ποίος θυμάται την 3Ε; |
Αναδημοσίευση από την "εποχή"
Συνέντευξη με την αρχισυντάκτρια του περιοδικού «αληthεια»,Βίκη Σκούμπη
Τα δημοσκοπικά ποσοστά της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής πέφτουν αλλά συναντούν τα εκλογικά της, ο πρωθυπουργός μας χωρίζει σε υγιείς και –προσβεβλημένους– ακραίους και, εν τω μεταξύ, μετανάστες πνίγονται κατά εκατοντάδες στις θάλασσες της Ευρώπης - φρούριο. Για αυτά, αλλά και για τη συνεχή επίκληση των εκλογών ως πανάκειας ενώπιον ενός εκλογικού σώματος που απέχει με εκκωφαντική σιωπή, μιλάμε με την αρχισυντάκτρια του περιοδικού «αληthεια», Βίκη Σκούμπη.
Τη συνέντευξη πήρε η Ζωή Γεωργούλα
Παρά την αποκάλυψη στην κοινή γνώμη της εγκληματικής δράσης της ΧΑ και την επιχείρηση ποινικής πάταξής της, τα δημοσκοπικά ποσοστά της ΧΑ δεν έχουν πέσει κάτω από το ύψος των εκλογικών ποσοστών της. Γιατί;
Είναι ένα καίριο ερώτημα, που δείχνει ότι έχει δημιουργηθεί ένας σκληρός πυρήνας ο οποίος δεν πρόκειται να αποστασιοποιηθεί με τις αποκαλύψεις για την εγκληματική φύση της οργάνωσης της Χρυσής Αυγής. Αυτό το ζήτημα μας παραπέμπει και στην εθελοτυφλία της αριστεράς, διότι πολλοί διατείνονταν ότι οι ψηφοφόροι παραπλανήθηκαν και ότι αν αποκαλυφθεί ο πραγματικός χαρακτήρας και οι εγκληματικές πρακτικές της ΧΑ, αυτοί οι πολίτεςθα «ανανήψουν». Προσφεύγω επί τούτου σε αυτόν τον όρο γιατί η αριστερά αντιπαραθέτοντας στην εθνικιστική ξενοφοβική αναδίπλωση μεγάλου μέρους των λαϊκών στρωμάτων ένα αξιακό λόγο –κάτι απόλυτα δικαιολογημένο σαν τέτοιο– κατέληγε συχνά σε μια «ηθική καταδίκη» των φίλα προσκείμενων στην ΧΑ. Η ηθικολογία, όμως, αποδεικνύεται ατελέσφορη ή ακόμα και αντι-παραγωγική μπροστά στην εξαθλιωμένη καθημερινότητα όσων είδαν τη ζωή τους να ρημάζεται και το σύμπαν τους να καταρρέει. Το ζητούμενο είναι, λοιπόν, πώς θα απεγκλωβιστούμε από την παγίδα της ηθικής καταδίκης για να αρθρώσουμε ένα άλλο λόγο που θα συσπειρώνει τον κόσμο γύρω από αντιδιαμετρικά αντίθετες ταυτίσεις χωρίς να επιδίδεται σε ηθικοπλαστικά κηρύγματα. Η εθελοτυφλία εκδηλώνεται από τα τέλη της δεκαετίας του 90, όταν ο ρατσιστικός λόγος αρχίζει να αποκτά μια κάποια ηγεμονία στην ελληνική κοινωνία. Η αδυναμία της αριστεράς εντοπίζεται στο ότι δεν μπόρεσε να αντιπαραβάλει έναν άλλο λόγο απέναντι στον ξενοφοβικό εθνικισμό, που συνήθως τρέφεται με θεωρίες συνωμοσίας και διαχρονικής επιβουλής εις βάρος του ελληνικού έθνους κ.λπ. Χωρίς να υπονοώ κάποια γραμμική συνέχεια ανάμεσα στο ΛΑ.Ο.Σ. και τη ΧΑ, ο λόγος του ΛΑ.Ο.Σ. και ο ξενοφοβικός ελληναρισμός με συνθήματα όπως «Δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ, Αλβανέ» προετοίμασαν το έδαφος για την ανεκτικότητα της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στο λόγο και τις εγκληματικές πρακτικές της ΧΑ.