Ευκαιρία για την αριστερά να ξεπεράσει τις φοβίες της για την “άμεση δημοκρατία”

Ψηφίζοντας στην Πλατεία Συντάγματος...

Παρακολουθώντας την Συνέλευση στην πλατεία Συντάγματος, η πρώτη σκέψη που κάνει κανείς αν έχει παρακολουθήσει αντίστοιχες διαδικασίες στους χώρους της Αριστεράς, είναι ότι χρειάζεται άμεσα "αναδιαπαιδαγώγηση" των στελεχών των πολιτικών μορφωμάτων της Αριστεράς.

Η Αριστερά φοβάται την άμεση δημοκρατία. Έχει διαπαιδαγωγηθεί στην αντίληψη ότι δεν είμαστε όλοι ίσοι και όλοι άξιοι για να σκεφτόμαστε πολιτικά και να αποφασίζουμε για το μέλλον μας. Τρομάζει στην ιδέα ότι μπορεί να αποφασίζει το πόπολο για αυτά που μέχρι σήμερα αποφάσιζαν οι φωτισμένες ηγεσίες της.

Πόσο μελάνι και πόσες συζητήσεις έχουν γίνει για το περίφημο “οργανωτικό” ζήτημα; Πόσες συνδιασκέψεις έχουν γίνει, ως πασαρέλες για τα πολιτικά στελέχη της αριστεράς, χωρίς σε αυτές να γίνεται μια ψηφοφορία ή να λαμβάνεται μια απόφαση; Πόσες φορές έχει εκθειαστεί ως το απαύγασμα της δημοκρατίας η “λειτουργική ομοφωνία” ή ενισχυμένα πλειοψηφικά συστήματα, πρακτικές που στην πραγματικότητα κατοχυρώνουν τα κομπρεμί και τις αδιαφανείς διαπραγματεύσεις ανάμεσα στους μηχανισμούς; Αυτή η Αριστερά έχει τρομάξει με τις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες της συνέλευσης της πλατείας Συντάγματος.

Θα πρέπει λοιπόν άμεσα να οδηγηθούν όλα τα στελέχη των μηχανισμών της αριστεράς στην πλατεία Συντάγματος και να παρακολουθήσουν μια μια νύχτα την συνέλευση. Μόνον να παρακολουθήσουν, χωρίς να έχουν δικαίωμα λόγου. Φαντάζεστε να πάρει τον λόγον κανένας σύντροφος από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και να βάλει ως ζήτημα για συζήτηση την "πρόταση Φλαμπουράρη" για το οργανωτικό του ΣΥΡΙΖΑ και να ισχυρίζεται πως οι αποφάσεις θα πρέπει να λαμβάνονται με πλειοψηφίες των 3/4 γιατί αυτό το σύστημα είναι πιο δημοκρατικό;  Ή κανένας σύντροφος από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και να βάλει το ζήτημα ότι θα ψηφίζουμε μόνον για τα θέματα που έχει προτείνει το "συντονιστικό";

Μια νύχτα στην πλατεία Συντάγματος πιστεύουμε πως αρκεί για να ξεπεράσουν τους φόβους τους για το αν μπορεί να αποφασίζει και το πόπολο για αυτά τα ζητήματα που μέχρι τώρα αποφάσιζαν τα “γενικά επιτελεία”. Αφού δεν παίρνουν από “λόγια”, είναι μια καλή ευκαιρία να αντιληφθούν με εμπειρικό τρόπο πόσο απλό ζήτημα είναι να αποφασίζει ένα σώμα, όταν υπάρχουν διαφορετικές γνώμες, με την απλή και άδολη πλειοψηφία σηκώνοντας τα χεράκια. Επίσης μπορούν να δουν με τα ίδια τους τα ματάκια ότι αυτές οι αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες δεν δημιουργούν κανένα εμπόδιο για δράση, αφού δεν λαμβάνονται μόνον αποφάσεις αλλά και παράλληλα οργανώνεται ο τρόπος της υλοποίησής τους...

Από ήττα σε ήττα μέχρι την τελική νίκη

Αναδημοσίευση από το  "Αναμνήσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ"

Πολλά dislike για την αριστερά

Μετά από πολύμηνη σιγή ασυρμάτου, οι «αναμνήσεις από τον Σύριζα» δεν μπορούν να μην ασχοληθούν με τη νέα περίλαμπρη επιτυχία της καθ’ ημάς αριστεράς. Το μαοϊκό απόφθεγμα του τίτλου συνοψίζει άψογα την αριστερή ταχτική ου μην και στρατηγική  απέναντι στους Αγανακτισμένους του Συντάγματος.

Γιατί δεν γίνεται ρε φίλε κοτζάμ αριστερά, ρεφορμιστική, επαναστατική ή ερμαφρόδιτη να κωλοχτυπιέται μήνες και να μην μπορεί να φτιάξει μια τέτοια κατάσταση ούτε στο υποδεκαπλάσιό της. Κι έρχεται και το κάνει ποιος; Το facebook!

Ε όχι.

Όπως υπογράμμισε γνωστό στέλεχος της επανάστασης «δεν μπορώ να το πιστέψω. Κάτι άλλο υπάρχει από πίσω». Και καλά, η άτιμη η CIA βάλθηκε να ξεδοντιάσει την στέρεα αξιοπιστία του λαϊκού και εργατικού κινήματος. Δικαίωμά της.

Αλλά άμα το δούμε από την σκοπιά της διοργάνωσης, ο εργάτης ο σωστός, ο ντούρος, ο πρόστυχος, ο έμπυρος, δεν ενημερώνεται ρε παιδιά από το facebook. Έλεος. Ενημερώνεται από την αφίσα, από την προκήρυξη και από τα κόκκινα συνθήματα στους τοίχους.

Αυτές τις μέρες δεν θα ήθελα να ‘μουνα στη θέση του Φίλη. Διότι ο Νίκος το ξέρει από παλιά ότι ο Αλαβάνος είναι φαρμακόγλωσσος. Τρεις στις τέσσερις ατάκες που αμολάει, βγαίνουν αληθινές. Τι τα ήθελε τα περί «Ταχρείων»; Και δώστου δεν είναι Κάιρο η Αθήνα. Και δώστου δεν είναι Ταχρίρ το Σύνταγμα. Και δώστου πόσο επικίνδυνος ο Αλέκος. Και όχι τίποτε άλλο άντε να βγάλουν φτερά οι νεολαίοι του ΣΥΝ που είδαν κόσμο στην πλατεία και μπήκαν, αλλά άμα πει κανείς «ψιτ ο Αλαβάνος» γυρνάνε τρομαγμένοι.

Η πλάκα είναι ότι το Μέτωπο πάσχιζε να φτιάξει την πλατεία για τις 23 Ιούνη κι είχε οργανώσει σύσκεψη για αυτό στις 27 Μάη. Όμως δεν πρόκαμε, διότι η ζωή έχει άλλους ρυθμούς, και η πλατεία γέμισε ένα μήνα πριν, χωρίς πολλά πολλά. Δεν είναι κακό, πολύς κόσμος γλύτωσε το τρέξιμο, τις συσκέψεις, τις αναλύσεις, τις εχτιμήσεις και τις αφισοκολλήσεις. Μπορεί να γλίτωσε και κάνα φράγκο που θα το δινε στον ψυχαναλυτή του.

Μέσα στον γενικό ορυμαγδό, ο Λαφαζάνης έβγαλε τη γραμμή «να δώσουμε αριστερό προσανατολισμό». Προσπερνώ την κακεντρέχεια του ξαδέρφου μου του Φώντα που αναρωτήθηκε πως «άμα ο Παναγιώτης δεν μπορεί να δώσει αριστερό προσανατολισμό στην πλατεία Κουμουνδούρου, πώς θα δώσει αριστερό προσανατολισμό στην πλατεία Συντάγματος;»

Στέκομαι όμως στην αυταρέσκεια, στην αφέλεια και στη συγκινητική αυτοπεποίθηση ότι οι παριστάμενοι περιμένουν έμπλεοι αγωνίας την αριστερά να τους δώσει γραμμή.

Μήνες και μήνες, σύμπασα η αριστερά, από το ΚΚΕ μέχρι την Ανταρσύα και σύμπασα η συνδικαλιστική πρωτοπορία, από το ΠΑΜΕ, μέχρι τον Μητσάρα τον Στρατούλη και τον Συντονισμό Πρωτοβάθμιων, χύναν τόνους σάλιου και ιδρώτα για να πείσουν ότι το να «πάμε Σύνταγμα και να μείνουμε Σύνταγμα» είναι ανέφικτο, τυχοδιωκτικό και άσκοπο. Η σωστή διαδήλωση δεν πάει να μείνει στο Σύνταγμα, δεν επιτρέπει ελληνικές σημαίες, έχει μπροστά τα Πρωτοβάθμια και το Σουμουτου, περνά τρέχοντας το Σύνταγμα διότι πέφτει χημικό με το τσουβάλι και μετά έχει να το λέει για βδομάδες, περιμένοντας την επόμενη γενική απεργία που θα κηρύξουν οι πουλημένοι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ.

Εικόνες από την 5η νύχτα στο Σύνταγμα

Επτά λέξεις κλειδιά για την εμπειρία της Μαδρίτης- πλατεία Sol, 15M

του Guillermo Kaejane 

(http://www.edu-factory.org/wp/spanishrevolution/)

Μετάφραση Β. Χριστοφίδη

«Δεν θέλω νέο iPad, θέλω μια νέα ζωή" (γκράφιτι ζωγραφισμένο στη διάρκεια της κινητοποίησης της 15η Μαΐου)

1 – Χρόνος.

Ο χρόνος επιταχύνει. Οι αισθήσεις ανακινούνται. Ο φόβος παραλύει τις αισθήσεις, ο ίλιγγος τις οξύνει. Η μόνιμη κατασκήνωση στην πλατεία Sol είναι καθαρός ίλιγγος. Ο χρόνος περνά γρήγορα από την μια συγκέντρωση στην άλλη, αλλά στην συνέχεια επιβραδύνεται. Οι νύχτες είναι πραγματικά μεγάλες. Ο χρόνος διαστέλλεται και συστέλλεται, κινείται από μια ανθρώπινη θάλασσα (κυρίως, αλλά όχι αποκλειστικά, νέων). Η γενική αίσθηση είναι ότι έχουν ήδη περάσει χρόνια αλλά δεν είναι περισσότερο από τρεις ημέρες.

Μια επανάσταση είναι πραγματική όταν τροποποιεί τον χωροχρόνο.

Ο χωροχρόνος που δημιουργήθηκε τις τελευταίες ημέρες διακατέχεται από μία και μόνη έμμονη ιδέα: τη συνέχεια. Παραδόξως η διατήρηση του γίνεται δυνατή μόνο μέσω μιας διαλείπουσας διαδικασίας. Μέσα από την φυσική μας έλευση-και-αποχώρηση από την πλατεία Sol. Η εμπειρία κρατείται ζωντανή ακόμα κι αν δεν είμαστε παρόντες. Για το λόγο αυτό (και πολλούς άλλους), η κατασκήνωση στην πλατεία Sol δεν μπορεί να κατανοηθεί χωρίς την ύπαρξη των κοινωνικών δικτύων. Η συνέχεια της εμπειρίας επιτυγχάνεται με την απο-εδαφοποίηση. Βρίσκομαι στην Sol, παρόλο που είμαι στο σπίτι. Είμαι στην Sol, γιατί συνέχεια μιλάω για αυτό, γιατί δε μπορώ να συγκεντρωθώ στη δουλειά μου, γιατί δεν μπορώ να το βγάλω από το κεφάλι μου. Και όταν μπορώ, πάω εκεί. Πηγαίνω τρέχοντας να συνδεθώ με τον «κοινωνικό υποδοχέα», έτσι ώστε οι άλλοι να μπορέσουν να αναπαυθούν.

4η νύχτα στο Σύνταγμα, 28 Μάη 2011

Η 3η και ”φαρμακερή” νύχτα στην Πλατεία Συντάγματος...

Η 3η νύχτα στο Σύνταγμα κατέγραψε μια τομή σημαντική, που η σημασία της θα γίνει εμφανής τις επόμενες μέρες. Πρόκειται για μια από τα κάτω συλλογική προσπάθεια υπέρβασης του αυθόρμητου χαρακτήρα των συγκεντρώσεων που γίνονται εκεί. Η ανοιχτή Συνέλευση ήδη μέσα σε τρεις μέρες ωρίμασε ως μια αμεσοδημοκρατική πολιτική διαδικασία, απέκτησε ζωντάνια και μαζικότητα και αναλαμβάνει πλέον να διεκπεραιώνει πρακτικές δράσεις και πρωτοβουλίες. Το στοιχείο αυτό αυτοπροσδιορίζει πλέον τους “αγανακτισμένους” πολίτες ως “αποφασισμένους” που αυτοοργανώνονται για να δώσουν άλλες διαστάσεις στην “αγανάκτησή” τους.

Παρ' όλα αυτά η “αγανάκτηση” υπάρχει ακόμα και δεν έπαψε να εκφράζεται ούτε στιγμή με τους τρόπους που εκφραζόταν και τις προηγούμενες μέρες:

Εκτός από την αγανάκτηση, συνεχίζει να υπάρχει ακόμα και η δυσπιστία κάποιων “αντικαπιταλιστών” απέναντι σε αυτό το πρωτόγνωρο κύμα πανελλαδικών κινητοποιήσεων. Είναι γνωστό ότι “Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει 10 μέρες κοσκινίζει”. Ας περιμένουμε λοιπόν να συνεδριάσουν κονκλάβια και να πάρουν τις αποφάσεις τους. Έτσι κι αλλιώς τα πράγματα έχουν την δική τους εσωτερική δυναμική, δυναμική η οποία δεν εταιροπροσδιορίζεται – αλλά ούτε και μπορεί να επηρεαστεί καθοριστικά - από αποφάσεις των όποιων κομματικών επιτελείων...

Προς έναν νέο τύπο χειραφετικής πολιτικής Από τη Λατινική Αμερική μέχρι τη Μαδρίτη και την Αθήνα πολλοί «νέοι κόσμοι» είναι ήδη εδώ!

Του Κώστα Χαριτάκη

(Τοποθέτηση στη συζήτηση με θέμα «Κοινωνικοί και εργατικοί αντιθεσμοί: Εμπειρίες και προοπτικές», που έγινε στα πλαίσια του B-Fest στις 27 Μαΐου 2011, με τη συμμετοχή των Ραούλ Ζιμπέκι και Σταύρου Σταυρίδη)

Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, αρχής γενομένης από τη Λατινική Αμερική, έχει κάνει την εμφάνισή του, σε παγκόσμιο επίπεδο, ένας νέος τύπος πολιτικής. Ένας τύπος πολιτικής που έχει ως κεντρικό στοιχείο του, σε αντίθεση με παλιότερους τύπους πολιτικής που επιβιώνουν κυρίαρχα και σήμερα στην Αριστερά, όχι απλώς τη διαμαρτυρία (κοινοβουλευτική ή κινηματική), όχι απλώς τη διεκδίκηση δικαιωμάτων, ούτε ακόμη μια ιδεολογική επαγγελία, αλλά την άμεση πράξη της δημιουργίας κοινωνικών σχέσεων, μορφών κοινότητας, ζωνών και χώρων, που τείνουν να αποσπαστούν από την κυριαρχία του κράτους και του κεφαλαίου και να αποδοθούν στην κοινωνία για τις δικές της ανάγκες και επιθυμίες. Έχει ως κεντρικό στοιχείο, δηλαδή, τη δημιουργία ενός ολόκληρου τρόπου ζωής, βασισμένου στην αλληλεγγύη, την άμεση δημοκρατία και τη συνεργατική δραστηριότητα, σε αντιπαράθεση με την αλλοτριωμένη και εκμεταλλευτική εργασία, τη χειραγώγηση δια της αντιπροσώπευσης και την εμπορευματοποίηση όλων των πτυχών της ζωής μας.

Στην πραγματικότητα, αυτός ο τύπος πολιτικής δοκιμάζει αν μπορούμε να ζήσουμε διαφορετικά. Αν μπορούμε να καταστήσουμε περιττά την κρατική κηδεμονία, την κεφαλαιακή εκμετάλλευση, το χρήμα, την αγορά, το εμπόρευμα, την ιδεολογία. Κι αυτό όχι ως θεωρητικά μαθήματα κάποιων πρωτοποριών προς εκπαίδευση των πληβείων, αλλά ως πράξη, άμεση δράση, συλλογική δημιουργία. Πρόκειται για ένα τεράστιο κοινωνικό πειραματισμό, που μακριά από το να οδηγεί σε ιδανικές καταστάσεις, προσεγγίζει την υπόθεση της χειραφέτησης με τον τρόπο που περιγράφει ο Ραούλ Ζιμπέκι: όχι ως σκοπό, αλλά ως τρόπο ζωής.

ΧΩΡΟΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΝ Η ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

Αναδημοσίευση ανακοίνωσης:

Το βράδυ της Παρασκευής 27 Μαΐου, συναντηθήκαμε στην πλατεία Συντάγματος πολίτες που συμμετέχουμε σε διάφορες συλλογικότητες στην περιοχή της Αθήνας

(Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού, Πρωτοβουλία συνεννόησης για την διαχείριση των απορριμμάτων, ΟΙΚΟ-πολις Χαϊδαρίου, «Βοτανικός Κήπος» Πετρούπολης, «Αντίλογος» Ηλιούπολης, «Το Λιμάνι της Αγωνίας» Πειραιά, Green Attack, Επιτροπή «Δεν Πληρώνω» Αργυρούπολης – Ελλ�eB7νικού, «Αυτοδιαχειριζόμενος Αγρός στο Ελληνικό»).

Συζητήσαμε και συμφωνήσαμε, οι συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα τις επόμενες μέρες να λειτουργήσουν και ως σημείο συνάντησης και επικοινωνίας των αντιστάσεων που αναπτύσσονται σε διάφορες γειτονιές της Αθήνας.

Καλούμε, κάθε βράδυ στις 8 μ.μ., στην πλατεία Συντάγματος, στην έξοδο του μετρό, μπροστά από το ασανσέρ για ενημέρωση και ανταλλαγή απόψεων.

2η νύχτα στο Σύνταγμα, 26 Μάη 2011

Σιωπή! οι Γάλλοι κοιμούνται! Ονειρεύονται το ΄68

Παρ' όλες τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες χθες το βράδυ συγκεντρώθηκε περισσότερος κόσμος από χθες και ήταν πιο νεανικός και πιο μαχητικός! Το  μεγάλο πανό μπροστά στην βουλή σήμερα απευθυνόταν στους Γάλλους: "Σιωπή! οι Γάλλοι κοιμούνται! Ονειρεύονται το ΄68".

Ανάλογα  διλήμματα που είχε η παραδοσιακή αριστερά το 73 για το αν θα έπρεπε να στηρίξει την εξέγερση που Πολυτεχνείου, διακατέχουν σημαντικά τμήματα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου. Ελπίζουμε σύντομα να τους δούμε στις μαζικές και μαχητικές κινητοποιήσεις που συνεχίζονται σε όλη την χώρα, όχι βέβαια ούτε απλούς θεατές από το απέναντι πεζοδρόμιο, ούτε σαν καθοδηγητές που θα κουνάνε το δάκτυλό τους παραδίδοντας μαθήματα επαναστατικότητας. Εξάλλου σήμερα ακόμα και η Α. Παπαρήγα ήταν αρκετά μετρημένη και προσεκτική στις δηλώσεις που έκανε...

Συνεχίζοντας τις νυκτερινές ανταποκρίσεις από τις κινητοποιήσεις, παρουσιάζουμε εικόνες από την 2η νύχτα στο Σύνταγμα: 

Από την ιστοσελίδα "σχολιαστές χωρίς σύνορα" αντιγράφουμε:

Mόλις έχω γυρίσει από το Σύνταγμα και το ρολόι δείχνει 7.15 το πρωί.

Προσπαθώ να βάλω άυπνος σε μια σειρά τις σκέψεις, τα αισθήματα και τις εντυπώσεις μου.

Η δεύτερη μέρα του κινήματος του Συντάγματος ήταν από πολλές απόψεις πιο ενδιαφέρουσα, πιο μεστή και πιο συναρπαστική.

Ναι ο κόσμος ήταν εμφανώς λιγότερος από την πρώτη μέρα αλλά πάλι ήταν αρκετός και επίμονος.Τόσο επίμονος ώστε δεν κάμφθηκε από τις τρομερές νεροποντές που έπεφταν συχνά και ξαφνικά.Παλιά τέτοιου είδους βροχές ήταν ικανές να ματαιώνουν συγκεντρώσεις. Ευτυχώς ξεπεράσαμε αυτό το στάδιο. Η πλατεία Συντάγματος είναι η Ελληνική Ταχρίρ. Το κίνημα κόντρα σε συκοφαντίες και απαξιώσεις έχει αρχίσει να ριζώνει. Η τρίτη του μέρα αναμένεται με τεράστιο ενδιαφέρον.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Η συνέχεια εδώ: Οι Υπέροχες Νύχτες του Συντάγματος

1η νύχτα στο Σύνταγμα, 25 Μάη 2011

είμαστε ξύπνιοι!   -Τι ώρα είναι;   -Ώρα για να φύγουν...

Δεν θα κάνουμε τώρα ανάλυση της πολιτικής σημασίας των χθεσινών συγκεντρώσεων. Δεν ήταν κάτι που έπεσε από τον ουρανό. Πριν λίγες μέρες, στο κείμενό μας Τα νέα χαρακτηριστικά του μαζικού κινήματος έχουν τρομάξει την κυβέρνηση, γράφαμε:

Αυτό το κίνημα δεν χειραγωγείται. Αυτή η διαπίστωση προκαλεί “σοκ και δέος” στην κυβέρνηση, γιατί γνωρίζει ότι είναι η μόνη δύναμη που μπορεί πραγματικά να συγκρουστεί μαζί της και να την ανατρέψει. Χθες λοιπόν η απρόκλητη επίθεση της Αστυνομίας έγινε κατόπιν κυβερνητικής εντολής. Η κυβέρνηση δεν τρέμει τις θεατρικές “εργατικές”παραστάσεις που δίνει το ΚΚΕ στους δρόμους και τις πλατείες, ούτε τις άσφαιρες ντουφεκιές στον αέρα που ρίχνει που και που η ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ. Τρέμει εκείνες τις λαϊκές κινητοποιήσεις που δεν είναι “ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσαμε”, τρέμει την διάθεση του κόσμου να παραμένει στο δρόμο. Γνωρίζει ότι αν ο κόσμος παραμείνει για μια “νύχτα” στους δρόμους, η μέρα που θα “ξημερώσει” θα είναι διαφορετική. Αυτό διδάσκει η ιστορία, από το Πολυτεχνείο του 73 ως τον Δεκέμβρη του 08....

Η χθεσινή συγκέντρωση επιβεβαίωσε την ύπαρξη αυτού του κινήματος, ακόμα και στους πιο δύσπιστους. Μερικοί ήδη άρχισαν να το κατηγορούν. Το ΚΚΕ επαναλαμβάνει το ίδιο παραμύθι που εκφώνησε στην Ισπανία το αδελφό “κομμουνιστικό κόμμα των λαών της Ισπανίας”. Ας μην λησμονούμε ότι το ΚΚΕ , όταν προσπάθησε να οργανώσει κινητοποιήσεις πέρα από αυτές που έχει προκηρύξει η ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ, έφαγε τα μούτρα του. Το μόνο που κατάφερε ήταν να απολυθούν ορισμένα μέλη του ως κοπανατζήδες από τις δουλειές και να διαγράψει ή να βάλει στο ψυγείο όσους διαμαρτυρήθηκαν για την γραμμή του κόμματος που οδηγεί τα μέλη του σε απολύσεις από την εργασία τους. Ως γνωστόν το ΠΑΜΕ δεν είναι συνδικαλιστική οργάνωση και ως εκ τούτου δεν μπορεί να καλύψει συνδικαλιστικά όλους τους εργαζόμενους τις δήθεν “πανελλαδικές” απεργίες που προκηρύσσει, παρά μόνον μέλη σωματείων των οποίων οι διοικήσεις τους έχουν προκηρύξει απεργία. Και η “Πρωτοβουλία πρωτοβάθμιων σωματείων”, όσες φορές προσπάθησε να κάνει και αυτή τις δικές της κινητοποιήσεις, συγκέντρωσε στην καλύτερη περίπτωση 2.000 αποφασισμένους αντικαπιταλιστές αγωνιστές...

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είχε άλλο λόγο να είναι στενοχωρημένος από την χθεσινή πανελλαδική κινητοποίηση. Στα αμήχανα και γλυκανάλατα σχόλια στο 105.5 στο ΚΟΚΚΙΝΟ, αλλά και σε δηλώσεις στελεχών του, καταγράφεται η αγωνία τους μήπως και γίνει η πλατεία Συντάγματος πλατεία Ταχρίρ και επιβεβαιωθεί για άλλη μια φορά η γραμμή Αλαβάνου...

Ελπίζουμε σήμερα το βράδυ να έρθουν και αυτοί που χθες ήταν διστακτικοί απέναντι σε αυτές τις κινητοποιήσεις. Και δεν χρειάζεται να πουλάνε, στον κόσμο πού έχει κατέβει στο δρόμο, τις εφημερίδες τους με  τις προχθεσινές ειδήσεις και αναλύσεις τους. Ήδη βρισκόμαστε στην επόμενη μέρα...

Ζωντανές μεταδόσεις από τις σημερινές συγκεντρώσεις

1. ΣΚΑΙ
Ζωντανή μετάδoση από το Σύνταγμα

2. STAR
Ξεκίνησε η συγκέντρωση των «Αγανακτισμένων» στο Σύνταγμα | STAR.GR

3. Από τις 7μμ και μετά εδώ:

«Ίσως μένουν ώρες ακόμη. Ίσως μέρες. Ίσως βδομάδες. Η στιγμή τους έχει έρθει!.. »

"Αν δεν μας αφήνετε να ονειρευόμαστε, δεν θα σας αφήσουμε να κοιμηθείτε."...

Ανακοίνωση του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής

«Ίσως μένουν ώρες ακόμη. Ίσως μέρες. Ίσως βδομάδες. Η στιγμή τους έχει έρθει!.. »

Το Μέτωπο χαιρετίζει από την καρδιά του τις πρωτοβουλίες της νεολαίας για τις πλατείες, ξεκινώντας από τις σημερινές.Το Διαδίκτυο παίζει μεγάλο ρόλο, γιατί καταργεί τα σύνορα, μέσα στην κοινωνία. Μια ιδέα στα Χανιά γίνεται την ίδια στιγμή γνωστή στη Κομοτηνή. Δεν είναι όμως, μόνο το Διαδίκτυο. Η ιδέα για την πλατεία Συντάγματος συζητιέται και προωθείται μέσα σε ομάδες ανέργων στις γειτονιές, στα κινήματα πόλης του «δεν πληρώνω», παντού.

Το σημαντικό είναι ότι οι πρωτοβουλίες αυτές δεν εγγράφονται σε κανένα κομματικό σχέδιο του πολιτικού συστήματος. Είναι πηγαίες. Είναι ελεύθερες. Μπορούν να καταστρώσουν το δικό τους δημοκρατικό σχέδιο. Και για αυτό έχουν τεράστια δύναμη.

Όλα τα σχέδια της Ευρ. Ένωσης στηρίζονταν σε μια σταθερά. Δεν υπάρχει παρέμβαση του λαού. Οι μηνιαίες λιτανείες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ ήταν καλοδεχούμενες. Δεν τους απειλούσαν σε τίποτα. Αυτό αλλάζει. Στο προσκήνιο μπαίνει η νεολαία και ο λαός.

Τα χθεσινά μεσάνυχτα ήταν ορόσημο στην ιστορία της χώρας. Η χθεσινή ημέρα έκλεισε με την κωμωδία των συναντήσεων ενός ξεπερασμένου πολιτικού συστήματος. Η σημερινή ημέρα ξημέρωσε με την νεολαία και το λαό να αρχίζει να παίρνει το λόγο.

Η πλατεία Συντάγματος είναι πια στο προσκήνιο. Και η κεντρική πλατεία της Λάρισας. Και η πλατεία Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη. Παντού. Ίσως μένουν ώρες ακόμη. Ίσως μέρες. Ίσως βδομάδες. Η στιγμή τους έχει έρθει.

Αθήνα, 25/5/2011

Αγανακτισμένοι όλης της Ελλάδας, «όλοι στους δρόμους»

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα "Autonomy against Barbarism"

Ανακοίνωση του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής για τις συναντήσεις του πρωθυπουργού με τους πολιτικούς αρχηγούς

Μεταξύ φαιδρού θεάματος και απέλπιδας προσπάθειας συναίνεσης και υπό την διαρκή και αυστηρή παραίνεση των Βρυξελών ο πρωθυπουργός συναντήθηκε σήμερα με το σύνολο των πολιτικών αρχηγών, εκτός του ΚΚΕ. Παρά όμως, τις προσπάθειες του πρωθυπουργού και της κυβέρνησής του και την έντονη στήριξη και προβολή από τα ΜΜΕ, σήμερα ένα χρόνο μετά την έναρξη της πλέον σκληρής, αντιλαϊκής και συνάμα στερούμενης λαϊκής νομιμοποίησης, κυβερνητικής πολιτικής τα τελευταία 40 χρόνια, κανείς πια δεν ενδιαφέρεται για τέτοιου τύπου θεατρινισμούς. Αντίθετα μάλιστα. Όσο περισσότερο εντείνονται οι διεργασίες «διαλόγου» εντός του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος τόσο μεγαλώνει η απαξίωση όλων ανεξαίρετα των συμμετεχόντων στα μάτια της κοινωνικής πλειοψηφίας. Τούτες τις μέρες συμβαίνουν πολύ πιο σημαντικά και ενδιαφέροντα πράγματα που τραβούν την προσοχή της νεολαίας και του λαού γενικότερα καθώς μετά το παράδειγμα της πλατείας Ταχρίρ στο Κάιρο ακολουθεί η πλατεία Πουέρτα ντελ Σολ στην Μαδρίτη για να δείξει τον δρόμο της λαϊκής παρέμβασης και της απαίτησης για δουλειά και δημοκρατία. Σύντομα έρχεται η ώρα της πλατείας Συντάγματος.

Αθήνα, 24/5/2011

Ποιοι θέλουν να χρεοκοπήσει η χώρα και να γυρίσουμε στην δραχμή;

Ποιός θυμάται  σήμερα την Κερατέα;  Η Αριστερά είναι σίγουρο ότι θα την θυμηθεί μετά τις επόμενες εκλογές, όταν θα καταμετράει τα δυσμενή για αυτήν εκλογικά αποτελέσματα στις κάλπες που θα στηθούν εκεί, στα εκλογικά τμήματα...

Η πολιτική συγκυρία - δυστυχώς - προσδιορίζεται από τις ενδοαστικές αντιθέσεις και οι ταξικές συγκρούσεις διεξάγονται κάτω από την ηγεμονία του αστισμού. Το λαϊκό κίνημα και η αριστερά βρίσκονται στο περιθώριο των πολιτικών εξελίξεων και δεν μπορούν να βάλουν την δική τους σφραγίδα σε αυτές. Το ΚΚΕ, παρ' όλο ότι σήμερα έχει πιο σωστές προσεγγίσεις για την πολιτική συγκυρία από άλλα κομμάτια της Αριστεράς, δεν μπορεί να μεγαλώσει την επιρροή του στις λαϊκές μάζες γιατί προβάλει ως όραμα για μια άλλη κοινωνία, την επαναφορά του μοντέλου του “υπαρκτού σοσιαλισμού”, όραμα που έχει χρεοκοπήσει στην συνείδηση τους...

Οι διέξοδοι που προβάλλονται σήμερα στην πολιτική σκηνή και ο διλληματικος τρόπος που τίθενται τα ζητήματα - ναι ή όχι στο Ευρώ και την Ε.Ε. - αφορούν πολιτικές λύσεις που σχετίζονται άμεσα με αντιμαχόμενα συμφέροντα του αστισμού, αφού  δεν συγκροτούν απαιτήσεις μαζικού κινήματος, διακριτού από τις αστικές επιλογές, αυτόνομου από το κράτος και ικανού να διαπραγματευτεί τους όρους επιβολής τους.  Ο κόσμος της μισθωτής εργασίας- ο κόσμος που ζει από την εργατική του δύναμη - γνωρίζει ότι με τον υπάρχοντα κοινωνικό και πολιτικό συσχετισμό, είτε μείνει η χώρα στο Ευρώ και την ΟΝΕ και την Ε.Ε, είτε φύγει, αυτός θα πληρώσει τα σπασμένα. Γνωρίζει ότι όποια και από τις δύο αυτές πολιτικές διαχείρισης της κρίσης επιβληθεί, αυτά που έχασε τον τελευταίο χρόνο δεν πρόκειται να τα πάρει πίσω την άλλη μέρα, αλλά θα πρέπει να κάνει και πάλι θυσίες.

Γνωρίζει ότι αυτά που προτείνει η Αριστερά, μπορεί να ικανοποιούν την “εθνική” του υπερηφάνεια, όπως δεν τον απαλλάσσουν από νέες θυσίες. Επίσης, δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί ότι ότι όλα αυτά λειτουργούν  προς όφελος όλων εκείνων που είναι ήδη προετοιμασμένοι να συμμετέχουν στην βίαιη και ληστρική αναδιανομή του πλούτου που θα πραγματοποιηθεί, με όποια από τις δύο διλληματικές εκδοχές αν επιβληθεί τελικά εφόσον δεν υπάρξει μαζικό κίνημα που θα ανατρέψει το σημερινό πολιτικό σκηνικό...

Ποιό είναι το κύριο πρόβλημα που έχουν οι ελληνικές τράπεζες σήμερα; Μήπως τα “τοξικά ομόλογα”; Όχι! Είναι ότι κινδυνεύουν να χρεοκοπήσουν επειδή αρκετοί από αυτούς τους“Ελληναράδες” που φωνάζουν να φύγουμε από την Ε.Ε. και την ΟΝΕ, έχουν πάρει τα λεφτά τους και τα έχουν πάει στο εξωτερικό ή τα έχουν κάτω από το προσκεφάλι τους. Και δεν είναι μόνον το "μεγάλο" κεφάλαιο που ακολουθεί αυτές τις πολιτικές, αλλά όλοι οι μικρομεσαίοι και οι εργαζόμενοι που είχαν κάποιες αποταμιεύσεις στις τράπεζες ή είχαν φοβηθεί το χρηματιστήριο και δεν τα είχαν ακουμπήσει εκεί. Απ' ότι φαίνεται, θα αρκούσε να λυθεί το θέμα του χρέους μόνο με το 1/10 των χρημάτων που έχουν "αποσυρθεί" από τις ελληνικές τράπεζες τα τελευταία δύο χρόνια αν πήγαινε στον κρατικό κορβανά. Αυτά όμως δεν μας τα λένε οι αριστεροί “οικονομολόγοι” γιατί ισχυρίζονται ότι δεν διαθέτουν στοιχεία. Και πράγματι δεν είναι τα μόνα στοιχεία που δεν γνωρίζουμε από το τι συμβαίνει στην οικονομία. Εδώ για να πληροφορηθούμε πόσο ακριβώς είναι το χρέος, πέρασε αρκετός καιρός μέχρι να το υπολογίσουν, και αυτό πάλι είναι στο περίπου...

Όμως, η Αριστερά τυφλωμένη από τις μικροπολιτικές της σκοπιμότητες δεν μπορεί καν να έχει μια κοινή άποψη για το ποιά είναι η κύρια αιτία της αύξησης του χρέους της χώρας. Σε αυτό τουλάχιστον το ζήτημα, θεωρούμε ότι τα πράγματα είναι πιο απλά απ' ότι τα παρουσιάζουν διάφοροι “αριστεροί” οικονομολόγοι που σερβίρουν μουχλιασμένες “ρώσικες” σαλάτες γαρνιρισμένες με αντιευρωπαϊκά καρότα, που παρέμειναν στα ψυγεία του αγγλοσαξονικού καπιταλισμού από την εποχή που επέλεξε την μη ένταξή του στην ΟΝΕ. Μια ματιά να ρίξουμε στο τι συμβαίνει εδώ, αρκεί να σχηματίσουμε γνώμη για το χρέος της χώρας μας:

Παραβαίνοντας τον 3ο Κανόνα...

Στα “ενθέματα” της κυριακάτικης ΑΥΓΗΣ δημοσιεύτηκε σε μετάφραση Μιχάλη Μάτσα το κείμενο “Εφτά κανόνες για να συμβάλουμε στη διάδοση των ρατσιστικών ιδεών” του Ζακ Ρανσιέρ, το οποίο είχε πρωτοδημοσιευτεί στην εφημερίδα Le Monde στις 21.3.1997.

Από τους επτά κανόνες, εκείνος που όλη σχεδόν η δική μας αριστερά τον εφαρμόζει συστηματικά είναι ο 3ος:“Επαναλάβετε σε κάθε ευκαιρία: υπάρχει πρόβλημα με τους μετανάστες και, για να εξαλείψουμε το ρατσισμό, θα πρέπει να το λύσουμε. Οι ρατσιστές δεν σας ζητάνε τίποτα περισσότερο: να αναγνωρίσετε ότι το πρόβλημά τους είναι πραγματικό και ότι είναι «το» πρόβλημα.”

Όμως, εκτός από τα λάθη της Αριστεράς υπάρχουν και οι σχεδιασμοί του κράτους που βάζουν την σφραγίδα τους στις εξελίξεις. Για αυτούς τους σχεδιασμούς  και πως εμπλέκονται  οι κρατικοί μηχανισμοί - ιδεολογικοί και κατασταλτικοί – με τις πολιτικές οργανώσεις της άκρας δεξιάς είναι αρκετά διαφωτιστικό το άρθρο του Δ. Ψαρρά “Το πογκρόμ κατά των μεταναστών σχεδιαζόταν ήδη από το 1997”

Γιατί τα γράφουμε όλα αυτά; Ως πρόλογο για το παρακάτω video, από την μουσική εκδήλωση αλληλεγγύης που οργάνωσε η «Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού» την Κυριακή 22 Μαΐου στον προαύλιο χώρου του γηπέδου μπάσκετ στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις του Ελληνικού:

Εικόνες από την συναυλία στο Ελληνικό (22/05/11)

Εικόνες την μουσική εκδήλωση αλληλεγγύης που οργάνωσε η «Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού» την Κυριακή 22 Μαΐου στον προαύλιο χώρου του γηπέδου μπάσκετ στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις του Ελληνικού.

Ένα νέο τραγουδάκι για το κίνημα "ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ"

Ένα στιγμιότυπο από την μουσική εκδήλωση αλληλεγγύης που οργάνωσε η «Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού» την Κυριακή 22 Μαΐου στον προαύλιο χώρου του γηπέδου μπάσκετ στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις του Ελληνικού.

Η ερωτική επιστολή της Δανάης Παναγιωτοπούλου στον Γ. Παπανδρέου

Τον Φλεβάρη η Δανάη Παναγιωτοπούλου έγραψε μια ανοιχτή επιστολή τον Διονύση Σαββόπουλο με αφορμή μια τηλεοπτική συνέντευξή του στον ΑΝΤ1. Αυτή την επιστολή μπορείτε να την διαβάσετε εδώ: “Ανοιχτή επιστολή στο Διονύση Σαββόπουλο ή μάλλον σε αυτούς που κατά δήλωσή του, τον έχουν δωροδοκήσει, και εξακολουθούν (υποθέτω εγώ) να τον δωροδοκούν”.

Ο Σαββόπουλος τότε απάντησε μέσω του PRESS-GR, το οποίο είχε αναδημοσιεύσει την επιστολή, δηλώνοντας ότι “αναγούλιασε” από την “από την άγνωστη σε ‘μενα - κι ούτε θέλω να τη μάθω - Δανάη Παναγιωτοπούλου”. Η απάντησή του είναι εδώ: “O ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ ΑΠΑΝΤΑΕΙ ΜΕΣΩ ΤΟΥ PRESS-GR...”

Χθες, Κυριακή 22/05/11 στην μουσική εκδήλωση αλληλεγγύης που οργάνωσε η «Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού» από τον προαύλιο χώρου του γηπέδου μπάσκετ στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις του Ελληνικού απεύθυνε δημόσια μια ερωτική επιστολή(*) στο Γιώργο Παπανδρέου. Ακούστε την:

Αργότερα θα δημοσιεύσουμε αναλυτική παρουσίαση της εκδήλωσης που έγινε χθες στο "Ελληνικό".

(*) Το τραγούδι του του Βασίλη Νικολαϊδη για μια Μαρία του Εμφυλίου, στο οποίο κάνει αναφορά η Δ. Παναγιωτοπούλου, μπορείτε να το ακούσετε εδώ: “Η ιστορία της Μαρίας”

fuera

Aναδημοσίευση από το blog.costinho.gr

Γαργάρα μέχρι τώρα έχουν κάνει τις διαδηλώσεις στην Ισπανία τα έγκριτα τηλεοπτικά και ιντερνετικά μέσα στη χώρα μας. Τσιμουδιά μέχρι χτες, για να μη μας μπαίνουν ιδέες, μη μας τη βαρέσει και κατασκηνώσουμε κι εμείς στους δρόμους και τις πλατείες, μην αρχίσουμε κι εμείς και επικοινωνούμε ανά δύο, ανά τρεις, ανά χιλιοιδεκατρείς. Βλέπεις, αυτοί εκεί δεν είναι αιγύπτιοι ή λίβυοι για να έχουν τις ιδιαιτερότητες (sic) που κάνουν τις εξεγέρσεις να διαφέρουν απείρως (sic) και τα κινηματικά προτάγματα να μην συγχρονίζονται (sic καi lol). Αυτοί εδώ είναι Μεσόγειοι, αυτοί είναι κοντινοί, αυτοί δεν είναι τριτοκοσμικοί (tres sic), αυτοί είναι σαν εμάς (που δεν είμαστε τριτοκοσμικοί -45 απανωτά lol). Αυτοί το άλλο Σάββατο θα σηκώσουν ευρωπαϊκή κούπα, αλλά δεν φαίνεται να τους καίει και τόσο -όταν ήδη έχουν πάρει φωτιά τα μπατζάκια τους. Δεν είναι σαν κι εμάς, που κάθε κέλευσμα για πρωτιά από Ευρώπη μεριά, σημαίνει και επίταξη εθνικής υπομονής προς χάριν του μεγάλου σκοπού, του εθνικού στόχου, μαζί με εξαναγκασμό εθνικής ενότητας. Έστω και για την τρέχουσα βδομάδα, την κάθε βδομάδα που πιθανώς θα λάβει χώρα κι ένα μεγαλείο. Στη θέση του μεγαλείου και του στόχου βάλε ένα χλιδάτο ραπ ζεϊμπέκικο και τις κλωτσιές του Καραγκούνη.

Οι σπανιόλοι, ένα βήμα πριν το ΔΝΤ, βγήκαν στους δρόμους να προλάβουν κάθε "δημοκρατική" διαδικασία και εκλογική νομιμοποίηση των ορέξεων της σοσιαληστικής νομενκλατούρας· να προλάβουν ακόμα και πιθανό δημοψήφισμα (άγνωστη έννοια για την εδώ δημοκρατία). Ή, τουλάχιστον, να το διεκδικήσουν με τους όρους τους, συγχρωτισμένο με τις επιδιώξεις τους και τα πραγματικά ελλείμματα του δικού τους κοινού βίου. Η αντίδραση του ένα-βήμα-πριν-το-ΔΝΤ λαού προφανώς και ενοχλεί επικίνδυνα τους προύχοντες, σε μέσα και έδρανα, ενός λαού που βρίσκεται ένα βήμα μετά το ΔΝΤ (για την ακρίβεια ένα χρόνο μετά, μεταφρασμένο ίσως σε πολλά βήματα), αλλά ακόμα δεν έχει εκφράσει ενιαία και ρητά την αντίδρασή του. Οι εδώ υπήκοοι του μνημονίου είναι απασχολημένοι με το κυνηγητό αναμεταξύ τους· εσχάτως δε, έβαλαν και αλλοδαπούς στο παιχνίδι, πάντα στο ρόλο του κυνηγημένου. Ένας στο χώμα κι οι άλλοι τρων'το πτώμα.

Η Ισπανία στους ρυθμούς της εξέγερσης: «Πραγματική Δημοκρατία Τώρα»

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα Autonomy against Barbarism

Από την Κυριακή 15 Μαΐου στην Ισπανία, μετά από την διαδήλωση με το σύνθημα «Πραγματική Δημοκρατία Τώρα», συγκεντρώνονται στην Μαδρίτη και σε πολλές άλλες πόλεις χιλιάδες άτομα χωρίς κανένα πολιτικό χρωματισμό (χωρίς κόμματα), ούτε αριστεροί ούτε δεξιοί… απλά ο επαναστατημένο λαός, διαφορετικών ηλικιών. Συγκεντρωμένοι ειρηνικά απαιτούν μια συνολική αλλαγή του Συστήματος που βασίζεται στην οικονομία και ελέγχεται από κάποιους πολιτικούς που δεν αντιπροσωπεύουν τους πόθους των μαζών.Κάθε μέρα όλο και περισσότεροι πολίτες συγκεντρώνονται στις πλατείες των μεγαλύτερων πόλεων. Στην Σολ (η κεντρική πλατεία της Μαδρίτης), έχουν μάλιστα κατασκηνώσει με σκοπό να παραμείνουν εκεί μέχρι τις 22 Μαΐου, μέρα εκλογών για τις περιφερειακές κυβερνήσεις.

Πως ξεκίνησε

Την Κυριακή 15-5 είχε καλεστεί πορεία από την πλατφόρμα “Πραγματική Δημοκρατία Τώρα” στην οποία ανταποκρίθηκαν περίπου 10.000-15.000. Στο τέλος της πορείας ένα κομμάτι των συγκεντρωμένων μπλόκαρε 2 κεντρικούς δρόμους της πόλης. Με αφορμή αυτό, έγιναν και μικρής έκτασης επεισόδια έλαβαν μέρος. Κάηκαν κάδοι απορριμάτων και εκσφενδονίστηκαν κάποια κουτάκια μπύρας και ελάχιστες πέτρες προς αστυνομικούς, όπως φάνηκε από τις συλλήψεις που ακολούθησαν. Συνελήφθησαν 24 άτομα, τα οποία αφέθηκαν ελεύθερα με ελαφρές κατηγορίες (διατάραξη κοινής ειρήνης).

Την Δευτέρα, στις 20.00 είχε καλεστεί ανοιχτή συνέλευση-συγκέντρωση στην πλατεία Σολ στην οποία συμμετείχε περίπου 15.000 κόσμος. Το επόμενο πρωί στις 5 η αστυνομία διέλυσε τον κόσμο που παρέμενε. Καλέστηκε νέα συνέλευση όπου και αποφασίστηκε η ανακατάληψη. Η ανταπόκριση ήταν άμεση. Η αστυνομία δεν κατάφερε να κάμψει το ηθικό των εξεγερμένων οι οποίοι έστησαν ακόμη περισσότερες σκηνές. Η αστυνομία απαγόρευσε τη συγκέντρωση (στην Ισπανία οποιαδήποτε συνάθροιση κόσμου χρειάζεται άδεια) και την επομένη μέρα η εκλογική επιτροπή της Μαδρίτης έκρινε την κατάληψη παράνομη. Ωστόσο η αστυνομία – αν και παρούσα με μεγάλο αριθμό ΜΑΤ – κρατά ιδιαίτερα διακριτική στάση, κυρίως λόγο του αριθμού του κόσμου και του πολιτικού κλίματος. Μέχρι και αυτή τη στιγμή συνεχίζεται η κατάληψη της πλατείας με όλο και περισσότερο κόσμο να συρρέει.

η συνέχεια εδώ: 

Η Ισπανία στους ρυθμούς της εξέγερσης: «Πραγματική Δημοκρατία Τώρα»

Π.Α.Σ.Κ.Ε. – Ο.Τ.Α.κόβει κάθε επικοινωνία με από το ΠΑΣΟΚ.

Από την ιστοσελίδα της Π.Α.Σ.Κ.Ε. – Ο.Τ.Α.

Π.Α.Σ.Κ.Ε. – Ο.Τ.Α.
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Η Π.Α.Σ.Κ.Ε. – Ο.Τ.Α. πάντα στην πρώτη γραμμή του αγώνα, πρωτοπόρα σε κάθε κινητοποίηση μάχεται για να προασπίσει τα ανεξάρτητα συμφέροντα των δυνάμεων της εργασίας, για τη βελτίωση του επιπέδου και της ποιότητας της διαβίωσης, για μια κοινωνία αλληλεγγύης και δικαιοσύνης όπου οι δυνάμεις της μισθωτής εργασίας θα έχουν το ρόλο που τους ανήκει.

Ουδέποτε χειραγωγήθηκε και πάντα διατηρούσε την αυτονομία της σε σχέση με τον πολιτικό φορέα. Ουδέποτε λειτούργησε ως ιμάντας κομματικών εντολών, αποδεικνύοντας πολλές φορές στην πράξη την ανεξαρτησία της. Επαφές και επικοινωνία υπάρχει στο πλαίσιο του διαλόγου και της αμφίδρομης πληροφόρησης.

Εδώ και ένα χρόνο σεβόμενοι τους εαυτούς μας και εκφράζοντας τους εργαζόμενους που μας εμπιστεύτηκαν, κάναμε λόγο για την πιο βάρβαρη, την πιο αντιλαϊκή, την πιο αντεργατική πολιτική με την οποία ιστορικά βρέθηκε αντιμέτωπη η εργατική τάξη της χώρας μας.

αντι-καπιταλιστικό ρουσφέτι

του Γιώργου Πρασσά

προς Α.Σ.

μετά τις εκτιμήσεις διεθνώς αποδεκτών αναλυτών, ασχολούμενων με την επιστημονική πρόβλεψη δεδομένων (επιστημονικός σοσιαλισμός, κάτι σαν Καζάκης + Λαπαβίτσας), τις οποίες μπορείς να παρακολουθήσεις ολοκληρωμένα στο  video:

αιτούμαι άμεσα διορισμένη θέση στην ο.τ. (ομάδα τεκμηρίωσης) της π.γ. (πολιτικής γραμματείας) της τ.ε. (τοπικής επιτροπής) του α.β. (αριστερού βήματος) Αχαΐας, στο οποίο συμμετέχεις με κεντρικό - όπως πάντα - ρόλο, προκειμένου να θέσω ολοκληρωμένα σε εφαρμογή συγχρηματοδοτούμενο από την ε.ε. project οριζόντιου εργατικού ελέγχου στον τομέα παραγωγής μελετών και καλλιτεχνικών έργων, που έχω επεξεργαστεί με σ/φους του ευρύτερου μετώπου (αλ.& αλ.), υπό συνθήκες μεσημεριανής μπυροποσίας:

άλλως τε,

και υμείς μαρξισταί είμεθα...

(κάνε κλικ στην εικόνα για να δεις το video)

Φοιτητικές εκλογές 2011 - πρώτα αποτελέσματα

Οι συσχετισμοί στο φοιτητικό χώρο δεν φαίνεται να αλλάζουν ριζικά, όπως δείχνουν τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών.

Η ΔΑΠ πανηγυρίζει και δίνει τα δικά της αποτελέσματα:

Μεγάλη νίκη της ΔΑΠ στις φοιτητικές εκλογές 2011… Αποτελέσματα

Σε ανακοίνωση εξέδωσε η Νεολαία του Συνασπισμού ισχυρίζεται ότι "το αποτέλεσμα των φοιτητικών εκλογών αποτελεί μία μεγάλη ήττα της κυβερνητικής ΠΑΣΠ" και καταλήγει απαντώντας στο δίλημμα "στραβά αρμενίζουμε ή είναι στραβός ο γιαλός", ότι είναι ..."στραβός ο γιαλός":

"Το γεγονός ότι η Αριστερή Ενότητα, όχι απλά διατήρησε τις δυνάμεις της μέσα σε ένα πολύ δύσκολο κλίμα, αλλά σε πολλούς συλλόγους εμφανίζει σημαντική άνοδο, αποτελεί παρακαταθήκη για τους αγώνες που έχουμε μπροστά μας." Αν - όπως ισχυρίζεται η Νεολαία του ΣΥΝ - αυτή την περίοδο  είναι "πολύ δύσκολο το κλίμα" για την αριστερά και ιδιαίτερα για την Νεολαία του ΣΥΝ, τότε δεν υπάρχει ελπίδα στο μέλλον να καλυτερέψει. Καλύτερα λοιπόν να το κλείσουν το μαγαζάκι...

Το ίδιο βέβαια σε μέσες άκρες ισχύει και για τις άλλες αριστερές παρατάξεις στο φοιτητικό χώρο, που λίγο πολύ περίπου βαδίζουν σε παράλληλες πορείες, όσο και αν ισχυρίζονται ότι πράττουν διαφορετικά.

Η δήλωση της ΚΝΕ δεν έχει καμία εκτίμηση για το αποτέλεσμα. Μάλλον τα πράγματα ήρθαν χειρότερα απ' ότι περίμεναν, όπως φαίνεται και από τα αποτελέσματα που δίνουν εδώ: http://ekloges.spoudastes.gr/index.html

ΑΕΙ Σε: 182 από 200 συλλόγους
	2011		2010		Διαφορά
ΨΗΦΙΣΑΝ	69483	-	69212	-	271	-
ΕΓΚΥΡΑ	66353	-	66599	-	-246	-
ΑΚΥΡΑ	3130	-	2613	-	517	-
ΛΕΥΚΑ	1453	2.18%	1237	1.85%	216	0.33%
ΠΚΣ	9429	14.21%	10149	15.23%	-720	-1.02%
ΔΑΠ	23939	36.07%	22111	33.2%	1828	2.87%
ΠΑΣΠ	18944	28.55%	20095	30.17%	-1151	-1.62%
ΕΑΑΚ	6521	9.82%	6575	9.87%	-54	-0.04%
ΑΡ.ΕΝ.	3351	5.05%	3676	5.51%	-325	-0.46%
ΛΟΙΠΑ	2716	4.09%	2756	4.13%	-40	-0.04%

ΤΕΙ Σε: 53 από 72 συλλόγους
	2011		2010		Διαφορά
ΨΗΦΙΣΑΝ	30220	-	28577	-	1643	-
ΕΓΚΥΡΑ	29237	-	27759	-	1478	-
ΑΚΥΡΑ	983	-	818	-	165	-
ΛΕΥΚΑ	333	1.13%	284	1.02%	49	0.11%
ΠΚΣ	3577	12.23%	3739	13.46%	-162	-1.23%
ΔΑΠ	13253	45.32%	11930	42.97%	1323	2.35%
ΠΑΣΠ	10101	34.54%	9837	35.43%	264	-0.88%
ΕΑΑΚ	456	1.55%	440	1.58%	16	-0.02%
ΑΡ.ΕΝ.	461	1.57%	537	1.93%	-76	-0.35%
ΛΟΙΠΑ	1056	3.61%	992	3.57%	64	0.03%

Όμως επανέλθουμε στο θέμα των φοιτητικών εκλογών - γιατί είναι αρκετά αποκαλυπτικό των αδιέξοδων πολιτικών της ριζοσπαστικής αριστεράς στο χώρο της νεολαίας - μετά την ανακοίνωση των τελικών αποτελεσμάτων.

Ο δικηγόρος του Μ. Θεοδωράκη και ο ...Αριστείδης Μπαλτάς

Προσφυγή στο παρελθόν: Αναζητώντας πολιτικές "φιλελευθεροποίησης"

στην "χούντα" του ΔΝΤ και της ΕΕ.... 

Ο Α. Μπαλτάς αντιγράφοντας το στυλ του πολιτικού λόγου του Α. Αλαβάνου, σε ένα κείμενό του που δημοσιεύτηκε στην “ΑΥΓΗ” πριν ένα μήνα με τίτλο “Καθαρές κουβέντες”,  προσπάθησε να τον ξεπεράσει δια της μεθόδου της υπερβολής. Ο Α. Αλαβάνος συνήθως κωδικοποιεί σε σημεία τους συλλογισμούς του, τα οποία απαριθμεί κατά την εκφορά του λόγου του. Σπάνια προσεγγίζει τον αριθμό 10 και ποτέ, απ' όσο γνωρίζουμε, δεν έχει υπερβεί τον αριθμό 12. 

Αντιθέτως ο Α. Μπαλτάς δεν χρησιμοποιεί αυτό το στυλ εκφοράς λόγου, το οποίο ο Μάο Τσε Τουγκ είχε καταγγείλει ότι εκφράζει ένα σχηματικό και αντιδιαλεκτικό τρόπο πολιτικής σκέψης και γιαυτό επισημαίνει ότι θα πρέπει να αποφεύγεται από τα πολιτικά στελέχη στις αναλύσεις τους για την πολιτική συγκυρία. Όμως σε αυτό το κείμενο ο Α. Μπαλτάς εγκαταλείπει τον πρόεδρο Μάο για χάρη του πρώην προέδρου του ΣΥΝ. Αλλάζει λοιπόν στυλ και κωδικοποιεί την σκέψη του για την συγκυρία σε 19 σημεία, αριθμό που ο Α. Αλαβάνος  ουδέποτε έχει προσεγγίσει!...

Τρία σημεία στο κείμενο του Α. Μπαλτά (το 15ο, 16ο και 17ο) αναφέρονται στην πολιτική αξία του “Εθνικού ηγέτη”. Το τελευταίο από αυτά εμπεριέχει και την πολιτική πρότασή: “Με δεδομένο τον υπάρχοντα σήμερα συσχετισμό δυνάμεων, η Αριστερά θα μπορούσε, υπό όρους, να συμμαχήσει με μια τέτοια πολιτική δύναμη (σ.σ. εννοεί τον “εθνικό ηγέτη”) εφόσον υπήρχε.”

Πώς όμως συμβιβάζεται αυτή η θέση του Α. Μπαλτά, με μια άλλη θέση που είχε διατυπώσει μερικούς μήνες πριν στο κείμενό του: Η άνοδος και η πτώση του φαινομένου «Αλέκος Αλαβάνος» στην ΑΥΓΗ (03/10/2010), μόνον ο ίδιος μπορεί να το εξηγήσει... Σε αυτό το παλαιότερο κείμενό του αναφερόταν απαξιωτικά για όλους τους “ηγέτες”: “παραπέμπουν πολύ πέραν της Αριστεράς και μας πηγαίνουν όλο και πιο πίσω στον χρόνο: από τον Ανδρέα Παπανδρέου στον Ελευθέριο Βενιζέλο και από εκεί στον Σόλωνα για να φτάσουμε ενδεχομένως στον Χαμουραμπί ή ίσως ακόμη και στα υψίπεδα του Ολύμπου ή του Θιβέτ.”

Τα νέα χαρακτηριστικά του μαζικού κινήματος έχουν τρομάξει την κυβέρνηση

(Αυτή η δημοσίευση είχε διαγραφεί λόγω των τεχνικών προβλημάτων της google. Για αυτό και την ξαναδημοσιεύουμε. Δυστυχώς τα σχόλια έχουν διαγραφεί, αλλά δεν έχουμε δικό μας αντίγραφο για να τα ξαναδημοσιεύσουμε και αυτά)

Το πρωί της Τετάρτης, πριν ξεκινήσει η πορεία , μια προκήρυξη που έπεσε στα χέρια μας ξεκίναγε ως εξής:

«Μετά τη γενική απεργία τι;» Ένα ερώτημα που, μάλλον, όταν τα βήματα μας κατηφορίζουν την Πανεπιστημίου μετά τα δακρυγόνα του Συντάγματος, έχει δημιουργηθεί πολλές φορές στο μυαλό μας. Ένα ερώτημα που ελπίζουμε να μην έχει δημιουργηθεί μόνο στα δικά μας μυαλά…

(Ολόκληρη είναι δημοσιευμένη εδώ: Έτσι κι αλλιώς πια, το καλάθι της νοικοκυράς… μόνο με πέτρες θα γεμίζει)

Στο διάβασμά της, η προσοχή μας επικεντρώθηκε σε άλλο θέμα από το ερώτημα που θέτουν οι συντάκτες της. Επικεντρώθηκε στην εικόνα της λήξης αυτών των συλλαλητηρίων: “τα βήματα μας κατηφορίζουν την Πανεπιστημίου μετά τα δακρυγόνα του Συντάγματος”. Αυτή είναι πράγματι η εικόνα που επαληθεύεται και από τις στατιστικές. Χθες όμως, όποιος κατηφόριζε την Πανεπιστημίου, οι συνθήκες που επικρατούσαν εκεί δεν επέτρεπαν να θέτει στον εαυτό του παρόμοια ερωτήματα με αυτό που θέτει η προκήρυξη. Μια ειρηνική πορεία δέχτηκε εκεί μια από τις πιο άγριες και απρόκλητες επιθέσεις που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια. Στο παρακάτω video καταγράφεται η μαζικότητα της πορείας και ορισμένα άλλα χαρακτηριστικά που πιστεύουμε πως προξενούν δέος στην κυβέρνηση:

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ και ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ στο ΕΛΛΗΝΙΚΟ

H «Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού» προγραμματίζει το επόμενο διάστημα με την στήριξη του Δήμου Ελληνικού –Αργυρούπολης μια σειρά πολιτιστικών εκδηλώσεων με γενικό τίτλο «Φεστιβάλ αντίστασης και δημιουργίας στο Ελληνικό» στα πλαίσια των γενικότερων κινητοποιήσεων για την αποτροπή των κυβερνητικών σχεδίων εκποίησης, ιδιωτικοποίησης και δόμησης του χώρου του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού και της παραλίας του Αγίου Κοσμά.

Για το ξεκίνημα του Φεστιβάλ, προγραμματίζεται μουσική εκδήλωση αλληλεγγύης την Κυριακή 22 Μαΐου από τις 5 το απόγευμα έως το βράδυ.

Οι καλλιτέχνες και τα συγκροτήματα που συμμετέχουν είναι:

Γιώργος Μεράντζας, Γιώργος Τζώρτζης, Καλλιόπη Βέττα, Γιάννης Κ. Ιωάννου, Ρίτα Αντωνοπούλου και Λευτέρης Πουλιού, Χρήστος Κωνσταντίνου, Στάθης Δρογώσης, Δανάη Παναγιωτοπούλου, Γεωργία Βεληβασάκη, Ηλίας Λιούγκος, Λόλεκ, Ηλίας Βαμβακούσης, Δημήτρης Αρναούτης, Χάνομαι γιατί ρεμβάζω, Σπύρος Γραμμένος, Ζακ Στεφάνου, Πάνος Μουζουράκης, Νίκος Πλάτανος και Νεφέλη Κουρή, Ομάδα κρουστών εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου, ElektroBalkana, Drama Queen, Sun of beach, Lost bodies.

Για το σύνολο των εκδηλώσεων που σχεδιάζονται το επόμενο διάστημα στο Ελληνικό

θα υπάρξει ειδική ανακοίνωση.

Η συναυλία θα πραγματοποιηθεί στον προαύλιο χώρου του γηπέδου μπάσκετ στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις του Ελληνικού. Πρόσβαση από Παραλιακή Λεωφ. Ποσειδώνος (τραμ: 1η στάση Αγ.Κοσμά).

H «Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού» προγραμματίζει το επόμενο διάστημα με την στήριξη του Δήμου Ελληνικού –Αργυρούπολης μια σειρά πολιτιστικών εκδηλώσεων με γενικό τίτλο «Φεστιβάλ αντίστασης και δημιουργίας στο Ελληνικό» στα πλαίσια των γενικότερων κινητοποιήσεων για την αποτροπή των κυβερνητικών σχεδίων εκποίησης, ιδιωτικοποίησης και δόμησης του χώρου του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού και της παραλίας του Αγίου Κοσμά.

Η ομιλία του Χαβιέρ Ελοριάγα στην Αθήνα (ΜΑΧ -16/05/11)

Η ομιλία του Χαβιέρ Ελοριάγα, συνεκδότη του ζαπατιστικού περιοδικού Rebeldía , στο πλαίσιο της περιοδείας του στην Ευρώπη, στο αμφιθέατρο ΜΑΧ (Δευτέρα 16 Μαίου 2011) στην εκδήλωση με τίτλο: «Τι συμβαίνει στο Μεξικό; Τι συμβαίνει με τους Ζαπατίστας;» που οργάνωσαν συλλογικότητες αλληλεγγύης στους Ζαπατίστας

ανοιχτή εκδήλωση – συνέλευση για τη συγκρότηση πρωτοβουλίας διεκδίκησης του χώρου του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού

O αγώνας για τη διεκδίκηση του πρώην χώρου του αεροδρομίου του ελληνικού πρέπει και μπορεί να αποτελέσει να αποτελέσει σταθμό για τη γενικότερη πάλη του λαού ενάντια στην αντιδραστική πολιτική που υλοποιούν σήμερα σε βάρος των λαϊκών κατακτήσεων και αναγκών από κοινού κυβέρνηση - ΕΕ - ΔΝΤ!

Σήμερα ο αγώνας για το αεροδρόμιο δε μπορεί παρά:

► Να διεκδικήσει το κατοχυρωμένο στη συνείδηση του λαού αίτημα για μετατροπή του πρώην αεροδρομίου σε πάρκο υψηλού πρασίνου, χωρίς επιχειρηματικές δραστηριότητες, χωρίς οικοπεδοποίηση και οικιστική ανάπτυξη, απέναντι σε διαχειριστικές λογικές «αυτοχρηματοδότησης του πάρκου», «άλλης αξιοποίησης» ή ακόμα και «πράσινης ανάπτυξης» που τα «αποτελέσματα» τους φαίνονται από τα φουγάρα του Θριασίου, στα κατεστραμμένα Μεσόγεια, στη «διπλή ανάπλαση» του Ελαιώνα, στο «Μητροπολιτικό Πάρκο» στο Γουδί και επαναφέρουν από την πίσω πόρτα την κυρίαρχη πολιτική.

► Να ακολουθήσει το ισχυρό χνάρι της λαϊκής αυτοοργάνωσης, των λαϊκών επιτροπών και συνελεύσεων, τις νέες μορφές κοινωνικής αντίστασης που γεννά η διογκούμενη κοινωνική οργή. Μόνο αν οι κάτοικοι πάρουν τον αγώνα στα χέρια τους θα δημιουργηθούν οι όροι πραγματικής αντιπαράθεσης και ρήξης, θα δημιουργηθεί αυτή η δυναμική που απαιτείται για να δοθεί αυτή η μάχη με νικηφόρα προοπτική. Για αυτό και ο αγώνας δεν πρέπει να εγκλωβιστεί στο πλαίσιο ενός πολιτικού μετώπου διαμαρτυρίας ετερόκλητων πολιτικών ή/και θεσμικών φορέων, παρέχοντας άλλοθι σε όσους στηρίζουν ή και υλοποιούν την κυρίαρχη πολιτική όλα αυτά τα χρόνια.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ-ΚΡΑΤΗΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ-ΦΡΟΥΡΙΟ

Ευρωπαϊκές Συμφωνίες, όπως το «Δουβλίνο ΙΙ» εγκλωβίζουν δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους στην πρώτη ευρωπαϊκή χώρα άφιξης, όπως η Ελλάδα.

