ΣΥΝΘΕΣΗ – ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ –ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗ

( Μια άλλη προσέγγιση με αφορμή τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ…)

Παρακολουθώντας όλες αυτές τις μέρες μετά τις ευρωεκλογές τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ και αναλογιζόμενος ό,τι προηγήθηκε τους τελευταίους μήνες, προσπαθώ να ξεκαθαρίσω (όπως όλα τα «μη μέλη»), τι ακριβώς συμβαίνει, τι παίζεται, από ποιους παίζεται και που πάει το «εγχείρημα» ΣΥΡΙΖΑ.

Τα ζητήματα που τίθενται στρέφονται κυρίως γύρω από τα ακόλουθα ερωτήματα:

-Τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ; Εκλογική σύμπραξη πολιτικών οργανώσεων και ανένταχτων, ένας πολιτικός χώρος συσπείρωσης και κοινής δράσης διαφορετικών και ποικίλων πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων ή το αντισυστημικό μέτωπο των ανατρεπτικών δυνάμεων που υπάρχουν στην σημερινή ελληνική κοινωνία; (Προφανώς δεν είναι το τελευταίο, ούτε φαίνεται ότι θέλουν να γίνει κάτι τέτοιο όλοι όσοι σήμερα συστεγάζονται στον ΣΥΡΙΖΑ).

- Με ποιες δυνάμεις μπορεί «να τα βρεί» ο ΣΥΡΙΖΑ και με ποιές όχι; Αφού τα βρήκε με το ΔΗΚΚΙ και (αρχικά) με κάποιους «Οικολόγους», γιατί να μην τα βρεί και με τους Οικολόγους – Πράσινους; Και γιατί ενδεχομένως να μην στηρίξει μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να προωθήσει συγκεκριμένες λύσεις σε συγκεκριμένα και οξυμένα ζητήματα που απαιτούν άμεσες απαντήσεις;
- Υπάρχει το ενδεχόμενο και αποτελεί πράγματι στόχο του ΣΥΡΙΖΑ να δημιουργήσει «τρίτο πόλο» μαζί με το ΚΚΕ; Αν όχι, γιατί επανήλθε επ’ αυτού λίγο πριν τις Ευρωεκλογές;
- Μπορεί να συνεχίσει ο ΣΥΡΙΖΑ με την σημερινή του λειτουργία; Ποιοί επιμένουν να μην έχει μέλη ο ΣΥΡΙΖΑ; Ποιοι θα παίρνουν τις αποφάσεις για όλα τα παραπάνω και για ό,τι ήθελε προκύψει;

Αποσύνθεση
Όπως έλεγε και μια καλή συντρόφισσα, μετά τις ευρωεκλογές έσπασε το «απόστημα» που υπήρχε τόσο καιρό στο σώμα του ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιος άλλος είπε ότι γάμος με το ζόρι δεν γίνεται. Αυτό που γίνεται είναι είτε «λευκός γάμος» είτε «επαναλαμβανόμενοι βιασμοί»,στα πλαίσια ενός γάμου στα χαρτιά.

Κατά τη γνώμη μου, κεντρικό πρόβλημα στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ο ηγεμονισμός που εκφράζεται κυρίως από ένα μέρος του Συνασπισμού. Ο «ηγεμονισμός» αποτελεί μια παθογένεια στο χώρο της αριστεράς (και όχι μόνο) και αφορά όχι μόνο τα μεγαλύτερα κόμματα και οργανώσεις αλλά και τις περισσότερες από τις μικρότερες αφού «συγκροτήθηκαν» στη βάση του διαχωρισμού από κάποιες άλλες και τις διακατέχει το σύνδρομο της «δικαίωσης» των επιλογών τους.

Μπορούν να συνυπάρξουν όλες οι σημερινές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ στα πλαίσια μιας ισότιμης συνεργασίας; Αμφιβάλλω. Μπορούν να απεμπολήσουν οικειοθελώς «κεκτημένα δικαιώματα»; Δεν νομίζω. Μπορεί να συγκροτηθεί μια δυναμική «από τα κάτω» που να ανατρέψει αυτούς που έπιασαν τις καρέκλες και τα πόστα και δεν λένε να κουνηθούν; Λίγο θολό φαίνεται. Αυτό θα σήμαινε πρωτόγνωρες δημοκρατικές διαδικασίες, δηλαδή όνειρα θερινής νυκτός. Οπότε;

Ανασύνθεση
Η ανασύνθεση της αριστεράς σε μια πιο προωθημένη βάση, εξακολουθεί να παραμένει το ζητούμενο.

Τι μπορεί να κάνει ένα «μη μέλος» του ΣΥΡΙΖΑ γιαυτό; Πόσοι θα αντέξουν όλα αυτά που παρακολουθούμε έκπληκτοι τις τελευταίες μέρες; Πόσοι θα αντέξουν μέχρι τις επόμενες εκλογές; Πόσοι θα πάνε μέχρι την επόμενη κάλπη, πόσοι θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ; Και τι ομοιότητες και διαφορές θα έχει ο τότε ΣΥΡΙΖΑ από τον σημερινό; Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα…

Πάνος Τότσικας

Μια πραγματικά «συριζική» εκδήλωση…

Παρακολουθώντας την σημερινή (Κυριακή, 28 Ιουνίου 2009) εκδήλωση με θέμα «Η ενότητα της Αριστεράς και οι διεργασίες στην Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ» στα πλαίσια του φεστιβάλ RESISTANCE 2009 που διοργάνωσε η ΚΟΕ, αναρωτηθήκαμε αν πράγματι ήταν έξω από τα ήθη και την κουλτούρα της αριστεράς, γιατί κινήθηκε σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από την εκδήλωση που είχαν οργανώσει μερικές μέρες πριν οι «ανανεωτικοί» του ΣΥΝ, όταν άρχισαν να σκάβουν - και δημόσια πλέον - τον τάφο του ΣΥΡΙΖΑ.

Φοβηθήκαμε μην αρχίσουν πάλι οι …καταγγελίες, γιατί έχουμε πραγματικά μπερδευτεί με τα ήθη και έθιμα της αριστεράς. Και πώς να μην μπερδευτούμε όταν ο σ. Χουντής, η «Νεολαία ΣΥΝ», ο «105.5 στα αριστερά», η «ρόζα» και μερικοί άλλοι πριν μερικές μέρες καλούσαν τον κόσμο να μην συμμετέχει στην συγκέντρωση της Δευτέρας 22/6/2009 στην οδό Βαλτετσίου έξω από τα γραφεία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. γιατί κατά την γνώμη τους εκείνη η συγκέντρωση «δεν είχε σχέση με την κουλτούρα και την παράδοση της ριζοσπαστικής Αριστεράς.» Φαίνεται ότι στην κουλτούρα της αριστεράς που εκπροσωπούν όλοι αυτοί οι σύντροφοι υπάρχει μόνον μια περίπτωση στην οποία να καλούν τον κόσμο σε συγκέντρωση να τιμήσει ή να στηρίξει κάποιον σύντροφο: όταν πεθάνει. Στην κηδεία του και στα μνημόσυνα που ακολουθούν. Όσο είναι ζωντανός τέτοιες εκδηλώσεις απαγορεύονται…

Ευτυχώς όμως ο σ. Αλαβάνος παραμένει ζωντανός. Και όλοι όσοι παρευρέθηκαν στην εκδήλωση, παρακολουθούσαν με ενδιαφέρον την ομιλία του. Ήταν από τις πιο αντιπροσωπευτικές συγκεντρώσεις που έχουν γίνει μέχρι σήμερα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Εκτός από τους ομιλητές, πήραν τον λόγο πολλοί παρευρισκόμενοι. Μέσα σε συντροφικό κλίμα, συναγωνιστές από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τον αντιεξουσιαστικό χώρο μέχρι την ανανεωτική πτέρυγα του ΣΥΝ, εξέθεσαν τις απόψεις τους για όλα τα ζητήματα.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσίασαν οι απόψεις που ακούστηκαν για την οργανωτική ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ. Κάποια στιγμή παρ’ ολίγον να …κρυολογήσουμε από το ρεύμα που προκάλεσε ο σ. Θεωνάς με τους ισχυρισμούς του ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποκτήσει μέλη και αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες. Ευτυχώς όμως πήρε την κατάλληλη απάντηση από τον σ. Αλαβάνο που του έβγαλε …«κόκκινη κάρτα»!

H ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές, οι δυνατές μετασεισμικές δονήσεις (παραίτηση και ανάκληση παραίτησης Αλαβάνου) φέρνουν επιτέλους, έστω και με δραματικό τρόπο, στην επιφάνεια. την βαθιά κρίση της ελληνικής (και όχι μόνον) Αριστεράς.

Είναι κοντόφθαλμο να αντιλαμβανόμαστε την κρίση μόνον σαν κρίση ηγεσίας, σαν αποτυχία της προεκλογικής τακτικής, σαν αστοχία της δράσης συγκεκριμένων συνιστωσών ή τάσεων, σαν αποτέλεσμα της ολόπλευρης επίθεσης του συστήματος, σαν συνέπεια της υπονομευτικής στάσης ανθρώπων ή τάσεων. Δεν είναι η ώρα επιμερισμού των ευθυνών. Αυτές βαραίνουν όλους και όλες. Είναι η ώρα αλλαγής της σελίδας.

