Η ομιλία του Μισέλ Μπάουενς: Εφαρμοσμένες πολιτικές στον τομέα των "κοινών αγαθών"

O Μισέλ Μπάουενς είναι ιδρυτής του Peer-to-Peer Foundation και συνεργάζεται με ένα παγκόσμιο δίκτυο ερευνητών με αντικείμενο την ομότιμη παραγωγή, τη διοίκηση και το καθεστώς ιδιοκτησίας. Είναι συνιδρυτής του Commons Strategies Group το οποίο συντονίζει τις πρωτοβουλίες σε διεθνές επίπεδο σχετικά με την ‘οικονομία των κοινών’. Παράλληλα, συνεργάζεται ως ερευνητής με το Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ με αντικείμενο την ανθρωπολογία της ψηφιακής εποχής και έχει επιμεληθεί την παραγωγή και έκδοση σχετικών βιβλίων και ντοκιμαντέρ. Έχει εργαστεί ως επιστημονικός σύμβουλος σε πλήθος φορέων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Η κυβέρνηση του Εκουαδόρ του ανέθεσε τη θέση του Διευθυντή του ερευνητικού προγράμματος (FLOK project) με αντικείμενο τη μετάβαση στην ‘οικονομία της γνώσης’, το οποίο ολοκληρώθηκε πρόσφατα.

(Από το: "Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς")

Αυτοκριτική κάνει ο Κ. Πουλάκης ή και πάλι προκαλεί;

Όσο για το αποτέλεσμα, νομίζω πως πρέπει να βγάλουμε και εμείς ως ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κυρίως οι πολίτες, ένα ευρύτερης αξίας συμπέρασμα : Η απάθεια ευνοεί μόνο τους μηχανισμούς. Αντίθετα, οι μεγάλες ανατροπές γίνονται μόνο με τη μαζική συμμετοχή της κοινωνίας.

Από το κείμενο του Κ. Πουλάκη: “Για την επαναληπτική εκλογή της Καισαριανής”

Ο υπεύθυνος του τμήματος της τοπικής αυτοδιοίκησης του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι βρίσκεται σε δύσκολη θέση με αυτές τις δηλώσεις του, αφού ο κατεξοχήν άνθρωπος των μηχανισμών, σήμερα ομιλεί απαξιωτικά γι αυτούς. 'Ίσως υπονοεί τους μηχανισμούς των άλλων, όμως επειδή δεν το διευκρινίζει στο κείμενό του, ούτε τους κατονομάζει, ας δεχτούμε ότι αναφέρεται γενικά στους “μηχανισμούς” απ' όπου και αν προέρχονται. Δεν ξεχνάμε βέβαια όσα συνέβησαν την προεκλογική περίοδο για τις αυτοδιοικητικές εκλογές του Μάη, και ως εκ τούτου, θα εκλάβουμε αυτή την δήλωσή ως αυτοκριτική.

Όμως η φράση που ακολουθεί “οι μεγάλες ανατροπές γίνονται μόνο με τη μαζική συμμετοχή της κοινωνίας” είναι διφορούμενη στην πρώτη ανάγνωσή της. Μαζική συμμετοχή σε τι; Στις εκλογές ως απλοί ψηφοφόροι ή συμμετοχή στο μαζικό κίνημα ως ενεργοί πολίτες; Επειδή όμως αναφέρεται σε μια εκλογική διαδικασία, είναι προφανές ότι θεωρεί ως “μαζική συμμετοχή” την συμμετοχή στις εκλογικές διαδικασίες.

Ε, λοιπόν οι μεγάλες ανατροπές, δεν γίνονται με εκλογές.

Κρίση και κοινωνική διαστρωμάτωση στην Ελλάδα του 21ου αιώνα

1η έκδοση: Νοέμβριος 2014

Ένα νέο βιβλίο του Σπύρου Σακελλαρόπουλου

Ποια είναι τα αίτια της τρέχουσας οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα; Σε ποιο βαθμό σχετίζονται με την παγκόσμια και ευρωπαϊκή οικονομική κρίση; Θα μπορούσε η εκδήλωση της ελληνικής κρίσης να είχε αποφευχθεί; Τι οικονομικά και κοινωνικά αποτελέσματα δημιούργησε η εφαρμογή των μνημονίων; Ποια κοινωνικά στρώματα επωφελούνται από την κρίση; Υπάρχει μια συνεκτική στρατηγική της ελληνικής άρχουσας τάξης για διέξοδο από την κρίση; 

Ποιες αλλαγές επήλθαν στο εσωτερικό του κράτους και στο κομματικό σύστημα; Μπορεί η Ελλάδα σήμερα να θεωρηθεί ένα είδος προτεκτοράτου;

Ο Κώδικας Δεοντολογίας του Podemos

Αναδημοσίευση από την "αυγή"

του Παπαδημητρίου Νίκου

Μια αναφορά που ξάφνιασε το ακροατήριό του (γραμματείς των Νομαρχιακών Επιτροπών και μέλη του Οργανωτικού Γραφείου) έκανε μία εβδομάδα πριν ο Αλέξης Τσίπρας. Μιλώντας για την ανάγκη δημιουργίας θεσμών αυτοελέγχου, ζήτησε από τους παριστάμενους αλλά και κατ' επέκταση από κάθε μέλος και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, να μελετήσει τον Κώδικα Δεοντολογίας που έχει συντάξει το Podemos.

Τι αναφέρει ο Κώδικας αυτός; Και τι, εν τέλει, έχει να προσφέρει ένας πολιτικός σχηματισμός με τόσο μικρή κομματική ηλικία; ήταν μερικά από τα ερωτήματα που διατυπώθηκαν στην αίθουσα.

Η «Αυγή» βρήκε το πρωτότυπο κείμενο και παραθέτει τα βασικά σημεία του...

Εικόνες από την μεγάλη διαδήλωση στην Αθήνα (27-11-2014)

Καρτερός – Λιακόπουλος: Σημειώσατε 2

Όταν ο Αλ. Τσίπρας συνάντησε την Θεοδώρα Τσάκρη δεν φορούσε κουστουμάκι,

αλλά την πανοπλία του “μαρξισμού -λενινισμού”...

Γράφει ο Θ. Καρτερός στην αυγή (Μια φορά κι έναν καιρό, ο Λένιν...):

Μια φορά κι έναν καιρό, ο Λένιν, προσπαθώντας να δώσει στους αριστερούς της εποχής να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να καταγγέλλουν οποιονδήποτε συμβιβασμό, κατέφυγε στο παράδειγμα με τους ληστές. Που σε πιάνουν και σου βάζουν το μαχαίρι στο λαιμό: Τα λεφτά σου ή τη ζωή σου. Και φυσικά ο ίδιος θεωρούσε απολύτως επαναστατικό να δώσεις το πορτοφόλι σου, για να σώσεις τη ζωή σου. Και να έχεις την ευκαιρία να συνεχίσεις τον αγώνα σου.

Ο κάθε ανθρωπάκος, αν τον πιάσουν οι ληστές και του βάλουν το μαχαίρι στο λαιμό και του πούνε: Τα λεφτά σου ή τη ζωή σου, είναι σίγουρο αυτό που θα κάνει. Δεν τρέφει βέβαια καμία αυταπάτη ότι αυτή η πράξη του είναι “επαναστατική”. Αντίθετα, θα είναι φοβισμένος μήπως οι ληστές δεν τηρήσουν τον λόγο τους και αφού πάρουν τα λεφτά του μετά του κόψουν και το κεφάλι του...

Ο Θ. Καρτερός περιγράφει γλαφυρά τους σύγχρονους ληστές, στους οποίους παραπέμπει το παράδειγμα που χρησιμοποιεί, επιβεβαιώνοντας αυτούς τους φόβους:

Στη σημερινή Ελλάδα συμβαίνει κάτι παρόμοιο, αλλά οι ληστές δεν κρατούν απλώς μαχαίρι. Το χρησιμοποιούν για να κόβουν, να καρατομούν, να ακρωτηριάζουν. Όλα τα σφάζουν, όλα τα μαχαιρώνουν.

Θα μπορούσε κανείς να τους εμπιστευθεί; Προφανώς ΟΧΙ!

Δολοφονική επίθεση της ΕΛ.ΑΣ. στις Σκουριές

Δεκαεπτά διμοιρίες είχαν αναπτυχθεί στις Σκουριές και... υποδέχτηκαν με δακρυγόνα και κρότου λάμψης τους 1500 διαδηλωτές πραγματοποίησαν 23/11/14 πορεία διαμαρτυρίας στον Κάκκαβο, πριν καν προλάβουν να διανύσουν λίγα μέτρα στο εργοτάξιο.

video και εικόνες εδώ:

To δάσος των Σκουριών πνιγμένο στα δακρυγόνα

Για ένα εναλλακτικό αριστερό πρόγραμμα για τον πολιτισμό

Το κείμενο που αναρτήθηκε διαδικτυακά ως “η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για τον πολιτισμό” για δημόσια διαβούλευση ξεσήκωσε έντονες αντιδράσεις εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ. Αποκαλυπτική η
η τοποθέτηση της Έλενας Πατρικίου στην τελευταία συνεδρίαση της Κ.Ε του ΣΥΡΙΖΑ:

Η «πρόταση για τον πολιτισμό» του ΣΥΡΙΖΑ και η καταισχύνη της

Σήμερα παρουσιάζουμε ένα κείμενο συμβολής της Ελένης Πορτάλιου, για ένα εναλλακτικό αριστερό πρόγραμμα για τον πολιτισμό:

ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Η διαμόρφωση ενός εναλλακτικού αριστερού προγράμματος για τον πολιτισμό από τον ΣΥΡΙΖΑ προϋποθέτει αρχικά μια χαρτογράφηση της σημερινής πραγματικότητας στα βασικά στοιχεία που καθορίζουν την πολιτιστική παραγωγή, την κουλτούρα - με την ευρύτερη έννοια των σχετικών κοινωνικών αντιλήψεων και πρακτικών - καθώς και τα θέματα του πολιτισμικού αποκλεισμού. Σ’ αυτό το διευρυμένο πεδίο κατανόησης τίθενται οι γενικοί στόχοι ενός αριστερού κόμματος και οι ειδικότεροι που αφορούν στην πολιτιστική κληρονομιά, τα γράμματα και τις τέχνες. Καθορίζονται δηλαδή τόσο η γενική πολιτική όσο και τα όρια παρέμβασης του κράτους στον πολιτισμό.

Το κείμενο που ακολουθεί καταγράφει ένα προβληματισμό πάνω στην, κατά τη γνώμη μου, αναγκαία ευρύτερη προσέγγιση η οποία θα οδηγήσει στις προγραμματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Εξάλλου, οι θέσεις αυτές πρέπει να αφορούν τόσο την κοινωνία όσο και τα συγγραφικά /καλλιτεχνικά/επιστημονικά και λοιπά συναφή με τον πολιτισμό επαγγέλματα, να αντιμετωπίζουν με ενιαία αντίληψη τους επιμέρους τομείς και να μην προκαταλαμβάνουν την εξειδίκευσή τους από τους καθ’ ύλην αρμόδιους θεσμούς που θα τις υλοποιήσουν.

Ελένη Πορτάλιου

Οι μαθητικές καταλήψεις και η Αριστερά

Αναδημοσίευση από το "βαθύ κόκκινο"

Έχουμε ασχοληθεί και άλλες φορές με το ζήτημα, ήδη από τα τέλη Σεπτεμβρίου. Τότε που μια απόπειρα κατάληψης σχολείου στην Καισαριανή αντιμετωπίστηκε με άμεση αστυνομική παρέμβαση, με βίαιες προσαγωγές μαθητών, ενώ υπήρξε και καταγγελία ότι αστυνομικός πυροβόλησε εναντίον τους.

Θα περίμενε κανείς να υπάρξουν οξύτατες αντιδράσεις, ανακοινώσεις από την ΟΛΜΕ, από κόμματα και οργανώσεις της Αριστεράς, από πολιτικές νεολαίες, από τον αντιεξουσιαστικό χώρο κ.λπ. Τίποτα απ” αυτά δεν έγινε και μετά από μερικές μέρες το θέμα ξεχάστηκε, χωρίς να γίνει καν γνωστό ευρύτερα, καθώς ούτε τα αριστερά ΜΜΕ το πρόβαλαν.

Δεν θέλουμε κανενός είδους συνεννόηση!

Όσοι θέλουν "συνεννόηση" να πάνε
να κάνουν παρέα στον κυρ Φώτη...

Αναδημοσίευση από το "alterthess" 

Συνεννόηση είναι η κατάσταση στην οποία μπορούν να διέλθουν κάποια πρόσωπα όταν, ύστερα από οποιουδήποτε είδους επικοινωνία, καταφέρουν να καταλήξουν σε οποιουδήποτε είδους κοινό συμπέρασμα ή συμφωνία. Αν αυτή είναι η μοναδική ερμηνεία του τι πάει να πει συνεννόηση, τότε ποιοι είναι αυτοί που θέλουν τη συνεννόηση του Τσίπρα με τον Σαμαρά; Ποιοι είναι αυτοί που πιστεύουν πως ο Τσίπρας μπορεί να καταλήξει σε οποιουδήποτε είδους κοινό συμπέρασμα ή συμφωνία με τον Σαμαρά; Με άλλα λόγια, πόσα θέλουν για να μας τρελάνουν και πόσο μακριά από αυτά που συμβαίνουν εκεί έξω βρίσκονται; Έχει και η Αριστερά τα… κουστουμάκια της.