Και γαμώ τα κόμματα έχουμε σύντροφοι

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα "Σκέψεις για τον ΣΥΡΙΖΑ"

Τι πολυμετοχικός, τι πολυτασικός

Οι οχτροί μας οι ζουλιάρηδες λένε για τον Συριζα ότι δεν γεμίζουμε ταξί ούτε με τον ταξιτζή, τα κανάλια λένε ότι συνέχεια διασπόμαστε, οι επαναστάτες σύντροφοι μας κατηγοράνε ότι είμαστε μαζί για τα λεφτά, οι αναθεωρητές σύντροφοι μας κατηγοράνε ότι είμαστε αριστεριστές, οι αριστεριστές σύντροφοι μας κατηγοράνε ότι είμαστε αναθεωρητές, κάτι γείτονες μας κατηγοράνε ότι ο Τσίπρας γελάει άμα δει κάμερα και ούτω καθεξής.

Αγνοούν όμως όλοι αυτοί οι οχτροί μας οι ζουλιάρηδες, ότι ο Συριζα και δη η ψυχή του Συριζα, ο Συνασπισμός, είναι το πιο πετυχημένο κόμμα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Τελευταία επιτυχία για την οποία όλοι οφείλουμε να αισθανόμαστε υπερήφανοι είναι η ανάληψη της προεδρίας του Παναθηναϊκού από τον πρώην πρόεδρο του ΣΥΝ, τον κυρνίκο Κωνσταντόπουλο.

Ποιο άλλο κόμμα έχει να παρουσιάσει τέτοια επιτυχία; Ποιο άλλο κόμμα έχει βγάλει υπουργούς, βουλευτάδες με τη σέσουλα, πρωθυπουργικούς συμβούλους, επιχειρηματίες, επιτρόπους και επιτροπίνες, και προέδρους ομάδων; Πείτε μου πραγματικά, ποιο άλλο κόμμα έχει να παρουσιάσει τέτοιες επιτυχίες;

Ποιο άλλο κόμμα έχει τέτοιες επιτυχίες ειδικά για τους πρώην προέδρους του: Πείτε μου, πού είναι ο Έβερτ; Πού είναι ο Καραμανλής; Πού είναι ο Σημίτης; Ποια αξιώματα έχουν αυτοί οι τενεκέδες; Ποιες θεσμικές θέσεις έχουν καταλάβει;

Δελτίο τύπου της "Πρωτοβουλίας"....

 Εκδόθηκε το 1o δελτίου τύπου της "πρωτοβουλίας για τον διάλογο και την κοινή δράση της Αριστεράς" το οποίο και δημοσιεύουμε παρακάτω. Απέκτησε πλέον και όνομα:

ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΒΗΜΑ

Διαλόγου και Κοινής Δράσης

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η περαιτέρω διεύρυνση της πρωτοβουλίας και ο προγραμματισμός των πρώτων δημοσίων παρεμβάσεών της ήταν το αντικείμενο της πρώτης ανοιχτής, γενικής συνέλευσης του Αριστερού Βήματος Διαλόγου και Κοινής Δράσης, το οποίο συγκροτήθηκε την περασμένη Τρίτη, 6 Ιουλίου, με τη δημοσιοποίηση έκκλησης 77 (ήδη, έχουν αυξηθεί σε 172) διανοουμένων, καλλιτεχνών, συνδικαλιστών και αγωνιστών του ευρύτερου αριστερού χώρου. Η συνέλευση πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα, 12 Ιουλίου, στην κατάμεστη αίθουσα του συλλόγου εργαζομένων της Τράπεζας της Ελλάδας και κατέδειξε την ευρύτατη ανταπόκριση της πρωτοβουλίας. Τις αμέσως επόμενες ημέρες, θα ανοίξει η διαδικασία συλλογής υπογραφών, χωρίς περιορισμούς, με τη δημιουργία ιστοσελίδας του «Αριστερού Βήματος», η οποία θα αποτελέσει και βασικό μέσο ανάπτυξης του διαλόγου. Παράλληλα, θα επιδιωχθούν συναντήσεις αντιπροσωπείας του «Βήματος» με όλα τα κόμματα της Αριστεράς.

Για τη διευκόλυνση της επικοινωνίας μεταξύ των συντελεστών του «Αριστερού Βήματος» και την οργάνωση των πρωτοβουλιών του, η συνέλευση όρισε ομάδα συντονισμού από τους: Νάντια Βαλαβάνη, Γιώργο Ζιόβα, Γρηγόρη Καλομοίρη, Γιώργο Μανιάτη, Ευτύχη Μπιτσάκη, Σπύρο Σακελλαρόπουλο και Αλέξανδρο Χρύση. Στο διάλογο παρενέβησαν, πλην των προαναφερθέντων, οι Διονύσης Τσακνής, Θανάσης Μπαρτζώκας, Κώστας Τζιαντζής, Κατερίνα Γεωργαντά, Παναγιώτης Σωτήρης, Θανάσης Καψαμπέλης, Δημήτρης Τσίτκανος, Δημήτρης Μπελαντής, Πέτρος Παπακωνσταντίνου, Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, Μιχάλης Βασιλάκης, Δημήτρης Σεβαστάκης και Σωτήρης Δημητρίου. 

Στο σύντομο διάστημα που μεσολάβησε από την παρθενική εμφάνιση της πρωτοβουλίας μας, η κυβερνητική πλειοψηφία, με τη στήριξη του πιο νεοφιλελεύθερου τμήματος της Δεξιάς και την ηθική συμπαράσταση του ακροδεξιού ΛΑΟΣ, πέρασε το νομοσχέδιο εκθεμελίωσης των κοινωνικών ασφαλίσεων και των εργασιακών κατακτήσεων. Κοινή ήταν η εκτίμηση των συμμετεχόντων στη συνέλευση του «Αριστερού Βήματος» ότι τα σφαγιαστικά μέτρα που επιβάλλει η τρόικα κυβέρνηση- Ε.Ε.- ΔΝΤ στο πλαίσιο του διαβόητου μνημονίου μπορούν και πρέπει να ανατραπούν από ένα ανασυγκροτημένο, ενωμένο και ανεξάρτητο λαϊκό κίνημα, πέρα από την κηδεμονία οποιασδήποτε γραφειοκρατίας. Ότι ο κοινωνικός πόλεμος που κηρύχθηκε από τις δυνάμεις της ιδιόμορφης «κατοχής» στο εργαζόμενο ελληνικό έθνος δεν κρίθηκε, δεν τέλειωσε, αλλά μόνο τώρα αρχίζει! Δεν αναγνωρίζουμε κανένα τετελεσμένο! Στη νέα περίοδο της παρατεταμένης λαϊκής αντίστασης που αρχίζει, με προοπτική την πλήρη ανατροπή του μνημονίου, η αλληλεγγύη, η δημιουργική αλληλεπίδραση και η ενωτική δράση όλων των αριστερών δυνάμεων και ευρύτερα όλων των αδιάφθορων, ανυπότακτων δυνάμεων της ελληνικής κοινωνίας, είναι εκ των ων ουκ άνευ για τη νικηφόρα προοπτική του κινήματος.

Οι ηλεκτρονικές εκδόσεις εφημερίδων της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Ευχάριστη έκπληξη ήταν η σχεδόν ταυτόχρονη ανανέωση και η βελτίωση των ηλεκτρονικών σελίδων της “ΕΠΟΧΗΣ” και του “ΠΡΙΝ”. Παρ' όλο ότι υπήρχαν εδώ και χρόνια οι ιστοσελίδες τους, εκεί δεν μπορούσες να έχεις άμεση πρόσβαση στα κείμενα της έντυπης έκδοσης. Οι ηλεκτρονικές εκδόσεις των εφημερίδων είναι σίγουρο ότι ανταγωνίζονται την έντυπη κυκλοφορία τους και την μειώνουν, αφού ένα μέρος του αναγνωστικού τους κοινού που έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο προτιμά να διαβάζει την εφημερίδα στον υπολογιστή του, παρά να πηγαίνει στο περίπτερο και να την αγοράζει. Παράλληλα όμως οι εφημερίδες που έχουν ηλεκτρονικές εκδόσεις αποκτούν και νέους αναγνώστες. Κόσμος που πιθανόν δεν θα πήγαινε ποτέ στο περίπτερο για να τις αγοράσει, τώρα μπορεί εύκολα να να τις συναντήσει ...ηλεκτρονικά, να τις ξεφυλλίσει και να ρίξει μια ματιά σε αυτά που γράφονται εκεί.

Ο “ΔΡΟΜΟΣ της αριστεράς” σχεδόν ταυτόχρονα με την έντυπη έκδοσή του κυκλοφόρησε και σε ηλεκτρονική μορφή, η οποία δεν περιορίστηκε μόνον στην παρουσίαση του περιεχομένου της έντυπης έκδοσης. Προβάλει και τρέχοντα σημαντικά πολιτικά γεγονότα, όπως τις ημέρες της αποστολής του στόλου της ελευθερίας στην Γάζα είχε συνεχή πληροφόρηση και ανταποκρίσεις για τις εξελίξεις. Επίσης στην ηλεκτρονική έκδοση του ΔΡΟΜΟΥ παρουσιάζονται ειδήσεις και πληροφορίες με την χρήση του video, πράγμα που προφανώς δεν μπορεί να γίνει στην έντυπη εκδοχή τους, όπως για παράδειγμα έγινε με την παρουσίαση της συνέντευξης τύπου της νέας πρωτοβουλίας για την ενότητα και κοινή δράση της αριστεράς.

Οι ηλεκτρονικές διευθύνσεις είναι:

ΔΡΟΜΟΣ : http://www.edromos.gr/

ΕΠΟΧΗ : http://www.epohi.gr/portal/

ΠΡΙΝ : http://www.prin.gr/

Η απάντηση της Αριστεράς...

"...Πρώτα απ’ όλα πρέπει να δίνει προτεραιότητα στην κρίση της εργασίας και όχι στην κρίση των οικονομικών του κράτους. Μπροστά πρέπει να μπαίνουν τα αιτήματα που σχετίζονται με την ταξικότητα της σύγκρουσης, αιτήματα για την αναδιανομή του εισοδήματος, τις εργασιακές σχέσεις, το ασφαλιστικό, τον δημόσιο πλούτο, και να έπονται – στο μέτρο που πραγματικά τίθενται και είναι αναγκαία – τα αιτήματα που απαντούν στο «τι θα κάνει η χώρα με το χρέος».

Και πέρα από τα όσα αναπτύξαμε στα προηγούμενα, υπάρχει η ανάγκη για δημόσιο έλεγχο στο χρηματοπιστωτικό σύστημα ως κομβικό σημείο της κρίσης, η αντιπαράθεση στις ιδεολογίες της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας, της επίρριψης ευθύνης στην τρόικα για μέτρα που αποτελούν πρωτοβουλία της κυβέρνησης και είναι ολότελα εκτός του Μνημονίου. Η σύγκρουση είναι και παραμένει ταξική και όχι ανάμεσα στις δυνάμεις του έθνους και στους ξένους που «μας επιβάλουν τα μέτρα». Το ΠΑΣΟΚ είναι ο καλύτερος μαθητής του νεοφιλελευθερισμού στη χώρα και αντιλαμβάνεται την κρίση ως ευκαιρία για να περάσει μέτρα που ούτως ή άλλως έχει επιχειρήσει να επιβάλει στο παρελθόν, όπως για παράδειγμα η ανασφάλιστη εργασία των νέων σε καθεστώς μαθητείας με μισθούς κάτω από τη συλλογική σύμβαση εργασίας.

Το κρίσιμο λάθος από την πλευρά της Αριστεράς θα ήταν να εστιαστεί στην κρίση του κράτους και όχι στην κρίση της εργασίας. Η πρώτη εκδοχή αποτελεί θητεία στην κοινωνική, πολιτική και ιδεολογική αυτοχειρία. Η δεύτερη υποδηλώνει την πρόθεση να υπερασπιστεί τα ταξικά, εργασιακά και κοινωνικά συμφέροντα των υποτελών τάξεων. Πρόκειται για αγώνα αμυντικό, απόλυτα αναγκαίο παρά τους λεονταρισμούς όσων ανεγκέφαλα προπαγανδίζουν την «αντεπίθεση», τη στάση πληρωμών, τη σύγκρουση σε πείσμα των συσχετισμών και χωρίς συγκεκριμένη στόχευση για τη συνέχεια.

Σήμερα απαιτείται δουλειά «τυφλοπόντικα», οργάνωση της άμυνας της κοινωνίας, οικοδόμηση μιας αποτελεσματικής αριστερής γραμμής, που, ειδικά σήμερα, δεν μπορεί απλά να περιοριστεί στη διεκδίκηση και στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις, αλλά οφείλει να συμβάλει στη δημιουργία δικτύων αλληλεγγύης και μορφών αυτοοργάνωσης των κομματιών που πλήττονται από την κρίση.

Αντιπαραδείγματα δηλαδή κοινωνικής οργάνωσης που θα στηρίζονται στην ικανοποίηση των αναγκών και όχι στη μεγιστοποίηση του κέρδους. "

Απόσπασμα από το Editorial
του περιοδικού "Θέσεις", Τεύχος 112

Ολόκληρο το κείμενο μπορείτε να το διαβάσετε εδώ:

ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗΣ ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ ΟΡΓΑΝΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΧΕΙΡΙΑ 

Σύντομη ενημέρωση από την 1η συνέλευση της Πρωτοβουλίας για τον διάλογο και την κοινή δράση της Αριστεράς.

Πραγματοποιήθηκε σήμερα (Δευτέρα, 12/7) η πρώτη συνάντηση της “πρωτοβουλίας για τον διάλογο και την κοινή δράση της Αριστεράς”. Προσήλθε περισσότερος κόσμος από αυτόν που ανέμεναν οι οργανωτές για αυτό δεν έφτασαν οι καρέκλες και έμειναν αρκετοί όρθιοι. Πολλοί ήθελαν να μιλήσουν αλλά δυστυχώς δεν πρόλαβαν όλοι, γιατί στις 10.00 μ.μ. έπρεπε να παραδοθεί η αίθουσα. Ηλικιακά κυριαρχούσε η γενιά του Πολυτεχνείου και η συμμετοχή μειωνόταν όσο μειώνονταν και οι ηλικίες. Οι τοποθετήσεις είχαν περισσότερο τον χαρακτήρα της δήλωσης προθέσεων παρά της κατάθεσης συγκεκριμένων προτάσεων. Και προφανώς δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, αφού ήταν μια εκδήλωση “από τα κάτω” που προσπαθούσε να αποκτήσει ταυτότητα. Γι αυτό και ο Ευτύχης Μπιστάκης που είχε αναλάβει στο τέλος να κάνει το κλείσιμο βρέθηκε σε δύσκολη θέση, παρ' όλα αυτά τα κατάφερε μια χαρά και εισέπραξε ένα καλό χειροκρότημα.

Σύντομα θα εκδοθεί δελτίο τύπου και θα ανακοινωθούν οι πρώτες δράσεις που έχουν σχεδιασθεί. Όμως, ανεξάρτητα από τις προθέσεις αυτών που την ξεκίνησαν, έχει ήδη αποκτήσει μια σημαντική δυναμική και αντικειμενικά μπαίνουν προβλήματα οργάνωσης της λειτουργίας και της συμμετοχής του κόσμου που εκδηλώνει ενδιαφέρον. Αναμένονται οι αντιδράσεις από τα κόμματα και τις οργανώσεις της Αριστεράς προς τα οποία έχει γίνει μια πρώτη απεύθυνση. Το θέμα επίσης έχει λάβει μεγάλη δημοσιότητα στα έντυπα της αριστεράς. Αλλά και οι πρώτες επικρίσεις έχουν διατυπωθεί από τον “ριζοσπάστη”...

Εμπρηστική επίθεση στα γραφεία της ΚΟΕ και της εφημερίδας Δρόμος της Αριστεράς στη Θεσσαλονίκη

Δελτίο Τύπου

12 Ιούλη 2010

Φωτιά στην είσοδο των γραφείων που στεγάζονται η ΚΟΕ, συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, η εφημερίδα Δρόμος της Αριστεράς και η πολιτική - πολιτιστική λέσχη Αντίπερα Όχθη, επιχείρησαν να βάλουν φασιστοειδή τη Δευτέρα 12 Ιουλίου στις 4 το απόγευμα.

Ο εμπρησμός εκδηλώθηκε στο δεύτερο όροφο της πολυκατοικίας στην οδό Ιουστινιανού 11. Η φωτιά από καθαρή σύμπτωση έγινε αμέσως αντιληπτή και αντιμετωπίστηκε, προκαλώντας ζημιές στο διάδρομο και την είσοδο των γραφείων.

Σημειώνεται ότι την ώρα του εμπρησμού στα γραφεία βρίσκονταν τρία μέλη της Συντακτικής Ομάδας της εφημερίδας Δρόμος της Αριστεράς. Ένας από αυτούς, ο κριτικός κινηματογράφου Βασίλης Κεχαγιάς, την ώρα που αποχωρούσε από τα γραφεία (ευτυχώς) έγινε αντιληπτός από τους εμπρηστές οι οποίοι τράπηκαν σε φυγή, αφήνοντας πιθανότατα ανολοκλήρωτο το «περίεργο» έργο τους. Είναι προφανές ότι αν εξελισσόταν κανονικά όλο το σχέδιο της εμπρηστικής επίθεσης, οι συνέπειες θα ήταν πολύ μεγαλύτερες και ίσως να μιλούσαμε τώρα για θύματα.

Σε μια περίοδο που η τρομοκρατία της τρόικας και της κυβέρνησης εναντίον της κοινωνίας κλιμακώνεται επικίνδυνα, αυξάνονται και τα «περίεργα» χτυπήματα παρακρατικών και φασιστικών οργανώσεων.

Δηλώνουμε κατηγορηματικά ότι το μήνυμα που θέλανε να μας στείλουν το πήραμε και θα το επιστρέψουμε μέσα από τους μεγάλους αγώνες που θα αναπτυχθούν την επόμενη περίοδο.

Το Γραφείο Τύπου της ΚΟΕ

Το ενοχικό «εμείς» είναι ένα δηλητηριώδες σκεύασμα

Ο Μαυροειδής Σ. γράφει στην ΑΥΓΗ:"Φταίμε όλοι. Επειδή θεωρούμε ότι η επίκληση αυτής της συλλογικής ενοχής είναι μια καλοστημένη παγίδα, θέσαμε το ερώτημα "Φταίμε όλοι λοιπόν;" ζητώντας απο την Πέπη Ρηγοπούλου, τον Δημήτρη Σεβαστάκη, τον Σταύρο Σταυρίδη και τον Ξενοφώντα Κομνηνό να απαντήσουν αντικρούοντάς το."

Αναδημοσιεύουμε την απάντηση του Σταύρου Σταυρίδη

Πέραν του αμυντικού "εμείς" του συμφέροντος, της εθνικής ταυτότητας και της καλλιεργούμενης συλλογικής ενοχής, ας αναζητήσουμε τα πολλά "εμείς" μιας ζωής που μπορεί να φτιάχνεται από άλλα συστατικά και άλλες αξίες

Ποιο είναι λοιπόν αυτό το «εμείς» που τόσο συχνά και εμφατικά χρησιμοποιούν οι κρατούντες για να απευθυνθούν στην κοινωνία στη σημερινή εποχή της κρίσης; Στο όνομα ποιας κοινής μοίρας καλούν την κοινωνία να στηρίξει τις επιλογές τους;

Πρώτα-πρώτα πρόκειται για το "εμείς" μιας φαντασιακής κοινότητας που πρέπει να ξεχάσει, να ξεχνά διαρκώς, τους ανταγωνισμούς και τις αντιστάσεις που την διαπερνούν: «είμαστε όλοι Έλληνες και η χώρα κινδυνεύει, πρέπει λοιπόν να την στηρίξουμε». Τούτο το "εμείς" είναι το "εμείς" μιας κοινής ταυτότητας που απειλείται από τους «άλλους» (τους Γερμανούς, τους μετανάστες κ.ο.κ.).

Ανησυχεί ο Περισσός για την “νέα πρωτοβουλία διαλόγου και κοινής δράσης της Αριστεράς”

Οι πολιτικοί σχηματισμοί που λειτουργούν κυρίως ως ιδεολογικοί μηχανισμοί δεν μπορούν να μετεξελιχθούν και να αλλάξουν δομή. Αν εκδηλωθεί κρίση στην λειτουργία τους, τότε απλώς καταρρέουν. Το ΚΚΕ σήμερα εμφανίζει τα πρώτα σημάδια μιας παρόμοιας έκρυθμης κατάστασης, αφού σε μια περίοδο γενικευμένης οικονομικής κρίσης της χώρας ο πολιτικός του λόγος παραμένει περιθωριακός και δεν μπορεί να εμπνεύσει ούτε τα ίδια του τα μέλη και τους οπαδούς του. Αν δεν μπορεί σε τέτοιες συνθήκες να αυξήσει την επιρροή του στην εργατική τάξη και τον λαό, πότε θα το κάνει;

Ο Περισσός γνωρίζει καλά ότι η όξυνση της κρίσης του πολιτικού συστήματος θα συμπαρασύρει και αυτόν στην καταστροφή. Γι αυτό είναι υπέρ της σταθερότητας. Για αυτό δεν προβάλει ως αίτημα εδώ και τώρα την απομάκρυνση αυτής της κυβέρνησης αλλά περιμένει να ωριμάσουν οι συνθήκες για την δευτέρα παρουσία του “υπαρκτού σοσιαλισμού”. Γνωρίζει ότι αν φύγει αυτή η κυβέρνηση κάτω από την πίεση της λαϊκής κατακραυγής αυτό δεν θα γίνει με τις δικές του πολιτικές συντεταγμένες. Επίσης γνωρίζει πως ο ελληνικός λαός αν έχει να διαλέξει ανάμεσα σε ένα πολιτικό σύστημα που θα είναι ανάλογο με αυτό που οραματίζεται το ΚΚΕ ή να γίνει η χώρα μας επαρχία της Γερμανίας, μάλλον θα προτιμήσει το δεύτερο...

Με αυτά τα δεδομένα έχει επιλέξει να αυτοπεριφρουρηθεί επιλέγοντας πολιτικές πρακτικές της απομόνωσης, τις οποίες επενδύει με τον μύθο της “καπιταλιστικής περικύκλωσης” για να γίνουν πιο εύπεπτες στα μέλη και στους οπαδούς του. Σε αυτά τα πλαίσια είναι κομμένες και ραμμένες οι θέσεις που προβάλλονται από τον “Ριζοσπάστη” για την νέα πρωτοβουλία διαλόγου και κοινής δράσης της Αριστεράς.

Σε ένα πρώτο ανυπόγραφο (δηλαδή της διεύθυνσης) κείμενο που δημοσιεύτηκε στον “¨Ρ” με τίτλο: «Νέα» πρωτοβουλία με ξεθωριασμένες σημαίες, ο υπότιτλος προϊδεάζει τον αναγνώστη για το περιεχόμενό του: "Αναμασήματα για την ενότητα πάνω στο πρόβλημα χωρίς στρατηγική αντιπαράθεση με τον καπιταλισμό, παρουσιάστηκαν χτες σε συνέντευξη Τύπου."

Το κείμενο αυτό στην πραγματικότητα έρχεται να απαντήσει στο ερώτημα, αν σε αυτή την πρωτοβουλία συμμετέχει και κόσμος του ΚΚΕ. Αξίζει πράγματι βραβείο ταχυδακτυλουργίας ο τρόπος που απαντά η Δνση της εφημερίδας. Γράφει λοιπόν: "Την πρωτοβουλία στηρίζουν - όπως φάνηκε στη σύνθεση του ακροατηρίου - ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, το ΝΑΡ και άλλοι αυτοαποκαλούμενοι «ανένταχτοι», ενώ οι στόχοι της ορίζονται από τις προτάσεις διαχείρισης του καπιταλισμού, στις οποίες συγκλίνουν οι υποστηρικτές της."

Οι συντάκτες του άρθρου προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από το δακτυλάκι τους. Η εκτίμηση τους στηρίζεται λοιπόν από το τι φάνηκε στην σύνθεση του ανώνυμου ακροατηρίου και όχι από τις επώνυμες υπογραφές, που συνοδεύουν το ιδρυτικό κείμενο αυτής της πρωτοβουλίας. Αυτό το κείμενο ήδη είχε δημοσιοποιηθεί και ήταν γνωστό στον Περισσό. Σε αυτές τις υπογραφές λοιπόν φαίνεται ότι υπάρχει και κόσμος από το ΚΚΕ. Και αυτό ακριβώς θέλει να κρύψει ο “Ρ”.

ΝΑ ΖΩΝΤΑΝΕΨΟΥΜΕ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΠΑΘΟΥΣ ΜΕ ΤΗ ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ

Αναδημοσίευση από την  ΕΠΟΧΗ (11/7/10)

Συνέντευξη με τον Α. Αλαβάνο

ΝΑ ΖΩΝΤΑΝΕΨΟΥΜΕ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΠΑΘΟΥΣ ΜΕ ΤΗ ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ

Δεν ήταν μια συζήτηση εφ’ όλης της ύλης, αλλά σε καμία περίπτωση η κουβέντα μας με τον πρώην πρόεδρο της κοινοβουλευτικής ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχασε το ενδιαφέρον της. Ο Αλέκος Αλαβάνος μιλάει για την αριστερά, τις αδυναμίες, αλλά και τις δυνατότητές της, τη σχέση της με τη νέα γενιά, τον ΣΥΡΙΖΑ και την ανάγκη ουσιαστικής επαφής με την κοινωνία και τις ανάγκες του.

Τη συνέντευξη πήρε ο Πάνος Λάμπρου

*Διανύουμε μια δύσκολη περίοδο στην Ελλάδα και την Ευρώπη λόγω της οικονομικής κρίσης. Αναρωτιέμαι, όμως, γιατί ενώ οι επιπτώσεις είναι τόσο επώδυνες για τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους νέους, οι αντιστάσεις δεν είναι οι αναμενόμενες; Είναι θέμα αδυναμίας των συνδικάτων, της αριστεράς;