Αυτές τις ώρες το νυστέρι πρέπει να μπει πολύ βαθιά και το μυαλό να τρέξει πολύ μπροστά. Η κρίση του ΣΥΡΙΖΑ είναι κρίση της σχέσης του με την κοινωνία, είναι κρίση μοντέλου συγκρότησης, είναι κρίση του τρόπου παραγωγής πολιτικής σκέψης και δράσης, είναι κρίση επικοινωνίας ανάμεσα στους ανθρώπους του. Μέλος, Οργάνωση, Κόμμα, Κίνημα, Συνδικάτο: Έννοιες που νομίζαμε πως ξέραμε κι όμως πρέπει να συζητηθούν από την αρχή. Ο Δεκέμβρης μας έστειλε το μήνυμα. Τον αγαπήσαμε, τον θαυμάσαμε, τον υποστηρίξαμε. Όμως δεν τον καταλάβαμε. Δεν αλλάξαμε τίποτα στον τρόπο που παράγουμε πολιτική. Με την ίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ άνθρωποι με τις πιο διαφορετικές ιδεολογικές καταβολές βρέθηκαν δίπλα –δίπλα. Όμως οι συνιστώσες και οι τάσεις κράτησαν όλες γερά το μετερίζι τους, κουβάλησαν στο ΣΥΡΙΖΑ τα «εικονίσματά» τους, τα στερεότυπά τους, τις αυστηρές ταξινομήσεις, τις απαρέγκιλτες αναλύσεις. Βρέθηκαν ισορροπίες, ομοφωνίες και αφωνίες. Χάθηκαν όμως οι άνθρωποι, η δημιουργική έμπνευση, η σύνθεση, η χαρά της ανατροπής του καθένα μέσα στη δίνη της αναζήτησης τη αλήθειας. Γίνανε συσκέψεις και συνδιασκέψεις, όμως οι τάσεις και οι συνιστώσες όπως μπήκαν, έτσι βγήκαν απ’ αυτές.

Τα ιδεολογικά ρεύματα και οι πολιτικές συγκυρίες γύρω από τις οποίες συγκροτήθηκαν όλες οι σημερινές τάσεις και συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ είχαν κλείσει ήδη από το 1989 τον ιστορικό τους κύκλο. Παρόλ’ αυτά στην περίοδο συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ αυτές οι οργανώσεις συναποτέλεσαν το αναγκαίο σκαλοπάτι ανάμεσα στο παλιό και στο καινούργιο. Σήμερα όμως κλείνει οριστικά και η περίοδος χρησιμότητάς τους σαν ανεξάρτητες μονάδες παραγωγής πολιτικής σκέψης και δράσης. Προϋπόθεση της αναγέννησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι η αποστοίχιση των ανθρώπων του από τις σημερινές συνιστώσες και τις τάσεις. Έτσι θα αναδημιουργηθούν νέες τάσεις σε αναφορά με τα σύγχρονα διακυβεύματα Η εθελοντική απορρόφησή τους μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν μια ανεκτίμητη προσφορά.
Γι αυτούς ακριβώς τους λόγους, το «οργανωτικό» δεν είναι «τεχνικό», αλλά υπαρξιακό πρόβλήμα για το ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έχει να κάνει μόνο με την αποτελεσματικότητα της εφαρμογής της μιας ή άλλης πολιτικής, αλλά με το αν θα έχουμε ή όχι την ικανότητα να παράγουμε πολιτική.

Το «οργανωτικό» λοιπόν δεν αφορά τους «καημένους» τους ανένταχτους που δεν έχουν ψήφο και εκπροσώπηση, αλλά και όλα τα κομματικά μέλη που φαντασιώνονται πως επειδή έχουν ψήφο, έχουν εκπροσώπηση μέσα από ένα απολύτως ιεραρχικό, σύστημα αντιπροσώπευσης όπου το μόνο που λειτουργεί είναι οι μεγάλοι, μικροί και μικρομέγαλοι μηχανισμοί.

Τα χαρακτηριστικά του νέου πολιτικού φορέα στον οποίο θα πρέπει να μετεξελιχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι :

• Αποτελείται από πολιτικές συλλογικότητες – δηλ. οργανώσεις βάσης σε όσο το δυνατόν περισσότερους κοινωνικούς χώρους. Τα μέλη αυτών των οργανώσεων επιδιώκουμε να είναι «στελέχη» σε κοινωνικούς χώρους και μέτωπα, να μπορούν να παράγουν και όχι μόνον να αναπαράγουν πολιτική σε ειδικό, αλλά και σε γενικό επίπεδο. Όχι στο μόνιμο καταμερισμό εργασίας μελών και στελεχών. Δεν θέλουμε οργανώσεις με μέλη που ψηφίζουν μια φορά το χρόνο τα στελέχη τους. Θέλουμε να περάσουμε από την ανάθεση εκπροσώπησης στην ανάληψη πρωτοβουλίας και ευθύνης. Θέλουμε έναν πολιτικό φορέα όπου οι άνθρωποι θα νιώθουν μέσα σ’ αυτόν τη χαρά της ατομικής και συλλογικής δημιουργίας και όχι τη βαρεμάρα του καθήκοντος.
• Λειτουργεί κυρίως με την άμεση δημοκρατία και δευτερευόντως με την αντιπροσωπευτική. Δεν θέλουμε κόμμα - πυραμίδα που οδηγεί σε άχρηστη «στελεχοποίηση» και γραφειοκρατικές στρεβλώσεις.
• Στο εσωτερικό του συγκροτούνται και λειτουργούν ελεύθερα τάσεις που έχουν δικαίωμα δημόσιας έκφρασης..
• Όργανα εκλεγμένα και ανακλητά σε τρία μόνον επίπεδα : πρωτοβάθμιο (τοπικές, κλαδικές, τομεακές, νομαρχιακές κλπ), δευτεροβάθμιο (Σώμα Πανελλαδικής Σύνθεσης), τριτοβάθμιο (Γραμματεία).
• Ευελιξία στα οργανωτικά σχήματα με βάση τις εκάστοτε ανάγκες του κινήματος.
Δεν είναι δυνατόν π.χ. η προεκλογική μας τακτική να αποφασίζεται από 20 – 30 ακόμα και 100 επαγγελματικά στελέχη, όσο έξυπνα, μορφωμένα και αφοσιωμένα να είναι αυτά. Η προεκλογική μας τακτική πρέπει να αποφασίζεται από τα μέλη.

Τι προτείνουμε λοιπόν ; Να τα διαλύσουμε όλα ; Να πετάξουμε στο περιθώριο στελέχη που έδωσαν την ψυχή τους, που θυσίασαν τη ζωή τους και αφιερώθηκαν στο μεγάλο ή μικρό «κόμμα»; Να «τσακίσουμε» υπαρκτές συλλογικές σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους μας; Να ισοπεδώσουμε μαζί με τις αθέμιτες, θεμιτές και χρήσιμες προσωπικές φιλοδοξίες; Να απαξιώσουμε πρόσωπα με κύρος και εμβέλεια στην κοινωνία ; Να πυροδοτήσουμε πολιτικές, προσωπικές, εργασιακές ανασφάλειες ;
Απολύτως τίποτα από τα παραπάνω! Όλα μας χρειάζονται! Οι προσωπικότητες, οι φιλοδοξίες, η πείρα, οι συλλογικές σχέσεις. Όχι μόνον δεν θέλουμε να πετάξουμε τους ανθρώπους, αντίθετα αναζητούμε την πολιτική μορφή που θα τους απελευθερώσει. Άλλα πράγματα πετάμε: πουκάμισα αδειανά, άχρηστα στερεότυπα, σκουριασμένα αναλυτικά εργαλεία, μηχανισμούς του περασμένου αιώνα. Όσο για τα εκατοντάδες επαγγελματικά στελέχη του ΣΥΝ και των άλλων οργανώσεων, μπορούν κάλλιστα να αξιοποιηθούν. Όχι βέβαια στα πλαίσια όχι ενός νέου μηχανισμού με καθοδηγητικό χαρακτήρα, αλλά ενός μηχανισμού με χαρακτήρα τεκμηρίωσης – τεχνικής - οργανωτικής στήριξης – δημοσιότητας, ο οποίος είναι απολύτως απαραίτητος στις σημερινές συνθήκες και θα μπορούσε να μεγιστοποιήσει την αποτελεσματικότητα των παρεμβάσεών μας στην κοινωνία.

Σε όσους γελούν χαιρέκακα για την οργανωτική κρίση του ΣΥΡΙΖΑ, απαντάμε : Ναι έχουμε την τόλμη να παραδεχτούμε ότι αποτύχαμε ! Έχουμε την τόλμη να αλλάξουμε! Αυτό εξάλλου είναι η ουσία της μαρξιστικής διαλεκτικής στην πολιτική: Να βρίσκεις σε κάθε εποχή την οργανωτική μορφή που της ταιριάζει. Να πετάς τις μορφές, όταν φυλακίζουν το περιεχόμενο και να τις αντικαθιστάς από καινούργιες που το απελευθερώνουν. Και όχι να κρύβεσαι πίσω από δήθεν διαχρονικές αξίες όπως το απολύτως αντιμαρξιστικό και αντιδιαλεκτικό σύνθημα του ΚΚΕ «8 δεκαετίες αγώνες και θυσία το ΚΚΕ στην πρωτοπορία».

