Κομμουνισμός υπάρχει μόνο στον Περισσό...

 Αναδημοσίευση από την "Αυγή"

"Διάφορες δυνάμεις, αστικής διαχείρισης αλλά και οπορτουνιστικές, καλλιεργούν στους άνεργους εργάτες την αυταπάτη ότι διέξοδος από τη φτώχεια είναι να αναλάβουν οι ίδιοι να επαναλειτουργήσουν τα κουφάρια των επιχειρήσεων που εγκατέλειψαν οι ιδιοκτήτες τους, με τη στήριξη και την προστασία του κράτους, στο πλαίσιο της καπιταλιστικής αγοράς", τόνισε μεταξύ άλλων δημοσίευμα του 902.gr, σχολιάζοντας την απόφαση των εργαζόμενων της ΒΙΟΜΕ να προχωρήσουν σε αυτοδιαχείριση του εργοστασίου.

Ως γνωστόν, το ΚΚΕ πιστεύει πως μόνο όταν έρθει η λαϊκή εξουσία, θα έρθει κι ο σοσιαλισμός. Μέχρι τότε, "σοσιαλισμός" υπάρχει μόνο στον 'Ριζοσπάστη' και στον 902, αφού, κάθε φορά που απολύονται εργαζόμενοι, η ηγεσία του κόμματος υπενθυμίζει πως οι επιχειρήσεις του ΚΚΕ δεν λειτουργούν με τους κανόνες της αγοράς, μάλλον επειδή διαθέτουν το κοκκαλάκι της σοβιετικής νυχτερίδας.

Έτσι λοιπόν το, ελεγχόμενο από το ΠΑΜΕ Συνδικάτο Εργατοτεχνιτών και Υπαλλήλων Χημικής Βιομηχανίας Βόρειας Ελλάδας, στη σχετική ανακοίνωση, υπογράμμισε πως "δεν μπορεί να ακολουθήσει τις λογικές που προβάλλονται από τη Διοίκηση του Σωματείου της ΒΙΟΜΕ ότι 'το εργοστάσιο ανοίγει και λειτουργεί στα χέρια των εργατών'". Πάλη ενάντια στα μονοπώλια, αλλά μην το παρακάνουμε κιόλας.
Χ.Σ.

Μια χαρμόσυνη είδηση...

Αναδημοσίευση από το "πιστιρίκος"

Επίθεση ελεύθερων πολιτών στο εργοτάξιο της Ελληνικός Χρυσός

Ομάδα ελεύθερων πολιτών έκανε επίθεση τα ξημερώματα της Κυριακής στο εργοτάξιο της εταιρείας Ελληνικός Χρυσός στις Σκουριές της Χαλκιδικής. Σύμφωνα με τις δυνάμεις κατοχής, οι ελεύθεροι πολίτες προκάλεσαν ζημιές σε μηχανήματα, κοντέινερ και οχήματα της εταιρείας.

Οι κατοχικές δυνάμεις δεν κατάφεραν να συλλάβουν κανέναν από τους επιτιθέμενους και οι ελεύθεροι πολίτες παραμένουν ελεύθεροι, δίνοντας κουράγιο και ελπίδα στους σκλαβωμένους Έλληνες.

Τα καθεστωτικά μέσα μεταδίδουν την είδηση της επίθεσης, αν και έχουν αποκρύψει εντελώς τις αντιδράσεις και τις διαδηλώσεις των κατοίκων της Χαλκιδικής -ενάντια στην επέκταση των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων- και την βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων από τις δυνάμεις κατοχής.

Η "πολιτική" της Αριστεράς απέναντι στα μικρομεσαία στρώματα

( Μερικές παρατηρήσεις με αφορμή στο άρθρο του Δ. Μπελαντή: Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ Ο «ΜΕΣΑΙΟΣ ΧΩΡΟΣ» )

Η πολιτική αρχίζει όχι όταν σκοπεύουμε να εκπροσωπήσουμε τα θύματα, σχέδιο στο επίπεδο του οποίου η παλαιά μαρξιστική θεωρία παραμένει δέσμια ενός σχήματος έκφρασης, αλλά όταν είμαστε πιστοί στα συμβάντα μέσα απ' τα οποία τα θύματα παίρνουν θέση.

(Alain Badiou – Η πολιτική και η λογική του συμβάντος)

Ο Δ. Μπελαντής σωστά διαπιστώνει πως:

Η κοι­νω­νι­κή όξυν­ση και πό­λω­ση που με­τα­τό­πι­σε το πα­λαιό Κέ­ντρο δεν θα μας λυ­πη­θεί. Η βάση για ένα Νέο Κέ­ντρο θα ήταν ή η δυ­να­τό­τη­τα ενός νέου σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κού συμ­βο­λαί­ου ή έστω μιας αρι­στε­ρής-κεϊν­σια­νής εκ­δο­χής του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού. Αντι­συμ­βαλ­λό­με­νοι σε αυτά τα συμ­βό­λαια δεν υπάρ­χουν - η αστι­κή τάξη και η τρόι­κα τα θέ­λουν όλα, εδώ και τώρα.

Το κρά­τος «έκτα­κτης ανά­γκης» δια­μορ­φώ­νε­ται σε τε­λεί­ως αντί­θε­τη κα­τεύ­θυν­ση από εκεί­νη του συμ­βο­λαί­ου. Άρα, ή θα απο­δε­χθού­με τις βα­σι­κές όψεις της μνη­μο­νια­κής δια­χεί­ρι­σης, γε­νό­με­νοι η νέα «αρι­στε­ρή» Κε­ντρο­δε­ξιά, ή θα συ­γκρου­στού­με με­τω­πι­κά. 

Και συνεχίζει:

Τρί­τος δρό­μος δεν υφί­στα­ται. Και αν θέ­λου­με να εί­μα­στε ει­λι­κρι­νείς, μόνο μια αρι­στε­ρή ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποί­η­ση, πρώ­τι­στα των ερ­γα­ζο­μέ­νων και μετά και των μι­κρο­α­στι­κών στρω­μά­των, θα μπο­ρού­σε να ωφε­λή­σει και αυτά τα ίδια τα πλητ­τό­με­να και εξα­θλιού­με­να μι­κρο­α­στι­κά στρώ­μα­τα.

Εδώ όμως αρχίζουν τα προβλήματα! Η αυτή η πολυπόθητη «αριστερή ριζοσπαστικοποίηση» είναι το ζητούμενο για όλη την Αριστερά. Όμως παραμένει όνειρο και δεν αποκτά υλική υπόσταση παρ’ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες όλων των πολιτικών μορφωμάτων της. 

Το κείμενο του Δ. Μπελαντή δεν υπάρχει κάποια ρητή απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Δίνει όμως έμμεση με την πολιτική του στράτευση: Είναι εκλεγμένο μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ με το ψηφοδέλτιο της «αριστερής πλατφόρμας». Θέση της αριστερής πλατφόρμας/αριστερού ρεύματος είναι ότι αυτή η «αριστερή ριζοσπαστικοποίηση» είναι καθήκον της «πρωτοπορίας» της «εργατικής τάξης». Αυτή η θέση επικαθορίζει την θεωρητική προσέγγιση που επιχειρεί, μερικές παραγράφους παραπάνω, για τα μικρομεσαία στρώματα:

Iskra: Τι πίνουν και δεν μας δίνουν!

Χωρίς κανένα σχόλιο, αναδημοσιεύουμε το παρακάτω απόσπασμα από την iskra (οργάνο της Αριστερής Πλατφόρμας/Αριστερό Ρεύμα). Προσοχή! Δεν κάνουμε πλάκα...  Το απόσπασμα είναι πραγματατικό και  μπορείτε να το δείτε με τα ίδια σας τα μάτια, εδώ:  ΕΝΑΣ 98 - ΧΡΟΝΟΣ ΥΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΚΚΕ!

Ο διάλογος αυτός για το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ έχει πάρει στην κυριολεξία φωτιά και αξίζουν έπαινοι στο ΚΚΕ για την διεξαγωγή του, η οποία μοιάζει να δίνει τη δυνατότητα στα μέλη, τα στελέχη και τους φίλους του ΚΚΕ να εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις τους, ακόμα και αν είναι σε πλήρη διάσταση με τις επίσημες θέσεις.

Αυτό που παρατηρούμε με μια πρώτη ματιά είναι ότι στο διάλογο του 19ου Συνεδρίου εμφανίζεται ένα κύμα αρκετά επιχειρηματολογημένων απόψεων οι οποίες αντιπαραθέτουν στο άμεσο αντικαπιταλιστικό μέτωπο για το σοσιαλισμό , που προτείνουν οι «θέσεις» του 19ου Συνεδρίου, ως άμεσο στόχο το αντιμπεριαλιστικό-αντιμονοπωλιακό-δημοκρατικό μέτωπο ( ΑΑΔΜ), που κατ΄αρχήν είχε εισαγάγει το 15ο συνέδριο του ΚΚΕ.

Είναι πολλοί στο διάλογο που θεωρούν ότι η πρόταξη και η περαιτέρω επεξεργασία στη στρατηγική του ΚΚΕ του ΑΑΔΜ συνιστά την πιο ρεαλιστική και αποτελεσματική στρατηγική μετάβασης στο σοσιαλισμό, αντί της πρόταξης της αντικαπιταλιστικής-σοσιαλιστικής επιλογής, η οποία ενδεχομένως περιορίζει την εμβέλεια και την επιρροή του ΚΚΕ και δυσχεραίνει το άνοιγμα των δρόμων για επαναστατικούς μετασχηματισμούς στην ελληνική κοινωνία.

Η Μάρτα Χάρνεκερ για τις προκλήσεις της Αριστεράς τον 21ο αιώνα

Παρουσιάζουμε μαγνητοσκοπημένα αποσπάσματα από την ομιλία της Μάρτα Χάρνεκερ  με θέμα: «Οι προκλήσεις της Αριστεράς τον 21ο αιώνα: Η περίπτωση της Λατινικής Αμερικής» που έγινε την Πέμπτη, 9 Δεκεμβρίου 2010, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τα αποσπάσματα αυτά αφορούν τις θεματικές ενότητες:

(1ο) - Εισήγηση για την Μάρτα Χάρνεκερ από το Πάντειο

(2ο) - Για τα λάθη της Αριστεράς στις περασμένες δεκαετίες και για το επαναστατικό υποκείμενο

(3ο) - Πώς διορθώνουμε τα λάθη μας

(4ο) - Για τον μπολσεβικισμό

(5ο) - Για το αστικό δίκαιο και την αμοιβή της εργασίας

(6ο) - Για τον σοσιαλισμό από τα κάτω και το ρόλο της επαναστατικής οργάνωσης

(7ο) - Για τον σεβασμό της αυτονομίας των μαζικών κινημάτων

(8ο) - Τρεις τύποι μετάβασης στον σοσιαλισμό στην Λατινική Αμερική

 (9ο)  -  Κυβερνητικές πολιτικές στην Λατινική Αμερική (Τσάβες, κλπ)

(10ο) - Διαβάζοντας τον επίλογο από το νέο βιβλίο της

(11ο) - Απαντήσεις σε ερωτήσεις (για την βία στην σοσιαλιστική οικοδόμηση)

 (12ο) - Απαντήσεις σε ερωτήσεις (για την ιδιοκτησία στην σοσιαλιστική οικοδόμηση)

Τέσσερα ερωτήματα προς τον Μπούτα

Αναδημοσίευση από το "ομάδα ελευθεριακών κομμουνιστών"

Για άλλη μια φορά, το ΚΚΕ, δια στόματος Βαγγέλη Μπούτα από το μπλόκο της Νίκαιας στη Λάρισα, έδειξε πόσο "τρώγεται" με την εκτροπή του Αχελώου. Τόσο που θα ζήλευε και ο Σουφλιάς, θα λεγε κανείς.

Σε σημερινή πρωινή τηλεοπτική εκπομπή, ο Μπούτας ζήτησε από τον Ήσυχο, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, να στηρίξει ο ΣΥΡΙΖΑ το αίτημα της εκτροπής του Αχελώου. Εδώ ας πούμε ότι ο Ήσυχος, λαλίστατος για τα λοιπά αγροτικά θέματα, έκανε "την πάπια" για το θέμα του Αχελώου, αφού ως γνωστόν το κόμμα του έχει βάλει στην άκρη αυτό το θέμα προς άγραν ψήφων στο θεσσαλικό κάμπο.
Όμως, ας μας απαντήσει ο Μπούτας: Πώς θα επωφεληθεί ο μικρός και μεσαίος αγρότης από την εκτροπή του Αχελώου; Γιατί δε ζητά τα χρήματα -και πολύ λιγότερα μάλιστα- από τα έργα καταστροφής του Αχελώου να πέσουν στην ενίσχυση και βελτίωση πολλών και μικρότερων εγγειοβελτιωτικών έργων στις ημιορεινές και πεδινές περιοχές της δυτικής Θεσσαλίας; Η απάντηση είναι απλή: γιατί το ΚΚΕ έχει την ίδια αναπτυξιακή αντίληψη που έχει και η δεξιά και ακροδεξιά στην Ελλάδα. Ποτέ δε νοιάστηκε και ποτέ δεν προασπίστηκε σοβαρά μία περιοχή απέναντι στη λεηλασία τους από τις μπουλντόζες της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Ο πιο καλός, ο μαθητής…

Aναδημοσίευση από το "περγάδι"

Από το Social Europe, άρθρο του John Weeks ο οποίος αναλύοντας τα στοιχεία καταρρίπτει το μύθο μιας Ιρλανδίας που κατάφερε να ανακάμψει οικονομικά με τη λιτότητα.

