Με τον "Μητρόπουλο" ή με τον "Φωτόπουλο";

(για τις σχέσεις της Θεωρίας με την Πολιτική)

Σε ένα πρόσφατο κείμενό μας (Με όπλο το «15ο Συνέδριο του ΚΚΕ» προχωράει η εσωτερική αντιπολίτευση του ΚΚΕ ), γράφαμε:

Είναι προφανές ότι η εσωτερική αντιπολίτευση του ΚΚΕ δεν θα έκανε υπερβάσεις στις γενικότερες ιδεολογικοπολιτικές συντεταγμένες του ΚΚΕ γι’ αυτό δεν περιμέναμε ότι θα αναζητούσε στον Α.Μπαντιού ή τον Σ. Ζιζεκ αναφορές για να κάνει κριτική στην ηγεσία του κόμματος. Η προσήλωση της στο «εξαρτησιακό μοντέλο» - αν και διαφωνούμε κάθετα - δεν θεωρούμε ότι είναι το σημείο το οποίο αποτελεί την «λυδία λίθο» για να κριθεί η πολιτική ορθότητα της «νέας σποράς». Εκείνο που μετράει στην πολιτική είναι οι συγκεκριμένες επιλογές που αφορούν στο «δια ταύτα» και τα πολιτικά αποτελέσματα που μπορούν να παράγουν. Η συγκεκριμένη «θεωρητική» τεκμηρίωση έχει αυτοαναφορικό χαρακτήρα αφού αφορά στο εσωτερικό του πολιτικού υποκειμένου και την διαπάλη που διεξάγεται εκεί και όχι στην κοινωνία. 

Αν αυτή λοιπόν αυτή η λαθεμένη θεωρητική επιλογή, ανοίγει τον δρόμο για ευρύτερες πολιτικές συμμαχίες για το ΚΚΕ και αλλαγή της γραμμής του στο εργατικό κίνημα, τότε λειτουργεί προς θετική κατεύθυνση στην συγκεκριμένη πολιτική συγκυρία. Εξάλλου, όπως έχει δείξει η ιστορία, η ταξική πάλη και οι κοινωνικές αλλαγές δεν γίνονται με βάσει τους θεωρητικο-πολιτικούς σχεδιασμούς των κομματικών μηχανισμών της αριστεράς.

Όμως υπάρχει και το αντίστροφο φαινόμενο. Η επίκληση σωστών θεωρητικών θέσεων να χρησιμοποιείται ως στήριγμα για λαθεμένες πολιτικές επιλογές. Αυτό συμβαίνει συνήθως στο χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, η οποία επικαλείται συχνά γενικές θεωρητικές θέσεις για τον καπιταλισμό και το κίνημα για να τεκμηριώσει σεχταριστικές πρακτικές και διασπαστικές πολιτικές γραμμές στο μαζικό κίνημα. Όμως δεν συμβαίνει μόνο εκεί…

Άλλη μια σύνοδος, άλλο ένα Plan B...

Αναδημοσίευση από την "ΑΥΓΗ"

Του Γιάννη Μηλιού

Άλλη μια σύνοδος κορυφής ήρθε κι έφυγε, με το κλίμα για την ελληνική κυβέρνηση να γίνεται όλο και «καλύτερο», δηλαδή στην πραγματικότητα όλο και πιο ενθαρρυντικό για άμεση προώθηση της αντιδραστικής αναδιάρθρωσης: ψήφιση των μέτρων που θα υποβαθμίσουν ακόμη περισσότερο το βιοτικό επίπεδο εργαζόμενων, άνεργων και συνταξιούχων και θα βαθύνουν την ύφεση (κάτι που αποτελεί στόχο κι όχι «ατύχημα» όπως παρουσιάζεται).

Το γενικόλογο κείμενο συμπερασμάτων υπενθυμίζει ότι τα σοβαρά ζητήματα που συζητούνται στις συνόδους αυτές παραμένουν κρυφά, δεν ανακοινώνονται στο κοινό, και αυτή η έλλειψη διαφάνειας αποτελεί συστατικό στοιχείο της αντιδημοκρατικής νεοφιλελεύθερης πολιτικής των ευρωπαϊκών κέντρων εξουσίας (της ελληνικής κυβέρνησης συμπεριλαμβανομένης).

Τα κόκκινα κεράσια ξανάρχονται...

Ο Λένιν ρωτάει: «Λοιπόν, πως τα περνάτε στον καπιταλισμό;»

Αναδημοσίευση από την "εποχή"

του Δη­μή­τρη Γκι­βί­ση

Το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Βο­η­μίας και Μο­ρα­βίας (KSÈM), το μο­να­δι­κό α­πό τα πρώην κομ­μου­νι­στι­κά κόμ­μα­τα του α­να­το­λι­κού μπλοκ που έ­χει α­κό­μα τη λέ­ξη «κομ­μου­νι­στι­κό» στον τίτ­λο του -πα­ρά το γε­γο­νός ό­τι άλ­λα­ξε το πρό­γραμ­μά του για να ται­ριά­ζει με τους νό­μους που θε­σπί­στη­καν με­τά το 1989- εί­ναι ο με­γά­λος νι­κη­τής των πε­ρι­φε­ρεια­κών ε­κλο­γών στην Τσε­χία. Το KSÈM έ­φτα­σε στο 20,4%, που εί­ναι το με­γα­λύ­τε­ρο πο­σο­στό του α­πό την ε­πο­χή της βε­λού­δι­νης ε­πα­νά­στα­σης, και έ­τσι μα­ζί με τους σο­σιαλ­δη­μο­κρά­τες που πή­ραν 23,6% αλ­λά έ­χα­σαν 13 μο­νά­δες α­πό το 2008 κυ­ρίως λό­γω των σκαν­δά­λων δια­φθο­ράς, έ­χουν τις 11 α­πό τις 13 πε­ρι­φέ­ρειες. Να ση­μειω­θεί, ό­τι και στις πε­ρισ­σό­τε­ρες α­πό τις υ­πό­λοι­πες 14 πε­ρι­φέ­ρειες που γί­νο­νταν, χτες Σάβ­βα­το, o δεύ­τε­ρος γύ­ρος, οι υ­πο­ψή­φιοι του KSÈM προ­η­γού­νταν, με χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό­τε­ρο πα­ρά­δειγ­μα αυ­τήν της Πρά­γας.

Η υποκρισία του ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ για την ενότητα της Αριστεράς

“Η υπόθεση της κοινής δράσης, της συνεργασίας και της συμπαράταξης όλων των δυνάμεων της ριζοσπαστικής Αριστεράς και πρώτα απ’ όλα του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΥΣΥΑ, δεν είναι μια υπόθεση απλών εκφωνήσεων και επικοινωνιακών τεχνασμάτων αλλά κεντρικής πολιτικής από την οποία εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό η ίδια η υπόθεση της δυνατότητας μιας αποτελεσματικής, αξιόπιστης και νικηφόρας προοδευτικής διεξόδου από την κρίση.”

(από το κείμενο που έθεσε το ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΡΕΥΜΑ στην ΚΠΕ του ΣΥΝασπισμού και δεν συγκέντρωσε την πλειοψηφία)

Εχουμε επισημάνει και άλλες φορές ότι τέτοια συνεργασία δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί, όχι επειδή δεν το επιθυμεί ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, αλλά επειδή δεν είναι μέσα στους πολιτικούς σχεδιασμούς των άλλων δυνάμεων της Αριστεράς. Με αυτή την έννοια η επίκλησή της έχει καθαρά προπαγανδιστικό χαρακτήρα. Όμως αν κάποιος πιστεύει σε αυτή την ανάγκη, θα πρέπει να προτείνει και μέτρα για να υπάρξουν οι υλικοί όροι αυτής της συνεργασίας. Το πιο κρίσιμο απ' αυτά είναι το ζήτημα της ΑΠΛΗΣ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗΣ. Το ζήτημα αυτό αποτελεί πάγιο αίτημα της Αριστεράς και δεν μπορεί να μπαίνει στην άκρη μπροστά στην προοπτική να σχηματίσει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ με το ισχύον καλπονοθευτικό σύστημα. Εντάξει, ας  δεχτούμε προσωρινα ότι η πλειοψηφία παρέλειψε να το βάλει στο προσχέδιο ( ελπίζουμε ότι στο τελικό κείμενο θα συμπεριληφθεί ), η μειοψηφία που ενδιαφέρεται για αυτή την ενότητα δεν θα έπρεπε να το είχε προτείνει, όχι μόνον για λόγους αρχής αλλά και γιατί αποτελεί ένα βασικό εργαλείο για την εφαρμογή της πολιτικής συνεργασιών που επιζητεί; Πρόκειται για άλλη μια “τυχαία παράλειψη” και από την πλειοψηφία αλλά και την μειοψηφία του ΣΥΝασπισμού; Δεν νομίζουμε....

ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΡΕΥΜΑ: “Αριστεροί” στα λόγια, καραδεξιοί στις πολιτικές πρακτικές!

1- Βουλευτές του “Αριστερού Ρεύματος” αρνούνται να καταβάλουν το 20% της βουλευτικής τους αποζημίωσης για την συγκρότηση κοινωνικών δικτύων και κοινωνικής αλληλεγγύης με το αιτιολογικό ότι δεν συμφωνούν με τέτοιες πρακτικές. Την μόνη πρακτική αλληλεγγύης που φαίνεται πως έχουν στο μυαλό τους είναι η επιστροφή στην δραχμή!  Η αδιαφάνεια συνεχίζεται... Γιατί η κοινοβουλευτική ομάδα αποφεύγει να δώσει στην δημοσιότητα τον κατάλογο των βουλευτών που δεν εφαρμόζουν τις κομματικές αποφάσεις καθώς και να ενημερώσει για το τρόπο διάθεσης του ποσού που έχει συγκεντρωθεί;

2- Οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ τις οποίες ελέγχονται από το Αριστερό Ρεύμα έχουν κλειστές τις πόρτες και εγγράφουν νέα μέλη μόνον αφού περάσουν από face control και συμπεριφέρονται όπως οι μπράβοι έξω από τα νυχτερινά κέντρα. Και εδώ η αδιαφάνεια συνεχίζεται... Ενώ ο ΣΥΡΖΑ-ΕΚΜ οργανώνει ανοικτές συνελεύσεις σε δημόσιους χώρους, η Γραμματεία κρατάει ως επτασφράγιστο μυστικό τα αποτελέσματα της εκστρατείας για την εγγραφή νέων μελών!

3- Στην ιστοσελίδα της “iskra” προβάλλεται το άρθρο του ΣΤΑΘΗ “ΝΕΟΙ ΚΑΙΡΟΙ, ΝΕΕΣ ΤΑΚΤΙΚΕΣ...”(αναδημοσίευση από το “enikos.gr”), στο οποίο αναδεικνύεται ως πρώτος εχθρός του κινήματος οι “κουκουλοφόροι και οι μπαχαλάκηδες” και οι  οι οποίοι σε αγαστή συνεργασία με την Αστυνομία διαλύουν τις διαδηλώσεις. Φαίνεται πως ο κ. ΣΤΑΘΗΣ ζει σε άλλη χώρα και δεν έχει πάρει χαμπάρι ότι έχουμε μπει σε άλλη φάση. Ειρηνικές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις, όπως αυτές που γνωρίσαμε με το κίνημα της 25ης στην Πλατεία Συντάγματος εδώ και αρκετό καιρό το κράτος δεν επιτρέπει να επαναληφθούν. Σε όποιον συμμετέχει σε κινητοποιήσεις έχει γίνει αντιληπτό ότι το κράτος πλέον δεν έχει ανάγκη προφάσεων για να διαλύει μαζικές ειρηνικές διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις. Αυτό δεν το έχουν αντιληφθεί όπως φαίνεται και οι σ. της “ισκρας”, αλλιώς δεν θα αναδημοσίευαν αυτό το άρθρο...

Εγχειρήματα εργασιακής αυτοδιαχείρισης - Κολλεκτίβες εργασίας

Στη συζήτηση με θέμα "Εγχειρήματα εργασιακής αυτοδιαχείρισης - Κολλεκτίβες εργασίας" κατά την πρώτη ημέρα του 1ου εναλλακτικού φεστιβάλ αλληλέγγυας και συνεργατικής οικονομίας (19-20-21 Οκτώβρη στο Ελληνικό) πήραν μέρος οι: Μάκης Αναγνώστου (Σωματείο Εργαζομένων Βιομηχανικής Μεταλλευτικής), Σταύρος Σταυρίδης (καθηγητής ΕΜΠ), Γιώργος Παπανικολάου (P2P Foundation), Χρυσόστομος Γαλανός (Συνεργατικό Καφενείο Ακαδημίας Πλάτωνος). Συντονισμός: εργατική εφημερίδα ΔΡΑΣΗ.

Όλη συζήτηση σε video εδώ: Εγχειρήματα εργασιακής αυτοδιαχείρισης - Κολλεκτίβες εργασίας

Γιατί τα καθεστωτικά ΜΜΕ προβάλλουν τον Α. Αλαβάνο;

(με αφορμή σχόλια που δημοσιεύτηκαν [εδώ])

Ο Α. Αλαβάνος είναι ένας οξυδερκής πολιτικός. Πριν δυο χρόνια, με την πρωτοβουλία για την ίδρυση του ΜΑΑ (Μέτωπο Αλληλεγγύης & Ανατροπής) οραματιζόταν αυτό ακριβώς που είναι ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Η ομιλία του στο Σπόρτιγκ (όποιος θέλει μπορεί να την δει εδώ: Εικόνες από την εκδήλωση του "Μετώπου Αλληλεγγύης & Ανατροπής" στο ΣΠΟΡΤΙΓΚ) είχε γίνει τότε αντικείμενο κατηγοριών, ανάλογων με αυτών που δέχεται σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ από τους “άσπονδους” φίλους του και τους εχθρούς του: ότι θέλει να δημιουργήσει ένα πολιτικό υποκείμενο πολιτικά πιο πλατύ από τον ΣΥΡΙΖΑ και να κάνει ανοίγματα προς τον χώρο του ΠΑΣΟΚ. Εκείνη την εποχή που το ΜΑΑ γέμιζε το ΣΠΟΡΤΙΓΚ και άνοιγε νέα πολιτικά ζητήματα τα οποία εμπεριείχαν μια ανατρεπτική δυναμική για το πολιτικό σκηνικό, τα καθεστωτικά ΜΜΕ αγνοούσαν και το ΜΑΑ και τον Α. Αλαβάνο.

Η θέση του Α. Αλαβάνου είναι στο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Οι απόψεις που πρεσβεύει εκφράζονται ήδη στο εσωτερικό του, και μάλιστα σε πιο «ακραίες» εκδοχές. Το κριτήριο για την αποδοχή ή την απόρριψη του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ δεν βρίσκεται σε αυτές τις απόψεις, ούτε στο αν είναι ηγεμονικές ή στο πόσο ανταγωνιστικές είναι με κάποιες άλλες. Το κριτήριο είναι αν αυτές οι απόψεις είναι πράγματι ανταγωνιστικές με την θέση που κατέχει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στην ταξική πόλωση, όπως αυτή εκφράζεται στην πολιτική συγκυρία. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ βρέθηκε σήμερα να εκφράζει το ένα σκέλος αυτής της πόλωσης. Η έκβαση της ταξικής πάλης η οποία οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή την θέση, δεν καθορίστηκε από την ηγεμονία κάποιων απόψεων στο εσωτερικό του που συγκροτούνται πάνω σε συγκεκριμένες “προγραμματικές θέσεις” με τις οποίες ο Α. Αλαβάνος εκφράζει τις διαφωνίες του. Κρίθηκε από το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ λειτούργησε - με την πολυφωνία του αλλά και τις όποιες πολιτικές του αντιφάσεις - ως “ομπρέλα” της λαϊκής αγανάκτησης και ελπίδα προστασίας από την καταιγίδα των μνημονίων και της οικονομικής κρίσης. Η τύχη της χώρας θα κριθεί απ' ότι φαίνεται από την τύχη αυτής της ομπρέλας. Το πολιτικό διακύβευμα της συγκυρίας δεν είναι το ευρώ ή δραχμή, αλλά αν αυτή η ταξική πόλωση θα ανατρέψει το πολιτικό σύστημα με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στην εξουσία. Αυτή η προοπτική τρομάζει τον ντόπιο και ευρωπαϊκό αστισμό. Το πείραμα κινδυνεύει να εκτραπεί: Οι φυσιολογικές “εργαστηριακές” συνθήκες κινδυνεύουν να ανατραπούν μετατρέποντας τους “παρατηρητές” σε μετόχους τους πειράματος. Σε συνθήκες τέτοιας οξυμένης πόλωσης, τρίτος δρόμος δεν υπάρχει. Όπως δεν υπήρξε και την εποχή του ΕΑΜ...

Τέλος εποχής για την ΑΡΑΣ - Σε ανασυγκρότηση η Συσπειρωσιακή Αριστερά

Αναδημοσίευση από την "αριστερη αντεπιθεση"

· Κείμενο αποχώρησης από την ΑΡ.Α.Σ.
· Ανασυγκρότηση του ριζοσπαστικού ρεύματος της συσπειρωσιακής Αριστεράς
· Σταθερές οι πολιτικές επιλογές και θέσεις για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, την ενότητα και κοινή δράση της Αριστεράς.

