Η Αριστερά αλλού στήνει “ομπρέλες” και αλλού αποζητά “σκιά”...

Πρέπει «να λερωθούν»

Τέλος, υπάρχουν τμήματα της ριζοσπαστικής Αριστεράς που φαντασιώνονται αριστερά μετωπικά σχήματα, καθιστώντας τις επιθυμίες τους οδηγό για την ανάλυση της πραγματικότητας. Η κοινωνική κίνηση δεν επιτρέπει τέτοιες φαντασιώσεις. Από πουθενά δεν προκύπτει ότι ακόμα και στην πιο άγρια κοινωνική εξέγερση που μπορεί κανείς να φανταστεί, ο λαός θα αναζητήσει αριστερή διέξοδο από την κρίση, σε κομμάτια που μέχρι σήμερα έχουν πολύ μικρή κοινωνική ανταπόκριση. Εκτός κι αν προσδοκούμε θαύματα! Το βασικό ερώτημα που θα πρέπει να απαντήσουν αυτά τα τμήματα της Αριστεράς -στον εαυτό τους πρώτα απ’ όλα- είναι αν θέλουν να συμβάλουν πραγματικά σε μία ριζοσπαστική λύση, στη σημερινή πολιτική κατάσταση. Αν η απάντηση είναι καταφατική, τότε πρέπει να αποφασίσουν «να λερωθούν».

Η πολιτική λύση, σήμερα, θα είναι εκ των πραγμάτων εντός του αστικού συστήματος. Η συνειδητοποίηση αυτού του γεγονότος, αλλά, κυρίως, η δημόσια παραδοχή του, είναι αναγκαία συνθήκη προκειμένου να πάψουμε να κοροϊδεύουμε εαυτούς και αλλήλους και να εκπονήσουμε ένα σχέδιο για τη συμμετοχή μας σε ένα ευρύ λαϊκό μέτωπο. Σε αυτό θα συμβάλλουμε ως μία συνιστώσα. Καταρχάς, χωρίς αξιώσεις ηγεμονίας, χωρίς απαιτήσεις ηγετικού ρόλου για το προβεβλημένο ή μη πολιτικό προσωπικό της Αριστεράς.

Έτσι μόνο θα επιτύχουμε να συνδεθούμε με την κοινωνική κίνηση και το λαϊκό ριζοσπαστισμό, να ανασυγκροτήσουμε την Αριστερά, να διαχωριστούμε από τις άλλες δυνάμεις στη βάση πραγματικών πολιτικών αντιθέσεων στους κόλπους του κινητοποιούμενου λαού, να ξανασυνδέσουμε την Αριστερά με πλατύτερα ακροατήρια, να δοκιμάσουμε τις απόψεις μας και να δοκιμαστούμε στο πραγματικό πολιτικό πεδίο, στο φως του ήλιου και όχι υπό σκιάν.

(απόσπασμα από το κείμενο “Αριστερά υπό σκιάν” του Βαλάντη Στεργίου που δημοσιεύτηκε στο “δρόμο”)

Η βασική θέση του κειμένου είναι ότι “Η πολιτική λύση, σήμερα, θα είναι εκ των πραγμάτων εντός του αστικού συστήματος”. Αυτή την θέση ένα μεγάλο κομμάτι της Αριστεράς ενώ την ενστερνίζεται στην πράξη με το περιεχόμενο αλλά και την μορφή των προτάσεων που κάνει για την έξοδο από την κρίση, στις διακηρύξεις μασάει τα λόγια του. Η Αριστερά μπροστά στην κρίση τελεί υπό σύγχυση και δεν μπορεί να συνδυάσει κάτω από ενιαία πολιτική γραμμή παράλληλους στόχους που από την μια να βελτιώνουν την θέση του κόσμου της εργασίας εντός του αστικού συστήματος και από την άλλη να αποτελούν βήματα και να ανοίγουν τον δρόμο για τον “άλλο κόσμο” που είναι εφικτός. Η σύγχυση ανάμεσα στους στρατηγικούς στόχους και στις ταχτικές κινήσεις δημιουργεί αντιφατικές (συγκρουόμενες και αλληλοαναιρούμενες) επιλογές οι οποίες δεν μπορούν να αποκτήσουν κοινωνικά ερείσματα και οδηγούν στην πολιτική περιθωριοποίηση. Αυτό το αποτέλεσμα καταγράφεται και σε όλες τις δημοσκοπήσεις, όπου ενώ η κρίση του πολιτικού συστήματος και των κομμάτων του δικομματισμού είναι εμφανής και γενικευμένη, η αριστερά δεν κερδίζει τίποτα το ουσιαστικό απ' αυτήν...

Μια εξαίρεση αποτελεί το τελευταίο βιβλίο του Κώστα Βεργόπουλου, το οποίο χωρίς προκαταλήψεις και ιδεολογικές σκοπιμότητες από μικροκομματικές ανάγκες επιβίωσης αποδέχεται την θέση ότι “Η πολιτική λύση, σήμερα, θα είναι εκ των πραγμάτων εντός του αστικού συστήματος” και διερευνά ζητήματα που παραμένουν αναπάντητα καθώς και ευρύτερες πλευρές μιας παρόμοιας πολιτικής προοπτικής.

Αντίθετα με τον Κ. Βεργόπουλο, πολιτικοί σχηματισμοί της Αριστεράς, αυτή την αντιφατική τους στάση ως προς τον χαρακτήρα της πολιτικής πρότασης που κάνουν, επιχειρούν συχνά να την καλύψουν με την θεωρία των “μεταβατικών προγραμμάτων”. Όμως δεν μπορούν να ξεπεράσουν μια κρίσιμη πολιτική αδυναμία στην διαμόρφωση των πολιτικών τους στόχων: Οι “μεταβατικοί στόχοι” δεν συγκροτούν αυτοτελείς πολιτικές κατακτήσεις, οι οποίες έτσι κι αλλιώς θα αποτελούν κατακτήσεις για τον κόσμο της εργασίας, χωρίς να έχουν την ανάγκη της πραγμάτωσης άλλων αναγκαίων προϋποθέσεων και την επίτευξη και άλλων παράλληλων στόχων.

Η Γερμανία σκέπτεται σοβαρά την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα

Οι τελευταίες εξελίξεις για το χρέος της Ιταλίας και ένα δημοσίευμα στο SPIEGEL “Merkels Experten lehnen Italien-Rettung ab”πυροδότησαν τις συζητήσεις για το μέλλον της Ευρώπης. Τελικά απ' ότι φαίνεται η πρόσφατα νεοϊδρυθείσα  "πρωτοβουλία κατά του ευρώ και της Ε.Ε"  βρήκε αναπάντεχα συμμάχους στην καρδιά της Ε.Ε. Η προοπτική της διάλυσης της ΟΝΕ και της επιστροφής της Γερμανίας σε “εθνικό νόμισμα”  προβληματίζουν σοβαρά την άρχουσα τάξη της Γερμανίας.

Σύμφωνα λοιπόν με το ρεπορτάζ του περιοδικού, η Μέρκελ και οι σύμβουλοι της αποφάσισαν να ΜΗΝ τυπώσουν περαιτέρω χρήμα μέσω της αγοράς ομολόγων της Ιταλίας. Και αυτό διότι κρίνουν ότι το τεράστιο οικονομικό μέγεθος της Ιταλίας (η Ιταλία είναι μέλος του G7, δεν είναι ούτε η "Ελλαδίτσα", ούτε η Ιρλανδία) κάνει ασύμφορη τη διάσωση των τραπεζών της.

Μια πρώτη πληροφόρηση και σχολιασμός αυτού του θέματος εδώ: “ΕΚΤΑΚΤΟ: Το Spiegel μεταδίδει ότι η Γερμανία ΔΕ δέχεται να τυπώσει χρήμα για τις τράπεζες της Ιταλίας. Χαμός στην ευρωζώνη”

Αν φύγουμε από την ΟΝΕ και την ΕΕ, κινδυνεύουμε να πάθουμε ότι έπαθε η Ελβετία!

Πολλοί πολίτες της χώρας μας φοβούνται ότι αν φύγουμε από την ΟΝΕ και την ΕΕ, η Ελλάδα θα γίνει σαν Αλβανία ή Β. Κορέα γιατί το νόμισμά μας δεν θα μπορεί να σταθεί στα πόδια του, θα έχουμε τεράστιο πληθωρισμό και άλλα παρόμοια φαινόμενα που θα μας αναγκάσουν να πούμε το ψωμί ..ψωμάκι. Όμως απ' ότι φαίνεται ακόμα και αν τα πράγματα εξελιχθούν ακριβώς ανάποδα απ' αυτούς τους φόβους και η οικονομία μας δυναμώσει τόσο πολύ ώστε η δραχμούλα να ανατιμηθεί σε σχέση με το ευρώ, θα έχουμε πάλι προβλήματα με την οικονομία της χώρας!...

πράκτορας της ΣΤΑΖΙ

Το ευρώ κάτω από τον Γερμανικό έλεγχο έχει διδαχθεί τις τακτικές μεταμφίεσης που χρησιμοποιούσε η Στάζι. Αυτές οι τεχνικές εκτίθενται πρόσφατα σε έκθεση φωτογραφίας  που φιλοξενεί η γκαλερί Morgen Contemporary στο Βερολίνο.  Ακόμα και αν φύγει από η χώρα μας την  ΟΝΕ, το ευρώ θα βρει τρόπο να εισέλθει  ξανά στην οικονομία μας, επισυνάπτοντας σχέσεις με την δραχμούλα, οι οποίες θα  απειλούν με καταστροφή η παραγωγική βάση της οικονομίας μας  και θα βάζουν φουρνέλο στην εθνική μας υπόσταση...

Πόσο ύπουλο είναι το ευρώ; Διαβάστε το παρακάτω κείμενο που δημοσιεύεται στην “καθημερινή” για να μάθετε τι έπαθε η Ελβετία που το νόμισμά της (το ελβετικού φράγκο) ενισχύθηκε πρόσφατα 8,3% έναντι του ευρώ.

Ελβετοί αμειβόμενοι σε... ευρώ

Σε δραστικά μέτρα αναγκάζονται να καταφύγουν οι ελβετικές βιομηχανίες για να αντιμετωπίσουν τη δυσβάσταχτη ενίσχυση του ελβετικού φράγκου, 8,3% έναντι του ευρώ, το 2011. Ορισμένες αυξάνουν τις ώρες εργασίας των υπαλλήλων τους αλλά όχι και την αμοιβή τους, όπως η χημική βιομηχανία Lonza Group, ενώ άλλες σκέπτονται να πληρώνουν το προσωπικό τους σε ευρώ ή να συνδέσουν τους μισθούς με τις διακυμάνσεις στις συναλλαγματικές ισοτιμίες. Η Ομοσπονδία Εργατικών Συνδικάτων της χώρας, που εκπροσωπεί περίπου 380.000 εργαζομένους, βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με σημαντικό αριθμό εταιρειών που εξετάζουν την προοπτική να πληρώνουν το προσωπικό τους σε ευρώ.

Οι βιομηχανίες αναγκάζονται να καταφύγουν σε αυτά τα μέσα, καθώς η Κεντρική Τράπεζα της Ελβετίας έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά μετά τις αλλεπάλληλες απόπειρες να αποτρέψει την άνοδο του φράγκου. Δεν είναι, άλλωστε, η πρώτη φορά που οι εξαγωγείς βάλλονται από την ενίσχυση του νομίσματος, καθώς έχουν αντιμετωπίσει τρεις τέτοιες περιόδους στη διάρκεια των δύο τελευταίων δεκαετιών. Η ανοδική πορεία του φράγκου από τον Ιούνιο του περασμένου έτους και η αποτυχία της Τράπεζας της Ελβετίας να την αναχαιτίσει έχουν προκαλέσει την αντίδραση πολιτικών, που ζητούν την παραίτηση του προέδρου της Κεντρικής Τράπεζας, Φίλιπ Χίλντεμπραντ.

Μάρτα Χάρνεκερ: Για τα λάθη της Αριστεράς

Με αφορμή τις συζητήσεις που γίνονται για τις σχέσεις του παραδοσιακού εργατικού κινήματος και των κινητοποιήσεων που ταρακούνησαν τα νερά ενός βαλτομένου κοινωνικού ιστού, όπως ο αγώνας των ταξιτζήδων φέτος και των φορτηγατζήδων πέρσι το καλοκαίρι, ο αγώνας των κατοίκων της Κεραταίας και κυρίως το Κίνημα της 25ς Μάη, παρουσιάζουμε ένα απόσπασμα από την ομιλία της Μάρτα Χάρνεκερ με θέμα: «Οι προκλήσεις της Αριστεράς τον 21ο αιώνα: Η περίπτωση της Λατινικής Αμερικής». που έγινε πέρσι στις 9 Δεκεμβρίου 2010, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

(ολόκληρη η ομιλία εδώ: Μάρτα Χάρνεκερ:Οι προκλήσεις της Αριστεράς τον 21ο αιώνα)

Το 2ο τεύχος του "Ελευθεριακού Συνδικαλισμού"

Κυκλοφορεί το 2ο τεύχος του "Ελευθεριακού Συνδικαλισμού" (έκδοση της ΕΣΕ), στην Αθήνα μπορείτε να το αναζητήσετε:

- Αυτόνομο Στέκι (Ζωοδόχου Πηγής 95-97, Εξάρχεια)

- Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου - Χάρτου Αττικής (Λόντου 6, Εξάρχεια)

- Ελευθεριακό Στέκι Πικροδάφνη (Αγίου Βασιλείου & Παλαιών Πατρών Γερμανού 22, Μπραχάμι)

- Στέκι Μεταναστών - Κοινωνικό Κέντρο (Τσαμαδού 13-15, Εξάρχεια)

- Βιβλιοπωλείο ΝΑΥΤΙΛΟΣ (Χαρ. Τρικούπη 28, Αθήνα)

- ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ (Θεμιστοκλέους 37, Εξάρχεια)

- Βιβλιοπωλείο ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ (Γραβιάς 10-12, Εξάρχεια)

- Βιβλιοπωλείο ΕΝΔΕΛΕΧΕΙΑ (Κιάφας 5 & Ακαδημίας, Αθήνα)

- εκδόσεις ΚΨΜ (Ζωοδόχου Πηγής 55-57, Εξάρχεια)

- Βιβλιοπωλείο ΤΕΛΕΙΟΣ ΚΥΚΛΟΣ (Ανδρέα Μεταξά 12, Εξάρχεια)

- Βιβλιοπωλείο ΒΟΟΚ ΑRT (Παπαφλέσσα 56, Γαλάτσι)

Τι είναι η Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση;

αποσπάσματα από το Καταστατικό της ΕΣΕ:

Η Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση (Ε.Σ.Ε.) αποτελεί ένωση εργαζομένων που ασκεί συνδικαλιστική δράση με βάση τις αρχές του ελευθεριακού συνδικαλισμού.

Η ΕΣΕ θεωρείπως το μέλλον της κοινωνίας ανήκει στον κόσμο της εργασίας. Οι εργαζόμενοι παράγουν τον κοινωνικό πλούτο, όμως είναι αποκλεισμένοι από αυτόν. Η κοινωνική απελευθέρωση είναι αναγκαία και επιτακτική. Ο κόσμος της εργασίας πρέπει να πάρει στα χέρια του τις τύχες του.

Ανακοίνωση του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής σχετικά με τις εξαγγελίες του υπουργού Δικαιοσύνης Μ. Παπαϊωάννου

 
Ανακοίνωση του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής σχετικά με τις εξαγγελίες του υπουργού Δικαιοσύνης Μ. Παπαϊωάννου

Ο υπ. Δικαιοσύνης εξήγγειλε χθες μια σειρά μέτρων σχετικά με τους νόμους περί ναρκωτικών, το ίντερνετ καθώς και την αντιμετώπιση των κοινωνικών εκδηλώσεων και διαμαρτυριών με την ενίσχυση των κατασταλτικών μέσων.

Η αποποινικοποίηση της χρήσης και του χρήστη καθώς και η ανάληψη της ευθύνης από το δημόσιο σύστημα υγείας της παροχής των θεραπευτικών μεθόδων απεξάρτησης είναι στοιχειώδη μέτρα κατακτημένα στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης εδώ και δεκαετίες, κατακτήσεις των κοινωνιών και των κινημάτων και έπρεπε να είχαν παρθεί προ καιρού. Η δίωξη και η φυλάκιση του χρήστη ουσιών δεν αποτελεί λύση στο πρόβλημα των ναρκωτικών και οδηγεί στον άδικο εγκλεισμό στις φυλακές εξαρτημένους ανθρώπους ως κοινούς εγκληματίες.

Ωστόσο αποτελεί προφανή αντίφαση και υποκρισία η εξαγγελία ενός τέτοιου μέτρου την ίδια ώρα που η κυβερνητική πολιτική κατεδαφίζει το κράτος πρόνοιας και συστηματοποιεί την περιστολή της δημοκρατίας και των λαϊκών και εργατικών κατακτήσεων. Σκληραίνει δηλαδή τους κοινωνικούς όρους που οδηγούν τον κόσμο και κυρίως την νεολαία στα αδιέξοδα και την απελπισία και αποτελούν υπόβαθρο της εξάπλωσης των ναρκωτικών.

Μια παλιά συνέντευξη του Ζίζεκ στο περιοδικό "Κ"

 Αναδημοσιεύμε μια παλιά (Δεκέμβρης 2007 - Ιανουάριος 2008) συνέντευξη του Ζιζεκ  στο περιοδικό "Κ",  η οποία εκείνη την εποχή είχε δημοσιευθεί ηλεκτρονικά στην ιστοσελίδα "μετά την εφημερίδα".

Ειρωνευόμενος όσους επιμένουν οτι ζούμε στην εποχή του Τέλους των ιδεολογιών ο Σλάβοι Ζίζεκ, ο διασημότερος Ευρωπαίος φιλόσοφος του καιρού μας, απαντά αναλύοντας… τις τουαλέτες σε Αμερική, Γαλλία και Γερμανία. «Οι Γερμανοί» λέει, «κοιτούν τα περιττώματα τους, οι Γάλλοι τα εξαφανίζουν ενω οι Αμερικανοί τα αφήνουν να επιπλέουν στο νερό. Τραβήξτε το καζανάκι και θα βρεθείτε ακριβώς μέσα στην ιδεολογία». Χρησιμοποιώντας συστηματικά στον λόγο του αντιστροφές των διαλεκτικών σχημάτων αυτού που αποκαλούμε κοινή λογική, προκαλεί όσους βολεύονται στα σχήματα της πολιτικής ορθότητας της εποχής μας. Θεωρεί οτι ο ρόλος των διανοοπυμένων σήμερα είναι να οδηγούν τις κοινωνίες μας στην διατύπωση των σωστών ερωτήσεων και οχι να δίνουν απαντήσεις.

Ο Σλοβένος κοινωνιολόγος, φιλόσοφος και εκσυγχρονιστής της ψυχαναλυτικής θεωρίας του Λακάν βρέθηκε στις αρχές του μήνα στην Μάνη για τις ανάγκες των γυρισμάτων της δεύτερης ταινίας του με τίτλο «Ο οδηγός του διεστραμμένου στην ιδεολογία», όπου εξηγεί με παραστατικό τρόπο τις απόψεις του για το πως η δήθεν μετα-ιδεολογικοποιημένη εποχή μας είναι στην πραγματικότητα απολύτως ποτισμένη (σε κάθε πτυχή της) απο τις ιδεολογίες. Δυο μέρες αργότερα στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Παντείου Πανειστημίου επιτέθηκε στους Οικολόγους «που κατασκευάζουν μια θρησκευτική εικόνα της Φύσης», στους Αμερικανούς «που έχουν κάνει πραξικόπημα στην παγκοσμιοποίηση» και τον καπιταλισμό που ‘δείχνει να μην χρειάζεται πια την δημοκρατία για να αναπτυχθεί».

Κώστας Βεργόπουλος: «Γινόμαστε είλωτες, χάνουμε την ελευθερία μας»

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "δρόμος"

Συνέντευξη στον Μιχάλη Σιάχο

Για επιστροφή στην πριν το Σόλωνα εποχή με την ανάπτυξη της νέας ειλωτείας κάνει λόγο -μιλώντας στο Δρόμο- ο Kώστας Βεργόπουλος, καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Paris VIII, τονίζοντας ότι η τελευταία απόφαση της Συνόδου Κορυδής δεν αντιμετωπίζει το ζήτημα του χρέους, το οποίο δεν μετριάζεται, αλλά οξύνεται ακόμη περισσότερο.  Επίσης, χαρακτηρίζει την κρίση παγκόσμιο και συστημικό φαινόμενο, υπογραμμίζοντας ότι «το καπιταλιστικό σύστημα βρίσκεται σήμερα σε αποδόμηση». Αναφερόμενος στο Κίνημα των Πλατειών σημειώνει ότι «είναι το μόνο στοιχείο ελπίδας, υγείας, συνεπούς αντίδρασης της κοινωνίας», επισημαίνοντας ότι «η Ελλάδα, σήμερα, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του παγκόσμιου μετώπου ενάντια στη θλιβερή κατάσταση της χρηματοπιστωτικής κατοχής».

Πώς εκτιμάτε την τελευταία απόφαση του Συμβουλίου Κορυφής, που αφορά την Ελλάδα; Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση επέστρεψαν (πανηγυρίζοντας για άλλη μια φορά) ως «νικητές». Εσείς πώς «διαβάζετε» αυτή την απόφαση;
Με αυτή την απόφαση η Ελλάδα αφενός μεν απομονώθηκε από τις ομοιοπαθείς χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, αφετέρου, δε, δεν θεσπίστηκε ευρωπαϊκός μηχανισμός διάσωσης των προβληματικών χωρών της Ευρωζώνης. Έπειτα, με την ίδια απόφαση προστίθενται νέα δάνεια για την αποπληρωμή των παλιών, ώστε το συνολικό Χρέος να συσσωρεύεται, ενώ ταυτόχρονα το εθνικό εισόδημα συρρικνώνεται. Συνεπώς, το πρόβλημα φερεγγυότητας του ελληνικού Χρέους δεν μετριάζεται, αλλά οξύνεται ακόμη περισσότερο, παρά τις θυσίες των μισθωτών.

Να επιτεθούμε στην Τουριστική Βιομηχανία

Αναδημοσίευση από τους "Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα"

Εν μέσω υστερικών κραυγών των ΜΜΕ καθώς και της οικονομικής και πολιτικής ελίτ σχετικά με το χτύπημα του τουρισμού από απεργίες και διαδηλώσεις αντιπαραθέτουμε δύο κείμενα και κάποιες ειδήσεις σχετικά με την τουριστική βιομηχανία.Τα χτυπήματα στον τουρισμό που επιφέρουν οι ταξιτζήδες φέτος και οι φορτηγατζήδες πέρισυ, οι αποκλεισμοί της Ακρόπολης από τους συμβασιούχους, τα μπλοκαρίσματα των δρόμων και οι συγκρούσεις στο κέντρο της μητρόπολης είναι χτυπήματα στην καρδιά της καπιταλιστικής μηχανής. Η αποδόμηση της κρατικής προπαγάνδας σχετικά με το κοινό εθνικό συμφέρον που ενυπάρχει στην ανάπτυξη της τουριστικής βιομηχανίας δεν μπορεί παρά να ξεκινάει από την αποδόμηση του ίδιου του κοινού εθνικου συμφέροντος. Έτσι κι ‘ αλλιώς οι προλετάριοι δεν έχουν κανένα συμφέρον από την ομαλή ροή ανθρώπων και εμπορευμάτων. Άλλο συμφέρον έχουν λοιπόν οι φτωχοί και άλλο οι πλούσιοι…

η συνέχεια εδώ: [Να επιτεθούμε στην Τουριστική Βιομηχανία ]

Η Ελλάδα έχει γίνει πλέον “μπανανία”;

Με τον όρο Μπανανία χαρακτηρίζεται το κράτος στο οποίο δε λειτουργούν σωστά οι θεσμοί και οι κρατικοί μηχανισμοί. Ο μειωτικός αυτός όρος χρησιμοποιείται για να περιγράψει μικρά κράτη, πολιτικά ασταθή και συνήθως εξαρτώμενα σε περιορισμένη γεωργική παραγωγή και κυβερνώμενα από μία μικρή αυτοεκλεγμένη συνήθως πλούσια και διεφθαρμένη κλίκα. Προφανής είναι η αναφορά σε τριτοκοσμικές χώρες της Αφρικής ή της Λατινικής Αμερικής που κατά τη συνήθη αντίληψη είναι μπανανοπαραγωγές χώρες. (Βικιπαίδεια )

Μπανανία ( Banana Republic) ήταν και η χώρα όπου εκτυλίσσεται η ιστορία της ταινίας με τον Πίτερ Σέλερς «Το ποντίκι που βρυχάται». Ο χαρακτηρισμός μπανανία για την Ελλάδα ξεκίνησε σε δημοσιεύματα κυρίως του εξωτερικού κατά την περίοδο της δικτατορίας της 21ης Απριλίου. Όμως συνεχίστηκε και μετά την μεταπολίτευση και στις μέρες μας έχει ευρύτατη χρήση από τους εθνικοπατριώτες - δεξιούς, του μεσαίου χώρου αλλά και αριστερούς - που απαιτούν από το κράτος να σταθεί στα πόδια του...

( Γράψτε τον και αυτόν στο "αντιμπανανικό μέτωπο"...)

Το ΚΚΕ κάνοντας φιλότιμες προσπάθειες να κρύψει τον ξύλινο τρόπο σκέψης του καταφεύγει στην χρήση όρων και εννοιών που δεν έχουν σαφή ταξικό και πολιτικό προσδιορισμό. Η “μπανανία”, όπως και “πλουτοκρατία”, έχουν ιδιαίτερη βαρύνουσα σημασία σε αυτό το ...αντιξύλινο λεξιλόγιο. Είναι αποκαλυπτικά τα παρακάτω δημοσιεύματα του “ριζοσπάστη”:

- Κυβέρνηση μπανανίας

- Μπανανία «Η ΕΛΛΑΣ»

- Η "μπανανία" της κυβέρνησης Σημίτη

Ακόμα και στο Indymedia γίνονται αναδημοσιεύεις, όπως:

- Ελλαδάρα-Nα τη χαιρόμαστε την μπανανία μας!!! από RED ALER

Αλλά και η ΑΥΓΗ δεν πηγαίνει πίσω:

- Η Μπανανία του Μνημονίου

Ο Κώστας Ζουράρις, χαρακτηρίζει και αυτός την χώρα μας “μπανανία”, αλλά έχει μπερδέψει τα πράγματα. Θεωρεί τα καθεστώτα όπου το Κόμμα ταυτίζεται με το Κράτος (όπως ήταν τα καθεστώτα των χωρών του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού) ότι είναι και αυτά μπανανίες:

-Κράτος μπανανία, πλήρως ταυτισμένο με το κόμμα

Εκτός από την ΑΥΓΗ και η Χρυσή Αυγή χρησιμοποιεί αρκετά συχνά τον όρο “μπανανία”:

-Ελλάς του 2009: Σαν να λέμε Μπανανία…

Όμως, συνήθως προσθέτει και ένα δικό της επιθετικό προσδιορισμό που καταλήγει σε -ιστάν, για να δώσει πιο ...αντιδυτική (ανατολίτικη) κατεύθυνση στον όρο:

-Μπανανία Ελλαδιστάν: Σύμβουλος του πρωθυπουργού Ιταλός, μέλος της Λέσχης Μπίλντενμπεργκ

-«ΟΜΠΑΜΟΜΑΝΙΑ ΣΤΗΝ ΜΠΑΝΑΝΙΑ»: ΓΡΑΙΚΥΛΙΣΤΑΝ 2008

Την γραμμή της “χρυσής αυγής” ακολουθούν και άλλοι, όπως εδώ:

-Μπανανία Γαργαριστάν!

Μερικοί για να κάνουν πιο κατανοητή την σημασία της έννοιας “μπανανία”, δεν αρκούνται σε λέξεις, αλλά καταφεύγουν σε εικόνες, όπως εδώ:

Μπανανία έγινε η Ελλάδα!!

και εδώ:

-Κατάφεραν να μας κάνουν την “μπανανία” της Ευρώπης

Δυστυχώς σήμερα θα δημοσιεύσουμε ένα ντοκουμέντο που δείχνει ότι τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά απ' ότι τα φαντάζονται όλοι όσοι κρούουν το κώδωνα του κινδύνου και αγωνιούν για να μην εκφυλιστεί η χώρα μας σε “μπανανία”. Δεν είναι μόνον ότι  οι πλουτοκράτες της Ευρώπης - με μπροστάρηδες του Γερμανούς - οι οποίοι έχουν αγοράσει τα πιο ωραία μέρη της πατρίδα μας για να κάνουν τις διακοπές τους. Δεν έχει μόνον αλλοιωθεί το αίμα της φυλής μας από τους χιλιάδες μετανάστες που έχουν συσσωρεύσει στην χώρα μας, οι οποίοι με τους γάμους συνάπτουν με τον γηγενή πληθυσμό έχουν γεμίσει τον τόπο με μπάσταρδα ελληνόπουλα...

Έχει αλλοιωθεί ακόμα η χλωρίδα και η πανίδα της χώρας μας. Εκεί λοιπόν “που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα”, τα δικά μας τα πουλιά, τα ελληνικά τα πουλιά, δεν πέφτουν πλέον “νεκρά στην υψικάμινο” γιατί έχουν εξοντωθεί από τα φυτοφάρμακα. Εκεί λοιπόν τώρα ζουν και βασιλεύουν τα κατ' εξοχήν πουλιά που ευδοκιμούν στις μπανανίες, οι ΠΑΠΑΓΑΛΟΙ! Παρουσιάζουμε λοιπόν μια αποικία ΠΑΠΑΓΑΛΩΝ που έχει εγκατασταθεί στο κέντρο της ΑΘΗΝΑΣ, δίπλα σε κεντρική λεωφόρο:

Η κατοικία των παπαγάλων

Κάτοικοι της περιοχής μας ενημέρωσαν ότι αυτοί οι Παπαγάλοι έχουν επισυνάψει ερωτικές σχέσεις με κάργιες που κυκλοφορούν εκεί, με αποτέλεσμα να έχει εμφανιστεί στην χώρα μας και ένα νέο είδος πτηνού, ο “καργιοπαπαγάλος”!...

Υ.Γ. Το ντοκουμέντο με τους παπαγάλους είναι αληθινό. Δημοσιεύουμε και απόσπασμα χάρτη στο χώρο που έχει γυριστεί, ώστε όσοι το αμφισβητούν, αν θέλουν  να επισκεφθούν την περιοχή και να δουν με τα ίδια τους τα μάτια τους παπαγάλους. Αν σταθούν τυχεροί, ίσως δουν και κανένα καργιοπαπάγαλο...