Δεξιοί + πράχτορες

Του Γιώργου Πρασσά

1. Έχει δίκιο η Αλέκα : εντελώς δεξιοί οι Συρριζαίοι

Απο τα... παράδοξα των Ελληνικών εκλογών: Στο χωριό των Συρριζαίων κέρδισε η ΝΔ!

2. Η τέταρτη κεφαλή (σε αντικατάσταση προγενέστερης)

η οποία τυγχάνει πράχτορας της CIA (σαν τον άλλο, τον παλιότερο, που τον αντέγραψε...)

Έρχονται οι κΟΥμουνισταί και είναι …Αμερικανοκίνητοι!!!

ΤΕΣΤ: Πόσο τυφλώνει τα μάτια σας ο εθνικισμός και η αστική ιδεολογία;

Πριν μερικές μέρες είχαμε δημοσιεύσει ένα video εδώ νοσταλγώντας τις μέρες της στάζι

στο οποίο η κυρία Μέρκελ δείχνει το Βερολίνο στην …Μόσχα! Αρκετοί αναγνώστες μας είναι σίγουρο ότι κάγχασαν για την ανικανότητα της Μέρκελ να προσδιορίσει την θέση της πρωτεύουσας της Γερμανίας στον χάρτη και θα την θεώρησαν αμόρφωτη και αγράμματη. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

Εμείς πιστεύουμε ότι ο εθνικισμός και η αστική ιδεολογία τυφλώνουν τα μάτια μας και πράγματα που είναι προφανή μας κάνουν να τα βλέπουμε διαφορετικά! Και για να το αποδείξουμε, προτείνουμε να κάνετε το παρακάτω απλό τεστ δύο ερωτήσεων.

Αναζητώντας την απάντηση έχετε να κρίνετε ανάμεσα σε δύο πράγματα: Το ένα είναι πρώτη αυθόρμητη αίσθηση που έχετε για τα πράγματα και το άλλο ο προβοκατόρικος χαρακτήρας των ερωτήσεων που σας παρακινεί να επανεξετάσετε την πρώτη αυθόρμητη απάντηση και να αναρωτηθείτε αν είναι πράγματι ορθή. Δεν το κρύβουμε άλλωστε ότι έχουμε την διάθεση να διασπείρουμε αμφιβολίες για τις βεβαιότητες που έχετε και να σας μπερδέψουμε ακόμα περισσότερο με αυτές τις ερωτήσεις. Θα πρέπει να απαντήσετε όμως με αυτά που κουβαλάτε στο κεφάλι σας και όχι να καταφύγετε στην αναζήτηση της απάντησης δε κάποιο χάρτη. Είμαστε βέβαιοι ότι δεν πρόκειται να απαντήσετε και στις δύο ερωτήσεις σωστά. Οι ερωτήσεις λοιπόν είναι:

1) Η Αθήνα ή η Θεσσαλονίκη βρίσκεται πιο ανατολικά (προς την μεριά της Τουρκίας);

2) Η Λάρισα ή η Ηγουμενίτσα βρίσκεται πιο βόρεια (προς τα εκεί που είναι η Αλβανία, η Μακεδονία, η Βουλγαρία κλπ)

Οι απαντήσεις είναι εδώ:[Απαντήσεις]

Βερναρδάκης: "Το πρόβλημα των λαϊκών στρωμάτων δεν είναι το νόμισμα. Το άτυπο κόμμα της δραχμής σπεκουλάρει"

(ευχαριστούμε την Γιούλα Π. που μας έστειλε το link για αυτό το video)

Ροχάλα του ΤΑΡΕΚ ΑΛΙ στην πολιτική γραμμή του ΝΑΡ...

Ο Ταρίκ Αλί μιλώντας χθες στο πλαίσιο της προφεστιβαλικής εκδήλωσης του ΝΑΡ «Αναιρέσεις», δήλωσε ότι οι πολίτες αυτής της χώρας βρίσκονται αντιμέτωποι με μία πολύ κρίσιμη απόφαση, καθώς όπως είπε, «αυτό που θα συμβεί στην Ελλάδα δεν έχει συμβεί ακόμα σε καμία Ευρωπαϊκή χώρα». Παράλληλα, τόνισε πως στις εκλογές της 17 Ιούνη η Αριστερά θα πρέπει να κερδίσει γιατί αν χάσει η κατάσταση θα χειροτερεύει συνεχώς, ενώ τόνισε πως αν ζούσε στην Ελλάδα θα ψήφιζε ΣΥΡΙΖΑ, ενώ διερωτήθηκε απευθυνόμενος προς το αμφιθέατρο για το ένα όλοι θα συμφωνούσαν με μια τέτοια προοπτική.

από προφεστιβαλική εκδήλωση των Αναιρέσεων 2012 στη Θεσσαλονίκη

Υπενθυμίζουμε ότι στην χώρα μας ο Ταρίκ Αλί είχε έρθει στο 4ο Ευρωπαϊκό Φόρουμ (μια ματιά [εδώ]), την μήτρα που γέννησε τον ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο σνόμπαραν τότε οι ΝΑΡίτες... Αναμένουμε πως θα παρουσιάσουν τις θέσεις του τα ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα του ΝΑΡ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τι θα σκαρφιστούν να πουν. Ένα πρώτο δείγμα μπορείτε να βρείτε εδώ: VIDEO- O Tariq Ali προτείνει ΣΥΡΙΖΑ, έξοδο απο το ευρώ και την ΕΕ - Μια διάψευση και ορισμένες επισημάνσεις

Delirium Tremens αλλά και ο Άγιος Φοβέρα Θέλει…

Αναδημοσίευση από το —opsifanis

Ο Σύριζα τα βάζει με τα ισχυρά τηλεοπτικά κανάλια και ο κ. Παπαδάκης θα χάσει τη δουλειά του.

Αλλά παρ’ όλα αυτά οι επιχειρηματίες προτιμούν Σύριζα για να χρεωκοπήσουν ανώδυνα διότι μια κεντροδεξιά κυβέρνηση θα «ισοπεδώσει περισσότερο το λαό» ενώ «μια κυβέρνηση Σύριζα θα διαχειριστεί καλύτερα την κατάσταση γιατί θα δυσκολέψει το λαό να παλεψει». (http://www2.rizospastis.gr/)

Δείτε κι αυτό:

 (Παπαρήγα στον Παπαδάκη)!!!  

«Και με συγχωρείτε κ. Παπαδάκη, έχουμε δύο τρία στοιχεία τα οποία δεν τα είχαμε δει σε καμία εκλογική μάχη. Η κρατική τηλεόραση, αυτή τη στιγμή, έχει γίνει τηλεόραση κατά 80% του ΣΥΡΙΖΑ». «Κόντρα», «Αυριανή», από λάτρεις του Σαμαρά – καλά, από κωλοτούμπες ο χώρος δεν το συζητάω… – από λάτρεις του Σαμαρά μετά τις εκλογές γίνονται… Εγώ δεν λέω ότι είναι ειλικρινείς φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε η κρατική τηλεόραση. Δε μιλάω για διαπλοκή αυτή τη στιγμή, δεν κατηγορώ κανένα για διαπλοκή, ούτε για ανταλλάγματα και τέτοια. Και έρχεται καπάκι χτες ο ΣΥΡΙΖΑ και λέει το εξής πράγμα, τα βάζει με τα ισχυρά τηλεοπτικά κανάλια - εμείς, να καταργηθεί και η ιδιωτική τηλεόραση… (πω-πω-πω ντροπή!!!!)

– Ε, μην το λέτε, θα χάσω τη δουλειά μου…

– Εχετε δίκιο. Θέλω να πω, τρόπος του λέγειν, για να μην παρεξηγηθώ, δεν είμαστε φίλοι των επιχειρηματικών ομίλων που έχουν κανάλια. Κι εμείς, ξέρετε, είμαστε ο φτωχός συγγενής αυτών των καναλιών. Εδώ τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Και το γαϊτανάκι του ΣΕΒ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ για τη μετενέργεια κλπ»

Απεργία στα MME, ευκαιρία για ενημέρωση

Του Γιώργου Πρασσά

Τι θυμάται κανείς όταν δεν έχει "ειδήσεις"...

1. Κυβερνώντας από τα παρασκήνια. Η δολοφονία ενός ενοχλητικού κοινοτάρχη.Κυβερνώντας από τα παρασκήνια. Η δολοφονία ενός ενοχλητικού κοινοτάρχη

2. Εργολάβοι συνειδήσεων

3. Μεταλλεία Χαλκιδικής μια πονεμένη ιστορία…

4. Τα ΜΜΕ του ελληνικού στόλου 

Μετά τους “αριστερούς” οικονομολόγους πλησιάζει η ώρα των “αριστερών” ψυχιάτρων!

Διαβάζοντας το άρθρο “Αγριεύει η κατάσταση ” του Γ. Δελαστίκ στο ΠΡΙΝ το πρώτο πράγμα που πέρασε από το μυαλό μας ήταν η φράση “Που πας ρε Καραμήτρο;” από το γνωστό ανέκδοτο. Το γιατί θα το αντιληφθείτε διαβάζοντας τέσσερα χαρακτηριστικά αποσπάσματα που παρουσιάζουμε παρακάτω:

1. “Η λύσσα με την οποία προσπαθούν οι Γερμανοί να βγάλουν πρώτο κόμμα τη ΝΔ του «κωλοτούμπα» Αντώνη Σαμαρά, συνεπικουρούμενοι από την ΕΕ, το ΔΝΤ και την ελληνική αστική τάξη σύσσωμη, δεν οφείλεται στο ότι φοβούνται τον Τσίπρα ως πρόσωπο ή τον ΣΥΡΙΖΑ ως «επαναστατικό» κόμμα της Αριστεράς. Ξέρουν με ποιους έχουν να κάνουν, ξέρουν ότι έχουν πολύ μεγάλες πιθανότητες να τους καθυποτάξουν και να τους ενσωματώσουν, καθώς ο συσχετισμός δυνάμεων είναι συντριπτικά υπέρ του Βερολίνου. Ένα κόμμα άλλωστε που έχει ως θεμελιώδεις άξονες της πολιτικής του την παραμονή στο ευρώ και την ΕΕ, είναι εξ ορισμού παιχνίδι στα χέρια των Γερμανών.”

Φαίνεται πως αυτοί οι Γερμανοί είναι τουλάχιστον βιτσιόζοι, αν όχι τρελοί! Εδώ δεν φοβήθηκαν ολόκληρη ΑΝΤΑΡΣΥΑ, σιγά μην φοβηθούν τον ξενέρωτο τον Τσίπρα... Αφού λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ και η Αριστερά που απειλεί να φτιάξει κυβέρνηση στην Ελλάδα είναι παιχνίδι στα χέρια των Γερμανών, ενσωματώσιμη και χειρίσιμη από την ΕΕ και το ΔΝΤ, θα πρέπει κατεπειγόντως να βρούμε κάποιους ειδικούς επιστήμονες, ψυχιάτρους και ψυχαναλυτές, για να εξηγήσουν αυτές τις παράλογες και αποκλίνουσες συμπεριφορές των Γερμανών...

Θέλουν να μας κάνουν όλους "τσιγγάνους"!

Ας πάρουμε για παράδειγμα την οικονομία των Παπούα: το δημοσιονομικό της πλεόνασμα κυμαίνεται περίπου στο 0,70% του ΑΕΠ, η ανεργία στο 1,8%, το δημόσιο χρέος είναι μόλις 26% του ΑΕΠ ενώ οι ρυθμοί ανάπτυξης του ΑΕΠ κυμαίνονται στο 7%. Τα στοιχεία αυτά φαντάζουν ονειρικά και είναι σίγουρο πως η Ελλάδα θα 'σκότωνε' για να τα κάνει δικά της. Αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα: το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Παπούα διαμορφώνεται στα 2500 δολάρια κάτι που καθιστά τους κατοίκους της χώρας πάμπτωχους.

(από το άρθρο: Είναι η οικονομία των Παπούα το νέο μοντέλο για την Ελλάδα;)

η συνέχεια σε ένα κείμενο που γράφτηκε τον Σεπτέμβρη του 11, εδώ : Η Αριστερά του “Ραν Ταν Πλαν” και του “Plan B”

H ψήφος ανοχής στο Σύριζα, η αριστερά του καπιταλισμού και η αναζήτηση της χαμένης αυτονομίας

Του Αθανάσιου Γεωργιλά

Πριν από οποιαδήποτε εισαγωγή, απαραίτητο είναι να κάνουμε μαζί τις εξής 2 παραδοχές:

α) Όλοι, μέσα στα πλαίσια του ευρύτερου αντιεξουσιαστικού κινήματος, έχουμε γίνει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αποδέκτες του προβληματισμού της ψήφου στο Σύριζα, εντούτοις όμως όλοι προσπαθούμε να κρατήσουμε το θέμα αυτό εκτός του δημοσίου διαλόγου ή απλώς το «κουκουλώνουμε». Πολλοί ήδη ψηφίσαν και ακόμα περισσότεροι θα ψηφίσουν στις εκλογές της 17ης Ιουνίου και αυτό είναι γεγονός.

β) Η ψήφος καθόλου δεν αποτελεί ζήτημα προσωπικής επιλογής του καθενός ( αντιεξουσιαστή ), αποτελεί κρίση εντός του κινήματος και αδυναμία του για ένα πολιτικό με συνεκτικό και υπεύθυνο τρόπο όραμα και αντίστοιχο πράττειν. Η αποσιώπηση και η έλλειψη κριτικής - για άλλη μια φορά αυτή η ιδιότυπη συντεχνιακή ομερτά - καθόλου δεν βοηθά στο ξεπέρασμα του προβλήματος, του οποίου τα αίτια είναι βαθιά ριζωμένα στο χρόνο, το αντίθετο τα διογκώνει και με τον τρόπο αυτό μετατρέπει το αντιεξουσιαστικό κίνημα όλο και πιο σταθερά, από αυτό που θα όφειλε να είναι, σε ένα κίνημα «lifestyle της άρνησης», σε μία δεξαμενή ψηφοφόρων του Σύριζα.

Το μέλλον της Ευρώπης κρίνεται στην Ελλάδα

Αναδημοσίευση από τα "ΕΝΘΕΜΑ"

της Ελένης Βαρίκα, του Μικαέλ Λεβύ και του Ετιέν Μπαλιμπάρ

μετάφραση: Ελένη Καλαφάτη

Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα βρίσκεται σε μια κατάσταση χωρίς προηγούμενο, τουλάχιστον μετά το τέλος της γερμανικής Κατοχής το 1944: βίαιη μείωση των μισθών και των συντάξεων. ανεργία των νέων στο 50%. Χρεοκοπημένες επιχειρήσεις, μικρά εμπορικά καταστήματα, εφημερίδες, εκδοτικοί οίκοι. χιλιάδες επαίτες και άστεγοι στους δρόμους. υπερβολικοί και αυθαίρετοι φόροι, επανειλημμένες περικοπές μισθών και συντάξεων. μαζικές ιδιωτικοποιήσεις και δόλια καταβύθιση των δημόσιων υπηρεσιών (υγεία, εκπαίδευση) και της κοινωνικής ασφάλισης. Οι αυτοκτονίες πολλαπλασιάζονται. Και ο κατάλογος των αδικημάτων του «Μνημονίου» δεν έχει τελειωμό.

Αντίθετα, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές και η Εκκλησία (ο πιο μεγάλος ιδιοκτήτης γης), αυτοί, δεν φορολογούνται. Αποφασίζεται η μείωση όλων των κοινωνικών δαπανών αλλά κανείς δεν αγγίζει τις γιγαντιαίες «αμυντικές» δαπάνες: υποχρεώνουν την Ελλάδα να συνεχίσει να αγοράζει στρατιωτικό υλικό εκατομμυρίων ευρώ από αυτούς τους ευρωπαίους προμηθευτές που είναι επίσης –καθαρή σύμπτωση– εκείνοι που απαιτούν την πληρωμή του χρέους (Γερμανία, Γαλλία).

ΑΠΟΛΟΓΙΑ ενός ΡΕΦΟΡΜΙΣΤΗ στην Αριστερή Κριτική των Κομμουνιστών

Αναδημοσίευση από το —opsifanis

Του Κ.Η.

"Αντιλαμβάνομαι ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα είναι απομονωμένο, μολονότι έχει δύναμη και επιρροή στους εργάτες. 

Τους βλέπω ως εν δυνάμει συμμάχους. Φυσικά δεν θα μπορούσα να πείσω κανένα μέλος του κομμουνιστικού κόμματος ότι οι θεωρίες μου είναι σωστές. Δεν το επιχείρησα καν….

…Δεν έχω καμία στρατηγική για μια βαθιά κοινωνική επανάσταση αλλά μόνο για φάσεις, για στάδια. Όμως πιστεύω ότι κυρίως η επανάσταση θα γίνει με εκείνη τη μεγάλη εξεγερμένη μάζα, την ασυμβίβαστη, που δεν έχει καθόλου ώριμη πολιτική συνείδηση. Εννοώ την ταπεινή και εξεγερμένη μάζα του λαού, εκείνη τη μεγάλη μάζα που έχει τη δύναμη να κάνει την επανάσταση , που είναι ο αποφασιστικός παράγοντας της επανάστασης. Πιστεύω ότι πρέπει να οδηγηθεί στην επανάσταση και ότι πρέπει να οδηγηθεί σταδιακά. Δεν κηρύσσω το σοσιαλισμό ως άμεσο στόχο…

Κάνω εκστρατεία ενάντια στην αδικία, τη φτώχεια, την ανεργία, τα ψηλά ενοίκια, το ξεκλήρισμα των αγροτών, τους χαμηλούς μισθούς και την ανηλεή εκμετάλλευση που έβλεπες παντού. Μια απλή καταγγελία, μια πρόβλεψη και ένα πρόγραμμα για το οποίο ήταν πολύ προετοιμασμένος ο λαός…"

Τα λόγια αυτά είναι του Φιντέλ Κάστρο από το βιβλίο ο Φιντέλ και η Θρησκεία.

Το ΚΚ της Κούβας ασκούσε δίκαιη και σωστή αριστερή κριτική στον Κάστρο που τότε ήταν ένας «μικροαστός» ρεφορμιστής.

Προτού οι συγκυρίες τον μετατρέψουν σε μαρξιστή λενινιστή ο Κάστρο δεν ήταν καν αρκετά Αντιαμερικανός και παρότι σήμερα ακούγεται σουρεαλιστικό οι Κομμουνιστές της εποχής εκείνης τον θεωρούσαν λίγο πιο αριστερό από τον Ανδρέα Παπανδρέου και εξίσου τυχοδιώκτη οπορτουνιστή ύστερα από την επίθεση της 26 Ιούλη στο στρατόπεδο της Μονκάδα.

Οι ευνοϊκές ιστορικές συγκυρίες δεν συμβαίνουν κάθε μέρα, ούτε μας περιμένουν για πολύ καιρό.

Ίσως μια φορά κάθε 30 χρόνια...

Υγειονομική βόμβα είναι το μνημόνιο κι ο ρατσισμός: Ανοιχτή συζήτηση

Δίκτυο για τα πολιτικά και κοινωνικά Δικαιώματα

Το τελευταίο διάστημα, ο όρος "υγειονομική βόμβα" έχει γίνει μέρος του λεξιλόγιου της εξουσίας. Είτε πρόκειται για τους μετανάστες είτε για τις εκδιδόμενες γυναίκες, οι αρμόδιοι υπουργοί παρουσιάζουν τις πιο επισφαλείς και ευάλωτες κοινωνικές ομάδες ως πολύ σοβαρές απειλές για την υγεία του "κανονικού" μέσου όρου της κοινωνίας. Πέρα όμως από τα λόγια, οι κυβερνώντες προχωρούν σε ενέργειες που παραβιάζουν κατάφωρα την ιατρική δεοντολογία και κουρελιάζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών, η συμμετοχή γιατρών του ΚΕΛΠΝΟ στα αστυνομικά αποσπάσματα, καθώς και η διενέργεια ιατρικών πράξεων χωρίς τη συγκατάθεση του ασθενούς, εύλογα ανακαλούν στη μνήμη τις πρακτικές του φασισμού. Οι ίδιοι ακριβώς που μέσω των μέτρων του Μνημονίου διαλύουν το ΕΣΥ κι εμποδίζουν την πρόσβαση μεγάλων πληθυσμιακών ομάδων σε ποιοτικές υπηρεσίες υγείας, επιχειρούν να λιντσάρουν τα θύματα της πολιτικής τους, μετατρέποντας τα σε αποδιοπομπαίους τράγους της κρίσης.

Θέλοντας να δούμε τα πράγματα πέρα από την οργανωμένη διαστρέβλωση της κρατικής προπαγάνδας, το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα οργανώνει ανοιχτή συζήτηση στην ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20) τη Δευτέρα 28/5/2012 στις 7:00 με θέμα:

Υγειονομική Βόμβα είναι το Μνημόνιο και ο Ρατσισμός

Τη συζήτηση ανοίγουν οι:

Όλγα Κοσμοπούλου, γιατρός, μέλος της Αριστερής Ριζοσπαστικής Συσπείρωσης Ιατρών,

Τασία Χριστοδουλοπούλου, δικηγόρος μίας εκ των προφυλακισμένων οροθετικών γυναικών,

Αγγέλικα Ψαρά, δημοσιογράφος και συγγραφέας

Γιάννα Κούρτοβικ, μέλος του Δικτύου

Μακάρι με ένα “Άντε γαμήσου, ρε μαλάκα!” να ξεμπερδεύαμε...

Σήμερα σας προτείνουμε να δείτε δυο video από έναν αστό οικονομολόγο τον Γ. Γλυνό, στήριγμα του πολιτικού συστήματος όχι μόνο σε θεωρητικό αλλά και σε πρακτικό επίπεδο ως σύμβουλου των τελευταίων πρωθυπουργών της χώρας. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον αν συγκρίνουμε αυτά που λέει ένας απ' αυτούς που έχουν εμπλακεί άμεσα στους χειρισμούς της οικονομικής πολιτικής της χώρας με αυτά που προβάλλονται ως προπαγάνδα αυτής της πολιτικής από τα ΜΜΕ και τους πολιτικούς αλλά και με την κριτική που ασκεί η αριστερά μέσω των “αριστερών” οικονομολόγων της. Στο πρώτο video επισημαίνουμε τις παρατηρήσεις για την παγκοσμιοποίηση και την σχέση της αγοράς (και όχι των αγορών) με τα κράτη της ΕΕ:

14/9/2011

Το δεύτερο video (προς το τέλος) έχει ενδιαφέρον για την απομυθοποίηση ενός ιδεολογήματος που έχει γίνει μάλιστα και πολιτικό πρόσταγμα στα προεκλογικά προγράμματα του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (το ΚΚΕ δεν έχει πέσει σε αυτή την παγίδα). Πρόκειται για την περίφημη παρέμβαση την οικονομία στην κατεύθυνση της “παραγωγικής ανάπτυξης”. Αυτό το ιδεολόγημα χρησιμοποιείται από αριστερές πολιτικές δυνάμεις για να προσδώσει ένα αντικαπιταλιστικό άρωμα σε διαχειριστικές πολιτικές της καπιταλιστικής οικονομίας.

25/5/2012

Βέβαια, όταν ένας αντίπαλος αποδομεί τον πολιτικό μας λόγο, δεν ξεμπερδεύουμε ούτε με ένα “Άντε γαμήσου, ρε μαλάκα!”, ούτε προσθέτοντας αφελείς υπότιτλους... Για να καταλάβετε το τι εννοούμε ρίξτε μια ματιά εδώ: Γ. Γλυνός, για τα λεφτά τα κάνεις όλα

Χρειαζόμαστε νέα συνθήματα: Τι θα γινόταν αν η Ελλάδα έπαιρνε το δρόμο της Αργεντινής;

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "ΔΡΑΣΗ"

Του Λεωνίδα Οικονομάκη

Με την Αριστερά έτοιμη να αναλάβει την κυβέρνηση στην Ελλάδα, καλά θα κάνουμε να θυμηθούμε πώς ο Kirchner σκότωσε τους πικετέρος και έσωσε τον καπιταλισμό στην Αργεντινή.

(Πρέπει να το διαβάσετε ακούγοντας το τραγούδι του Σωκράτη Μάλαμα «Τα παιδιά μες στην πλατεία»)

"Θα έρθει μια νύχτα μαγική, όπως ακριβώς συνέβη στην Αργεντινή

Και τότε, ας δούμε ποιος θα μπει στο ελικόπτερο πρώτα! "

Αυτό είναι ένα από τα συνθήματα που οι άνθρωποι στην πλατεία φώναζαν κατά τη διάρκεια του καυτού καλοκαιριού του 2011. Ήταν μια αναφορά στην απόδραση με ελικόπτερο του προέδρου της Αργεντινής Fernardo de la Rua από την Casa Rosada -το Προεδρικό Μέγαρο- το Δεκέμβριο του 2001, εν μέσω αιματηρών διαδηλώσεων και βίαιης καταστολής από την αστυνομία.

Λόγω της ομοιότητας της κοινωνικο-πολιτικής κατάστασης στην Ελλάδα σήμερα και την Αργεντινή το 2001-'02, το εν λόγω σύνθημα εκφράζει τη λαϊκή δυσαρέσκεια, που απευθύνεται στο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της χώρας, το οποίο οι αγανακτισμένοι ονειρεύονται να διώξουν. Με αυτό το άρθρο, θα ήθελα να κάνω μια πρόταση προς την πλατεία: «Ας βρει διαφορετικά συνθήματα!» Γιατί αν κολλήσουμε στο «ελικόπτερο», φοβάμαι ότι πρόκειται να κερδίσουμε μια μάχη, στην καλύτερη περίπτωση, αλλά να χάσουμε τον πόλεμο. Ακριβώς όπως έγινε στην Αργεντινή.

νοσταλγώντας τις μέρες της στάζι

Του Γιώργου Πρασσά

«Συριζικοί» …

Την εποχή που οι Μακεδόνες ενέτασσαν στην επιρροή τους την μία μετά την άλλη τις ελληνικές πόλεις (πλην ΚΚΕ, ε …, συγγνώμη, πλην Λακεδαιμονίων, ήθελα να πω), ένας σπουδαίος ρήτορας, ίσως ο μεγαλύτερος της αρχαιότητας, ο Δημοσθένης, προσπάθησε να αποτρέψει την «συμμαχία» της Αθήνας με το Μακεδονικό βασίλειο. Για τον σκοπό αυτό εκφώνησε λόγους, μοναδικούς σε τελειότητα και ρητορική δεινότητα, που έμειναν γνωστοί στην Ιστορία ως «Φιλιππικοί», επειδή έβαλε κατά του Φιλίππου Β’, βασιλέα των Μακεδόνων.

Ένα αντίστοιχο είδος λόγου, προφορικού και γραπτού, έχει αρχίσει να ανθεί εσχάτως στην χώρα μας, την χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας: οι «Συριζικοί». Διανοούμενοι, δημοσιογράφοι, δημόσια πρόσωπα ακόμα και αξιωματούχοι ξένων χωρών αισθάνονται την υποχρέωση να αρθρώσουν, ο καθείς από την πλευρά του, τον δικό του «Συριζικό». Άνθρωποι που επί τόσα χρόνια δεν έβλεπαν τίποτα, που ξύπνησαν από τον λήθαργό τους όταν το πολιτικό σύστημα άρχισε να τρίζει επικίνδυνα, που δεν είχαν υποβάλει παρά μικρής κλίμακας ενστάσεις για την πραγματικότητα που διαμορφωνόταν βαθμιαία γύρω μας, επιστρατεύουν όλη τους την οξυδέρκεια, όλη την ρητορική τους ικανότητα, για να μας πείσουν για τα μύρια όσα μας περιμένουν αν ο κόσμος κάνει το λάθος και ψηφίσει τον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές. Αν είχε καθιερωθεί φυσικό μέγεθος για την κατανάλωση φαιάς ουσίας ανά μονάδα χρόνου ανά εύρος θέματος, μπορεί να καταγραφόταν για τους «Συριζικούς» επίδοση άξια για το βιβλίο Γκίνες.

ΔΗΣΟΚ vs ΠΑΣΟΚ;

Φαίνεται πως το κείμενο μας “Φώτη βάστα γερά!”, όπου υποστηρίζαμε ότι τα εκλογικά δεδομένα της 6ης Μάη δείχνουν πως ο πραγματικός νέος Αντρέας Παπανδρέου δεν είναι ο Αλέξης Τσίπρας αλλά ο Φώτης Κουβέλης βρήκε απήχηση στα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που συμμετέχουν στην ΔΗΜΑΡ και ανέλαβαν πρωτοβουλίες για αυτοδιάλυση των δύο κομμάτων και την δημιουργία ενός νέου κόμματος από τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ. Ήδη έχουν γίνει οι πρώτες συζητήσεις και μάλιστα προτάθηκε από κάποιους φανατικούς υποστηρικτές αυτής της πρότασης η ονομασία ΔΗΣΟΚ.

Βέβαια, με το όνομα ΔΗΣΟΚ (Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό Κίνημα) στις ευρωεκλογές του 2004 είχε κατέλθει συνδυασμός με επικεφαλής τον Γιώργο Σκαρβελάκη και είχε πάρει ποσοστό 0,22% και 13.627 ψήφους (δηλαδή 240 ψήφους πάνω από το ΜΕΡΑ). Στις εφημερίδες εκείνης της εποχής διαβάζουμε:“ Κίνηση αμφισβήτησης της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ ετοιμάζουν, σύμφωνα με πληροφορίες, στελέχη του κόμματος. Μάλιστα δεν αποκλείεται η ίδρυση νέου πολιτικού σχηματισμού από τους κόλπους του ΠΑΣΟΚ. Στην ίδρυση νέου κόμματος προσανατολίζονται πρώην βουλευτές και στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Επικεφαλής της κίνησης φέρεται ο πρώην βουλευτής της Β' Αθηνών Θεόδωρος Κατσανέβας, ενώ πρόταση έγινε και στον Γεράσιμο Αρσένη, ο οποίος όμως αρνήθηκε. Το όνομα αυτού, “Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό Κίνημα.”

Για να μην υπάρχει θέμα με την πατέντα του ΔΗΣΟΚ, το νέο κόμμα δεν θα ονομαστεί “Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό Κίνημα” αλλά “Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα”...

Ψήφος στο ΣΥΡΙΖΑ

Αναδημοσίευση από το Να Είσαστε Ρεαλιστές, Πραγματοποιήστε το "Αδύνατο"

Λοιπόν:

Ξεκινάμε από τα βασικά που όμως ΟΛΗ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ, μέσα στη μακαριότητα της νομιμότητας των (πολλών) μεταπολιτευτικών χρόνων τα έχει ρίξει βαθιά στο χρονοντούλαπο.

ΑΝ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΦΕΡΟΥΝ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΔΗΥΠΟΤΕ ΑΛΛΑΓΗ ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ.