·Παραμένει ως στρατιγηκή επιλογή η συσπείρωση της ριζοσπαστικής αριστεράς

Με κείμενο αποχώρησης από την ΑΡΑΣ, που υπογράφτηκε από την συντριπτική πλειοψηφία των μελών της, κλείνει η αυλαία του "δράματος" σε αυτό το χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς, που ταλανίζονταν από παθογένεια, εσωστρέφια, ομαδοποιήσεις και διαλυτισμό. 

Η καταστολή του Κράτους στην σημερινή γενική απεργία

Στη σημερινή μεγάλη διαδήλωση αποκαλύφθηκε πλέον ότι η κυβέρνηση της εσωτερικής τρόικας βαδίζει βάσει γενικευμένου σχεδίου καταστολής των λαϊκών κινητοποιήσεων. Σε προσχεδιασμένες επιθέσεις προσπάθησε να διαλύσει την μεγάλη πορεία πριν ολοκληρωθεί και συνέχισε μετά μετά το τέλος της να επιτίθεται στον κόσμο με δακρυγόνα σε απομακρυσμένα σημεία από την πλατεία Συντάγματος.

Άμεσοι συνεργοί της κυβερνητικής πολιτικής είναι τα καθεστωτικά ΜΜΕ, τα προσπαθούν να υποβαθμίσουν το θάνατο του 65χρονου άνεργου ναυτεργάτη στην σημερινή διαδήλωση. Μάλιστα κάποια απ’ αυτά ήδη έβγαλαν το πόρισμα τους ότι θάνατος του διαδηλωτή οφείλετε σε «παθολογικά αίτια», πριν καν υπάρχει κάποια επίσημη ανακοίνωση!...

Η χρεοκοπία της χώρας είναι αποτέλεσμα των “νόμων” της οικονομίας ή αποτελεί επιθετική πολιτική της αστικής τάξης;

Γιατί χρεοκόπησε 

πχ η Ελλάδα και όχι η Τσεχία;

Η Ιταλία και όχι η Μ.Βρεττανία; 

Αν δεν μείνουμε στο έδαφος του δογματισμού, η ιδιαίτερη αιτία της τόσο βαθιάς και αναπόφευκτης χρεοκοπίας αφορά την ενοποίηση και το νόμισμα.

(Χ. Κατσούλας Γιατί η ΕΕ και το ευρώ αποτελούν κομβικά πολιτικά ζητήματα )

Για να μην είμαστε λοιπόν «δογματικοί», θα πρέπει να μην προσπαθούμε να εφαρμόσουμε την «αλήθεια» της θεωρίας μας πάνω στην πραγματικότητα, αλλά να προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε αυτή την «αλήθεια» μέσα από στις αντιφάσεις και τους ανταγωνισμούς που διαμορφώνουν αυτή την πραγματικότητα.

Μια προσεκτική ανάγνωση των συμβάντων που άνοιξε τον δρόμο για τα μνημόνια και την χρεοκοπία της χώρας, οδηγεί σε τελείως διαφορετικά συμπεράσματα απ’ αυτά που ισχυρίζεται ο Χ. Κατσούλας . Ο δρόμος άνοιξε με πρωτοβουλία της δικής μας αστικής τάξης μέσω συγκεκριμένων επιλογών κρατικής πολιτικής. Είναι γνωστό ότι οι οικονομικοί δείκτες «μαγειρεύονται» κατάλληλα ώστε να προσαρμόζονται στις κυρίαρχες πολιτικές επιλογές. Αυτό το μαγείρεμα γίνεται απ’ όλα τα κράτη, ακόμη και από την ισχυρή Γερμανία. Όλοι γνωρίζουν – ακόμα και τα επιτελεία της ΕΕ – ότι ένα ανάλογο μαγείρεμα έγινε στην χώρα μας για την είσοδό της στην ΟΝΕ από την τότε κυβέρνηση Σημίτη. Τώρα το μαγείρεμα έγινε προς αντίθετη πολιτική κατεύθυνση. Το 2010 η Ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να είχε παρουσιάσει - όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων - έλλειμμα 9.5% αντί για 12.5%. (Μια ματιά εδώ για πως γίνονται αυτά τα μαγειρέματα: ΒΟΜΒΑ : Το πραγματικό έλλειμμα του 2009 ήταν… 3,9% ένα από τα χαμηλότερα στην ΕΕ) Αυτή η «πρωτοβουλία» του ελληνικού κράτους άνοιξε τον δρόμο που μας έχει οδηγήσει εδώ που βρισκόμαστε σήμερα. Εδώ υπάρχουν δύο εκδοχές ερμηνείας των γεγονότων: