Αναρτήσεις
Αναδημοσίευση από το "βαθύ κόκκινο"
Έχουμε ασχοληθεί και άλλες φορές με το ζήτημα, ήδη από τα τέλη Σεπτεμβρίου. Τότε που μια απόπειρα κατάληψης σχολείου στην Καισαριανή αντιμετωπίστηκε με άμεση αστυνομική παρέμβαση, με βίαιες προσαγωγές μαθητών, ενώ υπήρξε και καταγγελία ότι αστυνομικός πυροβόλησε εναντίον τους.
Θα περίμενε κανείς να υπάρξουν οξύτατες αντιδράσεις, ανακοινώσεις από την ΟΛΜΕ, από κόμματα και οργανώσεις της Αριστεράς, από πολιτικές νεολαίες, από τον αντιεξουσιαστικό χώρο κ.λπ. Τίποτα απ” αυτά δεν έγινε και μετά από μερικές μέρες το θέμα ξεχάστηκε, χωρίς να γίνει καν γνωστό ευρύτερα, καθώς ούτε τα αριστερά ΜΜΕ το πρόβαλαν.
Μετά από μερικές εβδομάδες εμφανίστηκαν καταλήψεις σε μια σειρά σχολεία σε ολόκληρη τη χώρα, που στις αρχές του Νοεμβρίου προσέλαβαν χαρακτηριστικά χιονοστιβάδας. Επανεμφανιζόταν ένα ισχυρό μαθητικό κίνημα, μετά από υποχώρηση πολλών χρόνων.
Τότε υπήρξε θερμή υποδοχή από την Αριστερά, οι καταλήψεις προβλήθηκαν, άναψε η συζήτηση, υπήρξαν εκδηλώσεις συμπαράστασης. Σε καμιά περίπτωση στην έκταση και ένταση των αντίστοιχων εκδηλώσεων συμπαράστασης στους φοιτητές του ΕΚΠΑ, π.χ., όταν άρχισε η επίθεση Φορτσάκη, αλλά υπήρξαν. Περιορισμένες και χωρίς συντονισμό, τοπικού χαρακτήρα.
Τώρα διαπιστώνεται ότι το μαθητικό κίνημα καταλήψεων βρίσκεται σε υποχώρηση. Ένα μετά το άλλο, τα σχολεία επαναλειτουργούν. Οι μαθητές επανέρχονται στις σχολικές αίθουσες, με την αίσθηση πως έδωσαν έναν αγώνα χωρίς αποτέλεσμα. Κι αυτό διαμορφώνει συνειδήσεις, σε αντίθετη κατεύθυνση απ” αυτή των ημερών των καταλήψεων.
Και η Αριστερά επανήλθε στη γνώριμη σιωπή της. Καμιά συζήτηση, ούτε ένα αρθρο που να σχολιάζει την αρνητική αυτή εξέλιξη, ούτε μία ανάλυση από εκείνες τις μακροσκελείς που συνηθίζονται όταν πρόκειται για το συνδικαλιστικό κίνημα των εργαζομένων ή των φοιτητών.
Οι μαθητές αφέθηκαν και πάλι μόνοι… Όπως μόνοι είχαν αφεθεί χρόνια τώρα. Και αναρωτιέται κανείς όλο αυτό τον καιρό, γιατί δεν υπάρχει ούτε μία πολιτική δύναμη της Αριστεράς, μικρή ή μεγάλη, με κάποια, έστω και στοιχειώδη, παρουσία στα σχολεία…
Θυμάστε την απεργία των καθηγητών, που οι "συνεπείς" αντικαπιταλιστές κατηγορούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ ότι την "πρόδωσε"; Τώρα που δεν υπήρχε θέμα "προδοσίας" και υπήρχε δυνατότητα να πάει το κίνημα της μαθητικής και φοιτητικής νεολαίας ένα βήμα παραπέρα, έκαναν δυο βήματα πίσω (παρέα με το ΚΚΕ) γιατί εκτιμούν ότι αυτό το κίνημα θα το καρπωθεί πολιτικά ο ΣΥΡΙΖΑ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι αυτό που λέμε ενότητα της αριστεράς στους αγώνες!
Προχωράνε με βάση "προγραμματικών συμφωνιών": Περιμένουν να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση και τότε θα ασχοληθούν με το μαζικό κίνημα. Μέχρι τότε συντήρηση δυνάμεων και μόνον στήριξη των αγώνων που είναι πλήρως ελεγχόμενοι πολιτικά...
ΔιαγραφήΔεν υπάρχει αλλαγή στάσης: η ΟΛΜΕ για να κουνηθεί πρέπει να έχει (οικονομικά) κίνητρα. Γι αυτό στο παρελθόν στήριξε τις καταλήψεις, χρησιμοποιώντας το μαθητικό κίνημα για τους δικούς της σκοπούς. Με δεδομένη την οικονομική κατάσταση, όπου πλέον έχει καταλάβει οτι "ουκ αν λάβοις παρα του μη έχοντος" η στάση της είναι - όπως πάντα - κατανοητή. Τότε το μαθητικό κίνημα τους ήταν χρήσιμο, τώρα όχι. Η λογική τους σε οτιδήποτε αφορά την παιδεία είναι απλή: "ΕΓΩ τί έχω να κερδίσω;" όλα τ'άλλα είναι για ξεκάρφωμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ. ευτυχώς υπάρχει και η αισιόδοξη πλευρά: όλα αυτά μπορεί ν'αλλαξουν ανα πάσα στιγμή αν η ΟΛΜΕ ξαναμυρισει χρήμα, τότε θα την δούμε, σαν άλλοτε, πρώτη στους αγώνες για την Παιδεία!