Για τη Δικαιοσύνη και το δίκαιο

Της Ζωή Κωνσταντοπούλου

Η συμμετοχή των πολιτών στην απονομή της Δικαιοσύνης είναι η μόνη εγγύηση για να εφαρμοσθεί το δίκαιο.

Άρθρο 97 του Συντάγματος: "Τα κακουργήματα και τα πολιτικά εγκλήματα δικάζονται από μικτά ορκωτά δικαστήρια, που συγκροτούνται από τακτικούς δικαστές κι ενόρκους".

Μεικτά Ορκωτά Δικαστήρια, με συμμετοχή των ενόρκων, δηλαδή των πολιτών.

Αυτό υπαγορεύει ως κανόνα το Σύνταγμά μας, το κακοποιημένο και τσαλαπατημένο από τις μεταπολιτευτικές και τις μνημονιακές κυβερνήσεις. Που νομοθέτησαν τα 7μελή Μεικτά Ορκωτά, με πλειοψηφία ενόρκων, αλλά στη συνέχεια εξαίρεσαν τα περισσότερα κακουργήματα από την αρμοδιότητά τους, εξαιρώντας έτσι τους πολίτες από την εκδίκασή τους. Αυτό που το Σύνταγμα προέβλεψε ως εξαίρεση, το έκαναν κανόνα. Χτίζοντας νομοθετικά το "δίκαιο της εξαίρεσης".

Κατά το Σύνταγμα, αρμόδιοι να δικάσουν την Ηριάνα αλλά και τον Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ είναι οι πολίτες μαζί με τους δικαστές.

Αριστερή αφασία

(Φλεβάρης του 15: στις μαζικές διαδηλώσεις, η κοινωνική αριστερά ήταν στον δρόμο. Η πολιτική αριστερά ...σε αφασία)

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Το editorial του «Δρόμου» που κυκλοφορεί θέτει ένα διαφορετικό πλαίσιο συζήτησης για το μέλλον της Αριστεράς στον τόπο μας, γιατί αναγνωρίζει μερικές βασικές πλευρές της ήττας της.

Θα σημφωνίσουμε με το γενικό πλαίσιο του κειμένου και ιδιαίτερα με την κατάληξη του:

«Και για αυτήν την Αριστερά, η ζωή πρέπει να συνεχιστεί μέχρι τις επόμενες εκλογές. Μετά βλέπουμε, αφού θα έχουμε ξαναμετρηθεί…

Ας καταλήξουμε σε ένα συμπέρασμα. Η αριστερή αφασία δεν μπορεί να αυτοϊαθεί. Η γιατρειά βρίσκεται (πάντα εκεί ήταν) στην απάντηση των ζητημάτων και προϋποθέσεων που θέτει η ανάγκη διεξόδου της χώρας και ενός υποκειμένου που θα πασχίζει για αυτήν.»

Θα  προσθέσω μερικές παρατηρήσεις ως προς το “υποκείμενο” στο οποίο αναφέρεται το κείμενο, Πρώτα απ' όλα θα πρέπει να επισημάνουμε την διάκριση ανάμεσα στην “κοινωνική αριστερά” και την “πολιτική αριστερά” που συγκροτείται με την μορφή διαφόρων πολιτικών σχηματισμών και το κυρίως χάσμα που τις χωρίζει. Ο λαϊκός παράγοντας στις κρίσιμες στιγμές δεν είναι απαθής. Έχει βγει στον δρόμο και πριν την Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και μετά, στις μεγάλες διαδηλώσεις το πρώτο τρίμηνο της της “πρώτης φοράς αριστεράς” αλλά και στο δημοψήφισμα του ΟΧΙ. Σε αυτές τις στιγμές εκείνη που απουσίαζε και δεν μπόρεσε να βάλει την σφραγίδα της στις εξελίξεις ήταν η “αριστερά της αφασίας”....

Σήμερα ο λαϊκός παράγοντας δεν εμπιστεύεται την “αριστερά της αφασίας”, ακόμα και αν συμφωνεί με πολλές από τις “προγραμματικές” της διακηρύξεις. Είναι ενδεικτικό ότι ένα μεγάλο μέρος των πολιτικών βλέπει τα δεινά που έχουν επιφέρει στη χώρα οι πολιτικές της ΕΕ και η ένταξη στην ΟΝΕ, όμως δεν εμπιστεύεται να αναθέσει στην “αριστερά της αφασίας” την διαχείριση αυτών των ζητημάτων.

Όταν συναντούνται οι πραγματικοί και οι φαντασιακοί φόβοι του ελληνικού αστισμού...

Spiegel: Ο ελληνικός τουρισμός ανθεί, οι εργαζόμενοι υποφέρουν

Τα κρούσματα εργασιακής εκμετάλλευσης στον ελληνικό τουρισμό, που καταγράφονται παράλληλα με τα εισπρακτικά ρεκόρ των επαγγελματιών του κλάδου, επιχειρεί να αναδείξει εκτενές ρεπορτάζ της ηλεκτρονικής έκδοσης του γερμανικού περιοδικού Spiegel.:

Ausbeutung in Griechenland- Urlaub bis zum Umfallen

Griechenlands Hoteliers jubeln über Rekordumsätze - bei den Beschäftigten aber kommt wenig davon an. Tarifverträge werden ausgehebelt, Saisonkräfte hausen in Containern. Nun droht Streik zur Hochsaison.

Μια παρουσίαση του άρθρου στα ελληνικά, εδώ:

Spiegel: Ο ελληνικός τουρισμός ανθεί, οι εργαζόμενοι υποφέρουν

Ο Π. Λαφαζάνης «εμπιστεύεται» το αστικό κράτος πολύ περισσότερο από τον Γ. Βαρουφάκη!...

κλικ στην εικόνα για ένα θρίλερ με "παράλληλο νόμισμα" στην σύγχρονη Ελλάδα...

«Πάει πολύ, όμως, να διαβάζω τον Γ. Βαρουφάκη σε συνέντευξη του στην Realnews της Κυριακής (16/7) να εμφανίζει ως δήθεν “παράλληλο νόμισμα”, την πρόταση της Λαϊκής Ενότητας για μετάβαση στην νέα δραχμή, όπως ο ίδιος την βαφτίζει, αφού, όπως ισχυρίζεται, άκουσον – άκουσον, η νέα δραχμή θα λειτουργεί επί πολλά χρόνια παράλληλα με το ευρώ.»

(από την δήλωση του Παναγ. Λαφαζάνη Γραμματέα του Π.Σ της ΛΑ.Ε που δημοσιεύεται στο iskra.gr με τον τίτλο: «Ο Λαφαζάνης απαντά στον Βαρουφάκη για την επίθεση στην ΛΑ.Ε» )

Τα πολιτικά αδιέξοδα που έχει οδηγηθεί ο χώρος της ΛΑΕ αναδεικνύονται καθαρά σε αυτή την δήλωση του Π. Λαφαζάνη. Δεν εντοπίζονται στη πολιτική πρόταση απέναντι στο δίλημμα “ευρώ ή δραχμή” που έχει τεθεί στην πολιτική σκηνή με όρους αστικής πολιτικής, αλλά στο ζήτημα των σχέσεων τους κράτους με την κοινωνία.

Αλήθειες και ψέματα για το παράλληλο νόμισμα

Πολλοί εκφράζουν άποψη για το παράλληλο σύστημα πληρωμών, όμως ελάχιστοι έχουν αντιληφθεί την αρχιτεκτονική του. Πώς το περιβόητο σχέδιο Βαρουφάκη θα δημιουργούσε πρόσθετο χρήμα.

Αναδημοσίευση από το "euro2day.gr"

του Βασίλη Παζόπουλου

Αν γυρίσουμε τη μνήμη μας στην αρχή της κρίσης, θα θυμηθούμε πάρα πολλούς «ειδικούς» που εξέφραζαν βεβαιότητες για το πόσο καταστροφικό θα ήταν το «κούρεμα» του δημόσιου χρέους.

Είχαν ασχοληθεί με ένα θέμα για το οποίο δεν είχαν μπει στον κόπο να μάθουν ούτε τα βασικά. Δεν είχαν μελετήσει τα ιστορικά προηγούμενα. Τις αναφορές των πραγματικά ειδικών διεθνώς. Πηγές τους ήταν οι πολιτικοί αναλυτές, οι οποίοι είχαν την αξιοπιστία που έχουν οι αθλητικογράφοι όταν αναφέρονται στην ομάδα της αρεσκείας τους.

Αντίστοιχα σήμερα εκφράζουν βεβαιότητες για το παράλληλο σύστημα συναλλαγών, χωρίς να μπουν καν στον κόπο να μάθουν τι είναι. Πώς εφαρμόζεται. Πού έχει ξαναγίνει και με τι αποτελέσματα. Αν τελικά βοηθάει την παραμονή της χώρας στο ευρώ ή τη δυσκολεύει.

Απλά παρασύρονται από άλλους ημιμαθείς αλλά εξίσου σίγουρους πως έχουν δίκιο!

Γεγονός είναι πως η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου δεν γνωρίζει τι σημαίνει παράλληλο νόμισμα. Η άγνοια για το θέμα ενισχύεται από τα δημοσιεύματα, λες και οι εμπνευστές τους έχουν επιδοθεί σε διαγωνισμό παραπληροφόρησης.

Αξιοπερίεργο είναι ότι όσοι επιθυμούν την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα κατηγορούν το σχέδιο, θεωρώντας ότι με αυτό τον τρόπο η χώρα θα έμενε στο ευρώ. Ταυτόχρονα, οι υποστηρικτές της παραμονής στο ευρώ κατηγορούν το παράλληλο σύστημα πληρωμών ότι σημαίνει επιστροφή στη δραχμή.

Για να μην ξεχνιόμαστε ...καλοκαιριάτικα!

( Με αφορμή το κείμενο του του Ηλία Ιωακείμογλου: «Διασώζοντας την συλλογική μνήμη των καταπιεσμένων»)

ΑΘΗΝΑ, 29η Ιούνη 2011:

Υπήρχε “πραγματική αντιπολίτευση“ στον ΣΥΡΙΖΑ το 2015;

Στην συνέντευξη του στον ραδιοφωνικό σταθμό FOCUS 103,6 ο κ. Λαπαβίστας αναφερόμενος στο plan b του Γιάνη Βαρουφάκη, υπογράμμισε πως ουδέποτε το είχε φέρει στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ.

Ερωτηθείς αν γνώριζε ο ίδιος το σχέδιο Βαρουφάκη και αν είχε παρουσιαστεί στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Λαπαβίτσας απάντησε: «Με τον κ. Βαρουφάκη, όσο καιρό ήμουν βουλευτής, είχαμε μία ανταλλαγή απόψεων επί 10 λεπτά, στο κυλικείο της Βουλής, κατά τη διάρκεια της οποίας δεν μου είπε τίποτα σχετικό.Ποτέ δεν παρουσίασε το σχέδιό του στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ. Αν είχε παρουσιαστεί στην Κ.Ο. θα είχε γίνει μύλος!

Ο Γιάνης Βαρουφάκης μίλησε στην Κ.Ο. και μας ενημέρωσε ως όφειλε, γιατί ήταν υπουργός Οικονομικών, για την πορεία των διαπραγματεύσεων, όχι για παράλληλο νόμισμα.

Η αντιφιλελεύθερη Ν. Δημοκρατία

Στη χώρα που οι πιστοί προσέρχονται μαζικά για να προσκυνούν το κάστανο που έβρασε ο Άγιος Παΐσιος, πολλά μπορείς να  δεις και κ΄ακούσεις στην μάχη ανάμεσα στους "προσκυνητές" του εθνικού νομίσματος και τους αντιπάλους τους. 

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

του Τάκη Μίχα

«Ας αφαιρέσουμε από τις κυβερνήσεις τη δύναμη να προστατεύουν το νόμισμά τους από τον ανταγωνισμό».

Φρίντριχ Χάγεκ

H ερώτηση της Ν.Δ. για το σύστημα παράλληλων πληρωμών-νομισμάτων που ετοίμαζε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι επιεικώς ανόητη. Κατ' αρχάς, όπως γνωρίζει όποιος έχει σπουδάσει έστω και ένα χρόνο οικονομικά, η θεωρία της ύπαρξης και κυκλοφορίας παράλληλων νομισμάτων βρίσκεται στο επίκεντρο της σύγχρονης φιλελεύθερης προβληματικής.

Ο κορυφαίος ίσως διανοητής του σύγχρονου φιλελευθερισμού, ο Αυστριακός Φρίντριχ φον Χάγεκ έχει αφιερώσει δύο βιβλία στο θέμα. Τα «Νομισματική επιλογή» και «Αποκρατικοποίηση του χρήματος», στα οποία παραθέτει τα επιχειρήματα για τα πλεονεκτήματα της ύπαρξης και ανταγωνισμού πολλαπλών νομισμάτων.

Λάκης Λαζόπουλος: Το δράμα της Αριστεράς

Αναδημοσίευση από το "altsantiri.gr"

του Λάκη Λαζόπουλου

Η Αριστερά ήταν πάντα μια ανυπότακτη δεσποινίς που αρνιόταν να γίνει κυρία.

Ένιωθε πως στα σαλόνια θα έχανε την αξιοπρέπεια της και πως στα πεζοδρόμια έπρεπε να αφήσει την τελευταία της πνοή .

Γι’ αυτό και όταν η Αριστερά έγινε κυβέρνηση οι πρώτοι που έχασαν τον ύπνο τους ήταν οι αριστεροί που είχανε μάθει να διαμαρτύρονται, αλλά όχι να κυβερνούν.

Ήταν σαν τους κριτικούς κινηματογράφου.

Ξέραν τα πάντα για τον κινηματογράφο, αλλά δεν ξέραν να κάνουν κινηματογράφο.

Αυτό είναι άραγε το δράμα της Αριστεράς;

Η ενοχή του ευνούχου που ξέρει τα πάντα για το σεξ, αλλά δεν μπορεί να κάνει ο ίδιος;

***Το σίγουρο είναι ότι μετά τις 13 Ιουλίου του 2015, όταν η Αριστερά έπεσε πάνω στο ευρωπαϊκό τοίχος, το κατασκευασμένο από γερμανικά υλικά και αναγκάστηκε να υπογράψει όλα όσα απευχόταν, οι πρώτοι που ξεσηκώθηκαν ήταν οι ίδιοι οι εαυτοί τους.

Τα αστικά κόμματα της διεφθαρμένης και ξεθωριασμένης μεταπολίτευσης είχαν ήδη μάθει έναντι μίζας να προσκυνούν. Δεν ταράχθηκαν.

Τώρα έπρεπε να προσκυνήσουν και αυτοί.

Έτσι επανήλθε το δεξιό αφήγημα.

Τι λογική έχει να αντιστέκεσαι αφού στο τέλος θα υπογράψεις τα ίδια;

Δηλαδή ο Λεωνίδας και ο Εφιάλτης έχουν την ίδια αξία αν στο τέλος χάσουν και οι δυο.

Αυτό μας διδάσκει αυτή η θεωρία.