Όταν ποντάρεις σε κουτσά άλογα...

...Η αριστερά, όμως, επιλέγει να ποντάρει σε ένα χαμένο άλογο. Σε αυτό της προστασίας που της προσφέρει ο «νόμιμος» κοινοβουλευτικός δρόμος… η προστασία της κρατικής μηχανής. ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ απέχουν από κάθε υποψία «έκνομης» και «εξωθεσμικής» πολιτικής λειτουργίας και ποντάρουν στην αύξηση της κοινοβουλευτικής τους δύναμης στις επόμενες εκλογές… όποτε γίνουν… και αν τους επιτρέψει να εκπροσωπηθούν από κάποιο εκλογικό νόμο… ή αν δε γίνουν καθόλου!

Ούτε ένας Κουκουές να διαμαρτυρηθεί για τη βεβήλωση του μπλόκου της Κοκκινιάς! Ούτε ένας Συνασπισμένος να εναντιωθεί στο ρατσιστικό βόρβορο των φασιστών! Ο.Κ. σύντροφοι… Τώρα καταλαβαίνω την 21η Απρίλη του `67. Τώρα μου λύνεται η απορία γιατί η αριστερά δεν «μπόρεσε» (χαχαχαχα!) να κάνει ούτε μια συμβολική κίνηση κόντρα στα πραξικόπημα. Τώρα νιώθω μέσα μου βαθειά τι σημαίνει να είσαι ευνουχισμένος… πολιτικά-οργανωτικά-ηθικά. Το βλέπω ολοζώντανο μπροστά στα μάτια μου!...

απόσπασμα από το κείμενο: 

Μεγαλειώδης αντιφασιστική διαδήλωση της Αριστεράς στη Νίκαια…. (της Γαλλίας!)

Το Βερολίνο προετοιμάζεται για την έξοδο της Ελλάδας απο το ευρώ

(Αυτά βλέπει η Κουμουνδούρου και υπόσχεται βουλευτιλίκια δεξιά και αριστερά...)

(Spiegel)  Η Γερμανική κυβέρνηση προχώρησε στην προσομοίωση  διαφορετικών σεναρίων προετοιμασίας εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ. Σύμφωνα με το χειρότερο σενάριο, η Ελλάδα θα μπλεχτεί στη δύνη ενός φαύλου κύκλους μιζέριας που θα κρατήσει δεκαετίες. Η Γερμανική κυβέρνηση προετοιμάζεται για την πιθανότητα εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ σε περίπτωση που η χώρα αποφασίσει να μην προχωρήσει στην εφαρμογή των συμφωνηθέντων μέτρων λιτότητας.

Το λιγότερο κακό σενάριο βασίζεται στην προσδοκία ότι τα πράγματα δεν θα πάνε πολύ άσχημα. Η έξοδο της Ελλάδας από την ΟΝΕ θα βοηθήσει στην ενδυνάμωση του ευρώ, αφού προηγηθεί μια περίοδος αναταραχών. Το σενάριο αυτό βασίζεται στην εκτίμηση ότι το ευρώ θα είναι πιο σταθερό δίχως τα αδύναμα μέλη του.Επιπλέον, η Ιταλία και η Ισπανία θα αντιμετωπίσουν προβλήματα αλλά θα μπορούν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα αυτά με καλύτερο τρόπο δίχως τα επιπλέον βάρη της ελληνικής κρίσης.

Φουντώνει ο ανταγωνισμός ανάμεσα στην ΣΠΙΘΑ και τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για τον προσεταιρισμό των πασοκογενών δυνάμεων

Οι ψηφοφόροι που αποδεσμεύονται από τα δύο μεγάλα κόμματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ αποτελούν το δέλεαρ των μηχανισμών που ετοιμάζονται να κατέβουν στις εκλογές που υποσχέθηκε η απερχόμενη κυβέρνηση. Όμως εκτός από ψηφοφόρους, έχουν ήδη αποδεσμευτεί και κομματικά στελέχη και προβλέπεται ότι θα συνεχίσουν να αποδεσμεύονται με έντονους ρυθμούς το επόμενο διάστημα, κυρίως από το ΠΑΣΟΚ το οποίο βρίσκεται στα πρόθυρα της διάλυσης. Οι κομματικοί μηχανισμοί της Αριστεράς έχουν στραμμένα τα βλέμματά τους προς αυτά τα στελέχη επειδή θεωρούν ότι τις πολιτικές τους μετακινήσεις ακολουθεί και η εκλογική τους πελατεία. Με αυτά τα δεδομένα, τα δούναι και λαβείν τα οποία είχαν αρχίσει την εποχή των περιφερειακών εκλογών, σήμερα βρίσκονται στο φόρτε τους.

Η Κουμουνδούρου, μανούλα στην ίντριγκα και στον παραγοντισμό, δεν θα άφηνε να πάει χαμένη μια τέτοια ευκαιρία. Τώρα μάλιστα με ανεβασμένα τα ποσοστά της από τις δημοσκοπήσεις δεν έχει το άγχος της εισόδου στην βουλή και μπορεί να φανεί πιο ανοιχτόχερα στις διαπραγματεύσεις. Ακούγεται ότι ήδη την πρώτη θέση στο επικρατείας δεν την έχει υποσχεθεί σε κάποιο σύμμαχό της στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στην Σοφία Σακοράφα. Όμως, κάποιοι από τους πρόσφατους συμμάχους της Κουμουνδούρου στις περιφερειακές εκλογές φαίνεται ότι την εγκαταλείπουν και στρέφονται σε συνεργασίες πιο κοντά στο γενικότερο πατριωτικό κλίμα που έχει διαμορφωθεί μετά τις τελευταίες εξελίξεις στην πολιτική σκηνή. Οι κακές γλώσσες λένε πως η παρέα του Π. Λαφαζάνη σκέφτεται ακολουθήσει την παρέα του Ν. Μαριά στις αναζητήσεις της προς την ΣΠΙΘΑ του Μίκη Θεοδωράκη. Ίδωμεν...

Η “΄σύναξη” των μικρομάγαζων...

Αν είσαι αριστερός και έχεις προϋπηρεσία στη KGB ίσως να τους είχες ανακαλύψεις όλους αυτούς, οι οποίοι αποτελούν το προσωπείο για την δημοκρατική νομιμοποίηση υπόγειων διαδικασιών μηχανισμών που αναζητούν τρόπους χειραγώγησης της λαϊκής αγανάκτησης. Όμως ποτέ δεν είναι αργά! Το internet, το οποίο κάποιοι απ' αυτούς τους μηχανισμούς το μισούν βαθιά, έχει και τα καλά του. Αν δεν έχετε ακουστά για την “Ομάδα Αντίστασης Πλατείας Συντάγματος”, τους “Αποφασισμένους-Αγανακτισμένους”, την “Λαϊκή Συσπείρωση”, την “Δημοκρατική Αναγέννηση”, την “Συσπείρωση για τη Δημοκρατία”, το “Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας”, την “Ομάδα Αντίστασης στο Μεσοπρόθεσμο”, το “Δίκτυο Άμεσης Δημοκρατίας Ανδρίων” και άλλα παρόμοια σχήματα, είναι καιρός να τα μάθετε. Περισσότερα εδώ:

ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΟΥ "ΟΧΙ"

Ο Γιαννης Χοντζέας για τον Μίκη Θεοδωράκη

To 1974 ο “Λαϊκός Δρόμος” δημοσίευσε τρία κείμενα του Γιάννη Χοντζέα για τον Μίκη Θεοδωράκη υπό τον τίτλο “ΤΟ ΧΡΕΟΣ”. Τα κείμενα αυτά γράφτηκαν στο σύντομο διάστημα ανάμεσα στην επιστροφή του Χοντζέα από την μακρόχρονη εξορία του, μέχρι την αποχώρησή του από την ΕΔΑ το 1964. Όπως φαίνεται απ' τα περιεχόμενα τους, είναι ένα μέρος μόνο απ' όσα έγραψε γι αυτό το ζήτημα. Προς δόξα της πολυφωνίας και της ανοχής του διαφορετικού, που από τότε είχε αρχίσει να ανθίζει στην Αριστερά, δεν δημοσιεύτηκαν ποτέ στην "Αυγή" για την οποία προορίζονταν.

Αναδημοσιεύουμε ατό τον"ΛΑΪΚΟ ΔΡΟΜΟ" της 7 Σεπτεμβρίου 1974, την εισαγωγή της εφημερίδας και το 1ο κείμενο του Γ. Χοτζέα που απευθύνεται στο καθοδηγητικό όργανο της ΕΔΑ . Όλα τα κείμενα μπορείτε να τα διαβάσετε εδώ “Γιαννης Χοντζέας για Μίκη Θεοδωράκη”

«ΤΟ ΧΡΕΟΣ»

Γιομάτοι οι τοίχοι της Αθήνας από διαφημίσεις για το «Χρέος» του Μίκη Θεοδωράκη. Όσο για τους δίσκους και τις κασέτες με τα τραγούδια του, είναι γνωστό ότι κυριαρχούν στην αγορά. Αυτά από την μία πλευρά. Από την άλλη ό Μ. Θεοδωράκης συνομιλεί με τον κ. Καραμανλή, ιδρύει τη «Νέα Αριστερά», καταγγέλλει άλλους (;) που σφετερίστηκαν τον τίτλο και αναγγέλλει σχέδια επάνω σε σχέδια. Ή «Αυγή» παρόλα αυτά, γλείφει τα χείλη της όταν γράφει «ό Μίκης». Αυτά είναι γνωστά.

