Όλα κοινά: Ένα νέο/παλιό σύνθημα για τη διεθνή εργασία και τον εργατικό διεθνισμό

Αναδημοσίευση από την "δράση"

Του Peter Waterman

Τον 18ο αιώνα

Κρεμούν τον άντρα και μαστιγώνουν τη γυναίκα

που κλέβει τη χήνα από τα κοινά,

Αλλά αφήνουν λυτό τον μεγαλύτερο κακοποιό

που κλέβει τα κοινά από τη χήνα.

(Αγγλικό λαϊκό ποίημα, περίπου 1764)

Τον μακρύ 19ο αιώνα

Το προλεταριάτο, η μεγάλη τάξη που αγκαλιάζει όλους τους παραγωγούς των πολιτισμένων εθνών, η τάξη που απελευθερώνοντας τον εαυτό της θα ελευθερώσει την ανθρωπότητα από το δουλικό μόχθο και θα μετατρέψει το ανθρώπινο ζώο σε ελεύθερη ύπαρξη - το προλεταριάτο, προδίδοντας τα ένστικτά του, περιφρονώντας την ιστορική του αποστολή, έχει αφήσει τον εαυτό να διαστραφεί από το δόγμα της εργασίας. Βαναυσότητα και τρόμος έχουν γίνει η τιμωρία του. Όλα τα ατομικά και κοινωνικά δεινά του γεννήθηκαν από το πάθος του για δουλειά.

(Πολ Λαφάργκ, 1893)

Αντί για το συντηρητικό σύνθημα «δίκαιος μισθός για δίκαιη εργασία», θα πρέπει να γράψουμε στη σημαία μας το επαναστατικό σύνθημα: «Κατάργηση του συστήματος της μισθωτής εργασίας». Είναι η ιστορική αποστολή της εργατικής τάξης να καταργήσει τον καπιταλισμό. Ο στρατός της παραγωγής πρέπει να οργανωθεί, όχι μόνο για την καθημερινή πάλη με τους καπιταλιστές, αλλά και για να συνεχίσει την παραγωγή όταν ο καπιταλισμός θα έχει ανατραπεί. Με την οργάνωση στη βιομηχανία δημιουργούμε τη δομή της νέας κοινωνίας μέσα στο κέλυφος της παλιάς.

(Πρόλογος του Καταστατικού των Βιομηχανικών Εργατών του Κόσμου, 1905)

Για το ΠΑΣΟΚ του Θ. ΚΑΤΣΑΝΕΒΑ και άλλα παρόμοια...

1. πες μου ποιοί είναι οι φίλοι σου...

Για όσους ασχολούνται με τις αλληλεπιδράσεις και επιρροές ανάμεσα στο χώρο του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, ας μην λησμονούν ότι εκτός από το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα, είναι εδώ και το ΠΑΣΟΚ του γαμπρού του, του Θ. Κατσανέβα:

Τι είπε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης περισσότερο απ’ αυτό που διδάσκει η ιστορία ; Αυτό που υποστηρίζουν πάμπολλοι διεθνώς αναγνωρισμένοι οικονομολόγοι αναλυτές όπως μεταξύ άλλων, οι Paul Krugman, Joseph Stiglitz, Nouriel Roumbini, Kenneth Rogof, Otmar Issing, Marchelo de Κeko, Werner Sinn, Helmout Slesinger, Zack Sapir,George Fritman,Simon Dreick, Roger Boutle, κλπ., και ειλικρινείς φιλέλληνες όπως ο ευπατρίδης Ziscar d’ Estain.

( απόσπασμα από το αρθρο  Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΚΑΙ Ο ... ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ  του ΘΟΔΩΡΟΥ ΚΑΤΣΑΝΕΒΑ που δημοσιεύεται στην iskra )

Η κρίση στην Μέση Ανατολή ως "καταλύτης" για τις εξελίξεις στην Ε.Ε.

Τα μπακαλοτέφτερα της τρόικα και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας με τους δημοσιονομικούς περιορισμούς και με τα ισοζύγια στα ελλείμματα μπορούν από την μια μέρα στην άλλη να πεταχτούν στα σκουπίδια, από ορισμένα συμβάντα που δεν προέρχονται ούτε από εξελίξεις στον χώρο της οικονομίας, ούτε από την παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα στο πολιτικό σκηνικό. Μια όξυνση της κρίσης στην μέση ανατολή (Συρία – Ιράν) η όποια θα συνοδεύεται με μια “ανεξέλεγκτη” αύξηση της τιμής του πετρελαίου, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα επιταχύνει τις εξελίξεις στην Ε.Ε. δημιουργώντας “αναστάτωση” στις αγορές και αναταράξεις στην οικονομία της Ευρώπης με απρόβλεπτες συνέπειες. Για να αντιληφθούμε το μέγεθος αυτής της “αναστάτωσης, αρκεί μόνον να θυμηθούμε την “αναστάτωση” η οποία εκδηλώθηκε στις αγορές αλλά και στα πολιτικά επιτελεία, όταν ο Γιωργάκης ανακοίνωσε ότι “σκέφτεται” ως εκδοχή  το δημοψήφισμα για την παραμονή της χώρας μας στην ευρωζώνη...

Όπως έχει επισημάνει πρόσφατα ο Γ. Μηλιός στο άρθρο του Θα αποχωρήσει η Βρετανία από την Ευρωπαϊκή Ένωση; στην Αυγή: «Η συζήτηση που διεξάγεται μεταξύ των αξιωματούχων του συστήματος, ιδεολογικών ('δεξαμενές σκέψης', 'κορυφαίοι' οικονομολόγοι κ.λπ.) και πολιτικών (κυβερνήσεις, ευρωπαϊκές αρχές, αστικά κόμματα), σχετικά με τον 'κίνδυνο διάλυσης της ΖτΕ' ή την πιθανότητα 'εξόδου' κάποιων χωρών από αυτήν [ή την Ε.Ε., θα πρόσθετα σήμερα, Γ.Μ.], στην πραγματικότητα συνιστά 'μετάθεση', δηλαδή συγκάλυψη του πραγματικού επίδικου, που είναι η ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης σε αντιλαϊκή - νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση και η διαμάχη γύρω από τα μέσα για την 'αναίμακτη' επίτευξη αυτού του διακυβεύματος».

Εντούτοις η θέση που μόλις υποστήριξα δεν συνεπάγεται ότι η διάλυση της Ε.Ε. είναι αδύνατη. Μια ενδεχόμενη πολιτική υπερίσχυση των δυνάμεων της νεοφιλελεύθερης ή/και ρατσιστικής Άκρας Δεξιάς, που ευαγγελίζεται την «εθνική αναδίπλωση» ως διέξοδο από την οικονομική κρίση, θα έθετε τότε σε άμεσο κίνδυνο την ύπαρξη και της Ευρωζώνης και της Ε.Ε. Διότι, κακά τα ψέματα, εθνική αναδίπλωση χωρίς εθνικό νόμισμα και «προστατευτισμό» της εγχώριας αστικής τάξης από τον διεθνή καπιταλιστικό ανταγωνισμό δεν νοείται.

Ποιοί εκφράζουν σήμερα το "νέο" ΠΑΣΟΚ στον "νέο" ΣΥΡΙΖΑ;

Το μέτρο της εφεδρείας είναι η τελική κατάληξη ενός ξεπεσμένου δημοσίου τομέα που... βασίστηκε στην αργομισθία και την αναξιοκρατία. Όχι στην εφεδρεία, ναι στην παραγωγική εργασία.

(Γραφείο τύπου της “χρυσής αυγής”)

