Εργασιακή επισφάλεια και «πρεκαριάτο». Από τις βιομηχανικές κοινωνίες στον παγκόσμιο ταξικό κατακερματισμό

Αναδημοσίευση από το "Μετά την κρίση"

του Guy Standing

Guy Standing: Defining the precariat - A class in the making - © Fronesis/Σουηδία,

(αναδημοσίευση στην αγγλική γλώσσα © Eurozine - και σε μορφή pdf

Οι κοινωνικές τάξεις δεν εξαφανίστηκαν. Αντί να εξαφανιστούν, έχει προκύψει μια πιο κατακερματισμένη, παγκόσμια ταξική διάρθρωση και μια πιο ελαστική αγορά εργασίας.
Ο Guy Standing επιχειρεί να δημιουργήσει ένα νέο λεξιλόγιο για να περιγράψει τις νέες ταξικές σχέσεις στο σύστημα της παγκόσμιας αγοράς του 21ου αιώνα.

Υπάρχουν δύο τρόποι για να ορίσουμε τι εννοούμε με τη λέξη πρεκαριάτο. Ο ένας είναι να πούμε πως είναι μια διακριτή κοινωνικο-οικονομική ομάδα, δηλαδή να προσδιορίσουμε ποια άτομα ανήκουν σ' αυτήν και ποια όχι. Αυτός ο τρόπος είναι χρήσιμος προκειμένου να έχουμε μια γενική εικόνα και για να κάνουμε αναλύσεις. Μας επιτρέπει να χρησιμοποιήσουμε το εργαλείο που ο Μαξ Βέμπερ αποκαλούσε «ιδεότυπο» [ή «ιδεατό τύπο»]. Υπ' αυτό το πρίσμα, το πρεκαριάτο μπορεί να περιγραφεί ως νεολογισμός που συνδυάζει το επίθετο «επισφαλής» και ένα ουσιαστικό σχετικό με αυτό, το «προλεταριάτο». Ίσως μπορούμε να ισχυριστούμε ότι το πρεκαριάτο είναι class-in-the-making, κοινωνική τάξη υπό δημιουργία, αν και όχι ακόμη class-for-itself, τάξη δι' εαυτήν [τάξη για τον εαυτό της, τάξη που διαθέτει αυτοσυνειδησία] με τη μαρξική έννοια αυτού του όρου.

Α. Αλαβάνος: «Εκτός από τη δραχμή χρειάζεται και η ποίηση;»

Αναδημοσίευση από το "σχέδιο Β"

του Αλέκου Αλαβάνου

«Νεών ποίησιν» αναφέρει ο Θουκυδίδης (Γ, 2) εννοώντας την κατασκευή πλοίων, συγκεκριμένα από τους Λέσβιους όταν αποστάτησαν από την Αθηναϊκή Συμμαχία. «Έτερον δ’ εστί ποίησις και πράξις», γράφει ο Αριστοτέλης (Ηθικά Νικομάχεια, ΣΤ, 4,2), άλλο η δημιουργία κι άλλο η πρακτική, και στην «ποίησιν» ως παράδειγμα δίνει την «οικοδομικήν», αρχιτεκτονική θα λέγαμε σήμερα. Η ποίηση, λοιπόν, με την αρχική διευρυμένη σημασία της δημιουργίας, σε διάκριση με τη σημερινή εξειδικευμένη για τον λόγο με μέτρο ή ρίμα ή ελεύθερο συνειρμό.

