του Μπάμπη ΧΡΙΣΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
εἶἑν·
τὰ τῆς θεοῦ μὲν πρῶτον ὡς καλῶς ἔχῃ
φροντιστέον μοι. μέθετε τῶν ξένων χέρας,
ὡς ὄντες ἱεροὶ μηκέτ᾽ ναοῦ δ᾽ ἔσω στείχοντες εὐτρεπίζετε
ἃ χρὴ ᾽πὶ τοῖς παροῦσι καὶ νομίζεται.*
Ιφιγένεια Εν Ταύροις
Είναι γεγονός ότι το εκλογικό αποτέλεσμα είναι «λιγάκι» αντιφατικό. Από την άλλη πάλι είναι και απολύτως ξεκάθαρο. Είτε λοιπόν κανείς διαφωνεί με αυτό είτε όχι, το αποτέλεσμα της κάλπης της 6ης Μαϊου, μεταξύ άλλων έδειξε ότι η κοινωνία σήμερα επιθυμεί αποδέσμευση από το μνημόνιο και κατ’επέκταση από τους εφαρμοστικούς του νόμους, αλλά και παραμονή στην ζώνη του €. Το κατά πόσο αυτό είναι εφικτό, εξαρτάται από δύο κυρίως παραμέτρους, την πολιτική απόφαση και τον φορέα που θα κληθεί να υλοποιήσει αυτή την πολιτική.
Και κάπου εδώ ξεκινά και η συζήτηση για την αριστερά. Καταρχάς σαν φορέας υλοποίησης αυτής της πολιτικής, αφετέρου σαν μέρος του πολιτικού δυναμικού που καλείται να παίξει τον πρωταγωνιστικό ρόλο.