Έχουμε μια κρίση με πλανητικές διαστάσεις, μια κρίση οξύτατη, ιδιαίτερα στην Ευρώπη. Αυτή η κρίση έχει φέρει σε μεγάλο βαθμό σε μια χαοτική, αλλοπρόσαλλη και αντιφατική συμπεριφορά την ίδια την ηγεσία της Ευρώπης. Δεν είναι παράλογο να σαστίζει ο κόσμος, να νιώθει αμήχανα. Δημιουργείται η αίσθηση ότι όλα αυτά είναι πάνω από τις δυνάμεις μας, πάνω από τους αγώνες μας, πάνω από την ψήφο μας. Είναι μοιραία. Είναι το μικρότερο κακό. Είναι η θεία τιμωρία για τις αμαρτίες μας

*Ή ότι ο αντίπαλος είναι πολύ πιο ισχυρός από μας …

Όχι, ο αντίπαλος δεν είναι ούτε φαίνεται τόσο ισχυρός. Όταν, όμως, ο αντίπαλος είναι πιο αδύναμος και άρα απρόβλεπτος και επιθετικός μπορεί να ακινητοποιεί τον άλλο Ένας λόγος είναι ο ρόλος των ΜΜΕ. Ποτέ ίσως τα κεντρικά ΜΜΕ δεν τα έχουμε δει να λειτουργούν σε τέτοιο βαθμό , ως ανθυπασπιστές και λοχίες του συστήματος. Ένας άλλος λόγος είναι η απουσία ενός πολιτικού λόγου, που θα μπορούσε να επιταχύνει τη μετάβαση από το σάστισμα, τον φόβο και την οργή σε μια αγωνιστική κατεύθυνση θετικής προοπτικής και ελπίδας.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ 2004: 6 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ…

Του Πάνου Τότσικα

«Η  ιδέα της καταγραφής των συνολικών  επιπτώσεων από την  διεξαγωγή των  Ολυμπιακών  Αγώνων του 2004 στην Αθήνα  σε μια “Μαύρη Βίβλο”, έχει συζητηθεί εδώ  και πολύ καιρό  σε κάποιους κύκλους, οι οποίοι είχαν εκφράσει τις επιφυλάξεις τους ή την συνολική τους αντίθεση στο όλο εγχείρημα…(Είναι) γεγονός όμως ότι δεν λειτούργησε κάποιος “μηχανισμός” που να καταφέρει να ταξινομήσει, να επεξεργαστεί και να αξιολογήσει το τεράστιο υλικό που είχε συγκεντρωθεί τα 8 χρόνια που προηγήθηκαν των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004…Ίσως, για μια ακόμη φορά, το κενό αυτό καλυφθεί από ακαδημαϊκές μελέτες και έρευνες, από διδακτορικές και μεταπτυχιακές διατριβές. Ας ελπίσουμε ότι η ιστορία δεν θα γραφτεί τελικά αποκλειστικά από τους ισχυρούς, από αυτούς που έχουν το χρήμα και ελέγχουν τους μηχανισμούς των ΜΜΕ, από τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Ας ελπίσουμε ότι οι όποιες αντιστάσεις δεν αφομοιώθηκαν, θα μπορέσουν να βρουν τα “περάσματα” και να αναδείξουν το τι συνέβη πραγματικά στη χώρα μας με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην Αθήνα…»

Τα παραπάνω γράφονταν τον Νοέμβριο του 2004, στον πρόλογο του βιβλίου μου «Η άλλη όψη της Ολυμπιάδας 2004» (εκδόσεις ΚΨΜ), το οποίο αποτέλεσε

μια πρώτη «…ατομική και αποσπασματική παρουσίαση κάποιων πτυχών της Ολυμπιακής Αθήνας και κάποιων επιλεγμένων “αδέσποτων” απόψεων, προκειμένου να καταγραφούν κάποια “ίχνη” έστω, διαφορετικών στάσεων αλλά και αντιστάσεων που εκδηλώθηκαν ενάντια στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004…»