Σύντροφε, χωρίς μπάρμπα που πας;

Για τις διοικήσεις των δημόσιων οργανισμών και επιχειρήσεων υπάρχουν όχι απλώς ικανά στελέχη, αλλά και με δεδηλωμένη από τώρα θέληση να αναλάβουν τη διαχείριση ανθρώπων και πόρων. Στον τομέα αυτό μάλιστα παρατηρείται και μεγάλη κινητικότητα πρόθυμων τεχνοκρατών οι οποίοι είχαν θείο στη Μακρόνησο ή ξάδελφο στο Πολυτεχνείο.

(από το κείμενο “Οι καταλληλότεροι του ΣΥΡΙΖΑ” του Θ. Καρτερού στην ΑΥΓΗ)

Είναι άξιον απορίας ο κομπασμός με τον οποίο ο συντάκτης αυτού του κειμένου συνέταξε αυτή την παράγραφο. Την έκφραση “με δεδηλωμένη από τώρα θέληση να αναλάβουν τη διαχείριση ανθρώπων και πόρων” δεν τολμάνε να την εκφωνήσουν δημόσια με παρόμοια άνεση ούτε τα χειρότερα σκουλήκια του νεοφιλελευθερισμού τεχνοκυβερνητισμού! Για τον Θ.Καρτερό, οι άνθρωποι είναι πρόβατα που περιμένουν την σωτηρία τους από τα πρόθυμα για να τους διαχειριστούν, κομματόσκυλα των μηχανισμών του ΣΥΡΙΖΑ!...

Το ζήτημα μιας αριστερής κυβερνητικότητας για τον ΣΥΡΙΖΑ περιορίζεται στην αναζήτηση “Εθελοντών καθ' όλα έτοιμων για θέσεις προβολής, ευθύνης και εξουσίας”! Αυτό είναι το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ με το κράτος; Αλλάζει ο Μανωλιός αν βάζει τα ρούχα του αλλιώς; Και, για να μην ξεχνάμε τις εθνικές μας παραδόσεις, ο “μπάρμας” παραμένει ως διαχρονική αξία σε αυτή την νεοφιλελεύθερη κυβερνητικότητα στην ελληνική της εκδοχή: Ο μπάρμπας από την Κορώνη τώρα γίνεται θείος στην Μακρόνησο...

Δεν αξίζει να ασχοληθεί κανείς περισσότερο με το άθλιο περιεχόμενο αυτού του κειμένου, παρά μόνον για απαντηθεί ένα ερώτημα: Θα αναρωτιόνταν ένας καλόπιστος αναγνώστης της "αυγής" σε ποιούς απευθύνεται και τι εξυπηρετεί η δημοσίευσή του από τις στήλες της .

Τι διάβαζε μικρός ο Δημήτρης Χρήστου;

Ο θείος Σκρουτζ και ο καπιταλισμός

(Μια απάντηση στο κείμενο του Δ. Χρήστου “Οι δογματισμός, ο Θανάσης, ο Φάλιν και οι Χρουστσόφ...” που δημοσιεύθηκε στην ΑΥΓΗ της 19.3.2014)

του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Το κείμενο του Δ. Χρήστου τελειώνει με την παράγραφο:

“ΛΥΠΑΜΑΙ που γράφω τόσο συχνά για αυτονόητα και απαντημένα από τη ζωή ζητήματα. Όταν όμως, ειδικά σήμερα, που οι ανιστόρητες και δογματικές απόψεις υπονομεύουν την πατριωτική ανάγκη να πρωταγωνιστήσει και να λυτρώσει τους Έλληνες η νέα μεγάλη Αριστερά του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, δεν μπορώ να κάνω ότι δεν βλέπω, δεν ακούω και δεν ανησυχώ”

Οι πραγματικές ζωές των ανθρώπων είναι μεταξύ τους διαφορετικές. Η ζωή του εργάτη και του μετανάστη, δεν είναι ίδια με την ζωή ενός τραπεζίτη. Αν θέσουμε το ερώτημα σε κάθε άνθρωπο τι τον δίδαξε η ζωή του, και επιχειρήσουμε να κατηγοριοποιήσουμε τις απαντήσεις, τότε θα χρειαστούμε την θεωρητική συμβολή του Α. Μπαντιού για να αντιληφθούμε το πραγματικό μέγεθος της οντολογικής πολλαπλότητάς τους. 

Ο Δ. Χρήστου όταν ομιλεί για την ζωή και τα διδάγματά της, δεν αναφέρεται στην ζωή των πραγματικών ανθρώπων, αλλά στην ζωή ενός άλλου “ακατονόμαστου” υποκειμένου. Η ενικότητα της ανύπαρκτης ζωής αυτού του υποκειμένου, εκλαμβάνεται ως μια “προφανής” αλήθεια για να θεμελιωθεί η ενικότητα μιας υπέρτατης ανάγκης. Αυτή η ανάγκη κατονομάζεται στην καταληκτική πρόταση του κειμένου και ο Δ. Χρήστου δίνει όρκο υπεράσπισής της ενάντια σε όσους την υπονομεύουν.

Το κείμενο ξεκινάει με την πρόταση:

“Μια μελέτη που οδηγεί σε πρόταση πρέπει να δοκιμαστεί έστω και σε προσομοίωση στις συνθήκες της πραγματικής οικονομίας, όπως είναι σήμερα, για να διαπιστωθεί η αποτελεσματικότητά της”.

Ακόμα και ένας μέτριος μαθητής της μέσης εκπαίδευσης στη χώρα μας γνωρίζει ότι ούτε “αυτονόητη” ούτε “απαντημένη από την ζωή” είναι η “προσομοίωση” κοινωνικών και οικονομικών φαινομένων. Τέτοια προσομοίωση δεν μπορεί να γίνει σήμερα σε βαθμό άξιο λόγου. Καλά καλά δεν μπορεί να γίνει ούτε για φυσικά φαινόμενα, όπως για μια καταιγίδα. Πώς λοιπόν μπορεί να γίνει για κοινωνικά φαινόμενα και μάλιστα σε συνθήκες κρίσης; Αν υπήρχε αξιόπιστο μοντέλο “προσομοίωσης” της ταξικής πάλης θα είχε επέλθει το “τέλος της ιστορίας” και θα είχαν εξοβελιστεί οι αστρολόγοι και οι χαρτορίχτρες από τις αυλές των κυβερνείων του σύγχρονου καπιταλισμού.

Κατάληψη στο δημαρχείο της Αθήνας (πλατεία Κοτζιά) από σχολικούς φύλακες, εκπαιδευτικούς και καθαρίστριες

Κατάληψη στο δημαρχείο της Αθήνας, στην πλατεία Κοτζιά, πραγματοποιούν σχολικοί φύλακες, εκπαιδευτικοί και καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών που διαμαρτύρονται για τη διαθεσιμότητα. Στο σημείο έχουν παραταχθεί διμοιρίες των ΜΑΤ. Ήδη έχουν αρχίσει να συγκεντρώνονται αρκετοί συμπαραστάτες στον αγώνα τους, ενώ οι καταληψίες δηλώνουν από τη μεριά τους, ότι θα παραμείνουν στο χώρο «όσο πάει».

Κυβέρνηση της αριστεράς ή μόνο κυβέρνηση;

 Αναδημοσίευση από την "εποχή"

των Βάσω Λέβα, Δέσποινας Σπανούδη, Δημήτρη Γκιβίση, Νίκου Αρβανίτη

Καθώς πλησιάζουν οι αυτοδιοικητικές εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να απομακρύνεται από όσα επί χρόνια αποτελούσαν κοινό τόπο για το μεγαλύτερο μέρος του, και να προσεγγίζει τη γνωστή και δοκιμασμένη συνταγή των κομμάτων εξουσίας να μετατρέπουν τις αυτοδιοικητικές εκλογές σε δημοσκόπηση της εκλογικής τους επιρροής. Ενδεικτικό είναι το κεντρικό σύνθημα: «Τρεις κάλπες, μια επιλογή: να νικήσουμε!»

