανοί προοδευτικοί, που ανησυχούσαν - με το δίκιο τους, θα έλεγα ευλογώντας τα γένια μου - για το τι θα συνέβαινε αν τα κράτη δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν την νομισματική και δημοσιονομική πολιτική για να αντιμετωπίσουν τις υφέσεις.

Διάψευση του Μίκη Θεοδωράκη σε δημοσίευμα της "ελευθεροτυπίας"

ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Αθήνα, 13.11.2011

Με αφορμή δημοσίευμα της Εφημερίδας «Ελευθεροτυπία» της 12.11.2011 για δήθεν συνάντηση του Μίκη Θεοδωράκη με τον Αλέκο Αλαβάνο και Δημήτρη Καζάκη, ο Μίκης Θεοδωράκης έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Με έκπληξη διάβασα στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» τα περί δήθεν συνάντησής μου με τον Αλέκο Αλαβάνο και Δημήτρη Καζάκη την περασμένη Παρασκευή το βράδυ, με στόχο τη δημιουργία συμπαράταξης.

Διαψεύδοντας κατηγορηματικά το εν λόγω δημοσίευμα, θα ήθελα να επισημάνω ότι μια έγκριτη εφημερίδα όπως είναι η Ελευθεροτυπία, θα έπρεπε να διασταυρώνει τις πληροφορίες της πριν τις δημοσιεύσει.Το εγχείρημα για τη συγκρότηση συμπαράταξης για τη νέα ΕΛΛΑΔΑ έχει ήδη ξεκινήσει με τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις του λαού μας στα Προπύλαια, στην πλατεία Αριστοτέλους, στο Σύνταγμα και στις πλατείες των άλλων πόλεων της πατρίδας μας και θα συνεχιστεί με νέες δυναμικές πρωτοβουλίες, που σύντομα θα γίνουν δημόσια γνωστές».

Το δημοσίευμα της "Ε"στο οποίο αναφέρεται το δελτίο τύπου υπογράφεται από τον Γ.Δ. και είναι το παρακάτω:

Προς συμπαράταξη

Με πρωτοβουλία του «Μετώπου» στο οποίο ανήκει ο Αλέκος Αλαβάνος πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Παρασκευής συνάντηση, στην οποία μετείχαν ο Μίκης Θεοδωράκης, μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και ο οικονομολόγος Δημ. Καζάκης. 

Στόχος της προσπάθειας είναι η δημιουργία συμπαράταξης διεσπαρμένων δυνάμεων που να στηρίζονται στο τρίπτυχο «εθνική κυριαρχία, δημοκρατία, παύση πληρωμών».

Συμμετέχοντες μιλούν για διεργασίες που παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον.

Γ.Δ.