Τρία ψεύδη και ένας κομπασμός από τον Στάθη Κουβελάκη

Στην μνήμη του Λένιν...

“η Αριστερή Πλατφόρμα σημείωσε μια πολύ σημαντική τετραπλή επιτυχία.”

(Στάθης Κουβελάκης: ΚΟΜΜΑ, ΕΞΟΥΣΙΑ, ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ - 7 + 1 ΣΗΜΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΣΥΡΙΖΑ )

1η επιτυχία:

- καταρχήν γιατί προέκυψε ως τέτοια από τη σύγκλιση ρευμάτων από διαφορετικές παραδόσεις και οργανώσεις του συριζικού τόξου, διαμορφώνοντας έτσι τις προϋποθέσεις μιας ανασυντιθεμένης αριστερής πτέρυγας.

Η “Αριστερή Πλατφόρμα” δεν προέκυψε από σύγκλιση ρευμάτων αλλά από τυχοδιωκτική συμμαχία μηχανισμών με σκοπό την εκλογική καταγραφή. Έγινε γνωστή κατά τις εργασίες της Συνδιάσκεψης με την κατάθεση ξεχωριστού ψηφοδελτίου. Αν οι διαδικασίες της συνδιάσκεψης ήταν “fast track”, η συγκρότηση της “Αριστερής Πλατφόρμας” ήταν “fast track” στο τετράγωνο! Το πως μέσα από τέτοιες διαδικασίες υπήρξε πραγματική “σύγκλιση ρευμάτων από διαφορετικές παραδόσεις” ένας καθηγητής της “Πολιτικής Φιλοσοφίας” οφείλει να το εξηγήσει, αφού εκτός των άλλων αυτό το φαινόμενο αποτελεί παγκόσμια πρωτιά...


Όμως, ο Στάθης Κουβελάκης όχι μόνον δεν εξηγεί αυτό το φαινόμενο, αλλά παραλείπει να αναφέρει, έστω και με κωδικό τρόπο τα σημεία που συγκροτούν το πολιτικό περιεχόμενο της “Αριστερής Πλατφόρμας”. Η παράλειψη δεν είναι τυχαία: απλά αυτά τα σημεία δεν υπάρχουν! Οι τροπολογίες που κατατέθηκαν στην συνδιάσκεψη δεν συγκροτούν μια διακριτή πολιτική πλατφόρμα αλλά επιμέρους διαφωνίες στο κείμενο της προγραμματικής διακήρυξης. Επίσης, αυτές οι απόψεις/διαφωνίες δεν είναι προϊόντα συλλογικής παραγωγής εντός του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, οι οποίες συμπύκνωσαν την κατάληξη της πολιτικής διαπάλης που έγινε μέσα στις συνελεύσεις των οργανώσεων βάσης,και προέκυψαν από τις συζητήσεις και τις ζυμώσεις πάνω στις προγραμματικές θέσεις. Είχαν παραχθεί εκ των προτέρων, εκτός των συλλογικών διαδικασιών του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Κατατέθηκαν μάλιστα για ψηφοφορία χωρίς καμία τροποποίηση - πράγμα που κατέγραψε ότι δεν υπήρξε σύνθεση απόψεων (και πρόθεση για σύνθεση) - με τον ίδιο ακριβώς τρόπο με τον οποίο μια παράταξη κατεβάζει στη συνέλευση ενός σωματείου ένα ψήφισμα που έχει ετοιμάσει και περιμένει να δει πόσους ψήφους θα πάρει!...

Σε λίγο, όταν η “Αριστερή Πλατφόρμα” θα αναγκαστεί να τοποθετηθεί σε πραγματικά πολιτικά διλήμματα όπως για παράδειγμα, μια εκλογική συνεργασία με το κόμμα του Π. Καμμένου, ένας νέος Δεκέμβρης, ή κάποιο “εθνικό” ζήτημα, τότε βλέπουμε τον Στάθη Κουβελάκη να ...ψιθυρίζει το γνωστό τραγουδάκι: “Τίνος είναι βρε γυναίκα τα παιδιά; Το `να μου φωνάζει "Σι" τ΄ άλλο μου φωνάζει "Για", τίνος είναι βρε γυναίκα τα παιδιά...”

2η επιτυχία:

- κατόπιν γιατί, όπως αποτυπώθηκε στην οριακή απόρριψη της τροπολογίας για το χρέος και την ΕΕ (και είχε ήδη διαφανεί στη συζήτηση στις οργανώσεις βάσης), ο πυρήνας των θέσεών της διαθέτει ευρύτερη ακτινοβολία, έως και πλειοψηφική δυνατότητα.

Η αντίληψη αυτή είναι υποτιμητική για τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και τους αντιπροσώπους γιατί τους αντιμετωπίζει ως πρόβατα: Όλοι αυτοί περιμένανε το υπέρλαμπρο άστρο της “Αριστερής Πλατφόρμας” να φωτίσει τα κενά στην πολιτική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και δεν είχαν πάρει χαμπάρι τίποτα; Αν αυτούς τους ισχυρισμούς τους εκφωνούσε ένας εκπρόσωπος των μηχανισμών, όπως ο Β. Πριμικήρης, θα το θεωρούσαμε φυσικό. Όμως το γεγονός ότι ένας καθηγητής της Πολιτικής Φιλοσοφίας μετράει την ...αριστεροσύνη του με τέτοιους τακτικισμούς είναι απλά ένα θλιβερό γεγονός. Ο κ. Καθηγητής επίσης δεν αναρωτιέται και δεν δίνει καμία εξήγηση για το εύλογο ερώτημα: γιατί η θέση για την “ενότητα της Αριστεράς” δεν είχε την ίδια απήχηση; Πως γίνεται ο “πυρήνας των θέσεων” της Αριστερής Πλατφόρμας να διαθέτει ευρύτερη ακτινοβολία, έως και πλειοψηφική δυνατότητα και τα άλλα, τα δευτερεύοντα, να συναντούν σημαντικές αντιστάσεις; Δεν είναι και αυτό ένα παράδοξο που οφείλουμε να το εξηγήσουμε;

Το παράδοξο προκύπτει από την θέση του κ. Καθηγητή για την παραγωγή της πολιτικής. Ο κ. Καθηγητής θεωρεί ότι η πολιτική παράγεται από τους μηχανισμούς και τις ηγετικές ομάδες. Χωρίς αυτούς τους "νταβατζήδες", ο λαϊκός παράγοντας δεν μπορεί να δώσει πολιτικές λύσεις και πολιτικές απαντήσεις στα ζητήματα της συγκυρίας. Γιαυτό καταφεύγει στον Τολιάτι και εκφράζει τις ανησυχίες για την αδυναμία συγκρότησης «ηγετικής ομάδας» στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Όμως είναι έτσι τα πράγματα; Δυο σημαντικές πολιτικές ανατροπές το τελευταίο διάστημα έγιναν με όρους οι οποίοι δεν “χωράνε” στην αντίληψη του κ. Καθηγητή για την πολιτική.

Η μία αφορά στην ανατροπή της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου, η οποία προέκυψε από το κίνημα της “25ης Μάη”. Βέβαια το γεγονός ότι αυτή η ανατροπή δεν έφερε καμία καλύτερη κυβέρνηση δεν σημαίνει ότι δεν έχει καμία πολιτική αξία. Και η εξέγερση του “Πολυτεχνείου” δεν ανέτρεψε την χούντα Παπαδόπουλου, αλλά έφερε μια άλλη πιο σκληρή την χούντα του Ιωαννίδη. Η αξία αυτών των ανατροπών δεν μετριέται με όρους τρέχουσας και άμεσης πολιτικής αποτελεσματικότητας αλλά με τις παρακαταθήκες που αφήνουν στο μαζικό κίνημα. Στιγματίζουν τις εξελίξεις πέρα από τις συγκυρίες που τις τις γέννησαν.

Η άλλη ανατροπή αφορά στο αίτημα της “ενότητας της Αριστεράς”. Ο λαϊκός παράγοντας με το “σπαθί” του έλυσε τον γόρδιο δεσμό, με την στήριξη και την ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που δεν μπορούσαν να κάνουν τόσα χρόνια τα “επιτελεία” της Αριστεράς, το έκανε ο απλός κόσμος. Με τους όρους με τους οποίους τίθεται αυτό το αίτημα από την “Αριστερή Πλατφόρμα” είναι κενό περιεχομένου...

3η επιτυχία:

- έπειτα γιατί η συγκρότησή της σε ξεχωριστό ψηφοδέλτιο δημιούργησε ένα πολύτιμο κεκτημένο ως προς τη δυνατότητα της ανοιχτής δημοκρατικής διαπάλης γραμμών εντός του νέου κόμματος και απέτρεψε την εικονική ομογενοποίηση εντός ενός «προεδρικού» πλαισίου που τα χωράει όλα.

Η εικονική ομογενοποίηση της “Αριστερής Πλατφόρμας” χρειάζεται μια άλλη αντίπαλη εικονική ομογενοποίηση για να αποκτήσει ταυτότητα. Όσο, για το πόσο “πολύτιμο κεκτημένο” ήταν και παραμένει το ξεχωριστό ψηφοδέλτιο, αυτό φάνηκε αμέσως μετά την Συνδιάσκεψη: Από όσους εκλέχθηκαν με το ψηφοδέλτιο της Αριστερής Πλατφόρμας, ΚΑΝΕΝΑΣ δεν εκλέχθηκε στην Γραμματεία! Αυτό φαίνεται ότι είναι η πρακτική εφαρμογή του αιτήματος για «γενική συλλογική βούληση», το οποίο διατυπώνει μερικές παραγράφους παραπάνω ο Σ. Κουβελάκης. Βέβαια ο Σ. Κουβελάκης αποκρύπτει ότι αυτό το “κεκτημένο” δεν είναι κεκτημένο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κεκτημένο του ΣΥΝασπισμού. Έγινε όμως “κεκτημένο” από το “προεδρικό” πλαίσιο που τα χωράει όλα (δηλαδή και την “Αριστερή Πλατφόρμα”) και όχι από την «γενική συλλογική βούληση» της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης, από την οποία αφαιρέθηκε η δυνατότητα να αποφασίσει με ποιό τρόπο θα εκλέγει τα όργανά της. Αυτό λοιπόν το “πολύτιμο κεκτημένο”- για να μιλήσουμε με την ορολογία του Σ. Κουβελάκη - έγινε κεκτημένο με την παρέμβαση του "προέδρου" Α. Τσίπρα, κόντρα στην «γενική συλλογική βούληση». Αλλού λοιπόν βρίσκονται οι πραγματικές διαχωριστικές γραμμές και όχι εκεί που τις βάζει ο Σ. Κουβελάκης.

4η επιτυχία:

- τέλος γιατί η αριθμητική καταγραφή της στη συνδιάσκεψη ήταν ενθαρρυντική και έστειλε μήνυμα στην ευρύτερη Αριστερά και στην κοινωνία.

Στα 3 προηγούμενα σημεία έρχεται να προστεθεί άλλο ένα,  το οποίο ανήκει σε άλλη κατηγορία: Αφορά στην αυτόνομη και στην διακριτή από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ παρουσία της “Αριστερής Πλατφόρμας” στην κοινωνία. Αν ο Σ. Κουβελάκης θεωρεί ότι “η αριθμητική καταγραφή της στη συνδιάσκεψη ήταν ενθαρρυντική” και μένει ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα, δεν έχουμε κανένα λόγο να διαφωνήσουμε μαζί του. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να βάζει τον πήχη σε όποιο σημείο κρίνει ότι του αντιστοιχεί. Το τι μήνυμα όμως έστειλε η “Αριστερή Πλατφόρμα” στην ευρύτερη - στενότερη θα λέγαμε εμείς, αν θέλαμε να είμαστε ακριβολόλοι - Αριστερά, αλλά και στην κοινωνία, θα φανεί από την απάντηση που θα λάβει...