Πρώτα, με τις επεμβάσεις, τους πολέμους, τη στήριξη δικτατοριών Ευρώπη και Αμερική προκαλούν τεράστια ρεύματα εκπατρισμού εξαθλιωμένων, όπως βλέπουμε σήμερα στη Λιβύη ή το Αφγανιστάν, χθες στη Γιουγκοσλαβία ή το Ιράκ.

Δεύτερο, οι φράχτες, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι απελάσεις στις χώρες υποδοχής ούτε τις αιτίες, που δημιουργούν τους ποταμούς δυστυχίας, αντιμετωπίζουν, ούτε ανακόπτουν την ορμή τους, μόνο σπέρνουν το θάνατο σε απελπισμένους άνδρες, γυναίκες, παιδιά.

Τρίτο, την ίδια στιγμή η Ευρωπαϊκή Ένωση ορθώνει τείχη απανθρωπιάς στο εσωτερικό της, απαγορεύει την έξοδο των μεταναστών από την ευρωπαϊκή χώρα υποδοχής στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες προορισμού τους. Στην ουσία τους φυλακίζει σε ανθρώπινες αποθήκες, όπως η Ελλάδα, η Ιταλία, η Ισπανία.

Η γκετοποίηση μεταναστών και προσφύγων, που εγκλωβίζονται εδώ, η ανεργία και η αδήλωτη απασχόληση, η κρίση, τα μέτρα της τρόικα, πλήττουν εξίσου ντόπιους και μετανάστες εργαζόμενους και τις οικογένειες τους. Το μίσος , ο φθόνος, η ξενοφοβία οδηγούν σε βαριά κοινωνική και ηθική εξαθλίωση. Αντίθετα, κοινός στόχος που θα ενώσει ντόπιους και μετανάστες είναι η ελεύθερη διακίνηση σε όλο τον ευρωπαϊκό χώρο – προς και από όλες τις χώρες μέλη της Ευρ. Ένωσης.

Απαιτούμε :
- Ακύρωση της Συνθήκης «Δουβλίνο ΙΙ»
- Ελεύθερη διακίνηση των μεταναστών σε όλο τον ευρωπαϊκό χώρο
- Άσυλο και στέγη στους πρόσφυγες σε ολόκληρη την Ευρώπη
- Νομιμοποίηση και ασφάλιση των μεταναστών που είναι εγκατεστημένοι και εργάζονται στην Ελλάδα.

Υπογράψτε εδώ: 

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ-ΚΡΑΤΗΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ-ΦΡΟΥΡΙΟ

Τι συμβαίνει με τους Ζαπατίστας;

Κρίση, Αριστερά και Απαντήσεις..

Το Αριστερό Βήμα Διαλόγου οργανώνει εκδήλωση – συζήτηση την Δευτέρα 16 Μάη, 7:30 μ.μ. στο Πνευματικό Κέντρο «Γ. Ρίτσος» (Δημαρχείου & Κουντουριώτου στο Αιγάλεω), με θέμα «Κρίση, Αριστερά και Απαντήσεις».

Ομιλητές: Νάντια Βαλαβάνη, Παναγιώτης Λαφαζάνης, Πέτρος Παπακωνσταντίνου.

Συντονίζουν: Πέτρος Παπανικολάου, Αθηνά Σκαμπά.

Συνελήφθη ο Ντομινίκ Στρος Καν για σεξουαλική επίθεση

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα "πιστιρίκος"

Παγκόσμιο σοκ έχει προκαλέσει η σύλληψη του επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Ντομινίκ Στρος Καν στη Νέα Υόρκη, με την κατηγορία της σεξουαλικής επίθεσης σε καμαριέρα ξενοδοχείου στο Μανχάταν.


Ο Ντομινίκ Στρος Καν συνελήφθη από τους Αμερικανούς αστυνομικούς στο αεροδρόμιο –λίγο πριν αναχωρήσει για το Παρίσι- την ώρα που έβαζε κωλοδάχτυλο σε μια αεροσυνοδό.

Σύμφωνα με την Αμερικανίδα καμαριέρα, ο Ντομινίκ Στρος Καν βγήκε γυμνός από το μπάνιο, την πέταξε στο κρεβάτι και της τον έχωσε στο στόμα.

η συνέχεια εδώ: Συνελήφθη ο Ντομινίκ Στρος Καν για σεξουαλική επίθεση

Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΜΑΧΑΙΡΩΝΕΙ, Η ΕΛ.ΑΣ. ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΚΑΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ...

Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΗΣ Χρυσής Αυγής μαχαιρώνει μετανάστες μέρα μεσημέρι στην Ομόνοια και στέλνει 30 στο νοσοκομείο. Τα ΜΑΤ παρακολουθούν το πογκρόμ διακριτικά. Η ΕΛ.ΑΣ. κάνει 47 προσαγωγές, οι 42 φασιστών. Αλλά μόνο 1 σύλληψη κι αυτή αλλοδαπού! Ο υπουργός «Προστασίας του Πολίτη» δηλώνει «εντυπωσιασμένος» από τα τεκταινόμενα.

Ρωτάμε: Ποιανού ευθύνη είναι άραγε – όπως παραδέχθηκε ο κ. Παπουτσής – το δημοκρατικό έλλειμμα των ομάδων ΜΑΤ, ΔΕΛΤΑ, ΔΙΑΣ αν όχι της κυβέρνησης και του ίδιου; Τώρα θυμήθηκε το πρόβλημα των ΜΑΤ που αυθαιρετούν και όχι σε τόσους μήνες εισβολής και κατοχής της Κερατέας; Όχι όταν οι ΔΙΑΣ και τα ΜΑΤ τσάκιζαν τους διαδηλωτές σε κάθε γενική απεργία στο Σύνταγμα; Όταν απαγόρευαν ειρηνικές αντιρατσιστικές πορείες να φτάσουν στον Άγιο Παντελεήμονα και επέτρεπαν αντισυγκεντρώσεις νεοναζί; Όταν απαξιούσαν να κάνουν οποιαδήποτε έρευνα για τα 6 πτώματα μεταναστών που το ένα μετά το άλλο σάπιζαν στη χωματερή της Φυλής; Όταν η ΕΛ.ΑΣ. απέδιδε ρατσιστικές επιθέσεις στο Νέο Κόσμο και τον Άγιο Παντελεήμονα σε ξεκαθαρίσματα λογαριασμών μεταξύ μεταναστών; Όταν οι Χρυσαυγίτες επιτίθονταν σε μουσουλμανικούς χώρους προσευχής στις οδούς Αριστομένους και Φυλής και τα ΜΑΤ χαμογελούσαν αμέτοχα; 

Ρωτάμε: Πότε άραγε όλα αυτά θα είναι αρκετά για να ευθύνεται ο αρμόδιος υπουργός κ. Παπουτσής; Πότε θα είναι αρκετά για να ευθύνεται η κυβέρνηση του Μνημονίου που παράγει φτώχεια και εξαθλίωση σε ντόπιους και μετανάστες και επιχειρεί να στρέψει τον ένα απέναντι στον άλλο εξαγγέλλοντας φράχτες στον Έβρο, στρατόπεδα συγκέντρωσης και απελάσεις μεταναστών; Που φορτώνει την εγκληματικότητα στους μετανάστες αντί για την πολιτική της που παράγει φτώχεια και ανεργία για όλους τους εργαζόμενους; Που δίνει εντολές στα ΜΑΤ να τσακίζουν μπλοκ απεργιακών διαδηλώσεων με αποτέλεσμα να στέλνουν διαδηλωτές να χαροπαλεύουν στην εντατική; Που ετοιμάζει νέα μνημόνια ελεγχόμενης χρεωκοπίας για να σώσει τα κέρδη των τραπεζιτών όταν οι άνεργοι φτάνουν ήδη το 1.000.000;

Για τους εργαζόμενους και τη νεολαία όλα αυτά είναι ήδη αρκετά. Έλληνες και μετανάστες εργαζόμενοι, παλεύουμε μαζί για την επιβίωση που μας στερεί η κυβέρνηση και τα μέτρα βαρβαρότητας. Απέναντι στο ρατσισμό και τις φασιστικές προκλήσεις, αντιπαρατάσσουμε την αλληλεγγύη και τους κοινούς μας αγώνες. Η Κίνηση "Απελάστε το Ρατσισμό" απευθύνεται στα συνδικάτα, τους φοιτητικούς συλλόγους, τις κοινότητες μεταναστών, τις οργανώσεις δικαιωμάτων, την κοινωνική και πολιτική αριστερά, κάθε δημοκρατικό πολίτη. Καλούμε σε δημιουργία ενός ευρύτατου αντιφασιστικού μετώπου απέναντι στο αυγό του φιδιού που κλωσάει με επιμονή η ΕΛ.ΑΣ. και η Κυβέρνηση.  

 

Οι διαδηλώσεις φασιστικής εκμετάλλευσης της μνήμης αδικοχαμένων ανθρώπων είναι πολύ μικρές απέναντι στις απεργιακές διαδηλώσεις ενάντια  τη βαρβαρότητα του Μνημονίου ή τις διαδηλώσεις χιλιάδων ενάντια στην αστυνομική αυθαιρεσία. Αρκεί να συνειδητοποιήσουμε όλοι τη σοβαρότητα της φασιστικής απειλής και να απαντήσουμε όσο μαζικά και αποφασιστικά απαιτείται.

Κίνηση "ΑΠΕΛΑΣΤΕ ΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ"

tel-fax: 210-5130373, 3306286,6974363037, www.ksm.gr

Η ομιλία του Σερζ Λατούς στην Αθήνα (ΜΑΧ 10/05/11)

Η ομιλία από την εκδήλωση με θέμα «το στοίχημα της αποανάπτυξης» του καθηγητή Σερζ Λατούς. Τρίτη 10 Μάη στο Πολυτεχνείο (αμφιθέατρο ΜΑΧ):