Επομένως τι "Κυβέρνηση της Αριστεράς" και τρίχες. Η πραγματική Εξουσία βρίσκεται αλλού, και η ως άνω "Κυβέρνηση" δεν θα μπορεί πρακτικά ν' αλλάξει ούτ' ενα "και" στο Μνημόνιο.

“Καλωσορίζουμε τον ΣΥΡΙΖΑ στην κόλαση της εξουσίας”

"...Χρόνια λέμε ότι το ΚΚΕ δεν είναι Αριστερά, πράγμα που και το ίδιο πλέον διατυμπανίζει. Το ΚΚΕ είναι κόμμα για τον εαυτό του. Σταθερό σε όλα, ακόμα και στα ποσοστά του, έξω από κάθε κοινωνική διεργασία και συνθήκη. Το γιατί θέλει να είναι ισχυρό μόνο αυτό το ξέρει, αφού και με 5% και με 10% την ίδια δουλειά με τους ίδιους ανθρώπους θα κάνει εξίσου καλά.

Ο μεγάλος κερδισμένος είναι ο Σύριζα ο οποίος είχε ενσωματώσει ό,τι ριζοσπαστικό είχε αναδυθεί τα τελευταία χρόνια αλλά προτίμησε να αναδείξει την εύκολη και ψευδεπίγραφη πόλωση. (μνημόνιο-αντιμνημόνιο)..."

 ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

Βρισκόμαστε μπροστά σ’ ένα σταυροδρόμι που χαράσσεται εδώ και τρία χρόνια. Τις συγκρούσεις του 2008 τις διαδέχτηκε ο δημόσιος διάλογος των πλατειών απ’ το τεράστιο ποτάμι της κοινωνίας. Τον Δεκέμβρη το κράτος απαξίωνε τη ζωή δολοφονώντας έναν 15χρονο, το καλοκαίρι του 2011 η ζωή απαξίωνε το κράτος αναπνέοντας ελεύθερο αέρα στις πλατείες παρά και ενάντια στην κηδεμονία του.

Το πρόταγμα της άμεσης δημοκρατίας μπήκε σε ημερήσια διαβούλευση δημιουργώντας ένα τεράστιο ρήγμα στον τοίχο της αντιπροσώπευσης. Ο δρόμος άνοιξε, όμως το ερώτημα παραμένει, ποιος θα τον περπατήσει.

Οι μηχανισμοί διαχείρισης της εξουσίας έχουν φτάσει πλέον στη ριζική αυτοαναίρεσή τους, μιας και αδυνατούν όχι μόνο να διασφαλίσουν το κοινωνικό συμβόλαιο και την ομαλή λειτουργία της ζωής αλλά δεν δείχνουν και καμιά προοπτική διεξόδου στο σήμερα. Ο δομικός χαρακτήρας της κρίσης συμπαρασύρει όλο το ιδεολογικό εποικοδόμημα στο οποίο έχει στηριχθεί η καπιταλιστική συναίνεση. Όλες οι υποσχέσεις του συστήματος για ευτυχία, ευημερία και ασφάλεια έχουν πλέον πέσει στο κενό. Τα ιδεολογήματα της διαρκούς και αέναης ανάπτυξης συντρίβονται αφού προηγουμένως συνέτριψαν κάθε πλαίσιο νοήματος.

Το τρίλημμα της ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής

Αναδημοσίευση από το "περγάδι"

της  Rosaria Rita Canale

Το μοντέλο της οικονομικής πολιτικής με το οποίο  οικοδομήθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί την πιο πιστή εφαρμογή –ένας μη οικονομολόγος, βλέποντας τις σημερινές εξελίξεις  θα τις  θεωρούσε παράλογες – των  θεωρητικών συμπερασμάτων  στα οποία κατέληξε το κυρίαρχο οικονομικό παράδειγμα .Τα συμπεράσματα αυτά μπορεί να συνοψιστούν στο ότι  δημόσιες  δαπανες και ανάπτυξη δεν έχουν άμεση σχέση και ότι ένας πιθανά ενεργός ρόλος της νομισματικής πολιτικής δεν πρέπει να επηρεάζει το επίπεδο κατανομής των εισοδημάτων.

Οικοδομήθηκε, έτσι, ένα θεσμικό καθεστώς που επηρέασε με διαφορετικούς τρόπους πολλές χώρες με προηγμένες η  μη οικονομίες, με βάση: 1) το διαχωρισμό δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής, 2) δημοσιονομικές   πολιτικές  στα πλαίσια ενός ευρύτερου σχεδίου περιστολής των δημοσίων δαπανών, 3) μια νομισματική πολιτική με αποκλειστικό  στόχο τη σταθερή διατήρηση της αύξησης των τιμών.

Στην Ευρώπη, στη συνέχεια, προστέθηκαν και δύο στοιχεία που καθιστούν την ήπειρο μια περίπτωση εντελώς ιδιαίτερη: 1) η ενιαία νομισματική πολιτική, 2) μια δημοσιονομική πολιτική η εφαρμογή της οποίας ανατίθεται  στα κράτη μέλη με βάση την αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία.

Το μοντέλο αυτό έχει δείξει - όπως αναφέρει και ένας επιστήμονας  ο οποίος ασφαλώς δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ετερόδοξος [1] –τα όρια του, κατά την αντιμετώπιση καταστάσεων όπως στην οικονομική κρίση του 2007.

Στα βήματα του Γκέμπελς

Του Γιώργου Πρασσά

1 - Νέα αθλιότητα του Μπουμπούκου : Στα βήματα του Γκέμπελς

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1401968

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=397448066960514

2 - Όταν τα λόγια γίνονται πράξεις

Σαμαράς: Πρέπει να ανακαταλάβουμε τις πόλεις μας

Χρυσή Αυγή: Δικαιώθηκε ο αγώνας των κατοίκων της Πάτρας

3. - Το άδοξο τέλος μιας κορυφαίας πολιτικής συμμαχίας

Οι μπαγάσηδες του Ε.ΠΑ.Μ.

Με εμπιστοσύνη στις δικές μας δυνάμεις

Δελτίο Τύπου ΚΟΕ - 23/05/2012

Με διαστρεβλώσεις, συκοφαντίες και απροκάλυπτα ψέματα κλιμακώνουν την επίθεση τους στο ΣΥΡΙΖΑ και τον ελληνικό λαό τα ισχυρά διεθνή κέντρα. Σε αγαστή συνεργασία με το ελληνικό πολιτικό σύστημα της διαφθοράς και της υποτέλειας. Από το G8 μέχρι την καθιερωμένη πλέον καθημερινή παρέμβαση του Σόιμπλε, που συμπληρώθηκε από τις υποδείξεις του νέου Γάλλου Υπουργού Εξωτερικών Λ. Φαμπιούς, το μοτίβο είναι κοινό: «Εφαρμογή του Μνημονίου».

ΜΠΡΑΒΟ ΤΣΙΠΡΑ!

Αναδημοσίευση από το ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ

Δε θα έγραφα ποτέ «μπράβο Αλέξη», γιατί δεν τον νιώθω και δικό μου άνθρωπο. Αλλά το «Μπράβο Τσίπρα», το λέω εντελώς σοβαρά όπως θα το έλεγα για κάποιον ποδοσφαιριστή που έβαλε ωραίο γκολ σ’ ένα αγώνα ποδοσφαίρου που τον παρακολουθώ επειδή δεν έχω να κάνω κάτι καλύτερο.

Έχω βαρεθεί τα «καλά παιδιά». Τα «υπάκουα παιδιά». Τα «ξενέρωτα παιδιά». Μακάρι χίλιες φορές να αποδειχθεί ότι ο Τσίπρας είναι το τσογλάνι που λένε ότι είναι. Έναν τσόγλανο χρειάζεται αυτή η χώρα.

Τον χρειαζόμαστε για να αναστατώνει τους μαλακοπίτουρες σαν τον Σκανδαλίδη, τον Βενιζέλο και τον Σαμαρά. Βγήκαν οι λουλούδες και οι τριπλοσάγονοι να δηλώσουν τον αποτροπιασμό τους για τους χαρακτηρισμούς Τσίπρα στον Ολάντ «και μάλιστα μέσα στο ίδιο του το σπίτι».

Ξέχασαν όλοι αυτοί οι άθλιοι γυμνοσάλιαγκες που σήμερα μιλούν για «αγενή, αφελή και επικίνδυνο Τσίπρα», ότι επέτρεψαν στον Όλι Ρεν και στον Στρος Καν να μπουν μέσα στο σαλόνι του δικού μας σπιτιού, τη Βουλή, και να μας μιλήσουν με τον πλέον ταπεινωτικό τρόπο.

Εκδήλωση για το αγροτικό και διατροφικό ζήτημα στο Συν Αλλοις

Το Σάββατο, 26 Μάη στις 6 μ.μ., διοργανώνουμε στο χώρο του Συν Αλλοις (Νηλέως 35, Θησείο - χάρτης) μια εκδήλωση για την τροφή και τη γεωργία. Θα ξεκινήσουμε με την προβολή του ντοκιμαντέρ "Fresh" και στη συνέχεια θα ακολουθήσουν εισηγήσεις από τον Γιώργο Κολέμπα, οικο-γεωργό στο Πήλιο και τον Νίκο Καρρά, βιοκαλλιεργητή στις Ρίζες Τρίπολης.

Ευλογία η επιστροφή στη δραχμή για την Ελλάδα

Μην τρομάζετε, δεν πρόκειται για δήλωση του Π. Λαφαζάνη ή στελέχους της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς η παρακάτω παράγραφος:

"Ευλογία η επιστροφή στη δραχμή για την Ελλάδα - Θα εκτοξευθεί η χώρα!

Η Ελλάδα θα εκτοξευτεί αν αλλάξει το νόμισμά της και υιοθετήσει μια εθνική νομισματική μονάδα η οποία θα είναι σημαντικά υποτιμημένη σε σχέση με το ευρώ".

Η παραπάνω δήλωση ανήκει στον επικεφαλή του δεύτερου αερομεταφορέα που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα, στον διευθύνοντα σύμβουλο της Rynair, Μάικλ Ο' Λίρι, ο οποίος μιλώντας στο δίκτυο Bloomberg. χαρακτήρισε "ευλογία η επιστροφή της χώρας στην δραχμή", αφού θα εκτόξευε τις τον τουρισμό - και όχι μόνο - στην Ελλάδα.

Όπως τόνισε, στο ενδεχόμενο ενός "Grexit", «ο τουρισμός θα ήταν από τους κλάδους που θα "πετούσε" στην Ελλάδα και θα είχαμε μία "εισβολή" τουρισμού με τεράστια κέρδη για την χώρα, διότι όλα θα γίνονταν πολύ φτηνότερα».

Το πιο σημαντικό είναι η άποψή του σε ότι αφορά την περίοδο προσαρμογής της χώρας από το ευρώ σε μια εθνική νομιμσατική μονάδα: Δύο εβδομάδες, μόλις! «Βέβαια», τόνισε, «η διαχείριση θα ήταν δύσκολη τις πρώτες δύο εβδομάδες», αφού θα ήταν άγνωστο εάν «τα αεροδρόμια θα χρέωναν σε δραχμή ή σε ευρώ». «Είμαι βέβαιος ότι θα χρέωναν σε ευρώ» είπε ο Ο' Λίρι και θεωρεί ότι χρονικά, εκεί θα περιοριζόταν η ζημιά.

Ερωτηθείς για το εάν η Ryanair έχει κάποιο σχέδιο για την περίπτωση που η Ελλάδα επιστρέψει σε εθνική νομισματική μονάδα και εγκαταλείψει το ευρώ, ο Ο' Λίρι απάντησε ότι «Δεν υπάρχει κάποιο εναλλακτικό σχέδιο, αφού είναι απόλυτα θετικό για τα επιχειρηματικά σχέδια των αερογραμμών, αλλά και όλου του τουρισμού και των εξαγωγών της Ελλάδας το να επιστρέψει η χώρα σε εθνική νομισματική μονάδα.Είμαστε η δεύτερη μεγαλύτερη αεροπορική εταιρία στην Ελλάδα και θα έκανε καλό στις δουλειές των αεροματαφορών, εάν η Ελλάδα έφευγε από το ευρώ και υιοθετούσε την δραχμή ή κάποιο άλλο υποτιμημένο νόμισμα» δήλωσε ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρίας.

Για την πολιτική οξυδέρκεια της "αντικαπιταλιστικής" αριστεράς...

Ακριβώς ΠΡΙΝ δυο μήνες γράφαμε:

Όμως, η "αντικαπιταλιστική" αριστερά ακόμα δεν έχει ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς της με τον Δημήτρη Καζάκη. Την Τετάρτη 21/3/ 2012 ο Π. Μαυροειδής, (Πρωτοβουλία κατά του ευρώ και της Ε. Ε.και στέλεχος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ) μαζί με τον Δ. Καζάκη θα είναι οι ομιλητές εκδήλωσης στο Μαρούσι με θέμα: "ΕΥΡΩ Ή ΔΡΑΧΜΗ : ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ Ε. Ε."  Το εθνικό νόμισμα δεν ενώνει μόνον τον Γιάννη Τόλιο  με τον Ιφικράτη Αμυρά, όπως είχαμε γράψει σε προηγούμενο δημοσίευμά μας, αλλά και τον Π. Μαυροειδή με τον Δ. Καζάκη...

 Η εκδήλωση στο Μαρούσι δεν έγινε τότε, επειδή όπως δηλώθηκε από τους οργανωτές ο ένας ομιλητής είχε γρίπη, και ανακοινώθηκε ότι  θα επαναληφθεί σύντομα.  Αν και πέρασαν δυο μήνες από τότε, ακόμα περιμένουμε να γίνει αυτή η εκδήλωση...   Για αυτά τα ζητήματα έχουμε αναφερθεί αναλυτικά τον τελευταίο καιρό. Αξίζει τον κόπο να διαβάσετε ένα το κείμενο που είχε γραφτεί   ΠΡΙΝ ένα μήνα εδώ: Τα είχαμε πει...  και να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα...

Θα εμπιστευόσασταν ως αριστεροί τις αναλύσεις για το καπιταλισμό και τις στρατηγικές τους απέναντι στο κεφάλαιο και την ΕΕ, όταν δεν μπορούν να αντιληφθούν τι γίνεται δίπλα τους; 

requiem for a dream ?

Του Γιώργου Πρασσά

1. Νέος ελληνικός φιλελευθερισμός - (α) φταίει το κόμμα, όχι εσύ, άλλαξέ το :

Κοινωνική Αλληλεγγύη: ΔΩΡΕΑΝ Φαγητό, Γιατροί, Μαθήματα, Χώροι φιλοξενίας αστέγων, Κοινωνικά Παντοπωλεία, Ομάδες, Ιστοσελίδες

Αναδημοσίευση από τους "Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα"

Τσεκάρετε τα links και από τους υπόλοιπους Νομούς της χώρας, για όλα τα θέματα που αναφέρονται στον τίτλο

Αθήνα – Αττική         Δωρεάν φαγητό στην Αθήνα		Θεσσαλονίκη Δωρεάν Φαγητό στη Θεσσαλονίκη
Πειραιάς Δωρεάν φαγητό στον Πειραιά		Βόλος Δωρεάν φαγητό στον Βόλο
Πάτρα Δωρεάν φαγητό στην Πάτρα		Σέρρες Δωρεάν φαγητό στην Σέρρες
Λαμία Δωρεάν φαγητό στη Λαμία		Καρδίτσα Δωρεάν φαγητό στην Καρδίτσα

Δικαιούμαστε να ελπίζουμε;

 Αναδημοσίευση από το "ΒΗΜΑ"

