ΜΙΑ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΣΤΗ ΜΕΤΑΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΕΛΛΑΔΑ

Αναδημοσίευση του Editorial του περιοδικού "Θέσεις"

Τεύχος 120, περίοδος: Ιούλιος - Σεπτέμβριος 2012

ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΔΕΝ ΙΣΧΥΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ ¹

ΜΙΑ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΣΤΗ ΜΕΤΑΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΕΛΛΑΔΑ

1. Tempora mutantur…

Στην Ελλάδα συνέβη το απροσδόκητο: απέκτησε υλικό ίχνος η αόρατη ενδεχομενικότητα του τυχαίου. Η αποσάθρωση του κοινωνικού ιστού οδήγησε στην ολοκληρωτική αποσταθεροποίηση του πολιτικού σκηνικού. Υπόγεια ρεύματα που μαρτυρούσαν την ύπαρξή τους μόνο μέσα από τη γενικευμένη λαϊκή δυσαρέσκεια, την ανθρωπιστική κρίση, την απελπισία της αυτοχειρίας και τα βίαια μαζικά ξεσπάσματα απέναντι στην ογκούμενη κρατική αυθαιρεσία και βία, κατόρθωσαν και βρήκαν το δρόμο να εκφραστούν πολιτικά και να αρθρωθούν κοινοβουλευτικά σε πείσμα της γενικευμένης τρομολαγνείας που καλλιέργησαν επί μήνες οι αρχιτέκτονες της μεθοδευμένης κατάρρευσης. 

Ίσως αποτελεί μοναδικό ιστορικό παράδειγμα η εκτόξευση ενός κόμματος της Αριστεράς από την «αφάνεια» του 4-5% στο κοινοβουλευτικά ευυπόληπτο 27%, δηλαδή σχεδόν στην προνομιακή για τη διαχείριση των κρατικών υποθέσεων πρώτη θέση στην εκλογική αναμέτρηση. Συνδέεται με τη μετωπική επίθεση που δέχθηκαν τα εργατικά και λαϊκά στρώματα όλη τη περίοδο της μνημονιακής διακυβέρνησης και της ραγδαίας απαξίωσης του συνόλου των κοινωνικών κατακτήσεων της μεταπολιτευτικής περιόδου, στο όνομα των «μεταρρυθμίσεων που καθυστέρησαν» για πολλά χρόνια και ήρθε επιτέλους η ώρα αποκατάστασης της «φυσικής τάξης πραγμάτων».

Ακόμη όμως πιο ενδιαφέρουσα ήταν η κατάσταση τρόμου που διαμορφώθηκε όταν οι πρώτες εκλογές ανέδειξαν ένα τοπίο το οποίο απλά δεν έπρεπε να υπάρχει: Τα κόμματα «εξουσίας» σκιές του εαυτού τους, τον κοινοβουλευτικό μηχανισμό εναλλαγής παγιωμένων τεχνικών οργάνωσης της συναίνεσης σε πλήρη αναντιστοιχία με το αντικείμενό του, τους αρχιτέκτονες της μνημονιακής πειρατείας του ΠΑΣΟΚ καταποντισμένους στα βάθη του εκλογικού γκρεμού, τα «υπεύθυνα» κόμματα να διαθέτουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία αλλά να μην αποτολμούν το σχηματισμό κυβέρνησης, τη διαρκή εναλλαγή μαστίγιου και καρότου προς τον ΣΥΡΙΖΑ που στην καθεστωτική προπαγάνδα κυμαινόταν από sine qua non εταίρος συγκυβέρνησης σε άθλιο θιασώτη της δια της ευρωεξόδου καταστροφής.

Το «κακό» για τους διαχειριστές της καταστροφολαγνείας είναι όμως ότι η τάση επιβεβαιώθηκε: 

ΦΟΥΚΩ-ΜΑΡΞ: Η νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη της βιοεξουσίας

Αναδημοσίευση από το αληthειαrevue

του Δημήτρι Βεργέτη

Ένα από τα θύματα της βιοεξουσίας
του υπαρκτού κομμουνισμού...

Ο Νίκος Ζαχαριάδης, η Ρούλα Κουκούλου

και ο γιος τους Σήφης, 27 Απριλίου 1953

Ανανεώνοντας σε βάθος την αναλυτική της εξουσίας Φουκώ συνάρθρωνε μια τυπολογία των κοινωνικών αγώνων, διακρίνοντας τρεις θεμελιώδεις κατηγορίες. Η πρώτη αντιστοιχεί στους αγώνες που στρέφονται εναντίον των μορφών εξουσιαστικής επιβολής – κοινωνικής, θρησκευτικής, εθνικής. Η δεύτερη περιλαμβάνει τους αγώνες που αποτελούν μαχητική έκφραση της αντίστασης κατά των σχέσεων εκμετάλλευσης που υπεξαιρούν από τον εργαζόμενο το αντικείμενο του παραγωγικού μόχθου του. Η τρίτη, πιο άμεσα κεντροθετημένη στην μικροφυσική της εξουσίας, συστεγάζει την πολλαπλότητα των αντιστάσεων απέναντι σε σχήματα καθυπόταξης του ατόμου σε καταναγκαστικούς και εσωτερικευμένους κανόνες. Φρονούσε δε ότι αυτό που διακρίνει την εποχή μας έγκειται στην πρωτοκαθεδρία των αγώνων που αντιμάχονται την υποταγή της υποκειμενικότητας σε κανονιστικά πρότυπα ετεροκαθορισμού. Αυτοί οι αγώνες τέμνουν εγκάρσια την πολυμορφία των πολιτικών καθεστώτων και των εθνικών χώρων, αναπτύσσονται γύρω από τοπικές μικροεστίες εξουσίας – πατριαρχική οικογένεια, ανδροκρατικά προνόμια, εμπορευματοποιημένη ιατρική αυθεντία, θεσμική αυθαιρεσία κρατικών μηχανισμών κλπ.- και τέλος επικεντρώνονται στον άμεσο αντίπαλο χωρίς να κατευθύνονται και να συγκλίνουν σ’ έναν κύριο εχθρό. Αναμφίβολα η τυπολογία του Φουκώ απεικονίζει ιδανικά την ετερογενή κατανομή των πολύμορφων κινημάτων χειραφέτησης που αναπτύχθηκαν ραγδαία από τις αρχές του ΄60 και μετά. Όλοι οι πολιτικο-κοινωνικοί δείκτες συνηγορούν πλέον με τη διαπίστωση ότι έχουμε εισέλθει σε μια φάση αλλαγής εποχής όπου οι πολυεστικά αναδυόμενοι αγώνες διέπονται από ομόρροπες τάσεις σύγκλισης και συμπύκνωσης σε επιλογές αντίστασης απέναντι σε ανανεωμένες μορφές εκμετάλλευσης, πλανητικά εξαπλούμενες με την προέλαση του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού που κατοχυρώνει παντού, με την καταστρεπτική του δύναμη, τον τίτλο του κύριου εχθρού. Απ’ αυτή την άποψη είμαστε οι προνομιακοί μάρτυρες μιας «αφύπνισης της ιστορίας» σύμφωνα με την ευτυχή έκφραση του Μπαντιού. Η θεαματική επιστροφή αυτής της κατηγορίας αγώνων συμπίπτει με τις βίαιες επιλογές του κλυδωνιζόμενου νεοφιλευθερισμού που συσπάται για να απορροφήσει το ωστικό κύμα της πρόσφατης ιστορικής κρίσης. Συθέμελα κλονισμένος και σε κατάσταση πανικού για κάποιο διάστημα φιλοδοξεί πλέον να ανακάμψει με ένα πέρασμα στο όριο (passage à la limite), και δη παροξυστικά επιταχυνόμενο. Συγκεκριμένα επιλέγει την ριζοσπαστικοποίηση των μορφών εκμετάλλευσης και την φρενήρη επέκτασή τους στο σύνολο της κοινωνίας, συμπεριλαμβανομένων και των μεσαίων, σχετικά εύπορων κοινωνικών στρωμάτων που αποτελούσαν οργανική συνιστώσα του καπιταλιστικού κοινωνικού συμβολαίου. Η κηδεμονευόμενη Ελλάδα κομίζει την δραματική απόδειξη αυτής της υπόθεσης. Η μνημονιακή στρατηγική φιλοδοξεί να διαγράψει από τον κοινωνικό χάρτη τα ενδιάμεσα στρώματα συμπαρασύροντας το σύνολο σχεδόν της κοινωνίας στο καθοδικό σπιράλ της πτωχοποίησης και της ένδειας. Με τεχνικούς όρους το φιλόδοξο ζητούμενο είναι η εσωτερική υποτίμηση, δηλαδή η βίαιη και εξοντωτική πτώση του επιπέδου ζωής ως εναλλακτική στρατηγική στην αδύνατη νομισματική υποτίμηση ελλείψει εθνικού νομίσματος. Η στρατηγική του οδοστρωτήρα υποκρύπτει ωστόσο ένα αθέατο ζητούμενο, μη αναγώγιμο στη λογιστική της δημοσιονομικής ισορροπίας και προωθούμενο από την δυναμική του περάσματος στο όριο. Πρόκειται για την ενορχηστρωμένη παλινδρόμηση σε αναβαθμισμένες μορφές υπερεκμετάλλευσης, ομογάλακτες με αυτές που εξέθρεψε η άγρια επέκταση της εξουσίας του καπιταλισμού τον 19ο αιώνα και ομοούσιες με αυτές που διαδίδονται καρκινικά στον ασιατικό χώρο και εγείρουν μια εκφοβιστική πρόκληση ανταγωνιστικότητας απέναντι στην καλοταϊσμένη ηγεμονία της Δύσης. Κατά κάποιο τρόπο, η φρανκενσταϊνική φιλοδοξία του ευρωπαϊκού καπιταλισμού είναι να δημιουργήσει ένα νέο είδος: τον λευκό κινέζο– έλληνα, βούλγαρο, ισπανό, λετονό… Τα τελευταία χρόνια, ήδη πριν την κρίση, στρατηγικοί αναλυτές και αυτόκλητοι προασπιστές του πεπρωμένου της διακηρύττουν εν χορώ ότι η Δύση δεν θα μπορέσει να σηκώσει το γάντι της ασιατικής πρόκλησης εάν δεν ισοπεδώσει δύο εσωτερικά εμπόδια.

Συγκροτήθηκε στην Αθήνα Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στον αγώνα των εργαζομένων της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής

Αναδημοσίευση από την "δράση"

Σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε, με μεγάλη συμμετοχή, την Τετάρτη 1/8 στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Νοσότρος, αποφασίστηκε η συγκρότηση Ανοιχτής Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στον αγώνα των εργαζομένων της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής, στη βάση των αποφάσεων της γενικής συνέλευσης των εργαζομένων για εργατικό συνεταιρισμό και αυτοδιαχείριση του εργοστασίου.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκε και μίλησε για τις ανάγκες και τις προοπτικές του αγώνα ο πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στη Βιομηχανική Μεταλλευτική.

Η Πρωτοβουλία που είναι ανοιχτή και λειτουργεί συνελευσιακά, θα πραγματοποιήσει ανοιχτή συνέλευση την Πέμπτη 23 Αυγούστου (8:00 μ.μ., στο Πολυτεχνείο). Καλεί κάθε αγωνιστή και συλλογικότητα που ενδιαφέρεται να στηρίξει τον αγώνα αυτό να πάρει μέρος, για τη συνδιαμόρφωση των δράσεων αλληλεγγύης και συμμετοχής στο εγχείρημα αυτοδιαχείρισης των εργατών.

Αθήνα

2/08/2012

Πέρα από τη ζώνη του παραδείγματος

Αυτού του είδους οι αφυπνίσεις είναι ικανές να εκτρέψουν τη νεοφιλελεύθερη νόρμα, μετατρέποντας τις εσωτερικές της αντιφάσεις σε πεδίο κοινωνικής πρωτοπορίας

Του Μάκη Μαλαφέκα

Τι ζώνη κι αυτή η Ευρωζώνη! Αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη για τους fans τού «η Ευρωπαϊκή ένωση εγγυάται την ειρήνη στην Ευρώπη» (ενώ συμβαίνει ακριβώς το αντίστροφο: η ειρήνη εγγυάται την ένωση, έστω και για προφανείς λόγους τυπικής αιτιότητας. Θα έπρεπε μάλιστα να ήμαστε κομμάτι προσεκτικοί με αυτού του είδους τα αφελή επιχειρήματα καθώς η τελευταία απόπειρα νομισματικής ένωσης που γνώρισε η Γηραλέα ήπειρος, ονόματι Λατινική ένωση, διόλου δεν απέτρεψε τη σεκάνς 1914-1918!). Πραγματική ερωτογενής ζώνη για τους ψυχανώμαλους Μουτζαχεντίν της Φρανκφούρτης και της Ντεφάνς, απαγορευμένη ζώνη για τους δραπέτες του ισοπεδωμένου Τρίτου κόσμου, ζώνη δυσπεπτικών αναταράξεων για τα μεσαία στρώματα που ακόμη δεν απόκαμαν να καταπίπτουν και, τέλος, για εκατομμύρια μισθωτούς βάσης, μικρομεσαίους αγρότες, «μετεγκατεστημένους» εργάτες, υποαπασχολούμενους, άνεργους, και λοιπούς ηρωικούς φτωχοδιάβολους, μια απέραντη Ζώνη του Λυκόφωτος (The Twilight Zone!) στην οποία η παραμικρή υπαρξιακή προβολή, έστω και βραχυπρόθεσμη, ισοδυναμεί πλέον με κακόγουστο αστείο.

εκδήλωση για την αυτοδιαχείριση της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής

Οι εργαζόμενοι της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής αγωνίζονται να κάνουν πράξη πως εμείς οι εργαζόμενοι μπορούμε χωρίς αφεντικά. Αγωνιζόμαστε μαζί τους για να αποδείξουμε πως όλοι μαζί μπορούμε,να τα καταφέρουμε

Η εργατική εφημερίδα Δράση στηρίζοντας ενεργά τον αγώνα των εργαζομένων στη Βιομηχανική Μεταλλευτική καλεί σε εκδήλωση – συζήτηση την Τετάρτη 1/8, στις 8:30 μ.μ., στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Nosotros (Θεμιστοκλέους 66-Εξάρχεια), για τη δημιουργία Επιτροπής Αλληλεγγύης στους αγωνιζόμενους εργάτες.

Στην εκδήλωση θα παραβρεθεί και θα μιλήσει ο πρόεδρος του σωματείου των εργαζομένων.

Ο αγώνας των εργατών της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής είναι και δικός μας αγώνας και θα νικήσει με τη συμπαράσταση όλων μας.

Ζορζ Ναβέ: «να παράγουμε καινούργιες ουτοπίες»

Του Κ. Ηροδότου

Η κρίση θέτει αλλιώς τα προβλήματα. Πώς αλλιώς ένας μελετητής του Ντερριντά ή του Μπαντιού θα παραδεχόταν ότι το πρόβλημα, σήμερα, είναι πως δεν υπάρχει μια ουτοπία για να πιστέψουμε σ' αυτή; Και πώς αλλιώς ένας άριστος γνώστης του Προντόν θα ενέσκηπτε στον Φον Μίζες και στον Χάγεκ, στους θεωρητικούς του φιλελευθερισμού, για να οργανώσει συνομιλώντας κατ'ευθείαν με τους κλασικούς την αντίθεση του σε ότι θεωρεί ότι παρατείνει την κρίση, βυθίζοντας στην απόγνωση τους ευρωπαϊκούς λαούς. Μια συνομιλία με τον καθηγητή Ζορζ Ναβέ είναι έναυσμα για παραπέρα προβληματισμό. Με τον καθηγητή Ναβέ συναντηθήκαμε στο Πανεπιστήμιο όπου εργάζεται και είχαμε τη συνομιλία που ακολουθεί:

- Πώς αντιλαμβάνεστε την έννοια της «κρίσης» στο επίπεδο της πολιτικής; Το ελληνικό παράδειγμα προσφέρει κλειδιά για μια τέτοια προσέγγιση; 

Δεν θα διδάξω σε σας ότι η λέξη «κρίση» είναι πρώτα μια ελληνική λέξη, που περιέγραφε, στην ιατρική, τη στιγμή της ραγδαίας επιδείνωσης της αρρώστιας• είναι η στιγμή κατά την οποία είτε η επιδείνωση θα υποχωρούσε και ο άρρωστος θα ζούσε, δηλαδή θα ξαναζούσε, είτε η επιδείνωση θα θριάμβευε και ο άρρωστος θα πέθαινε. Η στιγμή χαρακτηριζόταν από τη βραχύτητά της. Υπάρχει κρίση στην Ελλάδα με αυτή την έννοια σήμερα; Η οικονομία και η κυριαρχία της, μας έκαναν να συνηθίσουμε, χωρίς να εκπλησσόμαστε από το παράδοξο, σε μακρές «κρίσεις», σε κρίσεις που δεν έχουν τέλος. Αυτό που παίζεται, επομένως, δεν είναι η ίδια η διαφορά, που θεωρούσαμε άλλοτε διακριτή, προφανή, μεταξύ της ζωής και του θανάτου. Οι καρκινικές μεταστάσεις, παρ' ότι θανατηφόρες για τον οργανισμό στον οποίο παρασιτούν, είναι κι αυτές ζωντανές. Οι μεταστάσεις που προσβάλλουν την Ελλάδα προέρχονται προφανώς από τον λεγόμενο «οικονομικό» καπιταλισμό, που δεν αρθρώνεται παρά με όρους χρέους και εξόφλησης, με οφειλέτες και δανειοδότες και που απαιτεί από τον οφειλέτη την εξόφληση. Η απαίτηση δεν σταματά εκεί: πρέπει ο οφειλέτης να κατασκευαστεί ή να ξανακατασκευαστεί, να πειθαρχήσει, θα λέγαμε, στη γενική λογική του δανειολήπτη και του δανειοδότη. Με δυο λέξεις, η αρρώστια γίνεται γιατρός, προτείνοντας ως θεραπεία την ίδια της την εξάπλωση, με καταστροφικές συνέπειες, κυρίως για τα πιο αδύναμα τμήματα του πληθυσμού. Με αυτόν τον τρόπο, μια ολόκληρη χώρα κυριαρχείται από τους θηρευτές (που μπορούν εξ άλλου να είναι και Έλληνες), πανταχού παρόντες αλλά και αόρατους, οι οποίοι δεν έχουν συμφέρον να σκοτώσουν τη λεία που απομυζούν, αλλά να εδραιώσουν την κυριαρχία τους πάνω της. Το συμφέρον τους είναι να επιζήσει, και να προικιστεί χάριν μιας κυβέρνησης που θα διευκολύνει την επιρροή τους ή δεν θα είναι παρά διάμεσος. Η οικονομική κρίση προεκτείνεται σε πολιτική, σε κρίση πολιτικής εμπιστοσύνης: πώς να πιστέψουμε σε μια πολιτική συνδεδεμένη με το γιατρό, το θηρευτή ή το παράσιτο; Όσον αφορά τους άλλους πολιτικούς μνηστήρες του ρόλου του γιατρού, ο ένας (ας πούμε εν τάχει, η άκρα Δεξιά) δεν είναι παρά μια απάτη, ακόμη πιο ολέθρια, η οποία εν μέσω εθνικιστικών τυμπανοκρουσιών θα έδινε έδαφος στον ίδιο γιατρό, ο άλλος (ας πούμε εν τάχει, η άκρα Αριστερά που επιθυμεί τη ρήξη με τον καπιταλισμό) δεν θα είχε καμία τύχη, παρά μόνο αν γινόταν το προοίμιο μιας πιο γενικευμένης επανάστασης, που θα ήταν πράγματι στην ίδια κλίμακα με τον θηρευτή.

Η επινόηση και κατασκευή του «λευκού Κινέζου» εργαζόμενου

Αναδημοσίευση από www.left.gr

Του Γιάννη Μηλιού

Θέλω να διατυπώσω τη βασική μου θέση προκαταβολικά: Δεν επίκειται η διάλυση της Ζώνης του Ευρώ (ΖτΕ), και όσοι την αναμένουν ή τη φοβούνται θα διαψευστούν για μια ακόμα φορά! Η συζήτηση που διεξάγεται μεταξύ των αξιωματούχων του συστήματος, ιδεολογικών («δεξαμενές σκέψης», «κορυφαίοι» οικονομολόγοι κ.λπ.) και πολιτικών (κυβερνήσεις, ευρωπαϊκές αρχές, αστικά κόμματα), σχετικά με τον «κίνδυνο διάλυσης της ΖτΕ» ή την πιθανότητα «εξόδου» κάποιων χωρών από αυτήν, στην πραγματικότητα συνιστά «μετάθεση», δηλαδή συγκάλυψη του πραγματικού επίδικου, που είναι η ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης σε αντιλαϊκή-νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση και η διαμάχη γύρω από τα μέσα για την «αναίμακτη» επίτευξη αυτού του διακυβεύματος. Η Αριστερά έχει το δικό της, ριζικά διαφορετικό από το κυρίαρχο, σχέδιο ομοσπονδοποίησης της Ευρώπης: Την Ευρώπη της δημοκρατίας, των δικαιωμάτων, της κοινωνικής συνοχής, της προτεραιότητας των κοινωνικών αναγκών έναντι του κέρδους και γενικότερα των ιδιοτελών συμφερόντων, του σοσιαλισμού. Είναι λοιπόν λάθος, αντί να μιλά για το πραγματικό επίδικο (ποια Ευρώπη;), η Αριστερά να μετέχει στη συλλογική «μετάθεση» που επιβάλλουν οι κυρίαρχοι, αποδεχόμενη το δίλημμα «τι και ποιοι θα διαλύσουν τη ΖτΕ και την Ευρώπη».

Είναι αλήθεια ότι η κρίση χρηματοπιστωτικής φερεγγυότητας (insolvency) στη ΖτΕ οξύνεται και ότι το δημόσιο χρέος της μιας μετά την άλλη των χωρών-μελών καθίσταται, υπό τις «δεδομένες συνθήκες», μη βιώσιμο (Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, Κύπρος, Ιταλία...). Είναι όμως εξίσου αλήθεια ότι οι «δεδομένες συνθήκες» τροποποιούνται διαρκώς, με αλλεπάλληλες παρεμβάσεις πολιτικής, που προσωρινά μόνο χαλαρώνουν κάποια συμπτώματα της κρίσης χωρίς να τα αντιμετωπίζουν.

Τα πραξικοπήματα γίνονται τώρα από τους τεχνοκράτες

Αναδημοσίευση από το Red NoteBook

Ο Ουρουγουανός συγγραφέας Εντουάρντο Γκαλεάνο μιλά στο BBC για τις τελευταίες εξελίξεις στη Λατινική Αμερική και την κρίση του καπιταλιστικού κόσμου

Η ευρωπαϊκή κρίση αντιμετωπίζεται από τους πολιτικούς ηγέτες με έναν λόγο που ζητάει την θυσία του πληθυσμού.

Είναι ο ίδιος λόγος με αυτόν των ανώτερων στρατιωτικών όταν στέλνουν τους νεοσύλλεκτους να πεθάνουν. Έχει λιγότερο την μυρωδιά της πυρίτιδας αλλά δεν είναι λιγότερο βίαιος. Πρόκειται για ένα συστηματικό σχέδιο σε όλο τον κόσμο για να ρίξει στα σκουπίδια τα επιτεύγματα των εργαζομένων των δύο τελευταίων αιώνων, και η ανθρωπότητα πάει πίσω στο όνομα της «εθνικής αποκατάστασης». Αυτός είναι ένας κόσμος που οργανώνεται και εξειδικεύεται στην εξόντωση των άλλων. Και μετά έρχονται να καταδικάσουν τη βία των φτωχών, η άλλη χειροκρότησε την πείνα, της αξίζουν μετάλλια (σ.σ.: αναφέρεται στην ισπανίδα βουλευτίνα του λαϊκού κόμματος Άντρεα Φάμπρα).

Παρουσιάζουν την λιτότητα ως τη μόνη λύση.

Από ποιους; Οι τραπεζίτες που προκάλεσαν αυτή την καταστροφή ήταν και παραμένουν οι κύριοι ληστές των τραπεζών, και ανταμείβονται με εκατομμύρια ευρώ που τους καταβάλλονται ως αποζημίωση. Είναι ένας κόσμος πολύ ψεύτικος και πολύ βίαιος. Η λιτότητα είναι αυτά που έλεγαν για πολλά χρόνια στη Λατινική Αμερική. Έχουμε παρακολουθήσει όλη αυτήν την παράσταση, έκανε εδώ πρεμιέρα και την γνωρίζουμε ήδη. Γνωρίζουμε τα πάντα. Τις «μαγικές» τους συνταγές, το ΔΝΤ, την Παγκόσμια Τράπεζα ...

Μετά από 272 ημέρες ανέστειλαν την απεργία τους οι Χαλυβουργοί

(εικόνες από την εισήγηση του Δ.Σ. για την αναστολή της απεργίας)

Την αναστολή της απεργίας τους αποφάσισαν οι εργαζόμενοι στη Χαλυβουργία μετά απο 272 ημερες απεργίας.Μετά απο εισήγηση του ΔΣ του σωματείου, έγινε μυστική ψηφοφορία κατα την οποία 107 ψύφισαν υπερ της αναστολής, 14 κατά ενώ 29 άτομα δεν ψήφισαν καθόλου.

Αποφασίστηκε επίσης, στις 6 το πρωί της Δευτέρας οι εργαζόμενοι θα συγκεντρωθούν στην είσοδο του εργοστασίου και όπως είπαν, αν έχουν αποχωρήσει τα ΜΑΤ, θα μπουν στους χώρους εργασίας.

Οι απεργοί συναντήθηκαν χθες με τον υπουργό Εργασίας Γιάννη Βρούτση απο τον οποίο ζήτησαν την άμεση επαναπρόσληψη κάποιων από τους απολυμένους συναδέλφους τους και την αποχώρηση των αστυνομικών δυνάμεων από το χώρο του εργοστασίου.

Χτες μετά την συνάντηση που είχε το Δ.Σ των εργαζομένων Χαλυβουργών με τον υπουργό εργασίας Γ. Βούρτση, ο πρόεδρος του, Γ. Σιφωνιός είχε εκδώσει γραπτή δήλωση η οποία ανέφερε:

KKE: Υποζύγιο ο λαός με ευρώ ή δραχμή

Σχόλιο του Γραφείου Τύπου της ΚΕ

Σε σχόλιο για τις δηλώσεις Ρέσλερ, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:

«Οι δηλώσεις Ρέσλερ, καθώς και οι γενικότερες τελευταίες εξελίξεις στην Ευρωζώνη, δείχνουν για πολλοστή φορά τα αδιέξοδα των καπιταλιστών και του προσωπικού τους να διαχειριστούν την όξυνση της καπιταλιστικής κρίσης με τη μία ή με την άλλη συνταγή, ενώ αναδεικνύουν και την όξυνση των αντιθέσεων ανάμεσά τους σχετικά με το ποια τμήματα του κεφαλαίου θα επωφεληθούν σε βάρος άλλων στο μοίρασμα των ζημιών.

Είτε με ευρώ είτε με δραχμή ο ελληνικός λαός θα είναι το μόνιμο υποζύγιο. Μπορεί να τον απελευθερώσει μόνο η συσπείρωση και η δράση ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα και με στόχο την αποδέσμευση από την ΕΕ και τη μονομερή διαγραφή του χρέους με λαϊκή εξουσία».

(Αναδημοσίευση από τον ριζοσπάστη: “Υποζύγιο ο λαός με ευρώ ή δραχμή”)

το νόμισμα της "βασιλευομένης"...

Αυτό το σχόλιο το αφιερώνουμε εξαιρετικά στους ανεγκέφαλους συντρόφους εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι στα πλαίσια της πολιτικής των αλλαγής των εσωτερικών συσχετισμών εντός της Αριστεράς – έχουν ανακηρύξει την δραχμή ως την θεά της αντικαπιταλιστικής επανάστασης στη χώρα μας και ονειρεύονται να συγκροτήσουν και “αριστερό” κόμμα/ιερατείο για την λατρεία της. Ας παραμείνουν ψύχραιμοι και ας μην βιαστούν να καταγγείλουν τον ΚΚΕ για σεχταρισμό, πριν κοιταχτούν μπροστά στο καθρέπτη τους. Το ΚΚΕ έρχεται απλά να δηλώσει αυτό που αποτελεί τόπο κοινής συνείδησης για τον κόσμο της Αριστεράς, αυτό δηλαδή που δηλώνει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Και με αυτή την έννοια αποτελεί θετικό στοιχείο για όσους ενδιαφέρονται πραγματικά για την ενισχύσουν την ενότητα της αριστεράς και όχι για παίξουν για γνωστά και βαρετά πλέον παιχνιδάκια τους των μικροηγεμονισμών και της  μικροπολιτικής.

Η "θυσία" της Βούλας ξεσκεπάζει την υποκρισία του ελληνικού ρατσισμού

Ανακοίνωση 

της Κίνησης "Απελάστε το Ρατσισμό"

26/7/2012

Η "γαλάζια" Βούλα δεν είναι μόνο χυδαία ρατσίστρια που κολώνει να το παραδεχτεί δημόσια για να μην στερηθεί τα προνόμια της εθνικής σταρ και τα φράγκα από τους "περήφανους χορηγούς" όπως η Samsung Hellas. Είναι φανερή υποστηρίκτρια των νεοναζί της Χρυσής Αυγής, θαυμάστρια του αρχιτραμπούκου Κασιδιάρη και των ομοίων του. Όμως δε...ν υπολόγισε κάτι πολύ απλό: Πως ο ρατσισμός και οι φασίστες μπορεί να ενισχύονται επιμελώς από το πολιτικό και μιντιακό κατεστημένο για εσωτερική κατανάλωση, αλλά αποτελούν ταμπού στις μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις των καπιταλιστών όπως οι Ολυμπιακοί. Ο λόγος είναι απλός: Τα φράγκα των Ολυμπιακών για τις πολυεθνικές και τους περήφανους εθνικούς "χορηγούς" από τα οποία τσιμπολογάει και η ίδια είναι αμέτρητα, ενώ οι έγχρωμοι πρωταθλητές που σαρώνουν τα μετάλλια στους δρόμους αντοχής, τα σπριντ, και τόσα άλλα αθλήματα, απαραίτητοι σταρ - όσο και η Βούλα μας και ακόμα περισσότερο - και πάνω τους στήνεται πανηγύρι καρδοσκοπίας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη. Γι' αυτό η εθνικιστική ΝΔ-ΠΑΣΟΚικη Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή είναι τόσο υποκριτικά αυστηρή με τη ρατσίστρια Βούλα, ενώ ταυτόχρονα τα κόμματα της μνημονιακής εξαθλίωσης τόσο εξόφθαλμα ρατσιστικά με τους μετανάστες στην εγχώρια πολιτική: χτίζουν φράχτες και στρατόπεδα συγκέντρωσης ενώ η ΕΛ.ΑΣ. βάζει πλάτες μέρα νύχτα στους νεοναζί Χρυσαυγίτες.

Η θέσμιση της εργασίας μέσα στην σύγχρονη κοινωνία και οι προοπτικές μιας ριζικής κριτικής της

Αναδημοσίευση από την "δράση"

Του Δημήτρη Μαρκόπουλου

Η εργασία υπό την κουλτούρα της κατανάλωσης;

Αντί να σκεφτόμαστε την κατανάλωση ως αντίθετο της εργασίας, λες και οι δύο αυτές δραστηριότητες απαιτούν τελείως διαφορετικές νοητικές και συναισθηματικές ιδιότητες, πρέπει να τις δούμε ως δύο πλευρές της ίδιας διαδικασίας...Ο καταναλωτισμός είναι μόνον η άλλη όψη της υποβάθμισης της εργασίας -η εξάλειψη του παιγνιώδους στοιχείου και της δεξιοτεχνίας από τη διαδικασία της παραγωγής.

Κρίστοφερ Λας¹

Ο Ζίγκμουντ Μπάουμαν υποστηρίζει ότι έχουμε εδώ και καιρό περάσει από την κοινωνία των παραγωγών σε αυτήν των καταναλωτών². Θα μπορούσαμε να προεκτείνουμε αυτό το σκεπτικό λέγοντας ότι: αν κάποτε το κυρίαρχο φαντασιακό επέβαλε την «απεριόριστη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων»³, οι συνθήκες του δεύτερου μισού του 20^ού αιώνα προώθησαν το μοτίβο της «απεριόριστης ανάπτυξης των καταναλωτικών δυνατοτήτων». Αυτός ο μετασχηματισμός, που εξυπηρετήθηκε εκπληκτικά από την εξάπλωση της μαζικής κουλτούρας, τη διαφημιστική βιομηχανία και την αντίστοιχη προσαρμογή των εκπαιδευτικών θεσμών, έχει τεράστιας σημασίας συνέπειες για την εργασιακή ζωή των ανθρώπων.

Αλ. Τσίπρας: Το 20% της βουλευτικής αποζημίωσης για τις δράσεις κοινωνικής αλληλεγγύης

"Θα χρησιμοποιήσουμε όλα τα μέσα κοινοβουλευτικού ελέγχου, όλες τις δυνατότητες που μας δίνει ο κανονισμός της Βουλής για να ανταποκριθούμε στη λαϊκή επιθυμία για δικαιοσύνη.

Ταυτόχρονα, όμως, η κοινοβουλευτική ομάδα, θα πρέπει να δώσει πρώτη το παράδειγμα υποστήριξης της πολύ σημαντικής δουλειάς που οργανώνει ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα στη κοινωνία για την υποστήριξη των δομών και των δικτύων αλληλεγγύης στους συμπολίτες μας που έχουν περισσότερο ανάγκη.

Για αυτό και σας προτείνω για συμβολικούς, αλλά και ουσιαστικούς λόγους ενίσχυσης να αποφασίσουμε ότι πέρα από το 20% της παρακράτησης της βουλευτικής αποζημίωσης υπέρ του κόμματος να εκχωρούμε κάθε μήνα και ένα επιπλέον 20% για την ενίσχυση των δράσεων κοινωνικής αλληλεγγύης.

Οι Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, μέσα και έξω από τη Βουλή θα αποτελέσουν τη φωνή όσων δεν έχουν φωνή και ασπίδα όσων βάλλονται βάναυσα από τη βαρβαρότητα του μνημονίου και έχουν άμεσα την ανάγκη της υποστήριξής και της αλληλεγγύης μας."

Το τελευταίο μέρος της ομιλίας του Α. Τσίπρα  στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Ολόκληρο το κείμενο   [εδώ].

Μια ομιλία του Αντώνη Νταβανέλου πριν από 4 μήνες που παραμένει επίκαιρη...

Το video είναι από την έκτακτη πανελλαδική σύσκεψη του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής που έγινε το Σάββατο 7 Απρίλη στην Αθήνα (ΑΣΟΕΕ) με θέμα τις εκλογές και την στάση του ΜΑΑ απέναντι στο ευρώ και τις μετωπικές πρωτοβουλίες που θα αναλάβει. Από τότε μέχρι σήμερα έχουν συμβεί αρκετές εξελίξεις. Παρόλα αυτά, η σημασία της παρέμβασης του Α. Νταβανέλου και ο τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει το πολιτικό πλαίσιο αυτών ακριβώς των εξελίξεων παραμένουν επίκαιρα.

Μερικές σκέψεις για τα ρεύματα, τις τάσεις, τις φράξιες στον νέο ΣΥΡΙΖΑ.

Η απόφαση για τον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα ενιαίο πολιτικό φορέα είναι μια θετική εξέλιξη. Οι βασικές μας θέσεις για αυτό το ζήτημα, τις οποίες τις έχουμε αναπτύξει σε ένα παλαιότερο κείμενο μας, είναι καταγεγραμμένες εδώ: "Αναπαραγωγή ή μετασχηματισμός;" , γιαυτό δεν θα τις επαναλάβουμε. Επισημαίνουμε μόνον ότι αυτές οι απόψεις που πριν 3 χρόνια ήταν περιθωριακές στον ΣΥΡΙΖΑ και αντιμετωπίστηκαν με εχθρικό τρόπο από δυνάμεις του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και όχι μόνο, σήμερα βρίσκονται στο επίκεντρο των εξελίξεων στον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ. 

Αυτή η αλλαγή δεν έγινε γιατί οι κομματικοί μηχανισμοί που συγκροτούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ μέσα από τον "διάλογο" και την πολιτική διαπάλη άλλαξαν άποψη για το ρόλο τους σε αυτό το πολιτικό μέτωπο. Οφείλεται στην "εισβολή" του λαϊκού παράγοντα στον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, εισβολή η οποία τον ανέδειξε στην πολιτική σκηνή ως αιχμή του δόρατος της ταξικής πάλης. Η αλλαγή προέκυψε κυρίως από την συναίσθηση της αδυναμίας να ανταποκριθούν σε αυτόν τον νέο ρόλο.

Για τα θέματα της μετεξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ σε ενιαίο πολιτικό φορέα σκοπεύουμε να έχουμε αρκετές αναφορές το επόμενο χρονικό διάστημα. Σήμερα θα σταθούμε μόνον σε μερικές τομές και οριοθετήσεις σε σχέση με το παρελθόν που τις θεωρούμε απαραίτητες για αυτόν τον μετασχηματισμό. Ας αρχίσουμε από τα εύκολα.

Για τον ε­νιαίο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και το ρό­λο της Α­ΚΟ­Α

Αναδημοσίευση από την "εποχή"

Ολο­κλη­ρώ­θη­κε το πε­ρα­σμέ­νο σαβ­βα­το­κύ­ρια­κο η συ­νε­δρία­ση της Πα­νελ­λα­δι­κής Συ­ντο­νι­στι­κής Επι­τρο­πής της Α­ΚΟ­Α, που εί­χε ως κύ­ριο θέ­μα τις διερ­γα­σίες στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και την πρό­τα­ση για τον με­τα­σχη­μα­τι­σμό του σε ε­νιαίο πο­λι­τι­κό φο­ρέα. Τα μέ­λη του ορ­γά­νου υ­περ­ψή­φι­σαν την πρό­τα­ση, ε­νώ τέ­θη­καν σε ψη­φο­φο­ρία μια σει­ρά α­πό τρο­πο­λο­γίες για το ρό­λο της Α­ΚΟ­Α, τη λει­τουρ­γία της κοι­νο­βου­λευ­τι­κής ο­μά­δας, τα α­ρι­στε­ρά μέ­σα μα­ζι­κής ε­νη­μέ­ρω­σης κ.λ.π. Ταυ­τό­χρο­να, με­γά­λο μέ­ρος της διή­με­ρης συ­ζή­τη­σης α­φιε­ρώ­θη­κε στα α­νοι­χτά μέ­τω­πα πά­λης και τη συμ­βο­λή της Α­ΚΟ­Α σε αυ­τά. Για πα­ρά­δειγ­μα, έ­γι­νε συ­ζή­τη­ση για τη φο­ρο­λη­στεία, το ξε­πού­λη­μα της δη­μό­σιας πε­ριου­σίας, τα αυ­τό­νο­μα δί­κτυα αλ­λη­λεγ­γύης κ.λ.π. Στη διάρ­κεια της συ­νε­δρία­σης α­πο­φα­σί­στη­κε η πραγ­μα­το­ποίη­ση ει­δι­κής η­με­ρί­δας για τα ζη­τή­μα­τα της α­ρι­στε­ράς στη μνή­μη του Γιάν­νη Μπα­νιά.

Ομό­φω­να ψη­φί­στη­κε η πρό­τα­ση για τον ε­νιαίο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, που σύμ­φω­να με τα μέ­λη του ορ­γά­νου θα πρέ­πει να λει­τουρ­γεί δη­μο­κρα­τι­κά, πλου­ρα­λι­στι­κά, με κα­το­χυ­ρω­μέ­νη την ύ­παρ­ξη των δια­φο­ρε­τι­κών ρευ­μά­των ι­δεών. Στη διάρ­κεια της συ­νε­δρία­σης πολ­λά μέ­λη της ΠΣΕ με­τέ­φε­ραν ε­μπει­ρίες α­πό τις πε­ριο­χές τους, ε­στιά­ζο­ντας το εν­δια­φέ­ρον τους σε ζη­τή­μα­τα λει­τουρ­γίας τη νέα πε­ρίο­δο, στο ρό­λο των με­λών, στην α­νά­γκη ου­σια­στι­κών πο­λι­τι­κών δια­δι­κα­σιών. Ομό­φω­να, ε­πί­σης, ψη­φί­στη­κε η πρό­τα­ση πραγ­μα­το­ποίη­σης πα­νελ­λα­δι­κής συν­διά­σκε­ψης της Α­ΚΟ­Α πριν α­πό τη συν­διά­σκε­ψη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ώ­στε να α­πο­φα­σι­στεί με συλ­λο­γι­κό τρό­πο η συμ­βο­λή της ορ­γά­νω­σης σε αυ­τή την πο­ρεία.

Ο εκβιασμός των αγορών

Αναδημοσίευση από το RedNoteBook

Συνέντευξη με τον Τόνι Νέγκρι

 

Στο Commonwealth, το τρίτο βιβλίο μιας σειράς που άρχισε με την Αυτοκρατορία, ο Μάικλ Χαρτ και ο Τόνι Νέγκρι αναλύουν πώς η εξουσία του παγκοσμιοποιημένου χρηματιστικού κεφαλαίου επανακαθορίζει τις έννοιες της κυριαρχίας και της δημοκρατίας. Μια πρόγευση του βιβλίου δίνει ο Νέγκρι στη συνέντευξη στον Πάμπλο Ε. Τσακόν και το περιοδικό Ñ, που αναδημοσιεύουμε σήμερα στο Red Notebook.

Ο Τόνι Νέγκρι με τον αμερικανό συνάδερφό του Μάικλ Χαρτ εξέδωσαν ήδη τον τελευταίο τόμο της τριλογίας, που άρχισε με την Αυτοκρατορία και συνεχίστηκε με το Πλήθος. Πρόκειται για το Commonwealth. Το πλάνο μιας επανάστασης των κοινών, που εκδόθηκε πρόσφατα στην Ισπανία. Σε αυτή την αποκλειστική συνέντευξη στο Ñ, ο Ιταλός στοχαστής αναφέρεται στις συνθήκες της γνωστικής παραγωγής, στη χειραφέτηση σ’ έναν κόσμο που έχει απαχθεί από το κεφάλαιο και στις κυρίαρχες μορφές του ανθρώπου στο σύγχρονο σύμπαν.

Στην Αργεντινή, κατά την τελευταία σας επίσκεψη, αναφερθήκατε στη χειραφέτηση. Τι σημαίνει  αυτή η λέξη στα διεθνή συμφραζόμενα;

Καταρχάς, δόθηκε ένας πρώτος ορισμός της χειραφέτησης, που συνδέεται με μια αντίληψη ατομικιστική και οικουμενική. Οι απαρχές του ορισμού έχουν τις ρίζες τους στους Ιλλουμινιστές, μόνο που πολλές φορές η εξέλιξη αυτού του ιλλουμινισμού συναντιόταν με μια εσχατολογία που είναι χαρακτηριστική της καθολικότητάς του.

Πώς εξηγείται αυτό;

Είναι που η χειραφέτηση εμπλέκεται και με μια βασική θρησκευτική έννοια, την έννοια της σωτηρίας. Ο δεσμός ανάμεσα στη χειραφέτηση και τη σωτηρία είναι στενός. Τότε λοιπόν, παρόλο που τη βρίσκουμε στις σύγχρονες φιλοσοφίες σα νοσταλγία, η έννοια έχει να κάνει με μια σχέση κοινωνική, σε μεγάλο βαθμό εξαντλημένη. Προτιμώ να μη χρησιμοποιήσω τον όρο «ξεπερασμένη», γιατί ποτέ δεν ξέρεις όταν κάτι ξεπερνιέται προς τα πού πάει. Λέω λοιπόν εξαντλημένη. Η χειραφέτηση είναι μια ιδέα που συνδέεται με την επικράτηση ατομικών μορφών παραγωγής, σ’ έναν ορίζοντα καπιταλιστικής οργάνωσης, όταν ακόμη δεν είχαν εμπλακεί όλοι οι κοινωνικές ομάδες. Έτσι, η πρώτη ιδέα χειραφέτησης είναι ατομικιστική και οικουμενική, και, αφηρημένα, συνδέεται με την εξέλιξη της ιστορικής παραγωγής και εμφανίζεται σαν ουτοπία, με σημεία εσχατολογικά.

Άνοιξε η Χαλυβουργία με επέμβαση των ΜΑΤ και παρουσία εισαγγελέα

16:20: Ελεύθεροι αφέθηκαν οι 4 συλληφθέντες, ενώ οι άλλοι δύο περιμένουν τη διασταύρωση των στοιχείων τους και αναμένεται να αφεθούν και αυτοί ελεύθεροι. Ο εισαγγελέας ενημέρωσε τους συλληφθέντες για το ότι θα ενημερωθούν με κλήση για τη δικάσιμο όταν αυτή ορισθεί.

16:15: Οι συλληφθέντες έφτασαν στην Ευελπίδων και πέρασαν από τον εισαγγελέα. Υπάρχει ισχυρό ενδεχόμενο να αφεθούν ελεύθεροι. Πλήθος κόσμου έχει συγκεντρωθεί στο προαύλιο της Ευελπίδων και συμπαραστέκεται στους συλληφθέντες.

15:10: Αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, αποτελούμενη από τη βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Ζωή Κωνσταντοπούλου, τη νομικό Κατερίνα Κνήτου και τον υπεύθυνο του τμήματος Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ Κώστα Μαρματάκη βρίσκονται ακόμη στη ΓΑΔΑ με τους 6 συλληφθέντες στη Χαλυβουργία, οι οποίοι είναι ακόμα στη Σήμανση.

η συνέχεια της ενημέρωσης εδώ:  http://www.alterthess.gr/

Το μετεκλογικό πολιτικό τοπίο και τα καθήκοντα της αριστεράς

Παρουσιάζουμε μερικά αποσπάσματα από το κείμενο της Όλγας Μοσχοχωρίτου (Μέλος του Συντονιστικού του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής) και του Βαγγέλη Αντωνίου (πρώην μέλος του Συντονιστικού του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής) με τον τίτλο "Το μετεκλογικό πολιτικό τοπίο και τα καθήκοντα της αριστεράς". Η αξία του κειμένου βρίσκεται στο γεγονός ότι εκφράζει με ειλικρίνεια και τόλμη, απόψεις και ανησυχίες με τις οποίες μπορεί να ταυτιστεί κάθε αριστερός που βάζει το στόχο της ανάπτυξης του μαζικού κινήματος πάνω από τις μικροπολιτικές αλλαγής των μικροσυσχετισμών εντός του χώρου της ριζοσπαστικής αριστεράς.

Εξ αντικειμένου ο Σύριζα αποτελεί σήμερα τον κορμό και του κοινωνικού μετώπου των δυνάμεων της εργασίας και του πολιτικού μετώπου της αριστεράς. Κανένας άλλος αριστερός πόλος δεν μπορεί να έχει προοπτική, σε αντιπαράθεση και ανταγωνισμό με το Σύριζα. Προσπάθειες, στις σημερινές συνθήκες, δημιουργίας αντιπαραθετικών στο Σύριζα μορφωμάτων, κατά τη γνώμη μας είναι μάχες οπισθοφυλακών, είναι καταδικασμένες να υποστούν την παρακμή του σεχταρισμού, της περιχαράκωσης και του οιονεί ετεροκαθορισμού τους. Αντίθετα, ο Σύριζα, έχοντας την πρωτοβουλία (και την κύρια ευθύνη) των κινήσεων, πρέπει να διαμορφώσει τους όρους της μετωπικής συμπόρευσης, της δημιουργίας ενός «συνεχούς» μέσα στο χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς. Με ειλικρίνεια και τόλμη.

Ο Σύριζα δεν είναι χώρος ιδεολογικά ομοιογενής και γι’ αυτό οι διεργασίες μέσα σ’ αυτόν, αποτελούν ένα πεδίο γόνιμης ταξικής πάλης. Πεδίο όπου οι αντιθέσεις πρέπει να αναδύονται και όχι να κρύβονται κάτω απ’ το χαλί, να βρίσκονται σε ώσμωση και όχι να αποτελούν επίδικα κλειστών «επαγγελματικών» μηχανισμών και ισορροπιών κορυφής και να συντίθενται σε ανώτερες πολιτικές συνθέσεις και συμφωνίες όχι του ελάχιστου μέσου όρου αλλά προωθητικές και υπερβατικές.

Από τη σκοπιά αυτή, δυνάμεις με μαρξιστική θεωρητική εκκίνηση, κομουνιστικής προέλευσης και προσανατολισμού, οφείλουν, συνυπάρχοντας διαλεκτικά με τα υπόλοιπα ρεύματα της ριζοσπαστικής αριστεράς και της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας, να οικοδομήσουν ένα ρεύμα, μια αριστερή πτέρυγα στο Σύριζα, που θα συνδιαμορφώνει τη φυσιογνωμία και το πρόγραμμά του, φιλοδοξώντας να βάζει όλο και ευκρινέστερα τη σφραγίδα της σ’ αυτό.

Όταν οι καπιταλιστές ασχολούνται με το “κόμμα της δραχμής”...

Οι αριστεροί, που βρίσκονται εγκλωβισμένοι στα διλήμματα που θέτει ο αστισμός σχετικά με την παραμονή της χώρας στο ευρώ και θεωρούν πως η αλλαγή του νομίσματος θα ανοίξει τον δρόμο για την αντικαπιταλιστική επανάσταση, έχουν να διδαχθούν πολλά, για το πόσο εύκολα οι καπιταλιστές ενσωματώνουν τις θέσεις τους και τις προτάσεις στις δικές τους διαχειριστικές πολιτικές της κρίσης, αν διαβάσουν το άρθρο του Θ.Κ. εδώ:

“ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ”.

Βέβαια, υπάρχουν και μεσοβέζικες λύσεις που έρχονται από την ...Εσθονία:

Ευρώ και δραχμή μαζί: Μια ριζοσπαστική λύση;

Περιμένουμε λοιπόν την μέρα που θα γίνει και η πρώτη διαδήλωση για την επιστροφή της χώρας στην δραχμή και θα καίγονται στις πλατείες τα χαρτονομίσματα του ευρώ...

Εδώ οι καλές πατάτες!...

Οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ

προστατεύουν την κ. Κανέλλη

Όποιος ήταν στο εκλογικό περίπτερο του ΣΥΡΙΖΑ το βράδυ των εκλογών και είδε τις αντιδράσεις των οπαδών του μόλις εμφανίστηκε στη γιγαντοοθόνη η Αλέκα Παπαρήγα να κάνει δηλώσεις για το αποτέλεσμα, θα κατάλαβε ότι όποιος πιστεύει ότι μπορεί να γίνει σε αυτό το στάδιο «ενότητα της αριστεράς» είναι βαθιά νυχτωμένος.

( Η 1η παράγραφος του άρθρου του Γ. Σεριανίδη με τίτλο: Αριστερή ενότητα, αίτημα του χθες;)

Ο κ. Σεριανίδης φαίνεται ότι εκείνη την νύχτα των εκλογών δεν βγήκε στο ...σεργιάνι! Αν έκανε μια βόλτα θα διαπίστωνε ότι αυτές οι αντιδράσεις δεν υπήρχαν μόνον στο εκλογικό περίπτερο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όπου υπήρχαν αριστεροί. Ανάλογες αντιδράσεις προκάλεσαν οι δηλώσεις της Αλέκας ακόμη και σε αρκετά μέλη και φίλους του ΚΚΕ . Ίσως λόγω της μεγάλης οχλαγωγίας ο συντάκτης του άρθρου δεν άκουσε τις δηλώσεις της κ. Παπαρήγα που έκανε εκείνο το βράδυ. Φαίνεται όμως ότι δεν άκουσε τίποτα και  καθ' όλη την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου.Αν κάτι είχε πέσει στο αυτί του, σίγουρα θα είχε πολλά να γράψει για την στάση του ΚΚΕ ως προς το θέμα της "αριστερής ενότητας" που υποτίθεται ότι διαπραγματεύεται το άρθρο του...

«Μειώνοντας» τις αποστάσεις μεταξύ παραγωγών και καταναλωτών

Αναδημοσίευση από την "δράση"

Ζούμε σε μια εποχή που, τα φυτοφάρμακα, τα λιπάσματα, τα υβρίδια και τα μεταλλαγμένα έχουν μπει ολοκληρωτικά στην διατροφή μας. Η αγνή καθαρή ποιοτική τροφή σπανίζει και για να βρει κανείς πραγματικά ανόθευτη και φυσική τροφή πρέπει να ψάξει πολύ και να την πληρώσει ακριβά, καθώς το εμπόριο βιολογικών προϊόντων έχει μπει και αυτό για τα καλά στο παιχνίδι της κερδοφορίας.

Μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες διακινούν επικίνδυνες ουσίες και μη φυσικούς σπόρους ελέγχοντας την παγκόσμια αγορά της τροφής. Διεφθαρμένες κυβερνήσεις ψηφίζουν νόμους που ευνοούν την κυριαρχία αυτών των πολυεθνικών. Από την άλλη η πλειονότητα των καταναλωτών αγνοεί ή και ακόμα χειρότερα αδιαφορεί για την υγεία του που διακυβεύεται προς όφελος της μαζικής παραγωγής και της συμπίεσης του κόστους.

Η κρίση ως «κατάσταση έκτακτης ανάγκης»: Κριτικές και αντιστάσεις

Η περίοδος ανάμεσα στις δυο πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις δεν ήταν ότι το καλύτερο για θεωρητικές αναζητήσεις και νηφάλιο διάλογο και στοχασμό πάνω σε θέσεις και απόψεις που εκφεύγουν από τα πλαίσια που προσδιορίζει η τρέχουσα αντιπαράθεση των κομματικών πολιτικών μηχανισμών. Σε αυτή την περίοδο μια σημαντική και ενδιαφέρουσα εκδήλωση που διοργάνωσε "η επιτροπή για την υπεράσπιση της κοινωνίας και της δημοκρατίας" με θέμα την «ιατρικοποίηση» της πολιτικής και πως αυτή παίζει καταλυτικό ρόλο στη νομιμοποίηση της νεοφιλελεύθερης κατάστασης «έκτακτης ανάγκης» πέρασε σχεδόν απαρατήρητη.

Η "αφορμή" κατέγραψε τότε την εισήγηση της Αθηνά Αθανασίου, την οποία σας προτείνουμε να την δείτε. Αν και είναι είναι διάρκειας μιας ώρας, αξίζει τον κόπο. Εκτός των άλλων, είναι και μια καλή ευκαιρία για να ξεφύγετε λίγο τον ιδρυματικό λόγο των κομματικών μηχανισμών της Αριστεράς και την κυριαρχία των ιδεολογικών συντεταγμένων της πολιτικής οικονομίας στην πολιτική σκέψη.

Έξω από το ευρώ, μια απλούστευση *

Αναδημοσίευση από το "περγάδι"

των Danilo Corradi και Marco Bertorello

Η κρίση του ευρώ κουβαλάει μαζί της ένα πλήθος προβλημάτων και πιθανές λύσεις. Οι οικονομικές πολιτικές που ακολουθούνται σε ευρωπαϊκό επίπεδο αποκαλύπτουν όλες τις αντιφάσεις τους, συντομεύοντας τις εξελίξεις και καθιστώντας επείγουσες τις αποφάσεις για ριζική αλλαγή. Στην κρίση αντιστοιχεί η επιστροφή μιας εθνικής πολιτικής, ικανή να λύσει τα σημερινά προβλήματα. Ο κίνδυνος είναι, η αντίθεση στις περικοπές  και στη λιτότητα να διολισθήσει προς  προγράμματα εθνικής αναδίπλωσης, που δεν αντιμετωπίζουν τα παγκόσμια προβλήματα και αρνούνται μια προσέγγιση συστημική και πραγματικά εναλλακτική. Σε κάθε περίπτωση, το σημείο εκκίνησης αντιπροσωπεύεται από την περίπτωση της Ελλάδας.

Η Ελλάδα βγαίνει, ή είναι έξω;
Σε πρόσφατη παρέμβαση του ο Emiliano Brancaccio θεώρησε ως κλειδί ανάγνωσης της ήττας του ΣΥΡΙΖΑ την "εμφανώς ασυνεπή"  θέση του να ζητήσει την επαναδιαπραγμάτευση του περίφημου μνημόνιου, χωρίς να κάνει ρητή αναφορά στις πιθανές συνέπειες από μια ενδεχόμενη αποτυχία του εν λόγω αιτήματος. Είναι πιθανό ο ΣΥΡΙΖΑ να φάνηκε απρόθυμος να συζητήσει λεπτομερώς τις συνέπειες από μια αρνητική απάντηση της Τρόικας, αλλά ήταν σαφές ότι οι επιπτώσεις από ένα τερματισμό των διαπραγματεύσεων θα οδηγούσαν στη μονομερή αναδιάρθρωση του χρέους από τη μεριά της Ελλάδας. Η στάση του ΣΥΡΙΖΑ, ως εκ τούτου, ήταν μία κίνηση τακτικής, δεδομένου ότι οι αντίπαλοι του ήταν αυτοί που τον κατηγορούσαν για το αντιευρωπαϊκό δήθεν προφίλ του, αλλά δεν μπορούμε να ισχυρηστούμε ότι δεν χρησιμοποιούσε το μοναδικό διαπραγματευτικό χαρτί που είχε  η Ελλάδα: στα χέρια της,το χρέος της, και επιπλέον την ελεύθερη κυκλοφορία κεφαλαίων και εμπορευμάτων στην επικράτειά της. Η σφοδρότητα  της προεκλογικής εκστρατείας στην Ελλάδα, ακόμα και με ομοβροντίες από την υπόλοιπη ήπειρο, χαρακτηρίστηκε από την υστερία ναι στο ευρώ όχι στο ευρώ, λες και είχαμε να κάνουμε με κάποιο δημοψήφισμα για το ενιαίο νόμισμα, και όχι με την αναζήτηση λύσεων διεξόδου από την κρίση στην Ευρώπη, γενικά, και ειδικά για το δημόσιο χρέος της.

Εικόνες από τις κινητοποιήσεις στην Ισπανία (10 & 11 Ιούλη 2012)

(Λήψη φωτογραφιών και video από τον Σταύρο Σταυρίδη, που βρέθηκε στην Ισπανία εκείνες τις μέρες)

Άρες μάρες κουταμάρες...

Πρόσφατα το ΠΡΙΝ δημοσίευσε ένα κείμενο του διδάκτορα πολιτικής φιλοσοφίας Βασίλη Γρόλλιου με τον περισπούδαστο τίτλο: Ο μαρξισμός του Λουί Αλτουσέρ και του Ετιέν Μπαλιμπάρ.  Αυτό το κείμενο  μάλιστα αναδημοσιεύτηκε και σε άλλα ηλεκτρονικά μέσα, ανάμεσα στο οποία συγκαταλέγεται και το  Αριστερό βήμα ,  το οποίο θεωρείται  από ένα κομμάτι της ριζοσπαστικής αριστεράς ως σοβαρό και αξιόπιστο.

Καλοκαιριάτικα τέτοια κεραμίδα δεν την περιμέναμε! Πρόκειται για άρες μάρες κουκουνάρες με τις οποίες δεν αξίζει να ασχοληθεί κανείς σοβαρά μαζί τους. Το πρόβλημα που αναδεικνύεται δεν αφορά το ίδιο το κείμενο, αλλά σε αυτούς που το δημοσιεύουν και το αναδημοσιεύουν.  Ήταν στραβό το κλίμα το 'φαγε κι ο γάιδαρος. Φανερώνεται ότι το μέγεθος της θεωρητική  ένδειας είναι αντίστοιχο με αυτό της πολιτικής. Η εναγώνια αναζήτηση μιας ευρύτερης θεωρητικής ομπρέλας για τις πολιτικές επιλογές του ΝΑΡ όχι μόνον δεν έχει αποδώσει τα αναμενόμενα αποτελέσματα αλλά μάλλον έχει δημιουργήσει και άλλα πρόσθετα...

Πού βρίσκονται τα άκρα και ποιον απειλούν;

Αναδημοσίευση από το "antonisliakos.gr"

 Αυτό το άρθρο υποστηρίζει πώς η ιδέα των άκρων που απειλούν τη δημοκρατία, εκτός από ανιστόρητη είναι και παραπλανητική, γιατί τα άκρα, δηλαδή οι ακραίες αντικοινωνικές και  αντιδημοκρατικές πολιτικές εκδηλώνονται στο κέντρο. Παράδειγμα η διαπόμπευση από τηλεόραση και ΜΜΕ των φορέων HIV γυναικών. Ποιος είπε ότι ο φασισμός εκδηλώνεται μόνο με σβάστικες και προτεταμένες παλάμες; Ο βιοπολιτικός φασισμός έχει εγκατασταθεί στο κεντρικό πλατώ της πολιτικής. Φρίκη διπλή. Γι αυτό που συμβαίνει, και για τους στρουθοκαμιλίζοντες διανοούμενους που συνεχίζουν το paternoster των δύο άκρων.

Οι πολιτικοί χάρτες, παρά τη σχηματικότητά τους, δεν περιγράφουν απλώς πολιτικές συμπεριφορές, αλλά τις επηρεάζουν και τις προκαλούν. Στην Ελλάδα, πριν από τη δικτατορία είχαμε Δεξιά-Κέντρο-Αριστερά, ενώ στη Μεταπολίτευση ο ιδεολογικός χάρτης προσαρμόστηκε στο σχήμα Δεξιά-Αριστερά, με πολιτικές αποχρώσεις σε Δεξιά-Κεντροδεξιά-Κεντροαριστερά-Αριστερά,    από τότε που επινοήθηκε η έννοια του «μεσαίου χώρου». Αυτή η γεωγραφία, της οποίας η τομή συνέχιζε να είναι Δεξιά/Αριστερά, αντικαταστάθηκε κατά τη διάρκεια της κρίσης από μιαν άλλη, η οποία κατανέμει τον πολιτικό χώρο σε κόμματα των άκρων, έναντι των κομμάτων του μεσαίου χώρου.  Τα μεν ταυτίζονται με τη δημοκρατία, τα δε την ανταγωνίζονται και αποτελούν κίνδυνο για αυτήν.  Τα μεν υποστηρίζουν την ευρωπαϊκή προοπτική, τα δε εύχονται την έξοδο της χώρας από την Ευρώπη και την επάνοδο στη δραχμή. Πρόκειται για ένα   μανιχαϊκό σχήμα που συμπληρώνει το αφήγημα της κρίσης που εμπεδώθηκε από την αρχή της και πάνω στο οποίο βασίζονται οι πολιτικές της κρίσης. Δηλαδή ότι η κρίση οφείλεται στην στρεβλή πορεία της χώρας και στην έλλειψη μεταρρυθμίσεων.   Το σχήμα αυτό προβάλλεται και αναδρομικά με μια θεαματική ιδεολογική κατάχρηση της ιστορίας της δημοκρατίας της Βαϊμάρης, η οποία, σύμφωνα με τους θιασώτες του σχήματος αυτού καταλύθηκε όχι από τον Χίτλερ, αλλά από την άνοδο των «άκρων»! Το σχήμα αυτό δηλαδή τείνει να εξελιχθεί σε μια γεωγραφία η οποία αφορά συνολικά την εποχή της δημοκρατίας.

Ο καχύποπτος κ. Δελαστίκ

Αναδημοσίευση από το "RedNoteBook"

Ο Γ. Δελαστίκ κάνει πολεμική, με τον παλιό γνωστό τρόπο, δηλαδή διαστρεβλώνοντας, συσκοτίζοντας, συκοφαντώντας

Του Χριστόφορου Παπαδόπουλου

Στο Έθνος της Πέμπτης, 5/7/20012, ο Γιώργος Δελαστίκ στο άρθρο του με τίτλο «Σκιές πολιτικής καχυποψίας» ασχολείται με τη «σκιώδη κυβέρνηση» του ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας οξεία κριτική και κατηγορώντας τον ότι αντιγράφει αστικές κοινοβουλευτικές πρακτικές.  Αναφαίρετο δικαίωμά του, στον βαθμό μάλιστα που η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ οργανώθηκε ιεραρχικά, στη βάση των έμπειρων και «προβεβλημένων» στελεχών του… Ανεξάρτητα αν, επισήμως, η «σκιώδης κυβέρνηση» δεν περιλαμβάνεται στο λεξιλόγιο του ΣΥΡΙΖΑ, οι διαρροές και τα εξ αυτών δημοσιεύματα όλων των εφημερίδων, άλλα λένε. Ας προσέχαμε!

Παρακάτω όμως, στο ίδιο άρθρο, ο Γ. Δελαστίκ το χοντραίνει. Κατηγορεί τον Ευκλείδη Τσακαλώτο και τον Γιώργο Σταθάκη ότι εκπροσωπούν τη δεξιά πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ και ότι επιλέχθηκαν από τον Τσίπρα για να καθησυχάσουν τις ελίτ. Συνεχίζει δε ο ίδιος, ακάθεκτος, ισχυριζόμενος ότι και οι δύο είναι φανατικοί υποστηρικτές της Ε.Ε., ότι δεν διακατέχονται από πάθος κατά του Μνημονίου και ότι δεν ασκούν καμιά επιρροή στον κόσμο, στους δρόμους και τις πλατείες, σε αντίθεση με άλλους.

ΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΤΑΓΜΑΤΑ ΕΦΟΔΟΥ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ-ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ SECURITY

(Από το "Βαθύ Κόκκινο")

H ναζιστική Χρυσή Αυγή, απολαμβάνοντας την στήριξη της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, την συνεργασία ΕΛ.ΑΣ.-ΕΥΠ και την ατιμωρησία της αστικής δικαιοσύνης προχωρά ακάθεκτη στα αυταρχικά της σχέδια που ολοένα περισσότερο συγκλίνουν στην άμεση αποκάλυψη και αντιμετώπιση του πραγματικού της εχθρού: την εργατική τάξη και τα κοινωνικά κινήματα.

Σύμφωνα με δημοσίευμα «του πάντα καλοπροαίρετου» ΠΡΩΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ, του γνωστού εκδότη Αναστασιάδη, εμπλεκόμενου στην υπόθεση Ζαχόπουλου, κατηγορούμενου για εκβιασμό του ίδιου του πρωθυπουργού και παράνομη μεταφορά τεράστιων χρηματικών ποσών, που πολλοί θεωρούν αποτέλεσμα εγκλήματος, η Χρυσή Αυγή θα υπογράψει «Συμβόλαιο συνεργασίας με ιδιωτικές εταιρείες φύλαξης που θα αναλάβουν την περιφρούρηση υποβαθμισμένων περιοχών της.. πρωτεύουσας, όπου η εγκληματικότητα έχει χτυπήσει κόκκινο»!

Η φαιά πανούκλα σηκώνει κεφάλι σε αυτή την Ελλάδα σε καταληκτική κρίση. Υπάρχει κανείς να τη σταματήσει;

Αναδημοσίευση από το "κόκκινο"

του Γιώργου Μητραλιά*

Δυστυχώς, η επόμενη των εκλογών της 17ης Ιουνίου βρίσκει την ελληνική αριστερά τόσο αμήχανη απέναντι στη νεοναζιστική απειλή όσο ήταν και πριν από την 6η Μαΐου. Η απόδειξη; Η επιτυχία της Χρυσής Αυγής παρουσιάζεται σαν μια εξαίρεση, σαν ένα απλό «μελανό σημείο»  μιας εξαιρετικά λαμπρής γενικής κατάστασης. Έτσι, σχεδόν όλες οι συνιστώσες της ελληνικής αριστεράς (συμπεριλαμβανομένου και του ΣΥΡΙΖΑ) περιγράφουν τη κατάσταση σαν ένα απλό άθροισμα καλών και κακών αποτελεσμάτων, κάνοντας πως αγνοούν ότι τόσο τα «καλά» όσο και τα «κακά» σημεία (δηλαδή η εμφάνιση και η κεραυνοβόλα ανάπτυξη των νεοναζιστών) ανήκουν στην ίδια γενική κατάσταση, ότι είναι αλληλένδετα και έχουν τον ίδιο κοινό παρονομαστή, την ιστορική κρίση της ελληνικής κοινωνίας, που τα καθορίζει όλα!

οι Γκαιμπελικές μέθοδοι του ΚΚΕ και τα βουλωμένα αυτιά της Κουμουνδούρου...

κάποτε αυτή την θέση στο ΚΚΕ

κατείχε ο Ν. Κοτζιάς...

Η  Κουμουνδούρου για να μην χαλάσει μερικών άλλων που θέλουν να οικοδομήσουν συμμαχίες με τα ιερατεία του Περισσού κάνει τα στραβά μάτια στις φασιστικού τύπου επιθέσεις του ΚΚΕ απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ και αποφεύγει να απαντήσει. Στα πλαίσια αυτής της πολιτικής η iskra αποτελεί την ομπρέλα έκφρασης από πρώην και νυν κουκουέδες  που συμπορεύονται με τις ιδεολογικές και πολιτικές συντεταγμένες του ΚΚΕ του προηγούμενου αιώνα. Εκεί έχει ασυλία ο Μπογιόπουλος και άλλοι πρώην κουκουέδες, οι οποίοι ότι και να γράψουν θα δημοσιευθεί χωρίς καμία λογοκρισία. Πρόσφατα λοιπόν η iskra, επειδή δεν είχε η ίδια το θάρρος να το κάνει, μας κατήγγειλε δια γραφίδος του Μπογιόπουλου  ότι είμαστε προβοκάτορες. Ίσως γιατί είχε ενοχληθεί επειδή είχαμε αναφέρει για την κάλυψη που παρείχε στον κύριο Αμυρά, δημοσιεύοντας στις στήλες της ότι είναι υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ στην Α' Αθήνας και όχι μόνο...

Δεν περιμέναμε βέβαια κάτι καλύτερο από την συντακτική επιτροπή της iskra, αφού είναι γνωστή η στάση της απέναντι στο ΚΚΕ. Εκεί δεν έχει θέση όχι μόνον  οποιαδήποτε ουσιαστική κριτική στο ΚΚΕ,  αλλά απουσιάζει ακόμα και η στοιχειώδης  πληροφόρηση για τις συκοφαντικές επιθέσεις του ΚΚΕ απέναντι σε άλλες αριστερές δυνάμεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν παίρνει καθαρή θέση ακόμα και όταν δικοί της άνθρωποι υφίστανται τέτοιες επιθέσεις, όπως ο Ν. Χουντής!  Είναι χαρακτηριστικός ο τίτλος (Ο.Ν. ΧΟΥΝΤΗΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΕΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΚΕ ΚΑΙ ΤΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ) με τον οποίο παρουσιάζει  σαν να πρόκειται για προσωπικό θέμα του ευρωβουλευτή Ν. Χουντή  η γκεμπελική επίθεση  ενάντια εναντίον από το ΚΚΕ από τον ριζοσπάστη.

Δυστυχώς όμως, το πρόβλημα δεν είναι με την iskra.  Aυτή την στάση ακολουθούν σε μεγάλο βαθμό και τα άλλα ενημερωτικά μέσα του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Κάτω λοιπόν απ' αυτό το κλίμα θάφτηκαν στην κυριολεξία αυτά τα γεγονότα. Τα καθοδηγητικά όργανα του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνον εξέδωσαν κάποια ανακοίνωση για να τον στηρίξουν, αλλά ούτε τα δημοσιογραφικά ενημερωτικά μέσα του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δημοσίευσαν καν την  ανακοίνωση που εξαναγκάστηκε να βγάλει ο ίδιος για να υπερασπίσει τον εαυτό του!  

Περισσότερα για την ανακοίνωση του Ν. Χουντή εδώ:

Ο Χουντής καταγγέλλει συκοφαντική επίθεση από το ΚΚΕ και το Ριζοσπάστη

 

Ο Βάτραχος κάνει το γάλα βούτυρο...

...Διαβάζω την παραπάνω λίστα στους φιλοσόφους. Σηκώνονται όλοι αμίλητοι, Μόνο ο Μαρξ απλώς μουρμουρίζει: «Τελικά, δεν έπεσα έξω». Ο Νίτσε σκάει σε τρανταχτά γέλια. Εγώ κοιτάζω τα άδεια χέρια μου. Ο Ελληνικός Λαός –εκεί που έζησε ένας Σωκράτης, ένας Πλάτωνας κι ένας Αριστοτέλης-.. πριν από λίγες μέρες ψήφισε τη Δεξιά.

Το τέλος από το κείμενο: "Βατράχια, φιλόσοφοι και Διευθυντικά Στελέχη" του Osvaldo Bayer*, από την εφημερίδα Pagina12 7-7-2012 σε μετάφραση Κ.Η. που δημοσιεύεται στο —opsifanis

*Ο Osvaldo Bayer είναι Αργεντινός συγγραφέας, ιστορικός, καθηγητής και μάχιμος στους αγώνες των καταπιεσμένων. Στην Ελλάδα έχει κυκλοφορήσει το βιβλίο του Οι Αναρχικοί Απαλλοτριωτές σε μετάφραση Αχ.Καλαμαρά από τις εκδόσεις Ελ.Τύπος. Απ’ όσο ξέρουμε ετοιμάζεται το βιβλίο του Εξεγερμένη Παταγονία σε μετάφραση Νίκου Κοκάλα ενώ πρόσφατα προβλήθηκε στην Αθήνα η ομώνυμη ταινία του Έκτωρ Ολιβέιρα.

Η αριστερά χρειάζεται μια στρατηγική εξόδου από το ευρώ

Αναδημοσίευση από το "περγάδι"

 Ο σχολιασμός μου για τις εκλογές στην Ελλάδα, με τίτλο Ο ΣΥΡΙΖΑ πληρώνει την αμφισημία του, προκάλεσε έντονη συζήτηση στο διαδίκτυο.Στην ενδιαφέρουσα συζήτηση συμμετείχαν και μέλη της ιταλικής αριστεράς. Μεταφέρω παρακάτω μια συνέντευξη μου στον Τonino Bucci, στην οποία, μεταξύ άλλων, επαναλαμβάνω και αναπτύσσω τις απόψεις μου για τις  ελληνικό εκλογές.

EMILIANO Brancaccio: " Η αριστερά χρειάζεται μια στρατηγική εξόδου από το ευρώ"

 

του Tonino Bucci

Υποτίθεται ότι θα ήταν μια μεγάλη δοκιμασία για το ευρώ. Αντί γιαυτό, οι ελληνικές εκλογές, πριν καν ολοκληρωθεί η καταμέτρηση των ψήφων, πέρασαν σε δεύτερη μοίρα. Σαν να μην είχε συμβεί τίποτα,από την επομένη άρχισαν και πάλι οι επιθέσεις των κερδοσκόπων στα ισπανικά κρατικά ομόλογα. Ακόμη και το ότι στην  Ελλάδα κέρδισε ένα κόμμα προγραμματικά υπέρ της λιτότητας, δεν κατάφερε να ηρεμήσει τις  χρηματοπιστωτικές αγορές. Από όσα έγιναν θα πρέπει να βγάλουμε δύο συμπεράσματα: το πρώτο είναι ότι οι παράγοντες που προκαλούν την κρίσης του ευρώ δεν είναι τα κινήματα διαμαρτυρίας ή της ριζοσπαστικής αριστεράς, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ.

 Η κρίση οφείλεται στην αστάθεια του συστήματος και στις εσωτερικές αντιφάσεις του υπάρχοντος  νομισματικού συστήματος. Δεύτερον, η νίκη των πολιτικών δυνάμεων που επιθυμούν τη συνέχιση των προγραμμάτων  λιτότητας, δεν βοηθά καθόλου στην επίλυση αυτής της κρίσης, η οποία μάλιστα αναπαράγεται στη ζώνη του ευρώ έχοντας μια δικιά της δυναμική. Από εδώ, μέχρι το σενάριο της πιθανής κατάρρευσης – ας πούμε, από δικούς του  λόγους– του ενιαίου νομίσματος, η απόσταση είναι μικρή. Με άλλα λόγια, η πιθανότητα να καταρρεύσει όλο το οικοδόμημα του νομίσματος  από μόνο του μέσα σε λίγους μήνες είναι μια υπόθεση αληθοφανής. 

Κάποια πράγματα που δεν θα πρέπει να λησμονούν τα επιτελεία των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ...

Φαίνεται ότι αρκετές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ δεν πήραν το μήνυμα των εκλογών και δεν έχουν αντιληφθεί ότι δεν μπορούν να επαναλάβουν για μια ακόμα φορά τα λάθη του παρελθόντος σε σχέση με την πολιτική και οργανωτική συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα ενιαίο και δημοκρατικό κόμμα. (για όσους θέλουν μια πρώτη ενημέρωση για το θέμα, μέσα από τις στήλες της  ΑΥΓΗ, μια ματιά εδώ: ΣΥΡΙΖΑ: Άνοιξε ο δρόμος για την ενοποίηση με πρώτο βήμα την καμπάνια εγγραφής νέων μελών ). Τους αφιερώνουμε λοιπόν τις παρακάτω τοποθετήσεις από την 3η Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, για να θυμηθούν κάποια πράγματα που φαίνεται πως έχουν ξεχάσει:

STOP στην ACTA από το Ευρωκοινοβούλιο

Αναδημοσίευση από το "ashtonhar"

Με ψήφους 39 υπέρ (ανάμεσά τους και η Νίκη Τζαβέλα του ΛΑΟΣ  από τους εγχώριους ευρωβουλευτές) και 478 κατά, με 165 αποχές (Γιαννακουδάκης, Σαλαβράκος, Γιαννάκου, Κουμουτσάκος, Κράτσα-Τσαγκαροπούλου, Παπαστάμκος), το Ευρωκοινοβούλιο καταψήφισε την ACTA .

Αξίζει να σημειωθεί πως είναι η πρώτη φορά που το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο χρησιμοποιεί τη δυνατότητα που του παρέχει η Συνθήκη της Λισαβόνας να απορρίψει διεθνή εμπορική συμφωνία.

Ανακοίνωση του Κόμματος των Πειρατών 

Το τέλος της ACTA στην Ευρώπη!

Και από τους Οικολόγους Πράσινους

 Καταψήφισε τη συνθήκη ACTA το Ευρωκοινοβούλιο | Η μεγάλη κινητοποίηση πολιτών, φορέων, Πράσινων έφερε αποτέλεσμα

Διαβάστε ακόμα από adslgr.com
Δείτε και τα πρακτικά της ψηφοφορίας (σελ.19)
 

και από osarena 

H Ευρώπη καταψήφισε το ACTA [& ύστερα ήρθαν οι μέλισσες]

Οι καπιταλιστικές ...εκτροπές του ΚΚΕ

Πριν μερικούς μήνες στο κείμενο μας "Για την “παραγωγική” ανασυγκρότηση της χώρας ρε γαμώτο!.." γράφαμε:

...Δεν υπάρχει κανένας λόγος λοιπόν να φοβόμαστε! Η αστική τάξη σε συνεργασία με την Αριστερά της “παραγωγικής” ανασυγκρότησης δεν πρόκειται να μας αφήσουν απροστάτευτους. Είτε είμαστε στην ΟΝΕ του ευρώ, είτε έχουμε εθνικό νόμισμα την δραχμή, η πορεία της χώρας προς την ανάπτυξη όπως την σχεδιάζουν τα επιτελεία της Αριστεράς και ο αστισμός δεν θα έχει μεγάλες ποιοτικές διαφορές. Ίσως μόνον ποσοτικά αυτή η ανάπτυξη υπό το καθεστώς της δραχμής να είναι πιο εντατική: Όσο πιο σύντομα έρθει η πείνα τόσο πιο γρήγορα θα εκτρέψουμε τον Αχελώο, θα εντατικοποιηθεί η λειτουργία των λιγνιτωρυχείων, θα ενεργοποιηθεί η εξόρυξη άλλων φυσικών ενεργειακών αποθεμάτων, θα κτιστούν ξενοδοχεία σε κάθε ελεύθερη παραλία και θα συμβούν γύρω μας και άλλα παρόμοια αναπτυξιακά.

Ε, λοιπόν το ΚΚΕ ήρθε να μας επιβεβαιώσει με το καλύτερο τρόπο. Το ΚΚΕ στηρίζει ακραίες αναπτυξιακές καπιταλιστικές επιλογές που ακόμα και το πολιτικό προσωπικό του αστισμού εμφανίζεται πιο ήπιο και διαλλακτικό στην επιβολή τους. Με ανακοίνωση της "Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ" που δημοσιεύεται για στον "ριζοσπάστη" («ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ» ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΙΑ) κατηγορεί την κυβέρνηση ότι καθυστερεί την εκτροπή του Αχελώου αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ που ήταν και παραμένει ο μεγαλύτερος πολέμιος αυτής της εκτροπής:

..."Κορόιδευαν και κοροϊδεύουν επί χρόνια τους αγρότες με την πολυδιαφημισμένη εκτροπή του Ανω ρου του Αχελώου που θα συνέβαλε αποφασιστικά στην κάλυψη του ελλείμματος στο νερό. Τώρα η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ επιχειρεί να υποβαθμίσει το έργο και από 600 εκατ. κυβικά νερού/έτος να εκτρέψουν στην καλύτερη περίπτωση 250 εκατ. κυβικά νερού/έτος. Τεράστιες ευθύνες για τον Αχελώο έχει και ο ΣΥΡΙΖΑ που είναι ο μεγαλύτερος πολέμιος της εκτροπής για δεκαετίες τώρα, με πρόσχημα δήθεν οικολογικές ευαισθησίες, όταν η περιβαλλοντική καταστροφή που συντελείται σήμερα εξαιτίας της λειψυδρίας είναι τεράστια στη Θεσσαλία, από την πτώση του υδροφόρου ορίζοντα ως τα σεισμογενή ρήγματα και με ανυπολόγιστη την οικονομική ζημιά. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι πρώτοι που έτρεξαν να στηρίξουν αυτό το στόχο ήταν οι βουλευτές Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ."...

Re-think athens official presentation(HD)

(Σας προτείνουμε να  απολαύσετε το video σε ολόκληρη την οθόνη σας)

Να κάνουμε το ΣΥΡΙΖΑ μια σύγχρονη, πλατιά, λαϊκή, δημοκρατική παράταξη της Αριστεράς!

Ανακοίνωση της ΚΟΕ                         6/7/2012

Μετά την τελευταία Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ και τις αποφάσεις της, έχει έτσι κι αλλιώς ανοίξει μια νέα περίοδος για το ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, που βρίσκεται μπροστά σε εντελώς νέα καθήκοντα, πολύ μεγαλύτερα από αυτά που είχε πριν τις 6 Μάη. Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στο άνοιγμα των εργασιών της ΠΣΕ ορίζει ένα πολύ διαφορετικό πλαίσιο ύπαρξης, λειτουργίας και δράσης του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στην κοινωνία και το λαό, ορίζει ένα μεγάλο ποιοτικό μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ και όχι απλώς μια αύξηση των μελών του.

Σχετικά με τα νέα αυτά καθήκοντα θέλουμε να σημειώσουμε τα παρακάτω:

•   Η ανατροπή του πολιτικού σκηνικού που γνωρίζαμε μέχρι τις 6 Μάη, η κατάρρευση του δικομματικού συστήματος, η δυνατότητα να γκρεμιστεί ολοκληρωτικά το παλιό πολιτικό σύστημα, η εκτόξευση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ από το 4,5% στο 27% και η ανάδειξή του σε αξιωματική αντιπολίτευση, όλα αυτά κάνουν εφικτό να γυρίσουμε σελίδα. Το αν θα γυρίσουμε τη σελίδα αυτή, αν θα προχωρήσουμε αποφασιστικά προς μια νέα μεταπολίτευση του λαού, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ. Εξαρτάται από το αν ο ΣΥΡΙΖΑ του 4,5% θα μετασχηματιστεί γρήγορα, μέσα στους επόμενους μήνες, χωρίς τη δυσκινησία των χθεσινών συνηθειών, σε μια πλατιά, σύγχρονη, λαϊκή, δημοκρατική παράταξη της Αριστεράς.