Σύντροφε, χωρίς μπάρμπα που πας;

Για τις διοικήσεις των δημόσιων οργανισμών και επιχειρήσεων υπάρχουν όχι απλώς ικανά στελέχη, αλλά και με δεδηλωμένη από τώρα θέληση να αναλάβουν τη διαχείριση ανθρώπων και πόρων. Στον τομέα αυτό μάλιστα παρατηρείται και μεγάλη κινητικότητα πρόθυμων τεχνοκρατών οι οποίοι είχαν θείο στη Μακρόνησο ή ξάδελφο στο Πολυτεχνείο.

(από το κείμενο “Οι καταλληλότεροι του ΣΥΡΙΖΑ” του Θ. Καρτερού στην ΑΥΓΗ)

Είναι άξιον απορίας ο κομπασμός με τον οποίο ο συντάκτης αυτού του κειμένου συνέταξε αυτή την παράγραφο. Την έκφραση “με δεδηλωμένη από τώρα θέληση να αναλάβουν τη διαχείριση ανθρώπων και πόρων” δεν τολμάνε να την εκφωνήσουν δημόσια με παρόμοια άνεση ούτε τα χειρότερα σκουλήκια του νεοφιλελευθερισμού τεχνοκυβερνητισμού! Για τον Θ.Καρτερό, οι άνθρωποι είναι πρόβατα που περιμένουν την σωτηρία τους από τα πρόθυμα για να τους διαχειριστούν, κομματόσκυλα των μηχανισμών του ΣΥΡΙΖΑ!...

Το ζήτημα μιας αριστερής κυβερνητικότητας για τον ΣΥΡΙΖΑ περιορίζεται στην αναζήτηση “Εθελοντών καθ' όλα έτοιμων για θέσεις προβολής, ευθύνης και εξουσίας”! Αυτό είναι το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ με το κράτος; Αλλάζει ο Μανωλιός αν βάζει τα ρούχα του αλλιώς; Και, για να μην ξεχνάμε τις εθνικές μας παραδόσεις, ο “μπάρμας” παραμένει ως διαχρονική αξία σε αυτή την νεοφιλελεύθερη κυβερνητικότητα στην ελληνική της εκδοχή: Ο μπάρμπας από την Κορώνη τώρα γίνεται θείος στην Μακρόνησο...

Δεν αξίζει να ασχοληθεί κανείς περισσότερο με το άθλιο περιεχόμενο αυτού του κειμένου, παρά μόνον για απαντηθεί ένα ερώτημα: Θα αναρωτιόνταν ένας καλόπιστος αναγνώστης της "αυγής" σε ποιούς απευθύνεται και τι εξυπηρετεί η δημοσίευσή του από τις στήλες της .

Την ελληνική κοινωνία την απασχολούν πολύ πιο σοβαρά ζητήματα από την “αξιολόγηση” του στελεχικού δυναμικού του ΣΥΡΙΖΑ. Το κείμενο απευθύνεται σε στελέχη του κομματικού μηχανισμού και προσπαθεί να καθησυχάσει τις ανησυχίες για τον παραγκωνισμό τους από κρατικές θέσεις, αν ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει κυβερνητικά καθήκοντα. Όμως, αν κάποιος ασχοληθεί και με τα νούμερα αυτών των θέσεων, αντιλαμβάνεται αμέσως ότι ο αριθμός των προς κάλυψη θέσεων στον κρατικό μηχανισμό είναι αρκετά μεγάλος, με αποτέλεσμα να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ το ανάποδο πρόβλημα. Γιατί λοιπόν “ανησυχούν” οι πρόθυμοι να καταλάβουν αυτές κρατικές θέσεις και πιστεύουν ότι θα “παραγκωνιστούν”;

Όλο και πιο συχνά τον τελευταίο καιρό, με σταθερό και προσεκτικό τρόπο σημειώνεται αλλαγή της γραμμής του ΣΥΡΙΖΑ για τις κυβερνητικές απαιτήσεις του: Εγκαταλείπεται η γραμμή μιας κυβέρνησης με κορμό την Αριστερά και τα ηγετικά κλιμάκια της Κουμουνδούρου προσανατολίζονται προς μια κυβέρνηση “εθνικής σωτηρίας” που θα εκτείνεται προς τα δεξιά ως το κόμμα του Καμμένου και την Καραμανλική δεξιά. Το τελευταίο δείγμα πολιτικής πρακτικής που καταγράφει αυτή την πολιτική στροφή, το είδαμε στο θέμα της συγκρότησης της διοίκησης του ΤΕΕ, όπου η κομματική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ χέρι – χέρι μαζί με ένα μεγάλο κομμάτι της παράταξης της ΝΔ στήριξαν ως κοινό υποψήφιο την Τόνια Μωροπούλου. Είναι λοιπόν φανερό ότι σε μια κυβέρνηση “εθνικής σωτηρίας” περιορίζονται σημαντικά οι κρατικές θέσεις που αντιστοιχούν στον ΣΥΡΙΖΑ. Εύλογα λοιπόν ανησυχούν οι επίδοξοι καταληψίες αυτών των θέσεων. Ο Θ. Καρτερός ως δημόσιος διαμεσολαβήτης της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ προς αυτό το στελεχικό δυναμικό, προσπαθεί να διαμορφώσει την συναίνεσή σου προσφέροντας  υποσχέσεις και ανταλλάγματα...

Αν θέλετε να σχηματίσετε μια καθαρή εικόνα του μοντέλου της κυβερνητικότητας που ονειρεύεται ο Θ. Καρτερός και άλλοι παρόμοιοι ανερμάτιστοι τυχοδιώκτες στον ΣΥΡΙΖΑ, μην ψάξετε να την ανακαλύψετε μέσα από τα κείμενα που γράφουν. Μπορείτε όμως να δείτε την παρακάτω ομιλία ενός νεαρού κινέζου τεχνοκράτη, ο οποίος είναι τουλάχιστον πιο ειλικρινής απ' αυτούς:

Μια ιστορία δύο πολιτικών συστημάτων