Του Αντώνη Λιάκου

οι "προστάτες" του λαϊκού κινήματος

Φοβάμαι ότι οι Αριστεροί συγκρότησαν/σαμε τον διανοητικό μας εξοπλισμό, τον τρόπο σκέψης, την κουλτούρα μας, αναλύοντας τις ήττες της Αριστεράς, παρά σχεδιάζοντας τις νίκες της. Αισθανόμαστε ανετότερα με τη μελαγχολία, παρά με την αισιοδοξία. Αυτό εκφράζεται πολιτικά με τους πιο διαφορετικούς τρόπους. Είναι προφανές ότι δεν υποτιμώ καθόλου το ερώτημα «Γιατί χάσαμε;». Η ανάλυση της ήττας είναι άλλωστε βάση του ιστορικού στοχασμού. Βλέπουμε λοιπόν την ιστορία της Αριστεράς ως μια αλυσίδα από ήττες. Οχι μόνο ήττες επαναστάσεων, που πληρώθηκαν ακριβά όπως ο δικός μας Εμφύλιος, ή εκλογικών νικών, όπως το πραξικόπημα εναντίον του Αλιέντε, αλλά και μετατροπές των ελπίδων σε εφιάλτες, όπως συνέβη με τα κομμουνιστικά καθεστώτα του 20ού αιώνα. Μήπως όμως πρέπει να αναζητήσουμε τις επιτυχίες στην επιρροή της Αριστεράς στις κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες αν και δεν εξέφραζαν συνολικά το πρόγραμμά της είχαν μακροχρόνιες συνέπειες; Δεν είναι κοινός τόπος η συμβολή της στη συγκρότηση της σύγχρονης δημοκρατίας, στην εμπέδωση των δικαιωμάτων, στον εξανθρωπισμό των άγριων εργασιακών συνθηκών (τουλάχιστον στον δυτικό κόσμο) και κυρίως στη δημιουργία του κράτους πρόνοιας; Είδαμε βέβαια όλα αυτά να γραφειοκρατικοποιούνται, να ξεπετιούνται προνόμια λίγων έναντι των πολλών, να βυθίζονται στη διαφθορά. Και στη συνέχεια είδαμε την κριτική σ' αυτή την παθολογία να μετατρέπεται σε ξεθεμελίωμά τους, και μάλιστα από κυβερνήσεις σοσιαλδημοκρατικές, οι οποίες προσχωρώντας στις νεοφιλελεύθερες «μεταρρυθμίσεις» κατέστρεψαν, αντί να συγχρονίσουν, το ίδιο τους το έργο.

Για μια άλλη Ελλάδα σε μια άλλη Ευρώπη

Δελτίο Τύπου ΚΟΕ - 21/05/2012

 

1. Η ΚΟΕ βρίσκεται στο επίκεντρο μιας οργανωμένης προβοκατόρικης επίθεσης, με στόχο να πληγεί ο ΣΥΡΙΖΑ στον οποίο μετέχει. Τα τελευταία εικοσιτετράωρα, πολιτικά κέντρα του συστημισμού, με πρωτοστάτη τη ΝΔ και τα ενεργούμενά τους στο χώρο των ΜΜΕ, περιφέρουν σε κανάλια, ραδιόφωνα και εφημερίδες παλιές αφίσες της ΚΟΕ με περιεχόμενο ενάντια στην ΕΕ, ζητώντας δίκην εισαγγελέως τέτοιες θέσεις και τέτοιες δυνάμεις να καυτηριαστούν και να αποβληθούν από τον «εθνικό κορμό»...

2. Πρόκειται για προσπάθεια αποπροσανατολισμού ώστε να μετατεθεί η επικαιρότητα από το κατεδαφιστικό μήνυμα της 6ης Μαΐου, από το γεγονός ότι οι μνημονιακές δυνάμεις τσαλακώθηκαν, ματαιώθηκαν και έχασαν την πρωτοβουλία των κινήσεων. Προσπάθεια που πάει μαζί με την απόπειρα για εσωτερική συσπείρωση του χώρου τους, ευθυγράμμιση και στρατοπεδοποίηση δυνάμεων. Με φόντο έναν ευρωπαϊσμό εθελόδουλο, ταυτισμένο με το μνημόνιο και τις έξωθεν εντολές που μας έρχονται βροχηδόν. Επέλεξαν τη τακτική της πόλωσης μέσω της αθλιότητας και ελπίζουν πως θα συσκοτίσουν έτσι τα επίδικα της κοινωνικής προοπτικής και της στάσης τους γύρω από αυτά. Δύσκολα θα πείσουν όμως. Γιατί βρίσκονται κιόλας επικεφαλής στη λίστα σταυροδοσίας της Μέρκελ ενόψει των εκλογών του Ιουνίου. Καθώς επίσης και γιατί με τη στάση τους, ηθελημένα, εξανεμίζουν τα περιθώρια που κέρδισε η χώρα έναντι των μνημονιακών εντολέων μέσα από την ψήφο του ελληνικού λαού.

Σημεία και Τέρατα!

Του Κ.Η.
Εξαιρετικά αποκαλυπτικά τα αποσπάσματα από τα πρακτικά των συζητήσεων για σχηματισμό κυβέρνησης που παρουσιάζει ο Τάσος Κωστόπουλος στο άρθρο του "Το ίχνος του εσωτερικού εχθρού".  ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ η άποψη της Παπαρήγα: (Άκου να φορολογήσουν και τις βίλες των εφοπλιστών; Ανήκουστο!)

"Τα πρακτικά κρύβουν όμως και μια έκπληξη –για όσους, τουλάχιστον, εξακολουθούν να τρέφουν αυταπάτες για την πραγματική ταξική φύση της χιλιαστικής στρατηγικής του ΚΚΕ, που έχει μετατρέψει την επαγγελία της κοινωνικής αλλαγής σε «αριστερό» ισοδύναμο της χριστιανορθόδοξης Δευτέρας Παρουσίας. Συνομιλώντας με τον Παπούλια την περασμένη Κυριακή, η Αλέκα Παπαρήγα φροντίζει να βάλει στη θέση τους όλους εκείνους τους ανεύθυνους που, εν μέσω οικονομικής κρίσης, «ξεσηκώνουν τον κόσμο» να διεκδικεί --«δυστυχώς»-- την επάνοδο στις ημέρες προ Mνημονίου: «Θα υπάρξουν τροποποιήσεις. Αυτό το βλέπουμε και εμείς. Αλλά να περιμένει ο λαός ότι η ζωή του θα γυρίσει στο 2008 ή στο 2007 ή στο 2004 ή στο 2009, όχι. Ξέρω ότι αυτό δεν αρέσει όταν το λέμε, γιατί ο λαός θέλει να έχει μια ελπίδα. Αλλά πώς να καλλιεργήσεις αυταπάτες; Αυτές τις μέρες δηλαδή έχω ακούσει σημεία και τέρατα. Δεν είναι ανάγκη να είσαι οικονομολόγος για να καταλάβεις ότι δεν γίνονται αυτά που λένε. Σημεία και τέρατα! “Θα πάρω λεφτά από εκεί θα τα δώσω εκεί.” Άλλος λέει “θα φορολογήσω --ξέρω γω-- τις βίλες των εφοπλιστών”. Μα και να τις φορολογήσεις, δεν μαζεύεις λεφτά να γυρίσουν οι μισθοί στο 2009. [...] Αυτά που λέγονται είναι φοβερά και --μη νομίζετε-- πιάνουν στον κόσμο, δυστυχώς. Ξέρετε τι θα γίνει όποιος μετά θα είναι κυβέρνηση; Ο καθένας θα ξεσηκώνεται και θα ζητά και θα έχει και δίκιο. Γι’ αυτό λέμε στον κόσμο ότι δεν μπορεί να αλλάξει η κατάσταση έτσι. Ναι, δεν αρέσει στον κόσμο αυτό, αλλά τι; Να πάμε και εμείς να μπούμε σε αυτό το...;».

Η κυρίαρχη αντίθεση και τα διασπαστικά διλήμματα στη σημερινή συγκυρία της κρίσης

Αναδημοσίευση από τα "διαλεκτικά"

του Κώστα Νικολάου

Μια καταιγίδα από διλήμματα επιχειρεί να αποπροσανατολίσει, να προκαλέσει σύγχυση, να διασπάσει, να φοβίσει και τελικά να ωθήσει σε συντηρητικές επιλογές τους πολίτες: Μέσα ή έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση; Μέσα ή έξω από το ευρώ; Ευρωπαϊστές ή αντιευρωπαϊστές; Μνημονιακοί ή αντιμνημονιακοί; Περισσότερο ή λιγότερο κράτος; Μεταρρυθμίσεις ή όχι μεταρρυθμίσεις; Υπευθυνότητα ή λαϊκισμός;

Με τη συστηματική και συνεχή διοχέτευση αυτών των διλημμάτων σε συνδυασμό με την πολιτική του «σοκ και δέος» (προωθούμενη ταυτόχρονα από παράγοντες στο εσωτερικό και το εξωτερικό της χώρας) επιχειρήθηκε η κατασκευή της συναίνεσης των πολιτών στο νεοφιλελευθερισμό. Στις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012 το κατασκεύασμα της συναίνεσης κατέρρευσε. Επιχειρήθηκε στη συνέχεια ο πολιτικός εγκλωβισμός (με κυβερνητική συστέγαση απόλυτα αντικρουόμενων πολιτικών) των δυνάμεων που αντιμάχονται τον νεοφιλελευθερισμό. Κι αυτό το εγχείρημα απέτυχε. Και οδηγηθήκαμε αναγκαστικά σε δεύτερο γύρο εκλογικής αναμέτρησης στις 17 Ιουνίου 2012.

Ποιά όμως είναι πραγματικά η κυρίαρχη αντίθεση στην κοινωνία, που εκφράζεται πολιτικά στις εκλογές, ενώ παράλληλα επιχειρείται να αποσιωπηθεί διαμέσου της ανάδειξης άλλων διλημμάτων;

Προσδιορίζοντας την κυρίαρχη αντίθεση σήμερα

Ο προσδιορισμός της κυρίαρχης αντίθεσης στη σημερινή συγκυρία, απαιτεί ξεκάθαρα εννοιολογικά και μεθοδολογικά εργαλεία βασισμένα στα στέρεα φιλοσοφικά και επιστημονικά θεμέλια της διαλεκτικής προσέγγισης της κοινωνίας και της σημερινής κρίσης του συστήματος [1].

Πλησιάζοντας το σημείο θραύσης (ή μετασχηματισμού) τής νομισματικής ένωσης

Αναδημοσίευση από το contra-xreos.gr

του Ηλία Ιωακείμογλου

Στην Ελλάδα κατεξοχήν, και σε μικρότερο βαθμό στις άλλες χώρες της νότιας Ευρώπης, οι κοινωνικοί και πολιτικοί αγώνες, προσεγγίζουν τώρα ένα κρίσιμο κατώφλι έντασης. Το κατώφλι αυτό είναι ένα σημείο θραύσης ή μετασχηματισμού της νομισματικής ένωσης της Ευρώπης, και θα το διαβούμε με τον σχηματισμό κυβέρνησης της Αριστεράς. Το ευρώ θα δοκιμαστεί τότε αδυσώπητα από τις χρηματοπιστωτικές αγορές και θα κριθεί το μέλλον της Νομισματικής Ένωσης της Ευρώπης. Σε ένα τέτοιο σημείο θραύσης ανοίγονται δύο δυνατότητες. Η πρώτη δυνατότητα είναι η γερμανική αστική τάξη και οι σύμμαχοί της να κάνουν την μεγάλη πολιτική στροφή: να χρηματοδοτήσουν με μεγάλα ποσά το σύστημα, να δεχθούν την άνοδο του πληθωρισμού στον βορρά ώστε να βελτιωσθεί η ανταγωνιστικότητα του ευρωπαϊκού νότου, και να μετατρέψουν τελικά την ευρωζώνη σε “Βέλτιστη Οικονομική Περιοχή” με τα χαρακτηριστικά ομοσπονδιακού κράτους. Η δεύτερη δυνατότητα είναι η διάλυση της Νομισματικής Ένωσης της Ευρώπης.

Μερικά πολιτικά συμπεράσματα είναι αναπόφευκτα:

Πρώτον, η ιστορική σημασία αυτού που επιχειρεί ο Σύριζα είναι πρώτου μεγέθους: Απειλεί την συνοχή της ευρωζώνης και αμφισβητεί την ταξική αξία του ευρώ προκειμένου να επιτύχει τον μετασχηματισμό της ή άθελά του την διάλυσή της, που είναι εξίσου ενδιαφέρον για εμάς αποτέλεσμα --κι’ ας είναι παράπλευρο το όφελος.

Ανάπτυξη της κοινωνίας ή αύξηση του ΑΕΠ;

Από το 8ο τεύχος της εργατικής εφημερίδας ΔΡΑΣΗ

Της Μαριάννας Χούσου

Δεν έχουν περάσει ούτε τέσσερα χρόνια, από την εποχή που ζούσαμε σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, το ΑΕΠ ανέβαινε , οι αριθμοί ευημερούσαν και οι πολίτες αυτής της χώρας ατένιζαν το μέλλον με μια αφελή σιγουριά. Σπουδές, εργασία, σπίτι οικογένεια ήταν, ή πιστεύαμε ότι ήταν, μια εύκολη ( όχι απαραίτητα με αυτή την σειρά και όχι απαραίτητα επιθυμητή) επιλογή για τον καθε ένα και την καθεμία από εμάς. Ωστόσο χρειάστηκαν λίγοι μόνο μήνες οικονομικής κρίσης, για να καταρριφθούν οι παραπάνω και οι λοιπές βεβαιότητες μας και να βρεθούμε σε ένα κυκεώνα αυστηρών οικονομικών μέτρων, καταστολής, ανεργίας, επισφάλειας και γενικευμένης ανασφάλειας.

Καλούμε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ να μην κατέβη στις επόμενες εκλογές

Θα ήταν μια τίμια στάση και αξιοπρεπής, τόσο απέναντι στην "Aριστερά" που ανακάλυψε τώρα τελευταία πως υπάρχει, αλλά και προς τον ίδιο της τον εαυτό. Ας κρατήσει ως αφετηρία το ποσοστό που συγκέντρωσε στις τελευταίες εκλογές και ας περιμένει μετά τις εκλογές να κάνει όση κριτική θέλει στις θέσεις και στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Τότε θα είναι χρήσιμη και αναγκαία η συγκροτημένη εξ αριστερών κριτική σε ένα κόμμα της Αριστεράς που θα είναι στην κυβέρνηση ή στην θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σήμερα - ηθελημένα ή αθέλητα - αυτή η αντιπαλότητα προς τον ΣΥΡΙΖΑ ρίχνει νερό στο μύλο στης αντίδρασης και εύκολα χειραγωγείται από τους πιο αντιδραστικούς κύκλους που θέλουν με κάθε μέσο να ακυρώσουν την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ και την προοπτική μιας αριστερής κυβέρνησης στην χώρα μας.

Οργανώσεις της Αριστεράς και παράγοντες που μέχρι χθες ήταν αποκλεισμένοι από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σήμερα γίνονται τηλεαστέρες και πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες του μνημονίου μόνο και μόνο γιατί κάνουν κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ. Η μάχη των εκλογών θα είναι σκληρή και η κοινωνική και η πολιτική πόλωση μεγάλη γιατί πρώτη φορά μετά τον εμφύλιο γίνεται στην χώρα μας ορατή η δυνατότητα να κυβερνήσει η Αριστερά. Για την έκβαση αυτής της μάχης, όλοι έχουμε τις ευθύνες μας και θα θα κριθούμε γι αυτές.