Αναρτήσεις
1. Τα μεγάλα "ναι"και τα μεγάλα "όχι" της Αριστεράς. Συνέντευξη με τον Α. Αλαβάνο για την πολιτική συγκυρία και την θέσης της Αριστεράς, του ΣΥΡΙΖΑ και του "Μέτωπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής".
2. ΕΥΡΩΠΗ: Από την δημοκρατία στην Αυτοκρατορία, του Κώστα Δουζίνα, αντιπρύτανη και διευθυντή του Ινστιτούτου Ανθρωπιστικών Σπουδών του Μπιρμπεκ (Πανεπιστήμιο του Λονδίνου).
3. Ποια Αριστερά; Του Δήμου Τσακνιά.
Παραθέτουμε μερικά αποσπάσματα (που προφανώς δεν είναι τα πιο χαρακτηριστικά) από το κείμενο του Κ. Δουζίνα που θα σας κινήσουν την περιέργεια για να το διαβάσετε ολόκληρο:
1. Ο καλός και ο κακός μπάτσος
…Οι μονότονα επαναλαμβανόμενοι ισχυρισμοί περί του «αντικειμενικού χαρακτήρα» και του αναπότρεπτου των μέτρων προσπαθούν να αντλήσουν νομιμοποίηση από την αξιοπιστία της επιστήμης, μόνο που είναι δύσκολο να αντιμετωπίσουμε τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία ως επιστήμη. Πρόκειται για μια τυπική περίπτωση «καλού μπάτσου, κακού μπάτσου»: η Γερμανία και οι κερδοσκόποι είναι οι κακοί και, εμείς οι Έλληνες, οι πατριώτες τα θύματα. Όπως στις αστυνομικές ταινίες, οι θέσεις μπορούν εύκολα να αντιστραφούν: εμείς οι Έλληνες είμαστε οι τεμπέληδες και οι απατεώνες, η Ευρώπη αντιπροσωπεύει τον ορθολογισμό και τον εκσυγχρονισμό...
2. Η ευκαιρία της Αριστεράς
...Το κυρίαρχο νεοφιλελεύθερο όραμα μετατρέπει την πολιτική σε υποκατηγορία της οικονομίας και της ηθικής. Γιατί να ζητάμε κοινωνική δικαιοσύνη, αν μπορούμε να έχουμε έναν καλό συνήγορο του πολίτη; Αλλά καθώς παρόμοια μέτρα επιβάλλονται από άκρου εις άκρο της Ευρώπης, μια διαδικασία απονομιμοποίησης του νεοφιλελεύθερου μοντέλου και ακόμα και της ΕΕ πιο γενικά έχει αρχίσει να κάνει αισθητή την παρουσία της. Ίσως βρισκόμαστε στην αληθινή αρχή του 21ου αιώνα καθώς αρχίζει να καταρρέει η νομιμποίηση του συστήματος της περιόδου που ακολούθησε το1989. Αυτή είναι η τεράστια ευκαιρία της αριστεράς: είναι πιθανώς η πρώτη φορά που η ιδέα μιας «άλλης Ευρώπης» μπορεί να ριζώσει...
3. Ο Διογένης ο Κυνικός και η Αριστερά
...Αλλά υπάρχει άλλη μια παράδοση που ανήκει στην αριστερά. Οι φιλελεύθεροι κοσμοπολίτες ξεχνούν ότι ο πρώτος που αποκάλεσε τον εαυτό του κοσμοπολίτη ήταν ο Διογένης ο Κυνικός. Ήταν ένας τρομερός κριτής των θεσμών, των συμβάσεων και των ισχυρών αντίθετα από τους Ρωμαίους Στωικούς, τον Σενέκα και τον Μάρκο Αυρήλιο, που παρουσιάζονται ως οι θεμελιωτές του κοσμοπολιτισμού. Η παράδοση του κοσμοπολιτισμού ζωντανεύει στους δρόμους της Αθήνας και του Παρισιού περισσότερο από ό, τι στις μυστικές διαπραγματεύσεις των τραπεζιτών και των πολιτικών των ελίτ, στην παρρησία των νέων παρά στη μονοτονία των τηλεοπτικών σχολιαστών και στη φιλόξενη μεταχείριση προς τους αποκλεισμένους και τους διωκόμενους. Αυτή είναι σήμερα η ευθύνη της Αριστεράς: να σώσει τη δημοκρατία από τη βαθμιαία της αποσύνθεση από τον νέο-ιμπεριαλισμό των κατηγορηματικά βαρετών ειδικών και τον νέο-ευαγγελισμό της νεοφιλελεύθερης δυστοπίας. Αυτή η υπόθεση αρχίζει στην Ελλάδα...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου