ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2022

Γενετική: Ανακαλύφθηκε σημαντική γενετική μετάλλαξη που αναβάθμισε τον εγκέφαλο του σύγχρονου ανθρώπου...


Πριν περίπου 500.000 χρόνια, όταν τόσο οι πρόγονοι του σύγχρονου ανθρώπου (homo sapiens) όσο και τα «ξαδέρφια» μας οι Νεάντερταλ τριγυρνούσαν στον κόσμο, συνέβη μια καθοριστική μετάλλαξη γονιδίου που είχε ως αποτέλεσμα ο εγκέφαλος των προγόνων μας να αρχίσει να παράγει σημαντικά περισσότερα εγκεφαλικά κύτταρα (νευρώνες), σύμφωνα με μια νέα γερμανική επιστημονική έρευνα (
Human TKTL1 implies greater neurogenesis in frontal neocortex of modern humans than Neanderthals). Αυτή η μετάλλαξη πιθανότατα έδωσε στους προγόνους του homo sapiens ένα γνωστικό-νοητικό πλεονέκτημα σε σχέση με τους Νεάντερταλ.


- Μια άλλη μελέτη (The major genetic risk factor for severe COVID-19 is inherited from Neanderthals), κατέδειξε ότι ότι συγκεκριμένες γονιδιακές παραλλαγές που κληροδοτήθηκαν από τους Νεάντερταλ στο σύγχρονο άνθρωπο αποτελούν παράγοντες για σοβαρή λοίμωξη από SARS-CoV-2

Περισσότερα εδώ:
https://www.alfavita.gr/kosmos/391624_anakalyfthike-simantiki-genetiki-metallaxi-poy-anabathmise-ton-egkefalo-toy-syghronoy


Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2022

Για την στρατηγική αποτυχία της Δύσης….


Αφορμή για το ξαναδιάβασμα της ιστορίας έξω από τις κυρίαρχες ιδεολογικοπολιτικές αγκυλώσεις της “γεωπολιτικής” με αφορμή την συγκυρία που η Δύση αποδείχτηκε ανέτοιμη να πολεμήσει έναν ισότιμο αντίπαλο, όχι μόνον στο πεδίο των μαχών αλλά κυρίως στην ακύρωση των στρατηγικών της επιλογών.

Ένα κείμενο για την νέα εποχή που ξεκίνησε όταν η Ρωσία στην Ουκρανία σήκωσε ένα γάντι που η Δύση της είχε πετάξει ως μια καλοστημένη παγίδα και ακυρώνοντας την “στρατηγική των προκλήσεων”, όξυνε τις αντιθέσεις στο εσωτερικό της. Το στρατηγικό “κενό” της Δύσης είναι σήμερα αναδεικνύεται ο καλύτερος σύμμαχος του Πούτιν και του τιμονιέρη Σι...

https://www.techiechan.com/?p=3710



Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2022

Πολλές ανοησίες κυκλοφορούν στα κοινωνικά δίκτυα σχετικά με τον Γκορμπατσόφ με αφορμή τον πρόσφατο θάνατό του


Όταν ο Γκορμπατσόφ είπε στον Χόνεκερ: «Η ζωή σε τιμωρεί όταν αργείς»

Η κατάρρευση της ΕΣΔΔ δεν ήταν βέβαια μια κατάρρευση του σοσιαλισμού ή ενός εργατικού κράτους, αλλά η κατάρρευση μιας ιδιότυπης οικονομίας της χώρας που είχε οδηγηθεί σε αδιέξοδο και δεν μπορούσε να σταθεί στον διεθνή ανταγωνισμό. Η απόφαση για την διάλυση της ΕΣΣΔ ήταν ταυτόχρονα και μια κήρυξη “πτώχευσης”.

Η πεμπτουσία της πολιτικής του φιλοσοφίας της «περεστρόικας» (αναδόμηση) και της «γκλάσνοστ» (διαφάνεια) που είχε προηγηθεί, ήταν μια προσπάθεια εκσυγχρονισμού της οικονομίας με την επέκταση των κανόνων της ελεύθερης αγοράς, αφού οι πολιτικές του κεντρικού σχεδιασμού είχαν χρεοκοπήσει και είχαν οδηγήσει την χώρα σε οικονομικό αδιέξοδο, επιλογές που είχαν αρχίσει να διαμορφώνονται από την εποχή του Αντρόποφ και είχαν παγώσει μετά τον θάνατό του όταν ανέλαβε τα ηνία της “αυτοκρατορίας” ο Τσερνιένκο. Ο Γκορπατσόφ ανέλαβε να συνεχίσει το έργο του Αντρόποφ σε συνθήκες που η οικονομία είχε επιβαρυνθεί ακόμα περισσότερο, άλλα και η διάχυτη δυσαρέσκεια απέναντι σε αυτό το “κομμουνιστικό” καθεστώς είχε αυξηθεί. Η συναίσθηση αυτής της κατάστασης αποτυπώνεται στη φράση που ο Γκορμπατσόφ είπε στον Χόνεκερ: «Η ζωή σε τιμωρεί όταν αργείς»...

Αυτός ο “εκσυγχρονισμός” απέτυχε ως μια μορφή «σχεδιασμένης» κρατικής πολιτικής, επιβλήθηκε όμως ως μια μορφή "αυτορύθμισης" της ίδιας της καπιταλιστικής οικονομίας κάτω από το καθεστώς των νόμων της αγοράς, με τον περιορισμό του ρυθμιστικού ρόλου του κράτους: Σε συνθήκες πτώχευσης, στην σύγκρουση ανάμεσα στον Γκορμπατσόφ (που εξέφραζε την «συντεταγμένη» επέκταση της ελεύθερης οικονομίας) και τον Γέλτσιν (που εξέφραζε την γρήγορη και χωρίς όρους επέκταση της ελεύθερης αγοράς), νικητής αναδείχτηκε ο Γέλτσιν, ο οποίος πήρε με το μέρος του και την μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Ενός λαού που επιθυμούσε την ταχεία έξοδο από την κρίση, ελπίζοντας ότι η πολυπόθητη “ανάπτυξη” θα βελτίωνε και το βιοτικό του επίπεδο.

Ο Γιέλτσιν έκανε μια κρίσιμη πολιτική κίνηση για να χειραγωγήσει την λαϊκή δυσαρέσκεια και να επιταχύνει την βίαιη αναδιάρθρωση της οικονομίας: Μοίρασε τον πλούτο της Ρωσίας σε μετοχές ίσες σε αριθμό με το σύνολο των πολιτών της-που ήταν παράλληλα και τίτλοι ιδιοκτησίας, έτσι ώστε ο καθένας από τους πολίτες της χώρας να κατέχει υποτίθεται ισόποσα τον πλούτο της χώρας. Αλλά τότε η μεγάλη πλειοψηφία των Ρώσων πεινούσε. Έδιναν λοιπόν τον τίτλο-μετοχή τους από την απελπισία τους για λίγα τρόφιμα σε κάθε τυχάρπαστο συνεργό του Γιέλτσιν, έτσι αυτοί «νομότυπα» απέκτησαν τον έλεγχο των περισσότερων μετοχών των πλουτοπαραγωγικών πηγών αυτής της χώρας. Με αυτό τον τρόπο ανασυγκροτήθηκε το ιδιοκτησιακό καθεστώς κατά τα δυτικά πρότυπα και ανασυγκροτήθηκε η ελίτ που κυβερνά έκτοτε την χώρα.

Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2022

Μίκης Θεοδωράκης: «Τυλίχτηκα με ορμή στα γεγονότα, κι ας κυνηγούσα μια Ουτοπία!» - ένα χρόνο μετά



Ο Μίκης Θεοδωράκης
από τον Αλέκο Παπαδάτο

Αναδημοσίευση από το "Books' Journal"

του Κωνσταντίνου Ηροδότου

Ένα χρόνο μετά το θάνατο του κορυφαίου έλληνα συνθέτη, Μίκη Θεοδωράκη, αναδημοσιεύουμε την τελευταία συνέντευξη που έδωσε, στον Κωνσταντίνο Ηροδότου για το Books' Journal.

Στα τέλη του Ιανουαρίου του 2020, ο συνεργάτης του Books' Journal Κωνσταντίνος Ηροδότου τηλεφώνησε λέγοντας ότι έχει κλείσει συνέντευξη με τον Μίκη Θεοδωράκη και ρωτώντας αν μπορεί να δημοσιευτεί γρήγορα. Συμφωνήσαμε να την κάνει και εμείς θα προσπαθούσαμε να την κάνουμε βασικό θέμα στο τεύχος του επόμενου μήνα, που θα κυκλοφορούσε στις αρχές Φεβρουαρίου. Η συνέντευξη έγινε αμέσως, παρέμεινε σχεδόν αποκλειστικά στα της μουσικής ταυτότητας του συνθέτη, είχε χαρακτήρα απολογισμού και εξομολόγησης - και δημοσιεύτηκε ως cover story στο τεύχος 106 του περιοδικού, Φεβρουάριος 2020. [ΤΒJ]

Είναι ένα από τα πρόσωπα που έπαιξαν ρόλο στα καλλιτεχνικά και τα πολιτικά γεγονότα πολλών δεκαετιών της νεότερης ελληνικής Ιστορίας. Ρηξικέλευθος μουσικός με λαϊκή εμβέλεια, αλλά όχι μόνο, πολιτικός της πράξης που πολλές φορές ενέπνευσε αλλά και συγκρούστηκε, ο Μίκης Θεοδωράκης, παρ’ όσα έχουν γραφτεί και συνεχίζουν να γράφονται γι’ αυτόν, παραμένει ακατάτακτος. Και μεγάλο μέρος του έργου του, αναξιοποίητο. Πόσοι κατανοούν τα βαθύτερα κίνητρα των λαϊκών ιδιωμάτων, που ανέδειξε μουσικά; Και πόσοι γνωρίζουν, για παράδειγμα, ότι παραχώρησε στη Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας «Λίλιαν Βουδούρη» το αρχείο του με ρητή παράκληση να αξιοποιηθεί και προβληθεί, κάτι που όπως ο ίδιος παρατηρεί δεν συνέβη; Μια συνομιλία μαζί του είναι πολύτιμη μαρτυρία προσωπικών στιγμών που τον διαμόρφωσαν αλλά, κυρίως, η ευκαιρία αναδίφησης στο σύμπαν της μουσικής του. [TBJ]

Ερευνώντας αρχεία της ιστορίας σε σκονισμένους φακέλους που μπορεί να περιέχουν κάτι σημαντικό, γνωρίζω την αίσθηση της οικειότητας με το παρελθόν και την ίδια στιγμή την αγωνία που γεννά η πρόσβαση στο ανοίκειο. Άλλες εποχές και άλλες σκέψεις, άλλες ελπίδες και άλλες προσδοκίες. Αυτή τη διάθεση δοκίμασα στο έπακρο τις φορές που συνομίλησα με τον Μίκη Θεοδωράκη. Από τη μια, η μεγάλη απόσταση για τα ανοίκεια, τα μακρινά που δεν βίωσα και προσπάθησα να κατανοήσω, και από την άλλη κάτι περισσότερο από εγγύτητα για όσα δεν χρειάζονται αποκωδικοποίηση.

Ασχολούμενος χρόνια με την έννοια της ουτοπίας, δοκίμασα έκπληξη όταν έπεσα πάνω στη φράση «εμψυχώνουσα αυταπάτη» από το βιβλίο του Mίκη Θεοδωράκη, Περί Τέχνης. Και έτσι άρχισα να ξετυλίγω το νήμα της προσήλωσής του στην ουτοπία και της εγκάρσιας σχέσης του έργου του με την ιστορία. Στο συγγραφικό του έργο αποτυπώνεται η έγνοια για την ιστορικότητα της εποχής του και ο κριτικός στοχασμός γύρω από τα τυφλά σημεία, τα κενά του ιστορικού χρόνου, τα οποία αντιμετώπισε κάνοντας πάλι μουσική, εξακολουθώντας να πιστεύει στην ουτοπία.

Η αποσύνδεση της μουσικής από την πολιτική, στην περίπτωση του Θεοδωράκη, αποτελεί κοινό τόπο της πρόσληψης του έργου του. Και έτσι παραγνωρίζεται η πολύτομη συγγραφική του δουλειά, χώρια το εν πολλοίς άγνωστο, μεγάλης έκτασης αρχείο του. Η σχέση, όμως, της μουσικής με την πολιτική είναι ένα ζήτημα που δεν παρακάμπτεται. Αυτό το ερώτημα θέλησα να ανοίξω στη συνέντευξη μαζί του, που ακολουθεί.

Σάββατο 13 Αυγούστου 2022

Datsun VS Predator...



Ίσως έχετε παρατηρήσει, όταν γίνεται ένα τροχαίο δυστύχημα, δεν αναφέρουν στις ειδήσεις την μάρκα του αυτοκινήτου. Αυτό δεν γίνεται τυχαία. Κάποτε, η αυτοκινητιστική βιομηχανία ξεκίνησε τις μηνύσεις για “συκοφαντική δυσφήμηση” με το αιτιολογικό ότι για το ατύχημα δεν φταίει το αυτοκίνητο, αλλά ο ανθρώπινος παράγοντας, η κακή συντήρηση του οχήματος, η κακή ποιότητα του οδοστρώματος και άλλα παρόμοια που δεν έχουν καμία σχέση με την μάρκα του αυτοκινήτου. Έκτοτε άλλαξε η στάση των ΜΜΕ σε αυτό το ζήτημα… 

 Με τα συστήματα παρακολούθησης το ζήτημα της “συκοφαντικής δυσφήμησης” τίθεται με διαφορετικούς όρους. Τα σωστά συστήματα παρακολούθησης είναι αυτά που κάνουν την δουλειά τους και δεν αποκαλύπτονται. Το Predator φαίνεται πως δεν ανήκει σε αυτά… Η “δυσφήμηση” του είναι πλέον δεδομένη. 

 Τι γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις; Το νέο αναβαθμισμένο προϊόν, αλλάζει όνομα και προωθείται από άλλη εταιρεία. Κάτι ανάλογο συνέβη όταν τα datsun έγιναν ...nissan. Η ζήτηση δεν έχει μειωθεί, η «αγορά» είναι εκεί, και περιμένει τον βελτιωμένο διάδοχο του Predator… 

 Το ζήτημα που προέκυψε από τους “ερασιτεχνικούς” χειρισμούς της ελληνικής κυβέρνησης στο ζήτημα των παρακολουθήσεων είναι ότι δεν θέλουν να μάθουμε το αιτιολογικό για έγκριση της παρακολούθησης από την Εισαγγελέα… 

Τετάρτη 10 Αυγούστου 2022

έλα παιδί μου να σου πω γιατί σε παρακολουθούμε…



(ενημέρωμένα στοιχεία πίνακα 12-8-22:  https://twitter.com/publicissue/status/1558049954035372034?s=20&t=ZlMR5Ui5z-e3k8-sTpQWHA)


Η «εποχή» δημοσίευσε (8-8-2022) ένα ενδιαφέρον άρθρο του Μπάμπη Γεωργούλα που στον τίτλο του θέτει το ερώτημα: “Παρακράτος ή ειδικού τύπου κράτος;”. Μεταξύ άλλων, επισημαίνει:

«Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν χρειαζόταν κυρίως ένα παρακράτος παλαιού τύπου. Διαμόρφωνε τις συνθήκες για την επιβολή ενός συγκεντρωτικού, αυταρχικού, πανεποπτικού κράτους, αδιάσπαστα δεμένου σε ένα ενιαίο σύνολο πολιτικής και επιχειρηματικής δράσης με συγκεκριμένα οικονομικά-επιχειρηματικά συμφέροντα και απαλλαγμένου από τις υποχρεώσεις λογοδοσίας.»

Δύο ενστάσεις:

1. Το “ειδικού τύπου κράτος” το οποίο περιγράφει το κείμενο, δεν είναι επιλογή της κυβέρνησης Μητσοτάκη, είναι προϊόν της νεοφιλελεύθερης κυβερνητικότητας που επιβλήθηκε στην χώρα μας την εποχή των μνημονίων και όλες ανεξαρτήτως οι κυβερνήσεις έβαλαν το πετραδάκι τους για την οικοδόμηση του.

Αυτή η πτυχή του νεοφιλελεύθερου μετασχηματισμού του κράτους εντοπίζεται στο πως διαμορφώνει τις πολιτικές του πρακτικές για την χειραγώγηση της συναίνεσης με την χρήση νέων τεχνολογιών. Σήμερα, ο μπροστάρης του νεοφιλελευθερισμού σε αυτό το ζήτημα είναι το κράτος της Κίνας...

Το θέμα των παρακολουθήσεων δεν αφορά μόνον στα πολιτικά πρόσωπα αλλά όλους τους πολίτες. Πρόκειται για ένα εκτροχιασμό της αστικής δημοκρατίας που γίνεται κάτω από θέση ισχύος: το κάνουμε γιατί μπορούμε, αρκεί να μην αποκαλυφθεί το πως λειτουργούν οι “μηχανισμοί”. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Ισίδωρος Ντογιάκος, θα διενεργήσει προσωπικά, προκαταρκτική εξέταση με αντικείμενο τη διαρροή στοιχείων, που περιέχονται σε άκρως απόρρητα κρατικά έγγραφα και όχι για την παραβίαση του “δημοκρατικού κεκτημένου”: Η "ομερτά" είναι πάνω από την “δημοκρατία”, όπως και το “κράτος” πάνω από τις “κυβερνήσεις”

Σάββατο 30 Ιουλίου 2022

video ντοκουμέντο από το όργιο καταστολής στην πορεία για τον απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη



Σάββατο 23 Ιουλίου 2022

Ποιά φυλάκιση στους βιαστές; χημικό ευνουχισμό και ορχεκτομή...



(Ένα σχόλιο για την θεσμική αντιμετώπιση των σεξουαλικών εγκλημάτων στον Ευρωπαϊκό μας πολιτισμό, και όχι μόνο…)
Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Ο χημικός ευνουχισμός αλλά και η ορχεκτομή ως μέθοδοι καταστολής των σεξουαλικών ορμών είναι γνωστές από τη δεκαετία του 1950 και χρησιμοποιούνται ευρέως σε πολλές δυτικές χώρες ως επιλογή που δίνεται στους καταδικασμένους για να αποφύγουν τη μακροχρόνια κάθειρξη.

Το ερώτημα είναι εάν όντως αποτελεί ένα τελεσφόρο μέτρο αφενός για την προστασία μιας ευπαθούς ομάδας της κοινωνίας (παιδιά) από τον κίνδυνο να αποτελέσουν τα νέα θύματα αποφυλακισθέντων εγκληματιών σεξουαλικών παραπτωμάτων, αφετέρου για τον σωφρονισμό και την ιατρική αποκατάσταση των ίδιων των δραστών ώστε και οι τελευταίοι να μπορέσουν, μετά την έκτιση της ποινής τους, να ενσωματωθούν εκ νέου στο κοινωνικό περιβάλλον του οποίου την διατάραξη προκάλεσαν με τις πράξεις τους.
(από το: Παιδοφιλία και χημικός ευνουχισμός - της Αθηνάς Κουφού,  Δικηγόρου - Υπ. Διδ. Εγκληματολογίας - 2013)

Μια πιο αναλυτική παρουσίαση του θέματος που είχε δημοσιευθεί το 2019 στο dikastiko.gr με τον τίτλο “Χημικός ευνουχισμός παιδεραστών: Βασανιστήριο ή …θεραπεία;” όπου, μεταξύ άλλων αναφέρει ότι:

- Η Πολωνία, ήταν η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που θέσπισε τον υποχρεωτικό χημικό ευνουχισμό σε άτομα τα οποία εμπλέκονται σε εγκλήματα παιδεραστίας και αιμομιξίας, παράλληλα με την κράτησή τους.

- Στη Γερμανία, η πρακτική του χημικού ευνουχισμού ακολουθείται σε εθελοντική βάση, με αντάλλαγμα την μείωση των ποινών των καταδικασθέντων και τη βελτίωση των συνθηκών κράτησής τους.

- Στη Γαλλία εξετάζεται το ενδεχόμενο να γίνει υποχρεωτικός ο χημικός ευνουχισμός (μέχρι σήμερα προβλέπεται μόνο αν τον ζητήσει το ίδιο το άτομο), ενώ και στην Ισπανία έχει τεθεί το θέμα της υιοθέτησης του χημικού ευνουχισμού έπειτα από μια πρόσφατη περίπτωση όπου καταδικασθείς για παιδεραστία, μόλις αποφυλακίστηκε, ασέλγησε σε ένα άλλο παιδί και μετά το δολοφόνησε.

- Στην Αγγλία, μέσα στο 2012, εκατό Βρετανοί παιδόφιλοι, έγκλειστοι στη φυλακή Γουάτον του Νότιγχαμ, συναίνεσαν ώστε να υποβληθούν σε χημικό ευνουχισμό στο πλαίσιο ενός προγράμματος με στόχο την μείωση των πιθανοτήτων διάπραξης, από αυτούς, νέων σεξουαλικών εγκλημάτων.

Ένα σχόλιο για την “επιείκεια” ως αριστερή και διαφωτιστική αξία





Του Δημήτρη Μπελαντή 
Aναδημοσίευση από το facebook

Ξέρω ότι αυτό που θα γράψω δεν θα θεωρηθεί κομψό και πολιτικά ορθό και επίσης θα παρεξηγηθεί πιθανότατα. Δεν με νοιάζει καθόλου. Δεν αφορά ούτε την υπόθεση Λιγνάδη ειδικά, ούτε την υπόθεση Χρυσή Αυγή ειδικά ούτε τίποτε ειδικά. Είναι γενικού χαρακτήρα. Πέρασα όλη την ζωή μου ως αριστερός νομικός και ενεργός δικηγόρος με την πεποίθηση ότι όχι μόνο ΟΛΟΙ ανεξαιρέτως οι κατηγορούμενοι πρέπει να έχουν δικονομικά δικαιώματα και υπεράσπιση και τεκμήριο αθωότητας και όλα τα σχετικά ( όχι μόνο οι κοινωνικοί αγωνιστές/ τρεις που διώκονται από το αστικό κράτος, αυτοί αυτονόητα, αλλά και οι κοινοί εγκληματίες και οι μαφιόζοι, και οι φασίστες, και οι βιαστές, και οι έμποροι ναρκωτικών, και οι αστοί απατεώνες σαν τον Σταβισκυ και οι serial killers,ακόμη και ο φίλος της Ζαν ντ Αρκ σατανιστής αριστοκράτης Ζιλ ντε Ραι του 15ου αιώνα που λέγεται ότι έσφαξε περίπου τετρακόσια παιδιά σε τελετή μαύρης μαγείας ο ίδιος, αν ζούσε σήμερα) αλλά επίσης ότι η Αριστερά πιστεύει, μαζί με τον Διαφωτισμό, στην ελπίδα αναμόρφωσης όλων των εγκληματιών, στο να βγαίνουν επιτηρούμενοι μετά από κάποια ανάλογα του εγκλήματος χρόνια από την φυλακή, να μην πεθαίνουν στην στενή, να βοηθούνται να προσαρμοσθούν κοινωνικά κλπ κλπ. Αυτή ήταν η μεγάλη υπόσχεση του Διαφωτισμού από την εποχή ήδη του Τσέζαρε Μπεκαρια και η μη σταλινική Αριστερά κάποτε πίστευε σε αυτήν γιατί ήταν γνήσιο παιδί του Διαφωτισμού, στην πιο φωτεινή του μορφή. Η σταλινική πίστευε και πιστεύει πάντοτε σε δικές χωρίς δικηγόρους, σε ομολογίες μέσω βασανιστηρίων ότι "είμαι σκουπίδι και αξίζω μια σφαίρα στον κρόταφο", και στην εκτέλεση με πιστόλι Μακαροφ σε υπόγεια κελιά στην πλατεία της Μόσχας με το άγαλμα του Φέλιξ Τζερτζινσκυ. Σήμερα, με αφορμή απεχθή εγκλήματα, των οποίων η αντικειμενική απέχθεια δεν αμφισβητείται, η απολύτως εκφυλισμένη Υπαρκτή Αριστερά σε συνέργεια με τον δικαιωματισμό, που είναι ουσιαστικά ένας πουριτανισμός και νεοσυντηρητισμός reloaded, είναι συνεχώς με το " για πάντα στην φυλακή", "καμία επιείκεια", "το αίμα κυλάει εκδίκηση ζητάει" "εντατικές για τους εθνικιστές" κλπ. Αν αυτό είναι Αριστερά, εγώ, ειλικρινά, είμαι δεξιός. Αν αυτό είναι προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εγώ είμαι alt right και τραμπιστής. Αν αυτό είναι πίστη και εμπιστοσύνη στον άνθρωπο και στην βελτίωση του και σε μια καλύτερη κοινωνία, εγώ είμαι φίλος του Τζακ Αντεροβγάλτη. Και του Κυανοπώγωνα. Και της Δούκισσας Μπατορυ για να μην γράφω μόνο για άντρες και με πείτε σεξιστή. Και της μαρκησίας Μπραινβιλιε, αν τυχόν την έχετε ακουστά.

Κυριακή 17 Ιουλίου 2022

Μια διαφορετική παράσταση στην Επίδαυρο (16-07-2022)


 

 Η παρέμβαση σημειώθηκε στην παράσταση "Πέρσες" στην Επίδαυρο. Συντελεστές και ηθοποιοί της παράστασης διαβάζουν το κείμενο του ΣΕΗ για τον Δημήτρη Λιγνάδη. Οι αντιδράσεις θεατών.




ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