Είναι λοιπόν πολιτικές οι αυτοδιοικητικές εκλογές;

Η «επίσημη γραμμή» εξηγεί ότι τόσο μέσα από τις αυτοδιοικητικές κάλπες  -όσο και από τις ευρωκάλπες, θα εξαχθούν «πολιτικά συμπεράσματα» που ενδεχομένως θα κρίνουν την επιβίωση της κυβέρνησης. Όμως η μονομερής αυτή οπτική παράγει προβληματικά αποτελέσματα. Η επίκληση της κρίσιμης συγκυρίας και η ανάγκη για «διεύρυνση» και «συμμαχίες», χρησιμοποιούνται ως άλλοθι για την αναπαραγωγή μιας παθολογίας που αποτελεί βασικό παράγοντα ενσωμάτωσης στο «σύστημα». Πρόκειται για τη μετατόπιση του κέντρου βάρους από την κοινωνική παρέμβαση, στην κατάκτηση της εξουσίας. Το κόμμα υποκαθιστά την κοινωνία και ο μηχανισμός φαντάζει ως ο καταλύτης των εξελίξεων. Στον αντίποδα αυτής της λογικής, η αυτοδιοίκηση είναι το πεδίο όπου οι πολίτες έχουν τη δυνατότητα να κάνουν πολιτική οι ίδιοι. Και τα ερωτήματα που θα έπρεπε να μας απασχολούν, ειδικά σήμερα που για πολλούς η πολιτική ακούγεται σαν κακόφημη έννοια, είναι το πώς μπορούν να εμπνευστούν οι «από κάτω»;

Ανεμοσκορπίσματα η «Λίστα Τσίπρα» στην Ιταλία!...

Το φαινόμενο Τσίπρας εμφανίστηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ ως μια μεγάλη καινοτομία, που μάλιστα στην Ιταλία μετατράπηκε σε κίνημα-κόμμα που μετέχει στις ευρωεκλογές με την ονομασία «Λίστα Τσίπρα για την άλλη Ευρώπη» κι οι δημοσκοπήσεις του δίνουν μέχρις και 11%. Μάλιστα, οι χειριστές της εξωτερικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ κι ειδικότερα κάποιος κ. Βασίλης Πριμηκύρης -επαναλαμβάνει στα τηλεπαράθυρα που φιλοξενείται συνεχώς κι αδιάκοπα… ως εξπέρ της ιταλικής πολιτικής κατάστασης-, δίνει με άρθρα του στην Αυγή και την ιστοσελίδα Iskra την εντύπωση πως οι διανοούμενοι της Ιταλίας έδωσαν σάρκα και οστά σε μια νέα αριστερή προοπτική χάρις στον Αλέξη Τσίπρα.

Λίγοι τόλμησαν στην Ελλάδα να πουν τα σύκα σύκα για το νέο ΠΑΣΟΚ που αναδύεται στον νέο ΣΥΡΙΖΑ: Συνεχίζεται η καμπάνια προώθησης του Α. Τσίπρα από τη ναυαρχίδα των μνημονίων, την κεντροαριστερή εφημερίδα "Repubblica"...

η συνέχεια εδώ: 

 Τσίπρας… ο Έλληνας Renzi! Κι έτσι επήλθε κι η ρήξη στον ΣΥΡΙΖΑ Εξωτερικού…

Μνημονιακός Νεοδημοκράτης ο εκλεκτός των επιτελείων του ΣΥΡΙΖΑ στην Καλαμάτα!

Η κομματική οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ στην Καλαμάτα ψήφισε «όχι» στην υποψηφιότητά του κατά πλειοψηφία, ωστόσο υπήρξαν 7 ψήφοι υπέρ του συνδικαλιστή-γιατρού, με την τελική λύση να αναμένεται να δώσει η Δημοτική Παράταξη, που επικεφαλής στις τελευταίες εκλογές είχε τον Σταμάτη Μπεχράκη με το συνδυασμό “Δίκτυο Ενεργών Πολιτών για το Δήμο Καλαμάτας", ο οποίος κρίνεται ότι τουλάχιστον εργάστηκε άοκνα και πολλοί πιστεύουν ότι δεν μπορεί αυτό να παραβλέπεται...

(απόσπασμα από το:“Ο Α. Τσίπρας θέλει Μάκαρη για υποψήφιο στην Πελοπόννησο”)

Μια δήλωση του υποψήφιου δήμαρχου με την "Λαϊκή Συσπείρωση" στην Καλαμάτα για αυτό το σκάνδαλο:

«Ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει»

Τι έλεγε πριν δυο χρόνια (11 Απριλίου 2012 ) ο Μανώλης Μάκαρης ως υποψήφιος βουλευτής Ν.Δ.:

Πρόγραμμα διεξόδου από το σημερινό αδιέξοδο

Μήπως πρέπει να πάψουν να είναι γελοίοι;

περιφερειάρχης

ή

φεουδάρχης;

Πλερέζες...

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

Του Γιώργου Σταματόπουλου

ΕΚΔΗΛΗ η αγανάκτηση στη φωνή από την άλλη άκρη του τηλεφώνου. Η κυρία Ρούλα Φαλάρα-Κρανιώτη, μέλος της Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ Λαμίας, παρακαλεί να δημοσιεύσουμε το τι διημείφθη μεταξύ του υποψήφιου περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδας και μελών του ΣΥΡΙΖΑ σε επαφή που είχαν. Γράφει η εν λόγω κυρία:

«Όλοι οι έντιμοι και δημοκρατικοί πολίτες αγανακτούν με το ξεπούλημα της χώρας μας στα οργανωμένα συμφέροντα, ντόπια και ξένα. Υπάρχουν όμως και χειρότερα. Το ξεπούλημα τη$ ιδεολογίας για την εξουσία κι αυτό το βιώνουμε τελευταία με θλίψη και οργή, παλαιά και ενεργά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ που παλέψαμε να τον κάνουμε αξιόπιστο στην κοινωνία. Είχαμε όμως εφόδια τις πολιτικές μας αρχές και τα οράματά μας.

Να όμως που οι καιροσκόποι και οι επαγγελματίες πολιτικοί έκαναν πάλι το "θαύμα" τους. Ο λόγος για τον υποψήφιο περιφερειάρχη Στερεάς Βαγγέλη Αποστόλου που επιλέχθηκε κεντρικά με αντιδημοκρατικό τρόπο, γιατί δεν ρωτήθηκαν τα τοπικά όργανα και η βάση του κόμματος. Ο ίδιος ήρθε σε διαβούλευση με στελέχη του διεφθαρμένου ΠΑΣΟΚ (υπάρχει βέβαια κι ένα υγιές κομμάτι στη βάση) που στήριξαν με ζήλο την καλλικρατική "μεταρρύθμιση" και τις μνημονιακές πολιτικές της συγκυβέρνησης. Που ήταν απέναντι μας στους κοινωνικούς αγώνες, που μας ειρωνεύονταν και μας πολεμούσαν. Και τώρα δεν θα αλλάξουν ούτε καρέκλα, γιατί θα συνεχίσουν την καριέρα τους ως στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (I), με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον υποψήφιο αντιπεριφερειάρχη Φθιώτιδας Δημ. Τιμπλαλέξη, εν ενεργεία περίφ/κό σύμβουλο με την παράταξη του ΠΑΣΟΚ.

Κι αυτό γιατί τον έχει επιλέξει προσωπικά, σε πλήρη αντίθεση με τα τοπικά όργανα και τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, ο "ηγεμών" στη Στερεά Β. Αποστόλου, ο οποίος σε μια πολύ κόσμια διαμαρτυρία συντρόφισσας "πώς θα αντικρίσουμε τον κόσμο που μας εμπιστεύτηκε", απάντησε "να βάλετε πλερέζες"!

Και παρά τις διαφωνίες… το ΠΑΣΟΚ είναι ΕΔΩ!

Αφιερωμένη εξαιρετικά
στον Α. Τσίπρα
και στα επιτελεία του,
για τις δηλώσεις του
ότι: ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα στηρίξει
το φθαρμένο πολιτικό
προσωπικό του δικομματικού
πολιτικού συστήματος.

Απόσπασμα από το τοπικό δημοσίευμα στην Φθιώτιδα (Τους Αντιπεριφερειάρχες Στερεάς ανακοίνωσε ο Βαγγέλης Αποστόλου. Και παρά τις διαφωνίες…. το ΠΑΣΟΚ είναι ΕΔΩ!)

Τους χωρικούς Αντιπεριφερειάρχες για τους πέντε νομούς της Στερεάς ανακοίνωσε ο υποψήφιος περιφερειάρχης του ΣΥΡΙΖΑ Βαγγέλης Αποστόλου το απόγευμα της Τετάρτης στην αίθουσα του ΕΒΕ στη Λαμία.

Ειδικά για τη Φθιώτιδα, ο Βαγγέλης Αποστόλου «το πήρε πάνω του» και προχώρησε στην ανακοίνωση της υποψηφιότητας του Δημήτρη Τιμπλαλέξη παρά την αντίθετη άποψη των οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ και τις σοβαρές ενστάσεις των μελών και φίλων του κόμματος . Εύλογα είναι τα ερωτήματα τι ακριβώς εξυπηρετεί μια τέτοια διεύρυνση και κατά πόσο μπορεί να σηματοδοτήσει το «καινούργιο» ένα κορυφαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, Πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου από τον συνδυασμό του Κλέαρχου Περγαντά. Ένα πρόσωπο ταυτισμένο για πολλές δεκαετίες στη συνείδηση της Φθιωτικής κοινωνίας με ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επαγγέλλεται να ΑΝΑΤΡΕΨΕΙ! Αρκούν άραγε κάποιες όψιμες αντιμνημονιακές δηλώσεις να αναστρέψουν το αρνητικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί στο κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και σε πρώην μέλη και ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ;   Παρόντες πάντως στην εκδήλωση ήταν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Βασίλης Κυριακάκης και Γιάννης Σταθάς και η υποψήφια Δήμαρχος Λαμίας Μαρία Αντωνίου.

Εισαγωγή στη μη-φασιστική ζωή

"Το θάρρος είναι μόνο σωματικό, το θάρρος είναι ένα θαρραλέο σώμα", Μ.Φ.

Απόσπασμα από το: "Μισέλ Φουκώ, Εισαγωγή στη μη-φασιστική ζωή"

Να ελευθερώνεις την πολιτική δράση από την ενοποιητική και ολοποιητική παράνοια.

Να αναπτύσσεις τη δράση, τη σκέψη και τις επιθυμίες μέσω της εξάπλωσης, της αντιπαράθεσης και της αποσύνδεσης, και όχι μέσω της υποδιαίρεσης και της πυραμιδικής ιεράρχησης.

Μη νομίζεις ότι κάποιος πρέπει να είναι θλιμμένος για να είναι ακτιβιστής, έστω κι αν αυτό που μάχεται είναι αποκρουστικό. Αυτό που έχει επαναστατική δύναμη είναι η σύνδεση της επιθυμίας με την πραγματικότητα (και όχι η υπαναχώρηση σε μορφές αναπαράστασης).

Μην χρησιμοποιείς τη σκέψη για να θεμελιώσεις την πολιτική δράση στην Αλήθεια. Ούτε την πολιτική δράση για να δυσφημείς, ως απλή εικασία μια γραμμή σκέψης. Χρησιμοποίησε την πολιτική πρακτική σαν μια ενδυνάμωση της σκέψης, και την ανάλυση ως πολλαπλασιαστή των μορφών και των πεδίων παρέμβασης της πολιτικής δράσης.

“ΜΕΣΑ”: Μάσκα του συνωμότη ή μάσκα του γελωτοποιού;

Ας αφήσουμε τον Θ. Καρτερό (Για ένα αριστερό ISO) και τον Α. Μπαλτά (Το αριστερόμετρο και οι μαχόμενοι εραστές του) να παίζουν με τα “αριστερόμετρά” τους και ας ασχοληθούμε με πιο σοβαρά ζητήματα!

η βίαιη ωρίμανση του ΣΥΡΙΖΑ

...Το λυπηρό είναι ότι μια σειρά σύντροφοι με αγωνιστική και κινηματική δράση εγκλωβίζονται σε τόσο σημαντικά ζήτημα στους όρους της εσωκομματικής διαπάλης και της διαμόρφωσης μικροσυχετισμών ανάμεσα σε μηχανισμούς και συναινούν σε πολιτικές επιλογές για τις οποίες ίσως αύριο μετανιώσουν. Όμως δεν αναζητούμε ευθύνες από τους ίδιους για αυτόν τον “εγκλωβισμό”, γιατί δεν είναι πρόκειται για μια υποκειμενική θέση που λαμβάνουν απέναντι σε ένα υπαρκτό δίλημμα. Το δίλημμα αυτό δεν μπορεί να υπάρξει εντός της Πολιτικής, όπως αυτή προσδιοριορίζεται στην φυσιογνωμία και την λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και πολλών άλλων πολιτικών μορφωμάτων της Αριστεράς...

ΟΖακ Ρανσιέρ σε πρόσφατη διάλεξη που έδωσε στο γαλλικό ινστιτούτο, αναφέρθηκε στο πως η εξουσία οικοδομεί τις σχέσεις κυριαρχίας μέσω της “απόστασης”. Ένα μήνα μετά, η “Πρωτοβουλία Συγκρότησης Μετώπου Εργαζομένων για την Συνδικαλιστική Αντεπίθεση” είναι ένα καλό παράδειγμα που επαληθεύει τις θέσεις του Ρανσιέρ στην τρέχουσα πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Το κείμενο με τις “Θέσεις της Οργανωτικής Επιτροπής για την Ιδρυτική Συνδιάσκεψη” είναι αποκαλυπτικό: Μέσα σε 10.668 λέξεις δεν υπάρχει ούτε μια φορά η λέξη ΣΥΡΙΖΑ! Το ίδιο φαινόμενο παρουσιάζεται και σε όλα τα άλλα κείμενα αυτής της “α/κομματικής” πρωτοβουλίας. Κι όμως πρόκειται για μια δράση που οργανώθηκε από τον σκληρό πυρήνα μηχανισμών του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι επιχειρούν να επιλύσουν τα δικά τους υπαρξιακά προβλήματα στον συνδικαλιστικό χώρο.

Η συντριπτική πλειοψηφία των συμμετεχόντων στην “ιδρυτική συνδιάσκεψη” αυτής της “α/κομματικής” παράταξης είναι μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, προερχόμενα από ιεραρχικά δομημένες κομματικές παρατάξεις πρώην συνιστωσών του. Αποφάσισαν να ενοποιηθούν για να λάβουν το “χρίσμα” του ενιαίου κόμματος και να το χρησιμοποιήσουν για τις ιδιαίτερες πολιτικές τους φιλοδοξίες. Αυτό είναι το πραγματικό “πολιτικό σχέδιο” για την συγκρότηση αυτής της πρωτοβουλίας, το οποίο δεν διατυπώνεται – έστω και περιφραστικά - στις ιδρυτικές της διακηρύξεις. Πρόκειται για μια πρωτοβουλία της “αριστερής πλατφόρμας” στην οποία συναινεί η προεδρική πλειοψηφία γιατί γνωρίζει ότι με αυτόν τον τρόπο οικοδομείται ένας μηχανισμός χρήσιμος για την χειραγώγηση του εργατικού κινήματος μπροστά το ενδεχόμενο σχηματισμού κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Η “αριστερή πλατφόρμα” επιδιώκει να έχει τον έλεγχο αυτού του μηχανισμού και να τον χρησιμοποιήσει ως όπλο εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Όμως, ο “κομματικός πατριωτισμός” ο οποίος αποτελεί την συνεκτική ιδεολογική του ταυτότητα, όχι μόνον αφαιρεί τον γεμιστήρα με τις σφαίρες που στρέφονται ενάντια στην “γραμμή” του κόμματος, αλλά αφήνει ανοικτές τις πόρτες - όταν το απαιτήσουν οι ανάγκες κυβερνητικής επιβίωσης του ΣΥΡΙΖΑ - στο ενδεχόμενο μετατροπής αυτού του μηχανισμού σε φορέα “κρατικού συνδικαλισμού”.