Η Αριστερά ήδη βρίσκεται μπροστά σε ένα τοπίο που εντείνεται η ταξική πάλη και οξύνονται οι ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις. Αναμένονται πολλές εξεγέρσεις και ταραχές, όμως δεν πρόκειται να συμβεί καμία “σοσιαλιστική επανάσταση”, απ' αυτές που γνωρίσαμε τον προηγούμενο αιώνα. Το δίλημμα ανάμεσα στην “επανάσταση” και την “μεταρρύθμιση” στερείται σήμερα πολιτικού περιεχομένου και λειτουργεί μόνον με όρους ιδεολογικούς για να αναπαράγει διαχωριστικές γραμμές στο εσωτερικό της Αριστεράς. Η διάκριση όμως ανάμεσα στον “κυβερνητισμό” και την “αυτονομία” του μαζικού κινήματος από πολιτικές κρατικής διαχείρισης παραμένει επίκαιρη. Αποτελεί μάλιστα το πεδίο στο οποίο θα οξυνθούν οι αντιθέσεις στο εσωτερικό της Αριστεράς και κυρίως στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί από τις απαντήσεις που θα δοθούν - όχι στο επίπεδο των ιδεολογικών διακηρύξεων και προγραμματικών στόχων αλλά των πολιτικών πρακτικών και στάσεων τόσο απέναντι στο μαζικό κίνημα όσο και απέναντι στο κράτος - θα κριθεί τελικά αν θα κατορθώσει να ενσωματωθεί στο χώρο σύγκρουσης των ενδοκαπιταλιστικών αντιθέσεων ή θα διαμορφώσει μια πολιτική διακριτή απ' αυτές προς όφελος του κόσμου της εργασίας και των μικρομεσαίων στρωμάτων, τα οποία εξαθλιώνονται και καταστρέφονται χωρίς να έχουν ούτε καν την δυνατότητα να “προλεταριοποιηθούν”...

Ανοιχτή συνέλευση της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης (Αθήνας) στον αγώνα των εργαζομένων στη Βιομηχανική Μεταλλευτική

Σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε, με μεγάλη συμμετοχή, την Τετάρτη 1/8 στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Νοσότρος, αποφασίστηκε η συγκρότηση Ανοιχτής Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στον αγώνα των εργαζομένων της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής, στη βάση των αποφάσεων της γενικής συνέλευσης των εργαζομένων για εργατικό συνεταιρισμό και αυτοδιαχείριση του εργοστασίου.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκε και μίλησε για τις ανάγκες και τις προοπτικές του αγώνα ο πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στη Βιομηχανική Μεταλλευτική.

Η Πρωτοβουλία που είναι ανοιχτή και λειτουργεί συνελευσιακά, θα πραγματοποιήσει ανοιχτή συνέλευση την Πέμπτη 23 Αυγούστου, 8:00 μ.μ., στο Νοσότρος. Καλεί κάθε αγωνιστή και συλλογικότητα που ενδιαφέρεται να στηρίξει τον αγώνα αυτό να πάρει μέρος, για τη συνδιαμόρφωση των δράσεων αλληλεγγύης και συμμετοχής στο εγχείρημα αυτοδιαχείρισης των εργατών.

Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης
στον αγώνα των εργαζομένων στη Βιομηχανική Μεταλλευτική

Τα φιλαράκια (της αμερικανικής πρεσβείας)

Αναδημοσίευση από το UNFOLLOW

Είναι κατανοητό πως το πιο μισητό πρόσωπο στην αμερικανική διπλωματία, τις πρεσβείες και τους συνεργάτες τους ανά τον κόσμο είναι ο Τζούλιαν Ασάνζ. Λίγο είναι να οικοδομείς επί χρόνια το προφίλ του έγκυρου και αντικειμενικού αναλυτή, του τολμηρού και ρηξικέλευθου πολιτικού που δεν λυγάει μπροστά στο πολιτικό κόστος και ξαφνικά να βγαίνει στη φόρα, με ημερομηνίες και λεπτομέρειες, ότι ήσουν «βαθύ λαρύγγι» της αμερικανικής πρεσβείας; Ότι για το μοντάζ της εκπομπής σου είχε άποψη η πρεσβεία; Ότι πήγαινες και ξέρναγες χαρτί και καλαμάρι στον πρέσβη ό,τι ήξερες για το κόμμα σου ή ό,τι λεγόταν στο υπουργικό; Ότι πίεζες στο ΚΥΣΕΑ για την αγορά πανάκριβων αμερικανικών μαχητικών λίγο πριν η χώρα χρεοκοπήσει; Και μετά μάλιστα η ίδια πολιτικός έβγαινες κι επικροτούσες τα Μνημόνια;

Καταληψίες της γης ενάντια στην κυριαρχία του καπιταλισμού

Αναδημοσίευση από το periferiastereas.blogspot.gr

Του Δημήτρη Γκιβίση

Περισσότεροι από 15.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν πριν λίγες ημέρες στην Puebla dela Sierra στην Μαδρίτη, για να προωθήσουν την δημιουργία ενός δικτύου ομάδων καταληψιών της γης. Το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης της Puebla dela Sierraγια τέσσερις ημέρες έγινε ένας χώρος δημιουργικής συνάντησης για την ανταλλαγή εμπειριών, και τον προβληματισμό σχετικά με τους περιορισμούς, τα κίνητρα και τους στόχους του κινήματοςκατάληψης χωριών και αγροτικών κοινοτήτων, που λειτουργούν με πλήρη αυτονομία, συνδέοντας τη ζωή στη φύση με την αξιοποίηση των φυσικών πόρων. Η ομάδα που φιλοξένησε την συνάντηση ήταν ο συνεταιρισμός«LosApisquillosdelaPuebla» από την Μαδρίτη, που για δύο χρόνια εργάζεται για τη δημιουργία ενός δικτύου σε όλη την Ισπανία, που θα χρησιμεύει για την προώθηση της αμοιβαίας υποστήριξης,τη διάδοση εμπειριών και την ενίσχυση νέων μοντέλων ζωής ενάντια στην κυριαρχία του καπιταλισμού, τον καταναλωτισμό και τον ατομικισμό.

Τα πολεμικά πλοία πάνε κι' έρχονται στην Ύδρα!

Πριν μερικές μέρες διαβάζαμε:

Με τη φρεγάτα του Πολεμικού Ναυτικού «Ύδρα», θα επισκεφθεί την Ύδρα, ο Πρόεδρος του Ισραήλ κ. Σ. Πέρες που αναμένεται για επίσημη επίσκεψη στην χώρα μας, στις 6 Αυγούστου. Θα τον συνοδεύει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κ. Παπούλιας και θα τον υποδεχθεί στο πολεμικό πλοίο ο υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Π. Παναγιωτόπουλος.

(Το ΒΗΜΑ)

Στα πρόσφατα επισόδεια στο νήση,σύμφωνα με πληροφορίες κατοίκων ένα άλλο πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού μετέφερε τα ΜΑΤ στο νησί. Αν αληθεύει η πληροφορία, πρόκειται για συνταγματική εκτροπή με την εμπλοκή του στρατού σε εσωτερικές υποθέσεις της χώρας και κ. Π. Παναγιωτόπουλος θα πρέπει να απομακρυνθεί από την θέση του...

Alain Badiou: Althusser, το υποκειμενικό στοιχείο χωρίς υποκείμενο

Από το βιβλίο: "Alain Badiou - Από το είναι στο συμβάν"
 

Εάν παραμερίσουμε τους αναρίθμητους και αναίσχυντους περίεργους, για τους οποίους ο Althusser στο εξής δεν αποτελεί παρά μια παθολογική περίπτωση που ο θάνατος του παρέδωσε στους περισπούδαστους ερασιτέχνες του ασυνειδήτου, δυο ιδέες μου φαίνεται πως κυριαρχούν στις έρευνες που διεξάγονται διεθνώς, με έναν ζήλο αδιάψευστο —κι αυτό είναι καλό σημάδι— επάνω στο θεωρητικό του έργο.

— Η πρώτη αφορά τον προσδιορισμό της σχέσης του Althusser απέναντι στο μαρξισμό.

— Η δεύτερη αφορά την αναζήτηση στο έργο του Althusser μιας θεωρίας για το υποκείμενο.