Ανατρέπουμε τον εαυτό μας ! Γι αυτό κι έχουμε ακόμα ελπίδες να συμβάλουμε στην ανατροπή του πολιτικού σκηνικού. Όσο για την εκτός ΣΥΡΙΖΑ Αριστερά της ευχόμαστε : Και στα δικά σας!

Βαγγελιώ Σωτηροπούλου
μέλος του ΣΥΡΙΖΑ Ν. ΕΡΥΘΡΑΙΑΣ με περιορισμένα δικαιώματα…

ΣΥΡΙΖΑ: Το στοίχημα μπορεί να κερδηθεί

Η κρίση που ξέσπασε στο ΣΥΡΙΖΑ μετά τις ευρωεκλογές της 7^ης Ιουνίου μετέτρεψε ένα ατυχές εκλογικό αποτέλεσμα σε πολιτική πανωλεθρία. Το 4,7% βαφτίστηκε «ταπεινωτικό» και, μέσα σε μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα κατάθλιψης, δόθηκε η αφορμή για να εκδηλωθούν οι πλέον προβληματικές πολιτικές τάσεις του χώρου ΣΥΡΙΖΑ: υπερβολές, άκρατος υποκειμενισμός, συντηρητικά αντανακλαστικά, ακόμα και αντιδεοντολογικές συμπεριφορές. Την εποχή της δημοσκοπικής ανόδου, είχαμε προειδοποιήσει ότι οι φούσκες των δημοσκοπήσεων μοιάζουν πολύ με αυτές του χρηματιστηρίου. Κατηγορηθήκαμε τότε ως ηττοπαθείς γιατί επισημαίναμε ότι τα νούμερα των δημοσκοπήσεων είναι αναντίστοιχα με τους αριθμούς της πραγματικότητας, έτσι όπως αυτοί εκφράζονται στην πολιτική στράτευση, τη διαθεσιμότητα στη δράση, καθώς και την κοινωνική γείωση του ΣΥΡΙΖΑ. Τελικά η πραγματικότητα αποδείχτηκε ισχυρότερη των δημοσκοπήσεων και εμείς πέσαμε να πεθάνουμε γιατί χάσαμε το 18%, που ποτέ δεν είχαμε.

Το κραχ

Από το βράδυ των εκλογών και μετά, τα ΜΜΕ υποκατέστησαν πλήρως το δημόσιο χώρο της Αριστεράς, με τα στελέχη της ανανεωτικής πτέρυγας του ΣΥΝ να αμφισβητούν όχι μόνο την πολιτική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και την ίδια του την ύπαρξη. Και ενώ σύντροφοι και συντρόφισσες σε όλη την Ελλάδα επιχειρούσαν να διερευνήσουν τα αίτια του κακού αποτελέσματος και αυθόρμητα αναζητούσαν τους τρόπους και τις διαδικασίες για να προχωρήσει το κοινό μας εγχείρημα, η υποβολή παραίτησης του σ. Αλαβάνου μετέτρεψε στο σπάσιμο της φούσκας σε πραγματικό κραχ. Ο Αλέκος Αλαβάνος έχει τη δικιά του (μεγάλη) συνεισφορά και στην αριστερή στροφή του ΣΥΝ και στη διατύπωση ενός πολιτικού λόγου έξω από τα ξύλινα στερεότυπα της παραδοσιακής Αριστεράς. Εντούτοις, η δημόσια απαξίωση του Αλέξη Τσίπρα, η παραίτηση την ώρα που απαιτούταν η μέγιστη συσπείρωση, η προσπάθεια υπόδειξης εξιλαστήριων θυμάτων για το ατυχές αποτέλεσμα, καθώς και η εκ των υστέρων (γιατί την ώρα που έπρεπε δεν είχε λεχθεί τίποτα) κριτική σε επιλογές τις οποίες και ο ίδιος συνδιαμόρφωσε, τραυμάτισαν σοβαρά τον ΣΥΡΙΖΑ. Επιπλέον, η παρέμβαση Αλαβάνου λειτούργησε ως θρυαλλίδα μιας αλυσίδας εκρηκτικών επιλογών όπως η συγκέντρωση μπροστά στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ και η απαράδεκτη στοχοποίηση στελεχών της νεώτερης γενιάς. Το ευτύχημα είναι ότι χάρη στις νηφάλιες παρεμβάσεις πολλών πλευρών, τα χειρότερα αποφεύχθηκαν, και ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί το δικαίωμα του στην ελπίδα.

Τα αίτια

Η ελπίδα όμως δεν υπηρετείται με τη φυγή προς τα μπρος, αλλά με τον ψύχραιμο απολογισμό της προηγούμενης περιόδου μακριά από υποκειμενισμούς και σκοπιμότητες. Από τη μεριά μας θα θέλαμε να συνεισφέρουμε στη συζήτηση σημειώνοντας επιγραμματικά τα κυριότερα σημεία στα οποία δεν πήγαμε καλά το προηγούμενο διάστημα.

1. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως άλλωστε και η ευρωπαϊκή Αριστερά σχεδόν στο σύνολο της, δεν μπόρεσε να δώσει πειστική απάντηση στην κρίση. Αποδειχτήκαμε ασαφείς και αντιφατικοί απέναντι στο κεντρικό ερώτημα της συγκυρίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι ακόμα και αν τα κάναμε όλα περίφημα, θα κερδίζαμε εμείς από την κρίση και όχι η Άκρα Δεξιά (ιστορικά οι κρίσεις σπανίως ευνοούν την Αριστερά…). Εντούτοις, οφείλουμε να υπογραμμίσουμε ότι δεν πράξαμε καν τα στοιχειώδη τόσο στο επίπεδο του πολιτικού λόγου όσο και σε αυτό της κινηματικής δράσης αφήνοντας ανοιχτό το πεδίο στις πλέον αντιδραστικές δυνάμεις.

2. Το διαρκές μπρος-πίσω σχεδόν σε όλα τα θέματα, ουδετεροποίησε τις θέσεις μας και μας οδηγούσε σε απώλειες τόσο από τα αριστερά όσο και από τα δεξιά. Την ώρα που διακηρύτταμε τη στήριξη μας στην εξέγερση του Δεκέμβρη, η κοινοβουλευτική ομάδα έκανε ημερίδα για τον… εκδημοκρατισμό της Αστυνομίας και ο Αλέξης Τσίπρας καταδίκαζε το μυριόστομο «μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι». Την ώρα που αποκλείαμε τη συνεργασία με το νεοφιλελεύθερο ΠΑΣΟΚ, δηλώσεις των Ανανεωτικών και του Αλέκου Αλαβάνου κρατούσαν διαρκώς την πόρτα ανοιχτή. Την ώρα που φωνάζαμε ότι είμαστε διαφορετικοί από όλους τους άλλους, η εσωτερική φαγωμάρα και οι προσωπικές στρατηγικές έπειθαν για το αντίθετο. Την ώρα που ο σύντροφος Τσίπρας εκλέχτηκε με μια πανίσχυρη εντολή για να φέρει στο πολιτικό προσκήνιο την επισφάλεια, το 16, και τη Γένοβα, έδωσε την εντύπωση ότι στην πορεία παγιδεύτηκε στο τέλμα του συστήματος-Συνασπισμός. Με δυο λόγια, χάσαμε τους μετριοπαθείς που θεώρησαν ότι υιοθετήσαμε αριστερίστικες στάσεις, χάσαμε και τους ριζοσπάστες που θύμωσαν γιατί τα μαζέψαμε.

3. Η απουσία εσωτερικής λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ, το τεράστιο έλλειμμα δημοκρατίαςκαθώς και η συστηματική αγνόηση των συντρόφων -ισσών που δεν ανήκουν σε κάποια συνιστώσα, οδήγησαν στην απομάκρυνση από το εγχείρημα ενός δυναμικού που κανονικά θα έπρεπε να αποτελεί τη ραχοκοκαλιά του.

4. Το αντάρτικο των Ανανεωτικών πήρε από ένα σημείο και μετά τις διαστάσεις ανοιχτής υπονόμευσης, πράγμα που επέτεινε τη αποσυσπείρωση (αλλά όχι στο βαθμό που ισχυρίζονται κάποιοι).

Για μας, είναι προφανές ότι τα αίτια της αποτυχίας πρέπει να αναζητηθούν στις πολιτικές αστοχίες ενάμισι χρόνου και όχι στις είκοσι μέρες της προεκλογικής περιόδου. Η πολιτική (τουλάχιστον για την Αριστερά) δεν μπορεί να συρρικνωθεί στην αποτίμηση σλόγκαν και την ανάλυση δημοσκοπικών δεδομένων. Η πραγματική αμηχανία της προεκλογικής εκστρατείας δεν αποτέλεσε παρά αντανάκλαση της στρατηγικής αμηχανίας του ΣΥΡΙΖΑ.

Από εδώ και πέρα

Έχοντας προσπαθήσει να σκιαγραφήσουμε σε αδρές γραμμές τα κατ’ εμάς αίτια της εκλογικής αποτυχίας, θα πρέπει τώρα να σταθούμε (εξίσου συνοπτικά) και σε ορισμένα βασικά στοιχεία της από εδώ και πέρα πορείας του ΣΥΡΙΖΑ.

1. Κατ’ αρχάς, είναι απολύτως αναγκαίος όρος ύπαρξης του ΣΥΡΙΖΑ η αταλάντευτη επιμονή στην αριστερή γραμμή. Σε μια συγκυρία όπου διαρκώς περιθωριοποιούνται νέα κοινωνικά κομμάτια και το πολιτικό σύστημα έχει φτάσει στον ναδίρ της αξιοπιστίας του, η Αριστερά μπορεί να υπάρξει και να μεγαλώσει μόνο ως κοινωνικά ανταγωνιστική και αντισυστημική δύναμη. Μια δύναμη που συμβάλλει στην οργάνωση της αντίστασης «των από κάτω» και ταυτόχρονα προβάλλει, ένα πρότυπο πολιτικής που θεμελιώνεται στην εν σώματι συμμετοχή των υποκειμένων. Μια τέτοια πολιτική όχι μόνο μπορεί να σφυρηλατήσει μια κοινωνικά υπολογίσιμη Αριστερά, αλλά, με την πάροδο του χρόνου, μπορεί και να αποτελέσει εφαλτήριο ένας νέου αριστερού ηγεμονικού σχεδίου. Το παραμικρό φλερτάρισμα με κεντροαριστερά σενάρια ή (και) ακόμα και η πιο μικρή απομάκρυνση από τα κινήματα, θα μας οδηγήσει στον αφανισμό που υπέστη η Κομμουνιστική Επανίδρυση στην Ιταλία. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα στεριώσει μόνο πάνω στο στέρεο έδαφος των αντιστάσεων και όχι στην κινούμενη άμμο του κυβερνητισμού, με εμπιστοσύνη στα πολλαπλά πρόσωπα της ανατροπής, μη υποτασσόμενος στα κελεύσματα των ΜΜΕ.

2. Πρέπει να προχωρήσουμε το ταχύτερο στο σχέδιο της «συριζοποίησης». Συριζοποίηση, όμως, δεν σημαίνει ούτε την αναπαραγωγή αρχηγικών μοντέλων, ούτε και τη διαμόρφωση στενών αντιδημοκρατικών διευθυντηρίων. Αντιθέτως, σημαίνει μεταβίβαση της ισχύος από τη Γραμματεία στα μέλη, δημιουργία τοπικών, θεματικών και κλαδικών επιτροπών από τις οποίες, με δημοκρατικές διαδικασίες και πλουραλισμό, είναι αναγκαίο να προκύψουν ισχυρά πανελλαδικά όργανα που θα παίρνουν τις αποφάσεις, Σημαίνει, επίσης, συντονισμό της προς τα έξω εμφάνισης μέσω της (διαρκώς αναβαλλόμενης ) δημιουργίας γραφείου τύπου, υπαγωγή της Κοινοβουλευτικής Ομάδας στη Γραμματεία, οριστική ρήξη με την πολιτική των προσωπικών εμπνεύσεων.

3. Είναι επείγον να αναληφθούν εξωστρεφείς πολιτικές πρωτοβουλίες μεγάλης κλίμακας τόσο για τους μετανάστες όσο και για την κρίση. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ το διάστημα που θα μεσολαβήσει μέχρι την Πανελλαδική τον Οκτώβριο, παραμείνει εγκλωβισμένος στη συζήτηση για τα εσωτερικά του, δεν θα μπορέσει να αναστρέψει την κοινωνική ερήμωση που φέρνει νη φτώχεια και ο ρατσισμός. Πρέπει τώρα να μπει ανάχωμα στα πογκρόμ εναντίον των μεταναστών, πρέπει τώρα να δώσουμε με όλες μας τις δυνάμεις τη μάχη ενάντια στην Άκρα Δεξιά, πρέπει τώρα να βάλουμε φραγμό στην περαιτέρω φαλκίδευση των κοινωνικών δικαιωμάτων και τη γιγάντωση της ανεργίας.

Τις τελευταίες ημέρες χάσαμε πολύ έδαφος, αλλά μπορούμε ακόμα να κερδίσουμε το στοίχημα.

Ομάδα Ρόζα

26/06/2009

Χρειαζόμαστε συγκλονιστικές αλλαγές κι όχι παρηγορητικά λόγια

Η Αριστερά δεν επιβιώνει με τα ίδια και τα ίδια - ο κόσμος της χρειάζεται το καινούργιο, τη νέα και πρωτότυπη έκφραση κι όχι τα φαντάσματα του παρελθόντος

Μετά τους σεισμούς και τους μετασεισμούς ακούγονται από όλες τις πλευρές καθησυχαστικά λόγια.

Ο Τσίπρας υπόσχεται ότι θα είναι πρόεδρος όλου του Συνασπισμού, ο Αλαβάνος ότι δεν θα απορροφηθεί ο Συν μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, ο Γλέζος ότι δεν θα γίνει ποτέ ο ΣΥΡΙΖΑ ενιαίο κόμμα, ο Κουβέλης ότι θα μιλάει μόνο πολιτικά κι όχι για προσωπικές κόντρες, ο Στρατούλης ότι θα παγώσουν οι τάσεις, άλλοι ότι όλα θα γίνουν δημοκρατικά και νομότυπα κλπ κλπ

Ειρήνη ημίν λοιπόν ..

Έ και;

Αυτό είναι το πρόβλημα;

Αν θα τα βρουν μεταξύ τους και για πόσο οι ηγεσίες και οι μηχανισμοί;

Το θέμα είναι ο κόσμος τι λέει για όλα αυτά και κυρίως τι ανάγκες έχει!

Δεν ενδιαφέρει το πως θα κατασκευαστεί η συναίνεση επί των νέων πολιτικών τους ακροβατισμών.

Εκείνοι προσπαθούν νάχουν και τη πίτα και το σκύλο.

Ισορροπίες, συμψηφισμοί, αμοιβαίες υποσχέσεις και εξυπηρετήσεις και στο βάθος κήπος..

Το μήνυμα δεν ελήφθη από κανέναν.

Η κακοδαιμονία της αριστεράς δεν ξορκίζεται με καθησυχαστικά λόγια αλλά με γενναίες διαπιστώσεις κι άλλο τόσο γενναίες πράξεις.

Ας βγάλουμε επιτέλους το κεφάλι από την άμμο, ας ανοίξουμε τα μάτια μας στην πραγματικότητα που φωνάζει ..

Ο Συνασπισμός σαν εγχείρημα έχει τελειώσει προ πολλού - λυπάμαι που το λέω, αλλά έτσι είναι.

Εκτός κι αν καταφέρει με συνέδριο, έστω και τώρα, να γίνει επιτέλους ενιαίο κόμμα καταργώντας τις τάσεις που με τα ξεχωριστά ψηφοδέλτια και την κατανομή εδρών στα όργανα χωρίζουν το κόμμα σε παρατάξεις και πνίγουν τα ρεύματα ιδεών.

Πρόκειται για ένα γυαλί χιλιοραγισμένο που το κολλάμε κάθε φορά και με λιγότερη επιτυχία ακριβώς στο ίδιο σημείο - και στην πρώτη επαφή με την ζοφερή πραγματικότητα γίνεται περισσότερα κομμάτια.

Δύο ψυχές σε ένα σώμα καταπιέζονται αφόρητα

Για να συνυπάρξουν όλο και φτωχαίνουν το λόγο τους, λογοκρίνουν τις απόψεις τους, εγκαταλείπουν το βάθεμα της προγραμματικής τους παραγωγής, στριμώχνονται να χωρέσουν.

Επαναλαμβάνουν συνεχώς το κύκλο της ιστορίας του Χότζα με την κατσίκα. Πότε την βάζουν στο κοινό μας σπίτι και ασφυκτιούν, πότε την βγάζουν για να πάρουν αέρα!

Προτείνω να απελευθερωθούμε απο τις δουλείες της καταναγκαστικής συνύπαρξης και να προχωρήσουμε στο συμβόλαιο ελεύθερης συμβίωσης.

Προτείνω, αν σταθούμε ανίκανοι να καταργήσουμε τις τάσεις, ένα βελούδινο διαζύγιο στον Συνασπισμό. Βελούδινο με την έννοια κανείς να μην κάνει πλέον χρήση του πρώην κοινού ονόματος μετά τη λύση του συμβολαίου. Να περάσει στην ιστορία όπως της ΕΔΑ πχ.

Να φτιάξουν οι Ανανεωτικοί το κόμμα-χώρο των ονείρων μας, να φτιάξουν οι της "αριστερής πλειοψηφίας" το επαναστατικό τους υποκείμενο. Κι όλοι ελεύθερα, αν θέλουνε, να συμβιώσουν ελεύθερα μέσα σε έναν ΣΥΡΙΖΑ-ΕΔΑ, ένα μοναδικό πολιτικό σχηματισμό για κοινή παρέμβαση στη πολιτική ζωή της χώρας πάνω σε όσα όλοι συμφωνούμε.

