Με έναν λυγμό

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

της Α.ΤΖ.

Οχι με έναν κρότο, αλλά με έναν λυγμό. Έτσι τελείωσε χθες η υπόθεση του πανεπιστημιακού ασύλου, με μία σούπερ μίνι πορεία διαμαρτυρίας στους άδειους δρόμους της Αθήνας, με την ψήφο της Ν.Δ. και του ακροδεξιού Βελόπουλου στη Βουλή.

Κάτι ξέρει και η κυβέρνηση που πέρασε το νομοσχέδιο ντάλα καλοκαίρι, τον μήνα που είναι παχιές οι μύγες και ο λαός κάνει «τα μπάνια του». Μόνο που, όπως κάτω από την άσφαλτο είναι η παραλία, έτσι καμιά φορά κάτω από τη φαινομενική άπνοια και αδιαφορία είναι το καζάνι που βράζει.

Κοκορομαχίες για την ...συνέχεια του κράτους!

Το 81, το ΠΑΣΟΚ ήταν μαζικό κόμμα. Διαμεσολάβησε στο κοινοβούλιο την συσσωρευμένη κοινωνική πόλωση από τον εμφύλιο, το κράτος της δεξιάς και την χούντα. Με τον σεισμό της “αλλαγής”, ο κρατικός μηχανισμός γέμισε από χιλιάδες “πρασινοφρουρούς”. Το “κράτος της δεξιάς” δεν ήταν εύκολο να συντριφτεί χωρίς αυτούς τους “μετακλητούς” απ’ το “κίνημα”...

Ήρθαν στις 18 και εγκολπώθηκαν στο κράτος για πολλά χρόνια. Διαχύθηκαν και στους “δύο πυλώνες της δημοκρατίας”, τον κρατικό συνδικαλισμό και την τοπική αυτοδιοίκηση. Ακόμα παραμένουν εκεί και προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους εκάστοτε κυβερνώντες, με τα ανάλογα ανταλλάγματα βέβαια...

Από το 81 μέχρι σήμερα άλλη σημαντική τομή στο κράτος δεν έγινε. Αν και ιδεολογικά ο Πατέρας του νεοφιλελευθερισμού στην χώρα μας είναι ο πατέρας του πρωθυπουργού, ο νεοφιλελεύθερος εκσυγχρονισμός του κράτους ξεκίνησε στην χώρα μας την εποχή του Σημίτη. Συνεχίζεται μέχρι σήμερα χωρίς καμία διακοπή...

Ο ΣΥΡΙΖΑ πριν παραδοθεί στους δανειστές και τα επιτελεία της ΕΕ είχε ήδη παραδοθεί στο κράτος. Η άνοδος στην κυβερνητική εξουσία δεν σηματοδότησε καμία τομή στο κράτος. Αντίθετα επιβεβαίωσε την συνέχειά του.

Πρώην εργαζόμενοι City Plaza: Για την αποκατάσταση της αλήθειας

Η ιστορία του City Plaza έχει δύο αναγνώσεις. Η μια είναι η βιωμένη, δηλαδή η συλλογική εμπειρία αυτοοργάνωσης, αλληλεγγύης και συνύπαρξης προσφύγων, ελλήνων και διεθνών ακτιβιστών που έζησαν μαζί για τρία χρόνια που διήρκησε η κατάληψη του κτιρίου διαμορφώνοντας στην πράξη ένα αντιρατσιστικό υπόδειγμα. Η άλλη είναι η μιντιακή που κάνει ζουμ σε μια κατσαρίδα στον τοίχο και ρίχνει φαρμακερά δάκρυα πάνω από τα ντουβάρια της ατομικής ιδιοκτησίας.

Η ιδιοκτήτρια του κτιρίου κα Αλίκη Παπαχελά όλον αυτόν τον καιρό και με αποκορύφωμα τις μέρες μετά το κλείσιμο της κατάληψης είχε πάντα μικρόφωνο και το αξιοποίησε στο έπακρο για να λοιδορήσει το εγχείρημα αναπαράγοντας συχνά τερατώδη μυθεύματα. Ωστόσο, στην αφήγηση της παρέλειψε να αναφερθεί στους απλήρωτους – πρώην εργαζόμενους του ξενοδοχείου και στις σκόπιμα αποσιωπημένες υποχρεώσεις της απέναντι τους, τις οποίες αρνείται να εκπληρώσει. Βλέπεις, αυτοί που έχασαν τη δουλειά τους δε διανοήθηκαν ποτέ να στραφούν ενάντια σε αυτούς που είχαν χάσει τα πάντα, αποδεικνύοντας ότι η ταξική συνείδηση είναι πολύ σπουδαία υπόθεση για να χωρέσει σε τηλεοπτικά πάνελ.

Γι’ αυτό κι εμείς σήμερα δημοσιεύουμε την ανακοίνωση των πρώην εργαζομένων του City Plaza που κάνει ορισμένες καίριες υπενθυμίσεις και επισημάνσεις.

Για την αποκατάσταση της αλήθειας

Την Τρίτη 9 Ιουλίου 2019 πρόσφυγες και αλληλέγγυοι αποχώρησαν από το ξενοδοχείο City Plaza.

Ως όφειλαν, μας παρέδωσαν τα κλειδιά του ξενοδοχείου, όπως είχαν δεσμευθεί από την έναρξη της χρήσης του, καθώς εμείς –και μόνο εμείς– οι πρώην εργαζόμενοι του City Plaza, με αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις, περιμένουμε τον πλειστηριασμό του κινητού εξοπλισμού που ανήκει στην πτωχευτική περιουσία, ώστε να μας καταβληθούν οι αποζημιώσεις που μας οφείλονται.

Όνειρα θερινής νυκτός…

Το παραπάνω video, αφιερωμένο στην εφημερίδα “ΕΠΟΧΗ” η οποία μάλλον κοιμάται και δεν έχει πάρει χαμπάρι τις πρόσφατες εξαγγελίες για το νέο κόμμα που ήδη ξεκίνησε να συγκροτεί ο Αλέξης Τσίπρας. Φαντασιώνεται για τον υπό διάλυση ΣΥΡΙΖΑ ότι όχι μόνον θα επιβιώσει, αλλά στο μέλλον θα διεκδικήσει ως «αριστερό κόμμα» ξανά την διακυβέρνηση της χώρας!...

Ενδεικτικά τα παρακάτω κείμενα:

Το πρώτο έχει ένα πιασάρικο υπότιτλο «Διακυβέρνηση (συστημική) ή εκπροσώπηση (ταξική);». Αν αντέξετε και το διαβάσετε, θα καταλάβετε πόσο βαθιά νυχτωμένοι είναι οι δήθεν αριστεροί της “ΕΠΟΧΗΣ”:

1. Συζητώντας για τον ΣΥΡΙΖΑ

Το άλλο, δείχνει για μια ακόμα φορά πως όταν θέτεις λαθεμένα ερωτήματα, τότε σίγουρα οδηγείσαι σε λαθεμένες απαντήσεις.

2. ΜΕΡΑ25: Προοδευτικό Ποτάμι ή αριστερό κόμμα;

Το τέλος του ΣΥΡΙΖΑ...

Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, ενωμένο δυνατό!..

΄
Το καθοδηγητικό όργανο του νέου κόμματος που ιδρύει ο Α. Τσίπρας, συνεδρίασε χθες στις 12.30 στα γραφεία της ...ΔΗΜΑΡ. Η πρώτη απόφαση που έλαβε ήταν να αυτοονομαστεί “Συντονιστικό” της Προοδευτικής Συμμαχίας και να λειτουργεί το επόμενο διάστημα ως “Γραμματεία της Προοδευτικής Συμμαχίας” με τακτικές συνεδριάσεις, προκειμένου το φθινόπωρο να προχωρήσει στην συγκρότηση μιας ενιαίας “Οργανωτικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης” που θα οδηγήσει σε ιδρυτικό συνέδριο.

Η σύνθεση του καθοδηγητικού οργάνου του νέου κόμματος του Α. Τσίπρα είναι κατ, αλφαβητική σειρά:

Φίλιππος Γκανούλης
Μενέλαος Γκίβαλος
Θοδωρής Δουλουμπέκης
Θανάσης Θεοχαρόπουλος
Τάνια Καραγιάννη
Κώστας Καραγιώργης
Ζωή Καρκούλια
Λούκα Κατσέλη
Πέτρος Κόκκαλης

H απαρχή μιας στενής συνεργασίας μεταξύ των Εργατικού κόμματος του Ηνωμένου Βασιλείου και του DiEM25

Σ’ έναν κόσμο που πισωγυρίζει στην εθνική περιχαράκωση, τα παγκόσμια προβλήματα, που δεν γνωρίζουν σύνορα, χρειάζονται νέους θεσμούς, νέες δομές, νέες συνεργασίες για να λυθούν. Δεν μπορεί η Δανία να λύσει μόνη της την κλιματική αλλαγή, όταν η Κίνα θα μεγεθύνει το ενεργειακό της αποτύπωμα. Δεν μπορεί η Ισπανία να λύσει μόνη της το πρόβλημα των «φορολογικών παραδείσων» όσο το Λουξεμβούργο λειτουργεί ως τέτοιος στην ίδια οικονομική ένωση. Το «όλοι ή κανείς» είναι το δραματικό πρόταγμα της σημερινής Ιστορικής συγκυρίας.

Με αυτό κατά νου, μια σημαντική σύγκλιση δυνάμεων ανακοινώθηκε σήμερα στο Διεθνές Κοινωνικό Φόρουμ που διοργανώνει το Εργατικό Κόμμα στο Ηνωμένο Βασίλειο. #InternationalSocialForum2019
Εκεί, ο Γραμματέας του κόμματος,Τζέρεμι και ο Γραμματέας του ΜέΡΑ25 και συνιδρυτής του DiEM25, Γιάνης Βαρουφάκης, ανακοίνωσαν την απαρχή μιας στενής συνεργασίας μεταξύ των Εργατικών και του DiEM25, για την από κοινού επεξεργασία και εφαρμογή σε διεθνές επίπεδο βέλτιστων δυνατών λύσεων στα εξής ζητήματα:

39 μήνες City Plaza: Ολοκλήρωση ενός κύκλου, αρχή ενός νέου.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ από την κατάληψη του City Plaza

(Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στους Οικονομικούς και Πολιτικούς Πρόσφυγες)

Σήμερα, 10 Ιούλη 2019 τα κλειδιά του κατειλημμένου ξενοδοχείου City Plaza παραδόθηκαν στους πρώην εργαζόμενους του ξενοδοχείου στους οποίους ανήκει ο κινητός εξοπλισμός. Όλοι οι πρόσφυγες που κατοικούσαν στο City Plaza έχουν μεταφερθεί σε ασφαλή καταλύματα στον αστικό ιστό.

Στις 22 Απρίλη 2016 η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στους Οικονομικούς και Πολιτικούς Πρόσφυγες κατέλαβε το άδειο κτίριο του ξενοδοχείου City Plaza με έναν διπλό στόχο: αφενός να δημιουργήσει έναν χώρο ασφαλούς και αξιοπρεπούς στέγασης προσφύγων στο κέντρο της πόλης και αφετέρου ένα κέντρο αγώνα ενάντια στο ρατσισμό, τα σύνορα και τον αποκλεισμό. Για την ελευθερία της μετακίνησης και το δικαίωμα στην παραμονή.

Η κριτική (της πλάκας) στη ΝΔ είναι επικίνδυνη

Αναδημοσίευση από το "info-war.gr"

του Αρη Χατζηστεφάνου

Ας ξεκινήσουμε με τα προφανή (για εμάς): η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας όταν δεν είναι αστεία, είναι επικίνδυνη, για τη δημοκρατία, τις ατομικές και συλλογικές ελευθερίες και τα οικονομικά και πολιτικά δικαιώματα των πολιτών.

Αποτελείται από ανίκανους γόνους πολιτικών οικογενειών σαν τον Μητσοτάκη, ακροδεξιούς και φιλοχουντικούς σαν τον Βορίδη, πρώην και νυν αντισημίτες σαν τον Γεωργιάδη (δεν το λέμε εμείς, το λέει η ισραηλινή εφημερίδα Haaretz) αλλά και από κομματικά ασπόνδυλους ατλαντιστές σαν τον Χρυσοχοϊδη – επί της υπουργίας του οποίου ζήσαμε την οργανωτική γιγάντωση της Χρυσής Αυγής και την υπόγεια διασύνδεσή της με την Ελληνική Αστυνομία).

Αυτά τα γνωρίζαμε. Από αυτό το σημείο όμως μέχρι να ακούμε καθημερινά τους ανθρώπους που τους έφεραν στην εξουσία (δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ) να κραυγάζουν ευτυχισμένοι στα social media “φάτε την τώρα για να μάθετε”, υπάρχει μακρύς δρόμος.

Ας είμαστε σαφείς. Το ότι δεν έπρεπε να έρθει στην εξουσία η ΝΔ δεν σημαίνει ότι δεν έπρεπε να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ.

«ο Τσίπρας δεν είναι νικητής, αλλά βγαίνει όρθιος από τις εκλογές»;

Η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ψήφος εμπιστοσύνης στο πολιτικό του σχέδιο, ήταν ψήφος ανοχής που βασίζεται στο κριτήριο το μικρότερου κακού. Ελάχιστοι αισθάνονται περήφανοι γιατί τον ψήφισαν. Αυτό το κριτήριο ίσχυσε στις ευρωεκλογές και ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο στις βουλευτικές εκλογές.

Οι σχέσεις εκπροσώπησης του ΣΥΡΙΖΑ στηρίζονται, από την εποχή της ανόδου του στην κυβερνητική εξουσία μέχρι σήμερα, σε πολιτικές που επικεντρώνονται στο χώρο της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει οργανικούς δεσμούς με κοινωνικές δυνάμεις μέσα από άλλες μορφές διαμεσολάβησης (τοπική αυτοδιοίκηση, συνδικάτα). Οι μόνοι πραγματικοί δεσμοί που έχει διαμορφώσει είναι με το πολιτικό προσωπικό εντός του κράτους, το οποίο είχε αναλάβει να διεκπεραιώνει τις πολιτικές του...

Αυτούς τους δεσμούς - που λειτουργούν ως δεξαμενές εκλογικής πελατείας - προσπάθησε να τους αποκτήσει με “δανεισμό” από το πρώην ΠΑΣΟΚ και θα συνεχίσει πιο συστηματικά αυτή την προσπάθεια, με το ανάλογο αντίτιμο στην πολιτική του φυσιογνωμία.

Ιούλης του 15...

«Μια πολιτική ήττα, η Αριστερά θα ήταν δυνατόν να την διαχειριστεί. Όμως η ανάληψη της ευθύνης για την επιβολή και την τήρηση των απαιτήσεων του αντιπάλου δεν είναι πολιτικά διαχειρίσιμη. Συνιστά πολιτική αυτοαναίρεση χωρίς διέξοδο επιστροφής.»

Τι λέγαμε τότε:

Υπάρχει μια κοινή διαπίστωση που κυριαρχεί σε όλο το πολιτικό στερέωμα «Η συμφωνία είναι αποτέλεσμα ενός στυγνού εκβιασμού», και συνοδεύεται συνήθως από ένα εύλογο ερώτημα: γιατί τα πράγματα έφτασαν στο σημείο ώστε να τεθεί το δίλημμα «μνημόνιο ή άτακτη χρεοκοπία».

Αυτά όμως ήταν γνωστά από το παρελθόν, από τότε που επιβλήθηκε το πρώτο μνημόνιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχτηκε ως κυβερνητική δύναμη επειδή ακριβώς είχε δηλώσει ότι δεν υποκύπτει σε αυτούς τους εκβιασμούς και ότι με την πολιτική του δύναται να υπερβεί αυτά τα διλήμματα. Το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος ήταν η προτροπή της ελληνικής κοινωνίας προς την κυβέρνηση να μην υποκύψει σε αυτούς τους “στυγνούς εκβιασμούς”.

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επιλέγοντας το κυρίαρχο ιδεολόγημα των μνημονιακών πολιτικών δυνάμεων «πάση θυσία στο ευρώ» ως πολιτική γραμμή, μετέτρεψε το δίλημμα «μνημόνιο ή άτακτη χρεοκοπία», σε μονόδρομο για την δική της αυτοαναίρεση ως δύναμη ανατροπής, αναλαμβάνοντας μάλιστα να διεκπεραιώσει τις πολιτικές της μαφίας των επιτελείων της ΕΕ και του ΔΝΤ.

Δεν πρόκειται για μια πολιτική ήττα, αλλά για την προσχώρηση στην ιδεολογία και την πολιτική του αντιπάλου. Μια πολιτική ήττα, η Αριστερά θα ήταν δυνατόν να την διαχειριστεί. Όμως η ανάληψη της ευθύνης για την επιβολή και την τήρηση των απαιτήσεων του αντιπάλου δεν είναι πολιτικά διαχειρίσιμη. Συνιστά πολιτική αυτοαναίρεση χωρίς διέξοδο επιστροφής.

Όμως αυτή η αυτοαναίρεση δεν συντελέστηκε ξαφνικά, με την υπογραφή του νέου μνημονίου. Προηγήθηκε η εγκατάλειψη του εγχειρήματος του “ΣΥΡΙΖΑ των μελών” με ευθύνη και των μηχανισμών της “εσωτερικής αντιπολίτευσης” και η μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε αρχηγικό αστικό κόμμα. Μπροστά στην προοπτική της ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβερνητική εξουσία, έκλειναν όλοι τα μάτια σε μια σειρά ανησυχητικά φαινόμενα που είχαν παρουσιαστεί μετά το ιδρυτικό συνέδριο και εντάθηκαν στις προεκλογικές αναμετρήσεις.