Οργανωθείτε στον ΣΥΡΙΖΑ για να κτίσουμε την ΧΕΣΜΠΟΛΑΧ της Ελλάδας!

Σήμερα ο κόσμος που ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται διχασμένος σε σχέση με το εκλογικό αποτέλεσμα. Τα στελέχη των μηχανισμών και οι τυφλοπόντικες των κομματικών γραφείων είναι ευχαριστημένοι που έφυγε από πάνω τους το βάρος της κυβερνητικής εξουσίας σε αντίθεση με τα λαϊκά στρώματα που είχαν επενδύσει στον ΣΥΡΙΖΑ τις ελπίδες για μια αλλαγή του πολιτικού σκηνικού και με την ψήφο τους έδειξαν πως θεωρούν ρεαλιστικό το σύνθημα “ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός” αλλά αισθάνονται για το εκλογικό αποτέλεσμα αυτό που δήλωσε και ο Α. Τσίπρας: «Φθάσαμε κοντά στην πηγή να πιούμε νερό, αλλά δεν ήπιαμε».

Την αγανάκτηση αυτού του κόσμου ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα θα πρέπει να την μετατρέψει σε οργανωμένη πολιτική πάλη. Πέρα από το ρόλο του ως αξιωματική αντιπολίτευση στην βουλή ΣΥΡΙΖΑ έχει μπροστά του άλλα δυο σημαντικά καθήκοντα που θα πρέπει να τα διεκπεραιώσει άμεσα:

1. Την πολιτική οργάνωση των λαϊκών μαζών που τον στήριξαν στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις σε ένα συμμετοχικό και δημοκρατικό πολιτικό σχηματισμό. Το πρότυπο εξουσίας και διοίκησης που θέλεις για το κράτος και στους θεσμούς της λαϊκής εξουσίας θα πρέπει πρώτα απ' όλα να το εφαρμόζεις στο ίδιο σου το σπίτι.
2. Την στήριξη των κοινωνικών δικτύων αλληλεγγύης και τις πρωτοβουλίες αλληλέγγυας οικονομίας ως πολιτικές πρακτικές που δεν διαμεσολαβούντα από κρατικές πολιτικές διαχείρισης και απευθύνονται άμεσα στην κοινωνία. Αν η πολιτική στόχευση περιορίζεται αποκλειστικά σε θέσεις που μπορούν να πραγματωθεί μόνον μέσα από κρατικές πολιτικές διαχείρισης (εθνικοποιήσεις τραπεζών, αλλαγή νομισματικής πολιτικής, κλπ, κλπ) όπως οι πολιτικές του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ τότε δεν μπορείς να αποκτήσεις οργανικούς δεσμούς με τα λαϊκά στρώματα που πλήττονται από την κρίση. Είναι αναγκαία η αδιαμεσολάβητη από το κράτος και τους θεσμούς του πολιτική απεύθυνση στην κοινωνία μέσα από πρωτοβουλίες και θεσμούς αυτοοργάνωσης που δίνουν άμεσες διεξόδους στα οξυμένα κοινωνικά προβλήματα, ώστε κανένας φτωχός πολίτης να μη μείνει χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, κανένας άνεργος να μη μείνει χωρίς περίθαλψη, κανένας πεινασμένος χωρίς φαγητό...
   

Εμπρός για νέες ήττες, εμπρός για νέες συντριβές;

Αναδημοσίευση από το antapocrisis.gr

Του Πάσχου Λαζαρίδη.

Δεν περίμενε κανείς ότι το ΚΚΕ ή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα κρατούσαν τα ποσοστά της 6 Μάη. Ίσως ωστόσο περίμενε μια πιο προσεκτική -και σε ένα βαθμό αυτοκριτική- ανάγνωση του αποτελέσματος για μια πολιτική που χάρισε και στους δύο την ήττα.

Οι πρώτες ενδείξεις επιβεβαιώνουν την κλασσική ερμηνεία: “Δώσαμε δύσκολη μάχη, ευτυχώς σύντροφοι, αντέξαμε”. Συνήθως συμπληρώνεται από το επαναστατικό μότο πως “αν οι εκλογές αλλάζαν τα πράγματα θα ήταν παράνομες”, καθώς και από την λενινιστική αλήθεια πως οι επαναστάτες δεν κρίνονται από τις εκλογές αλλά από την ταξική πάλη.

