Ανησυχεί ο Περισσός για την “νέα πρωτοβουλία διαλόγου και κοινής δράσης της Αριστεράς”

Οι πολιτικοί σχηματισμοί που λειτουργούν κυρίως ως ιδεολογικοί μηχανισμοί δεν μπορούν να μετεξελιχθούν και να αλλάξουν δομή. Αν εκδηλωθεί κρίση στην λειτουργία τους, τότε απλώς καταρρέουν. Το ΚΚΕ σήμερα εμφανίζει τα πρώτα σημάδια μιας παρόμοιας έκρυθμης κατάστασης, αφού σε μια περίοδο γενικευμένης οικονομικής κρίσης της χώρας ο πολιτικός του λόγος παραμένει περιθωριακός και δεν μπορεί να εμπνεύσει ούτε τα ίδια του τα μέλη και τους οπαδούς του. Αν δεν μπορεί σε τέτοιες συνθήκες να αυξήσει την επιρροή του στην εργατική τάξη και τον λαό, πότε θα το κάνει;

Ο Περισσός γνωρίζει καλά ότι η όξυνση της κρίσης του πολιτικού συστήματος θα συμπαρασύρει και αυτόν στην καταστροφή. Γι αυτό είναι υπέρ της σταθερότητας. Για αυτό δεν προβάλει ως αίτημα εδώ και τώρα την απομάκρυνση αυτής της κυβέρνησης αλλά περιμένει να ωριμάσουν οι συνθήκες για την δευτέρα παρουσία του “υπαρκτού σοσιαλισμού”. Γνωρίζει ότι αν φύγει αυτή η κυβέρνηση κάτω από την πίεση της λαϊκής κατακραυγής αυτό δεν θα γίνει με τις δικές του πολιτικές συντεταγμένες. Επίσης γνωρίζει πως ο ελληνικός λαός αν έχει να διαλέξει ανάμεσα σε ένα πολιτικό σύστημα που θα είναι ανάλογο με αυτό που οραματίζεται το ΚΚΕ ή να γίνει η χώρα μας επαρχία της Γερμανίας, μάλλον θα προτιμήσει το δεύτερο...

Με αυτά τα δεδομένα έχει επιλέξει να αυτοπεριφρουρηθεί επιλέγοντας πολιτικές πρακτικές της απομόνωσης, τις οποίες επενδύει με τον μύθο της “καπιταλιστικής περικύκλωσης” για να γίνουν πιο εύπεπτες στα μέλη και στους οπαδούς του. Σε αυτά τα πλαίσια είναι κομμένες και ραμμένες οι θέσεις που προβάλλονται από τον “Ριζοσπάστη” για την νέα πρωτοβουλία διαλόγου και κοινής δράσης της Αριστεράς.

Σε ένα πρώτο ανυπόγραφο (δηλαδή της διεύθυνσης) κείμενο που δημοσιεύτηκε στον “¨Ρ” με τίτλο: «Νέα» πρωτοβουλία με ξεθωριασμένες σημαίες, ο υπότιτλος προϊδεάζει τον αναγνώστη για το περιεχόμενό του: "Αναμασήματα για την ενότητα πάνω στο πρόβλημα χωρίς στρατηγική αντιπαράθεση με τον καπιταλισμό, παρουσιάστηκαν χτες σε συνέντευξη Τύπου."

Το κείμενο αυτό στην πραγματικότητα έρχεται να απαντήσει στο ερώτημα, αν σε αυτή την πρωτοβουλία συμμετέχει και κόσμος του ΚΚΕ. Αξίζει πράγματι βραβείο ταχυδακτυλουργίας ο τρόπος που απαντά η Δνση της εφημερίδας. Γράφει λοιπόν: "Την πρωτοβουλία στηρίζουν - όπως φάνηκε στη σύνθεση του ακροατηρίου - ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, το ΝΑΡ και άλλοι αυτοαποκαλούμενοι «ανένταχτοι», ενώ οι στόχοι της ορίζονται από τις προτάσεις διαχείρισης του καπιταλισμού, στις οποίες συγκλίνουν οι υποστηρικτές της."

Οι συντάκτες του άρθρου προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από το δακτυλάκι τους. Η εκτίμηση τους στηρίζεται λοιπόν από το τι φάνηκε στην σύνθεση του ανώνυμου ακροατηρίου και όχι από τις επώνυμες υπογραφές, που συνοδεύουν το ιδρυτικό κείμενο αυτής της πρωτοβουλίας. Αυτό το κείμενο ήδη είχε δημοσιοποιηθεί και ήταν γνωστό στον Περισσό. Σε αυτές τις υπογραφές λοιπόν φαίνεται ότι υπάρχει και κόσμος από το ΚΚΕ. Και αυτό ακριβώς θέλει να κρύψει ο “Ρ”.



Θα σταθούμε σε ένα πρώην βουλευτή του, τον Γ. Χουρμουζιάδη, ο οποίος το 2004 εκλέχτηκε βουλευτής του ΚΚΕ στην Α' Θεσσαλονίκης με 12.064 σταυρούς. Στο κομματικό του βιογραφικό αναφέρεται ότι γεννήθηκε το 1935 στη Θεσσαλονίκη, έχει σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ, μετεκπαίδευση στην ευρωπαϊκή και βαλκανική αρχαιολογία στη Χαϊδελβέργη της Γερμανίας. Είναι καθηγητής. Είναι παντρεμένος με τη Μαρία Καραβολάνη και έχουν δύο κόρες. Στην πολιτική δραστηριότητα καταγράφεται ότι εκλέγεται για δεύτερη φορά βουλευτής και είναι μέλος του ΚΚΕ από το 1980. Επίσης είναι μέλος του Εθνικού Συμβουλίου για την Ειρήνη και διετέλεσε πρόεδρος της ΠΑΠΟΟΚ Θεσσαλονίκης.

Οδηγήθηκε στον δρόμο της κοινοβουλευτικής αποστρατείας, όπως ανακοινώθηκε στα πλαίσια της ανανέωσης του στελεχικού δυναμικού της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΚΚΕ μαζί με άλλα παλαίμαχα στελέχη, όπως ο Ορ.Κολοζώφ και ο Π.Κοσιώνης. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει ανακοινώσει το ΚΚΕ, παραμένει ακόμα μέλος του. Πριν μερικούς μήνες (Νοέμβρης 2009) μάλιστα ήταν εισηγητής σε συνέδριο που οργάνωσε η ΚΕ του ΚΚΕ με θέμα: «Γιάννης Ρίτσος: πάντα παρών στο κάλεσμα της εποχής»

Το ΚΚΕ πάντως απ' ότι φαίνεται είχε ενημέρωση από "πρώτο χέρι". Εδώ μπορείτε να δείτε μια σχετική με το θέμα ερώτηση καθώς τις απαντήσεις που πήρε από τους οργανωτές. Προσέξετε μάλιστα την αιχμηρή απάντηση του Χ. Κορτζίδη:

Όμως, στον Κυριακάτικο “Ρ” (11/7) η γνωστή αρθρογράφος του Βάσω ΝΙΕΡΡΗ σε άρθρο της με τίτλο: “Με σημαίες ευκαιρίας και πυξίδες αποπροσανατολισμού”  κάνει γαργάρα αυτά τα θέματα που θίξαμε παραπάνω. Με την χρήση των επαναστατικών μεθόδων προπαγάνδας -των οποίων το ΚΚΕ διεκδικεί την μονοπωλιακή τους χρήση - φροντίζει να συσχετίσει αυτή την πρωτοβουλία με την ΚΕΔΑ, τον Δημήτρη Χατζησωκράτη, τον Α. Αλαβάνο και τις στρατηγικές επιλογές του καπιταλισμού...

Μακάρι οι σύντροφοι του ΚΚΕ να έκαναν το μαύρο άσπρο μόνο σε τέτοια μικρά ζητήματα που αφορούν πρωτοβουλίες μερικών δεκάδων ανθρώπων. Το κάνουν όμως και για τον ίδιο τον καπιταλισμό. Επειδή δεν θέλουν – γιατί θεωρούν ότι έτσι αυτοακυρώνονται - να δουν κατάματα ότι ο κόσμος της εργασίας σήμερα είναι ηττημένος και βρίσκεται στο περιθώριο των εξελίξεων, διαδίδουν ότι ο καπιταλισμός είναι έτοιμος να καταρρεύσει από τις αντιφάσεις του και δεν έχει εναλλακτικά σχέδια για να βγει από την κρίση. Γράφει λοιπόν η Βάσω ΝΙΕΡΡΗ:"Άλλωστε πέρασε ανεπιστρεπτί η εποχή που το κεφάλαιο μπορούσε να κάνει παραχωρήσεις κάτω από την πίεση του εργατικού κινήματος, επειδή οι όροι αναπαραγωγής του (όξυνση των ανταγωνισμών, εναλλαγή κρίσεων με αναιμική ανάκαμψη, ιδιαίτερα μετά τη δεκαετία του '70), δεν του αφήνουν τέτοια περιθώρια. Γι' αυτό επιτίθεται ολοκληρωτικά..."

Μόνον που δεν μας εξηγεί σε ποιούς επιτίθεται το κεφάλαιο, αφήνοντας να υπονοηθεί ότι έχει μόνον και αποκλειστικό στόχο τον κόσμο της εργασίας, παραγνωρίζοντας τις μεταξύ του αντιθέσεις, αντιθέσεις που σε άλλες εποχές έχουν οδηγήσει σε δύο παγκόσμιους πολέμους. Παρ' ότι το ΚΚΕ απεκατέστησε τον Στάλιν πρόσφατα, στις πολιτικές του εκτιμήσεις αντιγράφει την στάση και τις θέσεις που είχαν οι τροτσκιστές στην έναρξη του 2ου παγκόσμιου πολέμου...

Κούνια που τους κούναγε! Γιαυτό τους αφιερώνουμε, μερικές πρώην σοβιετικές πιπίλες, όπως αυτές που διαφημίζει η αφίσα που δημοσιεύουμε στην αρχή του κειμένου, καθώς και το σύνθημα που αναγράφει: "Καλύτερες πιπίλες δεν υπήρχαν, δεν υπάρχουν. Τις πιπιλάνε όλοι μέχρι να γεράσουν...", μήπως και ηρεμήσουν λίγο από την ταραχή που τους δημιούργησε μια συνέντευξη τύπου και ένα κείμενο με υπογραφές. Επίσης αφιερώνουμε  στον Περισσό τα λόγια ενός υπερήλικα Επονίτη, που ήταν ο τελευταίος ομιλητής στην συζήτηση που έγινε στην αίθουσα τις ΕΣΗΕΑ: