Κατανοώντας την κίνηση του πλήθους στις πλατείες: Εφτά κείμενα για την χειραφετική πολιτική και την δημοκρατία στην μόνιμη κατάσταση εκτάκτου ανάγκης

Το εξώφυλλο της μπροσούρας

Στα μέσα περίπου του προηγούμενου μήνα κυκλοφόρησε από τις "Εκδόσεις του Πλήθους" και μοιράστηκε στην Πλατεία Συντάγματος μια συλλογή κειμένων με τον τίτλο "Κατανοώντας την κίνηση του πλήθους στις πλατείες: Έξη κείμενα για την χειραφετική πολιτική και την δημοκρατία στην μόνιμη κατάσταση εκτάκτου ανάγκης". Στην επόμενη ηλεκτρονική επανέκδοση προστέθηκε άλλο ένα ακόμα κείμενο. Αυτή η τελευταία έκδοση περιλαμβάνει τα παρακάτω κείμενα, τα οποία αξίζει να τα διαβάσετε:

Αντί Προλόγου, Μία επιστολή του Slavoj Žižek

1. Το πλήθος στην πλατεία και στο κέντρο των πολιτικών εξελίξεων, του Κώστα Δουζίνα

2. Μόνιμη κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, του Slavoj Žižek

3. Προς έναν νέο τύπο χειραφετικής πολιτικής: Από τη Λατινική Αμερική μέχρι τη Μαδρίτη και την Αθήνα πολλοί «νέοι κόσμοι» είναι ήδη εδώ!, του Κώστα Χαριτάκη

4. Μαθαίνοντας από τις πλατείες, του Σταύρου Σταυρίδη

5. Πρέπει ακόμη να μιλάμε για δημοκρατία; του Jacques Rancière

6. Επαναοικειοποίηση των κοινών στον κομμουνισμό, του Michael Hardt

7. Επτά λέξεις κλειδιά για την εμπειρία της Μαδρίτης-πλατεία Sol,15M, του Guillermo Kaejane

- Όλα μαζί είναι αναδημοσιευμένα [εδώ].

- Σε μορφή pdf μπορείτε να τα κατεβάσετε και από [εδώ].

Ο “αγανακτισμένος” Παύλος Τσίμας και η Κουμουνδούρου...

Για τον Παύλο Τζίμα είχαμε αναφερθεί πρόσφατα στο κείμενό μας “Ο δικηγόρος του Μ. Θεοδωράκη και ο ...Αριστείδης Μπαλτάς”, όπου καταγράψαμε την σύμπλευσή του με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης της Κουμουνδούρου στην ανάδειξη του σερ Βασιλείου Μαρκεζίνη σαν  το νέο εξέχον πρόσωπο στην πολιτική σκηνή. Μερικά συνθήματα στους τοίχους και ένα πρόσφατο δημοσίευμα στην ιστοσελίδα “πιτσιρίκος”  με τον τίτλο "Και ο Παύλος Τσίμας αγανακτισμένος" (αξίζει να το διαβάσετε αν δεν το έχετε ήδη κάνει), μας θύμισαν την εποχή που η Κουμουνδούρου ήθελε να κάνει  τον Παύλο Τζίμα γενικό δερβεναγά στα δικά της ΜΜΕ. Αναδημοσιεύουμε μερικά αποσπάσματα από τον τύπο εκείνης της περιόδου:

1. Απόσπασμα από το κείμενο "ΣΥΝασπισμός media group" ("Ελευθεροτυπία" - 06/07/2008)

Πριν από τέσσερις μήνες ο πρόεδρός του Αλ. Τσίπρας και ο γραμματέας Ν. Χουντής είχαν συγκαλέσει μια άτυπη σύσκεψη μελών της Κεντρικής Επιτροπής, τα οποία έχουν εμπειρίες στα ΜΜΕ, όπως οι Ν. Βούτσης, Ν. Φίλης, Γ. Χελάκης, Αγ. Τσέκερης και ο υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου Α. Καρύντζης. Θέμα της, να εξεταστούν οι δυνατότητες που υπάρχουν ώστε η επικοινωνία του κόμματος να ενταχθεί σε ενιαία στρατηγική, οι ιδέες του να αποκτήσουν «πολλαπλασιαστές» στην κοινή γνώμη, τα έντυπά του να εκσυγχρονιστούν και τα στελέχη του να ασκηθούν σε σύγχρονες μεθόδους επαφής με τους έλληνες ψηφοφόρους.

Τις προτεινόμενες αλλαγές βλέπουν θετικά τόσο οι Γ. Σταθάκης (πρόεδρος του δ.σ. της «Αυγής») και Κ. Κάρης (διευθυντής της εφημερίδας), όσο και οι Θ. Καρτερός και Μ. Δαρειώτης (διευθυντής και σύμβουλος αντίστοιχα του ραδιοσταθμού «Στο Κόκκινο»).

Ολοι, ωστόσο, επισημαίνουν ότι οι σχεδιασμοί δεν μπορούν να γίνουν πράξη αν δεν υπάρξει ενίσχυση σε ανθρώπινο δυναμικό. Ετσι, ο Αλ. Τσίπρας έχει αναλάβει το δύσκολο ρόλο να βολιδοσκοπήσει πρόσωπα με γνώσεις, κύρος και επαγγελματική επάρκεια. Ηδη έχει κάνει μια πρώτη συζήτηση με τον Π. Τσίμα (μετά την ευγενική άρνηση του Β. Μουλόπουλου), με στόχο να κάμψει τις αντιρρήσεις του.

«Είναι μια συζήτηση με τον πρόεδρο του ΣΥΝ που βρίσκεται ακόμα σε πρώιμο στάδιο», λέει ο ίδιος ο δημοσιογράφος στην «Κ.Ε.». «Μου ζήτησαν να βοηθήσω, ο χώρος έχει πράγματι ανάγκη από ένα νέο εγχείρημα και το βλέπω κατ' αρχήν θετικά».

2. Απόσπασμα από το κείμενο "Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΣΥΖΗΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΜΜΕ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ" (ΕΠΟΧΗ - 13/07/2008)

Στην "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία" σε σχετικό ρεπορτάζ αναφέρεται το όνομα του Π. Τσίμα, ο οποίος, μάλιστα, δεν κρύβει ότι έχει κάνει σχετικές συζητήσεις με τον πρόεδρο του Συνασπισμού. Ωστόσο, πολύ δύσκολα θα προχωρήσει η υλοποίηση αυτής της σκέψης, καθώς από τον Συνασπισμό τίθεται ως όρος η αποκλειστικότητα, δηλαδή η μη ενασχόλησή του με "Νέα" και "Μέγκα", κάτι, που ο γνωστός δημοσιογράφος δύσκολα θα το δεχτεί. Μάλιστα, όπως ανέφερε η εφημερίδα "Ποντίκι" ο Παύλος Τσίμας - όπως άλλωστε και ο βουλευτής Γρηγόρης Ψαριανός - υπέγραψε με το ραδιοφωνικό σταθμό της Γ. Αγγελοπούλου City FM, για να παρουσιάζει καθημερινή ραδιοφωνική εκπομπή. Συνεπώς, σε περίπτωση άρνησης να αναλάβει την "Αυγή" - που είναι και το πιθανότερο - θα αναζητηθεί άλλο πρόσωπο από την αγορά. Ανάμεσα σε άλλα ονόματα ακούγεται δημοσιογράφος του οικονομικού ρεπορτάζ της Καθημερινής.

3. Για να μην ξεχνιόμαστε, ρίξτε και μια ματιά εδώ:

Ο Τάσος Κουράκης του ΣΥΡΙΖΑ απαιτεί απολύσεις δημοσιογράφων από την Αυγή

Στη θάλασσα λεφτά υπάρχουν!

Αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα του "ιού" ένα κείμενο της Άντα Ψαρρά που δεν "χώρεσε" στην "Ελευθεροτυπία"...

Οι Έλληνες εφοπλιστές και η κρίση

Στη θάλασσα λεφτά υπάρχουν!

της ΑΝΤΑΣ ΨΑΡΡΑ

Όχι μόνο η αντιπολίτευση αλλά και η ίδια η κυβέρνηση παραδέχεται ότι τα φορολογικά μέτρα είναι άδικα. Κι όμως κανείς δεν τολμά να θίξει τη συνεχιζόμενη τεράστια φοροαπαλλαγή ενός και μόνο κλάδου. Των εφοπλιστών. Είναι τέτοια δε η άνεση και η έκταση των φοροαπαλλαγών αυτών που επιχειρηματίες κάθε κλάδου αγοράζουν ποσοστά σε ναυτιλιακές εταιρείες για να γευτούν και αυτοί τα υψηλά προνόμια.

Κατά την πρόσφατη συζήτηση για το μεσοπρόθεσμο ο Αλέξης Τσίπρας εγκάλεσε τον πρωθυπουργό για τις σκανδαλώδεις 52 φοροαπαλλαγές που απολαμβάνουν οι εφοπλιστές. Ο αρχηγός της ΝΔ επαναλαμβάνει συνεχώς και με σθένος ότι θα επαναλειτουργήσει το Υπουργείο Ναυτιλίας ακόμα κι αν ο Χρήστος Παπουτσής αφαίρεσε μόλις μια εβδομάδα πριν την παλιά ταμπέλα από την πρόσοψη. Τέλος ο Γιώργος Καρατζαφέρης κραυγάζει για το συνάλλαγμα που βγάζουν έξω οι μετανάστες «ξεχνώντας» ότι μόνο από τα παράβολα οι μετανάστες συνεισφέρουν στο ΑΕΠ πολύ περισσότερο από τους εφοπλιστές.

Πολλοί από τους εθνικούς αυτούς ευεργέτες στους οποίους -ακόμα- ο απλός κόσμος αποδίδει τα χαρακτηριστικά της καπατσοσύνης και της δημιουργικότητας είναι γνωστό πως έφτασαν να έχουν αυτό τον τεράστιο πλούτο. Το νόμιμο και το ηθικό δεν είναι βέβαια το μοναδικό εργαλείο του εφοπλισμού και αυτό δεν ισχύει φυσικά μόνο για τον ελληνικό εφοπλισμό. Πρόσφατα ο 'πολιτισμένος' διάλογος μεταξύ ΑΛΤΕΡ και ΣΚΑΙ ανάμεσα στα άλλα αποκάλυψε τρόπους θησαυρισμού του εφοπλιστικού και όχι μόνο κεφαλαίου. Παρομοίως το ποδοσφαιρικό «θαύμα» πάλι με εμπλεκόμενους εφοπλιστές και παρατρεχάμενους επιχειρηματίες-μπράβους ξετυλίγει κι αυτό με τη σειρά του πτυχές αυτού του κεφαλαίου. Τα αφορολόγητα υπερκέρδη, οι offshore και οι σημαίες ευκαιρίας είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Όμως οι ελληνικού νόμοι και πάλι ξεπερνάνε εδώ τα όρια της κοινής λογικής.

Το "Σχέδιο" και το ... "Όραμα".

Αναδημοσιεύουμε ένα απόσπασμα από το Editorial του τεύχος 116 του περιοδικού "θέσεις". Ολόκληρο το κείμενο είναι δημοσιευμένο εδώ: " ΤΙΤΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΟΡΑΜΑΤΟΣ - Η ΘΕΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ"

5. Το Σχέδιο και το Όραμα

Όλα τα παραπάνω μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι συνιστούν «πολυτέλεια» στη σημερινή συγκυρία, στην οποία η εργασία δέχεται ολομέτωπη επίθεση από το κεφάλαιο με όπλο τη δημοσιονομική κρίση και με μέσο την κάθε είδους κρατική τρομοκρατία. Μάλιστα εύλογη φαίνεται και η κριτική ότι η θέση αυτή συγκαλύπτει τις διαχωριστικές γραμμές, βρίσκοντας εχθρούς στο «εσωτερικό» των δυνάμεων της εργασίας, τη στιγμή που προέχει πάνω απ’ όλα η αρραγής ενότητα του μετώπου απέναντι στο κεφάλαιο και το κράτος.

Η γοητεία και ηγεμονία του ιδιωτικού είναι όμως μια πραγματικότητα που διαπερνά το σύνολο των μηχανισμών, ακόμη και εκείνων που μιλούν στο όνομα της Αριστεράς ή της αντίστασης στα μέτρα του Μνημονίου.

Η συναλλαγή και η θεραπεία του «ιδιωτικού» κυριαρχούν σε συνδικαλιστικές πρακτικές του Δημοσίου, ιδίως εκεί όπου ο κυβερνητικός συνδικαλισμός κάθε χροιάς έχει εξαλείψει κάθε κοινωνική γείωση και έχει εκθρέψει τη συνδιοίκηση στις μεγάλες κρατικές επιχειρήσεις. Γεγονός που δεν συγκαλύπτεται από τις «μαχητικές» κινητοποιήσεις όσων δεν κινδυνεύουν στην εργασιακή τους ασφάλεια, οι οποίες άλλωστε έχουν ημερομηνία λήξης κατά την ψήφιση του κάθε νόμου. Ούτε από τις κραυγές για «ασυμβίβαστο αγώνα» ενάντια στην ιδιωτικοποίηση όταν εκείνο που μάλλον διακυβεύεται είναι η θέση της συνδικαλιστικής αριστοκρατίας στην εσωτερική εταιρική ιεραρχία και εξουσία. Ιδίως όταν η «μετοχοποίηση» έχει γίνει σιωπηρά ή ηχηρά δεκτή ως μέσο για την «ενίσχυση της αναπτυξιακής πορείας» των επιχειρήσεων, «παραβλέποντας» ότι η χρηματιστηριακή λογική εδράζεται στη μεγιστοποίηση της αξίας για τους μετόχους και όχι σε κάποιο νεφελώδες κριτήριο κοινωνικής ωφέλειας.

Γιατί άραγε προπηλακίζονται οι βουλευτές;

Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι απλή. Αρκεί να παρακολουθήσετε την παρακάτω διαδοχή γεγονότων που οδήγησαν σε ένα προπηλακισμό βουλευτή. Είναι πολύ εύκολο να αντιληφθείτε την εσωτερική συνοχή που έχουν, όπως επίσης και την αναμενόμενη κατάληξη τους. Τα αναδημοσιεύουμε όπως ακριβώς παρουσιάστηκαν στα ΜΜΕ:

1ο γεγονός

2ο γεγονός

Ολοκληρώθηκε λίγο πριν της 12:30 η συνάντηση του υπουργού Οικονομικών κ. Ευάγγελου Βενιζέλου με τον βουλευτή ΠΑΣΟΚ Κοζάνης κ. Αθανασιάδη, ο οποίος φέρεται αποφασισμένος να μην ψηφίσει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα.

Ο κ. Αθανασιάδης ζήτησε την απένταξη της ΔΕΗ και της ΕΥΔΑΠ από το πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων που προβλέπει τομεσοπρόθεσμο πλαίσιο δημοσιονομικής στρατηγικής, παρουσιάζοντας στον υπουργό Οικονομικών τη συλλογιστική του για το θέμα.

Πάντως, η στάση του βουλευτή Κοζάνης θα καθοριστεί από την σημερινή ομιλία του κ. Βενιζέλου στην Βουλή. 

Από την πλευρά τους, παράγοντες του υπουργείου Οικονομικών, ανέφεραν ότι η συνάντηση πραγματοποιήθηκε σε «καλό, συναδελφικό κλίμα».Στόχος επίθεσης έγινε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Αλέξανδρος Αθανασιάδης στην οδό Βουκουρεστίου, στο κέντρο της Αθήνας.

Όταν οι οπαδοί του νέου ΕΑΜ παραποιούν την ιστορία του...

Οι νέοι Λαλιώτηδες και οι νέες Δαμανάκηδες είναι τα προϊόντα που θα παράξει σίγουρα για την Αριστερά το κίνημα της 25ης Μάη. Κάποιους απ' αυτούς μπορείτε ήδη να τους δείτε να περιφέρονται στις πλατείες. Ευτυχώς η δυσοσμία από τον μουχλιασμένο λόγο τους σκεπάζεται από την τσίκνα των υπαίθριων σουβλατζίδικων...

Η μαζική λαϊκή αντίσταση στις 29 και 20 Ιουνίου ενάντια στην χημική και όχι μόνο καταστολή της αστυνομίας έφερε στην επιφάνεια τις ανασφάλειες της Αριστεράς απέναντι στο μαζικό κίνημα της 25ης Μάη. Ο κόσμος που συμμετέχει πλέον στις κινητοποιήσεις θεωρεί ότι όταν χτυπά απρόκλητα η αστυνομία θα πρέπει να αντισταθεί, με όποιον τρόπο θεωρεί πιο πρόσφορο. Είναι αποφασισμένος να μην το βάλει στα πόδια αλλά να παραμείνει στο χώρο των συγκρούσεων. Γι αυτό είναι προετοιμασμένος και φέρνει μαζί μαλόξ, μάσκες και άλλα προφυλακτικά μέσα για τον χημικό πόλεμο. Ένα τέτοιο μαχητικό κίνημα τρομάζει την Αριστερά γιατί αντιλαμβάνεται πως δεν μπορεί να το χειραγωγήσει εύκολα, αφού δεν χρειάζεται την δική της πολιτική διαμεσολάβηση για να συγκρουστεί με το πολιτικό σύστημα.

Αγωνιώντας λοιπόν αυτή η Αριστερά για να εξασφαλίσει κάποιο πολιτικό ρόλο στις εξελίξεις, προσπαθεί να αναδείξει δευτερεύουσες αντιθέσεις σε κύριες. Ανακαλύπτει λοιπόν ως τον κύριο εχθρό του κινήματος τους “προβοκάτορες” και και τους “μπαχαλάκηδες” και είναι έτοιμη να επιβάλει τις δικές της διαχωριστικές γραμμές. Ευτυχώς όμως ακόμα και ο δικός της κόσμος δεν δίνει πλέον βάση σε αυτές τις κινδυνολογίες και τις προβοκατορολογίες.

Με τον αέρα που έχει πάρει, παραποιεί την ιστορία του τόπου αλλά και την δικής για να την φέρει κοντά στη “γραμμή” της. Είναι έτοιμη ακόμα και να καταγγείλει το παρακάτω πανό του ΕΑΜ ως έργο προβοκατόρων οι οποίοι έχουν μάλιστα μεταμφιεστεί σε μαυροφόρες χήρες για να εκτελέσουν καλύτερα τους δόλιους στόχους τους...

Aπολύσεις στον όμιλο Μπόμπολα

ΔΗΛΩΣΗ ΑΓΓΕΛΟΥ ΧΑΓΙΟΥ

Για τις απολύσεις στον όμιλο Μπόμπολα

Καταδικάζουμε με τον πιο αποφασιστικό τρόπο την απόλυση των δημοσιογράφων Κώστα Σαρρή (υποψήφιο με την «Ανταρσία στο Λιμάνι», στο δήμο Πειραιά) και Σόνιας Χαϊμαντά από την εφημερίδα «Ημερησία». Οι απολύσεις αυτές εντάσσονται σε μια εκστρατεία διαμόρφωσης κλίματος κατατρομοκράτησης για να περάσει ένα νέο, ακόμα πιο άγριο, κύμα απολύσεων και περικοπών στον όμιλο Μπόμπολα και όχι μόνο.

Αποτελεί πλευρά της επίθεσης των εργοδοτών και του «μαύρου μετώπου» κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ στα δικαιώματα και τις ελευθερίες των εργαζομένων και του λαού, η οποία κλιμακώνεται μέσα στους χώρους εργασίας.

Απαιτούμε την ανάκληση των προκλητικών απολύσεων στην «Ημερησία», το σταμάτημα του συνολικού προγράμματος απολύσεων και περικοπών στα ΜΜΕ.

Άγγελος Χάγιος

Περιφερειακός Σύμβουλος Αττικής

Με την Αντικαπιταλιστική Ανατροπή – Ανταρσία σε κυβέρνηση – ΕΕ – ΔΝΤ. 

Ολόκληρη συζήτηση για την Άμεση Δημοκρατία που πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Συντάγματος στις 17/06/11

Αναδημοσιεύουμε όλη την συζήτηση για την Άμεση Δημοκρατία που πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Συντάγματος στις 17/06/11 από την επίσημη ιστοσελίδα της Συνέλευσης της Πλατείας Συντάγματος, λόγω του ιδιαίτερου ενδιαφέροντος που παρουσιάζει.  Υπενθυμίζουμε ότι στην εκδήλωση συμμετείχαν οι: Γιώργος Αναστασόπουλος, Δρ. Πολιτικής και Κοινωνικής Ιστορίας, ο Μανώλης Γλέζος, εγχείρημα Άμεσης Δημοκρατίας στην Απείρανθο Νάξου, ο Κώστας Δουζίνας, καθηγητής πολιτικής Φιλοσοφίας και Θεωρίας Δικαίου, ο Γιώργος Οικονόμου, Δρ. Φιλοσοφίας και ο Σταύρος Σταυρίδης, καθηγητής ΕΜΠ.

Η μονάδα των ΜΑΤ που έκανε την μεγαλύτερη οικονομία στα χημικά!

Προτείνουμε στον υπουργό ΥΠΕΚΑ να παρασημοφορήσει την ομάδα των ΜΑΤ για την ιδιαίτερη συμβολή της στην προστασία των πολιτών από τα χημικά:

ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΚΑΙ ΛΑΪΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ

Ένα κείμενο για διάλογο που έχει ανοίξει για την αναγκαιότητα συγκρότησης ενός Αριστερού και Λαϊκού Μετώπου αλλά και κάποιες σκέψεις για την καθοριστική συνεισφορά των πλατειών

Των  Στόμη Παγώνας

Κανελλή Δημήτρη

Χήτα Λάμπρου

Εννέα σημεία, για τις

«ΔΕΚΑ ΣΚΕΨΕΙΣ για την ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ»,

του ΜΕΤΩΠΟΥ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

(1. η μεγάλη καμπή)

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ακριβώς λίγες ώρες πριν την ψηφοφορία στην βουλή για το μεσοπρόθεσμο αστικό οικονομικό προγραμματισμό, βρισκόμαστε στον πυρήνα της περιόδου «ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΚΑΜΠΗΣ» σύμφωνα με την διατύπωση του Στάθη Κουβελάκη.

Είναι η περίοδος της τεράστιας χρεοκοπίας της πολιτικής γραμμής της ελληνικής αστικής τάξης όπως αυτή για μια ολόκληρη περίοδο σχηματοποιήθηκε γύρω από την επιλογή του ευρώ. Ταυτόχρονα είναι η περίοδος της συνεπακόλουθης ανοιχτής πολιτικής κρίσης του αστικού πολιτικού συστήματος εξουσίας που οδήγησε σε αυτήν την κοινωνική και οικονομική χρεοκοπία. Κυρίως όμως είναι η περίοδος όπου αυτή η πολιτική χρεοκοπία συνδυάζεται με μια εκρηκτική κατάσταση πολιτικής ανάπτυξης του λαϊκού κινήματος.

Πρόκειται για την πλέον συμβολική αλλά και ουσιαστική κορύφωση της ταξικής αναμέτρησης, όπου η πολιτικά ανεξάρτητη λαϊκή συνέλευση της πλατείας Συντάγματος με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες καλεί και συντονίζει τον λαϊκό αγώνα σε 48ωρη περικύκλωση της βουλής και απαιτεί την ειρηνική αλλά ταυτόχρονα και μαχητική παρεμπόδιση της ψήφισης του μεσοπρόθεσμου αστικού προγραμματισμού. Δεν υπάρχει άλλος πιο ρητός και πιο εναργής τρόπος ώστε να διατυπωθεί η διάθεση αλλά και η αποφασιστικότητα του λαϊκού κινήματος, να οδηγήσει, να εκβιάσει και εν τελεί να εξαναγκάσει στην συνολική ανατροπή του σημερινού πολιτικού συστήματος.

(2. η κρίση της αριστεράς)

Στον πυρήνα όμως της κρίσης του αστικού πολιτικού συστήματος εξουσίας, βρίσκεται και η κρίση της αριστεράς, που σε όλες της τις εκδοχές, δεν μπορεί να δώσει πολιτική διέξοδο και προοπτική στην πάλη του λαού.

Η αριστερά σήμερα δεν βρίσκει διέξοδο

• είτε στην εκδοχή της φιλοευρωπαϊκής πρότασης και της κοινωνικά ήπιας κυβερνητικής εφεδρείας
• είτε στην εκδοχή των κομματικοποιημένων κινημάτων και της υπερβατικής υπεραριστερής μελλοντολογίας που τελικά οδηγεί σε κοινωνική υποχώρηση και συντηρητισμό
• είτε στην εκδοχή της αυτοπεριχαράκωσης, του αγωνιστικού βερμπαλισμού, της αυτοαναφορικότητας και της μεταφυσικής αντίληψης του πολιτικού προγραμματισμού, όπου τα ζητούμενα τίθενται ως προϋποθέσεις

Συνεπώς η αστείρευτη αγωνιστικότητα και αποφασιστικότητα που αποδεικνύει ο αγώνας του λαού σήμερα σε μια ιστορικά πρωτόγνωρη ακολουθία, μαζικότητα, διάρκεια και ένταση κινητοποιήσεων αποκτά τεράστια κρουστική δύναμη γιατί καταφέρνει να συνδυάζει και μια βαθιά πολιτική ωριμότητα

Μια ωριμότητα που οδηγεί το λαϊκό κίνημα στο να αντιπαρέρχεται όχι μόνο τους βασικούς ιδεολογικούς και πολιτικούς πυλώνες του αστικού πολιτικού δικομματισμού αλλά και τον βαθιά υποταχτικό χαρακτήρα των βασικών ΔΟΓΜΑΤΩΝ της αριστεράς όπως αυτά ιστορικά έχουν διαμορφωθεί κάτω από τις σχέσεις καθορισμού που ασκεί στην αριστερά η αστική εξουσία και κυριαρχία.

Το σημείο αυτό της απονομιμοποίησης, όχι μονάχα της αστικής πολιτικής γραμμής αλλά και των κυρίαρχων δογμάτων της αριστεράς, είναι ορόσημο για την ιστορία της πάλης του λαού μας. Είναι μια στιγμή που αποσυνθέτει και ταυτόχρονα επαναχαράσσει τις διαχωριστικές γραμμές της αριστεράς στον τόπο μας.