Γιατί να ακροβατούμε συνεχώς επικίνδυνα πάνω στο σχοινί της "συνεννόησης" χωρίς αρχές και συνέπεια;

Γιατί να κουράζουμε και να απογοητεύουμε συνεχώς το κόσμο που μας έχει ανάγκη στην καθημερινότητά του;

Γιατί να γινόμαστε συνεχώς είδηση για τη φαγωμάρα μας κι όχι για τις ιδέες, τις παρεμβάσεις μας και τη κοινή, ενωτική μας δράση;

Γιατί αντί για αμοιβάδες που όλο πολλαπλασιάζονται σε ένα άρρωστο και ημιθανές σώμα να μη γίνουμε σαράκι στο σώμα του συστήματος;

Όλα αυτά είναι εύκολα - αρκεί να αποδεχτούμε την πραγματικότητα και για μια φορά να φανούμε αντάξιοι της ιστορικής μας κληρονομιάς με αλληλοκατανόηση και γενναιότητα.

Δεν χρειάζεται απλά μεγάλη πολιτική στροφή - πρώτα από όλα χρειάζεται αυτογνωσία και συγκλονιστική συνειδητοποίηση και ανάληψη ευθύνης.

Να τελειώσουμε με τους αυτοματισμούς, τα έτοιμα, τις φοβίες και τις περιχαρακώσεις.

Σε ένα άνετο κοινό σπίτι δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε μεταξύ μας, αντίθετα έχουμε να μοιράσουμε έμπνευση και προωθητικές ιδέες και δράσεις για τις ανάγκες των πολλών.

αριστερή στρουθοκάμηλος

Επόμενο βήμα η αυτοθέσμηση του ΣΥΡΙΖΑ

δημοκρατία,
αυτοοργάνωση,
χειραφέτηση.


Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολλά πράγματα, τόσα όσα και τα «πράγματα» με τα οποία ασχολείται. Ουσιαστικά είναι μια σχέση υπεράσπισης των κοινωνικών αγαθών και υπηρεσιών που μετατρέπονται καθημερινά σε εμπόρευμα. Είναι από τα κοινωνικά πεδία που οργανώνονται οι αγώνες μας. Και πιο συγκεκριμένα τα πεδία της μισθωτής εργασίας, της τοπικής αυτοδιοίκησης και των κοινωνικών κινημάτων. Παράλληλα τα πεδία της θεωρητικής αντιπαράθεσης είναι τα ίδια τα πεδία που αναγνωρίζονται και οργανώνονται οι αγώνες,ενώ το πεδίο που οργανωμένα παράγεται θεωρία, είναι η πολιτική οργάνωση. Ο ΣΥΡΙΖΑ οργανωμένος δημοκρατικά είναι όλα αυτά.

Αν θέλουμε ο ΣΥΡΙΖΑ να έχει δυνατότητα οργάνωσης της κοινωνικής αντίστασης και σοβαρής πολιτικής παρουσίας-παρέμβασης στη Βουλή, οφείλει να διερευνηθεί ώστε να γίνει πλειοψηφικό ρεύμα στην κοινωνία και αν δεν θέλουμε η μαζικοποίηση που θα προκύψει να γραφειοκρατικοποιηθεί και να αλλοτριωθεί, θα πρέπει όλος ο πολιτικός οργανισμός να λειτουργεί δημοκρατικά, ολομελειακά, δικτυωμένος πανελλαδικά, με μικρή κάθετη και μη ιεραρχική δομή. Η συνέλευση πόλης (όταν υπάρχουν περισσότερες από μια πολιτικές κινήσεις), η τοπική κίνηση-συνέλευση και οι θεματικές πρέπει να έχουν αμεσοδημοκρατικό χαρακτήρα και να δίνουν την εδαφική διάσταση του εγχειρήματος. Η αυτοθέσμιση του ΣΥΡΙΖΑ ή θα περνάει μέσα από τα κοινωνικά πεδία και από εκεί στην πολιτική συγκρότηση-οργάνωση, ή θα περιοριστεί σε μια κακόγουστη αναπαράσταση.

Στη Θεσσαλονίκη, από τον Ιούνιο, αποφασίσαμε να λειτουργούμε με συνέλευση πόλης (μια φορά το μήνα-δίμηνο), διαμερισματικές-τοπικές κινήσεις, γραμματεία, συντονιστικό, θεματικές και κάθε φορά που οργανώνεται μια καμπάνια, διαδήλωση, εκδήλωση ορίζεται και μια ομάδα για την διεκπεραίωση των τεχνικών ζητημάτων. Και όλες αυτές οι διαδικασίες-όργανα είναι άμεσοδημοκρατικές και ανοιχτές. Αυτή η επιλογή έδωσε τη δυνατότητα συμμετοχής ενός κόσμου που ενώ δεν είναι σε καμία συνιστώσα θέλει να είναι ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Μαρξ είπε ότι η «χειραφέτηση των εργαζομένων είναι υπόθεση των ίδιων» και κάπου αλλού έγραψε ότι είμαστε ριζοσπάστες γιατί στρεφόμαστε στην αιτία του προβλήματος δηλαδή στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος χειραφετήται μέσα στην κοινωνία, σε αγώνες, συλλογικά, δημοκρατικά και όχι ευκαιριακά και μέσω της μετάθεσης της εξουσίας σε άλλους. Καθότι χειραφέτηση δεν νοείται δίχως συνείδηση.* Όλα αυτά θα εξυπηρετήσουν τη συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ παντού, σε όλη τη χώρα και είναι μια ευκαιρία να το δοκιμάσουμε πανελλαδικά.

Ο κόσμος που μας ψήφισε δεν το έκανε κατά λάθος, αφού το ψηφοδέλτιο δεν έμοιαζε με άλλο, γι’αυτό και εμείς οφείλουμε να συμβάλλουμε οργανωμένα στη συγκρότηση «χώρων υποδοχής». Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρξει ως συλλογικότητα, όλος αυτός ο κόσμος θα μείνει σκέτα ψηφοφόρος και όχι μόνιμος. Μπορούμε να λειτουργούμε με συνελεύσεις που θα ενταχθούν οι ανεξάρτητοι, δημιουργώντας με τις συνιστώσες ένα δημοκρατικό ΣΥΡΙΖΑ. Έχοντας τα «γραφεία-στέκια», το εσωτερικό (ηλεκτρονικό και έντυπο) δελτίο που θα καταγράφονται οι εμπειρίες και οι αποφάσεις των οργανώσεων, πολιτικό-θεωρητικό έντυπο, τη θεσμική ένταξη των βουλευτών στις συνελεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ, τη διακριτή μορφή τόσο στο τοπικό όσο και στο πανελλαδικό τοπίο. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα διευρύνεται επηρεάζοντας στην κατεύθυνση ευρύτερης ενότητας της Αριστεράς με όρους δημοκρατικούς και όχι ευκαιριακούς, δίχως να ακυρώνεται η αυτονομία των συνιστωσών

Ας το γενικεύσουμε, γιατί χρειαζόμαστε έναν άλλο κόσμο, επειδή αυτός ο κόσμος δεν είναι πολιτισμένος, αλλά η αλλοτρίωση του. Μπορούμε.

Καρανίκας Νίκος
ΣΥΡΙΖΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Υ.Γ.1: Μπορεί να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ δημοκρατικός και ριζοσπαστικός αρκεί να μην κυριαρχήσει ο κομματικός πατριωτισμός των οργανώσεων, ο πρώτος στη σειρά οπορτουνισμός των αριστερών κομμάτων-οργανώσεων.

* Συνείδηση είναι η οργάνωση της ενεστώσας αισθητής εμπειρίας» (1)
Γ.Χειμωνάς, Έξι μαθήματα για το λόγο


ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Αυτό το κείμενο που μας έστειλε πρόσφατα ο σ. Καρανίκας παρουσιάστηκε στην 1η Πανελλαδική Σύσκεψη. Το αναδημοσιεύουμε για να δείξουμε ότι από τότε δεν έχουν προχωρήσει και πολλά πράγματα. Ας είναι καλά τα ...επιτελεία μας!
ΕΟΣ (Ενωση Οπαδών ΣΥΡΙΖΑ)

Αμηχανία για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ

Όλοι πλέον αναγνωρίζουν την ανάγκη να αποκτήσουν «πολιτικά δικαιώματα» οι ανένταχτοι στον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, κανένας ακόμα δεν παίρνει την ευθύνη να διατυπώσει συγκεκριμένη πρόταση για τον οργανωτικό τρόπο που θα γίνει αυτό στον ΣΥΡΙΖΑ.

Η δήλωση χθεσινή (24/06/2009) δήλωση του Μανόλη Γλέζου αναδεικνύει την αντίφαση που υπάρχει ανάμεσα στον τρόπο που συγκροτήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ και σε αυτό το προφανές αίτημα για «πολιτικά δικαιώματα» των ανένταχτων:

Ο ΣΥΡΙΖΑ συγκροτήθηκε από πολιτικούς σχηματισμούς με την προϋπόθεση ότι ο καθένας διατηρεί την ιδεολογική, την πολιτική και οργανωτική αυτοτέλειά του. Συνεπώς, ούτε σκέψη για ενιαίο κόμμα.

Αυτό που αντιμετωπίζεται είναι πώς οι ανένταχτοι, που δεν ανήκουν σε καμιά από τις πολιτικές δυνάμεις οι οποίες συναποτελούν τον ΣΥΡΙΖΑ, θα συμμετέχουν στον ΣΥΡΙΖΑ, όχι ως θεατές, αλλά ως πολίτες που θέλουν κι αυτοί να παίρνουν μέρος στα κέντρα λήψης των αποφάσεων

Τι θα τους κάνουμε λοιπόν τους ανένταχτους, αφού δεν τους θέλουμε να μετέχουν σε ένα ενιαίο κόμμα; Θα φτιάξουμε ένα ενιαίο πανελλαδικό πολιτιστικό σύλλογο «φίλων του ΣΥΡΙΖΑ» και θα τους πούμε να πάνε να γραφτούν εκεί; Σε αυτή την περίπτωση η ΕΟΣ ( Ένωση Οπαδών ΣΥΡΙΖΑ) μάλλον τους προσφέρει περισσότερα πολιτικά δικαιώματα…

Κατά την γνώμη μας, ο μόνος τρόπος ώστε να μην αλληλοαναιρούνται αυτές οι προϋποθέσεις, δηλαδή και η κάθε συνιστώσα να διατηρεί την ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική αυτοτέλεια και να έχουν πολιτικά δικαιώματα οι ανένταχτοι είναι δυνατότητα της διπλής ένταξης. Να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ πολιτικός φορέας με τις δικές του πολιτικές διαδικασίες και παράλληλα να υπάρχουν με όποιον τρόπο επιθυμούν οι συνιστώσες του. Ας αφήσουμε ελεύθερα τα πράγματα να εξελιχθούν και η μέλλον θα δείξει αν πράγματι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελέσει το νέο φορέα ανασύνθεσης της Αριστεράς. Εξάλλου δεν θα πρέπει να αποκρύψουμε ότι δεν είναι συμπαγείς οι απόψεις και οι αντιλήψεις για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ στο εσωτερικό των συνιστωσών του.

Γι αυτό τον λόγο, πιστεύουμε ότι τα μέλη των συνιστωσών δεν θα πρέπει να εκφραστούν σε αυτό το κρίσιμο ζήτημα μόνο μέσω των διαδικασιών των οργανώσεών στις οποίες ανήκουν και τελικά το ζήτημα να διευθετηθεί σε επίπεδο πολιτικών επιτελείων. Η σημερινή κρίση του ΣΥΡΙΖΑ έχει αναδείξει ήδη την πολιτική ανεπάρκεια αυτών των μηχανισμών να διαχειριστούν αυτό το ζήτημα. Οι κοινές αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες όλου του κόσμου που αυτοπροσδιορίζεται ως μέλος του ΣΥΡΙΖΑ (ενταγμένος και ανένταχτος) θα πρέπει να είναι βασικό στοιχείο της διαδικασίας που θα προσδιορίζει να νέα πολιτικά και οργανωτικά χαρακτηριστικά του ΣΥΡΙΖΑ.

Η Ανανεωτική πτέρυγα του ΣΥΝ στην συγκέντρωση που πραγματοποίησε την Τρίτη (23/06/09) μάλλον ετοιμάζεται να εγκαταλείψει το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ. Αρκετά αποκαλυπτικά είναι τα παρακάτω ερωτήματα που θέτει η «αριστερή στρουθοκάμηλος»:

Συμφωνώντας ότι σε κάθε καινούργια αλλαγή πρέπει πάσει θυσία να αποφευχθούν οι "πολιτικές ακροβασίες" που ήδη πληρώσαμε ακριβά με τον μη συντεταγμένο τρόπο που έγινε η αλλαγή ηγεσίας στον Συνασπισμό

Το πρώτο ερώτημα:
• Οι ανανεωτικοί αδιαφορούν τελείως για το αν και πως οι ανένταχτοι πολίτες που συμμετέχουν ή θα συμμετάσχουν στο μέλλον στον ΣΥΡΙΖΑ θα έχουν πολιτικά δικαιώματα και συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων; Η μόνη τους δηλαδή δυνατότητα θα είναι η καθαρά εθελοντική προσφορά χωρίς λόγο στα τεκταινόμενα ή η ένταξη σε κάποια συνιστώσα;

Το δεύτερο ερώτημα:
• Αν, με δημοκρατικό τρόπο πάντα, αποφασιστεί πλειοψηφικά ο ΣΥΡΙΖΑ να εξελιχθεί σε μια νέου τύπου ΕΔΑ, οι ανανεωτικοί δεν θα συμμετάσχουν, δεν θα εγγραφούν μέλη και δεν θα προσπαθήσουν να συσπειρώσουν στις απόψεις τους τις ευρύτερες δυνατές δυνάμεις μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε να τις καταγράψουν; Πιστεύουν δηλαδή ότι οι Ενεργοί Πολίτες, η ΑΚΟΑ, η ΚΕΔΑ, το ΔΗΚΚΙ, οι Οικοσοσιαλιστές και οι εκατοντάδες ανένταχτοι είναι εν δυνάμει αριστεριστές και δεν υπάρχει καμιά δυνατότητα ανασύνθεσης δυνάμεων σε δημοκρατική σοσιαλιστική κατεύθυνση; Τόσο πολύ έχουν τρομάξει με τη δυσανάλογη με τις δυνάμεις τους φασαρία που κάνουν η ΚΟΕ και οι Κοκκινοπράσινοι ώστε πίστεψαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ήδη αριστερίστικος;

Τρίτο ερώτημα:
• Πολλοί σύντροφοι και φίλοι, όπως και ο Αλαβάνος στη δήλωση παραίτησής του, έχουν καταγγείλει την "ομάδα συντρόφων χωρίς καμία ευθύνη" που δίχασε το κόμμα και δούλεψε ως φράξια που αποφάσιζε χωρίς να ρωτάει κανέναν σε Συν και ΣΥΡΙΖΑ . Η ανανεωτικοί δεν είδαν - δεν άκουσαν; Ή προκρίνοντας την πολιτική στροφή κάνουν τα στραβά μάτια για πρόσωπα και πράγματα που έκαναν το γυαλί να ραγίσει; Σε κάθε περίπτωση το θέμα της δημοκρατίας στην αριστερά δεν είναι όρος και συνθήκη συνύπαρξης; Ή είναι κάτι σχετικό ανάλογα με τους υπολογισμούς της εκάστοτε συγκυρίας; Δηλαδή αν ο Καρίτζης πχ σταλεί "για δουλειές στην επαρχία", είμαστε εντάξει;

Για ένα φεστιβάλ Νέων του ΣΥΡΙΖΑ

Συντρόφισσες /οι

Θεωρούμε ότι είναι ώριμη πια η ιδέα για την εδραίωση της παρουσίας των νέων του ΣΥΡΙΖΑ στους χώρους της νεολαίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η ριζοσπαστική αριστερά αποτελούν έναν χώρο, για τον οποίο η νεολαία έδειξε ενδιαφέρον. Οφείλουμε να κάνουμε αυτό το ενδιαφέρον μόνιμη και σταθερή σχέση εμπιστοσύνης και αλληλεγγύης από τους καθημερινούς αγώνες, από κάθε νεανική εξέγερση, ευαισθησία, δημιουργία μέχρι την κάλπη.

Οι νέες και οι νέοι του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι σήμερα δεν έχουν συγκροτηθεί και έχουν φτωχή και αποσπασματική δράση. Μέχρι σήμερα οι νέοι που βλέπουν με ενδιαφέρον τον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν εκφραστεί και παραμένουν ανένταχτοι.
Οι νέες και οι νέοι της ΑΚΟΑ, έχουμε επισημάνει πολλές φορές αυτή την ταυτόχρονη αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ και την αναγκαιότητα.

Γι' αυτό προτείνουμε την άμεση συγκρότηση των νέων του ΣΥΡΙΖΑ. Μία πρώτη κίνηση θα μπορούσε να είναι η κοινή παρουσία στο 14ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ.
Ακόμα προτείνουμε ένα τριήμερο φεστιβάλ νέων του ΣΥΡΙΖΑ, τον Σεπτέμβρη, το οποίο θα αποτελέσει και το εναρκτήριο λάκτισμα της δραστηριοποίησης των νέων του ΣΥΡΙΖΑ. Το φεστιβάλ θα δίνει πρώτα το λόγο στους/στις ανένταχτους/ες νέους/ες που θα δηλώσουν το παρών και τη στήριξή τους στο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ για τη συσπείρωση της ριζοσπαστικής αριστεράς.

Η πρότασή μας, θα κατατεθεί αύριο (Πέμπτη) στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ και ελπίζουμε να αγκαλιαστεί από όλους και όλες ώστε να δείξουμε στην πράξη την πίστη μας στην ενότητα της ριζοσπαστικής αριστεράς και την εμπιστοσύνη μας στη νεολαία.

Νέες και νέοι της ΑΚΟΑ

Άρχισαν οι μετασεισμοί…

1.Πραξικόπημα Αλαβάνου κατά του ΣΥΝ, καταγγέλλει ο Ν. Κωνσταντόπουλος

Ο πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού υπογράμμισε ότι, “η δήλωσή του Αλαβάνου μετά την ανάκληση της παραίτησής του, με την οποία ανακοινώνει την πραγματοποίηση συνδιάσκεψης(;) για εκλογή ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ(;) από τα μέλη του(;) δηλαδή τη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ από πολιτική συμμαχία σε ενιαίο κόμμα(!), αποτελεί προσωποπαγή επινόηση, διάλυσης της αυτόνομης υπόστασης του ΣΥΝ”

2. Κουβέλης: «Κάρτα μέλους έχουμε μόνο σε ένα κόμμα»

Την κατηγορηματική αντίθεσή του στη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο πολιτικό σχηματισμό, εξέφρασε ο κ. Φ. Κουβέλης μιλώντας απόψε σε εκδήλωση της Ανανεωτικής Πτέρυγας του Συνασπισμού. Επίσης άσκησε κριτική τόσο στον πρόεδρο του ΣΥΝ. Α. Τσίπρα όσο και στον πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας Α. Αλαβάνο.
3. Μέσα σε αυτό το κλίμα γενικότερης κομματικής ανασφάλειας, η κα Φιλίνη βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αναζήτησε την ψυχική της ηρεμία στην συγκέντρωση διαμαρτυρίας μπροστά στο κτήριο της ΓΑΔΑ πραγματοποίησαν αστυνομικοί της Ενωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αττικής με σύνθημα «όχι στη βία κατά των αστυνομικών», «η βία κατά των αστυνομικών είναι βία κατά όλης της ελληνικής κοινωνίας». Την συγκέντρωση αγνόησαν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ. Όμως παραβρέθηκαν ως εκπρόσωποι: του Δικηγορικού Συλλόγου ο Κος Μπουλούκος, η Κα Φιλίνη του ΣΥΡΙΖΑ ,και ο γραμματέας της ΟΚΕ Δημοσίας Τάξης του ΛΑ.Ο.Σ. Κος Δαραβίγκας. Παρών και ο Πρόεδρος της Νεολαίας ΛΑΟΣ, Γιάννης Παναγιωτακόπουλος . Μετά τις ομιλίες αποφασίστηκε πορεία προς τη βουλή προκειμένου να συνεχιστεί η διαμαρτυρία και να παραδοθεί ψήφισμα στον πρόεδρο της Βουλής. Με τους αστυνομικούς ένωσαν τις φωνές τους ο Μάκης Βορίδης, Άδωνις Γεωργιάδης και Κυριάκος Βελόπουλος.

_______________________________________________

Αφορμή για όλα αυτά τα γεγονότα ήταν τα τραγικά επεισόδια που σημειώθηκαν χθες έξω από τα κομματικά γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ στην οδό Βαλτεστίου.
Η χθεσινοβραδινή αντισυγκέντρωση των Ζαχαριαδικών στα Εξάρχεια με σκοπό να προγκίξουν τους Παρτσαλιδικούς, απειλώντας με έφοδο στα κομματικά γραφεία της Βαλτετσίου, τελικά έληξε με προσωρινή παραμονή του Ζαχαριάδη στην ηγεσία…

Η συνέχεια εδώ: Τασκένδη κάνατε ρε τα Εξάρχεια;

Κόκκινη κάρτα στους μηχανισμούς!

ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΔΗΛΩΣΗ ΑΛΕΚΟΥ ΑΛΑΒΑΝΟΥ
ΣΤΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

«Η πρώτη ευθύνη για όσα διαδραματίστηκαν από τον Σεπτέμβρη 2007 μέχρι τον Ιούνη του 2009 και οδήγησαν στην ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις Ευρωεκλογές ανήκουν στον Πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας.

Την αναλαμβάνω πλήρως.

Συζήτησα με τη Γραμματεία και την Κοινοβουλευτική Ομάδα.

Κυρίως, όμως έλαβα ένα σκληρό μήνυμα από τον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ. Γυναίκες και άνδρες από τη γενιά του Γλέζου, των Λαμπράκηδων, του Πολυτεχνείου που έχουν βιώσει βαρύ τον πέλεκυ του συστήματος και αβάσταχτη την απογοήτευση από ηγεσίες της αριστεράς. Μέχρι τις νέες και τους νέους του άρθρου 16 και τα παιδιά του Δεκέμβρη.

Αυτός ο κόσμος με τα βιώματα και τις καταβολές του είναι η μοναδική περιουσία μας, ελπίδα για τη χώρα μας.

Οι δύσκολες αυτές μέρες είχαν και τη χρησιμότητα τους. Αναδείχθηκαν προβλήματα, δύσκολα αλλά επιλύσιμα, έξω από το ημίφως κομματικών γραφείων. Αναδύθηκε ένας ζωντανός διάλογος ανάμεσα στις φίλες και τους φίλους μας. Απελευθερώθηκε, έστω και με τη μορφή της οργής ή της διάθεσης για παραίτηση, ένα πανίσχυρο συναίσθημα αγάπης για το πρωτότυπο εγχείρημα μας.

Αυτό το συναίσθημα είναι η μεγάλη μας δύναμη. Γιατί δίπλα στη σύγχυση του σήμερα τρέφεται η ελπίδα του αύριο.

Μπορούμε λοιπόν. Όλοι μαζί.

Μπορούμε γρήγορα να ανακτήσουμε την πολιτική πρωτοβουλία, που κάμφθηκε σοβαρά την προεκλογική περίοδο, ως η ουσιαστική, κινηματική, ριζοσπαστική δύναμη της αντιπολίτευσης απέναντι στη ΝΔ με προωθημένες προτάσεις και με πολιτικό σχέδιο έξω από τα όρια του δικομματισμού.

Μπορούμε να αναζωπυρώσουμε τους δεσμούς εμπιστοσύνης με το μεγάλο δημοκρατικό ρεύμα της κοινωνίας που θέλει αλλαγή σε βάθος. Με τον κόσμο της φτώχειας, των υποβαθμισμένων συνοικιών, της ανεργίας, της αβεβαιότητας.

Μπορούμε να αναπτύξουμε τις σχέσεις με τη νέα γενιά, με την συλλογικότητα και την αλληλεγγύη της αριστεράς απέναντι στην ανταγωνιστικότητα και τον ατομισμό του συστήματος.

Βρίσκω ιδιαίτερα θετικές τις σκέψεις και τις προτάσεις του συντονιστή της Γραμματείας Γ. Θεωνά για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Έχουμε προ πολλού φθάσει στο σημείο τομής. Κάθε καθυστέρηση ή αναβολή θα είναι αρνητικά καθοριστική.

Συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, όπως το κόμμα μου ο Συνασπισμός, μπορούν πια να κατανοήσουν ότι η πρόκληση δεν είναι να ελέγχουν το σχήμα συνεργασίας, ή να το βλέπουν ως διαπραγμάτευση μηχανισμών αλλά να το εμπνέουν, να το πυροδοτούν, να γονιμοποιούν την κοινή δράση, να φέρνουν ιδέες, να φιλοξενούν τους ανθρώπους της διανόησης και της τέχνης, χωρίς τους οποίους είμαστε άνυδρο τοπίο.

Τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ έχουν πια το δικαίωμα να έχουν ρόλο και λόγο, να εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους, να βάζουν αυτοί τη σφραγίδα τους στις πολιτικές κατευθύνσεις και την εκλογή όχι αρχηγού, αλλά συλλογικής ηγεσίας.

Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του φθινοπώρου είναι το σημείο δοκιμής για όλους μας. Και για μένα.

Με τις μικρές μου δυνάμεις από σήμερα συμμετέχω σε αυτή τη προσπάθεια. Όχι μόνο ως Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας. Αλλά και ως μέλος του ΣΥΡΙΖΑ που διεκδικώ να έχω την κόκκινη κάρτα για να ψηφίσω στην Συνδιάσκεψη.»

ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ 22/6/2009

οι φωτογραφίες είναι από την σημερινή συγκέντρωση μελών, φίλων και οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ

Τι «σπρώχνει» ο συντάκτης της Ελευθεροτυπίας «Θ. ΤΣ»;

Στην σημερινή «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» διαβάσαμε το παρακάτω σχόλιο:

«Σπρώχνουν» λόγια του Αλαβάνου...

Όσοι αναζητούσαν να μάθουν με λεπτομέρειες τι είπε ο Αλέκος Αλαβάνος, όταν δημοσιοποίησε την πρόθεσή του να παραιτηθεί από πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, μπορούν να τα διαβάσουν σε μια ιστοσελίδα που στήθηκε γι' αυτόν τον λόγο.Η «Ένωση Οπαδών ΣΥΡΙΖΑ» έστησε το http://enosy.blogspot.com και δημοσιοποίησε την τοποθέτηση του Αλαβάνου. Εκεί ο μέχρι σήμερα επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρει, μεταξύ άλλων: «Πιστεύω ότι έχουμε περάσει σε μια φάση απαξίωσης και αποδόμησης του εγχειρήματος. Εγώ ακολούθησα την τακτική, σε ένα νοσηρό κλίμα που είχε διαμορφωθεί πριν από τις ευρωεκλογές. Κάθε φορά που λέγαμε ότι θα κάνουμε μια συνέλευση, μια πρωτοβουλία κ.λπ., υπήρχε μια νοσηρή κατάσταση. Την ανέχτηκα. Ανέχτηκα, ξέροντας ποιοι είναι και πώς καθοδηγείται και πού πηγαίνει αυτό το εγχείρημα στις ευρωεκλογές». Χθες το βράδυ η ΚΟΕ, συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, έστειλε την τοποθέτηση στα e-mails των δημοσιογράφων. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι τα δύσκολα για τον ΣΥΡΙΖΑ έρχονται και είναι άγνωστον πού θα οδηγήσουν οι εξελίξεις...

Τα «παπαγαλάκια» είναι έξυπνα πουλιά. Όμως τα έξυπνα πουλιά από την μύτη πιάνονται. Ο κ. Θ. ΤΣ. ως δημοσιογράφος που σέβεται τον εαυτό του θα έπρεπε να έχει μύτη λαγωνικού και όχι παπαγάλου για να ελέγχει τις πληροφορίες που του «σπρώχνουν» πριν τις δημοσιεύει. Αν λοιπόν έκανε ένα κλικ στην ηλεκτρονική διεύθυνση που αναφέρει θα διαπίστωνε ότι το blog αυτό υπάρχει από το Φλεβάρη! Αυτά παθαίνει όποιος έχει τυφλή εμπιστοσύνη στον πληροφοριοδότη του. Όμως, επειδή έχουμε ήδη διασταυρώσει αυτή την πληροφορία, γιατί μας έχει έρθει και από άλλες μεριές, γνωρίζουμε την πηγή της. Το πλήρες περιεχόμενο λοιπόν αυτής η της «πληροφορίας» είναι: Η «ΚΟΕ» κυκλοφόρησε την τοποθέτηση του Αλαβάνου γιατί θέλει να χτυπήσει τον ΣΥΝ και να διαλύσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως για να μην εκτεθεί η ίδια έστησε ένα blog με τον τίτλο «Ένωση Οπαδών ΣΥΡΙΖΑ» και έκανε την βρώμικη δουλειά…

Αν διαδίδουν τέτοια πράγματα για μας, αφήνουμε τον αναγνώστη να φανταστεί τι διαδίδουν για τον ίδιο τον Α. Αλαβάνο….

Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας

Τις προηγούμενες μέρες δεχτήκαμε κατηγορίες και κριτικές από πολλές πλευρές γιατί καταφέραμε ένα χτύπημα στην αδιαφάνεια και την σιωπή που διέπει το καθεστώς “λειτουργικής ομοφωνίας” του ΣΥΡΙΖΑ με την δημοσιοποίηση στο blog μας της τοποθέτησης του Αλέκου Αλαβάνου που έγινε στη Γραμματεία στις 17/06/09.

Βέβαια αυτό το καθεστώς είχε δεχτεί άλλο ένα πλήγμα από τον Μανώλη Γλέζο μια μέρα πριν (18/06/09), όταν υποστήριξε δημόσια στο Κανάλι 1 του Πειραιά πως «δεν υπάρχει κανένα κεκτημένο δικαίωμα του ΣΥΝ να ηγείται του ΣΥΡΙΖΑ και ότι αυτά είναι αποκυήματα της φαντασίας του Φλαμπουράρη».

Αναρτήσαμε (Παρασκευή 19/6/2009 και ώρα 6:23 μμ) την απομαγνητοφωνημένη ομιλία του σ. Αλαβάνου αφού είχαν ήδη περάσει 2 ολόκληρες ημέρες από την στιγμή που έγινε. Ούτε η Γραμματεία αλλά ούτε και καμία συνιστώσα δεν αναλάμβανε την ευθύνη να εναντιωθεί στο νοσηρό κλίμα διαδόσεων και φημών που είχε κυριαρχήσει σχετικά με αυτό το θέμα. Ο μόνος τρόπος που θα μπορούσε κάποιος να εναντιωθεί σε αυτό το κλίμα ήταν να καταγγείλει την παραπληροφόρηση και να κάνει μια υπεύθυνη πολιτική ενημέρωση με το τι συζητήθηκε στα όργανα και ποιες απόψεις ακούστηκαν, αναλαμβάνοντας δημόσια την ευθύνη των ισχυρισμών του. Στην πραγματικότητα συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο: αυτό το νοσηρό κλίμα χειροτέρευε από τις ημιεπίσημες ενημερώσεις που προέρχονταν από τον χώρο του ΣΥΝ αλλά και από συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ.

Και το κλίμα παραπληροφόρησης αυτό ήταν ήδη γνωστό σε όλους. Δεν δημιουργήθηκε εκείνη την ημέρα. Υπάρχει αρκετό καιρό πριν. Υπενθυμίζουμε ότι την αντιπαράθεση ανάμεσα στον Αλέξη και τον Αλέκο για το τηλεοπτικό ντιμπέιτ, την μάθαμε από τα «αστικά» ΜΜΕ. Τότε, δεν καταλαβαίναμε αν είναι πράγματι υπαρκτή αυτή η αντίθεση ή δημιούργημα των ΜΜΕ. Και μπερδευτήκαμε ακόμα πιο πολύ, όταν αναζητήσαμε «έγκυρη» πληροφόρηση από «αξιόπιστες» πηγές του ΣΥΡΙΖΑ. Εκ των υστέρων αποδείχτηκε ότι ο αστικός τύπος ήταν σαφώς πιο αξιόπιστος από τις πληροφορίες που προέρχονταν από «συντρόφους» που γνωρίζουν τι γίνεται στον ΣΥΡΙΖΑ…

Μετά από λίγες μέρες, και αφού τέλειωσε η εκλογική μάχη, απορήσαμε από το γεγονός ότι κανένας από αυτούς – τόσο τους όψιμους όσο και τους πρώιμους - που συμμετέχουν στην Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ δεν κατήγγειλε την απαράδεκτη θέση του Α. Τσίπρα για «ενιαία ηγετική λειτουργία του ΣΥΝ και του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.» Η απορία μας έγινε ανησυχία για την ξαφνική αφωνία όλων αυτών που δημόσια την προηγούμενη περίοδο φωνασκούσαν για την πολιτική και οργανωτική αυτονομία του ΣΥΡΙΖΑ και ζητούσαν να συγκροτηθεί με «μέλη» και «εκλεγμένη» ηγεσία!

Θεωρούμε ότι αυτή η σιωπή είναι προϊόν συναλλαγών και μεθοδεύσεων που θέτουν σε κίνδυνο το μέλλον του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ. Ακούγονται μάλιστα και φήμες ότι ήδη έχουν κλείσει οι συμφωνίες για το ποιοι θα είναι υποψήφιοι βουλευτές στις θέσεις επικρατείας του ψηφοδέλτιου των επόμενων βουλευτικών εκλογών…

Με αυτά τα δεδομένα, αποδείχτηκε ότι με την δημοσίευση της τοποθέτησης του Αλαβάνου στην γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ ο καθοδηγητικός μηχανισμός του ΣΥΝ αιφνιδιάστηκε. Το θέμα έπαιρνε «πολιτικές διαστάσεις» έξω από τα πλαίσια της διαχείρισης που είχαν μεθοδευτεί. Μέχρι εκείνη την στιγμή ελάχιστοι είχαν εναντιωθεί στις δηλώσεις του Α. Τσίπρα, που υπονόμευαν το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ. Ένας απ’ αυτούς είναι ο Μ. Γλέζος…

Το καθοδηγητικό κέντρο του ΣΥΝ είχε σχεδιάσει να παρουσιάσει την παραίτηση του Αλαβάνου ως ένα τετελεσμένο γεγονός που οφείλεται σε αντιπαραθέσεις προσωπικού χαρακτήρα και την ιδιότυπη ιδιοσυγκρασία του! Εξάλλου, με την παραίτηση του Αλαβάνου λυνόταν το ζήτημα της ενιαίας καθοδήγησης του ΣΥΡΙΖΑ στο πρότυπο του ΚΚΕ και των συμμαχιών του. Γι αυτό το λόγο, ως πρώτη αντίδραση επιλέγει η διάψευση αυτού του κειμένου. Τελικά αυτός ο στόχος δεν επετεύχθη. Τότε επικράτησαν αναγκαστικά πιο ώριμες σκέψεις.

Σήμερα Δευτέρα 22/06/09 όλοι μιλάνε για διαφάνεια και δημοκρατία στον ΣΥΡΙΖΑ και υπερασπίζονται την αυτόνομη πολιτική και οργανωτική του συγκρότηση…

Μέχρι όμως να δούμε αν είναι πράγματι ειλικρινείς αυτές οι δηλώσεις και αν θα πραγματοποιηθούν και με ποιο τρόπο, ας στείλουμε ένα μήνυμα προς όλους: Ας μαζευτούμε σήμερα έξω από τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ, στις 5μμ την ώρα που θα ξεκινήσει η συνεδρίαση της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ διεκδικώντας τα αυτονόητα!