Κριτική στο Μέτωπο Α-Α και Αλαβάνο από την ΚΟΕ

 Αναδημοσίευση από την "ΑΥΓΗ"

Επανεξέταση της σχέσης με το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής αποφάσισε το καθοδηγητικό όργανο της ΚΟΕ, όπως ανέφερε στο Συντονιστικό του Μετώπου Α-Α ο εκπρόσωπος της οργάνωσης Χρ. Καραμάνος. Παράλληλα, η ΚΟΕ αποφάσισε να μην παραμείνει στη θέση του συντονιστή του σχήματος, αλλά να παραμείνει στο Συντονιστικό.

Συγκεκριμένα, στη συνεδρίαση του Συντονιστικού του σχήματος, το βράδυ της περασμένης Τρίτης, ο Χρ. Καραμάνος ενημέρωσε για τη διαπίστωση της ΚΟΕ πως τις τελευταίες μέρες υπήρξαν ορισμένες αρνητικές εξελίξεις στο Μέτωπο Α-Α. Αυτές, σύμφωνα με τον ίδιο, αφορούν "την υποτίμηση της διάστασης της 'νέας κατοχής' στις τοποθετήσεις του Μ. Α-Α, τον υπερτονισμό του αιτήματος των εκλογών και τη δημόσια εκπροσώπηση του Μ. Α-Α αποκλειστικά από τον σ. Αλέκο Αλαβάνο."

Παράλληλα, είπε ότι "μετά από τις αρνητικές αυτές εξελίξεις ο εκπρόσωπος της ΚΟΕ στο Συντονιστικό του Μ. Α-Α δεν μπορεί να έχει τη θέση του συντονιστή και παραιτείται από αυτή, παραμένοντας όμως στο Συντονιστικό".

Επίσης σημείωσε πως "είναι επίσης γνωστό ότι στη συνεδρίαση του Συντονιστικού στις 24/10/2011 ως ΚΟΕ παρουσιάσαμε μια πρόταση για την αναβάθμιση του Μ. Α-Α και τον μετασχηματισμό του στην κατεύθυνση ενός πραγματικά πλατιού και μαζικού Μετώπου, από κέντρο πολιτικών πρωτοβουλιών που είναι σήμερα.

Η ΚΟΕ θα επανεξετάσει την πρόταση αυτή ανάλογα με την αντιμετώπιση ή μη των προβλημάτων που προαναφέρθηκαν. Ευχόμαστε οι εξελίξεις να είναι τέτοιες, τα προβλήματα να ξεπεραστούν και να μπορέσουμε να συμβάλουμε σε μια γόνιμη πορεία αναβάθμισης και μετασχηματισμού του Μ. Α-Α".

μεγάλες ερμηνείες...

ήταν ωραία μια βδομάδα χωρίς κυβέρνηση και νέα μέτρα - να τις χιλιάσουμε..

Η τελευταία ευκαιρία

Αναδημοσίευση από το Erratum

Ύστερα από μια εβδομάδα και πλέον μιας εξευτελιστικής και κακοπαιγμένης παράστασης του θεσμικού κατεστημένου στη χώρα μας, μας ξημερώνει μια νέα εποχή «τεχνοκρατικής» διακυβέρνησης.

Δεν χωρά αμφιβολία πως από δω και μπρος πρέπει να ξεχάσουμε ότι ξέραμε και να προσαρμοστούμε στην ωμή πραγματικότητα της απόλυτης κρατικής βίας και αυθαιρεσίας. Οι μάσκες πέσανε και η ανικανότητα της πολιτικής ελίτ του τόπου να διαχειριστεί το παρόν, όχι μόνο φάνηκε πλέον ξεκάθαρα, αλλά άνοιξε και το δρόμο σε μια πρωτόγνωρη για τα Ελληνικά δεδομένα πολιτική «ανωμαλία», όπου ο «κυρίαρχος λαός» όχι μόνο δεν ερωτάται για τίποτα, αλλά αντιθέτως παραγκωνίζεται ψυχρά και καθίσταται απλός παρατηρητής του δικού του οικονομικού και κοινωνικού στραγγαλισμού.

Η παντοδυναμία των αγορών επέβαλε με τα ψευδεπίγραφα «διλλήματα» της και με την ουσιαστική κατάλυση κάθε δημοκρατικής έννοιας, ακόμα και αυτής της δήθεν Αστικής Δημοκρατίας, την δική της εκδοχή κυβέρνησης από διεκπεραιωτές τραπεζίτες και τεχνοκράτες. 

Τα κυρίως αστικά κόμματα, απεμπόλησαν τις ευθύνες τους, μεταθέτοντας κάθε δική τους άμεση εμπλοκή στην πολιτική ζύμωση των τεκταινόμενων σ’ ένα μέλλον πιο «βατό» για τα ίδια, αφού όπως πιστεύουν η «μεταβατική» κυβέρνηση των τεχνοκρατών, θα τους μεταβιβάσει την εξουσία και πάλι ύστερα από την ολοκλήρωση του καταστροφικού της έργου. Ενός έργου που τα ίδια τα αστικά κόμματα δεν μπορούσαν να φέρουν σε πέρας, σκοντάφτοντας στην Λαϊκή αντίδραση και το τεράστιο πολιτικό κόστος που αυτή συνεπάγεται. 

Το μέλλον τους όμως δεν είναι τόσο απλά προσδιορίσιμο, αλλά  μάλλον θα εξελιχθεί σε κατακερματισμό και εκ νέου σύσταση πολιτικών οργανισμών με διαφορετικά από τώρα πολιτικά προτάγματα και διαχειριστικά μοντέλα. Το πολιτικό τοπίο αρχίζει να αλλάζει ριζικά, ακόμα και για τα κόμματα της Αριστεράς. Η παλαιότερα διαφαινόμενη ανικανότητα όλων των Αριστερών κομμάτων και ρευμάτων να συλλάβουν σωστά και να αποκωδικοποιήσουν τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις, είναι πλέον πρόδηλη και οδηγεί αναπόφευκτα στην αναδιοργάνωση των υπαρκτών σχηματισμών και στην ανατροπή κάθε μέχρι σήμερα γνωστής ιδεολογικής «ισορροπίας». 

Η καλύτερη άμυνα είναι συνήθως η επίθεση

Αναδημοσίευση από το REDNoteBook

Συνέντευξη με τον Τζον Χόλογουει

 

Γράφετε στην παράδοση του αυτόνομου μαρξισμού, δίνοντας έμφαση στους αντικαπιταλιστικούς αγώνες στο επίπεδο της καθημερινής ζωής. Για όποιον δεν είναι εξοικειωμένος με το γράψιμό σας, μπορείτε να μας εξηγήσετε πώς αναπτύχθηκαν αυτές οι ιδέες μέσα από τη δουλειά σας στα βιβλία σας «Ας αλλάξουμε τον κόσμο χωρίς να καταλάβουμε την εξουσία» και «Ρωγμές στον καπιταλισμό»;

Ναι, νομίζω ότι πρέπει να αρχίσουμε από την καθημερινότητα της πάλης ενάντια στον καπιταλισμό, να δούμε δηλαδή ότι η αντίσταση στον καπιταλισμό αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ζωής στην καπιταλιστική κοινωνία. Αν δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό, τότε ο αγώνας ενάντια στον καπιταλισμό γίνεται αναπόφευκτα ελιτίστικος και αυτοκαταστροφικός.

Η συζήτηση αυτή ξεκίνησε στη Δυτική Γερμανία στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Υποστηρίχτηκε τότε ότι ο καλύτερος τρόπος για να κατανοήσουμε τη φύση του καπιταλιστικού κράτους είναι να το δούμε ως μια ιδιαίτερη μορφή της σχέσης μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας. Με άλλα λόγια, να το δούμε με τον τρόπο που επιχείρησε ο Μαρξ να αναλύσει τις διάφορες μορφές των καπιταλιστικών κοινωνικών σχέσεων (χρήμα, κεφάλαιο, τόκους κ.ο.κ.), ανάγοντάς τες δηλαδή στις θεμελιώδεις μορφές των κοινωνικών σχέσεων και, σε τελική ανάλυση, στο διττό χαρακτήρα της εργασίας στην καπιταλιστική κοινωνία.

Το σημαντικό είναι ότι με τον τρόπο αυτό η καπιταλιστική φύση του κράτους εντοπίζεται όχι στις λειτουργίες του, αλλά στην ίδια την ύπαρξή του ως μια κοινωνική μορφή διαφορετική από άλλες κοινωνικές μορφές. Είναι η ανάδειξή του σε ιδιαίτερη μορφή αυτή που διαμορφώνει το κράτος ως καπιταλιστικό. Αυτό που είναι προφανές κατά έναν τρόπο, είναι το γεγονός ότι το κράτος (από την ίδια την ύπαρξή του) παίρνει ό,τι είναι κοινό μακριά από μας και το παραδίδει σε πληρωμένους λειτουργούς. Αυτό είναι που κάνει το κράτος καταπιεστικό και ξένο, ανεξάρτητα από το τι κάνει στην πραγματικότητα.

Το κίνημα της 25ης Μάη και οι επερχόμενες εκλογές

Οι κομματικοί μηχανισμοί της Αριστεράς – κοινοβουλευτικοί και εξωκοινοβουλευτικοί - αναθάρρησαν μετά τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις. Οι εκλογές είναι το βασικό πεδίο της πολιτικής τους δράσης. Γιαυτό, μετά τις φουρτούνες που ξεσήκωσε το κίνημα των πλατειών και οι κοινωνικές αναταράξεις της προηγούμενης περιόδου, νοιώθουν τώρα ότι πλέουν σε πελάγη που τα γνωρίζουν καλά. Από την στιγμή που εμφανίστηκε στον ορίζοντα  το λιμάνι των εκλογών, άρχισαν να παίζουν τα βιολιά της εκλογικής μάχης. Άλλα, ενταγμένα στις ορχήστρες του παραγοντισμού, που αποτελεί την συνεκτική ύλη των μηχανισμών της αριστεράς,  αποβλέπουν στον προσεταιρισμό του πολιτικού προσωπικού του καταρρέοντος κυβερνητικού κόμματος. Άλλα πάλι ενδεδυμένα με δήθεν κινηματικούς μανδύες, αποβλέπουν στον προσεταιρισμό της λαϊκής αγανάκτησης...

Το κίνημα της 25ης Μάη πέτυχε έναν από τους πιο βασικούς του στόχους, ανέτρεψε την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Όμως, όπως και το ποδήλατο, για να σταθεί όρθιο θα πρέπει να προχωρήσει. Τώρα είναι η ώρα για το επόμενο βήμα. Ποίο θα είναι όμως αυτό; Θα παραμείνει μόνο στην λογική συγκρότησης αυτόνομων θεσμών λαϊκής συμμετοχής ή θα παρέμβει στην μάχη των εκλογών; Η λαϊκή δυσαρέσκεια θα εκφραστεί και πάλι μέσω της αποχής ή θα χειραγωγηθεί και από τους χρεοκοπημένους κομματικούς μηχανισμούς της Δεξιάς και της Αριστεράς;

Στην σημερινή συγκυρία προβάλει η ανάγκη όχι μόνον αμυντικά να περιφρουρήσει την αυτονομία του απέναντι στις πολλαπλές επιθέσεις που δέχεται , αλλά κυρίως να βγει μπροστά και να καταγράψει την λαϊκή αγανάκτηση και εντός του κράτους (το οποίο αποτελεί μια ιδιαίτερη μορφή συμπύκνωση της ταξικής πάλης)  κόντρα στις διαχειριστικές πολιτικές - δεξιές και αριστερές – που προβάλλουν τα σκουριασμένα στηρίγματα του πολιτικού συστήματος. Προς αυτή την κατεύθυνση, μήπως θα πρέπει να γίνει ένα βήμα παραπέρα με την κάθοδο στις εκλογές μιας λίστας των υπερασπιστών της “άμεσης δημοκρατίας” που θα συγκροτηθεί από λαϊκές συνελεύσεις και άλλες αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες;

Διατυπώνοντας αυτές αυτές τις απόψεις μας, δεν προσπαθούμε να κάνουμε κάποια συγκεκριμένη πολιτική πρόταση, αλλά να ανοίξουμε την συζήτηση για ένα ζήτημα που κατά την γνώμη μας απασχολεί αρκετό κόσμο. Προσπαθούμε κυρίως να εκφράσουμε τις αγωνίες ενός κόσμου που έχει το δίλημμα ότι δεν θέλει να πάει χαμένη η ψήφος του στις ερχόμενες εκλογές, άλλα ταυτόχρονα δεν θέλει με την ψήφο του να στηρίξει πολιτικά αφερέγγυους και αντιδημοκρατικούς μηχανισμούς, που άλλα υπόσχονται, άλλα κάνουν και κατά βάθος άλλα σχεδιάζουν...