Οι κινητοποιήσεις της 22.04.10

Η συμμετοχή των εργαζομένων στις δύο ισοδύναμες συγκεντρώσεις και πορείες που έγιναν στην Αθήνα ήταν περιορισμένη. Δεν κατάφεραν να έχουν την συμμετοχή που είχαν στην προηγούμενη απεργία της 11.03.10. Το ΠΑΜΕ μάζεψε 10.000 περίπου στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ και άλλοι τόσοι συμμετείχαν στην συγκέντρωση της ΑΔΕΔΥ. 

Συμμετείχε μόνον ο κόσμος της Αριστεράς. Στην συγκέντρωση της ΑΔΕΔΥ οι ομιλίες έγιναν μπροστά σε μια άδεια πλατεία, αφού ο κόσμος της Αριστεράς κρατούσε και χωρικά τις αποστάσεις του από τα προεδρεία και τους ομιλητές. Είναι χαρακτηριστικό ότι το παραδοσιακό πανό με τη υπογραφή της ΑΔΕΔΥ που πηγαίνει μπροστά στις πορείες συνοδευόταν μόνον από καμία 50 άτομα και ακολουθούσαν σε διακριτή απόσταση δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς και η πρωτοβουλία των πρωτοβαθμίων σωματείων. Στις 11.03.10 τις ηγεσίες της ΑΔΕΔΥ-ΓΣΕΕ, όταν από το πεδίο του Άρεως επεχείρησαν τον ελιγμό μέσω 3ης Σεπτεμβρίου για να μπουν στην κεφαλή της πορείας, είχαν συγκροτήσει ένα μπλοκ δυνάμεων με 5.000 εργαζόμενους πιστούς στις διοικήσεις της ΑΔΕΔΥ- ΓΣΕΕ. Η διαφορά αυτή οφείλεται στην αποχή των δυνάμεων του ΠΑΣΟΚ από την συγκέντρωση της 22.04.10. Η κυβέρνηση φαίνεται ότι έχει αρχίσει να φοβάται τον δικό της κόσμο και τις αντιδράσεις του γι’ αυτό προσπαθεί με κάθε τρόπο να τον κρατήσει μακριά από κινητοποιήσεις. Ως πότε όμως;

Όμως οι χθεσινές συγκεντρώσεις είχαν ένα άλλο ενδιαφέρον. Για πρώτη φορά μειώθηκαν οι αποστάσεις ανάμεσα στις δύο συγκεντρώσεις και ήρθαν πιο κοντά. Δυνάμεις του ΠΑΜΕ …ακούμπησαν την συγκέντρωση της ΑΔΕΔΥ στην πλατεία Κλαύθμωνος και κάνοντας μια δεξιά στροφή παρέκαμψαν την συγκέντρωση για να συνεχίσουν την πορεία τους προς το Σύνταγμα. Μετά, η πορεία της ΑΔΕΔΥ και της πρωτοβουλίας των πρωτοβαθμίων σωματείων και της ριζοσπαστικής αριστεράς έφτασε στην πλατεία Συντάγματος πριν ξεκινήσει η πορεία του ΠΑΜΕ. Τότε, τα ΜΑΤ βρέθηκαν με την πλάτη τους προς την ομάδα περιφρούρηση της συγκέντρωσης του ΠΑΜΕ για να  προστατεύσουν τους συγκεντρωμένους από τους …ταξικούς τους εχθρούς! Εικόνες από την συγκέντρωσή εδώ:

Η επόμενη μεγάλη κινητοποίηση θα γίνει την πρωτομαγιά. Ήδη έχουν αρχίσει οι προετοιμασίες:

Με αφορμή τις τελευταίες κινητοποίσεις που γίνονται στη χώρα μας, σας προτείνουμε να δείτε την ταινία «Μνήμες Λεηλασίας», του Φερνάντο Σολάνας. Θα προβληθεί από τον "ΣΥΛΛΟΓΟ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ – ΧΑΡΤΟΥ, ΑΤΤΙΚΗΣ" την Κυριακή 2 Μάη 8.30 μ.μ. στα γραφεία του: Λόντου 6, β’ όροφος, Εξάρχεια.

Αργεντινή: Η οικονομική κρίση δεν έπεσε από τον ουρανό… Προηγήθηκε για δεκαετίες η λεηλασία της χώρας και η αφάνταστη φτωχοποίηση των εργαζομένων. Η εξέγερση (Αργεντινάζο, 2001) δεν ήρθε από το πουθενά…Προηγήθηκαν πολλά χρόνια αντιστάσεων, αγώνων, κινημάτων.

Ο "δρόμος" στο ..."ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ".

Η εφημερίδα δρόμος της αριστεράς σας καλεί στην εκδήλωση - συζήτηση που διοργανώνει

με θέμα: ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

την Κυριακή 25 Απριλίου, 11.00 πμ

και ομιλητές τους:

Αλέκο Αλαβάνο

Σπύρο Μαρκέτο

Κώστα Μελά

στον Κινηματογράφο Μακεδονικόν (Εθνικής Αμύνης και Αλεξάνδρου Σβώλου)

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ. ΓΙΝΕΤΑΙ «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΒΑΪΜΑΡΗΣ» Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ.

ΓΙΝΕΤΑΙ «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΒΑΪΜΑΡΗΣ»

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ

Ο Αλέκος Αλαβάνος στην εκδήλωση που έγινε στον πολυχώρο Bacaro για την επέτειο της 21ης Απριλίου μεταξύ άλλων ανέφερε :

«Η τραγική επτάχρονη εμπειρία της δικτατορίας δεν μας αφήνει περιθώρια αδιαφορίας, επανάπαυσης, επιφανειακής προσέγγισης, υποτίμησης των προβλημάτων δημοκρατίας στη χώρα μας.

Οφείλουμε να είμαστε ευαίσθητοι και αυστηροί.

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να κάνω δύο παρατηρήσεις.

Πρώτο : Στην Ελλάδα η Δημοκρατία οδηγείται σε αποσύνθεση.

Κοινοβουλευτισμός δεν σημαίνει καλλιστεία. Οι εκλογές δεν γίνονται για να επιλεγεί αυτός ή αυτή που θα εγκατασταθεί στο Μέγαρο Μαξίμου. Ο λαός, πρώτα και κύρια, επιλέγει πρόγραμμα, το οποίο θα διαμορφώσει το κοινωνικοοικονομικό πλαίσιο που θα επηρεάσει τη ζωή της κάθε οικογένειας, της κάθε πόλης, όλης της χώρας. Το κυβερνητικό κόμμα είναι δεσμευμένο με Συμβόλαιο με τον Λαό.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου σήμερα εφαρμόζει ένα πρόγραμμα όχι απλώς διαφορετικό, αλλά αντίστροφο, από αυτό που εξάγγειλε προεκλογικά. Μίλησε άσπρα, πολιτεύεται μαύρα. Στην Ελλάδα εφαρμόζεται μια πολιτική που δεν έχει δημοκρατική νομιμοποίηση.

Tο χρέος και ο ΣΥΡΙΖΑ και το χρέος του ΣΥΡΙΖΑ

Μετά από προτροπή αναγνώστη μας και σαν συνέχεια στον διάλογο που άνοιξε με αφορμή το κείμενο που δημοσιεύσαμε με τίτλο "Πιθανή λύση η "στάση πληρωμών"...", αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα "Σκέψεις για τον ΣΥΡΙΖΑ" το παρακάτω κείμενο:

Tο χρέος και ο ΣΥΡΙΖΑ και το χρέος του ΣΥΡΙΖΑ

Δεν είναι συχνό φαινόμενο να χρεοκοπεί ένα μοντέλο και να μην αναδεικνύεται κάποια άλλη πειστική εναλλακτική. Στη χώρα μας όμως και το μοντέλο χρεοκόπησε και εναλλακτική δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Αντίθετα έχουμε μια κυβέρνηση απολύτως αποτυχημένη, αδιέξοδη και επικίνδυνη που παρά ταύτα διατηρεί την πολιτική ηγεμονία και την πρωτοβουλία των κινήσεων.

Μια συνήθης εξήγηση πλέον που πολλοί αριστεροί δίνουν, είναι η άνευρη κεντρική πολιτική παρουσία του Συριζα, εν είδει σχολιαστή, όπως εκφράζεται από τον πρόεδρο της ΚΟ. Το φαινόμενο συμπυκνώνεται στον εκπρόσωπο τύπου του ΣΥΝ, σχολής Αβραμόπουλου (καλό πουκάμισο, σωστό κούρεμα και δηλώσεις επίπεδες σαν την πεδιάδα του Μισισιπή).

Οι δικαιολογίες είναι πολλές: ο συσχετισμός δύναμης, η συντηρητικοποίηση σε καιρούς κρίσης, η αισιόδοξη προσδοκία θυελλωδών αλλαγών. Όπως και να έχει οδηγούμαστε στη γνωστή πεπατημένη. Ολοσχερής παραίτηση της αριστεράς από τη φιλοδοξία παραγωγής πολιτικής. Και σε αυτό πρωτοστατούν όχι οι συνήθεις ύποπτοι της πτέρυγας, αλλά οι έξτρα έξτρα αντικαπιταλιστικές δυνάμεις του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ.

Σε άρθρο του ο συντονιστής της Γραμματείας του Συριζα Α. Νταβανέλλος διατυπώνει τη σκέψη της αναγκαίας ανατροπής των συσχετισμών για να τίθενται μεταβατικά αιτήματα. Επομένως το θέμα της ΟΝΕ ή τους χρέους δεν έχει νόημα να τίθεται με τους σημερινούς συσχετισμούς. Ανακαλύπτει δηλαδή τα αναγκαία λογικά βήματα για κάθε σύνθημα της αριστεράς. Ως εδώ καλά.

Πιθανή λύση η "στάση πληρωμών"...

Οι λαϊκές αντιδράσεις στα μέτρα της κυβέρνησης δεν ήταν οι αναμενόμενες. Η Αριστερά δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον κόσμο της εργασίας απέναντι στην επίθεση που δέχεται. Γι αυτό και την κάνει πλαγίως. Υπόσχεται τον …παράδεισο στην δεύτερη παρουσία του σοσιαλισμού. Η συζήτηση που γίνεται στους χώρους της Αριστεράς και έχει επικεντρωθεί γύρω από την «στάση πληρωμών» είναι σε μεγάλο βαθμό αποπροσανατολιστική. Στην πραγματικότητα αναζητούνται διαχωριστικές γραμμές που θα οριοθετούν νέες ομαδοποιήσεις στο εσωτερικό της Αριστεράς. Όμως αυτές οι διαχωριστικές γραμμές δεν ενδιαφέρουν ούτε την κοινωνία, ούτε  το μαζικό κίνημα...

TO AIMA MAΣ ΔΕΝ ΘΑ ΧΥΘΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΣΑΣ

Στηρίζουμε την πρωτοβουλία σ. του αντιεξουσιαστικού χώρου για το άνοιγμα λογαριασμού οικονομικής αλληλεγγύης 129/341635-64,Najafi Mouhammat Isa σαν ελάχιστη κίνηση συμπαράστασης στην οικογένεια Νατζαφί από το Αφγανιστάν που έπεσε θύμα άθλιας φασιστικής βομβιστικής επίθεσης το βράδυ τής 28ης Μάρτη στην οδό Ιακωβάτων στα Πατήσια και απαιτούμε να τους δοθεί άσυλο και στέγη στην Ελλάδα εδώ καί τώρα. Με αφορμή αυτή την πρωτοβουλία δημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο του Παπαδόπουλου Παναγιώτη (Κάϊν)

 TO AIMA MAΣ ΔΕΝ ΘΑ ΧΥΘΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΣΑΣ

Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ "ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΗ ΑΠΩΛΕΙΑ",ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ "ΣΤΟΛΗ",ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ "ΑΡΙΘΜΟΣ"

Καθόλου,δέν μέ ενδιαφέρει άν θά υπάρξει ή όχι πειστική "ανάληψη ευθύνης" γιά τίς "παράπλευρες απώλειες" στά Πατήσια όπου ένας 15χρονος Αφγανός ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ,η μικρότερη αδερφή του βρίσκεται μπροστά στόν κίνδυνο νά τυφλωθεί,η μητέρα τους τραυματίσθηκε καί συνολικά μιά οικογένεια διαλύθηκε αναζητώντας μετά τό ξερίζωμα από τήν χώρα της ,τήν δική της Ιθάκη στήν "ασφαλή" καί "φιλόξενη" Δύση!

Από παρόμοιες τραγωδίες κανείς ποτέ δέν επιστρέφει "ο ίδιος" τήν επόμενη μέρα καί τά βήματα στήν καθημερινότητα πλέον είναι τόσο βαριά όσο η "αγκαλιά" τού θανάτου στό παιδί σου καί τό αδέρφι σου!

10 ΣΗΜΕΙΑ ΜΙΑΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗΣ, ΛΑΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

ΜΕΤΩΠΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ, 18.4.2010

ΟΜΙΛΙΑ ΑΛΕΚΟΥ ΑΛΑΒΑΝΟΥ ΣΕ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΑ ΣΠΑΤΑ

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ.

10 ΣΗΜΕΙΑ ΜΙΑΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗΣ, ΛΑΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

«H κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να φύγει το συντομότερο δυνατό. Πριν ο δρόμος της καταστροφής που ανοίγει για τη χώρα γίνει χωρίς επιστροφή. Πριν όλη την Ελλάδα και τον κόσμο της εργασίας της τον παρασύρει η δίνη της ανασφάλειας, της παρακμής, της ανεργίας, της ανέχειας, της κατάθλιψης, του τέλματος.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να φύγει το συντομότερο δυνατό γιατί υπάρχει άμεσα άλλη, πραγματοποιήσιμη πολιτική για τη χώρα, που απαιτεί όμως άλλη κοινωνική πλειοψηφία. Απαιτεί άλλη λαϊκή κυβέρνηση που:

Πρώτο: Πιστεύει και προστατεύει τη λαϊκή κυριαρχία, που αποτέλεσε εξάλλου το θεμελιακό ιδρυτικό σύνθημα του ΠΑΣΟΚ. Δεν εξαπατά παρουσιάζοντας άλλο εκλογικό πρόγραμμα και εφαρμόζοντας το αντίθετό του. Κι αν βρεθεί σε ανάγκη μιας τέτοιας στροφής, ζητά νέες εκλογές ή θέτει τη νέα πολιτική σε δημοψήφισμα.

Δεύτερο: Πιστεύει στον λαό. Κι αν βρεθεί σε δύσκολη θέση, απέναντι σε πιέσεις από μεγάλες καπιταλιστικές δυνάμεις, επιδιώκει η ίδια την παλλαϊκή κινητοποίηση, στηρίζεται στους δρόμους και τη νεολαία. Προστατεύει τα κοινωνικά δικαιώματα, κι αν η περίοδος είναι δύσκολη, ζητά την αλληλεγγύη, την καλύτερη δυνατή απόδοση από τον κόσμο της εργασίας, δίνοντας του όμως ένα όραμα ως προοπτική κι όχι ένα βούρκο όπως τώρα.

Τρία κείμενα που σας προτείνουμε για να διαβάσετε στον "δρόμο"

 Από τον "δρόμο" που κυκλοφορεί σήμερα σας προτείνουμε για να διαβάσετε τρία κείμενα:

1. Τα μεγάλα "ναι"και τα μεγάλα "όχι" της Αριστεράς. Συνέντευξη με τον Α. Αλαβάνο για την πολιτική συγκυρία και την θέσης της  Αριστεράς, του ΣΥΡΙΖΑ και του "Μέτωπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής".

2. ΕΥΡΩΠΗ: Από την δημοκρατία στην Αυτοκρατορία, του Κώστα Δουζίνα, αντιπρύτανη και διευθυντή του Ινστιτούτου Ανθρωπιστικών Σπουδών του Μπιρμπεκ (Πανεπιστήμιο του Λονδίνου).

3. Ποια Αριστερά; Του Δήμου Τσακνιά.

Παραθέτουμε μερικά αποσπάσματα (που προφανώς δεν είναι τα πιο χαρακτηριστικά) από το κείμενο του Κ. Δουζίνα που θα σας κινήσουν την περιέργεια για να το διαβάσετε ολόκληρο:

1. Ο καλός και ο κακός μπάτσος

…Οι μονότονα επαναλαμβανόμενοι ισχυρισμοί περί του «αντικειμενικού χαρακτήρα» και του αναπότρεπτου των μέτρων προσπαθούν να αντλήσουν νομιμοποίηση από την αξιοπιστία της επιστήμης, μόνο που είναι δύσκολο να αντιμετωπίσουμε τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία ως επιστήμη. Πρόκειται για μια τυπική περίπτωση «καλού μπάτσου, κακού μπάτσου»: η Γερμανία και οι κερδοσκόποι είναι οι κακοί και, εμείς οι Έλληνες, οι πατριώτες τα θύματα. Όπως στις αστυνομικές ταινίες, οι θέσεις μπορούν εύκολα να αντιστραφούν: εμείς οι Έλληνες είμαστε οι τεμπέληδες και οι απατεώνες, η Ευρώπη αντιπροσωπεύει τον ορθολογισμό και τον εκσυγχρονισμό...

Μόκο από τα ΜΜΕ

Αναδημοσιεύουμε το παρακάτω σχόλιο από την ιστοσελίδα "ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ":

Όχι ότι έχει πολύ μεγάλη σημασία αλλά δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο.

Ένα από τα φερόμενα μέλη της Επαναστατικού Αγώνα κατάγγειλε δημοσίως ότι βασανίστηκε από τους μπάτσους όταν βρέθηκε στα χέρια τους.

Προφανώς την ίδια τύχη θα είχαν και οι άλλοι κρατούμενοι.

Σε κανένα όμως ΜΜΕ δεν συναντήσαμε το παραμικρό σχόλιο γ’ αυτή την συμπεριφορά των αστυνομικών.

Φαίνετε ότι για τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης είναι αποδεκτό αν βρεθείς στα χέρια των μπάτσων να σε βασανίζουν, να απειλούν την οικογένεια σου….

ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΛΑΓΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

Αναδημοσιεύουμε ανακοίνωση του "ΔΙΚΤΥΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ"

Με κορμό τις συλλήψεις των Νίκου Μαζιώτη, Παναγιώτας Ρούπα, Σαράντου Νικητόπουλου, Χριστόφορου Κορτέση, Βαγγέλη Σταθόπουλου και Κώστα Γουρνά, με την κατηγορία ότι είναι μέλη του Επαναστατικού Αγώνα, εκτυλίσσεται μια επιχείρηση που θυμίζει τις ζοφερότερες στιγμές όλων των αντίστοιχων υποθέσεων των τελευταίων δεκαετιών: Την ποινικοποίηση προσωπικών σχέσεων και την παρουσίαση της δράσης στο κίνημα ως ενοχοποιητικό στοιχείο, που ζήσαμε στις περιπτώσεις Καλογρέζας, Μπαλάφα και Λεσπέρογλου, την τρομολαγνεία και την κατασυκοφάντηση ανθρώπων και χώρων, που βιώσαμε το τρομοκαλοκαίρι του 2002, την αστυνομικοδικαστική ασυδοσία και τη γενικευμένη καταστολή κατά του αναρχικού χώρου, που διαπιστώνουμε στην υπόθεση Χαλανδρίου.

Αστυνομικές διαρροές, συνολικές ή κατ’ επιλογή, εκτιμήσεις και προσδοκίες της Αντιτρομοκρατικής, αναφορές στις ιδέες και τη δράση των συλληφθέντων (όλοι τους πολύ γνωστοί στο ευρύτερο κίνημα) ανακατεύονται με ανεκδιήγητα ρεπορτάζ και αφόρητη τηλεοπτική λογοδιάρροια δημιουργώντας κλίμα ενοχοποίησης και απαξίωσης των κατηγορουμένων χωρίς στοιχεία. Αντίθετα, αναγορεύουν σε «στοιχεία» γεγονότα, όπως, π.χ., ότι ο Ν. Μαζιώτης είναι ο υπ. αριθμ. 1 «συνήθης ύποπτος» για μια δεκαετία και παρακολουθούνταν ανελλιπώς ή ότι ο Σ. Νικητόπουλος ήταν φίλος με τον (υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες σκοτωμένο από αστυνομικούς) Λάμπρο Φούντα, προσπαθώντας να μας πείσουν ότι η αστυνομική καταδίωξη ή οι συντροφικές σχέσεις αποτελούν τεκμήριο ενοχής. Έτσι, διαμορφώνουν μια «εικονική αλήθεια» η οποία εμφανίζει ως αναμφισβήτητη πραγματικότητα τον αστυνομικό ισχυρισμό και τις κραυγές των τηλεεισαγγελέων. Όλα αυτά, βέβαια, καρυκευμένα με «αποκλειστικές πληροφορίες» για… σκοποβολή στον Υμηττό και τηλεφωνικές συνομιλίες με ήδη κρατούμενους, που, ενώ είναι σίγουρο ότι δεν θα κατατεθούν ποτέ επίσημα, επιτείνουν το αρνητικό κλίμα σε βάρος των συλληφθέντων.

Επειδή πολλές «αστυνομικές αλήθειες» έχουν αποδειχθεί επιχειρήσεις σκοπιμότητας, συχνά με διόγκωση ή και κατασκευή στοιχείων· επειδή βρισκόμαστε σε μια περίοδο κλιμάκωσης και γενίκευσης της κρατικής καταστολής (η αστυνομική κτηνωδία σε βάρος μεταναστών και νεολαίων, οι ανεξέλεγκτες τηλεφωνικές παρακολουθήσεις και οι εισβολές σε σπίτια με τηλεοπτική κάλυψη, οι «επιχειρήσεις αρετής», όπως αυτή στο παρτάκι της Ναυαρίνου στις 12/4, αποτελούν μόνο μερικά παραδείγματα)· επειδή η κυβέρνηση και το πολιτικό προσωπικό του κράτους έχουν κάθε λόγο να συσκοτίσουν την αντιλαϊκή επίθεσή τους κατά των δικαιωμάτων των εργαζομένων και των πληβειακών στρωμάτων με μια επίδειξη «ασφάλειας» (ποιου άραγε;)· επειδή η τηλεόραση όταν δεν εκμαυλίζει, απλώς λέει ψέματα (στ’ αλήθεια, ποιοι είναι χειρότεροι, οι καραγκιόζηδες που σχολιάζουν το «φαινόμενο Τζούλια» ή οι γελοίοι που ανακαλύπτουν… καλαμωτές στα σπίτια «τρομοκρατών»)· επειδή στην Ελλάδα (ακόμα…) το να είσαι ενεργός αναρχικός ή να συμπαθείς την ένοπλη δράση δεν αποτελεί ποινικό αδίκημα, και μάλιστα «τρομοκρατικού χαρακτήρα»· επειδή, τέλος, ιδιαίτερα σε περιόδους όπως αυτή που ζούμε, πρέπει να είμαστε εξαιρετικά καχύποπτοι απέναντι στο κράτος και στους άρχοντες, προτείνουμε νηφαλιότητα στις κρίσεις και τις εκτιμήσεις, αποφασιστικότητα απέναντι στην κρατική αυθαιρεσία και αλληλεγγύη σε όποιον την υφίσταται, για όποιον λόγο κι αν συμβαίνει.

ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Σε διαφορετικό κλίμα κινούνται οι δηλώσεις που έκανε πρόσφατα ο Α. Τσίπρας στην εκπομπή "ΑΝΑΤΡΟΠΗ" του Γ. Πρετεντέρη στο MEGA: