Η ιστορία της «Σοσιαλιστικής Τάσης» του ΣΥΡΙΖΑ

Η ίδρυση της «Σοσιαλιστικής Τάσης» ανακοινώθηκε τον Αύγουστο του 2013 σε συνέντευξη τύπου που έδωσαν τέσσερις βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και μερικοί άλλοι: Παναγιώτης Κουρουμπλής, Αλέξης Μητρόπουλος, Γιάννης Μιχελογιαννάκης, Δημήτρης Τσουκαλάς και οι Τάσος Βούτσας, Χρήστος Κλαδευτήρας, Αντώνης Κοτσακάς, Έφη Κωτσάκη, Στάθης Πανταζής, Αδάμ Στάμος, Ράνια Σταυροπούλου, Κώστας Τσουκαλάς και Κώστας Χρυσόγονος.

Στην Συνέντευξη Τύπου παρευρέθηκαν ο Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος Δημήτρης Βίτσας, ο Γραμματέας της Κ.Ο. Νίκος Βούτσης και τα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας Πάνος Ρήγας και Αλέκος Φλαμπουράρης, καθώς και ο βουλευτής Γιώργος Βαρεμένος.

Η «Σοσιαλιστική Τάση» δημιουργήθηκε με παρότρυνση της ηγετικής ομάδας του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ώστε να αποκτήσει μια «κοινή στέγη» ένα μεγάλο μέρος πρώην πασόκων και να διαπραγματεύονται μαζί της ως “τάση” και όχι ως παράγοντες. Σε αυτή την επιλογή συμφωνούσαν και “συνιστώσες” (κυρίως ΑΡΕΝ, Αριστερό Ρεύμα και ΚΟΕ) του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί θεωρούσαν ότι με αυτό “τακτοποιούσαν” με κάποιο  κομματικά αποδεκτό τρόπο τον “παραγοντισμό” των νεοφερμένων πασόκων στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Ν. Κοτζιάς και ορισμένοι άλλοι ήδη είχαν εξασφαλίσει με άλλο τρόπο τις σχέσεις με την ηγετική ομάδα δεν συμμετείχαν σε αυτή την προσπάθεια ομογενοποίησης του δεύτερου συνθετικού του ονόματος, με το οποίο κατέβηκε ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές, το ΕΚΜ, και κράτησαν τις αποστάσεις τους.

Άνθρωπος και ρομπότ: Η κανονιστική προσέγγιση μιας συναρπαστικής σχέση

Αναδημοσίευση από το «tvxs.gr»

Από την εποχή που ο νεαρός Ισαάκ Ασίμοφ διατύπωνε, το 1942, για πρώτη φορά, τους τρεις νόμους της ρομποτικής, στο διήγημα «Runaround», η συζήτηση για την ηθική πλευρά της τεχνολογικής εξέλιξης, κυρίως σε ό,τι αφορά στην τεχνητή νοημοσύνη, επέχει ουσιαστικά την θέση ολόκληρου φιλοσοφικού κλάδου.

Οι νόμοι στους οποίους υπακούν τα ρομπότ με ποζιτρονικό εγκέφαλο (σσ. φανταστικός όρος του Ασίμοφ για να περιγράψει έναν ρομποτικό εγκέφαλο τεχνητής νοημοσύνης) είναι οι εξής:

• Το ρομπότ δε θα κάνει κακό σε άνθρωπο, ούτε με την αδράνειά του θα επιτρέψει να βλαφτεί ανθρώπινο ον
• Το ρομπότ πρέπει να υπακούει τις διαταγές που του δίνουν οι άνθρωποι, εκτός αν αυτές οι διαταγές έρχονται σε αντίθεση με τον πρώτο νόμο
• Το ρομπότ οφείλει να προστατεύει την ύπαρξή του, εφόσον αυτό δεν συγκρούεται με τον πρώτο και τον δεύτερο νόμο

Σε μεταγενέστερα μυθιστορήματα του Ασίμωφ, οι τρεις νόμοι της ρομποτικής συμπληρώθηκαν από το ρομπότ «Ντάνιελ Όλιβοου» με τον μηδενικό νόμο της ρομποτικής:

Οι Anonymous Greece απειλούν ξανά με διαδικτυακές επιθέσεις: «Τα χειρότερα έρχονται!»

Εκτός λειτουργίας τέθηκε από το Σάββατο και δεν λειτουργούσε μέχρι αργά το μεσημέρι της Κυριακής, η ιστοσελίδα για τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς με την ομάδα Anonymous Greece, η οποία αναλαμβάνει μέσω σχετικής ανάρτησης στο facebook την ευθύνη για την εν λόγω κυβερνοεπίθεση:

Elon Musk: Η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να ξεκινήσει τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όχι η Βόρεια Κορέα

Αναδημοσίευση από το «NEWS247.gr»

Ο επικεφαλής των εταιρειών Tesla, Space X και Boring εμφανίσθηκε λιγότερο ανήσυχος για την πυρηνική απειλή της Βόρειας Κορέας, θεωρώντας ότι τυχόν πυρηνικό πλήγμα εκ μέρους του Κιμ Γιονγκ Ουν θα συνιστούσε «αυτοκτονία» για τη χώρα του.

Για μία ακόμη φορά, ο Έλον Μασκ, επικεφαλής των εταιρειών Tesla, Space X και Boring, προειδοποίησε ότι η τεχνητή νοημοσύνη συνιστά τη σοβαρότερη απειλή για την ανθρωπότητα. Όπως είπε, εξαιτίας της -και όχι του Κιμ της Βόρειας Κορέας- είναι πιθανότερο να ξεκινήσει ένας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος.

Άνοδος του συντηρητισμού: Πολιτικές ιδεολογίες στην Ελλάδα μετά το Μνημόνιο

Πως άλλαξε ο ιδεολογικός χάρτης, στην περίοδο 2009-2017

«Οι ελληνικές αρχές θα πρέπει (…) να θέσουν σε εφαρμογή ένα πρόγραμμα, υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για την ενίσχυση των δυνατοτήτων και την αποπολιτικοποίηση της Ελληνικής Διοίκησης» («3ο Μνημόνιο», Ν.4334/16 Ιουλίου 2015, ΦΕΚ Α’80).

ΑΝΑΛΥΣΗ του Γιάννη Μαυρή

1. Η ιδεολογική μεταστροφή 2009-2017: Η απόλυτη επικράτηση του ιδιωτικού

Μετά από επτά χρόνια βαθειάς κρίσης και έντονων κοινωνικών ανταγωνισμών, η ελληνική κοινωνία δείχνει να οδηγείται σε συντηρητική διέξοδο. Η στροφή της ελληνικής κοινωνίας στο συντηρητισμό είναι προφανής, όχι μόνον στο επίπεδο των τάσεων του εκλογικού σώματος, αλλά –περισσότερο σημαντικό- στο πεδίο της ιδεολογίας.

Δύο έρευνες κοινής γνώμης της Public Issue [1] παρέχουν σημαντικές ενδείξεις για την ιδεολογική μεταστροφή που έχει συντελεστεί. Οι διεργασίες που έχουν συντελεστεί στο πεδίο της ιδεολογίας, τα τελευταία οκτώ χρόνια (2009-2017), αποτυπώνονται ευκρινώς στο Διάγραμμα 1, όπου καταγράφεται η σημερινή κοινωνική αποδοχή βασικών πολιτικών αξιών και στο Διάγραμμα 2, όπου καταγράφονται οι διαχρονικές μεταβολές.

«Οικολογία», «Ιδιωτικός τομέας» και «Φεμινισμός» αποτελούν σήμερα τις τρεις περισσότερο αποδεκτές κοινωνικά πολιτικές αξίες (στο σύνολο των 14 επιλεγμένων πολιτικών αξιών που έχουν μετρηθεί – Διάγραμμα 1). Βέβαια, το φαινόμενο της υποχώρησης των παραδοσιακών πολιτικών αξιών δεν είναι νέο. Αντίστοιχα ευρήματα είχαν εντοπισθεί και στην έρευνα του 2009, αλλά και παλιότερα.[2] Γενικότερα, η άνοδος της πολιτικής των ταυτοτήτων (identity politics) χρονολογείται ήδη από τη δεκαετία του ’80 (ξεκινώντας από τις ΗΠΑ).[3] Όπως παρατηρεί εύστοχα ο Razmig Keucheyan, «από τη δεκαετία του 1980 και μετά [παρατηρείται] μια γενική ‘επανακωδικοποίηση’ του κοινωνικού κόσμου με όρους ‘ταυτοτήτων’» (Keucheyan 2017, 49).

Κάτι τρέχει με την κάνναβη στο ΕΡΤ REPORT (24/5/17)

Όταν η Αριστερά και το "βαθύ κράτος" συμπλέουν...

Μετά την Πολιτική ήττα υπέστη ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή καθώς ο υπ. Δικαιοσύνης Σταύρος Κοντονής αναγκάστηκε να αποσύρει την τροπολογία για την Τουρκική Ενωση Ξάνθης, το θέμα απασχόλησε τα ΜΜΕ, φιλοκυβερνητικά (Τροπολογία για την Τουρκική Ένωση Ξάνθης διχάζει την κυβέρνηση) και αντικυβερνητικά.(Απέσυραν μετά την κατακραυγή την τροπολογία για την Τουρκική Ενωση Ξάνθης).

Σε παρόμοια ζητήματα παρουσίαζε ιδιαίτερο ενδιαφέρον το πως εμπλέκεται το “βαθύ κράτος” στην επίλυσή τους και ποιούς μηχανισμούς κινητοποιεί. Αυτή η πλευρά είναι σαφώς υποτιμημένη στον δημόσιο λόγο και απουσιάζει από το πως παρουσιάζουν το ζήτημα τα ΜΜΕ.  Όπως έχουμε ξαναγράψει, ο διάχυτος πατριωτισμός/εθνικισμός ξεκινάει από τους απλούς "αγανακτισμένους" με την κατάντια του πολιτικού συστήματος φτάνει ως στο "βαθύ κράτος", που έχει και αυτό τους λόγους του για να αγανακτεί.

Όταν “ακουμπάς” το κράτος, φροντίζει και αυτό να σε ακουμπήσει. Προεκλογικά σημειώθηκε ένα τέτοιο άγγιγμα από το «βαθύ κράτος» προς τον ΣΥΡΙΖΑ, στην υπόθεση Σαμπιχά.  Αυτά τα “αγγίγματα”  συνεχίστηκαν μετά την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και με άλλα πιο “θερμά” επεισόδια, αλλά αυτό είναι θέμα  με το οποίο θα ασχοληθούμε σε άλλα κείμενά μας. Το μόνο που κρατάμε εδώ ως συμπέρασμα, είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πριν παραδοθεί πλήρως στα επιτελεία της ΕΕ και της τρόικας με το τρίτο μνημόνιο, παραδόθηκε πρώτα στο “βαθύ κράτος”, το οποίο "συγκυβερνά" από θεσμικές και μη θεσμικές θέσεις, με ανάλογο τρόπο με αυτόν που συμμετέχει  στον καθορισμό της κυβερνητικής πολιτικής και η τρόικα...

Όμως εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ που είναι στην κυβέρνηση, και ένα κομμάτι της “πατριωτικής αριστεράς” που είναι στην αντιπολίτευση συμπλέει και συμπορεύεται με το “βαθύ κράτος” και τους μηχανισμούς του. Ας δούμε κάποια παραδείγματα:

Η νύχτα που άλλαξε τα πάντα

Κείμενο του Λεωνίδα Οικονομάκη που δημοσιεύτηκε 5ο τεύχος του Roar Magazine.

Μετάφραση Δημήτρης Πλαστήρας.

Κοιτώντας πίσω στη νύχτα της 17ης Σεπτεμβρίου 2013, τη νύχτα στη διάρκεια της οποίας ο αντιφασίστας Έλληνας ράπερ Παύλος Φύσσας εκτελέστηκε από μέλη του νεοναζιστικού κόμματος Χρυσή Αυγή, ήταν η νύχτα που άλλαξε τα πάντα. Όχι μόνο για εμάς τους φίλους του Παύλου, αλλά και για το ευρύτερο κοινωνικοπολιτικό τοπίο στην Ελλάδα.

Πίσω στο 2013 μετά από πολλά χρόνια παραμονής στην πολιτική και κοινωνική αφάνεια η Χρυσή Αυγή ήταν στο απόγειο της δημοτικότητας της. Μετά το μετασχηματισμό της σε πολιτικό κόμμα στις αρχές της δεκαετίας του 1990, οι νεοναζί είχαν γραφεία μόνο στη Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, και πήραν μόνο το 0,1 επί τις εκατό στις εκλογές του 1996. Η κρίση όμως του ελληνικού χρέους λειτούργησε για το κόμμα ως ένεση αναβολικών φέρνοντάς το στο προσκήνιο της πολιτικής σκηνής και επιτρέποντας την είσοδό του στη βουλή. Στο μεταξύ, τα μέλη του κόμματος ανέπτυξαν έντονη κοινωνική παρουσία στις κυριότερες ελληνικές πόλεις, και σημαντικότερο, στους δρόμους των φτωχότερων γειτονιών. Τουλάχιστον μέχρι τη νύχτα της 17ης Σεπτέμβρη 2013.

Νέες ανεξαρτητοποιήσεις δημοτικών συμβούλων από την «Αντίσταση με τους πολίτες του Χαλανδρίου»

Την ανεξαρτητοποίησή τους από την παράταξη της Δημοτικής Αρχής «Αντίσταση με τους πολίτες του Χαλανδρίου», την οποία στήριξε ο ΣΥΡΙΖΑ στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2014 ανακοίνωσαν την Τετάρτη στο Δημοτικό Συμβούλιο 6 δημοτικοί σύμβουλοι. Πρόκειται για τους Θόδωρο Αλεξίου, Γρηγόρη Καλομοίρη, Χρήστο Κασίμη, Θανάση Κιούση, Γιώργο Λιερό και Πόπη Φασίτσα οι οποίοι πρόσκεινται στη ΛΑΕ, πλην των δύο τελευταίων που είναι ανέντακτοι. Έχει προηγηθεί η ανεξαρτητοποίηση τριών ακόμη δημοτικών συμβούλων (Χρ. Μάζη, Τ. Ευσταθίου, Π.Τζούρας) και δύο παραιτήσεις. Υπογραμμίζεται ότι πρόκειται για ανεξαρτητοποιήσεις και όχι παραιτήσεις (οι 6 διατηρούν τις έδρες τους).

Δήλωση Ανεξαρτητοποίησης

Δεν μπορεί κάποιος να κοιμάται ήσυχος, επειδή ευνοούν τη γειτονιά του, αυτοί που καταστρέφουν τη χώρα του.

Το σχοινί κόπηκε. Είμαστε υποχρεωμένοι, αναλαμβάνοντας την ευθύνη μας απέναντι στους συμπολίτες μας, να μιλήσουμε δημόσια για την «Αντίσταση με τους Πολίτες του Χαλανδρίου» και τη διοίκηση του Δήμου.

• Δε θέλουμε να είμαστε συνένοχοι στο διαρκές έγκλημα που συντελείται σε βάρος της χώρας μας από την κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΑΝ.ΕΛ στηρίζοντας ή συμμετέχοντας σε μια δημοτική διοίκηση, η οποία βρίσκεται στην προέκταση των κυβερνητικών μηχανισμών και αποδεικνύεται τελικά ενεργό μέρος των δικτύων εξουσίας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.


• Ο επαγγελματικός μηχανισμός της διοίκησης έχει απορροφήσει την παράταξη. Κανένας ουσιαστικός έλεγχος από τα κάτω δεν υφίσταται. Οι συνελεύσεις, τα συντονιστικά και οι δημοτικές ομάδες από το 2015 και μετά, προοδευτικά κατέληξαν απλώς να επικυρώνουν τις ήδη διαμορφωμένες από τα πάνω αποφάσεις. Στην παράταξη λειτουργεί η δημοκρατία του επουσιώδους, η ίδια η πολιτική συζήτηση είναι εδώ και καιρό ουσιαστικά νεκρή.

Αυτές οι διαπιστώσεις μόνο ανώδυνα δε γίνονται. Η παράταξη αυτή και οι συλλογικότητες από τις οποίες προήλθε ήταν για δεκαετίες ένα πολύ σημαντικό μέρος από τη ζωή μας, ένα κομμάτι του εαυτού μας. Δεν πρόκειται για μια εύκολη, βεβιασμένη απόφαση, αλλά για μια αναγκαστική επιλογή, της οποίας προηγήθηκαν παρατεταμένες προσπάθειες για να πάρουν τα πράγματα μια καλύτερη τροπή. Οι απόψεις που δημοσιοποιούμε εδώ, έχουν ήδη από το περασμένο φθινόπωρο εκτεθεί στα μέλη της παράταξης. Δυστυχώς, δεν ελήφθησαν σοβαρά υπόψη, και το πρόσφατο επεισόδιο στη μετάλλαξη της παράταξης, όχι οπωσδήποτε το σημαντικότερο, απλώς και μόνο η συμβολική επικύρωσή της, ήταν η άρνηση να εκδοθεί ανακοίνωση που να καταδικάζει την πρόσφατη ψήφιση του 4ου μνημονίου από την κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α-ΑΝ.ΕΛ. και να καλεί τους πολίτες του Χαλανδρίου  να συμμετάσχουν στις κινητοποιήσεις για την αποτροπή της ψήφισής του. Η μεθόδευση της εν τοις πράγμασι απόλυσης έξι συμβασιούχων εργαζομένων στη καθαριότητα του Δήμου αλλά και η πρωτοφανής -για ένα χώρο όπως ο δικός μας- απόπειρα υποβάθμισης του Δημοτικού Συμβουλίου και της Δημοτικής Ομάδας σε εκτελεστικά όργανα χωρίς λόγο και άποψη έκαναν απλώς πιο ξεκάθαρη την εντεινόμενη απομάκρυνσή της Δημοτικής Αρχής από μια ριζοσπαστική δημοκρατική θεώρηση των θεσμών. 

Οι οριοθετήσεις απέναντι στο νεοφιλελεύθερο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν να καλύψουν το κενό Αριστερής πολιτικής

Δυο πρόσφατα κείμενα στελεχών από διαφορετικές τάσεις που έχουν αποχωρήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ, έρχονται να περιγράψουν την σημερινή του πολιτική ταυτότητα και να καταλήξουν στη προφανή διαπίστωση ότι δεν υπάρχει σημείο επιστροφής.

1. Χρήστος Λάσκος: Η ιδεολογία του νέου ΣΥΡΙΖΑ

Ο Χ. Λάσκος ξεκινάει με την υπόθεση: «Μέρες που είναι, μου μπαίνει η ιδέα να σκεφτώ τι θα συνέβαινε άραγε αν στις 11 Σεπτεμβρίου του 1973, στο μέγαρο Μονέδα του Σαντιάγκο, βρισκόταν αντί για την Unidad Popular ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ», για να καταλήξει τελικά: «η κυβέρνηση, θέλει-δεν θέλει, είναι νεοφιλελεύθερη.Γιατί δεν είσαι αυτό που λες. Είσαι αυτό που κάνεις, παρ' όλα όσα λες». Στο ίδιο ερώτημα, είχε απαντήσει με τον δικό του τρόπο ο Αλαίν Μπαντιού αρκετό καιρό πριν (Μάης 2016): «Ο Τσίπρας είναι ένας άνθρωπος ο οποίος αρνήθηκε να γίνει ήρωας.»

2. Αντώνης Νταβανέλος: Ο σοσιαλφιλελεύθερος ΣΥΡΙΖΑ είναι εδώ

Αντίθετα, ο Α Νταβανέλος δεν ξεκινάει από μια υπόθεση αλλά από μια διαπίστωση: «Αλέξης Τσίπρας στην ΔΕΘ όχι µόνο δεν επιχείρησε να κρύψει τη σοσιαλφιλελεύθερη µμετάλλαξη του κόμματός του, αλλά αντίθετα επέλεξε να τη θέσει στο κέντρο της δηµόσιας προσοχής» για να καταλήξει σε μια διαφορετικού τύπου διαπίστωση: «Η ολοκλήρωση της µνηµονιακής νεοφιλελεύθερης στροφής του Τσίπρα φέρνει αναμφισβήτητα στην επιφάνεια ένα τεράστιο κενό: το κενό της πολιτικής έκφρασης των εργατικών και λαϊκών δυνάμεων, το κενό που παλιότερα προσωρινά κάλυψε ο ΣΥΡΙΖΑ στην ανοδική πορεία του μετά το 2010...»