Κι έτσι, καλώς εχόντων των πραγμάτων θα ζήσουμε μια περίοδο με μπόλικες δόσεις επαναστατικής ρητορείας για τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες. Ωστόσο υπάρχει μια αντίφαση: Αν οι εκλογές δεν είναι κριτήριο των πάντων, γιατί τότε η παρουσία σε αυτές είναι το κριτήριο των πάντων; Γιατί για παράδειγμα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν επέλεξε μια δημόσια διατυπωμένη πρόταση μελών της για συνεργασία ή στήριξη στον ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί η πολιτική, οργανωτική και ιδεολογική αυτοτέλεια της αντικαπιταλιστικής αριστεράς εξαρτάται ολοκληρωτικά από τον εκλογικό της διαχωρισμό;

Τράτζικ!...

(ένα πρώτο σχόλιο για το εκλογικό αποτέλεσμα)

Ο Α. Τσίπρας κάνει άσεμνες χειρονομίες μπροστά σε μικρά κοριτσάκια...

Είχαμε πιστεύσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταλάμβανε την πρώτη θέση στις χθεσινές εκλογές με σχετική άνεση. Δυστυχώς δεν επιβεβαιωθήκαμε! Μας εξαπάτησε ο όφις της Αριστεράς. Δεν εμπιστευτήκαμε τις διαδόσεις των αστικών επιτελείων που μιλούσαν για καθαρή νίκη της ΝΔ. Εμπιστευτήκαμε τις εκτιμήσεις που διέρρεαν συστηματικά τις τελευταίες ημέρες τα επιτελεία του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, εκτιμήσεις που μιλούσαν για άνετη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Εξάλλου, αυτές οι εκτιμήσεις είχαν παραχθεί με την βοήθεια του Μαρξισμού - Λενινισμού και του επιστημονικού σοσιαλισμού και όχι από κατευθυνόμενες δημοσκοπήσεις...

Εκ των υστέρων αποδείχτηκε πως δεν επρόκειτο για ψευδείς διαδόσεις που απέβλεπαν να αποκόψουν την διαρροή ψήφων προς τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως τους κατηγορούσαν μερικοί άσπονδοι φίλοι τους στον ΣΥΡΙΖΑ. Εμπιστεύονταν πραγματικά αυτούς τους ισχυρισμούς τους. Όποιος άκουσε τις δηλώσεις της Αλέκα Παπαρήγα χθες το βράδυ στα κανάλια αντιλαμβάνεται πως μιλούσε σαν να είχε έρθει πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ! Φαίνεται πως δεν πρόλαβε να αναμορφώσει το κείμενο των δηλώσεών της, το οποίο είχε ετοιμαστεί πριν την ανακοίνωση του εκλογικού αποτελέσματος με την συνδρομή της πολύχρονης κοινοβουλευτικής πείρας της ΚΕ του ΚΚΕ...

Μείναμε μόνοι, Αντώνη!...

ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ-RANGERS: Οι ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΙ της ΝΔ

Το φως καίει το φασισμό;

Μετά το μπουγέλο και τα χτυπήματα του Κασιδιάρη σε ζωντανή τηλεοπτική εκπομπή, εναντίον της Ρένας Δούρου και της Λιάνας Κανέλη, πολλοί πίστεψαν ότι όσοι ψήφισαν την νεοναζιστική οργάνωση, “χωρίς να ξέρουν”, τώρα δεν θα το επαναλάβουν, αφού η XA έδειξε το “πραγματικό της πρόσωπο”. Η εκτίμηση αυτή είναι προέκταση μιας άλλης, της σ. Αλέκας, που προέβλεπε καθησυχάζοντας το πανελλήνιο, πριν τις 6 Μάη ότι “μόλις οι φασίστες μπουν στη Βουλή θα βάλουν τις γραβάτες και θα γίνουν κοινοβουλευτικά αρνάκια”. Πάνω κάτω μια παρόμοια επιθυμία εξέφρασε πρόσφατα ο Στάθης προεξοφλώντας ότι το "φως καιει τον Φασισμό!"

η συνέχεια εδώ: Το φως καίει το φασισμό;

Αριστερή κυβέρνηση: η πρόκληση της επόμενης μέρας

(φωτο Α. Καλοδούκας)

Αναδημοσίευση από την "ΑΥΓΗ"

του Στάθη Κουβελάκη

Για πρώτη φορά στη μεταπολεμική Ευρώπη, ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς ενδέχεται να αποτελέσει την κύρια δύναμη ενός κυβερνητικού σχήματος. Τα βασικά δεδομένα που θα έχει να αντιμετωπίσει αυτή η αριστερή κυβέρνηση είναι κατά βάση γνωστά: μια καταρρέουσα οικονομία, μια τραυματισμένη κοινωνία κι ένα κράτος σε κατάσταση διάλυσης, κάτω από το διπλό βάρος των συνεπειών του Μνημονίου και της πολιτικής «καμένης γης», που με έναν όλο και πιο συνειδητό τρόπο ακουλουθούν τμήματα του κρατικού μηχανισμού και, γενικότερα, του κυρίαρχου μπλοκ, ειδικότερα μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου. Σε αυτά πρέπει να προστεθεί ένας ίσως ακόμη πιο καθοριστικός παράγοντας, δηλαδή ένα εχθρικό διεθνές περιβάλλον, που παίζει άμεσο και πρωταγωνιστικό ρόλο, έχοντας, με το γνωστό καθεστώς της τροϊκανής κηδεμονίας, επιβάλλει το συνολικό, και άκρως περιοριστικό, πλαίσιο διαχείρισης της κρίσης.

Πέρα από τις εκλογές;

Για ένα καφάσι μπύρες...                                              (από τα στοιχήματα των εκλογών)

Αναδημοσίευση από την "δράση"

Του Κώστα Χαριτάκη

Έχει νόημα, άραγε, να συζητάμε λίγες μέρες πριν τις εκλογές, με θέμα “πέρα από τις εκλογές”; Πολλοί θεωρούν περιττή πολυτέλεια ή εγκληματική αφέλεια μια τέτοια συζήτηση. Κατηγορούν, μάλιστα, όσους αρνούνται να σκεφτούν και να πράξουν με τους όρους της “εκλογικής ατζέντας” ότι εγκαταλείπουν την “Πολιτική”, για θολές, αποσπασμένες από την πραγματικότητα, θεωρητικές φλυαρίες...

Αν όμως, όπως λένε ορισμένες ψυχαναλυτικές θεωρίες, η πραγματική “πραγματικότητα” είναι το “απωθημένο”, το “ακατανόμαστο”, αυτό που πρέπει να κρυφτεί βαθιά μέσα στην “πραγματικότητα”, ακριβώς για να μπορέσει αυτή να συνεχίσει να λειτουργεί ομαλά, τότε μήπως αυτές οι “θεωρητικές φλυαρίες” που αποσκοπούν να σκάψουν κάτω από την επιφάνεια, να εξορύξουν αυτό που δεν λέγεται και να κονιορτοποιήσουν τις συνήθεις “αυτονόητες παραδοχές”, βρίσκονται τελικά πιο κοντά στην πραγματικότητα;

εικόνες από την προεκλογική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στην ΟΜΟΝΟΙΑ

Οι “αντικαπιταλιστικές” ύαινες...

Ο Αντώνης Σαμαράς δήλωσε σήμερα στην διακαναλική συνέντευξη ότι δεν ρίχνει ζάρια στην πολιτική. Εξάλλου, έχει και ένα σοβαρό λόγο να αρνείται να  τα ρίξει,  αφού γνωρίζει από τις κρυφές δημοσκοπήσεις αλλά και από τα γραφεία στοιχημάτων ότι η "τύχη" δεν είναι με το μέρος του. Δυνάμεις από το χώρο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ακολουθούν και αυτές τον ίδιο δρόμο. Δεν ρίχνουν ζάρια. Διαλέγουν σίγουρους δρόμους, παράλληλους με αυτούς που έχει χαράξει και πορεύεται με ευλάβεια το ΚΚΕ τα τελευταία χρόνια. Τι κάνουν; Απλά κελάρουν από μακριά τις εξελίξεις και περιμένουν την κατάλληλη στιγμή, “όταν η σκυτάλη πέσει” για να βγουν στο προσκήνιο και να την αρπάξουν, όπως κάνουν οι ύαινες στα θύματά τους την ώρα που πεθαίνουν...

Ιδού πως καταλήγει ένα άρθρο: Η κυβέρνηση, η αριστερά και η κασέτα της ΄άμεσης λύσης' που δημοσιεύεται στο αριστερό blog :"Με δυνατή αντικαπιταλιστική αριστερά. όταν η σκυτάλη πέσει, θα υπάρχουν οι δυνάμεις να την πάνε παρακάτω. Αλλά αυτό κρίνεται τώρα. Όχι αύριο!"

Προηγούνται 3551 λέξεις για να τεκμηριωθεί αυτή η πρόταση! Αν έχετε την αντοχή αξίζει να το διαβάστε. Είναι μια καλή ευκαιρία για να αντιληφθείτε γιατί θα μειωθεί πραγματικά το ποσοστό των ψήφων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις εκλογές της 17ης Ιούνη.

Κατά την ταπεινή μας γνώμη, εκεί στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ όχι μόνον δεν έχουν πάρει χαμπάρι τι γίνεται στην ελληνική κοινωνία, αλλά ούτε το ίδιο τους το σπίτι! Στις εκλογές της 6ης Μάη είχαν την δυνατότητα να ρίξουν τα ζάρια συμμαχώντας με άλλες δυνάμεις εκτός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κυρίως με δυνάμεις προερχόμενες από το ΜΑΑ. Αυτό το ζάρι δεν το έριξαν γιατί με τον φαλλό της “κομμουνιστικής επαναθεμελίωσης” μπροστά στα μάτια τους δεν μπόρεσαν να διακρίνουν μια μικρή ιστορική ευκαιρία για να κάνουν τις αναγκαίες υπερβάσεις προς την κατεύθυνση της δημιουργίας ενός τρίτου πόλου ανεξάρτητου από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ ικανού να αποκτήσει κοινωνικά ερείσματα και ίσως κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.

Στη γειτονιά μου...

http://yperastikoi.blogspot.gr/

Πού πάτε, ρε, στη Στοκχόλμη κάνει κρύο!

Αναδημοσίευση από το LEFT.gr

της Δανάης Παναγιωτοπούλου

(Ένα χρόνο πριν - 22 Μαΐου 2011 - από την μουσική εκδήλωση αλληλεγγύης που οργάνωσε η «Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού»)

Η εκτροπή που συντελέστηκε το Μάιο του 2010 σφραγίστηκε με το αίμα τεσσάρων ανθρώπων, έστεκε τρίζοντας επί 13 μήνες και έσκασε με κρότο τον Ιούνιο του 2011 στο Σύνταγμα.

Τώρα οραματίζονται μια κυβέρνηση χωρίς αντιπολίτευση – άπ’ τ’ αυτί και στην κυβέρνηση.

Οι άνθρωποι που σήμερα είμαστε τριαντακάτι προλάβαμε να συναντήσουμε στα σχολεία μας καθηγητές παλαιού τύπου – αυτούς με τη βέργα στο κεφάλι – αλλά μέσα στην ατμόσφαιρα του ογδόντα μόνο σαν απολιθώματα μπορούσαμε να τους βλέπουμε.

Λένε συχνά καταδικάζουμε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται. Αυτό που δεν λένε είναι η άλλη όψη του νομίσματος, αυτό που κρύβεται πίσω από την κοινοτοπία, που είναι ότι αναγνωρίζω την εξουσία από όπου κι αν πηγάζει.

Ε, λοιπόν, όχι. Δεν αναγνωρίζουμε την εξουσία ενός αλεξιπτωτιστή υπουργού να υπογράφει ερήμην, ούτε ενός Προέδρου της Δημοκρατίας να ορίζει καρακλαποδόχους ερήμην και κόντρα στο πολίτευμα.