Το μετεκλογικό πολιτικό τοπίο και τα καθήκοντα της αριστεράς

Παρουσιάζουμε μερικά αποσπάσματα από το κείμενο της Όλγας Μοσχοχωρίτου (Μέλος του Συντονιστικού του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής) και του Βαγγέλη Αντωνίου (πρώην μέλος του Συντονιστικού του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής) με τον τίτλο "Το μετεκλογικό πολιτικό τοπίο και τα καθήκοντα της αριστεράς". Η αξία του κειμένου βρίσκεται στο γεγονός ότι εκφράζει με ειλικρίνεια και τόλμη, απόψεις και ανησυχίες με τις οποίες μπορεί να ταυτιστεί κάθε αριστερός που βάζει το στόχο της ανάπτυξης του μαζικού κινήματος πάνω από τις μικροπολιτικές αλλαγής των μικροσυσχετισμών εντός του χώρου της ριζοσπαστικής αριστεράς.

Εξ αντικειμένου ο Σύριζα αποτελεί σήμερα τον κορμό και του κοινωνικού μετώπου των δυνάμεων της εργασίας και του πολιτικού μετώπου της αριστεράς. Κανένας άλλος αριστερός πόλος δεν μπορεί να έχει προοπτική, σε αντιπαράθεση και ανταγωνισμό με το Σύριζα. Προσπάθειες, στις σημερινές συνθήκες, δημιουργίας αντιπαραθετικών στο Σύριζα μορφωμάτων, κατά τη γνώμη μας είναι μάχες οπισθοφυλακών, είναι καταδικασμένες να υποστούν την παρακμή του σεχταρισμού, της περιχαράκωσης και του οιονεί ετεροκαθορισμού τους. Αντίθετα, ο Σύριζα, έχοντας την πρωτοβουλία (και την κύρια ευθύνη) των κινήσεων, πρέπει να διαμορφώσει τους όρους της μετωπικής συμπόρευσης, της δημιουργίας ενός «συνεχούς» μέσα στο χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς. Με ειλικρίνεια και τόλμη.

Ο Σύριζα δεν είναι χώρος ιδεολογικά ομοιογενής και γι’ αυτό οι διεργασίες μέσα σ’ αυτόν, αποτελούν ένα πεδίο γόνιμης ταξικής πάλης. Πεδίο όπου οι αντιθέσεις πρέπει να αναδύονται και όχι να κρύβονται κάτω απ’ το χαλί, να βρίσκονται σε ώσμωση και όχι να αποτελούν επίδικα κλειστών «επαγγελματικών» μηχανισμών και ισορροπιών κορυφής και να συντίθενται σε ανώτερες πολιτικές συνθέσεις και συμφωνίες όχι του ελάχιστου μέσου όρου αλλά προωθητικές και υπερβατικές.

Από τη σκοπιά αυτή, δυνάμεις με μαρξιστική θεωρητική εκκίνηση, κομουνιστικής προέλευσης και προσανατολισμού, οφείλουν, συνυπάρχοντας διαλεκτικά με τα υπόλοιπα ρεύματα της ριζοσπαστικής αριστεράς και της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας, να οικοδομήσουν ένα ρεύμα, μια αριστερή πτέρυγα στο Σύριζα, που θα συνδιαμορφώνει τη φυσιογνωμία και το πρόγραμμά του, φιλοδοξώντας να βάζει όλο και ευκρινέστερα τη σφραγίδα της σ’ αυτό.

Αυτή η διαδικασία δεν μπορεί να αφήνει κανέναν μας αδιάφορο, ίσα-ίσα όλοι μας, απ’ όποιο μετερίζι της ριζοσπαστικής αριστεράς κι αν βρισκόμαστε, οφείλουμε να την ενθαρρύνουμε και να την ενισχύσουμε, οφείλουμε να εμπλακούμε και ν’ αναμετρηθούμε με τις μεγάλες προκλήσεις του καιρού μας.

Σήμερα είναι απαραίτητη περισσότερο από χτες, η δημιουργία εκείνου του Μετώπου των Κοινωνικών και Πολιτικών Δυνάμεων με επίκεντρο όλη την Αριστερά, που συμπαρατασσόμενη πάνω σ’ ένα μεταβατικό πρόγραμμα σωτηρίας της χώρας και του λαού μας, θα εμπνεύσει αυτοπεποίθηση στο λαό, θα δώσει τη συνολική μάχη κατά του αστικού μπλοκ εξουσίας και θα συγκρουστεί νικηφόρα με το Ευρωπαϊκό Διευθυντήριο

Σε άλλο σημείο το κείμενο περιλαμβάνει συγκεκριμένες προτάσεις οι οποίες δίνουν συγκεκριμένο περιεχόμενο στην στην κοινή δράση των δυνάμεων της αριστεράς στο μαζικό κίνημα και τους ταξικούς αγώνες. Αντιγράφουμε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:

Το παρόν σημείωμα φιλοδοξεί να ιεραρχήσει ορισμένα απ’ αυτά τα καθήκοντα και τα νοηματοδοτήσει έστω και σε αδρές γραμμές:

1. Η ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος, με το συντονισμό και την κοινή δράση του αυτόνομου ριζοσπαστικού ρεύματος κύρια μέσα στα πρωτοβάθμια σωματεία. Πρώτιστο καθήκον να εκδιωχθούν οι καρεκλοκένταυροι, γραφειοκράτες, εργατοπατέρες από τα συνδικάτα. Να καταπολεμηθούν τα φαινόμενα γραφειοκρατικού εκφυλισμού ακόμη και μέσα στις δυνάμεις της συνδικαλιστικής αριστεράς.

2. Η κοινή μετωπική δράση των αριστερών ριζοσπαστικών κινήσεων νεολαίας μέσα στο φοιτητικό κίνημα, ώστε αυτό να ξαναμπεί στην πρωτοπορία των λαϊκών αγώνων. Να εκπονηθεί ειδική παρέμβαση μέσα σε όλους τους χώρους της νεολαίας και ιδιαίτερα τους μαθητές, όπου η παρουσία της χρυσής αυγής είναι επικίνδυνη.

3. Η κινηματική θεματική παρέμβαση σε ειδικούς χώρους: άνεργοι, χώροι επισφαλούς εργασίας. Η ολόπλευρη ανάπτυξη των κινημάτων αντίστασης και αλληλεγγύης στις πόλεις και στις γειτονιές. Από την ανάπτυξη ή όχι δικτύων λαϊκής αλληλεγγύης, από το βαθμό εμβάπτισης της αριστεράς μέσα στα πληβειακά στρώματα θα κριθεί και ο αγώνας ενάντια στη Χρυσή Αυγή, εκεί που θα πρέπει να μην χαθεί πλέον ούτε σπιθαμή ζωτικού χώρου.