ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Τετάρτη 10 Αυγούστου 2022

έλα παιδί μου να σου πω γιατί σε παρακολουθούμε…



(ενημέρωμένα στοιχεία πίνακα 12-8-22:  https://twitter.com/publicissue/status/1558049954035372034?s=20&t=ZlMR5Ui5z-e3k8-sTpQWHA)


Η «εποχή» δημοσίευσε (8-8-2022) ένα ενδιαφέρον άρθρο του Μπάμπη Γεωργούλα που στον τίτλο του θέτει το ερώτημα: “Παρακράτος ή ειδικού τύπου κράτος;”. Μεταξύ άλλων, επισημαίνει:

«Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν χρειαζόταν κυρίως ένα παρακράτος παλαιού τύπου. Διαμόρφωνε τις συνθήκες για την επιβολή ενός συγκεντρωτικού, αυταρχικού, πανεποπτικού κράτους, αδιάσπαστα δεμένου σε ένα ενιαίο σύνολο πολιτικής και επιχειρηματικής δράσης με συγκεκριμένα οικονομικά-επιχειρηματικά συμφέροντα και απαλλαγμένου από τις υποχρεώσεις λογοδοσίας.»

Δύο ενστάσεις:

1. Το “ειδικού τύπου κράτος” το οποίο περιγράφει το κείμενο, δεν είναι επιλογή της κυβέρνησης Μητσοτάκη, είναι προϊόν της νεοφιλελεύθερης κυβερνητικότητας που επιβλήθηκε στην χώρα μας την εποχή των μνημονίων και όλες ανεξαρτήτως οι κυβερνήσεις έβαλαν το πετραδάκι τους για την οικοδόμηση του.

Αυτή η πτυχή του νεοφιλελεύθερου μετασχηματισμού του κράτους εντοπίζεται στο πως διαμορφώνει τις πολιτικές του πρακτικές για την χειραγώγηση της συναίνεσης με την χρήση νέων τεχνολογιών. Σήμερα, ο μπροστάρης του νεοφιλελευθερισμού σε αυτό το ζήτημα είναι το κράτος της Κίνας...

Το θέμα των παρακολουθήσεων δεν αφορά μόνον στα πολιτικά πρόσωπα αλλά όλους τους πολίτες. Πρόκειται για ένα εκτροχιασμό της αστικής δημοκρατίας που γίνεται κάτω από θέση ισχύος: το κάνουμε γιατί μπορούμε, αρκεί να μην αποκαλυφθεί το πως λειτουργούν οι “μηχανισμοί”. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Ισίδωρος Ντογιάκος, θα διενεργήσει προσωπικά, προκαταρκτική εξέταση με αντικείμενο τη διαρροή στοιχείων, που περιέχονται σε άκρως απόρρητα κρατικά έγγραφα και όχι για την παραβίαση του “δημοκρατικού κεκτημένου”: Η "ομερτά" είναι πάνω από την “δημοκρατία”, όπως και το “κράτος” πάνω από τις “κυβερνήσεις”

Σάββατο 30 Ιουλίου 2022

video ντοκουμέντο από το όργιο καταστολής στην πορεία για τον απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη



Σάββατο 23 Ιουλίου 2022

Ποιά φυλάκιση στους βιαστές; χημικό ευνουχισμό και ορχεκτομή...



(Ένα σχόλιο για την θεσμική αντιμετώπιση των σεξουαλικών εγκλημάτων στον Ευρωπαϊκό μας πολιτισμό, και όχι μόνο…)
Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Ο χημικός ευνουχισμός αλλά και η ορχεκτομή ως μέθοδοι καταστολής των σεξουαλικών ορμών είναι γνωστές από τη δεκαετία του 1950 και χρησιμοποιούνται ευρέως σε πολλές δυτικές χώρες ως επιλογή που δίνεται στους καταδικασμένους για να αποφύγουν τη μακροχρόνια κάθειρξη.

Το ερώτημα είναι εάν όντως αποτελεί ένα τελεσφόρο μέτρο αφενός για την προστασία μιας ευπαθούς ομάδας της κοινωνίας (παιδιά) από τον κίνδυνο να αποτελέσουν τα νέα θύματα αποφυλακισθέντων εγκληματιών σεξουαλικών παραπτωμάτων, αφετέρου για τον σωφρονισμό και την ιατρική αποκατάσταση των ίδιων των δραστών ώστε και οι τελευταίοι να μπορέσουν, μετά την έκτιση της ποινής τους, να ενσωματωθούν εκ νέου στο κοινωνικό περιβάλλον του οποίου την διατάραξη προκάλεσαν με τις πράξεις τους.
(από το: Παιδοφιλία και χημικός ευνουχισμός - της Αθηνάς Κουφού,  Δικηγόρου - Υπ. Διδ. Εγκληματολογίας - 2013)

Μια πιο αναλυτική παρουσίαση του θέματος που είχε δημοσιευθεί το 2019 στο dikastiko.gr με τον τίτλο “Χημικός ευνουχισμός παιδεραστών: Βασανιστήριο ή …θεραπεία;” όπου, μεταξύ άλλων αναφέρει ότι:

- Η Πολωνία, ήταν η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που θέσπισε τον υποχρεωτικό χημικό ευνουχισμό σε άτομα τα οποία εμπλέκονται σε εγκλήματα παιδεραστίας και αιμομιξίας, παράλληλα με την κράτησή τους.

- Στη Γερμανία, η πρακτική του χημικού ευνουχισμού ακολουθείται σε εθελοντική βάση, με αντάλλαγμα την μείωση των ποινών των καταδικασθέντων και τη βελτίωση των συνθηκών κράτησής τους.

- Στη Γαλλία εξετάζεται το ενδεχόμενο να γίνει υποχρεωτικός ο χημικός ευνουχισμός (μέχρι σήμερα προβλέπεται μόνο αν τον ζητήσει το ίδιο το άτομο), ενώ και στην Ισπανία έχει τεθεί το θέμα της υιοθέτησης του χημικού ευνουχισμού έπειτα από μια πρόσφατη περίπτωση όπου καταδικασθείς για παιδεραστία, μόλις αποφυλακίστηκε, ασέλγησε σε ένα άλλο παιδί και μετά το δολοφόνησε.

- Στην Αγγλία, μέσα στο 2012, εκατό Βρετανοί παιδόφιλοι, έγκλειστοι στη φυλακή Γουάτον του Νότιγχαμ, συναίνεσαν ώστε να υποβληθούν σε χημικό ευνουχισμό στο πλαίσιο ενός προγράμματος με στόχο την μείωση των πιθανοτήτων διάπραξης, από αυτούς, νέων σεξουαλικών εγκλημάτων.

Ένα σχόλιο για την “επιείκεια” ως αριστερή και διαφωτιστική αξία





Του Δημήτρη Μπελαντή 
Aναδημοσίευση από το facebook

Ξέρω ότι αυτό που θα γράψω δεν θα θεωρηθεί κομψό και πολιτικά ορθό και επίσης θα παρεξηγηθεί πιθανότατα. Δεν με νοιάζει καθόλου. Δεν αφορά ούτε την υπόθεση Λιγνάδη ειδικά, ούτε την υπόθεση Χρυσή Αυγή ειδικά ούτε τίποτε ειδικά. Είναι γενικού χαρακτήρα. Πέρασα όλη την ζωή μου ως αριστερός νομικός και ενεργός δικηγόρος με την πεποίθηση ότι όχι μόνο ΟΛΟΙ ανεξαιρέτως οι κατηγορούμενοι πρέπει να έχουν δικονομικά δικαιώματα και υπεράσπιση και τεκμήριο αθωότητας και όλα τα σχετικά ( όχι μόνο οι κοινωνικοί αγωνιστές/ τρεις που διώκονται από το αστικό κράτος, αυτοί αυτονόητα, αλλά και οι κοινοί εγκληματίες και οι μαφιόζοι, και οι φασίστες, και οι βιαστές, και οι έμποροι ναρκωτικών, και οι αστοί απατεώνες σαν τον Σταβισκυ και οι serial killers,ακόμη και ο φίλος της Ζαν ντ Αρκ σατανιστής αριστοκράτης Ζιλ ντε Ραι του 15ου αιώνα που λέγεται ότι έσφαξε περίπου τετρακόσια παιδιά σε τελετή μαύρης μαγείας ο ίδιος, αν ζούσε σήμερα) αλλά επίσης ότι η Αριστερά πιστεύει, μαζί με τον Διαφωτισμό, στην ελπίδα αναμόρφωσης όλων των εγκληματιών, στο να βγαίνουν επιτηρούμενοι μετά από κάποια ανάλογα του εγκλήματος χρόνια από την φυλακή, να μην πεθαίνουν στην στενή, να βοηθούνται να προσαρμοσθούν κοινωνικά κλπ κλπ. Αυτή ήταν η μεγάλη υπόσχεση του Διαφωτισμού από την εποχή ήδη του Τσέζαρε Μπεκαρια και η μη σταλινική Αριστερά κάποτε πίστευε σε αυτήν γιατί ήταν γνήσιο παιδί του Διαφωτισμού, στην πιο φωτεινή του μορφή. Η σταλινική πίστευε και πιστεύει πάντοτε σε δικές χωρίς δικηγόρους, σε ομολογίες μέσω βασανιστηρίων ότι "είμαι σκουπίδι και αξίζω μια σφαίρα στον κρόταφο", και στην εκτέλεση με πιστόλι Μακαροφ σε υπόγεια κελιά στην πλατεία της Μόσχας με το άγαλμα του Φέλιξ Τζερτζινσκυ. Σήμερα, με αφορμή απεχθή εγκλήματα, των οποίων η αντικειμενική απέχθεια δεν αμφισβητείται, η απολύτως εκφυλισμένη Υπαρκτή Αριστερά σε συνέργεια με τον δικαιωματισμό, που είναι ουσιαστικά ένας πουριτανισμός και νεοσυντηρητισμός reloaded, είναι συνεχώς με το " για πάντα στην φυλακή", "καμία επιείκεια", "το αίμα κυλάει εκδίκηση ζητάει" "εντατικές για τους εθνικιστές" κλπ. Αν αυτό είναι Αριστερά, εγώ, ειλικρινά, είμαι δεξιός. Αν αυτό είναι προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εγώ είμαι alt right και τραμπιστής. Αν αυτό είναι πίστη και εμπιστοσύνη στον άνθρωπο και στην βελτίωση του και σε μια καλύτερη κοινωνία, εγώ είμαι φίλος του Τζακ Αντεροβγάλτη. Και του Κυανοπώγωνα. Και της Δούκισσας Μπατορυ για να μην γράφω μόνο για άντρες και με πείτε σεξιστή. Και της μαρκησίας Μπραινβιλιε, αν τυχόν την έχετε ακουστά.

Κυριακή 17 Ιουλίου 2022

Μια διαφορετική παράσταση στην Επίδαυρο (16-07-2022)


 

 Η παρέμβαση σημειώθηκε στην παράσταση "Πέρσες" στην Επίδαυρο. Συντελεστές και ηθοποιοί της παράστασης διαβάζουν το κείμενο του ΣΕΗ για τον Δημήτρη Λιγνάδη. Οι αντιδράσεις θεατών.



Πέμπτη 7 Ιουλίου 2022

Πριν 10 χρόνια...






Δευτέρα 27 Ιουνίου 2022

Πριν 7 χρόνια...



Από τις λίγες φορές που μπορούσες να ανέβεις τα σκαλοπάτια της Βουλής χωρίς εμπόδια…

Ιούνης του 15, λίγες μέρες μετά το δημοψήφισμα. Ο κόσμος στους δρόμους δίνει το παρόν στις υποσχέσεις του ΟΧΙ. Bουβός και ανήσυχος. Η κρίση εμπιστοσύνης στον ΣΥΡΙΖΑ είχε αρχίσει να γίνεται φανερή. Δείτε τα πρόσωπά τους…

Οι ηγεσίες και τα μεγαλοστελέχη της αριστεράς είναι κρυμμένα στα λαγούμια τους. Όχι μόνον στον ΣΥΡΙΖΑ… (Μόνη εξαίρεση στην διαδήλωση της 21-06-2015, η πρόεδρος της βουλής η Ζωή Κωνσταντοπούλου - 1.52).

Αυτός ο κόσμος, που τότε κατέβαινε στους δρόμους, σήμερα δεν έχει καμία σχέση με το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα. Το διαζύγιο θα οριστικοποιηθεί στα πλαίσια του κοινοβουλευτικού συστήματος στις επόμενες εκλογές. Πάμε στοίχημα;




Τετάρτη 8 Ιουνίου 2022

Ο φαρισαϊσμός των κανονισμών euro για τους ρύπους των αυτοκινήτων




Από την 1η Γενάρη του 1993 που επιβλήθηκε το euro-1 για τον περιορισμό των ρύπων απο τους κινητήρες εσωτερικής καύσης μέχρι σήμερα έχουν περάσει 3 δεκαετίες. Η διδοχική αυστηροποίηση των κανονισμών τα τελευταία χρόνια έχει πάρει τον χαρακτήρα της προώθησης των ηλεκτρικών αυτοκινήτων.

Τι επιπτώσεις όμως έχει αυτή η τριαντάχρονη πολιτική για την προστασία του περιβάλλοντος;

Το πρώτο πράγμα, που όλοι γνωρίζουμε, είναι ότι τα αυτοκίνητα δεν μολύνουν το περιβάλλον μόνον κατά την χρήση τους, αλλά και κατά την παραγωγή τους.

Επίσης γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχουν αντίστοιχοι κανονισμοί.

Αν συμπεριλάβουμε σήμερα στο περιβαντολλογικό κόστος των ηλεκτρικών αυτοκινήτων, τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις από την παραγωγή τους και από την παραγωγή του ηλεκτρικού που καταναλώνουν, η διαφορές τελικά από τα αυτοκίνητα με κινητήρες εσωτερικές καύσης δεν είναι τόσο σημαντικές όσο παρουσιάζονται…

Περιβαλλοντικό κόστος έχουν και τα αυτοκίνητα, όταν πάψουν να λειτουργούν και αποσύρονται από την κυκλοφορία. Και αυτό δεν πρέπει να συνυπολογιστεί;

Όμως ένα αυτοκίνητο δεν μολύνει το περιβάλλον από την χρήση μόνο από τον κινητήρα που χρησιμοποιεί. Υπάρχουν και άλλες σημαντικές πηγές ρύπανσης από τα αυτοκίνητα που είναι κοινές και στα ηλεκτρικά και σε αυτά που χρησιμοποιούν άλλες πηγές ενέργειας. Πηγές ρύπανσης είναι και τα δισκόφρενα αλλά και τα ελαστικά.

Εντυπωσιακά είναι τα αποτελέσματα μιας σχετικά πρόσφατης έρευνας της Emissions Analytics. Έδειξαν πως τα ελαστικά ενός αυτοκινήτου (με κινητήρα εσωτερικής καύσης, υβριδικό ή αμιγώς ηλεκτρικό), μπορεί να ρυπαίνουν έως και 3.650 φορές περισσότερο σε σύγκριση με τους ρύπους που παράγει ο κινητήρας εσωτερικής καύσης ενός αυτοκινήτου, με τον μέσο όρο των εκπομπών που προέρχονται από τα ελαστικά να είναι 1.850 φορές μεγαλύτερος από τον μέσο όρο εκπομπών ρύπων από την εξάτμιση ενός αυτοκινήτου !…

περισσότερα εδώ:


Δευτέρα 6 Ιουνίου 2022

Η "εφημερίδα των συντακτών" και το "Μίσος για την Δημοκρατία"[*]…



















Αυτή την φορά δεν ανέλαβε η Νόρα Ράλλη, αλλά η ιδία η efsyn.gr να ενημερώσει το αναγνωστικό κοινό της για ένα “σοβαρό” ζήτημα, με ένα κείμενο που έχει τον τίτλο:

και υπότιτλο:

Με βαριές αιχμές για «ιδιάζουσα μετάλλαξη», «παραβίαση του καταστατικού», «ανυπαρξία στρατηγικής και κεντρικού προτάγματος».


Η σοβαρότητα του θέματος αποτυπώνεται στον επείγοντα χαρακτήρα της δημοσιευσή του. Πριν περάσει 1 ώρα από την δημοσίευση στην “εφημερίδα των συντακτών”, το ίδιο ακριβώς θέμα προβάλλεται και από την “αυγή”:


Πρόκειται για μια επιστολή που απέστειλε ένας πολυθεσίτης (όπως δηλώνει ο ίδιος: Συντονιστής της ΟΒ Αγρινίου, Υπεύθυνος Οργανωτικού ΠΣΕ Αιτωλοακαρνανίας, Συντονιστής Νεολαίας Δυτικής Ελλάδας, καθώς και μέλος του ΜέΡΑ25) στην οποία προβάλει τους λόγους της αποχώρησής του.

Οι λόγοι της επικοινωνιακής πολιτικής του μηχανισμού του κόμματος του Αλέξη Τσίπρα για να “αξιοποιήσει” αυτή την επιστολή είναι προφανείς, όπως εξάλλου είναι φανερός και ο πανικός που επικρατεί στην Κουμουνδούρου για την αδυναμία του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να καλύψει την δημοσκοπική διαφορά από μια Κυβέρνηση που όλο και περισσότερο απαξιώνεται στην ελληνική κοινωνία…

Μια εφημερίδα όμως οφείλει να κάνει μια στοιχειώδη έρευνα για ένα θέμα που δημοσιεύει και να διαπιστώσει αν είναι βάσιμοι οι ισχυρισμοί που προβάλλονται εκεί. Δεν χρειάζεται κάποιος ιδιαίτερος κόπος, αρκεί να έδειχνε αυτή την επιστολή στο τελευταίο  μέλος του ΜέΡΑ25.

Τότε θα διαπίστωνε πως  αυτός ο κύριος που υπογράφει την επιστολή, είναι πρώτα απ’ όλα ψεύτης και συκοφάντης!

Πέμπτη 5 Μαΐου 2022

Για τον αυτοπροσδιορισμό και πολιτική αυτονομία του ΜΕΡΑ25




Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε στα πλαίσια του προσυνεδριακού διάλογου του Μέρα25 (Μάης 2022)  για να θέσει κυρίως ερωτήματα για τους επικαθορισμούς των πολιτικών πρακτικών σε σχέση με το αίτημα της κοινωνικής χειραφέτησης.

Το ΜέΡΑ25 είναι ένα κοινοβουλευτικό κόμμα, που καταγράφεται στην πολιτική σκηνή με την δική του διακριτή παρουσία και διαψεύδει όσους το εκλαμβάνουν ως μια “φούσκα” που σύντομα θα ξεφουσκώσει. Με το συνέδριό του προσπαθεί να αποσαφηνίσει ακόμα περισσότερο την πολιτική του στοχοθεσία να αποτυπώσει αυτές τις κατακτήσεις στο καταστατικό και το πρόγραμμα, τα δυο βασικά χαρακτηριστικά της ταυτότητας ενός κόμματος.

Δεν θα πρέπει να επικεντρώνουμε την προσοχή μόνον στο να “κλείνουν” κάποια θέματα ως κοινές κατακτήσεις, αλλά και να “ανοίγουν” άλλα, ως χώροι κοινού προβληματισμού και πολιτικού πειραματισμού. Ένα συνέδριο είναι πράγματι επιτυχημένο, όταν παράλληλα ενισχύει την συναίσθηση για τις μεγάλες προκλήσεις που μας περιμένουν και παραμένουν ανοικτές.

Τι είναι η Πολιτική;

Αν και ακατονόμαστη ως ένα διακριτό θέμα προς συζήτηση, είναι παρούσα στο Συνέδριο: Η πολιτική είναι κάτι παραπάνω από τον προσδιορισμό κάποιων στόχων προς επίτευξη, είναι πρώτιστα μια ικανότητα που προσδιορίζεται από τις πρακτικές που ασκείται. Η πολιτική ως ένα πεδίο πρακτικών υπόκειται σε επικαθορισμούς που διαμορφώνουν το πλαίσιο εντός του οποίου ασκείται. Αν κλείνουμε τα μάτια και να κάνουμε πως δεν υπάρχουν αυτοί οι επικαθορισμοί, δεν θα αποφύγουμε τις συνέπειες της άγνοιάς μας: θα τους βρούμε μπροστά μας, όπως τους βρήκαν κι’ άλλοι…

Το παρακάτω κείμενο επικεντρώνεται στο ζήτημα αυτών των επικαθορισμών της Πολιτικής, για να θέσει κυρίως ερωτήματα και όχι για να δώσει απαντήσεις.


ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