Τα μέσα ενημέρωσης αναφέρονται συχνά στην Ιρλανδία ως τον "καλύτερο μαθητή στην τάξη" των χωρών που αγωνίζονται να βγουν από την καταστροφική ευρωπαϊκή κρίση.

Αλλά μια ανάλυση της "επιτυχίας" των Ιρλανδών θα μας δώσει μια καλή ιδέα για το τι πραγματικά είναι αυτή η οικονομία του 1% που κηρύττει το ευαγγέλιο της λιτότητας στην Ευρώπη. ...

Αν ένα πλεόνασμα εισαγωγών μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα αν διαρκέσει πολύ, [...] όταν μια χώρα εμφανίζει εμπορικό πλεόνασμα, η κατανάλωση και οι επενδύσεις των κατοίκων της θα πρέπει να είναι κάτω από την παραγωγή και το εθνικό εισόδημα. Το πλεόνασμα αυτό μπορεί να χρηματοδοτήσει τις ροές κεφαλαίων, γεγονός που εξηγεί γιατί οι ξένες επενδύσεις Γερμανίας, Ιαπωνίας και Κίνας έχουν πολλαπλασιαστεί τα τελευταία είκοσι χρόνια. Η διατήρηση εμπορικού πλεονάσματος ως κυβερνητική πολιτική, ορίζεται ως "μερκαντιλισμός".

Σε πρόσφατο δημοσίευμα της, βρετανική εφημερίδα The Guardian αναφέρει μια κλασική περίπτωση μερκαντιλίστικης στρατηγικής. Στην αρχή του άρθρου, ο αναγνώστης ανακαλύπτει ότι τους τελευταίους τρεις μήνες του 2012, η γερμανική οικονομία εμφάνισε το δεύτερο μεγαλύτερο εμπορικό πλεόνασμα των τελευταίων 60 χρόνων περίπου, εν μέρει λόγω "μιας μη αναμενόμενης πτώσης των εισαγωγών κατά το μήνα Δεκέμβριο." Λίγο πιο κάτω , ο αναγνώστης του άρθρου διαβάζει ότι σ’ αυτούς τους τρεις μήνες, η οικονομία συρρικνώθηκε κατά 0,5 τοις εκατό. Το άρθρο επικαλείται ένα γερμανό οικονομολόγο του ιδιωτικού τομέα, που χαρακτηρίζει το συνδυασμό, αύξησης του εμπορικού πλεονάσματος και μείωσης του εθνικού εισοδήματος, ως μια αντανάκλαση της "ισχυρής οικονομικής βάσης της Γερμανίας." Όταν κάποιος υποστηρίζει ότι η μείωση των εισοδημάτων του πληθυσμού συνολικά, δείχνει μια οικονομία με "ισχυρά οικονομικά μεγέθη", επειδή αυξάνονται τα εμπορικά πλεονάσματα, τότε βρισκόμαστε στην Mercantilia.

ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ: Ακριβοί στα πίτουρα και φθηνοί στ΄ αλεύρι…

Ο πανικός που επικρατεί στα «ιερατεία» του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για το δημοσκοπικό βάλτωμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ δεν είναι καλός σύμβουλος.Η ανικανότητα να διαχειριστούν τις ακροδεξιές επικοινωνιακές επιθέσεις της τρόικας εσωτερικού έχει οδηγήσει σε άτακτη υποχώρηση. Σαν τους σκύλους με την ουρά στα σκέλια, απολογούνται για ζητήματα στα οποία θα έπρεπε να έχουν επιθετική στάση.

Ένα παράδειγμα αυτής της στάσης των ιερατείων είναι «υπόθεση Θεοδωρίδη». Στις 08/02/2013 δημοσιεύτηκε στην «ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ» το κείμενο του Δ. Ψαρρά «Η Τουρκία, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Σαμαράς». Το κείμενο είναι υποδειγματικό ως προς τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ανάλογες επικοινωνιακές επιθέσεις απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Πράγματι, την ίδια μέρα αναδημοσιεύτηκε στο «left.gr» εδώ: http://www.left.gr/article.php?id=23715  Όμως αν θα κάνετε κλικ στο link θα διαπιστώσετε ότι έχει αφαιρεθεί από τους διαχειριστές της ιστοσελίδας!...

Ο Στρατής Μπουρνάζος στο κείμενό του “Με αφορμή την «υπόθεση Θεοδωρίδη»” αναδεικνύει  αυτό ακριβώς το ζήτημα των χειρισμών από τα ιερατεία του ΣΥΡΙΖΑ και καταλήγει: Τελειώνοντας, έχω τον φόβο ότι η απόφαση της αποπομπής δεν πάρθηκε μόνο για λόγους πειθαρχίας, συμμόρφωσης στη συλλογικότητα κλπ., αλλά υπό την πίεση της Νέας Δημοκρατίας και του φόβου του «πολιτικού κόστους». Αν ισχύει αυτό, καθώς οι «πιέσεις» από τις ποικίλες, κατ’ ευφημισμόν, «Ομάδες Αλήθειας» θα ενταθούν, η συνέχεια θα είναι ακόμα πιο δύσκολη.

Χρήσιμα τα ταξιδάκια του Α. Τσίπρα στην Λατινική και την Βόρεια Αμερική όπως και στην Ευρώπη.  Όμως πιο χρήσιμο και πιο ουσιαστικό θα ήταν αν πήγαινε και κανένα ταξιδάκι στην Τουρκία και στις γειτονικές χώρες των Βαλκανίων…

ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ: Μπρος στον δρόμο που χάραξε ο Πάπας!

Στιγμιότυπα από τη χορευτική παράσταση «Rayahzone»,

στην οποία πρωταγωνιστικό ρόλο έχει η μουσική Σούφι

Σοκ έχει προκαλέσει στους Ρωμαιοκαθολικούς η ξαφνική απόφαση του Πάπα Βενέδικτου 16ου να εγκαταλείψει τα καθήκοντά του. Η απρόσμενη αυτή εξέλιξη -πρόκειται για την πρώτη παραίτηση Πάπα έπειτα από 600 χρόνια– εξέπληξε κυβερνήσεις, πιστούς, ακόμα και στενούς συνεργάτες του. Την ίδια ώρα, ήδη έχουν ξεκινήσει να κάνουν την εμφάνισή τους τα ονόματα των πιθανών διαδόχων του. Σύμφωνα με δημοσιεύματα και λίστες που κυκλοφόρησαν στο Βατικανό, το φαβορί είναι ένας Καρδινάλιος από την Γκάνα.

Ανάλογο σοκ χρειάζεται σήμερα και στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Αν τα κομματικά ιερατεία που κατέχουν το «αλάθητο» της πολιτικής γραμμής, είχαν την αυτοσυνειδησία του Πάπα, ο οποίος αναγνώρισε «την αδυναμία του να εκπληρώσει τα καθήκοντα που του έχουν ανατεθεί», εδώ και καιρό θα είχαν αποσυρθεί. Τα «ευαγγέλιά» τους έχουν φάει τα ψωμιά τους, ήδη από τον προηγούμενο αιώνα. Το «νέο» που καταγράφει ο ΣΥΡΙΖΑ στην ελληνική πραγματικότητα δεν μπορεί ούτε να εκφραστεί αλλά ούτε να διαχειριστεί από τους τυφλοπόντικές των κομματικών γραφείων, τις πριμαντόνες των ΜΜΕ και τους παράγοντες πολιτευτάδες της Αριστεράς.

Όμως, οι Πάπες των «ιερατείων» μας, αντί να επιλέξουν την «εθελουσία» έξοδο, επιχειρούν να θέσουν σε αναγκαστική «διαθεσιμότητα» το νέο αίμα με το οποίο τροφοδοτήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ από το μαζικό κίνημα και την ταξική πόλωση και να επιβάλουν την «τάξη» και την «ασφάλεια» στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Ακόμα και με διαγραφές!

Η "φιλοξενία" στον Derrida

Μια ενδιαφέρουσα  συζήτηση γύρω από την έννοια της φιλοξενίας στον Ντερριντά από το συνέδριο που διοργάνωσε το Πανεπιστήμιο Αθηνών, με πρωτοβουλία του Γεράσιμου Κακολύρη : "Η πολιτική και ηθική σκέψη του Ζακ Ντερριντά" (24-26/1/2013).
Συντονίζει: Θανάσης Λάγιος, Δρ. Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Αθηνών.

Μιλούν:
- Ιορδάνης Κουμασίδης, Υποψήφιος διδάκτορας Φιλοσοφίας Α.Π.Θ. – Συγγραφέας Jacques Derrida Δικαιοσύνη και Φιλοξενία ως συνθήκη του σύγχρονου πολιτικού.
- Κωνσταντίνος Ηροδότου, Υποψήφιος διδάκτορας Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Paris 8 Η φιλοξενία στον Derrida
- Γεράσιμος Κακολύρης, Λέκτορας Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Αθηνών, υπεύθυνος διοργάνωσης συνεδρίου Μερικά προβλήματα με την ντερριντιανή έννοια της φιλοξενίας.