Ως προς το πρώτο ζήτημα, θεωρώ, για να το πω χωρίς περιστροφές, ότι ο μαρξισμός δεν υπάρχει. 'Όπως έχω ήδη υπενθυμίσει, ο Sylvain Lazarus απέδειξε πως ανάμεσα στον Μαρξ και τον Λένιν δεν υπάρχει συνέχεια και ανάπτυξη, αλλά μόνο τομή και θεμελίωση. Τομή υπάρχει ομοίως ανάμεσα στον Στάλιν και τον Λένιν, κι ακόμη ανάμεσα στον Μάο και τον Στάλιν. Ο Althusser αποτελεί μια διαφορετική επιπλέον απόπειρα. Κι αυτό που περιπλέκει την εικόνα, είναι ότι κάθε μια από αυτές τις ρήξεις είναι διαφορετικής φύσεως. Όλα αυτά κάνουν τον «μαρξισμό» ταυτόσημο με το (κενό) όνομα ενός απόλυτα μη συνεπούς συνόλου, από τη στιγμή που τον συσχετίζουμε, όπως οφείλουμε, με την ιστορία τον πολιτικών ενικοτήτων.

Θα σημειώσουμε άλλωστε ότι το πρόταγμα μιας «μαρξιστικής φιλοσοφίας», που αναγγέλθηκε κάποτε από τον Althusser, εγκαταλείφθηκε στη συνέχεια από τον ίδιο. Ο Althusser εξηγεί θαυμάσια στο Ο Λένιν και η φιλοσοφία, πως ο Μαρξ και ο Λένιν δεν θεμελιώνουν μια καινούργια φιλοσοφία, αλλά —κάτι που είναι ολότελα διαφορετικό και που παραπέμπει στην πολιτική— μια νέα φιλοσοφική πρακτική.

Ετούτο σημαίνει ότι είναι αδύνατον να εισχωρήσει κανείς στο έργο του Althusser, θεωρώντας το ως μια ακόμη «περίπτωση» του μαρξισμού, ή ως την ανολοκλήρωτη μαρτυρία μιας μαρξιστικής φιλοσοφίας. Για να κατανοήσει κανείς το έργο του Althusser, θα πρέπει να λάβει υπ' όψιν του τη μοναδικότητα του εγχειρήματος του και τους εντελώς ιδιαίτερους, δικούς του στόχους.

Το προκαταρκτικό επομένως ερώτημα είναι: πώς, από ποιο πεδίο της σκέψης, θα μπορούσαμε να συλλάβουμε τη μοναδικότητα Althusser; Πώς να κατορθώσουμε κάτι τέτοιο, χωρίς a priori και μάλιστα χωρίς το a priori του μαρξισμού;

Ως προς το δεύτερο σημείο θεωρώ ότι δεν υπάρχει στον Althusser και δεν μπορεί να υπάρχει, θεωρία του υποκειμένου.

Το ΠΑΝΚ και το …ΣΚΑΚΙ

Σε φωτογραφία που ανέβηκε στο twitter καταγράφεται η σύλληψη του Κασπάροφ, ηγέτη της φιλελεύθερης αντιπολίτευσης και γνωστού σκακιστή και συγγραφέα, όπου φαίνονται αστυνομικοί να τον σπρώχνουν βίαια μέσα σε ένα αστυνομικό βαν. Η σύλληψη του Κασπάροφ έγινε έξω από δικαστήριο στη Μόσχα το οποίο επέβαλε ποινή κάθειρξης δύο χρόνων σε τρεις κατηγορούμενες γυναίκες, μέλη του ρωσικού πανκ συγκροτήματος Pussy Riot.

Ο εισαγγελέας ζήτησε να επιβληθεί ποινή τριών ετών φυλάκισης στις Ναντιέζντα Τολοκονίκοβα, 22 ετών, Μαρία Αλεξίνα, 24 ετών, και Γεκατερίνα Σαμούτσεβιτς, 29 ετών, για «χουλιγκανισμό» και «υποκίνηση σε θρησκευτικό μίσος» επειδή τον Φεβρουάριο τραγούδησαν μια «πανκ προσευχή» κατά του ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν στον καθεδρικό ναό του Ιησού Σωτήρα στη Μόσχα. Η πρόεδρος του δικαστηρίου υπογράμμισε στην αγόρευσή της ότι οι κατηγορούμενες δεν έδειξαν καμία «μεταμέλεια», διατάραξαν «τη δημόσια τάξη» και «προσέβαλαν το αίσθημα των πιστών».