Αντικρίζοντας την σταφιδική κρίση του 1893-1905

Αναδημοσίευση από το "respublica.gr"

Η αγροτική εξέγερση των σταφιδοπαραγωγών της βορειοδυτικής Πελοποννήσου αποτελεί πρόκληση κρίσης και αντίκρισης. Η ασφάλεια που παρέχει η απόσταση του χρόνου δίνει την δυνατότητα πολύεδρων επόψεων ανάλογα πάντα με τις προθέσεις και τις προσδοκίες μας. Άλλοτε εναποθέτουμε τα γεγονότα στον αστερισμό του μύθου, ωραιοποιώντας και ηρωοποιώντας, άλλοτε τα “επιστημονικοποιούμε” αποστειρώνοντας τα από την ιδιαίτερη τους γενεσιουργία και άλλοτε τα εξισώνουμε με διαφορές και ομοιότητες από το σήμερα. Η αντπαράθεση των γεγονότων μιας περασμένης εποχής απέναντι στα σημερινά αδιέξοδα, τις εθιμοτυπικές διαμαρτυρίες του αγροτικού κόσμου, και στην γενικευμένη “στεγανότητα” των κοινωνικών ομάδων είναι ένας τρόπος να κατανοήσουμε πληρέστερα και τις δύο εποχές.

Ο “πυρετός της σταφίδας”

Στο τελευταίο μισό του 19ου αιώνα η παραγωγή και η εξαγωγή σταφίδας σημείωσε στην βορειοδυτική Πελοπόννησο εκπληκτική άνοδο ιδιαίτερα μετά την αγροτική μεταρρύθμιση και τη διανομή της εθνικής γης (1871) δημιουργώντας ένα ευρύτατο πλέγμα από μικρούς ιδιοκτήτες και εμπόρους γύρω από την αμπελουργία, την παραγωγή και τη διακίνηση της σταφίδας μέχρι και τα ευρωπαϊκά λιμάνια.

Μάρτα Χάρνεκερ: Το σημαντικό είναι ο ίδιος ο λαός να κατακτά τις λύσεις

Αναδημοσίευση από τον "δρόμο"

Συνέντευξη στον Χρήστο Γιοβανόπουλο

Η Μάρτα Χάρνεκερ είναι μία από τις πιο σημαντικές μαρξίστριες διανοήτριες και, όπως δηλώνει η ίδια, πρωτίστως λαϊκή παιδαγωγός. Το έργο της μελετά κυρίως τα κινήματα, την Αριστερά και τις διαδικασίες μετασχηματισμού των κοινωνιών της Λατινικής Αμερικής, και πιο ειδικά τα τελευταία χρόνια στο πλαίσιο του Σοσιαλισμού του 21ου αιώνα. Βρέθηκε στη χώρα μας, καλεσμένη από το Ινστιτούτο Ρόζα Λούξεμπουργκ και το περιοδικό Θέσεις για το συνέδριο «150 χρόνια Καρλ Μαρξ “Το Κεφάλαιο” – Στοχασμοί για τον 21ο αιώνα» που πραγματοποιήθηκε το περασμένο σαββατοκύριακο. Δημοσιεύουμε αποσπάσματα από μία δίωρη συνέντευξη που μας παραχώρησε, σχετικά με τη δική της προσέγγιση και χρήση του μαρξισμού ή εννοιών του, με βάση τις εμπειρίες της Αριστεράς, σε κινηματικό και κυβερνητικό επίπεδο, στη Λατινική Αμερική.

Με αφορμή την πρόσφατη κρίση, ο Μαρξ έγινε ξανά της μόδας. Με βάση τη δική σας ανάγνωση του Μαρξ, πώς θα χαρακτηρίζατε την παρούσα κρίση;

Μπορώ απλά να πω ότι πρόκειται για μια δομική κρίση και, όπως κάθε κρίση, μπορεί να παράξει την υποτίμηση της εργασίας, εάν δεν υπάρξει ένα πολιτικό υποκείμενο να πάρει στα χέρια του την υπόθεση της κρίσης. Ξέρετε, στον μαρξισμό υπήρχε πολύς ντετερμινισμός σε ό,τι αφορά την αναμονή της κρίσης και εν συνεχεία της επανάστασης και εν τέλει η επανάσταση δεν ήρθε. Δυστυχώς και στην παρούσα κρίση το πολιτικό υποκείμενο, το επαναστατικό υποκείμενο, δεν είναι επαρκώς προετοιμασμένο ώστε να αναλάβει αυτή την υπόθεση, να την εκμεταλλευτεί προς όφελός του.

Δέκα προτάσεις για να μην επαναληφθεί η συνθηκολόγηση όπως έγινε στην Ελλάδα

Αναδημοσίευση από το "Ελληνική επιτροπή ενάντια στο χρέος"

 του Ερίκ Τουσέν

Για να πάρει ο λαός την εξουσία στα χέρια του

Προκειμένου να αποφύγουμε την επανάληψη της συνθηκολόγησης, όπως τη γνωρίσαμε στην Ελλάδα το 2015, καταθέτω δέκα προτάσεις με σκοπό την ανάληψη της εξουσίας από το λαό.

Η πρώτη πρόταση αφορά στην ανάγκη για μια αριστερή κυβέρνηση, για ανυπακοή προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με σαφέστατη προαναγγελία. Το κόμμα, ή ο συνασπισμός κομμάτων, που επιχειρούν να κυβερνήσουν, και βέβαια, αναφέρομαι π.χ. στην Ισπανία, θα πρέπει εξαρχής να αρνηθούν να υπακούσουν στις απαιτήσεις για λιτότητα, και να δεσμευτούν ότι θα αρνηθούν τον ισοσκελισμό του προϋπολογισμού. Θα πρέπει να δηλώσουν: «Δεν θα σεβαστούμε τον κανόνα ισοσκελισμού του προϋπολογισμού που επιτάσσουν οι ευρωπαϊκές συνθήκες» καθώς θέλουμε ν’ αυξήσουμε τις δημόσιες δαπάνες για να καταπολεμήσουμε τα αντικοινωνικά μέτρα και τη λιτότητα, και για να προβούμε στην οικολογική μετάβαση. Συνεπώς, το πρώτο πράμα είναι η σαφής και αποφασισμένη δέσμευση για ανυπακοή. Κατ’ εμέ, μετά την ελληνική συνθηκολόγηση, είναι ουσιώδους σημασίας να εγκαταλείψουμε τη ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να απαιτήσουμε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να σεβαστούν τη λαϊκή βούληση. Η συνέχιση αυτής της ψευδαίσθησης θα μας οδηγούσε στην καταστροφή. Οφείλουμε να αρνηθούμε την υπακοή.

Το ΝΑΤΟ επιβεβαιώνει ότι Τούρκοι αξιωματικοί ζητούν άσυλο στα κράτη μέλη

Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Jens Stoltenberg σε συνέντευξη Τύπου στις Βρυξέλλες την Παρασκευή, ανέφερερε ότι «ορισμένοι Τούρκοι αξιωματικοί που εργάζονται στην δομή διοίκησης του ΝΑΤΟ, μερικοί από αυτούς ζήτησαν άσυλο στις χώρες όπου εργάζονται» στον απόηχο των εκκαθαρίσεων που ακολούθησαν μετά την απόπειρα πραξικοπήματος.Ο Stoltenberg δεν ανέφερε το όνομα των χωρών και πρόσθεσε ότι κάθε σύμμαχος του ΝΑΤΟ  θα αποφασίσει για το αν πρέπει ή όχι να χορηγήσει άσυλο.

"Κόκκινος Δεκέμβρης" του Τ. Κωστόπουλου: βιβλιοπαρουσίαση, Τετάρτη 25 Γενάρη, 8 μ.μ.

Το Κοινωνικό και Πολιτιστικό Κέντρο Βύρωνα σας προσκαλεί

στην παρουσίαση του βιβλίου του Τάσου Κωστόπουλου

"Κόκκινος Δεκέμβρης. Το ζήτημα της επαναστατικής βίας" 

την Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2017,

 στις 20:00 στη Λαμπηδόνα (κλικ για να δείτε την θέση στο χάρτη [εδώ])

Στην παρουσίαση- συζήτηση θα μιλήσουν ο Μενέλαος Χαραλαμπίδης και ο συγγραφέας του βιβλίου
Τάσος Κωστόπουλος.

Επτά δεκαετίες μετά το Δεκέμβρη του 1944, είναι πια αυτονόητο πως η ανάλυση της επαναστατικής βίας που εκλύθηκε στη διάρκειά του μπορεί και πρέπει ν' αποσκοπεί, όχι στην καταγγελία ή τη δικαιολόγηση, αλλά πρωτίστως στην κατανόησή της. Τα ειδοποιά χαρακτηριστικά αυτής της βίας είναι άλλωστε σε θέση να μας αποκαλύψουν καθοριστικά στοιχεία για την ένοπλη εξέγερση των 33 ημερών και την κοινωνική δυναμική της, που η αποκλειστική ενασχόληση με τις ηγετικές στρατηγικές επιλογές και κινήσεις αφήνει συνήθως στη σκιά.

Ο "Κόκκινος Δεκέμβρης" προτείνει μια νέα μεθοδολογία για την προσέγγιση αυτής της απωθημένης πτυχής του αντιστασιακού κι επαναστατικού κινήματος της δεκαετίας του '40. Στους αντίποδες της επιχειρούμενης επανόδου στα μετεμφυλιακά ερμηνευτικά σχήματα των "τριών γύρων", της μειοψηφικής συνωμοσίας και της "εγγενούς εγκληματικότητας" του κομμουνιστικού κινήματος, αλλά δίχως τα ανακλαστικά συγκάλυψης ή υποβάθμισης που διέκριναν την παραδοσιακή αριστερή ιστοριογραφία.

Πρόσφυγες μοιράζουν φαγητό σε άστεγους Έλληνες...

Ενώ οι θερμοκρασίες στη βόρεια Ελλάδα έχουν πέσει στο -10, πρόσφυγες που ζουν σε καταυλισμούς, όπως ο Αντέλ και ο Αντνάν από το Αλέπο, μαζεύουν τα φαγητά που περισσεύουν και τα μοιράζουν σε αστέγους και όσους έχουν ανάγκη - συμπεριλαμβανομένων των ελληνικών οικογενειών.

Ρεπορτάζ του Λόρενς Λι από τη Θεσσαλονίκη, για το Αλ Τζαζίρα (με ελληνικούς υπότιτλους)

Ο Άρειος Πάγος αποφάσισε να μην εκδοθούν οι Τούρκοι αξιωματικοί

Με απόφαση του σήμερα ο Άρειος Πάγος λέει όχι στην έκδοση στην Τουρκία των 8 Τούρκων στρατιωτικών. Η απόφαση ήταν αναμενόμενη μετά τις εισηγήσεις των εισαγγελέων του Ανώτατου Δικαστηρίου. Με βάση την απόφαση οι Τούρκοι αξιωματικοί θα πρέπει να αφεθούν ελεύθεροι, εκτός εάν υπάρχει κάποια δικονομική εκκρεμότητα για άλλο αδίκημα.Αυτό όμως είναι σχεδόν βέβαιο πως θα προκαλέσει οργισμένες αντιδράσεις στην Τουρκία. Ενδεικτικό της σημασίας που δίνουν οι Τούρκοι στο συγκεκριμένο θέμα είναι το γεγονός πως όλα τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης με έκτακτα δελτία ενημερώνουν για την απόφαση του Αρείου Πάγου.

Ο Πάνος Καμμένος με τις δηλώσεις του θέλει να γίνει το μεγαλύτερο τσιράκι του Τραμπ στην Ελλάδα (VIDEO)

Αναδημοσίευση από το "luben.tv"

Ο ΥΠΕΘΑ δηλώνει μεγάλος υποστηρικτής του Τραμπ

Όλος ο μη ακροδεξιός πλανήτης δείχνει ιδιαίτερα προβληματισμένος και ξενερωμένος με την εκλογή του Ντοναλτ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ, στην Ελλάδα όμως δεν πρέπει να προβληματιζόμαστε. Σύμφωνα με τον Υπουργό Εθνικής Αμύνης , τον Πάνο τον Καμμένο που δήλωσε σήμερα σε συνέντευξη του στον ΑΝΤ1 υποστηρικτής του Τραμπ:

“Με τον Τραμπ που είναι κατά της παγκοσμιοποίησης θα σταματήσουν οι οικονομικές επιθέσεις ενάντια στις φτωχές χώρες”

και συνέχισε λέγοντας

“Τώρα ο εχθρός δεν είναι η Ρωσία, άλλα ο Isis, οι Αμερικάνοι θα μας δώσουν και χρήματα για τις βάσεις που διατηρούν στην χώρας μας τα οποία και θα χρησιμοποιήσουμε για εξοπλισμούς”

Η ΚΑΡΟ ΒΑΛΙΤΣΑ

Η ΚΑΡΟ ΒΑΛΙΤΣΑ

της Μαρίας Ουζούνη

Τετάρτη, 1 Φεβρουαρίου στις 7:30 μ.μ.

στο βιβλιοπωλείο μας

(Καλλιδρομίου 30, Εξαρχεια)

Το βιβλίο θα παρουσιάσουν

ο Τάσος Κωστόπουλος

(δημοσιογράφος, συγγραφέας)

και η συγγραφέας

Αποσπάσματα θα διαβάσει

η Πόπη Τσιγκίλη

(εκπαιδευτικός)

Σχήμα: 14Χ20,5 • Σελίδες: 256 • Τιμή: 11 ευρώ • ISBN 978-960-9797-58-0

[Αριστερά ή Ανοίγοντας δρόμους εκεί που στενεύουν οι δρόμοι] Εκκρεμή ζητήματα ανανέωσης της πολιτικής

Αναδημοσίευση από το "rednotebook.gr"

της Ελένης Πορτάλιου

Η πρόταση από τη Δικτύωση της Ριζοσπαστικής Αριστεράς «μιας συνδιάσκεψης για τις εναλλακτικές» [1], την οποία ο Αντώνης Νταβανέλος ορίζει ως «ανοιχτή πολιτική συζήτηση με θέμα την ανάγκη για ένα κοινό μεταβατικό πρόγραμμα»[2], επιχειρεί να θέσει τη μακροχρονίως επιδιωκόμενη συνάντηση/σύγκλιση των περίκλειστων σήμερα αριστερών μικρόκοσμων στο έδαφος των αναγκών της συγκυρίας, που επικαθορίζουν δραματικές εθνικές και παγκόσμιες πραγματικότητες.

Η ιδέα είναι, σε γενικές γραμμές, η εξής: υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός οργανώσεων της αυτοαποκαλούμενης επαναστατικής, αντικαπιταλιστικής, ριζοσπαστικής και πάντως αντιμνημονιακής αριστεράς. Ο κατακερματισμός αυτός τις καθιστά πολιτικώς ανυπόστατες σε μια περίοδο που τα κόμματα του κοινοβουλευτικού τόξου δεν εκπροσωπούν τις λαϊκές τάξεις, τις οποίες καταστρέφουν οι μνημονιακές πολιτικές. Επομένως, υπάρχει κενό αριστεράς στον πολιτικό χάρτη και το κοινοβούλιο. Οι επικείμενες εκλογές συνηγορούν στο θέμα της συνεργασίας επί ποινή αφανισμού. Τι χρειάζεται για να υλοποιηθεί αυτή η συνάντηση/σύγκλιση; Πολιτική βούληση συνδιαμόρφωσης ενός κοινού εναλλακτικού, μεταβατικού ή όπως αλλιώς ονομάζεται προγράμματος, που πάντως θα συνδέεται με στρατηγικούς στόχους για να μη χαθούμε στη θεωρία των σταδίων και σε στενές εθνικές ατραπούς, και το οποίο θα δώσει πολιτική διέξοδο στους αριστερούς αντιμνημονιακούς ψηφοφόρους.